Siyonist katillerin, Gazze’de, Filistin’in genelinde ve Lübnan’da gerçekleştirdiği katliamlar ve sürdürdüğü soykırım savaşı, bir yandan bu bölgelerdeki insanların büyük haksızlıklara maruz kalmasına neden olurken bir yandan da siyonist canavarlara özenenlerin de işlerini kolaylaştırıyor ne yazık ki! Dünya kamuoyunun gündemini büyük ölçüde siyonist canavarların katliamlarının ve saldırılarının meşgul etmesi diğer tarafta onlarla yarışarak büyük katliamlar gerçekleştiren başka canavarların katliamlarının ve zulümlerinin gölgede kalmasına neden oluyor.

Küresel emperyalizm doğrudan sömürgecilikten dolaylı sömürgecilik dönemine geçince özellikle kavramlar üzerinden sömürmeye öncelik verdi. Bu kavramları aynı zamanda insanların zihinlerini işgal etmekte kullanmaya çalıştı. Zihinlerin işgalinin toprakların işgalinden tehlikeli olduğunu ise muhtelif yazılarımızda dile getirdik. Bu süreçte öne çıkarılanların başında demokrasi, insan hakları, uluslararası hukuk, barış, çocuk hakları, kadın hakları, eşitlik, düşünce özgürlüğü gibi kavramları zikredebiliriz. Bunlar ilk bakışta insana sevimli ve cazibeli geliyor. Bu kavramların cazibesi onları kullanan güçlerin arka planda duran amaç ve niyetlerini sorgulama ihtiyacı duymayan kitlelerin temayüllerini etkileyebiliyor ve istikametlerinin belirlenmesinde çok işe yarıyor.

Bugün yakın tarihimiz açısından kritik bir günün yıldönümü. Sultan Vahdettin’in saltanat, yani padişahlık TBMM tarafından kaldırıldıktan 16 gün sonra üzerinde sadece Halifelik unvanı varken kendi tabiriyle ‘hicret’ ettiği günün 102. yıldönümünde birilerine cevap yetiştirmek yerine sizi çarpıcı bir belgeyle baş başa bırakacak ve ilk defa bundan 76 yıl önce neşredilen bir belgeyi takdim edeceğim. Akın gazetesinin 20 Mayıs 1948 tarihli nüshasında yer alan bu tarihçilerin nedense iltifat etmediği söyleşide İstiklal Harbi’nde en büyük hissesi olan komutanlardan Mareşal Fevzi Çakmak’ın 19 Mayıs’ın arka planını bir dantel gibi işleyerek anlatmaktadır.

Şair Muallim Naci ne güzel ifade etmiş o yalın gerçeği: “Bir hakîkat kalmasın âlemde Allâhım nihân.” Tarih saatinin çoğu kere yalan vakitleri gösterdiği bir ülkede saatleri hakikate ayarlamak hiç de kolay olmaz. Lakin hakikat er veya geç üzerine serilen örtüyü sıyırmakta ustadır. Ne kadar gizlenirse gizlensin bir fırsatını bulup zuhur ediverir.

Önce 29 Ekim öncesindeki durumu özetleyelim: TBMM Başkanı olan Mustafa Kemal, Gazi Meclis’e Lozan’ı kabul ve Cumhuriyeti ilan ettiremeyeceğini anlayınca önce TBMM’yi feshettirdi, ardından kendisinin tayin ettiği adaylarla bir “tek partili seçim” yaptırdı. Meclis yine de tam Mustafa Kemal’in istediği gibi olmamıştı. Yer yer direniyor, ve muhalefete girişiyor, hatta 23 Nisan ruhuyla bakanları ve Meclis başkan yardımcılarını kendisi belirlemek istiyordu. Başkomutanlık Kanunu’ndan itibaren adım adım Tek Adam rejimine giden yeni Türkiye’de bu engellemelere müsaade edilemezdi.

Millî Eğitim Bakanı’mız Yusuf Tekin’in CHP’nin yaptığı zulümlere temas eden konuşması, laikçi yobazları, Kemalistleri kudurttu. Şu basına açıkladıkları ifadelere bakın. ‘Cumhuriyet ve cumhuriyet değerlerine yönelik saldırılar her geçen gün şiddetlenirken, en çok hedef alınan değerlerden biri de laiklik olmaya devam ediyor. Laiklik ayaklar altına alınıyor, laikliğe karşı suçlar işleniyor. Şimdi de, sivil toplum kuruluşu olarak nitelendirdiği tarikat ve cemaatlerle protokoller imzalayan, din odaklı “Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli” isimli müfredatı hayata geçiren her fırsatta Cumhuriyet değerlerine saldıran Milli Eğitim Bakanı Yusuf Tekin laikliği açıktan hedef aldı.’

Terörle ortak hareket eden, devlet ve millet düşmanlarının suç örgütlerine sahip çıkan muhalefet bu milletin başına bela. Yaptıkları çalışmaları, irtibatları delillerle ortaya konup haklarında mahkeme kararıyla terör örgütünün Belediye Başkanlıkları görevine kayyım verilmesi muhalefetin başındaki şahsın aveneleriyle yaptıkları çığırtkanlık ve çıkardıkları olaylar bana üstad’tan kavramlar dersi vermemiz gerektiği düşündürdü. Birlikte okuyalım:

Tarihte geçen önemli günler elbette vardır. Bilinmeli, ibret alınmalı, dersler çıkarılmalı. Bizde tarihi günler hiç tahlil edilmez, takdis edilir. Resmi tarih; anaokulundan, lise son sınıfa kadar eğitimimizde (başında ‘Millî’ kelimesi olsa da) hiç Millî Eğitim olmadı. Şimdi gayret ediliyor çığırtkanlıklara rağmen. Önemli günler; hep Kemalizm’in, putlaştırmanın, şahısları ‘ortak değer, ortak payda’ haline getirmenin vesilesi oldu. Tarihimizle de irtibatları yok. Sadece düşmanlık! Belgeli, ispatlı yapılanları bile konuşmak yasak. 29 Ekim 1923 Cumhuriyetin ilanı. Tabii ki unutmayalım.

Önceki hafta Edirne›de katıldığımız, İslâm Âlimleri Vakfı’nın düzenlediği Balkan Âlimleri Buluşması’nda, İslâm›ın Balkanlar’a yerleşmesinde mücahid âlimlerin ve dervişlerin belirleyici rolünü de konuşmuştuk. Edirne’den Kars’a geçip bölge tarihini iyi bilen akademisyen hocalarımızı dinleyince aynı hakikatin Kafkaslar ve doğu illerimiz için de geçerli olduğunu yetkin ağızlardan öğrenmiş olduk. Kafkas Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Tasavvuf Anabilim Dalı öğretim üyesi ve “Alvarlı Muhammed Lutfî -Hayatı ve Hulasatu’l-Hakayık Adlı Eserindeki Ahlâkî Unsurlar-” isimli ilmî çalışmanın müellifi Dr. Birol Yıldırım hocamın bize rehberlik etme nezaketini gösterirken detaylıca anlattığı üzere, “Alvarlı Efe” olarak bilinen Muhammed Lütfi Efendi (1868-1956) kelimenin tam anlamıyla mücahid bir ilim-irfan ehliymiş: Erzurum’un Hasankale (Pasinler) ilçesinin Kındığı köyünde doğan ve babası Hoca Hüseyin Efendi’den tahsil görüp icazet aldıktan sonra Erzurum’daki birçok âlimin derslerini de takip eden Lütfi Efendi, Nakşibendî şeyhi Muhammed Pîr-i Küfrevî’ye intisap eder.

Bütünlük için önce ilk 2 bölümü okumanızı tavsiye ederiz: https://www.star.com.tr/yazar/hazin-sonun-vahim-hikayesi-13-yola-cikarken-ve-mecliste-baglilik-yemini-etmisti-yazi-1901987/ https://www.star.com.tr/yazar/hazin-sonun-vahim-hikayesi-23-saltanat-bugun-kalkacak-gerekirse-kafalar-kopacak-yazi-1902218/

Konunun iyi anlaşılabilmesi için önce "1. Bölüm" okunmalıdır. 102 yıl önce bugün Saltanatın kaldırıldığına biraz yakından bakalım... Sultan Vahideddin Han'ın, birinci bölümde ayrıntılarını arz ettiğimiz desteleri ve askerimizin cansiperane mücadelesiyle düşman kovulmuş, Mudanya Mütarekesi 11 Ekim 1922'de imzalanmıştı.

Yakın tarihimizin en yakın ve en kritik iki dönemine "en uzak" bırakıldık. Bunlar, Sultan II. Abdülhamid Han'a yapılan darbe ve Türkiye Cumhuriyeti'ne geçiş... Bu süreçlerin tarihini, oyuncuları yazdığı için olanları değil; yazılanları öğrendik! Saltanatın kaldırılışının 102. yılı sebebiyle hazırladığımız 3 günlük yazı dizisinde, başkentin İstanbul'dan Ankara'ya nasıl taşındığını; belgeler üzerinden özetleyeceğiz.

Edebi sanatlardan biri "intak"tır. Kelime anlamı konuşturma, söyletme olan bu ifade, insanların dışındaki varlıkları, özellikle hayvanları konuşturarak onlar aracılığıyla gerekli nasihati, mesajı vermeyi amaçlayan edebi eserler için kullanılır. Hiçbir medeniyetin edebiyatı bu sanata bigane kalmamış. Bizde "Kelile ve Dimne" (Tamam, Kelile ve Dimne'yi Beydeba, İslam öncesi Hint krallarından biri için yazmış, biliyorum. Ama Sanskritçe yazılmış olan bu eser önce Pehleviceye çevrilerek İran kültürüyle yoğurulmuş, sonra İbn Mukaffa tarafından Arapçaya çevrilerek İslam kültürünün rengine bürünmüş. Bu yüzden bizim medeniyetimize aittir diyebiliriz), Batıda da La Fontaine masalları buna örnektir. Özellikle Kelile ve Dimne, "masal içinde masal" türünün aşılmaz bir örneğidir. Bugün mevzuya bu masallardan biriyle girmek istiyorum. İnşallah "masal içinde masal"a dönüşüp uzamaz yazı.

Yunus Emre 13.yy'da, Mahtumkulu Firaki ise 18.yy'da yaşamış şairler, dervişler. Ama onların gönüllerini aynı şelaleden fışkıran ak köpüklü sular yıkamış. Yunus Anadolu'da, Firaki ise Türkmen ovalarında, İslamlaşan Türkleri bir ve beraber olmaya çağırmış edipler... Firaki'nin 300. doğum yıldönümünde Türkmenistan'daydım ve ulu şairi yad etmek için Aşkabat'a toplanmış dünya liderlerinin dilinde onu dinlemek hem hayret uyandırıcı, hem de garip bir kompleks altında ezilmeyi getiren bir haleti ruhiyeye yol açtı bende. Ruhum, bu büyük şairi tanıdıkça sevdi, sevdikçe yaklaştı, çünkü aynı gönül özündendik bizler, yabancı değildik, el hiç değil...

Gazze'de 1 yılı aşkındır ölüm yağdıran İsrail'i protesto etmek üzere Filistin'e gitmişti Ayşenur. Üyesi olduğu uluslararası insan hakları örgütüyle, yeryüzünde zulüm altında inleyen insan kardeşlerimizin çığlıklarını, tüm dünyaya duyurmaktı amaçları. Zulmü durdurmak için ilkin orada zulüm olduğunu tüm gezegene duyurmak, insanların kalbini o hakikate acilen açmak gerekirdi. Ayşenur da dünyada adalet, yaşama hakkı, insan onuru için semaya kalkmış bir işaret parmağıydı... İnsanı ve insanlığı işaret eden, insana ve insanlığa davet eden, soylu bir ahlakı kuşanmış, aydınlık yüzlü bir genç kızdı...

Cumhuriyet, eşittir demokrasi değil. İngiltere başta olmak üzere cumhuriyet olmayan birçok demokrasi rejimi var. Cumhuriyet bir kişi, hanedan ve sınıf yerine grubun yönetmesidir. Yani monarşi veya hanedan yerine geçen rejimdir. Fransız Cumhuriyet'i, ilk modern cumhuriyet olarak böyle doğar. Demokrasi ise halkın yönetimidir. Burada asıl olan halkın siyasal katılımı, muhalefetin meşruiyeti, iktidarın seçimle gelip ve seçimle gitmesi ve hukuk devletidir. Burada parlamento öne çıkmaktadır.

Evet, katliam başlayalı 400 gün oldu. Gazze'de Filistinli soykırımı ara vermeden devam ediyor. Kayıp ve şehit sayısı 50 bini çoktan aştı. Yüzde 70'i kadın ve çocuk. Çocukların 786'sı bir yaşın altında. Ancak hayattakilerin acısı çok daha derin. 100 binin üzerinde yaralı var tedavi imkânı yok. Sağlık tesislerinin yüzde 87'si tahrip edilmiş, kalanı yeterli imkanlardan mahrum. Sağlıklı insanların hayat şartları ölümden beter.

İslam düşüncesinde "Allah gökte midir?" sorusu, kelamcılar, tasavvuf erbabı ve filozoflar tarafından ele alınmış, farklı yorumlarla açıklanmaya çalışılmıştır. Kur'an-ı Kerim'de yer alan bazı ayetlerdeki ibarelerden Allah’ın göklerde olduğu gibi ifadeler içermekte ancak birçok akım Allah’ın mekân ve zamandan münezzeh olduğunu savunur. Selefilik, İslam’ın ilk üç nesil olan sahabe, tabiin ve tebe-i tabiin dönemindeki uygulamaları esas alarak, İslam’ı doğrudan Kur’an ve sünnet üzerinden anlamayı savunan bir düşünce ekolüdür. Bu anlayış, İslam'ın ilk dönemindeki dinî uygulamaların en doğru yorum olduğuna inanır ve daha sonraki dönemde gelişen kelam, felsefe ve diğer yorum ekollerini genellikle reddeder.

Harar şehri, etrafındaki bazı köy ve kasabalarla birlikte Etiyopya’nın 14 eyaletinden biridir. Çoğunluğu Müslüman olan şehrin kadîm ve bir Medeniyet şehri olduğu, şehrin kadîm (hala ayakta olan surların içerisinde kalan ve tarihi İslam medeniyetinin izlerini taşıyan) bölgeden, insanların tutum ve davranışlarından, caddelerin temizliğinden, şehrin düzeninden, kadîm şehri çevreleyen dört metre yükseklikte ve 3348 metre uzunluğundaki kalesinden anlarsınız.

Yûsuf kıssası, geçmişin hikmet dolu sahnelerini bugüne taşırken bizlere yaşamın karmaşıklığı hususunda rehberlik eder. Yûsuf 12/70 ayetinin birinci bölümüne odaklanan bu yazı ile sadece ayetlerin kelimelerini değil, onların ardındaki evrensel dersleri de anlamaya çalışıyoruz. Söz konusu ayet bağlamında hile ve adalet ilişkisini ele alarak tarihte bir yolculuğa çıkıyoruz. Hz. Yûsuf’un kardeşleriyle yaşadığı bu olay, ilahi rehberliğin karmaşık insanî ilişkilerde nasıl tezahür ettiğini ortaya koyuyor. Adalet, hikmet ve niyetin bir stratejiyle harmanlandığı bu sahne, modern dünyada karşılaştığımız etik ve sosyal sorunlara da ışık tutuyor.

Vefatının 3. sene-i devriyesinde rahmet, minnet ve hasretle... İslam, gerçek inanç ve düşüncenin kaynağı ve ebedi bir ideal olduğu gibi, yüce ahlakını da yeryüzüne ve çağlara altın destan harfleriyle yazdırmış büyük bir davadır. Müslümana göre dava, İslam ahlakıyla, Kur’an ahlakıyla ahlaklanmaktan başka bir şey değildir. Tüm büyük hareketler, dava adamlarının yüce ahlaklarıyla ile zirveye çıkmıştır. Bir ahlak abidesi Karakoç’un veciz deyişiyle: “Dava, dava ahlakına sahip insanların omuzları üzerinde yükselir. Dava ahlakına sahip insanlar yalan ve iftira nedir bilmezler. Dava ahlakına sahip kişiler yalan söylemekten nefret ederler”1 düsturu izleğinde hareket ederler. Samimiyeti, dürüstlüğü ve davasına bağlılığı bağlamında, Gemuhluoğlu’nun: “Sezai, son devirde kendine özgü değil, cümle için mürtefi bir noktadır. Doruk’tur, yeniden dirilmedir, kıyamdır, davettir ve davete icabettir. Sahabe ahlâkı üzeredir”2 ifadeleriyle kendisine yüce/yüksek bir yer ayırması dikkate değerdir.

Rabbimize hamd olsun ki Hamas, nitelikli ve sürdürülebilir sosyal bir birlikteliğin tohumunu ya da ocağını oluşturabildi. Bu ocak başta siyasi lider ve komutan konumunda nice şehidler verdiği halde İslami direniş ve temsiliyet iradesinde hiçbir bocalama yaşamıyor. Çünkü dayandığı sabır, ribat, ıslah, ihya ve talim okulu dünden bugüne hala çalışıyor. Görsellerden izliyoruz: Gazze’de yerle bir edilen binaların, çadırların enkazında açlık ve korku haline rağmen enkazlar arasında derme çatma mekanlar oluşturulup bombalar altında ısrarla ve inatla eğitim-öğrenim faaliyetleri devam ettirilmeye çalışılıyor. Bu direniş, talim ve ıslah okulları yeni mübelliğler, yeni cengaverler, yeni komutanlar yetiştirmeye devam ediyor.

Rahman'ın adıyla "Müminlerden öyle erler vardır ki, Allah'a verdikleri söze sadakat gösterdiler." (Ahzab/23) "İzzet Allah'a, resûlune ve müminlere aittir." (Münafikûn/8) Aliya İzzetbegoviç:

Siyonist İsrail’in Filistin’deki katliamları birkaç gün sonra dört yüzüncü gününe girecek. Silahsız, şiddet karşısında savunmasız Filistinlileri öldüren İsrail, saf kötülüğünü dünyanın gözü önünde icra ediyor. Kurbanları arasında hedef gözetmiyor çünkü amacı olan “Filistinli Müslümanların “kökünü kazımak!” zalimliğini açıkça ifade etmekten çekinmiyor. Filistin’de kahredici sahneler yaşanıyor. Zalimlik ve orantısız güç kullanımı barbarca sergileniyor. Öldürmenin en vahşice olanı, bugüne kadar cezası veril(e)mediği için fütursuzca yapılıyor. Tüm bu yaşananlar “Hissedene tragedya, (umarsızca) seyredene komedya!” olarak yansıyor. Soykırım edebiyatı üzerinden meşruiyet devşiren modern dünyanın “uygar” devletleri ise soykırım yapıyor.

‘Ölümü öldürmek’ deyimi en güzel Yahya Sinvar’da tecelli etti… Ölümden korkmamak ve ölümü yenmek diye tanımlayabileceğimiz bir durumu Hamas’ın Lideri olan Yahya Sinvar, en güzel bir örneklik içinde göstermiştir. Son ana kadar savaşa devam ederken, tutsak olmak yerine ölmeyi tercih ederek varlığını ilahi rıza uğruna feda ederek şehadet şerbetini içmiştir. Ölümden korkmanın en önemli göstergesi günah üzere bir hayatı yaşamaktır.

Abdullah Öcalan, memleketin gündemine uzun bir aradan sonra yine pimi çekilmiş bomba gibi düşüverdi ve ortalık birbirine girdi! Öcalan ile ilk konuşan gazetecilerden biri, benim. 1990 Mart’ında, yani bundan neredeyse 35 sene önce, Hürriyet’te çalıştığım sırada, PKK’nın Beyrut’taki ofisi vasıtası ile gönderdiğim görüşme talebini kabul etmiş ve kısa bir müddet sonra “Mahsum Korkmaz Akademisi” ismini verdikleri Bekaa Vadisi’ndeki kamplarına gidip birkaç gün boyunca mülâkat yapmıştım.

Türkiye, önceki yüzyılda Batı’nın Avrupa kanadıyla uzlaştı. O uzlaşı doğrultusunda milliyetçi paradigmayı kabul etti ve milliyetçilikten kaynaklı sorunları göze alan bir rotada kaldı. Batı’nın Avrupa kanadı çöktü ve Amerika kanadı tamamen Yahudileşti. Yahudiler ise siyonisttirler ve Filistin’deki istilayı genişletmek istiyorlar. Türkiye, siyonizme karşı arayışında Refah-Yol hükümeti döneminde Arap İslam dünyasındaki bağımlı rejimler karşısında eli bağlı kalma tecrübesine sahip.

Adam Amerika’da toprağa verildi ya, cenazesinde “Aman dikkatli olun, sakın tekbir getirmeyin!” denilmiş ve kimse tekbir getirmemiş. Bilmeyenler de zanneder ki bunlar Türkiye’deyken bu tür durumlarda tekbir getirirlermiş de; “Burası Amerika, burada tekbir getirilmesi uygun değildir…” Dilencinin biri evin kapısını çalmış, kapıyı açan adama “Allah rızası için bir sadaka ver” demiş. Adam da evin yukarı katını işaret ederek; “Her şey yukarı katta, burada bir şey yok, şimdi kim çıkacak oraya, haydi Allah versin" demiş ve dilenciyi göndermiş.

Sayın Devlet Bahçeli’nin çıkışlarını ve özellikle son çıkışını önemsiyoruz. Birçok kimsenin söylediği gibi adeta herkesi şaşırtmıştır ve bu gidişle şaşırtmaya devam edecek. Bu tespitimizin doğruluğunu şöyle de test edebiliriz; eğer bu sözleri Bahçeli’den başkası söyleseydi, bu çıkışı bir başka siyasi yapsaydı ortalık karışıverir, milliyetçi ve Kemalist kesim ayağa kalkar ülkeyi birbirine katardı.

Bezmi Nusret Kaygusuz’un, kütüphanemde üç kitabı bulunuyor. Bunlardan biri Şeyh Bedreddin Simaveni, diğeri Kurumuş Pınar, öteki de Bir Roman Gibi ismini taşıyor. Bu sonuncusu adından da anlaşıldığı gibi, bir roman üslubuyla kaleme alınmış. Yazar, Meşrutiyet’te, İstibdat’ta, Demokrasi Yolunda, Aralık Faslı, Maarifte, Milli Mücadele’de, Ticaret’te, Maliye’de başlıklarıyla çoğunluğunu tanıdığı; gördüğü ve bildiği şahısların teşkil ettiği hatıralarını anlatıyor. Bir hüküm vermek gerekirse, eser, tarih ve edebiyat meraklılarına kendisini ilgiyle okutturuyor.

Çarşamba günü -23 Ekim- Prizren’de (Kosova) Sinan Paşa Camii’nin şadırvanında öğle namazı için abdest alırken, bir de baktım yanı başımda Hacı İlyas Amca. Prizren’e yolu düşen herkesin bir şekilde muhakkak rastlaştığı, sohbet ettiği, hatta birlikte şehri adımladığı -kendisinin en sevdiği şey, misafirlerine Prizren’i anlatmaktır- İlyas Amca, rahmetli Necmettin Erbakan Hoca ile Almanya’da tanışmasının ardından, 30 yıl boyunca Millî Görüş’ün Balkanlardaki temsilciliğini yapmış. Aliya İzetbegoviç’in yakın dostları arasında bulunan İlyas Amca, Cumhurbaşkanı Erdoğan için de “o benim arkadaşım” diyor.

Türkiye, önceki gün iğrenç bir terör saldırısına maruz kaldı. Ülkemizin savunma sanayisinde yaptığı devrimin BAYKAR’la birlikte öncülerinden TUSAŞ vuruldu. Uzunca süren bir silahlı çatışma bile yaşandı! 5 insanımız şehid oldu, 22 insanımız da yaralandı. TÜRKİYE’YE ÇOK YÖNLÜ TUZAK KURULUYOR! Türkiye’nin savunma sanayisine saldırmak, Türkiye’nin bağımsızlığına saldırmaktır. Alçakça bir saldırı bu.

Haftaya, şehidimiz Yahya Sinvar’ın acısını yüzde bir oranında da olsa azaltacak bir haberle başladık elhamdü- lillah. Bizim en iyimize karşılık onların en kötülerinden biri cehennemin dibini boyladı. Katil, terörist başı, İslam’ın ve Türkiye’nin azılı düşmanı, kendini mesih, mehdi zannedecek kadar akıl hastası, Amerikan köpeği Fethullah Gülen geberdi sonunda. Yurdu cehennem, azığı ateş, gördüğü tek karşılık azap olsun. Öyle azap çeksin ki Ebu Cehil bile bu domuzu cehennemde gördüğünde “Bana da sana yaptıklarından biraz fazlasını yapıyorlar.

Her nefis ölümü tadıcıdır. Allah’ın canlılar için takdir etmiş olduğu mukadder olaydır ölüm. Türkiye’ye karşı son 12 yıldır her türlü ihanetin, komplonun, darbenin, cinayetin, terör faaliyetinin, yalan, dolanın ve hırsızlığın içinde yer almış olan Fethullah Gülen de ölür. Öldüğü, hatta ölmeden önceki bütün ölüm haberleri üzerine hakkında herkesin hemen verdiği tepkiler akıbet açısından gerçekten ibretlik bir manzara arz ediyor.

İhramcızâde İsmail Hakkı Toprak Efendi, 2 Ağustos 1969’da ilâhî davete icabet ederek bu dünyadan ayrılmıştı. 1950’li yılların sonuna doğru, yaşayan ulema ve meşayihi ziyaret edip dualarını ve tavsiyelerini almak üzere merhum arkadaşım Ali Osman Koçkuzu ile bir seyahat yapmıştık Bu seyahatte merhumu da ziyaret etmiş, ikram ve tavsiyelerine mazhar olmuştuk. İmam-hatiplileri çok sevdiğine ve onlardan ümitvar olduğuna da bizzat şahit olmuştuk.

Siyonist işgal rejimi Perşembe günü, Hamas lideri Yahya Sinvar’ın öldürüldüğüne dair açıklama yapmıştı. Tabii işgal rejiminin bu açıklaması Filistin’deki direnişin karşısında siyonist katillerin yanında yer alanları çok sevindirdi. O yüzden işgal rejiminin, henüz Hamas tarafından teyit edilmemiş olan açıklamalarıyla birlikte sevinçlerini ve mutluluklarını izhar ettiler. Bizim bu yazıyı yazmamızdan bir süre önce Hamas’ın askeri kanadı Kassam Tugayları tarafından yapılan açıklamada Sinvar’ın şehit edildiği duyuruldu. Ancak işgale karşı direnişin artarak devam edeceği dile getirildi.

Yaşadığımız devir yerli ve millî savunma sektörümüzün şaha kalktığı tarihî günler olarak hatırlanacaktır gelecek nesiller tarafından. BAYRAKTAR, TUSAŞ, TOMTAŞ derken bir asır sonra da olsa Cumhuriyetin yerli ve millî savunma sanayiine kavuşması yolunda görkemli hamleler birbirini takip etmekte. Peki bu her gün bir yenisine şahit olduğumuz ve her biri göğsümüzü kabartan hamleler bir günde mi başladı? Bu umut verici noktaya nasıl geldik? Fikir kimden çıkmış ve uygulamaya geçirilmişti?

Ailenin dağılması sonuçtur. Bu sonucu doğuran sebepler üzerinde çok ciddi düşünmek, tahlil etmek gerekir. Aile fertlerinin mutluluğu cemiyetin mutluluğu demektir. Aile ve toplumun temelini oluşturan her türlü değerin yozlaştırılması üzerinden reyting elde eden, evde kadınları TV başında esir alıp kukla haline getiren gündüz kuşağı ve benzeri programlara, sosyal medyada yapılanlara gereken takip ve kontrol yapılmalı. Değerlerimizi bombalayan ‘gündüz kuşağı’ ve benzeri programları yaşattığı facialar yüzünden toplum olarak da cezalandırılmalı. Sorumlu olanlar; âcilen gereken maddi manevi gerekenleri yapmalıdır.

Toplumun sorun çözme mekanizmasını umera, ulema ve ümmetin ilişkisi şekillendirir. Günümüzün ifadesiyle yöneticiler, aydınlar ve halk da diyebiliriz. Bu mekanizma sağlıklı işlediği oranda toplum da doğru yönde, varlığın tabiatına ve amacına uygun olarak sağlıklı bir gelişme gösterir. Sorunların üstesinden gelen, adil ve dengeli bir toplumun varlığı buna bağlıdır. İslam medeniyetinin ayırıcı özelliklerinden biridir bu. Alim ya da aydın, objektif ve özgür bir şekilde ilmi çaba sarf ederek (içtihad ederek) herhangi bir meseleye ilişkin bir öneride bulunur, halk bu öneriyi benimser veya benimsemez.

İsrail, Gazze'de soykırıma devam ediyor. Dur durak bilmiyor. Yıkıyor, öldürüyor, yakıyor, aç bırakıyor, bombalıyor. Bir cehennem Gazze. Bütün barbarlıklar sergileniyor. Daha dün 150 kişi katledildi. Şehir hayalete dönmüş durumda. İnsanlar da öyle. Hayalet varlıklara dönüştürülmüş. Bir grup Siyonist dans ediyor. Gazzelilerin evlerinin başlarına yıkılmasına, çoluk çocuklarının katledilmesine seviniyorlar. Çığlıklar atarak, halkalanarak, sevinç ve coşkuyla dans ediyorlar. Soykırım ritüelleri...

İşgal, yoksulluk ve direniş üçgenindeki bir mülteci kampında başlayan hayatını, Hamas ve el- Kassam Tugayları’nın en üst mevkilerinde iken şehit düşerek sona erdirmiş bir liderden bahsediyoruz. Birçok yönüyle işgal altında olan İslam Ümmeti’nin, o, sönmeye yüz tutmuş umutlarını yeniden alevlendiren bir mücadelenin liderlerinden biriydi o. Yahya Sinvar, 16 Ekim 2024 tarihinde Gazze Şeridi’nin güneyindeki Refah kentinde, kara operasyonu esnasında, İsrail İşgal Ordusu tarafından şehit edilmişti. Dünya kamuoyu, daha önceki katliam ve soykırım görüntülerini canlı yayınlarla izlediği gibi Sinvar’ın şehadetine dair son görüntüleri de izlemiş oluyordu.

29 Ekim Cumhuriyet Bayramı, yeni kurulan rejim için ne ifade ediyordu? Türkiye’de büyük değişim ve dönüşümlerin yaşandığı bir ülke. Bu cümle bugünden bakıldığında belki çok fazla bir şey ifade etmiyor olabilir. Zira bizler hala değişimin etkisinde olan insanlarız. 100 yıllık bir süreç çok uzun bir zaman dilimi gibi gelse de insanlığın hikâyesine bütüncül bir şekilde baktığımız vakit çöldeki kum misali kalıyor. Bu sebeple yaşanan değişim üzerine düşünmek, tarihi kendi akışı içerisinde daha anlamlı bir yere oturtuyor. Cumhuriyetin ilanı ve öncesinde yaşananlar ile 29 Ekim tarihiyle sembolleşen ritüelleri incelemek bu anlamda önemli bir yerde duruyor.

“Şapka Devrimi” lafını anca İngilizceye çevirince ayılıyoruz: Hat Revolution. İyi de şapka gibi moda olan bir giysinin “devrimi” nasıl mümkün olabildi?, Bir ‘gardrop devrimi’ yapıldı da haberimiz mi yok? gibi espriler yapılabilir belki ama meselenin 1925-26’ların Türkiye’sinde hafife alınır tarafı yoktu; bırakın şapka giymemeyi, “canım şapka giymek istemiyor” demek dahi idam sehpasına kadar götürebilecek ağır bir suç teşkil ediyordu.

İsrail, Gazze’de soykırım yapmaya başladığında, olağanüstü bir durumla karşılaştık. Şartlar ne kadar ağır olursa olsun, İsrail vampirlerine direnen bir halkın varlığını keşfettik. Bu halk, Allah’a inanan, Cenâb-ı Hakk’a dayanan, O’na sığınan, O’ndan yardım bekleyen, O’na güvenen, “Allah bize yeter” diyen, erdem ve ahlak toplumuydu. Gazzeli Müslümanlar, dünyanın geri kalanındaki Müslümanların Müslümanlıklarını gözden geçirmelerine “nefs muhasebesi” yapmalarına vesile oldu.

Dünya tarihinin vahşette yarışan iki istilası vardır: Moğol istilası ve Batı (saklı Yahudi) istilası. Moğol istilasında dünya nüfusunun dörtte birinin, devam eden Batı istilasında ise onda birinin katledildiği düşünülmektedir. Moğol istilası, Moğolistan’dan Anadolu’ya katliam katliam yol alırken bazı istisna noktalar dışında kayda değer bir direniş ile karşılaşmadı.

Çünkü Gazze lider yetiştirme merkezidir, İslam ülkelerinin, İslami camiaların her birine yetecek kadar lider üretebilecek kapasiteye sahiptir. Çünkü Gazze muhteşem bir davanın merkezidir, ihtisas mektebi, kurmay okuludur! Yani başta siyonistler ve emperyalistler zannetmesinler ki Yahya Sinvar ve öteki liderler yok edildi, artık geriye kalanlar dağılır veya teslim olurlar ve bu mesele de burada biter. Böyle olmayacağını bugünden anlamış olmalılar ki öfkeleri katlanmış, katliamlarını artırmış durumdalar.

Yahya Sinvar verilmemeliydi, Ümmet bu yiğit evladına, Gazze’nin aslanına sahip çıkmalıydı. Gerçi o şehadet için yaşıyordu, “ihtiyar develer gibi yatarak ölmekten korkuyordu, coronadan, felçten, kalpten veya trafik kazasında ölmek istemiyordu, direnişin önceki liderleri gibi şehid olmak istiyordu” ve bu anlamda muradına erdi, Rabbim şehadetini kabul buyursun. Bir de İsmail Heniyye’nin söylediği gibi Yahya Sinvar da kendilerinin ve çocuklarının şehadetinin diğer Müslümanlardan bir ayrıcalığının olmadığını söylüyordu ama benim içim bunu bir türlü kabullenemedi.

Arap-İsrail Savaşları’nın üçüncüsü olan Yom Kipur’da (1973) Golan cephesine sevk edilen 19 yaşındaki bir Yahudi genç, savaş devam ederken, birliğini komuta eden uzman çavuşun şöyle dediğini işitmişti: “Arapları, özellikle de genç Arapları öldürmek zorundayız. Eğer şimdi biz onları öldürmezsek, onlar büyüdüklerinde bizi öldürecekler!” Kulaklarının duyduğuna inanmakta zorlanan Ilan Pappe adındaki bu genç, savaş sırasında İsrail ordusunun bütün sivil hedefleri bombaladığını, askerlerin köy ve kasabalara çekinmeden saldırdığını ve tüm bu eylemlerden dolayı hiç kimsenin herhangi bir pişmanlık ya da sorumluluk hissetmediğini gözlemlemişti.

İsrail terör devleti, Filistin’in Müslüman liderlerini teker teker şehit ediyor. Ama bilmiyor, şehit sayısı arttıkça şehadetin önemi ve hayatiyeti daha da artıyor. En son Yahya Sinvar şehit edildi. Allah rahmet eylesin. Mekânını cennet, makamını âlî eylesin. Bir Yahya Sinvar şehit olur, bin Yahya Sinvar dirilir. Yahya Sinvar, yiğit evladıydı Filistin’in. Adı çağlara kalacak bir kahraman.

Haftaya, şehidimiz Yahya Sinvar’ın acısını yüzde bir oranında da olsa azaltacak bir haberle başladık elhamdü- lillah. Bizim en iyimize karşılık onların en kötülerinden biri cehennemin dibini boyladı. Katil, terörist başı, İslam’ın ve Türkiye’nin azılı düşmanı, kendini mesih, mehdi zannedecek kadar akıl hastası, Amerikan köpeği Fethullah Gülen geberdi sonunda. Yurdu cehennem, azığı ateş, gördüğü tek karşılık azap olsun.

“Müminler içinde Allah’a verdikleri sözde duran nice erler vardır. İşte onlardan kimi, sözünü yerine getirip o yolda canını vermiştir; kimi de (şehitliği) beklemektedir. Onlar hiçbir şekilde (sözlerini) değiştirmemişlerdir” (Ahzap Suresi, 23. ayet). O erlerden biri, Yahya Sinvar da Allah’a verdiği sözde duran o erlerden biri olarak, verdiği söze hayatıyla, cihadıyla, şehadetiyle müthiş bir güzellik katarak Rabbine kavuştu.

Bu köşenin müdavimleri, zekâtı, fertlerin “keyfine bırakılmış” bir uygulama olarak değil, “ümmeti ihyâ edecek” bir tatbikat olarak gördüğümü ve bunu da zaman zaman bu köşede dile getirdiğimi bilir. Bilhassa bu meyanda yapılan çalışmaları elimden geldiğince takip etmekteyim. Zaman zaman bunların kayda değer olanlarını da buradan sizlerle paylaşmaktayım.

Siyonist işgal rejimi Perşembe günü, Hamas lideri Yahya Sinvar’ın öldürüldüğüne dair açıklama yapmıştı. Tabii işgal rejiminin bu açıklaması Filistin’deki direnişin karşısında siyonist katillerin yanında yer alanları çok sevindirdi. O yüzden işgal rejiminin, henüz Hamas tarafından teyit edilmemiş olan açıklamalarıyla birlikte sevinçlerini ve mutluluklarını izhar ettiler. Bizim bu yazıyı yazmamızdan bir süre önce Hamas’ın askeri kanadı Kassam Tugayları tarafından yapılan açıklamada Sinvar’ın şehit edildiği duyuruldu. Ancak işgale karşı direnişin artarak devam edeceği dile getirildi.

“Düşmanın bana verebileceği en büyük hediye beni öldürmektir. 59 yaşındayım; kalp krizi, corona veya felç ile ölmektense şehit olarak ölmeyi tercih ederim” diyen Hamas lideri Yahya Sinvar, özlediği şehadete 62 yaşında, 17 Ekim 2024 günü işgalci Siyonistlere karşı savaşırken kavuştu: “Müminlerden öyle adamlar var ki, Allah’a verdikleri söze sadık kaldılar (şehid oldular)…” (Ahzâb,23).

Gazze temalı kısa film festivali için Siirt'teydik. Siirt Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Nihat Şındak'ın makamında oturduğumuz bir sırada bir dostum, internete düşen bir haberi gösterdi. Büyük komutan, Gazze'nin gururu, Aksa tufanında kasırgalar estiren, Müslümanların ve bütün özgür insanların kahramanı Yahya Sinvar şehit düşmüştü. İlk dikkatimi çeken şey, kurşunu alnının çatından yemiş olmasıydı. Şair olsaydım, bir destan dolusu şiir yazacak kadar duygulandım. Onun "Diken ve Karanfil" (Filistin'in bilinmeyen tarihi) adlı romanının çevirmeni olarak en yakınlarımdan birini kaybetmiş gibi sarsıldım.

Yahya Sinvar. Filistinli kahraman. Savaşçı, mücahit, siyasetçi, komutan. Hamas'ın Siyonizm'e karşı tek başına savaştığı zamanların son lideri. Bütün dünyaya İsrail'in Siyonist yüzünü göstermeyi başaran hareketin askeri ve siyasi lideri. Bir şehrin, soykırımcı devlete karşı başkaldıran isyan ahlakının müşahhas şahsiyeti.

İşgal en büyük insanlık suçudur, gayrimeşrudur. İşgale karşı direniş en tabii insan hakkıdır ve meşrudur. İşgale destek verenler işgalciler kadar bu suçun ortağıdırlar. Direnişçilere destek verenler de en tabii insan hakkını savunmaktadırlar ve meşru taraftadırlar.

Joseph Goebbels, 1933 yılında Nazilerin iktidara gelmesinin ardından 13 Mart 1933'te Kamuoyunu Bilgilendirme ve Propaganda Bakanı oldu. Adolf Hitler, propagandanın, algının, manipülasyonun ne denli önemli olduğunu biliyordu ve Goebbels’i en güçlü silahı olarak intiharına kadar kullandı. Hitler’in zulmüne uğrayan Yahudilerin, yıllar sonra Filistin’i işgal ettiklerinde kendilerini sistematik olarak katleden Nazilere hemen her yönleriyle benzeyeceklerini kim bilebilirdi? Bugün Filistin’i yıllardan beri işgal altında tutan İsrail yönetimi, Filistinlileri katlediyor, mülklerine el koyuyor ve oluşturduğu algı ortamıyla uluslararası destek bulmakta zorlanmıyor.

“TANRI ve ÇOCUK KATİLİ VAHŞİ BİR DİN” Lise sıralarında iken felsefe öğretmenimiz “ Yahudiler dünyanın en aptal milletidir” deyince, hemen parmak kaldırdım. “ Hocam nasıl olur dünyanın en zengin insanları Yahudiler. Hesabını, kitabını bilmeyen aptal millet nasıl zengin olabilir?” dediğimde, öğretmenim devamla “ Oğlum, bunlar ekmeğini yediği, suyunu içtiği her ülkeye ihanet ettikleri için Babil’den bu yana tarihin her devrinde katliamlara ve sürgünlere maruz kalmışlardır. Eğer yaşadıkları topraklara ihanet etmeselerdi, dünyanın en eski ırklarından biri olan Yahudi ırkı, bugün Çin’den daha kalabalık bir millet olurlardı.” dedi.

Soykırımcı İsrail, halen Gazze’deki katliamlarını sürdürürken Lübnan ve Suriye’de saldırılarına ciddi bir karşılık görmeden devam ediyor. Çünkü bu Siyonist İsrail’in uzun yıllardır sabırla uyguladığı bir plana dayanıyor. Soykırımcı İsrail’in mevcut Maliye Bakanı Bezalel Smotrich bu planın hedefini de tüm dünyaya geçen hafta duyurdu: “Vadedilmiş topraklar” üzerinde “Büyük İsrail devleti”... Siyonizmin planı: Etnik ve mezhep üzerinden bölücülük

Yahudilerin ön cephesinde tarihsel Yahudi tecrübe ve bilgeliğinin Müslümanlarla, tecrübesinden uzak Facebook sahibi gibi zibidiler var. Tarihî Yahudi tecrübe ve bilgeliği, Müslümanların başkalarına benzemediğinin farkındaydı. Bunun için, bir katliam yapsa ardından uzlaşmaya çalışır, aldatarak, zayıf kesimleri etkileyerek elde ettiğinin keyfini çıkarmaya çalışırdı. Mevcut yapı ise Müslümanla sonuna kadar savaşarak onu yenebileceğini sanmaktadır.

Hicrî 15/Miladî 21. yüzyılın tufânı: 22 Rebiülevvel 1445/7 Ekim 2023 el-Aksâ Tufânı… Bu tufan, İslam dünyasının kurtuluşu ve Batı’nın yeryüzü hegemonyası açısından hiç kuşkusuz asrın en önemli vakaları arasında yer alacaktır. Müslümanlar, prensip olarak siyonistlerle mücadeleyi sürdürmek zorundalar. Mücadelenin teknik, yer ve zamanı ise elbette bu mücadelede fiilen bulunanlar tarafından belirlenecektir.

Bunu bir yerlerden okuyarak araştırarak söylemiyorum, bizzat hepimiz müşahede ediyoruz. İslami hareketler içinde salih amellerin değerinin normal durumlara göre kat kat fazla olduğunu sözlü ve yazılı olarak birçok defa ifade etmiştim. Sıradan fakire fukaraya yapılan infakla Allah yolunda cihad için yapılan infakların çok farklı olduğunu hepimiz biliyoruz.

Yıllar yılı Filistin, Kudüs, Mescid-i Aksa İslam dünyasına iman pompalayan oksijen çadırı görevini yapmıştır. Müslümanlar Müslüman olduklarını hep Filistin’le canlı tuttular. Filistinli çocukların tanklara karşı sapan taşlarıyla verdikleri mücadele belki tam olarak Kudüs’ü özgürlüğüne kavuşturmamış olabilir ama dünya Müslümanlığını ve özellikle Anadolu insanını dip diri ayakta tutmuştur.

İstanbul’da Osmanlı padişahları, valide sultanlar ve diğer devlet adamları tarafından inşa ettirilen tarihi camiler, mabed olmanın dışında harika birer sanat eseri olarak da karşımıza çıkmaktadır. İşte bu özelliklerinden dolayı bilhassa selatin camileri denilen bu ibadethaneler edebiyatın da konusu olmuştur. Başka söze ne hacet, ünlü şairlerimizin kaleme aldığı cami şiirleri cami edebiyatının en canlı malzemelerini teşkil etmektedir.

Aksâ Tufanı’nın üzerinden tam bir yıl geçti. O tarihten günümüze İsrail’in işgalci saldırganlığı sadece Gazze’yle sınırlı kalmayarak Lübnan’a da sıçradı. Bir soykırımı dışarıdan ve hiçbir şey yapamadan izlemek, önce üzüntü ve öfke, ardından da ümitsizlik ve eylemsizlik doğurur. Oysa Aksâ Tufanı, şimdiden bazı somut neticelere ulaştı ve birçok açıdan “dönüm noktası” olarak tarihe geçti bile. Ümitsizlik ve eylemsizlik değil, bilakis tam aksine umut ve eylem vaat eden bir süreç bu.

Türkiye'nin iki asırdır yaşadığı modernleşme / Batılılaşma / laikleşme / yokoluş süreci, Türkiye’nin ruhunu yok edecek kadar İslâm'dan, yani kendinden, tarih yapan dinamik-lerinden ve ruh köklerinden uzaklaştırdı bizi. Bir dizi yazıda dünyanın ihtiyacını hissettiği bu hayatî sorunu mercek altına almak niyetindeyim. ÇİN RUHU, BAHAR'INI NASIL KIŞ'A ÇEVİRİYOR? Bir Alman ruhu var. Bir Fransız ruhu da var. Bir Çin ruhu var’dı, şu an kapitalizm Çin ruhunu tuzla buz ediyor, 5 bin yıllık dinamizminin kaynağını dinamitliyor Çin’in.

Herhalde dünyanın en yanlış anlaşılan kavramlarından biridir merhamet. Sıklıkla düz anlamıyla “acımak” ile karıştırıl-dığından bir türlü asli katına çıkamaz, yerli yerine oturamaz bizim memlekette. Biz Müslümanlar, bu dünyada ancak ve ancak “merhamet” ile var olduğumuzu ve var kaldığımızı bir an olsun aklımızdan çıkarmamakla kayıtlıyızdır ama aynı zamanda nisyan ile de kaim olduğumuzdan, Allah’ın “Rahman ve Rahim” oluşunu sürekli unutmaya yatkın haldeyizdir.

Soykırımcı İsrail’in bugün Gazze’ye karşı büyük bir kinle, nefretle ve öfkeyle hareket eden soykırımcı saldırıları onu kendisi açısından da geri dönüşü olmayan bir yola sürüklemiş görünüyor. Bu yol belki başkaları için büyük acılara, trajik neticelere götürüyorsa da kendisi açısından da yok oluşun mukadder olduğu bir yola sürüklediği de çok açık. Onu şu an için durduracak bir gücün olmaması, hatta ABD’den sınırsız destek alıyor olması ona asla muhtaç olduğu güvenlik hissini vermiyor. O güvenlik hissini duymadan da durmayacaktır.

Gazze’nin ardından Lübnan’ın Siyonist İsrail karşısında maruz kaldığı soykırıma varan insanlık dışı saldırılara karşı “çağdaş” “medeni”, “modern” dünyanın harekete geçmesini beklemenin beyhude olduğunu herkes biliyor. Soykırımcı işgalci Siyonist İsrail’in kendisi zaten bu medeniyetin, bu çağdaşlığın ve bu modernliğin asli harcı.

Bazı şahıslar ve çevreler yarım asırdır, bazı konularda 60 yıldır beni karalamak ve gözden düşürmek için durmadan usanmadan iftira ve gıybet ediyorlar; birkaçına kısa cevap vereyim (www.hayrettinkaraman.net adresli sitemde tamamına cevabım vardır): 1. Benim ‘Polemikten Diyaloğa’ isimli bir kitabım yoktur. 2. Bu isimde bir kitap vardır; içinde yirmi civarında ilim adamının yazısı benim de bir konuşmamın başkası tarafından yazıya dökülmüş metni vardır. Konuşma, yazıya dökülürken önemli atlamalar ve yanlış anlamalara yol açan eksiltmeler yapılmıştır.

Siyonist işgalci katillerin Gazze’nin kuzey kesiminde, ırkçı tahliye planlarını gerçekleştirebilmek için yeniden saldırılarını şiddetlendirdikleri, sivil sığınmacıların toplandığı okulları ve hastaneleri hedef alan saldırılar düzenleyerek katliamlar gerçekleştirdikleri, karadan da muhtelif noktalarda tanklarla ilerlemeye çalıştıkları sırada Hamas’ın askeri kanadı durumundaki Kassam Tugayları’na mensup mücahitler Cibaliya Mülteci Kampı yakınında işgalcilerin bir askeri konvoylarını pusuya düşürerek onlarca askerlerini öldürdü ya da yaraladılar.

İnternetten iki haber: Bir: Geçenlerde Milli Savunma Bakanlığı’na bağlı Arşiv ve Askeri Tarih Daire Başkanlığı Atatürk’ün 1934 yılındaki soyadı kanunundan sonra kullandığı asıl imzayı paylaştı.

İslam’ın bütün esasları hayatla ilgilidir. Müslümanlıkta, din ve dünya ayrılığı, dünya – ahiret aykırılığı yoktur. Din ve devlet işlerinin ayrıldığını hep gündemde tutarak Dinimizi hayatın dışına çekme gayret ve dalaleti; İslam’ın görüşüne dünya-ahiret denge ve ahengine aykırıdır, İslam dışıdır. İslam Hak ve hakikat imanı; bireyin ve toplumun, sıhhati, hukuk, iktisat ve ahlak nizamı; sanat düzeni huzur ve beka duygusudur. İslam, hayatı bütünüyle içine alıyor; dünya ve ahirete ruh ve cesede fert ve cemiyete aynı önemi veriyor o bizim imkânsızın peşine düşmeye değil fakat bizde var olan kabiliyetlerden en güzel bir şekilde faydalanmaya ve gerçekte daha yüksek bir seviyeye ulaşma yollarına sevk ediyor.

Tam bir yıldır Gazze’de, şimdi de Lübnan’da Siyonist katillerin mazlum Müslümanlara yaptığı işkence, katliam ve sürgünlerin benzerleri tarihte peygamberlere ve beraberindeki müminlere de uygulanmıştı… İbrahim suresinin 13-14. ayetlerini mealen okuyalım: “İnkârcılar peygamberlerine, “Andolsun ya dinimize dönersiniz ya da sizi kesinlikle yurdumuzdan çıkarırız!” dediler. Bunun üzerine rableri onlara, “O zalimleri elbette helâk edeceğiz ve onlardan sonra sizi mutlaka o yurda yerleştireceğiz! Bu lütuf, huzuruma çıkmanın kaygısını taşıyan ve tehdidimden çekinenler içindir” diye vahyetti.”

Toplum, alarm veriyor. Can alıcı soru şudur: Şiddet toplumda neden yaygınlık kazanıyor? Şiddet, her toplumda görülür. Ancak belli dönemlerde yoğunlaşması ve bir toplumsal olguya dönüşmesi tehlikeli. Son zamanlarda bununla karşılaşıyoruz. Şiddetin sosyolojisi, çok farklı boyutlara sahip. Bugün sadece kurumsal ihmalkarlık üzerinde durmak istiyorum. Yaşanan üç somut örnekten hareketle bunu göstereceğim.

Gazze'de soykırım tüm hızıyla devam ediyor. Dünyayı Lübnan saldırılarıyla meşgul eden terör devleti Gazze'de sivillere yönelik soykırıma aralıksız devam ediyor. Kayıplarla birlikte şehit sayısı 52 bini geçmiş durumda. Yaralılar, tahribat, gıda ve ilaç kıtlığı iki milyonu aşkın insanı tehdit ediyor.

İsrail, Lübnan’a yine girdi. Yakıyor, yıkıyor, öldürüyor... Mesleğe başladığımdan buyana geçen yarım asır içerisinde, özellikle 1982’de Filistin Kurtuluş Örgütü’nü hedef alan büyük işgalden sonra Lübnan’a kaç defa girdiğini artık sayamıyorum bile.

Kudüs, bir Mirac Gecesi’nde 27 Receb 583’te Cuma günü fethedildi. Bu da Milâdî Takvimle 2 Ekim 1187’ye denk gelmektedir. Dolayısıyla biz, Hicrî Takvimle fethin 863’üncü, Milâdî Takvimle 834’üncü yıldönümündeyiz. Tufanü’l-Aksâ da Yahya Sinvar’ın komutasında bu fethin 833’üncü yıldönümünde, 7 Ekim 2023’te başladı. Dolayısıyla aynı zamanda Tufanü’l-Aksâ’nın yıl dönümündeyiz.

Yedi Ekim’den bu yana neler kazanıp neler kaybettiğimiz sizin baktığınız yere bağlıdır hatta sizin kim olduğunuzu da bu baktığınız yer belirleyecektir. Birilerine sorarsanız kazanmak da ne demek, felaket ve yıkım olarak bundan daha büyük ne olabilir; kırk iki bine yakın şehid doksan binden fazla yaralı, yerle bir edilmiş şehirler ve ölüme mahkum edilmiş milyonlar..., Elbette biz işin bu yönünü de görüyoruz hem de herkesten daha iyi görüyoruz, bir yıl boyunca bu acıyla yanıyoruz.

Düşmanlarımızı değerlendirme konusunda bazı şeyleri birbirine karıştırdığımız kanaatindeyim. Elbette karşımızdaki düşmanın gücünü kuvvetini ölçmek, bu konuda gerçek bilgiler elde etmek önemlidir hatta yetkililer için bu bir yükümlülüktür. Peygamber Aleyhisselam katıldığı bütün savaşlarda istihbarat çalışmalarıyla düşmanın gücünü, sayısını yol boyunca kestikleri hayvan miktarından, bu arada ne kadarının süvari ne kadarının yaya olduğu gibi bilgileri öğrenirdi. Bu başka bir konu.

Haberi medyadan öğrendik. Cumhurbaşkanı Sayın Recep Tayyip Erdoğan Türkiye Büyük Millet Meclisi Genel Kurulu 28. Dönem Üçüncü Yasama Yılı açılışı için Meclis’e geldiğinde geçmiş yılların aksine Cumhuriyet Halk Partili milletvekillerinin çoğunluğu ayağa kalktı. Bir grup ise salona girmedi. Cumhuriyet Halk Partisi lideri Özgür Özel “makama saygı” açıklaması yaptı.

İsrail’in en kuzeyindeki Neharya kentinde, 1 Eylül 1982 günü gizli bir görüşme gerçekleşti. İsrail Başbakanı Menahem Begin, Lübnan’ın henüz bir hafta önce seçilen 34 yaşındaki genç cumhurbaşkanı Beşir Cumeyyil’i Neharya’ya davet etmişti. Begin’in amacı, İsrail’in 6 Haziran’da başlattığı Lübnan işgaline Cumeyyil’in destek vermesini sağlamaktı.

Ehl-i Sünnet, tarihinin en zorlu dönemlerinden birini yaşıyor. Tarihte 12. ve 13. yüzyıllarda birinci büyük medeniyet krizi sırasında Haçlı ve Moğol sürüleriyle Şia’nın saldırıları karşısında büyük bir zorlukla karşı karşıya kalmıştı Ehl-i Sünnet. O zaman, Gazâlî, Ehl-i Sünnet’i temellendiren ve sistemleştiren sağlam bir entelektüel yapı inşa etmiş, çeyrek asırda bin yılı bizim kurmamızı sağlayan büyük bir medeniyet atılımına ve yolculuğuna öncülük etmişti.

İmam hatipte okurken “bari sayısal bölüme geçeyim” dediydim biliyon mu? Meğersem imam hatiplerde sayısal bölüm yokmuştu. Ben de “bari fen ya da Anadolu lisesine geçiş yapayım” dedim. Dediler ki “geçemen, yasak.” Ben de “bari ben bu Milli Eğitim’i mahkemeye vereyim de bu adaletsizlik ortadan kalksın” dedim. Mahkemeye veremezmişim. Verir mişim de sonuç çıkmazmış. Babam dedi ki “oğlum eğer okumayacaksan gel de bari çiftin çubuğun başına geç.” Ben dedim “olmaz, okuyacam ben. Bari eşit ağırlık okuyayım da milli eğitimi mahkemeye verecek kadar hukuk okuyayım.”

Aksa Tufanı üzerinden bugün itibariyle bir yıl geçmiş oldu. Elbette İsrail’in zalim bombardımanı altında bu bir yıl içinde Günyüzü görmeyen Gazze halkı açısından çok daha uzun hissedilmiş bir yıl bu. Ama soykırımcı mücrim İsrail ve avanaleri açısından da çok kolay geçmiş olduğunu söyleyemeyeceğimiz bir yıl olmuştur. Bir yıl, ikiyüzyıldır insanlığa anlattıkları bütün hikayelerin ifşa olduğu, maskelerinin düştüğü o hümanist, ileri, modern, demokratik düzenlerinin altındaki kanların, cinayetlerin, ırkçılığın, sömürünün çırılçıplak meydana serildiği bir yıl oldu.

Müslümanlar bazen birbiri ile bazen kâfirlerle savaşıyor, Müslümanların oluk gibi kanları akıyor, birlik ve/veya beraberliğin yerini tefrika doldurmuş; işte bunlar apaçık gerçekler. Uluslararası ilişkilerde kimin yuları kimin elinde belli/belli değil, Müslümanların (devletler, topluluklar) hem zayıflıkları hem de birbirine çelme takmaları, onlar değil biz hâkim olalım sevdası, görünen ve inandırılan ile gerçeğin başka olması, algı operasyonlarının gücü ve takiyye sebebiyle gerçeği görmenin zorlaşmış bulunması… hemen akla gelen handikaplarımız.

Hidâyet rehberi Kitabımız diyor ki: “İsterler ki Allah’ın nurunu ağızlarıyla söndürüversinler; ama inkârcılar hoşlanmasalar da Allah nurunu muhakkak tamamlamayı istiyor./ Bütün dinlerin üzerindeki yerini alsın diye resulünü, doğru yol rehberi ve hak din ile gönderen O’dur; müşrikler hoşlanmasalar da!” (Tevbe 9/32-33).

Aksa Tufanı’yla ilgili muhtelif komplo teorileri ortaya atıldı. Çoğunu konuşmaya bile değer bulmuyorum. En başta şunu belirtelim ki bu komplo teorilerinin tamamına yakını, sahadan alınmış ve gerçekleri yansıtan bilgilere değil, “uzman” oldukları iddiasındaki birilerinin veya onların hesabına sosyal medyada trol olarak seslerini duyurmaya çalışanların kendi zihin dünyalarında ürettikleri varsayımlara yani zanna dayanır.

7 Ekim Pazartesi günü, Filistin direnişinin Gazze’de başlattığı Aksa Tufanı birinci yılını tamamlayarak ikinci yılına girmiş olacak. Biz de bu vesileyle Aksa Tufanı’nın bir yılıyla ilgili genel bir değerlendirme yapmak istiyoruz. Burada en başta şunu belirtelim ki Aksa Tufanı bir savaşın başlatılması değil sürdürülen bir savaşa karşı geniş çaplı ve sarsıcı bir atak gerçekleştirilmesidir. Aksa Tufanı’nı gerçekleştirenlere yönelik eleştirilerde, bu atağı mahkum eden yorumlarda genellikle bu konuda yanlış tespit yapılmaktadır.

Geçenlerde dostum Mustafa Albayrak ‘Hocam doğru mu?’ notuyla bir video linki gönderdi. Merak edip açtım. Malum Kemalist videolarından. 1930’lu yılları zorla “altın çağ” ilan ettirecekler ya, tarihe emrediyorlar, doğuyor nur topu gibi bir efsane daha. Kemalizm baştan beri bir efsane imalat merkeziydi zaten. Atsız, 23 Şubat 1951 tarihli Orkun dergisinde “Kemalizm denilen muazzam safsata (…) dış âlemin bir değil, birkaç merkezine bağlı olan, bu suretle diğerlerinden daha çok ve karmakarışık bir şekilde dışarıya bağlı bulunan bir ucubedir” dememiş miydi?

Ahlâkımızdan, adaletimizden, kardeşliğimizden, merhametimizden ve değerlerimizden her türlü tavizi verdiğimiz ama itibarımızdan zerrece taviz vermediğimiz bir Müslümanlık yaşıyoruz. Sadeliğin yerini gösterişin, mütevazılığın yerini kibrin, nezaketin yerini kabalığın, samimiyetin yerini protokol kurallarının, kardeşliğin yerini menfaat hesaplarının aldığı bir dönemde imtihan oluyoruz. Dünyayı değiştirmek için yola çıkan Müslümanların nasıl da dünyaya daldıklarına ve değiştiklerine hayret ettiğimiz dönemlerden geçiyoruz.

Tam da dünyanın "teknolojik cinayetler"e şahit olduğu günlere rastladı "TEKNOFEST 2024" açılışı... Günlerdir yaşadığım bu kahredici gelgitler sebebiyle, T3 Vakfı Mütevelli Heyeti Başkanı Selçuk Bayraktar'ın dünkü TEKNOFEST açış konuşmasını daha dikkatli izledim. Zira insan zihni, "teknoloji" ile "medeniyet"i otomatik olarak özdeşleştiriyor. Ama bu nasıl medeniyet ki, bilim ve teknoloji gücünü, yaratılmışların en şereflisi olan "insan"ı yok etmek için kullanıyor?

Dünyadaki sorunların, bizim oralardaki aşiretler arasındaki ihtilaflardan zerre farkı yok. Ne zaman uluslararası bir sorun gündeme gelse, mutlaka bizim oralarda gözlemlediğim bir veya birden fazla hadise zihnime üşüşür. Hayret ederim. Demek ki insan, varlık süreçlerinin hepsinde, her zaman her yerde aynı insandır. Sadece dış koşullar, teknolojik gelişmeler farklı. Davranış kalıpları ise aynı. Nitekim İsrail'in kurulduğu günden beri yapıp ettiklerinin hızlandırılmış örneklerini sergilediği son bir yıldır Gazze'de, Beyrut'ta, Yemen'de, Suriye'de işlediği cinayetler, sergilediği zorbalıklar karşısında İslam ümmetinin hayret verici duyarsızlığını görünce, bizim oralarda tanık olduğum bir hadise aklıma geldi.

Rahmetli Prof. Mümtaz Turhan hocamız; 'milletler, var ettikleri müesseseleriyle kimlik kazanır ve tarihe mal olurlar' der. Her milletin kendine has varoluş hikayesi; iklimi, coğrafyası, göç ve ticaret yollarına yakınlığı veya uzaklığı, deniz ve nehirlerle olan ilişkisi gibi sebeplerle yoğrulur hayata bakışı açısı. İlkin hayatta kalmak ve güvenlik, ardından akrabalık ve topluluk, sonrasında zevk ve hoşnutluk gibi nedenlerle, şehirlerin ve ülkelerin mimarisi ve sosyal kurumları oluşur.

Sosyolog Nilüfer Göle'nin doktora çalışması Mühendisler ve İdeoloji adını taşıyor. 1980'lerin başında yapıyor bu araştırmayı. ODTÜ mezun üzerine, (etnografik yöntemle) yaptığı konuşmalar ve gözlemlere dayanıyor. Hepsi de İzmit'te özel fabrikalarda çalışıyor. Göle, Türkiye'nin kalkınma ve modernleşmesini mühendisler üzerinden giderek açıklamaya çalışıyor. Ancak baktığı yer eksik. Daha sonra muhafazakârlara da yöneliyor.

Osmanlı imparatorluğunun yenilme süreci ile, ümmet coğrafyasında başlayan direniş ve ihya hareketleri emperyalist kuşatmaya karşı hem fikri hem de iradi direnç merkezleri olarak İslami direnişin en önemli dinamikleri oldular.Libya, Mısır, Cezayir, Tunus, Afganistan, Pakistan, Suriye, Türkiye, Bosna Hersek, Çeçenistan, Filistin coğrafyalarında vücut bulan İslami hareketler arzın ifsad edilmesine karşı en güçlü direnç ve ümmeti yeniden ihya etmenin umudu oldular.

Hayatımızı güven duygusu üzerine kurarız. Yürüyen merdivenden inerken, arkamızda duran kişinin bizi itmeyeceğini varsaydığımız için orada durabiliriz. Yolda yürürken yerin yarılmayacağına inandığımız için yürümekten keyif alabiliriz. Bebeğimizi uyutup yatağına bırakırken, sabah uyanacağına güvendiğimiz için onu orada bırakabiliriz. Ev halkına el sallayıp işe giderken, akşam döneceğimize güvendiğimiz için çalışmaya devam edebiliriz.

Kur’an’ın her ayeti bizlere yeni ufuklar açan, hayatımızın en ince detaylarına dokunan ilahi bir rehberdir. Yusuf kıssası, sadece tarihte yaşanmış olayları değil, insan ilişkilerindeki karmaşıklığı, kardeşlik bağlarını ve Allah’ın takdirini anlamamıza vesile olur. Bu yazımızda Yûsuf sûresi 69. ve 70. ayetleri ele alarak, Hz. Yusuf’un kardeşi Bünyamin ile yaşadığı önemli bir anı inceleyeceğiz. Bu iki ayet bağlamında sabır, strateji ve merhametin ne denli güçlü olduğunu birlikte keşfedeceğiz.

Kavramlar, inancın adresidir; kavram unutulduğunda ya da anlam sapmasına uğradığında inananlar, sırat-ı müstakim’i kaybederler. Darü’l-İslam ya da Türkçesiyle İslam yurdu kavramı, Müslümanların siyasi ve askeri olarak güçlü oldukları dönemlerde hem siyaset fıkhının hem günlük fıkhın temel kavramları arasındaydı. Miladi 20. yüzyılda oluşan ihya hareketleri, İslam’ı bir bütün olarak hatırlatmaya ve yaşamaya yöneldiler, bu mahiyette Dârü’l-İslam kavramını da canlandırdılar

İstisnasız hepimiz dört gözle Gazze’de ve Lübnan’da bir an önce ateşkesin gerçekleşmesini bekliyoruz. Bunu yürekten istemeyen bir tek kişinin olduğunu da sanmıyorum. Durum böyleyken bu ülkede Müslümanlar arasındaki kavga gürültü en yoğun bir şekilde sürüp gidiyor. Sanal âlemin ekranları bu savaştan geçilmiyor. Cemaatlerin, vakıfların, derneklerin önde gelenleri, ağzına bakılanlar, sözü dinlenenler, eli kalem tutanlar sanki böyle günler için var olmuşlar gibi bütün güçleriyle savaşıyorlar.

Eski adıyla Maârif Nezâretinin, yeni ismiyle Milli Eğitim Bakanlığının kurulduğu tarihten bugüne kadar nice bakan bu göreve geldi. Bunların bazıları icraatlarıyla milletimizin takdirini kazandı, bir kısmı ise, Türk’ün ruh köküne aykırı icraatta bulundukları, eğitimin öğretimden önce geldiğini kavrayamadıkları için unutulup gittiler. Milletimizin takdirini kazanan, adı bugün bile hayırla anılan milli eğitim bakanlarımızdan biri de merhum Tevfik İleri idi. Bu zat hakikaten ileri görüşlü ve mânevî değerlere önem veren bir icrâcı olduğu için büyük başarılara imza attı.

Meksika Sınırı günleriydi. 2008 yılında, Furkan Savaşı sırasında Hasan Nasrallah, birdenbire hepimizin umudu haline gelmişti. Lübnan Hizbullah’ının bu tuhaf lideri, “lebbeyk ya Hüseyin” diyerek İsrail’le savaşmış, ona ağır kayıplar yaşatmıştı. İran’ın emperyalist ajandasının henüz bu denli belirginleş-mediği, Hizbullah’ın İran’ın “net aparatı” olmadığı günlerdi. Bir Meksika Sınırı’nı Hasan Nasrallah’ın bir konuşmasıyla açmış, masamızın önüne de bir Filistin bayrağı asmıştık. Umutla “bölgedeki Müslümanların makus talihini kim değiştirirse değiştirsin, baş göz üstüne” demiştik.

Soykırımcı İsrail’in Hizbullah’ın tehditlerini bahane ederek Lübnan’a doğru genişlettiği saldırganlığının artık nerede duracağını soruyor herkes ve tabii ki bunu kimin durduracağını. Arkadaşımız Mehmet Şeker İsrail’i tasmasız pitbull olarak nitelemiş. Keşke bu kadarla kalabilseydi, onun bir tasması var aslında ve bu tasması ABD tarafından, onun çıkarları doğrultusunda gevşetilmiş durumda. Yani tasmasız olan İsrail değil, onun tasmasını tutan eller. Şimdi Hizbullah’ı bahane ederek Lübnan’ı da soykırım kapsamına alıyorlar ama ondan önce akla gelen bazı mülahazaları yapmaktan geri durmayalım.

Arnavutluk’un başkenti Tiran’da Vatikan benzeri bir “Bektaşi din devleti” kurdurulacağına dair açıklamalar yapıldı. Bunun, Avrupa’nın İslam dünyasına yönelik fitne politikalarının bir parçasından başka bir şey olmadığını, Arnavutluk’un da bazı siyasi ve ekonomik çıkarlar beklentisiyle böyle bir projeye alet olduğunu en başta belirtelim. Biz burada bir makalede Bektaşiliğin geçmişi, tarihte geçirdiği süreç ve bugün aldığı şekille ilgili ayrıntılı bilgiler verme imkanına sahip değiliz. Bu konuda Prof. Dr. Mahmud Esad Coşan’ın (Allah rahmet eylesin) “Hacı Bektaşı Veli ve Bektaşilik” isimli ilmi bir çalışması var. Merak edenlerin bu kitapta ayrıntılı bilgileri bulabileceklerini sanıyorum.

“Aynaya baktığınızda sadece yüzünüzü değil, bir müze de görürsünüz. Yüzünüz bir anlamda size aitse de ebeveynlerinizden, büyükanne ve büyükbabalarınızdan, onların ana-babasından ve daha kadim atalarınızdan miras aldığınız özelliklerin bir birleşiminden oluyor. Sizi rahatsız eden ya da hoşnut olduğunuz dudaklarınız ve gözleriniz yalnızca size ait değildir. Onlar belki birey olarak çoktan ölmüş ancak parçaları içinizde hâlâ yaşayan atalarınızın da özellikleridir. Denge duygusu, müzikal beceriler, içe kapanıklık ya da hastalığa yatkınlık gibi karmaşık nitelikleriniz bile atalarınızdan size mirastır. Geçmişi yalnız bedenlerimizde değil, her daim yanımızda taşırız.”

Yüce Rabbimize kulluğumuzu arz ettiğimiz, hayat rehberimiz Kur’an-ı Kerim’i öğrendiğimiz, rahmet peygamberi Hz. Muhammed Mustafa Aleyhisselam Peygamber Efendimiz cevamiu’l-kelimdir. “Ben cevamiu’l-kelim olarak gönderildim” buyurmuştur. Az söz ile çok zengin anlamlar taşıyan edebi vecizelerde bulunmuştur. Resulullah Efendimiz sunumlarında teşbih, mecaz gibi edebi anlatım sanatını da kullanmıştır. Zirve şahsiyet, Örnek Peygamber; temsili anlatım usulü ile aklı selim, kalbi selim ve zevki sahiplerini harekete geçirmiştir.

Tarihçi değilim, ama iyi bir tarih okuyucusuyum. Mesleğim gereği, birkaç tarih kitabını da tercüme etmişliğim var. En azından geçmiş ile bugün arasında benzerlikler kurabilirim. Özellikle İbn Haldun'un "geçmiş bugüne suyun suya benzediği kadar benziyor" gibi muhalled bir sözü varken. Gelin görün ki bugün İsrail denilen devletin kurulduğu günden itibaren yapıp ettiklerinin bir benzerini geçmişte görmek, duymak mümkün değil. En azından ben, benzerine rastlamadım, okumadım. Kuşkusuz İsrail'in çevresindeki ülkelerle savaşlara girmesini kast etmiyorum.

Geçen gün 27 yaşındaki genç polis Şeyda Yılmaz uyuşturucu bağımlısı bir genç tarafından vurularak öldürüldü. Acısı tüm ülkeyi yaktı. Daha dünya evine yeni girmiş, pırıl pırıl genç bir hanım, eşinin, anne-babasının göz nuru, hayata veda etti, boğazlar düğüm düğüm, tanımadığımız halde hepimiz de tanıyormuşuz gibi sarsıldık bu ölümle... Kendisine Allahtan rahmet, kederli ailesine baş sağlığı dilerim...

Fikri ve akidevi planda da; ameli yani siyasi, kültürel, ekonomik vd. planlarda da koyu bir cahili kuşatma ile karşı karşıyayız. Adalet arayışındaki insanlar veya mü’min kalmaya çalışan müslümanlar olarak küresel cahiliyyenin tuğyanından arınmak, hicret etmek; küresel ve yerli tağuti otoritelere boyun eğmemekle, onların zincirlerini kırmak, kötülüklerini aşmakla sorumluyuz. Ancak felaha erinceye, tevhid ve adalet ortamına ulaşıncaya kadar da tutsak olduğumuz onların sisteminde, onların pazarında, onların maddi ve manevi hapishanelerinde zorunlu ve tabii ihtiyaçlarımızı karşılamak mecburiyetindeyiz.

“… İsrail bir bomba bırakacak; özgürce… Soğuk bir kola içeceksin, serinletecek ama bir bebek ölecek iz bırakmadan, haksız yere hayatı son bulacak derin bir acıyla… Nasıl adım atarız? Nasıl karşı koyarız? … Bu acıyı dindirmek için harekete geçmeliyiz…”Allah razı olsun geçtiğimiz günlerde Cumhurbaşkanı Erdoğan, soykırımcı İsrail’e karşı, bu sözleri ihtiva eden etkileyici bir boykot çağrısı yaptı. Türkiye hükümeti, katliamın en başından beri tarafını net bir şekilde ortaya koyan söylemlerde bulunuyor. Bu çağrıda onlardan biri olarak tarihteki yerini aldı kuşkusuz.

“Harâbât ehlini hor görme Zâkir, defîneye mâlik vîrâneler var."Erzurumlu İbrahim HakkıKayalardan çalılıklara düşen bir gölge gibi ansızın görünüp sonrasında kayboluyorlar. Bıraktıkları serinlik hissiyle hatırlıyoruz onları. Yerel ve ulusal haberlerde birkaç dakika konuşuluyorlar, o kadar. Güneş her yeri kavuruyor. Kimsenin bir ağaç dibinde soluklanmaya vakti yok. Tatilin tatlı koluna kendini bırakan insanlığın, Gazze’yi çok umursadığı yok. Oysa, “hadi evimize gidelim” cümlesini kuracak kaç Gazzeli kaldı şunun şurasında.Camileri, hastaneleri, okulları, tarihi mekânları vurmakta tereddüt etmeyen işgalci İsrail, hiç görülmemiş vandallıkları, canilikleri soğukkanlılıkla icra ediyor.

Gündemin utanç verici bir cinayete, sekiz yaşındaki Narin’in hunharca katledilmesine kilitlendiği son günlerde bazı gençler arasında pek farketmediğimiz yeni bir kamplaşma, başını alıp giden bir çılgınlık yaşanıyor: İttihadçılık merakı, İttihad ve Terakki hayranlığı... Sadece gençler değil, olgun yaştakiler de sosyal medyada gruplar kurup İttihadçılık ile bu partinin liderleri önemli isimleri olan Enver, Talât ve Cemal Paşalar’ı göklere çıkartıyorlar, hattâ piyasada üzerinde bu üç paşanın resimleri bulunan tişörtler bile satılıyor. “Paşam, emret ölelim”, “Zulme karşı mukavemet” yahut “İttihadçı ruhu” misâli sloganların bini artık bir para!

Türkiye’de İslâmî kesimin laikçiliğe rağmen, siyasi varlık göstermesi, tarihin hayrete düşürücü gelişmelerinden biridir. Öncelikle laikliğe “devlet” karar vermişti. Sonra “vatanı kurtaranlar” laik olmayı emretmişti. “Devlet” ve vatan söz konusu iken sıradan insan ne yapabilirdi ki!? Öte yandan yüzyılların savaşlarında Müslümanların seçkinleri cephelerde şehid olmuştu. Kurtuluş Savaşı sırasında ise önderlik yapabilecek gençlik de cephelerde can vermişti. İslâmî kesim hem nitelikli yapısını kaybetmiş hem yorgundu. Oldukça zinde ve dışarıdan desteklenen laik cepheyle bu koşullarda karşılaştı.

Bilal’e düşen “ahad, ahad” demektir. Bilal’e düşen, kızgın çölde üzerine konan büyük kayaların altında şehadet parmağını kaldırarak “Allah birdir!” diye haykırmaktır. Ebubekir’e düşen ise onu zalim efendilerinden satın alarak kölelikten azad etmektir. (Allah ikisinden de razı olsun) Ama burada gözden kaçırılmaması gereken bir ince nokta vardır;

Geçenlerde ziyaretine gittiğim bir arkadaşın bürosunun duvarında Osmanlıca bir beyit gördüm. Arkadaş, hocam, ben pek okuyamadım, lütfen okur musunuz, dedi. Okudum, şöyle yazıyordu: Durunca saatin kurması rakkas demez tık tık Geçen ömrün hitâmında ruha derler çık çık İbreti saatten, al acele ol işlerinde Yarın Hakk’ın huzurunda fâide vermez hık mık

“Devlet-i Aliyye’nin Kırım meselesinde Tuna boyunda bulundurduğu kuvvet, şimdikinden [93 Harbi] pek az olmadığı gibi, Rusya’nın bu defa Tuna cihetine getirdiği askerî kuvvet ve mükemmel mühimmatın miktarı da geçen sefer getirdiği asker ve mühimmatın iki mislinden pek fazla idi. Bundan başka Memleketeyn [Eflak ve Boğdan] askeri de bu kuvvete katılmış ve yardımcı olmuş idi. Rusya’nın bu defa Rumeli tarafına geçmek için yaptığı hazırlık ve teşebbüslerin ehemmiyet derecesi, bizzat imparator ve veliahdının burada bulunmasıyla da anlaşılıyordu.

İkinci Dünya Savaşı’nın Avrupa’yı temellerinden sarstığı 1940’lı yıllarda, İngiltere, manda ve sömürge yönetimi altında tuttuğu bölgelerde zorlu sınavlarla karşı karşıya kaldı. Öyle ki, dışarıdan bakıldığında, elindeki coğrafyalarda asayişi sağlamakta zorlanan, bütün kesimlerin şikâyet malzemesi haline gelmiş, adeta çözüm üretmekten aciz bir imparatorluk görüntüsü vardı. 1970’lerin başına kadar, İngiltere bütün sömürgelerinden kademeli olarak çekilecek, süreci değerlendiren tarihçilerin çoğu ise İngiliz idaresini anlatırken “kaos”, “karmaşa”, “beceriksizlik”, “belirsizlik” gibi kelimeleri bolca kullanacaktı.

İsrail’in, Hizbullah üyelerinin kullandığı binlerce çağrı cihazına yönelik aynı anda düzenlediği suikastı nasıl okumamız lazım? 7 Ekim’de başlayan Aksa Tufanı ile yerle bir olan MOSSAD efsanesinin muhteşem geri dönüşü olarak mı? Yoksa onca yıldır bölgede İsrail’e karşı kendini simetrik olarak en büyük direnişçi veya kurtarıcı büyük güç olarak lanse etmeyi başarmış olan Hizbullah efsanesinin trajik çöküşü olarak mı?

Ahir zamandır, kötü zamanlardır, insanın insana kurt olduğu, kıskandığı, zulmettiği, sömürdüğü, yediği bir dünyada yaşıyoruz. Ne zaman böyle olmadı ki? İnsanlık olarak trajedimiz bu değil mi? Dünyanın daha iyi ve daha kötü arasında salınıp gittiği bir sarkaç işliyor tarihte. Bu sarkaç insanlık tarihinin genelinde işlediği gibi bir toplumun kendi tarihi içinde de bir şahsın kendi bireysel hayatında da işleyebiliyor. Sarkacın kötü zamanlarına denk geldiğimizde ruhsuzluğunu, kalpsizliğini iliklerimize kadar hissedebiliyoruz dünyanın. Acımasız, kalpsiz ve ruhsuz bir dünyada bize kalp, bize ruh olacak bir ses, bir ışık, bir rahmet ararız.

Bugün (21 Eylül 2024), ABD Kongresi’nin Lodge-Fish Kararı olarak da bilinen ve Filistin topraklarında bir yahudi yurdu oluşturulmasına dair kararının onaylanmasının 102. yıl dönümüdür. 21 Eylül 1922’de onaylanan bu kararla ABD Kongresi, İngiliz Emperyalizminin Filistin topraklarında yahudiler için bir “yurt” oluşturulmasına dair Balfour Deklarasyonu’nu desteklediğini ortaya koydu. ABD Kongresi’nin her iki kanadı tarafından onaylanan karar Başkan Warren G. Harding tarafından da imzalanarak ülkenin Filistin’le ilgili resmi politikasını belirledi.

Türkiye’de Batı hukuku eğitiminin önde gelen isimlerinden Prof. Dr. Ernst E. Hirsch’in hatıraları Cumhuriyet’in ilk yılları hakkında bize bir yabancının tanıklığını sunduğu için fevkalade önemlidir. Hirsch’in aynasına yansıyan çıplak görüntülerden biri de, tek parti devrinde CHP’nin bayrağındaki 6 Ok’un anayasaya sokuluş hikâyesidir. Hirsch 1933’te kurulan İstanbul Üniversitesi’nde görev yapmak üzere Türkiye’ye davet edilmiş İsviçre doğumlu Alman hukuk profesörlerindendir. Aslen Yahudidir ve Üniversite reformundan sonra kurulan Hukuk Fakültesi’nde Ticaret Hukuku derslerini vermiştir.

İhtilal anayasasının hâlâ kullanılır olması, Anayasanın değiştirilmesinde ittifak sağlanamaması, bazı maddelerinin ‘değiştirilemez’ olarak (hem de Cumhurbaşkanı’nın baş danışmanlığına yerleştirilen adam tarafından da söylenmesi) hem üzücü hem de ‘kutsal’ hâle getirilmesi ‘cahiliye devri’ yaşadığımızı gösteriyor. Anayasa yapılmalı, değiştirilemez maddeleri kaldırılmalı! Bunun yapılması şarttır. Mücadele ve mücahedesi yapılmalıdır.

Gördüğünüz gibi mantıktan yoksun cümlenin sonuna noktayı koymak, koymayı teklif dahi etmek mümkün olmuyor. En iyisi, vur beline kazmayı... Böyle alakasız, mantıksız cümleler kurduğuma göre, son günlerin anayasa tartışmalarını kast ettiğimi anlamışsınızdır.

Kelam alimleri ve felsefeciler, "İyilik" ve "kötülük" meselesi etrafındaki tartışmaların, düşünce tarihinin başlarından beri insanları meşgul ettiğini belirtirler. Doğal olarak İslam kelamının da ana konularından biri, "iyilik" ve "kötülük", literal ifadesiyle "Hüsün" ve "Kubuh" meselesidir. Genellikle bu kavramların kaynakları, mahiyetleri, anlamları, insan hayatındaki yerleri etrafında dönmüş tartışmalar. Tabi bizim amacımız, bu bağlamda serdedilen görüşleri etraflıca anlatmak değil.

Daha önce bu köşede dile getirmiştim, "Batılılar ne zaman İslam'ı, Hz. Peygamberi veya herhangi bir Müslüman şahsiyeti durduk yere övmeye başlamışlarsa, bizden bir şey almak istiyorlar demektir, bu yüzden gözümüzü dört açmamız gerekir" diye. Bu konuda bazı örnekler de vermiştim. Batılıların dikkatimizi dağıtma taktiklerinin en masumu belki de budur. Bir de doğrudan doğruya toplumumuzun moral değerlerini çökertmeye, ahlakî değerlerimizi örselemeye, özgüvenimizi yitirmeye, dünyada olup biten ve bizim de varlığımızı tehdit eden korkunç hadiseleri göremeyecek hale gelip içimize kapanmamızı sağlamaya yönelik saldırıları var.

2 Ekim 2023 gününden itibaren Gazze'de yaşanan soykırım, tüm dünyada bir insanlık cephesi, bir vicdani dönüşüm kurdu. Sadece ABD'de 140 üniversitede öğrenci eylemleri durmaksızın devam ediyor. Avrupa'da, Asya'da gençlerin öncülük ettiği protestolar, yürüyüşler, miting ve eylemler, son yüzyılın gördüğü en geniş katılımlarıyla sürüyor. İsrail vahşetini, İsrail ırkçılığını, İsrail kötücülüğünü tüm dünya reddediyor ve insanlık ayağa kalkmış durumda.

Dini çoğulculuk( religous pluralism), Batı toplumlarında çok yenidir. Ortaçağ Batısında sadece Katolik mezhebin hâkimiyeti vardır. Buna katılmayan ya ölür ya da sürgün edilir. Endülüs'te Müslümanlar ve Yahudiler bunu yaşadı. John Locke, Tolerans Üzerine Mektupları 17. yüzyılda yazar. Dini çoğulculuk, Katolikliğin içinden Protestanlık çıkınca kısmen kabul edilmeye başlanır. Bu çerçevede tolerans yasaları çıkar. Fakat buna da kolay varılmamıştır. Otuz yıl ve yüzyıl süren mezhep savaşları ile Westfelya Antlaşmasına varılır. Bu antlaşma bile "kimin ulusu onun dini" denerek yine ulus devlet ile bütünleşen tek din anlayışını dayatır.

Son 22 yıllık hükümetlerin bu ülkeye birçok alanda çağ atlattığını biliyoruz. Bunlardan biri hiç şüphesiz savunma sanayiidir. Savunma sanayiindeki yerliliğin yüzde 20'lerden 80'lere çıkarılmış olması devletimizin/milletimizin güvenliğini sağlaması bakımından önemli olmasının yanı sıra dış politikada ve ekonomide de gücümüze güç katmaktadır.

İnsan bilmediği konularda ilk duyduğu bilgiye inanma eğilimindedir. Muhalefetin algı operasyonları iktidarı destekleyenleri de şüpheye düşürmektedir. İşte bunlardan biri dünyadaki rezervinin %75'i Türkiye'de bulunan BOR madeni hususundaki dedikodulardır.

Osmanlı imparatorluğunun yenilme süreci ile, ümmet coğrafyasında başlayan direniş ve ihya hareketleri emperyalist kuşatmaya karşı hem fikri hem de iradi direnç merkezleri olarak İslami direnişin en önemli dinamikleri oldular.Libya, Mısır, Cezayir, Tunus, Afganistan, Pakistan, Suriye, Türkiye, Bosna Hersek, Çeçenistan, Filistin coğrafyalarında vücut bulan İslami hareketler arzın ifsad edilmesine karşı en güçlü direnç ve ümmeti yeniden ihya etmenin umudu oldular.

Hayat, insanın bilgi ve tedbirle yaptığı planlarla kaderin çizdiği yol arasında gidip gelir. Bir şeyi en ince ayrıntısına kadar bilebilir miyiz? Yusuf kıssasında bu soruya Hz. Ya’k?b’un hayatı üzerinden yanıt buluruz. Çocuklarını koruma amacıyla aldığı tedbir, onların Mısır’a farklı kapılardan girmesini söylemesi, gönlündeki endişeyi bir nebze yatıştırmıştı; fakat bu tedbir, ilahi takdir karşısında sınırlı kaldı.

Hakikatin gücü vardır. Lâkin hakikatin onu ifade eden güçlü bir tarafı olursa… Hakikatin güçlü tarafı, hakikatin hakkını verecek kadar hakikati yerinde, zamanında, bir düzen içinde, ihlasla ve cesaretle anlatandır. Hakikat; gücünü, özünün doğruluğu kadar, tarafının ihlas ve cesaretinden de alır. Hakikatin tarafı, düzenden, planlamadan, ihlas ve cesaretten yoksun olunca hakikat zayıf düşer.

Laiklik, sistematik bir yönetim anlayışı olarak Hıristiyan dünyada yönetici sınıfın, Kilise’den bağımsız karar alabilme talebiyle oluştu. Batı’da yönetici sınıf, onu destekleyen burjuva (zengin kesim) ve onların hizmetkârı konumundaki bilim insanları, Kilise’nin üzerlerindeki tahakkümü kırmak için laikliği öne sürdüler. Dolayısıyla laiklik, Hıristiyan dünyada özgürlükle birlikte anıldı.

Gerçekten, sapkın bir ilişkinin olmadığı bir televizyon dizisi, bir film var mı dersiniz? Yıllar önce bir roman yazarıyla yapılmış bir röportaj okumuştum. Adama romanlarındaki yasak ilişkiler ve sapkınlıklar sorulmuştu da; “Günah bizim tek sermayemizdir” diye cevap vermişti.

İyi bilirdik, hem de çok iyi bilirdik. Her şeyden önce bu sesin nereden çıktığını, kimlere ait olduğunu çok iyi bilirdik ve biliyoruz! Daha da önemlisi “Mustafa Kemal’in askerleriyiz” diye bağıranların ağızlarının kime çevrili olduğunu bu sloganı kimlere karşı attıklarını ve ne demek istediklerini de çok iyi biliyoruz.

Ne zaman vahşi bir cinayet işlense, ne zaman masum bir yavru öldürülse ve tacize uğrasa, ne zaman savunmasız bir kadın katledilse, kaybolan cesetleri ormanlardan, kuyulardan, kıyılardan çıkarılsa bu ülkede hemen idam gündeme gelir. Yani alışılmışın dışında biraz daha hunharca cinayetler işlendiğinde istisnasız herkes mevcut cezaların yetersizliğini dile getirir, “Asacaksın bunları, bak o zaman bir daha yaparlar mı?” sesleri yükselir.

Son devrin kalem ve kelâm erbâbından iki önemli zat vardır ki, biri İbnülemin Mahmud Kemal İnal, diğeri de Hüseyin Vassaf Efendi’dir. İbnülemin, yayımladığı çok önemli biyografi kitaplarıyla bu sahada tam bir otorite olduğuna isbat ettiği gibi, Vassaf Efendi de mükemmel bir tasavvuf tarihçisi olarak beş ciltlik “Sefine-i Evliyâ”yı kaleme aldı. Bu külliyat okuyanları sadece bilgilendirmekle kalmıyor, onların gönül dünyalarını aynı zamanda irfan meş’aleleriyle de aydınlatıyor. Aynı müellifin, “Gülzâr-ı Aşk” isimli Mevlid Şerhi ise, hem hacim itibariyle hem de mevcut mevlid şerhlerinin en mükemmeli olması dolayısıyla büyük önem arzetmektedir.

Geçenlerde Mustafa Kara hocamızın bana da imzalamak lütfunda bulunduğu “İstiklal Marşımızın Bülbülü – Mehmet Âkif Ersoy” isimli kitabının sayfalarını bir kere daha çevirirken merhum Bandırmalı Ali Efendi’nin Neyzen Tevfik’le birlikte çekilmiş fotoğrafıyla karşılaştım. Daha önceki okumalarımda gözden kaçırmışım. Resmin altında şöyle yazıyor:

Tarihî kabristanlarda bir mezarı ararken, bazen uzun vakitler geçebiliyor. Oxford’un kuzeyindeki Wolvercote Mezarlığı’nda çok şükür böyle olmadı. Aradıklarımızı, elimizle koymuş gibi bulduk: J.R.R. Tolkien (1892-1973) ve Albert Habib Hourani (1915-1993). Tolkien’e dair merakım “magazin” seviyesindeydi, ama Hourani’nin kabrinin başında hürmetle ve muhabbetle durdum.

Brookwood Mezarlığı’ndan Londra’ya doğru devam ederken Woking tarafına döndük. Az sonra, etrafı yeşilliklerle çevrili, güzel bir bahçe içinde arz-ı endam eden Şah Cihan Camii’ndeydik. İngiltere’de cami olarak yapılan ilk bina burası. İbadete açılış tarihi 1889. Şah Cihan Camii’nin her açıdan dikkat çekici bir öyküsü var:

Müslümanlar hep savunmada. Sürekli atakta, sürekli atılımda olmaları gerekirken hep savunmada Müslümanlar. Savunmada kaldığınız sürece -tabir caizse- sürekli “gol yeme” tehlikesi ile karşı karşıyasınız demektir. Defanstan çıkıp, ofans’a geçildiği takdirde, oyunun kazanılma ihtimali olabilir.

Yemeklerde bile işi pornografiye döken modern insanın, başkasının ölümü karşısında aynı tavra ilerleyemeyeceğinin garantisi zaten yoktu. O zaman o en sert cümleyi en başta edeyim: “Narin’in ölümü devasa bir kamusal pornografiye dönüştü.” Şimdi geriden alabilirim meseleyi. Benim yazıyı yazdığım dakikalarda Narin kızın ölümü ile ilgili hemen hiçbir şey netleşmemişti. Ancak bir şey acayip netleşmişti zihnimde: Bu toplumu artık olsa olsa “hasta” diye nitelendirebiliriz.

Bir insanı öldüren bütün insanları öldürmüş gibidir. Hem haksız yere insan öldürmenin korkunçluğu dolayısıyla hem de bir insanın potansiyel olarak sonraki nesillerinin önünü kesmek açısından da. Nihayetinde İnsanlık tarihinde işlenen ilk cinayette Kabil Habil’i öldürünce, sonraki zamanlarda insanlığın türeyebileceği iki kanaldan birini tamamen kurutmuş oldu. Ademoğlu bir nesil sonra Kabiloğlu haline geldi. Habil’in çocuklarına bu dünyada var olma şansı bile tanınmamış oldu. Habiloğullarının tamamının Habil’e benzemesi, onunla aynı huy ve ahlaka sahip olması gerekmeyecekti.

Daha önceki yazılarımızda da vurguladığımız üzere, siyonist işgalciler sadece Gazze’de değil, Filistin’in her tarafında, bu toprakların asıl sahipleri durumundaki halkı, ya tamamen imha etmek ya da göçe zorlamak amacıyla başlattıkları savaşı sürdürüyor. Buna “İsrail” olarak gösterilen ve bizim 1948’de işgal edilmiş topraklar olarak nitelediğimiz bölgeyle, Kudüs de dahildir.

İnanılması güç ama gerçek: Kore Savaşı’nda ABD kara kuvvetlerinden Çinlilere esir düşenlerin yarısı ölürken aynı kamplarda esir olan Türk askerlerinden ölen bir kişi dahi yokmuş! Dr. Ece Aynur Onur’un ABD’nin Türk Genelkurmayı ile bile paylaşmadığı dosyaları açtırması üzerine ortaya çıkan bu şaşırtıcı tablo sizi olduğu gibi beni de şaşırttı ve bu ilginç meseleyi kurcalamaya başladım. Karşıma Türklük ile askerlik arasındaki kadim bağın nasıl bir şey olduğuna dair renkli bir tablo çıktı.

Önüme düşen habere bakıyor ve kederleniyorum. Meğer koca Türk dünyasının içerisinde özümüze dönelim, kendi alfabemizi kendimiz yapalım, hiç olmazsa Göktürk veya Uygur alfabelerinden birini kullanalım diyen kimse çıkmamış. Varsa yoksa Latin alfabesi sevdası. Habere bakılırsa Türkiye’deki Latin alfabesine 5 yeni harf ekleyerek Türk dünyasının ortak alfabesine geçilecekmiş 2026 yılında:

Mü’min; ebediyete kadar iman/küfür mücadelesinin bitmeyeceğinin şuurundaki adamdır. Mü’min, Allah’ın dostlarını dost, düşmanlarını da düşman bilir. Onlar Allah’a düşmanlık yaptıkları müddetçe onlarla muhabbet gösterisi içinde olmaz/olamaz. Çünkü hem Allah’tan yana olmak hem de O’nun düşmanlarıyla hemhal olmak mü’min tavrı değildir. Bu olsa olsa münafıklık hastalığı olur.

Bugün akıllı tahtaların, tabletlerin, cep telefonlarının, müzikçalar aletlerin ekranlarına dokunarak hemen her şeye ışık hızıyla ulaşabilen çocukların bir ‘hız delisi’ olduklarından/olacaklarından şüphe yok. Okullarımızda teknik donanım fazlasıyla var. Fakat ‘insan ve ruh’ yok. Çocukları, gençleri iyi bir örnek insana temas etmeden hayata nasıl hazırlayacağız, hangi teknoloji harikasıyla? Eğitim; bir nevi kendi ruh köklerinden gelen kültür mirasının gelecek nesillere intikalini sağlayan süreç değil mi?

Gazze direnişi, dünyanın dört bir yanında yaşayan farklı dil, din ve ırktan vicdan sahibi bütün insanların ve toplumların gönüllerini fethetmeye ve aktif desteklerini almaya devam ediyor. Bu çerçevede, akademisyen, yazar ve aktivist Tarkan Tek’in Avusturya’dan bildirdiğine göre; Avusturya’da faaliyet gösteren “Filistin ile Dayanışma İnisiyatifi”, 7 Ekim 2023 tarihinden itibaren aylarca sürdürdüğü mitingler, yürüyüşler ve protestolar sürecinde oluşan sinerji ile 29 Eylül 2024 tarihinde yapılacak olan Meclis seçimlerine siyasi bir platform olarak katılmayı kararlaştırdı.

Yüce Allah'ın Kur'an'da dilleri "Allah'ın ayetleri" olarak nitelendirmesi boşuna değil. Ayet, bilindiği gibi işaret, alamet anlamına gelir. Her işaretin bir şeyi göstermesi gibi genel olarak dil, özel olarak da dildeki kelimeler, kapsadıkları anlamlara delalet ederler. Bu hususta bütün dillerde olduğu gibi, özellikle doğallığını kaybetmemiş Arapçada insanı geniş ufuklara, engin anlamlar ummanına ulaştıran işaretler var.

Bu çocuk neden öldürüldü, bu narin çiçek neden solduruldu, kimler ve niçin yaptı? Cevapsız sorular. Ortalıkta dolaşan söylentiler tatmin edici değil. Şüpheliler, gözaltılar var, ama henüz tam olarak bilmiyoruz neler olup bittiğini. Sadece akıl almaz bir cinayetle karşı karşıya olduğumuzu biliyoruz. Bütün bir ülke, dağ taş, insan, insan kalabilmiş herkes, içten içe bu soruları sorarak ağlıyor. Küçücük bedeni Narin'in, bir çuvala sığmış ama üst üste sorular havsalaya sığmıyor. Memlekete tam bir boğucu matem havası hakim. Onu biliyoruz.

'Alemlere rahmet' olarak gönderilmiş Hz. Peygamberimizin ismi 'Rahmetellilalemin' olarak geçer Kur'an'da. Dün, Sevgili Peygamberimizin veladetinin yıldönümüydü. Bir Osmanlı adeti olan 'kandil'lerle donandı minareler, camiler doldu taştı, 'amin'lerle gönüller yıkandı. Kendisini 'ben kızlar babasıyım' diye takdim eden bir Peygamberin (sav) ümmetiyiz. Kızı gelince ayağa kalkan, onun oturması için kendi yerini ikram eden, bazı zamanlar gömleğini yayıp üzerine oturması için buyur eden bir baba, kızını, kızının eşini, kızının evlatlarını aba'sı altına alıp, onlara 'ehli beyt' kanadını indiren şefkat timsali bir yürek...

Asya'yı hallaç pamuğu gibi sallayan fırtınalar, maddi dünyada yol açtıkları vahim neticelerle anons ediliyor haberlerde. Evler yıkılmış, çatılar uçmuş, köprüler patlamış, insanlar kaybolmuş, kapkara hortumlar, sanki yeryüzünü yutuyor, gökyüzü karanlık ve çok kızgın... Bu, işin görünen yüzü... Bir de manevi yıkılışlar, kopuşlar, çöküşler var... Ruhlara kör gözlerimiz, gönülleri inciten, kalpleri darmadağın eden, irademizi ve umutlarımız yıkan, gözlerimizin nurunu çalan manevi fırtınalar esiyor, ruhlara kör gözlerimiz...

Küçük kız Narin, kayıplara karıştı biranda. Jandarma, emniyet, AFAD günlerce aradı, pes etmedi ve sonunda da ölü bedenini buldular. Aile içinde işlenmiş bir cinayet. Sebebi araştırılıyor. Tahkikat devam ediyor. Ailenin 24 kişisi tutuklandı. Cumhurbaşkanı, en yetkili kişi olarak bunun hesabını soracaklarını söyledi. Fakat bütün bunlar yetmiyor. Demokratik toplumlarda miting, gösteri, açıklama, tepkiler en doğal haklar. Fakat yapılanlar bunun ötesinde. Siyasi çevrelerde ve sosyal medyada verilen tepkiler epeyce kışkırtıcı.

Avrupa Milli Görüş Teşkilatları'nın genel kurulları çok coşkulu toplantılardı. Genel kurula sadece Avrupa teşkilatları değil ABD'den Avustralya'ya kadar dünyanın dört bir yanından teşkilat temsilcileri ve Müslüman liderler ve temsilciler katılırdı. Merhum Erbakan hoca o toplantılarda İslam dünyasının birleştirici şahsiyeti olarak tebarüz ederdi.

Sekiz yaşındaki bir kız çocuğunun gün ortasında, çoğunluğu akraba olan 20 haneli bir köyde aniden sırra kadem basması, Türkiye uzun süre gündem oldu.Olayın vuku bulduğu ilk günden itibaren nefesimizi tutmuş, gelişen iletişim imkânları sayesinde yapılan arama çalışmalarını, yürütülen soruşturmaları, yapılan açıklama ve yorumları takip ederek düşük bir ihtimal de olsa Narin’den gelecek sevinçli bir haber bekledik. Maalesef Narin’in cansız bedeni; kucağında elifbası, sırtında çantasıyla birlikte bir çuvalın içinde, dere kenarındaki bataklıkta, üzeri taşlarla örtülmüş şekilde bulundu.

Haftalardır Yûsuf kıssasının satır aralarında birlikte yolculuk ediyor, her durağında derin anlamlara ulaşıyoruz. Bu hafta, aile içinde güven, sorumluluk ve tevekkülün ne kadar önemli anlamlar taşıdığını bir kez daha fark edeceğiz. Yûsufsûresi12/66. ayette anlatılan Hz. Ya'k?b peygamberin oğullarıyla yaşadığı diyalog, bizlere hem bireysel hem de toplumsal sorumluluk açısından önemli dersler sunuyor. Zorluklarla karşılaştığımızda çoğu zaman hem tedbir almak hem de Allah’a güvenmek arasında nasıl bir denge kuracağımızı sorgularız.

Strateji Düşünce ve Analiz Merkezi (SDAM) olarak yılda bir kez, akademik mahiyette bir buluşma gerçekleştiriyoruz. Bu yıl o buluşmaların sekizincisini gerçekleştirdik. Öncelikle buluşmayı organize eden bütün arkadaşlarımız ve ev sahiplerimize teşekkür ediyorum, Allah razı olsun. Düzenli bir ortamda büyük bir düşünce şölenine tanıklık ettik. Dile getirilen her düşünce gibi, sorulan her soru ve yapılan her katkı da çok kıymetliydi.

Müslümanlar, sosyal bilimlerde dünyanın çok gerisindeler. Henüz yirminci yüzyılın ortalarını bile yakalamış değiller. Bunun için geleneksel dünyayı anlasalar da günün sosyal meselelerini tahlil etme kabiliyetinden çok çok uzaklar. Bu konuda başkalarınca yapılan tahlilleri de anlayabilecek durumda değiller.

Bunca derdin arasında tarikat savaşlarını, cemaat kapışmalarını istemeyerek de olsa izliyorsunuzdur? Eğer birilerine karşı çıkmazlarsa, birileriyle kavga etmezlerse var olduklarını, bu ülkede böyle bir şahsın ve grubun bulunduğunu kimse bilmeyecek. “Kim bunlar” diye sorulduğunda; “filancalara karşı çıkanlar, falanlardan dövüşerek ayrılanlar...” diye bilinirler, çünkü kendilerini belirleyen başka bir özellikleri yoktur.

Kuduran hiçbir köpeğin uzunca yaşadığı görülmemiştir, bu mümkün değildir. Hiç kimse bir şey yapmasa bile kuduz hastalığının gereği olarak kısa zaman sonra kendi kendine ölecektir. Yok, eğer insanların arasındaysa erinde geçinde onlar tarafından itlaf edilecek, öldürülüp derin bir çukura gömülüp üzeri kireçle örtülecektir. Bu hem bilimsel hem de toplumsal bir kuraldır.

“Şüphesiz ki Allah katında canlıların en kötüsü kâfirlerdir, çünkü onlar iman etmezler.” (Enfal Suresi55) “Şüphesiz ki Allah katında canlıların en kötüsü akıl etmeyen dilsizlerdir, sağırlardır.” (Enfal suresi 22) “Ey iman edenler! Müşrikler ancak bir necaset bir pisliktir, bu seneden sonra Mescid-i Harama yaklaşmasınlar…” (Tevbe suresi 28)

Edebiyat dünyamızın meşhur isimlerinden biri de Şair-i Âzam Abdülhak Hamid Bey’dir. Şair-i Âzam yani en büyük şair unvanını ona Süleyman Nazif verdi. Süleyman Nazif’in böyle abartılı ifadeleri çoktur. Abdülhak Hamid, elbette ki büyük şairdir. Eşi Fatma Hanım’ın ölümünden duyduğu üzüntüyü terennüm eden “Makber” onun en önemli şiiri kabul edilmektedir. Ama unutmayalım ki, şairimizin bu şiiri Fatma Hanım ölmeden önce kaleme aldığı da söyleniyor.

Aracımızı bir kenara park ettikten sonra, mezarların arasında yürümeye başladık. Aslında aradığımız muayyen bazı kabirlerdi, fakat etrafta öylesine çok “hikâye” vardı ki, her mezar taşını uzun uzun okuyarak, bazıları hakkında konuşarak, arada sakince durup tefekküre dalarak ilerledik. Londra’nın merkezine yaklaşık 50 kilometre mesafedeki tarihî Brookwood Mezarlığı’nın Müslümanlara ayrılan kısmı, adeta bir “tarih meşheri” idi.

2 milyarlık Müslüman ümmetin bugün Filistin, Kudüs, Gazze üzerinden maruz kaldığı saldırılar karşısında bir varlık ortaya koyamıyor olması üzerine dönüp dolaşıp duruyoruz. İçimiz kan ağlıyor, dişimizi sıkıyoruz, dudağımızı ısırıyoruz, gözümüzü yumuyoruz ve kendi acı gerçekliğimizle başbaşa kalıyoruz. Çok bilmiş sosyal medya ergenlerinin hemen işi İslam dünyasının varlığına-yokluğuna getirmesi çok daha ağır geliyor. Buraya nereden geldiğimizi nereden bilecekler, bilseler ne kadar önemseyecekler, neyin derdini tasasını yaşayacaklar?

Yazıma, İstiklal Marşı Derneği’nin arşivindeki bir yazının bir parçasını alarak başlıyorum. “Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar, ‘Medeniyet’ dediğin tek dişi kalmış canavar? sözünden anladığım manayı söylemek içindir. Onun burada ‘Medeniyet’ dediği şey elbette, bu kelimenin lûgatlarda veya sosyoloji kitaplarında yazılı olan umumî mânasına değil…

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, dün 21. İmam Hatipliler Kurultayında yaptığı konuşmaya besbelli ki bilenip gelmişti. Kılıç heveslilerini şoke eden açıklamaları ardı ardına yaptı. Şok 1: “Bana ‘Ömrün boyunca ortaya koyduğun tek bir eseri söyle’ deseler tereddüt etmeden vereceğim cevap: İmam Hatip okullarının önündeki engelleri kaldırmaktır.” Elhamdülillah. Bu ne istikrar.

Yeni bir eğitim öğretime başlarken bitmeyen hep gündemde olan dertlerimizle baş başayız. Müfredat, ders kitapları, öğretmenlerin nitelik ve nicelik olarak vaziyetleri, meslekî eğitimin durumu, idareciler-öğretmenler-veliler-öğrenciler birlikte idealleri/hedefleri/ebedî hayat düşünceleri, vs. Sistemin eğitimi, bir ‘öğütüm sistemi’nden kurtuluş bekliyor. Milyonların beyni, çocuklarımızın kişiliği ve kimliği bu tezgâhtan kurtuluş bekliyor. İlk defa müfredata el atılarak kendi değerlerimize özümüze dönerek bir eğitim sistemine el atılıyor.

Müslüman, ibadete hayatı kuşatan bir anlam yükleyen insandır. Karıncayı ezmekten kaçınmak şeklinde sembolleştireceğimiz bir hassasiyet Müslüman için olması gereken incelikler arasında bulunmalıdır. Her haber bültenlerinde kavgalar, tartışmalar, öfkeler, hak ve hukuka dikkat etmemeler ve bunların sonucunda ölmeler öldürmeler. Allah Teâlâ kitabı Kur’an-ı Kerim’de Peygamber’inin gönüllere girmedeki başarısını bu incelik ve nezaket olarak adlandırabileceğimiz tutumuna bağlamıştır: ‘Allah’tan bir rahmet sayesindedir ki, sen onlara yumuşak davrandın. Eğer sen kaba ve katı yürekli olsaydın, onlar senin etrafından dağılıp gitmişlerdi.’ (3 Âl-i İmran 159)

Sanayi devrimiyle birlikte bilim ve teknolojide hızla ilerleyen Avrupa'nın, aramızdaki mesafeyi açtığı bir gerçektir. Bu yüzden, "İlim Çin'de de olsa alınız" emrine uyan Osmanlı sultanları, bu açığı kapatmak için gereken her şeyi yapmıştı. Viyana'dan üniversite hocaları getirten Sultan II. Mahmud Han, "Avrupa'da eğitim" geleneğini de başlatarak, bütün masraflarını karşıladığı 28 Türk gencini bu amaçla göndermişti.

Bugün yaşanan işgal, iç savaş, terör ve zulümlerin çoğu, İslâm dünyasında yer almaktadır. 2 milyar Müslümanın, bir avuç Siyonist karşısında yaşadığı eziklik canımızı çok acıtmaktadır. Lübnan, Irak ve İran gibi ülkelerin kalbinde gerçekleştirilen son saldırılar, vahametin boyutlarını anlatmaktadır! Bu zilletin sebebi, İslâm ülkelerinin zayıflığı değil; dağınıklığıdır. Bunu sağlamak için asırlarca çaba sarf eden Haçlı Siyonist ittifak, nice fitneler çıkararak ve Hilafeti kaldırtarak Müslümanları; "imamesi koparılmış tespih"e çevirmiştir! Sadece Filistinlilerin bile 20 parçaya bölünmesini iyi anlamak gerekir.

Son yıllardaki 29 Mayıs/Fetih programlarını taktirle izliyorum. Hatta, "karganın ağzındaki peyniri kapmaya çalışan tilki" hesabı; muhafazakâr oy avına çıkan "Yeni CHP"nin İstanbul'da çalgılı-çengili fetih(!) programı yaptığını da biliyorum. Ancak Cumhuriyet döneminde devletin, İstanbul'un fethini görmezden gelmesini anlamıyorum. 19 Mayıs'tan itibaren "bayram" ilan etmedik gün bırakmayan CHP saltanatı, İstanbul'un fethini "unutturmak" için ne gerekirse yapmıştır.

Koca imparatorluğu "Turan" sevdasıyla "viran" eden İttihatçılar, yeni Türkiye'ye de taşıdıkları bu illeti, kafatası ölçmeye kadar götürdü. Bu ırkçılığı, tek parti diktatörlüğünden sonra da, kritik kurumlardaki "CHP zihniyeti" devam ettirdi. Kürtlere yönelik bu zulüm ve katliamları yıllardır dile getiriyorum. Arzu edenler, makalelerime ve kitaplarıma bakabilir. Bu ırkçılığın zehirli meyvesi olan ve "Kürtlerin mağduriyetini gidereceğiz" iddiasıyla kurulan PKK da, "korku derebeyliği" uğruna; katliamlarına Kürtlerden başladı.

O kadar çok darbe yedik ki, birinin kodlarını çözemeden öbürü geldi. Hele biri var ki, "modern" denildi ama aslında en derin darbe idi. Evet, "28 Şubat"tan bahsediyorum. "Bin yıl sürecek" diyenlerle alay ediyoruz ama hâlâ tam aydınlatabilmiş değiliz. Özellikle; Fetullahçıların, bu darbeye nasıl "derinlik" kattığını ifşa edemedik. Çünkü 28 Şubat soruşturmasına el koyan örgüt savcıları, hem davayı 18 yıl uyutarak unutturdu hem de FETÖ hıyanetini gizledi. Yargı biraz arındırılınca süreç hızlanmışsa da, dava; Fetullahçıların "uyduruk" iddianamesi üzerinden devam ettiği için bu derin gerçekler ortaya çıkmadı.

Yaratılışı değiştirmek, İblisin vadidir. İnsanlar, peygamberler aracılığıyla indirilen ilahî mesajı büyük ölçüde kulak ardı ettikleri, hatta bazı dönemlerde tamamen terk ettikleri halde, varlığa egemen olan tabiat kanunları doğrultusunda bir hayat sürdürürlerdi. Bu durum, batı medeniyetinin dizginleri ele almasına kadar bir şekilde devam etti. Ama batı medeniyeti, "insanlığa önderlik etme" konumuna geldikten sonra, İblisin vadini yerine getirircesine, insanlığın varlık yasasına göre süregelen hayat tarzını tamamen yok edip yeni bir hayat tarzı empoze etmeye başladı.

İstanbul'un Fatih ilçesinde, Irak Kürt bölgesinden Hakim Lokman adlı bir kişi, oturduğu kafede bir cinayete kurban gitmişti iki gün önce. Sosyal medyada cinayetin, Hakim Lokman'ın Kürtçe konuştuğu için işlendiği yazılıyordu. İster istemez insanda bir öfke kabarmasına sebep oluyordu bu haber.

Mezuniyet töreni bittikten sonra bazı teğmenlerin bir araya gelerek 8 sene önce kaldırılmış yemini, kılıç çekip şakırdatarak okumaları; siyasi ve ideolojik bir söyleme dönüşmüş olan bir sloganı atmaları öyle geçiştirilecek sıradan bir olay değildir. Belki aralarında bunun farkına varmayan teğmenler olabilir ama olayın kendisi başlı başına bir ideolojik/ siyasi organizasyondur. Kurumsallaşma bakımından Türkiye'nin en ciddi müessesesi ordudur. Orduda her söz her hareketin şekli bellidir.

Malum çarşı pazarda hemen herkesin rahatsız olduğu bir pahalılık var. Muhalefetin bu pahalılık üzerinden yürüttüğü propagandanın seçmeni etkilemediği söylenemez. Ancak bu pahalılığa rağmen yürütme konusunda seçmen beklenenden farklı bir tercih yaptı. Beklenen sonuç, 'Tencerenin yıkamayacağı hükümet yoktur' mottosunun gereğiydi.

“Hayra davet, iyiliği emr, kötülüğü men” hükmünün 7 Ekim’den bu yana Gazze’de ve bizlerde ne kadar tanıklaştırıldığı veya tecelli ettiği hususu hepimizi ilgilendiriyor.Rad sûresinde bildirildiği gibi “Allah bütün varlıkların yaratıcısıdır” (13/16). Bu bir hayır düzenidir. İmam Gazzâli’ye göre de “Var olandan daha mükemmeli mümkün değildir.” Gazzâlî’nin, hem tertibindeki güzellik hem de yaratılışındaki mükemmellik bakımından bu âlemin “sûret”inden daha mükemmelinin bulunmadığı şeklindeki düşüncesi daha sonraki dönemlerde geniş kabul görmüştür.

Yûsuf sûresi 65. ayetinde anlatılan olay, aile bireyleri arasında dayanışma ve paylaşımın kıtlık dönemlerinde nasıl hayati bir önem taşıdığını açıkça gösterir. Bu yazıda Hz. Yûsuf’un kardeşlerine gösterdiği cömertliğin ve aile bağlarının, zorlu ekonomik koşullarda nasıl bir dayanışma örneği sunduğunu inceleyeceğiz. Klasik ve modern dönem Kur'an yorumlarından yararlanarak bu olayın günümüz insanı için hangi dersler barındırdığını ele alacağız. Bu yazı, sadece dini bir anlatı değil, aynı zamanda aile içindeki sevgi, saygı ve iletişimin çetin şartlarda nasıl güçlendiğine dair bir hatırlatma olacak.Allah, kullarına karşı pek lütufkârdır.

“Oku!” emriyle başlayan İslam, bilgi sahibi bir insan yetiştirdi. İnsan; bilip de yaşayanlara, yaşayıp da anlatanlara, anlatıp da uğruna mücadele verenlere uyacak, bilme makamına çıkacak, bilerek yaşayacak, bilerek anlatacaktır.

Şehid Seyyid Kutub, 29 Ağustos 1966’da bir fecir vakti, düşmanlarının korkakça bakışları altında darağacına yürüdü, Allah rahmet eylesin. Şehid Seyyid Kutub, Resûl-i Ekrem sallallahü aleyhi vesellem’in “En Büyük Örnek” ve Onun Ashabının, Allah tamamından razı olsun, “Daimi Örnek Nesil” olduğuna yakinen iman etmişti. Mekke’de Hz. Peygamberin esir Ashabı Hubeyb ve Zeyd, canlarını kurtarmak (!) için Hz. Peygamberin aleyhinde bulunmaya razı olmadığı gibi, Şehid Seyyid Kutub da İslam’a ve Müslümanlara hakarete razı olmadı.

“Benim için bizim kavmin yalancı peygamberi Mudar oğullarının (Hz. Peygamberin kavmi)sahih peygamberinden daha iyidir.” Bu sözü söyleyen kişi daha önce Müslüman hatta sahabe olan Talha b. Nemri’dir ki Müseylemetü’l kezzab denilen yalancı peygambere uyan bir kişidir. Kavimcilik, kabilecilik yalancı peygamber üreten bataklıklardır. Sahte peygamberler ortaya çıkarken bütün cesaretlerini kabile ve kavimlerinin ırkî taassuplarından almaktadırlar. Bunun bir başka anlamı; insandaki kabile taassubu öylesine güçlüdür ki tevhid ve nübüvveti bile göz ardı edebilecek şeytani boyuttadır.

Gençlerin bu kadar üstüne üstüne varılmasına tahammül edemiyorum. Yaşlıların gençlere karşı çok vicdansız ve insafsız bir tavır izlediklerine şahit oluyorum. Özellikle toplu taşımalarda gençlere karşı hakaret boyutuna varan bir dil kullanıyorlar. “Zamane gençliği işte, ne olacak, yaşlılara ne bir hürmetleri var ne saygıları var...”

“Siyonizmin vaad edilmiş topraklarının içinde Türkiye’nin de bir kısmı varmış, Gazze’ye susarsak sıra bize gelecekmiş...” Öncelikle bu iddiayı dile getirmeyi birçok yönden çok aşağılayıcı buluyorum. Gazze’ye destek olmamızın gerekliğini böyle bir sebebe bağlamayı hem Müslümanlıkla ve hem de insanlıkla asla bağdaştıramıyorum. Neresinden bakarsanız bakın bu bir zillettir, küçüklüktür, basitliktir ve bir hiçliktir. Müslüman’ın izzeti ve onuru böyle bir söylemi kesinlikle kabullenemez, içine sindiremez.

Edebiyat dünyamızın meşhur isimlerinden biri de Şair-i Âzam Abdülhak Hamid Bey’dir. Şair-i Âzam yani en büyük şair unvanını ona Süleyman Nazif verdi. Süleyman Nazif’in böyle abartılı ifadeleri çoktur. Abdülhak Hamid, elbette ki büyük şairdir. Eşi Fatma Hanım’ın ölümünden duyduğu üzüntüyü terennüm eden “Makber” onun en önemli şiiri kabul edilmektedir. Ama unutmayalım ki, şairimizin bu şiiri Fatma Hanım ölmeden önce kaleme aldığı da söyleniyor.

Üsküdar’da, Sahaf Bahtiyar İstekli’nin dükkânında eski kitapları, eski mecmuaları ve bir takım evrakı fersudeyi gözden geçirirken yıllar önce yayınlanmış “Yelken” isimli bir dergiyle karşılaştım. Bu, “Aylık Sanat ve Edebiyat Dergisi”nin sayfalarını şöyle bir çevirip de Fatih Sultan Mehmed’le, Sultan Abdülhamid Han’ın sanat sevgisiyle ve Ayşe Osmanoğlu’nun babasını anlatan yazısıyla karşılaşınca hemen aldım. Bir göz hatırı için birçok göz sevilirmiş. Üç beş yazının hatırı için koca bir dergiye -hem de yüksek bir para ödemenin- makul bir hareket olduğunu ancak erbabı takdir edebilir. Oysa, bigâneler için bu delilikten başka bir şey değildir. Delilerin de makbulleri vardır, onlara da bilindiği üzere, “mecanin-i kütüp” yani kitap delileri deniliyor.

Cumhurbaşkanımız Sayın Erdoğan bütün askerî okullarımızın mezuniyet törenlerine katılıyor ve orada tarihî konuşmalar yapıyor. Bu yıl da aynı şeyi yaptı, 30 Ağustos Zafer Bayramı dolayısıyla. Bir askerî okulun mezuniyet töreninde yaşanan bir hâdise herkesin tepesini attırdı…Cumhurbaşkanı bir cami açılışı yapıyor ve günlerden cuma. Teğmenler ne yapıyor? İslâm’ın bayraktarlığını yapmış bir ordunun neferleri olacak teğmenleri, cuma günü açılışı yapılan camiyi tıka basa dolduracaklar diye bekliyor bu Müslüman halk, değil mi?

Devlet, bugün Malazgirt Zaferi’nin yıldönümü münasebetiyle Ahlat’ta toplanıyor. Malazgirt Zaferi, bir ordunun bir başka orduya karşı verdiği bir savaşın sonucunda elde edilmiş bir zaferin adı değildir. Malazgirt Zaferi, bir ruhun adıdır; direniş ve diriliş ruhunun. Mekke’den süt emen, Medine’den beslenen, Kudüs’te meyve veren hakikat medeniyetinin insanlık çapında bir yürüyüşe soyunmasının başlangıç noktasıdır.

Elbette döktük. Mustafa Kemal ve yoldaşları, Anadolu’nun baldırı çıplak, karnı aç, paltosu soğuk geçirir yorgun halkıyla, Yozgat’tan, Çankırı’dan, Erzurum’dan, daha bilmem nerelerden gelen yiğit adamlarla 30 Ağustos’ta “Yunan gavuru”nu hakkını vere vere, eze eze denize döktü hem de. Ona şüphe yok. O halde niçin soruyorum bu soruyu değil mi? Niçin “düşmanı denize döktük mü cidden?” diyorum.

Suriye’de 13 yılı aşkın bir süredir devam etmekte olan sorun kısa süre içinde birçok ülkeyi de içine alan bir uluslararası sorun haline geldiyse de esası itibariyle Suriye rejiminin kendi halkıyla arasında cereyan eden bir sorundur. 2011 Mart ayında Der’a şehrinde gözaltına alınan Suriyeli çocukların maruz kaldığı işkencelere karşı halkın hak arama arayışı, devlet yetkililerinin halkın ırzına, namusuna karşı bir tecavüze dönüşünce bir kademe yükseldi. Her aşamada olayın bir kademe daha büyümemesi için Baas rejiminin elinde bir fırsat vardı.

Irkçılık bugün geldiği nokta itibariyle aydınlanmacı, eşitlikçi, hümanist iddialarla yola çıkmış modernliğin tek kelimeyle en büyük skandalıdır. Ancak bu skandal modernliğin ırkçılığa karşı iddia ettiği bir çözümün etkisiz olmasından kaynaklanmıyor. Modernliğin ya iddialarının boyundan büyük olduğunun ortaya çıkmış olmasından veya bu iddialarının altına farkında olarak veya olmayarak çok daha derin ırkçılıklar gizlemiş olmasından kaynaklanıyor.

21 Ağustos 1969 günü yani bundan tam 55 yıl önce bugün, Michael Dennis Rohan adlı Avustralya kökenli bir müfritin Mescid-i Aksa’yı ateşe vermesiyle caminin güney tarafında yer alan mescidin doğu kanadında çıkan yangın, Selahaddin Eyyubi’nin tarihi minberi de dâhil olmak üzere içindekilerin tamamını yakıp kül etmiş, aynı zamanda mescidin antik kubbesini de tehdit etmişti. Kudüs’ün İngilizlerin eline düştüğü 1917 yılından beri adım adım ilerleyen Siyonist işgalin Müslüman dünyayı aşağılayarak kurduğu düzene karşı ümmet çapındaki ilk Müslüman tepkisi de bu olay üzerine canlandı. 1917 yılından bir yıl sonra zaten Dünya Savaşının bitişi ve Osmanlı Devleti’nin işgal süreci başlamıştı.

Filistin’de aslında işgale karşı direniş işgal altındaki Filistin topraklarının her tarafında sürüyor. Ancak şartlar bölgelere göre değiştiğinden direniş şekli ve izlenen strateji fark ediyor. Türkiye’de Batı Şeria olarak bilinen Batı Yaka bölgesinde de işgale karşı mücadele kesintisiz bir şekilde sürüyor. Biz bu konuda daha önce muhtelif yazılarımızda bilgi vermiştik.

Dün yani 21 Ağustos 2024 tarihi, Kudüs’teki Mescidi Aksa’nın 1969’da Denis Michael Ruhan isimli bir fanatik tarafından yakılması teşebbüsünün 55. yıl dönümüydü. Tabii, bu şekilde Müslümanların camilerini, mukaddes mekanlarını, evlerini, zeytinliklerini yakan, koyun sürülerini çalan, çocuklarını katleden siyonistler genellikle “fanatik” olarak piyasaya sürülüyor. Ancak Gazze’de on bir aya yakın bir süredir sürdürülen korkunç katliam da çok açık ve net bir şekilde gözler önüne serdi ki siyonist demek aşırı ırkçı fanatik demektir.

26 Ağustos günü başlayan Büyük Taarruz 5 gün sürmüş, 27 Ağustos’ta Afyon Karahisar kurtarılmış, 1 Eylül’de Yunanların I. ve II. Kolordu Komutanları Trikupis ve Diyennis’in Albay Halit (Akmansü) tarafından esir alınmasıyla sona ermişti. 10 gün süren 350 kilometrelik takip (günde ortalama 35 km), yakıp yıkarak İzmir’e çekilen Yunan birliklerinin 18 Eylül’de Çeşme’den, 19 Eylül sabahı da Erdek’ten gemilerle ayrılması üzerine nihayet bulmuştur.

Kemalizm bir idrak hastalığı. Yazık, Ak Partili bir vekil bile Şapka Devriminin yıldönümünde el çırparak neşe içinde yürüyüşe katıldı. Tam 8 gün 8 gece kutlanacakmış Şapka Devrimi ama işin garibi şu ki, polis ve asker haricinde kimsenin başında şapka yoktu! Dünyanın artık terk ettiği şapkanın bayramını kutlayan bu Kemalist mantıksızlık her şeyi tek bir kişiye mal ederek aslında kendi hisarına yığınak yapmakta.

Japonların 7 ve 8 Ağustos 1945 tarihlerinde Japonya’nın Hiroşima ve Nagazaki şehirlerine atılan atom bombalarının 79. yıldönümü törenlerine İsrail’den hiçbir yetkiliyi davet etmeyişi üzerinde duruldu ama Japon yetkililerin konuşmalarında her iki bomba yüzünden birkaç dakika içerisinde 150 bin Japonu öldürüp yüz binlercesini yaralı ve sakat bırakan Amerika Birleşik Devletleri’nin, yani “düşman”ın adını dahi anmayışı dikkat çekmedi. Halbuki asıl odaklanılması gereken nokta buydu, yani fâilin anonim bırakılmış olması.

Zaferleri doğru okuyalım! Tek adamla kazanılmadığını bilelim! Derken bu milletin, bu ümmetin derdiyle dertlenenlerin ortak paydası olan, ortak hissiyatımızı, düşüncelerimizi, değişen dünyada vahye dayanan değişmeyen sâbit değerlerimiz ışığında “Zafer Ay” ağustosun şehitlerini rahmet, şükran ve minnetle analım. Biz evlatlarına emanet ettikleri vatan topraklarına sahip çıkalım. Gönül vatanımızın ve dünyasının sınırı olmadığını bilelim. Vatanı böldürtmeyelim, devleti yıktırtmayalım, ezanı susturtmayalım. Bitmeyen “hilâl-haç, hak-bâtıl mücadelesi”nin galibi olalım.

TBMM Başkanı Numan Kurtulmuş’un Lozan ile ilgili sözleri, Kemalizm’le aynı söylem değil midir? Milliyetçi muhafazakârı temsil eden bir partinin seçtiği TBMM Başkanı’nın dil, din ve tarih şuurunda daha fazla hassasiyet göstermesi gerekmez mi? Ayrıca Numan Kurtulmuş; Osmanlı ulemasından âlim, müderris, bir dönem bütün Müslümanların başucu kitabı özelliğini taşıyan Amentü Şerhi’nin yazarı Numan Kurtulmuş hocamızın da torunu.

İnsan her geçen gün bunalıma sürükleniyor. Allah Teala ile insanın aklı ve kalbi arasına gittikçe büyüyen engeller konuyor. Yiyeceklerimizde tabiilik (organiklik) kalmadığı gibi, düşüncelerimizde de kutsala dayanan bir kısım bile kalmadı. Gıdalarımız gibi, düşünme melekemizin de genetiğiyle oynandı. Aklı gitgide yapaylaşan, kalbi gitgide sanallaşan zavallı modern insanın, gerçeklikle ve hakikatle bağı zayıfladı; sanal âlemle uğraşmaktan, metafizik âlemle ilgilenmeye ne vakti ne takati kaldı.

Hayâsız bir çağda yaşıyoruz; ar, nâmûs, iffet, edep, hayâ, takvâ gibi kavramların umursanmadığı -tabir yerindeyse- ‘para etmediği’ (!) zelîl bir çağda... Buna karşılık hayâsızlığın, iffetsizliğin, fahşâ ve münkerin, günah ve haramın, kısaca tüm kötülüklerin kol gezdiği, terviç edildiği bir zaman dilimindeyiz. İnsanoğlunun yeryüzü macerası başlayalı beri şeytanın görevi; insanlara “fahşâyı emretmek” (Bakara 2/169, 268), “günahları süslemek” (Hicr 15/39), “vesvese vermek” (Nâs 114/4) sûretiyle onları doğru yoldan “saptırmak” (Nisâ 4/60) ve “alıkoymak”tır (Neml 27/24).

Yordular, yoğurdular...Necdet Subaşı dostumun kullanıma soktuğu "Din yorgunu" kavramına bir telmih değil bu sözüm. Başka bir yorgunluktan, yol yorgunluğundan bahsediyorum. Yorucu, yoğurucu, uzun bir yolculuktan yani. Ama geçen sene bu vakitler piyasaya çıkan "Yolcîtî" kitabım da değil mevzu. Benim "Yolcîtî", yoran, yoğuran bir yolculuk değildi zaten. Van gölü çevresini kapsayan mütevazı bir yolculuğa çıkmışsın, yorması ne olacak ki, yoğurması ne olsun? En az üç yüz yıldır Batı ile çıktığımız fikir ve hayat tarzı yolculuğudur kastettiğim.

"Çağdaşlaşma yolundaki en büyük devrimlerden şapka inkılabının 99.yıldönümü"ymüş. Kastamonu belediyesi öyle diyor. Yıldönümü bayram havasında kutlanıyormuş ayrıca. Bu milletin, şapka ile ilgili hikayesini, gazetemizin yazarları (Sibel Erarslan, Selahaddin Eş, Nuh Albayrak) çarpıcı bir şekilde ortaya koydular. Benim de "şems siperli şerpuş"la ilgili bir hikayem var. Bakalım Millet, gerçekten bayram mı yapıyormuş.

'Arar bulur muydun beni, Sahipsiz bir mezar olsaydım' diye okunan şu meşhur türkü çalarken radyoda, takılıyor gözlerime şu haber... Kastamonu'da 8 gün süreceği belirtilen halk kutlamaları, şapka kanunu, rengarenk bayraklar, flamalar, parlak güneş, marşlar, bando, bayram havası, duraklıyorum... Kısık sesle devam ediyor radyodaki türkü: 'Şu dağlarda kar olsaydım...Bir asi rüzgar olsaydım...Arar bulur muydun beni... Sahipsiz mezar olsaydım?'

Geçtiğimiz hafta, Filistin Devlet Başkanı Mahmut Abbas'ın TBMM'deki konuşmasını dinlerken, kendime sorduğum soru şuydu; 'Filistin'in gelecekteki kaderinde HAMAS ne kadar yer alacak?' Çünkü medya kulislerinde beklenen; İsrail lideri Netanyahu'nun ABD Senatosu'nda yaptığı konuşmayla aynı zamanlama içeresinde, Abbas ile Heniyye'nin birlikte, Türk Parlamentosu'nu ziyaretleriydi... Lakin İsrail ve ABD buna fırsat tanımadılar. Ne Abbas yerinden kımıldayabildi, ne de zaten Rahmetli Şehit Heniyye ile ne kadar bağdaşırlardı pek çok bilinmezi vardı bu kulislerin...

Müslüman Kardeşleri, Vehhabi olarak görmek çok yanlış bir düşünce. Müslüman Kardeşler, 1928 yılında kuruldu. Kurucusu Hasan el-Benna'nın başında Osmanlı kalpağı var. Vehhabilik, Osmanlı devletine karşı ayaklanmalardan doğdu. Müslüman Kardeşler ise İngilizlerin sömürgeciliğine karşı duyduğu kızgınlık ve öfkeden yükseldi. Hasan El-Benna, İngilizlerin işlettiği Suveyş Kanalının bulunduğu İsmailiye kentinde yetişmişti ve burada İngilizlerin emperyalist yayılmacılığından etkilenerek İslami mücadeleye karar verdi.

Seküler kesimin ciddiye aldığım ve takip ettiğimi yazarlarından biridir Soner Yalçın. Zaman zaman ezber bozan yazılar da alıyor kaleme. Objektif tespit yapan kim olursa olsun kutlamaktan çekinmem. Soner Yalçın da onlardan biridir. Ezber bozan yazıları için kendisini tebrik etmişliğim de vardır.

RAHMAN'IN ADIYLA...“Gerçek erdem, yüzlerinizi doğuya veya batıya döndürmeniz değildir. Fakat gerçek erdem; kişinin Allah'a, ahiret gününe, meleklere, ilahi kelama ve nebilere inanması, malı; ona sevgi duymasına rağmen, yakınlara, yetimlere, yoksullara, yolda kalmışlara, isteyenlere ve özgürlüğü ellerinden alınanlara vermesi, namazı istikametle kılması, zekatı gönlünden gelerek vermesidir. Onlar söz verdikleri zaman sözlerinde dururlar. Şiddetli zorluk ve darlıklara karşı göğüs gererler.

2019 yılının Nisan ayları idi. Bakırköy Belediyesi tarafından Gayrimüslim bestekarlar adlı bir program düzenlenmişti. Programa tanıdık bir arkadaşın daveti üzerine ben de katıldım. Açılış konuşmasını yapmak üzere kürsüye çıkan Belediye başkanı sözlerine; "Dedem anlatırdı Doğu Cephesinde iken yanımıza bir panzer yanaştı. Panzer, içindeki kişinin heybeti karşısında adeta ezilmiş gibi duruyordu. Evet, bu heybetli adam Mustafa Kemal Paşa’nın silah arkadaşı Kazım Karabekir’di. Ve şuan Kazım Karabekir Paşanın değerli emaneti kızı aramızda" demesiyle salonda alkış tufanı koptu.

Lee Israel, New York’ta yaşayan Amerikalı bir yahudi kadındı... Yazarlığa soyunup bir-iki biyografi çıkartmış ama hem alkole aşırı düşkünlüğü hem de huysuzluğu sebebi ile sektörde tutunamamış ve yayıncılar onu artık muhatap almaz olmuşlardı. Lee bunun üzerine başka işler yapmaya, daha doğrusu sahtekârlığa başladı: Meşhur edebiyatçıların yazılarını ve imzalarını taklit edip sahte mektuplar hazırlıyor ve bunları “efemera” meraklılarına, yani belge kolleksiyonerlerine satıyordu!

Maide/42. ayet bağlamında meseleyi anlamaya çalışalım: Yüce Allah Ben-i Adem’i yaratırken iki büyük nimeti beraberinde vermez. Bunlardan biri ilim diğeri de maldır. Anasından ilmen sıfır noktada olduğu için iki yıl boyunca yeme içme gibi zaruri ihtiyaçlar beraberinde olmadığı gibi, istemesini dahi bilmeyecek kadar da bilgisizdir. Diğer canlı varlıklar doğarken bu iki hususta insanlardan daha donanımlıdır. Yani bilgisi ve hayatta kalacakları haldeki melbusatıyla doğarlar.

Son iki yüzyılda Müslümanların sosyal bilimlerdeki bilgi kaynakları ya tamamen düşmanları tarafından oluşturulmuş ya da düşmanlarının etkisi altında. Elimizdeki İslam Ansiklopedileri dahi, biri bizzat Diyanet tarafından hazırlanmasına rağmen, Oryantalist-Self Oryantalist bir zihniyetle yazılmıştır.

Nereye kadar sürecek bu beraberlik, hangi temellere dayanıyor, tam olarak ne zaman başladı ve daha ne kadar devam eder? Bütün bunlar başlı başına ciddi araştırma konusudur. Hıristiyan-Yahudi ilişkileri uzman tarihçilerin ve özellikle dinler tarihçilerinin sahasına girer. Fakat bizim gibi sıradan insanların bildiği bir gerçek vardır ki tarih Yahudilerle Hıristiyanların birbirlerine uyguladıkları savaş, sürgün ve katliamlarla doludur.

Tam yirmi yıl sürmüştü Amerika’nın Afganistan işgali. Bir ara asker sayısı yüz bine ulaşmıştı. Taş üstünde taş bırakmamıştı diyeceğim ama Afganistan’da zaten taş üstünde fazla bir taş yoktu ki. Ama yine o güne kadar hiç kullanmadığı en büyük bombardıman uçakları Afganistan halkının üzerine ölüm yağdırıyordu. Tam yirmi yıl sürdü bu işgal. Para olarak iki trilyon dolara mal olmuştu. Her yerde yaptığı gibi Afganistan’da da on binlerce çocuk, kadın ve masum Müslümanı şehid etmişti bu zalim.

Yakın tarihimizde kendi derslerinin kitaplarını, yine kendileri yazan iki muallim vardır ki, bunlardan biri Ahmed Rasim Bey, diğeri de merhum Tahir Olgun’dur. Ben bu yazımda birincisinden muhtasaran (kısaca), ikincisinden ise mufassalan (uzunca) söz etmek istiyorum. Ahmed Râsim’in en önemli eserlerinden biri de, “Resimli ve Haritalı Osmanlı Tarihi”dir. Sultan Reşad döneminde kaleme alınan bu kitabın orijinal yönü, siyasi tarihin yanı sıra kültür tarihine de yer vermiş olmasıdır.

İki hafta önce kıymetli bir dostumuzun nişanı için Saraybosna’daydım. Ilıca taraflarında, çok hoş bir bahçe içinde açık havada icra edilen merasimin ardından şehir merkezine dönerken, akşam namazımızı kılmak üzere Kral Fahd Camii’ne uğradık. Daha önceki Saraybosna ziyaretlerimde gitmek istediğim ancak bir türlü yolumu düşüremediğim bir yerdi burası.

Bildiniz. Mesele yine İslamcılık. Hani şu hakkında “ağzı olanın konuştuğu”, bilumum sağcıyı, muhafazakarı, devletçiyi falan İslamcı sayan cahil cühelanın “nokta atışı tespit” diyerek diğer cahil cühela eliyle alkışlandığı, körlerin fili tarifinden bile berbat tariflerle karnımıza ağrıların girdiği İslamcılık. Yahu öyle bir hale geldi ki mesele, bırakınız AK Parti’yi bir yana, Süleymancıları bile İslamcı sayan ve alkışlayan var yahu.

Geçtiğimiz hafta Prof. İlber Ortaylı’nın mültecilerle ilgili olarak sarfettiği sözler kolay geçiştirilebilecek türden değildi. Ortaylı’nın sözlerinin başka bir zaman ve zeminde aynı konuda söyledikleriyle taban tabana zıt olması, sadece Ortaylı’nın şahsının tutarsızlığı veya bağlama, ortama göre konuşabilen, nabza göre şerbet veren biri olması basitliğine de indirgenemez.

Sosyal medya birçok cihetten bir ayna da ben, dini hayat, bilgi ve irşad cihetinden, genci ve yaşlısı ile toplumun durumu hakkında, canlı ayna oluşu ile ilgili bir örnek üzerinde duracağım. Vaktim yeterli olmadığı için sosyal medya ile fazla meşgul değilim, ara sıra bakıyorum, facebookta, sevdiğimiz bir kişinin adına açılmış grupta bir tartışmaya rastladım, konu şort ile namaz kılmak. Diz kapaklarının biraz üstü de açık kalan şort ile namaz kılan birkaç gencin arkadan fotoğrafı çekilmiş ve (bu yazıda isim vermeyeceğim) bir hanımefendi şunları yazmış:

Afganistan’da 1978’de Davud Han’a karşı gerçekleştirilen ve Sovyetler Birliği’nin desteklediği komünist darbenin arkasından başlayan çatışmalar ve güvenlik sorunları 43 yıl sürdü. Bu süre içinde 2001 yılında da ABD işgali başladı. ABD işgalinin başlamasından sonra çatışmalar ağırlıklı olarak, ABD işgal güçleri ve onların himaye ettiği işbirlikçi yönetime bağlı askeri güçlerle Taliban milisleri arasında vuku buldu. Bu süreç de yirmi yıl sürdü ve Afganistan’da istediği gibi bir siyasi hakimiyet sağlayamayacağını anlayan ABD en sonunda Taliban’la anlaşarak işgal güçlerini bu ülkeden çekmeyi kabul etti.

Pek çok kişi gibi ben de lise yıllarımda okuduğum Batılılaşma İhaneti isimli kitaptan çok etkilenmiştim. Bu kitapla birlikte gönlümde aynı zamanda bir D. Mehmet Doğan muhabbeti ve ilgisi oluştu. Ama bu kitabı okuduğumda, yıllar sonra yazarıyla tanışacağımı hiç düşünmemiştim. Çünkü okuduğum kitapların yazarlarından sağ olanlarla tanışma ve görüşme hayalleri kurmuyordum.

Masonluğun dünyada ve Osmanlı’da oynadığı esrarengiz rol her zaman ilgi uyandıracaktır. İşte yakın tarihimizdeki bir Masonluk vak’ası… 1908 yılında 2. Meşrutiyet’in ilanıyla birlikte önceden yaptıkları hazırlıklar doğrultusunda bir süre İttihatçılarla iktidarı paylaşan Masonlar, topraklar kaybedilip de siyasî başarısızlıklar arttıkça kamuoyu tarafından eleştirilmeye ve giderek idaredeki karar mekanizmalarından tasfiye edilmeye başlanacaktır. Başlangıçtaki sürur ve memnuniyet Birinci Dünya Savaşı’na doğru gidilirken yerini kriz ve belirsizliğe bırakacaktır.

Bugün kafası karışık olan ‘Bu devirde kul gibi nasıl yaşar, nasıl yaparız?’ diye soran çok mümin var. Asıl mesele bu soruya cevap vermektir. Çünkü insanlar inançları ile yaşayışları arasında nasıl bir ilişki kuracağını bilemiyorlar. Sonuçta insanımız; ‘inandığın gibi yaşamazsan, yaşadığın gibi inanmaya başlarsın’a gidiyor, götürülüyor. Bu hususu ağaç örneği ile açıklayayım. Ağaç mecazi anlamda hadis-i şerifte de geçer.

Sıkıntımız kendi değerlerimizi bilmeyip öğrenmeyip başkasının kavramlarıyla konuşmamız. Bu şaşkınlığın başı, Tanzimat’tır. Kendimiz olmaktan çıkmaya başladığımız dönem. Son yüz yıl da başımıza gelenlerden de habersiziz. Aslî kavramlarımızı Batılı kavramlar ile eş görme kompleksi Cumhuriyet döneminde teslimiyete döndü. Tek parti sadece devleti tasfiye etmedi. Sadece vakıflar, medrese ve tekke gibi toplumun ilim, ihlas ve ahlâkını inşa eden kurumları yıkmadı. Aslî kavramlara saldırdı ve onları devre dışı bıraktı. Israrla ümmet yerine milleti (sonra da ulus yaptı.) ahlak yerine etiki ikame etti. Dile yapılan saldırıyla yetinilmedi. Temelinde tevhid diline karşı açılan savaş vardı. O yüzden rejim tevhid dilini de yasakladı. Kavramlarımız kurumlar ile beraber hayattan çıkarıldı.

“İnsanlar onlara: “Düşmanlarınız size karşı ordu topladı, onlardan korkun!” dediklerinde, bu, onların imanını artırdı ve şöyle dediler: “Allah bize yeter! O ne güzel vekildir!”.” (Âl-i İmrân, 3/173) Uhud Savaşı sona ermiş, Kureyş ordusu kumandanı Ebû Süfyan Müslümanlara tekrar saldırıp onları imha etmek için plan hazırlarken Müslümanların kalabalık bir kuvvet halinde Hamrâülesed’e geldiklerini haber alınca bu planından vazgeçmişti. O esnada oradan geçmekte olan bir kervanın adamlarına, “Muhammed’e rastlarsanız ona, kendilerini toptan yok edeceğimizi söyleyiniz” diyerek psikolojik savaş yöntemiyle Müslümanları korkutmak istemişti. Bu söz Resulüllah’a (s.a.) ve Müslümanlara ulaştığında onlar, “Hasbünallahu ve ni‘me’l-vekîl” (Allah bize yeter, O ne güzel vekildir!) dediler.

Kur'an'da, insanın balçıktan yaratıldığı belirtilir ve ardından yüce Allah'ın ona kendi ruhundan üflediği vurgulanır. İslam alimleri, buradan hareketle, insanın varoluş olarak, İslam medeniyetinin de inanç, amel ve hayat tarzı olarak madde ve mana arasında bir dengeyi temsil ettiğini söylerler. Birey, bu dengeyi bozduğu, toplum da İslam'ın inanç ve hayat düzenini terk ettiği zaman, ya ruh cihetinde yukarıya doğru tanrılık iddiasına kadar sapar, ya da balçık cihetinde hayvanlardan daha aşağı derekeye, en dibe doğru alçalır.

Salı günkü yazıda, son günlerde sıkça karşıma çıkan bu ve benzeri sorulardan bahsetmiş ve "Kur'an ilimlerine vakıf" olduğunu belirttiğim dostumun ufuk açıcı açıklamalarına yer vermiştim. Bu sohbetin devamı var. Dostum, "biliyor musun, Yahudi ve Hristiyanlar da aslında dinlerine girmemizi istemezler. Sadece hayat tarzlarına (milletlerine) tabi olmamızı tercih ederler. Bu bakımdan örnek verdiğim ayette (Bakara, 120) "din" yerine "millet" kavramının kullanılmış olması, müthiş bir gerçeğe dikkatimizi çekiyor" dedi.

Bugünlerde sık sık bu gibi sorulara muhatap oluyorum. Özellikle Gazze soykırım sürecinin, bazıları dillendirmese de herkesin zihninde bu ve benzeri soruların uyanmasına vesile olduğu açıktır. Öyle ya, biz Müslümanız ve Allah da Müslümanlara zafer vereceğini, yardım edeceğini vad etmiştir. O halde neden Müslümanlara, en azından Gazzelilere beklediğimiz zaferi vermiyor? Onlara gözle görülür şekilde yardım etmesi gerekmez mi?

Dün doğumları üzerinden henüz dört saat geçmiş iki kundak bebeğinin de olduğu hastaneyi acımasızca bombaladı İsrail. Bu kapkaranlık dünyada sadece dört saat durabilen iki küçücük insan! Kıyamet günü, karşımıza çıkarıldıklarında ve ''suçları neydi de diri diri toprağa gömüldüler' diye sorulduğunda, sadece bebek katilleri değil, bizler de acaba ne cevap vereceğiz... Bilmiyorum...

TBMM, en zor şartlarda kuruldu. 23 Nisan 1920. Savaş ve işgal zamanları. Bir imparatorluk bütün topraklarını kaybetmekle yüz yüze kaldığı ağır tarihi dönemler. Mustafa Kemal, Sivas Kongresinden sonra Ankara'ya geliyor. İstanbul'da Meclisi Mebusan, işgalden ötürü son toplantısı ile dağılıyor. Misak-ı Milli kararı alıyor. Buradan gelen, Sivas Kongresinden gelen ve Anadolu ve Rumeli Müdafayi Hukuk'tan gelen katılımla meclis açılıyor.

Kendisi olabilen, düşünebilen, objektif davranabilen, bilgiyi kaynağından alabilen ve düşüncesini cesaretle açıklayabilen bir yiğit fikir ve kültür adamıydı D. Mehmed Doğan. Bazen yakınımızdaki cenazelere bile katılma ihtiyacı hissetmem. Mehmed Doğan'ın vefatını duyunca kendimden bir parça kopmuş gibi bir duygu çöktü üstüme.

Gazze'de 40 bin cana kıyan İsrail aynı zamanda çevre katliamı yapmıştır. 40 bin derken, tespit edilen 40 binden bahsediyoruz, tespit edilemeyen binlerce sivil olduğunu da herkes biliyor. Bir topluluk canlı yayında katliama tabi tutulurken insan haklarından bahseden batı medeniyetinin merhum Akif'in deyimiyle tek dişi kalmış canavar olduğunu da bir kez daha gördük.

Yüce dinimiz İslâm, en değerli varlık olarak yaratılmış olan insanın, dünyada huzur ve güven içerisinde yaşayabilmesi için şu beş hususun korunmasına büyük önem vermiştir. Can, mal, akıl, din ve nesil’dir. Bunlar her insanın insan olması nedeniyle sahip olduğu haklardır. İslâm dininin emir ve yasaklarının amacı bu değerlerin korunması ve insanın güven, huzur ve mutluluk içerisinde yaşamasıdır.

Ümmet değerli bir liderini kaybetti. Başta evlatları ve yakınları olmak üzere Allah hepimize sabır ve metanet versin. Hani acıların büyük bir eğitmen, önemli bir mürebbiye olduğu söylenir ya, Haniye işte o tarifsiz acıların içinden çıkıp gelen, o acıların yetiştirdiği emsali ender bulunan bir mü’mindi.

Basra Körfezi, 1500’lü yıllardan itibaren önce Portekizlilerin, ardından da İngilizlerin istilasına sahne oldu. Bilâdüşşâm ile Hindistan arasındaki ticaret yollarının tam göbeğinde yer alan bölgede İngilizler çok kârlı koloniler kurdular. İkinci Dünya Savaşı sonrasına kadar pek aksamadan işleyen İngiliz sistemi, uluslararası dengelerde yaşanan değişimlere paralel olarak biçim değiştirdi: 1951’de Umman, 1961’de de Kuveyt, İngiltere’den bağımsızlıklarını kazandı. Londra, Körfez’in diğer emirliklerine dokuz parçadan oluşan bir federasyonun çatısı altında bir araya gelmelerini önerdi.

HAMAS cemaattir. Cemaat, kurumsal yapıdır. Cemaatsel yapıda, konumu ne olursa olsun, şahısların teşkilat dışında kalmaları genel olarak yapıda büyük bir değişime yol açmaz. Ama HAMAS Siyasi Büro Başkanı İsmail Heniyye’nin şehadetine giden süreç, şehadet şekli ve şehadeti sonrasında yaşananlar, Kudüs Davası’nın onun şehadetinden sonra bir daha değerlendirilmesini zorunlu kılmaktadır.

Bugün yeryüzünün tamamını şöyle bir gözünüzün önüne getirin, meydanlarıyla, caddeleriyle ve buralarda düzenlenen etkinlikleriyle, Filistin bayrağından daha çok dalgalanan bir bayrak göremeyeceksiniz! Bayrak dalgalandırmak asla basit ve küçük görülecek bir şey değildir. Çünkü dalgalandırılan her bir bayrağı bir kol tutuyor, bir el dalgalandırıyor ve bunların her biri özgür bir iradeyi temsil ediyor. Demek oluyor ki Filistin bayrağı dünyanın en yüksek burçlarında dalgalanmakta.

Allah aşkına, şu anda başta Filistin olmak üzere İslam adına direniş gösterenler her şeye rağmen Araplar değil mi? Başta HAMAS Arap değil mi, Kassam Tugayları Araplardan oluşmuyor mu? Filistin ve civarındaki İslami Cihad ve benzer yapıların tamamı Arap değil mi? Direnişin en önemli cephelerinden birisi olan Yemen Arap değil mi, hem de Arapların hası değil mi?

İsmail Heniyye için Müslümanların ayağa kalkışı tek kelimeyle muhteşemdi, şahsen ben bu kadar beklemiyordum. Türkiye’nin büyük bir kısmı yürüyüşe geçmişti. Bunu içerideki ve dışarıdaki Siyonistlerin cıyaklamasından da anlayabilirsiniz. Merhum Şehid İsmail Heniyye 3 Ağustosta Gazze için, Filistin için, özgürlük için ve Siyonist terör çetesinin zindanlarındaki on binden fazla Müslüman esirler için ayağa kalkmamız için çağrı yapmıştı.

İçinde bulunduğumuz Ağustos 2024 tarihini esas alarak ifade edecek olursak, büyük İslam âlimi, Sahih-i Buhari Mütercimi, Darülfünun Felsefe Müderrisi, Mehmet Âkif’in aziz dostu, ahlak ve karakter âbidesi Babanzâde Ahmed Naim Bey, âhiret âlemine göç edeli tam 90 yıl oluyor. O, şimdi eserleriyle ve hatıralarıyla gönüllerimizde yaşamaya devam ediyor.

“Tarih ve Kültüre Adanmış Bir Ömür / Mahmud Goloğlu’nun Yazıları” isimli kitabı geçenlerde gözden geçirirken bazı makaleleri daha sonra okurum diye işaretlemiştim. 5 Temmuz 1949 tarihli Yeniyol’da “Trabzon: Mukaddesata Hürmet İrtica Değildir” başlıklı yazısında Trabzon’da şahit olduğu nâhoş bir hareketten söz edip İstanbul’a intikal ediyor ve Bâyezid Camii’nin yanı başındaki Küllük Kahvesi’ni güzel bir örnek olarak hatırlatıyor.

NTV’deki haber şöyle: “Avusturya’da IŞİD sempatizanı üç kişi yakalandı.” Bu üç kişi militan değil. Herhangi birini öldürüp öldürmedikleri, dahası herhangi birini öldürmeye niyetlerinin olup olmadığı belli değil. Ama sempatizanlar. Yani, insan öldürmekle meşhur ve maruf bir terör örgütünü seviyorlar. Dolayısıyla tutuklanmışlar.

Hoş, güzel ülkemiz Türkiye’de adına “özgürlükçülük” denilen liberal yave de ne idüğü belirsiz bir ucube olarak dolaşıyor aramızda ama açık konuşmak gerekirse hukuk mekanizması tarafından kapatılan Roblox nam oyunun açılmasını arzu etmek özgürlükçülük değil de mezhebi genişlik olarak adlandırılabilir olsa olsa.

Bangladeş, 1971’de Hindistan’ın kirli politik oyunlarıyla çıkarılan savaşla bağımsızlığını elde etmiş değildir. Bilakis o tarihte her ne kadar Pakistan’dan bağımsızlığını kazandığını ileri sürdüyse de gerçekte iplerini Hindistan’a teslim etmek suretiyle ona mahkum ve bağımlı hale gelmişti. Ama eğer bugün dikta rejimine karşı gerçekleştirilen halk devrimine sahip çıkabilir.

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan Yıldız Sarayı’nın açılışında yaptığı konuşmada Savarona yatının restore edilip yabancı devlet adamlarıyla görüşmelerde kullanılacağı bilgisini verdi. Bir ara adı fuhuş skandallarıyla anılan, satın alındığı tarihte dünyanın en büyük ve en lüks yatı olarak ünlenen yatın ‘resmi’ hayat hikâyesi şöyle:

Hiç gündemden düşmeyen meselemiz; ülkenin bölünmezliği birliği, devletin bölünmezliği ve birliğidir. Milletin birliği ve bütünlüğü güçlü olacaktır ki; ülkenin ve devletin birliği ve bütünlüğü korunabilsin. Esas olan, asıl olan, milletin birliği ve bütünlüğüdür. Asıl ihmal edilen, millet, milleti millet yapan değerlerdir. Milleti millet yapan değerlere önem birinci sırada olmalı.

31 Temmuz 2024 Çarşamba günü 06.10’da kara yolculuğuna başlamışken radyodan işittim kara haberi: “Hamas lideri İsmail Heniye bu sabah İran’ın başkenti Tahran’da uğradığı bir suikast sonucu şehid edildi…” Vakur dik duruşuyla Filistin davasını son nefesine kadar savunan Filistin’in seçilmiş başbakanı İsmail Heniye için şehadet özlenen bir makamdı ve şehid olmayı her an bekliyordu:

Bu tedirginliği nerede görsem tanırım. Her zaman, özellikle kadınlı erkekli ortamlarda abdestimizin bozulması endişesini taşırız. Tv'de görmüştüm. Birleşmiş Milletlerin bir toplantısında, Dışişleri bakanı Hakan Fidan salona giriyor. Yanından geçen bayanın eline eli değmesin, dolayısıyla abdesti bozulmasın diye kolunu arkasına bir kaçırması var ki tam bir Şafiî refleksiydi.

Babamın ani rahatsızlığı sebebiyle Salı günkü yazımı gazeteye ulaştıramadım. Hepinizden af dilerim. Anne- baba hastalıkları, aniden bambaşka bir aleme ışınlıyor evlatları, bir tür zaman-mekan kırılması gibi, soyutluyor sizi akan hayattan, son 16 yıldır hastaneler bizim de yurdumuz oldu sanki...

Siyonizm, son noktada tecavüzcüdür. Gazze'de Müslümanlara tecavüz ederek var olur. Saldırganlığın ve vahşiliğin en son noktası. Tecavüz, insanın onurunu yok eder. Haysiyetti, şerefi ve namusu düzler. Üzerinden dozer gibi geçer. İnsanın anlam dünyasını param parça eder. İnsan kendisinden nefret eder hale gelir.

Savaş yıllarında, Avrupa’nın ortasındaki bir mülteci kampında doğmuş bir tarihçiden beklenen savaştan kaçmış mülteci Suriyeliler ya da 70 yıldır mülteci kamplarında yaşayan Filistinlilerle herkesten çok empati kurmasıdır.

Biraz önce İstanbul'da gıyabi cenaze namazını kıldık. Bedenimiz burada olsa da Kalbimiz Doha'daydı. Gönlümüz milyonlarca Müslümanla birlikte senin yanındaydı. Yasımız milli ve bir günlük olsa da acımız evrensel, öfkemiz ise günlere yıllara sığmayacak kadar ebedi.

Başörtüsü ile ilgili nefis bir yazı! Başını örtenler: —Eğer inanmadan örtünüyorsanız, başörtüsünü çıkarınız. —Eğer siyasi simge olarak örtüyorsanız, çıkarınız. —Eğer mahalle baskısı ile örtüyorsanız çıkarınız.

Allah, İsmail Heniye’ye rahmet eylesin… İhvan-ı Müslimin ve Şeyh Ahmet Yasin’in HAMAS mektebinde yetişmiş bir önderdi. Duruşu, hitabı ve gülümseyen yüzüyle, Filistin davasının hem Filistin halkına hem dünyaya bakan yüzlerinden bir yüzdü.

Mekke’de Kureyş müşriklerinin küstahlıklarının zirve yaptığı günlerdi. Peygamber Aleyhisselam Kâbe’ye gelmiş namaz kılmaya başlamıştı. O esnada Kureyş’in en azgınları da orada oturuyorlardı, O’nun namaz kılmasına hiç tahammülleri yoktu. Mutlaka bir şey yapacaklardı, kafalarına koymuşlardı. Bir gün önce ölmüş bir devenin işkembesi ve döl yatağı yakında bir yerde duruyordu.

Gazze’de Filistin’de lider olmak şehid olmakla eş anlamlıdır. Çünkü Gazze’ye lider olacak birisini, HAMAS’ın başına geçecek birisini şehadetin beklediğini herkesin bildiği gibi o kişinin kendisi de bilmektedir. Şimdi siz sonunda kesinlikle şehadet olan bir yere gelecek olan kişinin halet-i ruhiyesini, düşüncelerini ve hayata bakışını birazcık olsun anlamaya çalışın. Aslında bunun sadece bir numaralı liderler için değil, ön saflarda bulunan bütün etkin şahsiyetler için de böyle olduğunu düşünün.

Ecdat yadigârı Osmanlı saraylarından biri daha yeniden ihya edildi. Milli Saraylar Başkanlığı’nca yürütülen 6 yıllık titiz bir restorasyondan sonra meşhur Yıldız Sarayı geçen hafta cuma günü ziyarete açıldı. Cumhurbaşkanı Sayın Recep Tayyip Erdoğan, açılış töreninde yaptığı konuşmada Yıldız Sarayı’nın yüce Osmanlı Devleti’ne yönelen yıkım hareketlerinin karşısında direnişin sembolü olduğunu vurguladı.

İsrail tam da genel seçim atmosferindeyken, 25 Mayıs 1992 günü, Gazze’deki Yahudi işgal kolonilerinden Kfar Darom’un hahamı Şimon Biran, bir bıçaklı saldırı sonucu öldürülmüştü. Bu hadiseyi, 13 Aralık günü Nissim Toledano adlı Fas kökenli İsrail askerinin Lidd yakınlarında Kassâm Tugayları tarafından kaçırılması takip etti. Hamas, 1989’da dönemin Savunma Bakanı Yitzhak Rabin’in emriyle hapse atılan kurucu lideri Şeyh Ahmed Yâsîn’in serbest bırakılmasını istiyordu. Rabin şimdi artık başbakan olduğuna göre, bu talebi daha rahat yerine getirebilirdi.

“Dini eğitimimi babamdan aldım” demişti katıldığı bir söyleşide. Babası bir şeyh, sufi ve müezzindi. Mülteciydi evet. Bir mülteci olarak, 1963’te, Gazze’deki Elşati Kampı’nda doğmuştu. Hamas kurucusu Şeyh Ahmet Yasin’in özel kalemi idi. Yasin’in şehadetinden sonra Hamas’ın kilit ismi olmuş, Gazze, Kudüs ve Filistin için onurla ve şerefle çalışmış, gayret etmişti. Siyasi hayatı boyunca tutuklamalara maruz kalmış, ailesinden pek çok kişi şehit edilmiş, kendisi de pek çok suikasttan kıl payı kurtulmuştu. Sonunda, tetiğin İran tarafından mı, İsrail tarafından mı çekildiği belli olmayan bir saldırıda şehit oldu. Emaneti Rabbimize teslim etti.

DOHA İnna lillahi ve inna ileyhi raciun. Hayatın bizim için ne anlama gelmesi gerektiğine dair hayatıyla, mücadelesiyle, felsefesiyle, neredeyse bütün yakınlarının ölümüne karşı sergilediği duruşla, metanet ve sabırla ve nihayetinde kendi ölümüyle şehadet ederek muhteşem dersler veren çağımızın İsmail’inin dergahındayız. Hz. İsmail kurban edileceğine dair buyruğu telakki ettiğinde babası İbrahim’e “sana emredileni yap, beni ancak sabredenlerden görürsün” diyerek teslimiyetin destanını yazmıştı.

Bu acılı günde, bu üslupta çözüm konuşmak birçok kimsenin hoşuna gitmez ama ben de bu acıyı yüreğinde, ciğerinde hisseden biri olarak ve bu acının artık bir son bulmasını canı gönülden isteyerek çözüm üzerine aklımın ve bilgimin erdiği kadar bir şeyler söylemek istiyorum. Bu günler artık sözün tükendiği günlerdir, olabilir çözümlere odaklanmanın vakti geçiyor.

Son günlerde İsrail işgal rejiminin Filistinli esirlere yönelik işkence uygulamaları basın yayın organlarında konuşuluyor. İşgalcilerin işkence uygulamalarından biz yıllardan beri söz ediyoruz. Çünkü siyonist işgal rejimi dünyada işkenceyi yasallaştırmış bir yönetimdir ve geçmişte de Filistinli esirlerden birçok kişi işkence uygulamaları yüzünden hayatını kaybetti.

Yüce Allah, Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyuruyor: “De ki: “Siz bize iki iyilikten biri dışında bir şeyin gelmesini mi bekliyorsunuz? Bizse Allah’ın ya kendi katından veya bizim ellerimizle sizi bir azaba uğratmasını bekliyoruz. Haydi bekleyin, biz de sizinle birlikte beklemekteyiz!” (Tevbe, 9/52)

Hamas Siyasi Büro Başkanı İsmail Heniyye İran’ın yeni Cumhurbaşkanı Pezeşkiyan’ın göreve başlaması vesilesiyle düzenlenen törene davet edilmişti. Dün sabah düzenlenen bir füze saldırısıyla Tahran’da şehid düştüğünü öğrenmek bir üçüncü dünya savaşına doğru gidilmekte olduğuna dair kanaatlerin deniz gibi kabardığı bir dönemde hem Ortadoğu, hem de İslam alemi açısından sarsıcı bir gelişme oldu.

Alıştırıla alıştırıla hassasiyetimizi/duyarlılıklarımız kaybettirilerek tepki gösterme, tavır koyma, Müslümanca hareket etmelerimiz kayboldu. Cihadın da nefsle yapılan cihat, cephede yapmamız gereken cihadı da unutturdu. Belki de uyanmamıza, kendimize gelmemize, özümüze dönmemize vesile olacağından en son Hamas lideri Şehit Heniyye’nin şehadeti bizleri teyakkuz hâline davet etti. Yüce İslâm tebliğ ve temsil mücadelesinde eksen kaymasına müsaade ve fırsat vermeyelim. İslam’ın yanlış yorumlanmasına, istikamet değiştirilmesine fırsat vermeyelim.

Elmalılı Muhammed Hamdi Yazır, Hac/78. âyete “Ve özellikle Allah uğrunda gerektiği gibi hakkıyla cihad ediniz” mealini verir ve şu açıklamaları yapar: Cihad: Düşmana karşı savunmada bütün gücünü harcamaktır ki, üç kısımdır: Birincisi, açıkça kendini belli etmiş düşman ile yapılan cihad. İkincisi, şeytan ile yapılan cihad. Üçüncüsü de nefis ile yapılan cihaddır. Bazıları buradaki cihaddan maksat ilk şıktakidir demişler, bazıları da hevâ ve nefisle yapılan cihad olduğunu söylemişlerdir. Fakat en doğru olan üç kısmın üçünü de içine almış olmasıdır. Bu kapsam, hakikat ile mecazın bir araya getirilmesi kabilinden değil, cihad kavramının kendi kapsamının bir gereğidir.

Aşağıların aşağısı demektir. Batı dünya düzeni için bulduğum isim şimdilik bu. Ama bununla bitmeyecek arayışım ve batının yüz yıllardır dünyaya dayattığı düzene kalıcı bir isim bulma çabalarım devam edecek gibi görünüyor. Çünkü her yeni gün, batının, hepsi de çirkin, hepsi de olumsuz, hepsi de iğrenç, hepsi de tiksindirici olmak üzere, bir başka yüzüyle karşılaşıyorum. Bulaşıcı medeniyet bile demeyi denedim bir süre. Birkaç gün sürdü. Bir ara "Batı Bedeviyeti" demiştim bildiğiniz gibi.

Geçen gün ameliyattan yeni çıkmış bir hastanın videosuna denk geldim. Narkozun hafifleyen etkisiyle, bilinçaltının dışa akışının, tam bu esnada gerçekleştiğini söyler uzmanlar... Ameliyattan yeni çıkmış o kardeşimiz de ısrarla yatağından kalkmak istiyor; '... Benim Filistin'e gitmem gerek, bırakın beni Filistin'e gideceğim' diyordu. Yanındakiler onu sakinleştirmek istedikçe; '..Tamam bir uzan şu yatağa sonra gidersin Filistin'e'' dedikçe, o ağlayarak '..ama çok bebek öldü, çok bebek öldü, bebekleri alın, çekin kurtarın, kenara çekin bebekleri, bebekleri alın' diye sayıklıyordu...

İsrail, aşırı sağa mı kalacak? Bu önemli soru, Ortadoğu'nun geleceği ile çok yakından ilgili. Aşırı sağı temsil edenlerin büyük çoğunluğu, 'yerleşimci' olarak İsrail'e devşirilen ve devşirilmekte olan kesim... Ne var ki İsrail'in aralıksız devam ettirdiği saldırganlık ülkedeki liberalleri ve bu katliamlara sessiz kalmayan Yahudileri de hedef haline getirdi.

Gazze Toplumu, son vasat ümmet. Bir toplum, hatta bir ümmet bazen en ideal biçimiyle bir şehre sığar. Vasat Ümmet, İslam'ı temsil eden toplumun adı. Kuran'da geçen ideal toplum. Buna cemiyeti kâmil diyorum. Peygamber Medine'si böyleydi. Sonra başka şehirler de böyle olmuştur. Mesela Hacı Bayram Velinin bir şiirinde anlattığı şehir de budur. Mevlana'nın Mesnevide anlattığı Buhara, Tebriz ve Bağdat şehirleri de bir zamanlar böyleydi.

Hamas'ın siyasi büro başkanı İsmail Heniyye'nin şehadeti şok etkisi yaptı. Resmi misafiri olarak bulunduğu Tahran'ın en güvenli bölgesinde nokta atışıyla şehid edilmesiyle Siyonizm'in cür'etini, ABD'nin gözdağını, İran'ın ihmal ve zafiyetini ve İslam ülkelerinin eylemsizliğini bir kez daha müşahede ettik.

Geçen Ramazan ayında Siyonist rejimin havadan düzenlediği suikast sonucu Gazze'de 3 oğlu ve 4 torunu şehid edilen Hamas'ın Siyasi Büro Şefi İsmail Heniyye, 31 Temmuz’un ilk saatlerinde İran'da şehid edildi ve inanıyoruz ki ölümsüzler kervanına katıldı.Kendisiyle oğullarının ve torunlarının taziyesi için İstanbul Başakşehir'de buluştuğumuzda “tebriklerinizi kabul ediyorum” zira “şehidler için başsağlığı dilenmez ancak ölümsüzlüğe yöneldikleri için tebrik sunulur” demişti. Böylece bizlere hüznü değil mücadele azmini ve mücadelenin sürekliliğini telkin etmişti.

“Siyonist oluşuma karşı savaşan her mücahit kardeşimiz için Şehadet mutlu bir sondur”Şehid İsmail Heniyye Merhum Sezai Karakoç, “Dirilişin Çevresinde” adlı kitabında mü’minin dünya ötesi giydiği kutlu giysi olan şehadet öncesinde taşıdığı alametleri gayet güzel bir şekilde dile getirmiştir: “Şehit, daha şehit olmadan, alelade kişiyi aşan şehitlik duygu ve düşünce katına ulaşmıştır.

Aziz şehidimiz, Filistin halkının kahraman evladı İsmail Heniyye’nin çağrısına icabet ederek meydanlara çıkan tüm Mümin ve Müminlere selam olsun! Bugün Heniyye’nin çağrısıyla Müslümanlar meydanlarda ama çağrının sahibi Heniyye aramızda yok. O şehadeti saadet bilmiş, mektep kılmış, kendilerine yol azığı eylemiş kahraman bir halkın liderlerinden biri olmanın gereğini yaptı, ahdini yerine getirdi ve Rabbine kavuştu.

Olimpiyat oyunlarının sembolü olan iç içe geçmiş farklı renklerde 5 halka sözümona kol kola girmiş 5 kıtayı temsil ediyormuş. İlk kez 1920 Olimpiyatları›nda kullanılan sembollerden mavi halka Avrupa’nın, sarı halka Asya’nın, siyah halka Afrika’nın, yeşil halka Avustralya’nın, kırmızı halka da Amerika’nın sembolüymüş.

Kıbrıs Barış Harekâtı’nın 50. yıldönümü münasebetiyle yavru vatanda Türkiye’nin en üst düzeyde temsil edildiği törenler düzenlendi; hem Kıbrıs’ta hem de Türkiye’de harekât hakkında ardarda konuşmalar yapıldı ve basında bir hayli yazı çıktı... Söylenenlerde ve yazılanlarda harekât sırasında Türkiye’ye destek veren nerede ise tek ülke olan Libya ile Libya’nın o zamanki lideri Albay Muammer Kaddafi’den de bahsedildi ve Kaddafi yarım asır sonra şükran ile yâdedildi...

Biz böyle değildik. Bize ne oldu? Hastaya, düşküne, yolda kalmışa, evsize, yaşlıya, aç ve susuza karşı insaflı, merhametli olurduk. Hele vatansız olanlara karşı daha çok merhamet elimizi uzatırdık. Sahi biz kimiz, ben artık bizi tanıyamıyorum..!

Eski yaşanmış bir hikayedir: İstanbul’da bir kız öğrenci yurdu önü. Baba kızını yurda bırakıyor. Kız babasına: -Baba bari 10 TL versen…

Bizde hakaretlerin en ağırı birine beraz (domuz) veya Cehu (Yahudi) demekti. Domuz, ekinleri yok ederdi. Çitleri aşar, duvarları yıkar, meyve ağaçlarını devirirdi. Onun bulunduğu yerde ateşli silahı olmayan köylü için tarım neredeyse imkânsızdı. Öyle ki özellikle köylerin boşalmasından sonra, birine tarlalarınızı niye ekmiyorsunuz, diye sorulsaydı muhtemel cevaplar arasında “Domuzlar her yanı sarmış, tadını kaçırıyorlar!” olurdu.

Zaman zaman anlatırım ve şüphesiz aradan geçen yıllardan dolayı hatırlayabildiğim kadarıyla anlatırım: Vakayı bizzat yaşayan hocadan dinlemiştim: Ben, Mardin Müftülüğüne inen merdivenlerde ismi mahfuz hocayla karşılaştım: Selâmünaleyküm, dedim. Aleykümselam demeden “Kazandı, vallahi kazandı!” diye sevinçle adeta nara attı.

Bugün sizlere başta Gazze ve gündemin diğer sıcak gelişmelerine ara vererek uzun süredir yoğunlaştığım bir kitap çalışmamdan kısa bir bölüm sunmak istiyorum: Gerek Hz. Meryem’i gerek Hz. İsa’yı anlatırken “niçin” sorularından hareket ettiğimizde onları daha iyi anlayacağımızı, hatta Allah Teala’nın onları göndermekteki muradını daha iyi kavrayacağımızı düşünüyorum.

Büyük bir bekleme salonunda veya insanların toplu halde bulunduğu benzer büyük bir açık alanda genellikle monoton bir görünüm vardır. Kimin kim olduğu, nasıl bir düşünceye sahip olduğu hiç belli değildir. Olsa bile bunu ortaya koyma gereği duymaz.

Geçtiğimiz hafta sonu, cumadan itibaren üç günlük kısa ama yoğun bir ziyaret için Ürdün’deydim. Orta-doğu’nun bu küçük ve önemli ülkesini ara ara yoklamak, bölgemizde yaşanan gelişmeleri içeriden izlemek açısından epey öğretici bir tecrübe benim için. Bu defa da öyle oldu. Nüfusunun yüzde 70’e yakını Filistinlilerden oluşan Ürdün’de, elbette Gazze’de devam eden Siyonist soykırımın yansımalarını derinden hissettik. Sokaklarda görünürde herkes işinde-gücündeydi, ancak iki noktada Filistin gündemi çok bariz şekilde karşımıza çıktı:

Gazze kasabı Netanyahu, ABD Temsilciler Meclisi’nde terör devleti İsrail’in Gazze’de yaptığı katliamı, soykırımı öven bir konuşma yaptı ve Kongre’de dakikalarca ayakta alkışlandı! Amerikan Kongre üyelerinin bu tavırları, yüzyılın en büyük katili, soykırımcısı, Gazze kasabı olarak şimdiden tarihe geçen Netanyahu’yu dakikalarca ayakta alkışlamaları, bütün dünyayı ayağa kaldırdı, şaşkına çevirdi.

“Ahlakı, hayat tarzı, dünya görüşü ne olursa olsun her insanın, insan olmak bakımından insan onurunu korumak gerekir. Hicret edeceği gece Efendimiz (s.a.v)’in evinin önünde suikast için bekleyen müşriklerin biri perdeyi açıp içeriye bakmayı teklif edince, diğerleri bunu şiddetle reddeder ve bunu öğrenirlerse Arapların kıyamete kadar kendilerini ayıplayacağından korkarlar. Hücresinin perdesini aralayarak kendisini görmek isteyen bir kişiye Efendimiz(s.a.v) ‘senin gözlerini çıkarırım’ demiştir. Öyle bir sözdür ki bu, en öfkeli anında bile böyle bir söz duyan olmamıştır onun ağzından.

“İnsan dediğinin ömrü, hayal kırıklıklarının toplamından ibarettir” diyen adamı hatırlamasan da olur. Ama şunu hatırla: “İnsan sıfatında çok geldim gittim / bülbül oldum Firdevs bağında öttüm / bir zaman gül için zara düş oldum” Belki yirmi, belki yirmi beş yıl oldu. Çanakkale’nin o küçük kasabasının o küçük taş evinde kalırken ev sahibemiz olan yaşlı kadın, geceden bir tasa çekirdek içi koyuyor, sabah bülbüller o çekirdek içlerine geliyor, çekirdekten yiyip karınlarını doyurduklarında başlarını gökyüzüne dikip o güzel sesleriyle ötüyorlardı bir süre.

Gazze’de işgalci İsrail’in 290 günü bulan katliamlarına ABD sınırsız desteğini vermeye devam ederken aynı anda Suriye’de güya bir terör örgütüne karşı bir başka terör örgütüne de aynı pervasızlıkla sınırsız desteğini vermeye devam ediyor. Üstelik verdiği bu destek NATO’da müttefiki olan, ittifakın en büyük ikinci ortağına karşı bir saldırganlık, bir düşmanlık da içeriyor olduğu halde bu desteğine devam ediyor. Bu açık tutarsızlık ve çelişki durumunu izah etme ihtiyacı bile hissetmiyor ABD. Kendini sorgulanamaz bir makamda görüyor.

Geçtiğimiz günlerde İngiltere’de yayınlanan The Guardian Gazetesi’nde Birleşik Krallık üniversitelerinin ‘geri dönülemez bir düşüşle’ karşı karşıya olduğu yönünde bir haber-makale yayımlandı. Haberi yazan gazetenin eğitim editörü Richard Adams bunu üniversitelerle ilgili uluslararası değerlendirme kuruluşu Quacquarelli Symonds (QS)’nin son raporuna dayandırmış. Raporun sıralamasında bu yıl 90 kurumdan 52’sinin geçen yıla nazaran geriye düşmüş olması nedeniyle, Adams İngiliz yüksek eğitim kurumlarının bir kısmının kapanma tehlikesiyle karşı karşıya olduğunu söylüyor.

Yüce Allah, şöyle buyuruyor: “Firavun toplumundan ileri gelenler (Meclis üyeleri): “Sen Musa’yı ve kavmini yeryüzünde bozgunculuk çıkarmaları, seni ve ilahlarını terk etmeleri için bırakacak mısın?” dediler. O da: “Onların oğullarını öldürecek ve kadınlarını sağ bırakacağız. Biz onların üstünde ezici bir güce sahibiz” dedi. Musa da kavmine: “Allah’tan yardım dileyin ve sabredin. Yeryüzü Allah’ındır, ona kullarından dilediğini mirasçı kılar. Sonuç ise takva sahiplerinindir” dedi. Onlar: “Bize, sen gelmeden önce de eziyet edildi sen geldikten sonra da!” dediler. O da: “Olur ki Rabbiniz, düşmanınızı helak edip, sizi onların yerlerine yerleştirir ve sizin nasıl davranacağınıza bakar” dedi.” (A’raf, 7/127-129)

Filistin’deki 14 direniş örgütünün temsilcileri Çin’in davetiyle Pekin’de bir araya gelerek, siyonist işgal ve işbirlikçileri karşısında ulusal ittifak sağlanması ve birlikte hareket edilmesi ile ilgili muhtelif konuları değerlendirdikten sonra 22 Temmuz Pazartesi günü “Pekin Bildirisi” olarak isimlendirilen bir ortak açıklama yayınladılar. Bu hadisenin hemen ardından işgalci siyonist rejimin eli kanlı başbakanı ABD’ye ziyaret düzenledi. Ona aynı zamanda ABD Kongresi’nde bir konuşma hakkı tanındığı gibi kimsenin sabote etmesine fırsat vermemek için konuşmayı bölenlerin tutuklanabileceği yönünde tehditte bulunuldu.

Geçtiğimiz Cuma günü hemen tamamen Sultan 2. Abdülhamid’in eseri olan Yıldız Sarayı müze yapılarak halka açıldı. Açılış töreninde davetli olarak bulununca ister istemez zihnime Yıldız Sarayı’nda Sultanımız tahttan indirildikten sonra yaşanan birçok hadise düştü. İşte onlardan biri. Cumhuriyet devrinde bazı saraylar okul veya hastane yapıldı ama en acısı Yıldız Sarayı’nın başına geldi. Bir zamanlar Hilafet makamı olan bu sarayın nadide eserlerinden Şale Köşkü’nün 1926 yılında kumarhane yapıldığını biliyor muydunuz?

DİB; Anayasal görevi ‘toplumu din konusunda aydınlatmak’ olan bir teşkilattır. Diyanet İşleri Başkanlığı, yüce dinimiz İslam’ın hakka-hakikate davet eden, hayata huzur getiren, güzel ahlakı öğreten mesajlarını, bütün mensupları ve imkanlarıyla milletimize ve insanlığa tanıtmakla kanunen sorumludur. Ayrıca hutbeler, yayınlar ve diğer faaliyetler, asla başkalarının hayatına karışmak değildir. Sadece inancımızın, medeniyetimizin, kültür ve geleneğimizin esaslarını tanıtmak, anlatmak ve tavsiye etmektir.

İslam ümmeti olarak kâfirlerin tehdidi altındayız. Bir buçuk milyarlık ümmetin çocuklarının bu hali bizi kendimize döndürmeyecekse daha neyi bekleyeceğiz. Gün, bütün atıfların İslam’a, Kur’an’a, Allah’a, Peygambere, Kâbe’ye yapılması günüdür. Bunlar bütün Müslümanlar olarak bizleri birleştiren esaslardır. Kendi temellerini dinamitleyenlerden olamayız biz.

7 Ekim 2023’ten beri yaklaşık on aydır Siyonist katiller tarafından dünyanın en tahripkâr silahlarıyla yakılıp-yıkılan Gazze’de bir avuç mücahid avuç içi kadar küçücük bir alanda nasıl destansı bir direniş sergileyebiliyor ve kırk bin şehide rağmen nasıl ayakta kalabiliyor? Bu sorunun cevabını ararken, şehid Seyyid Kutub’un Muhammed Suresinin 7-11. ayetlerini yorumlayan diri açıklamalarını gördüm (özetle):

Pazartesi günü İstanbul Üniversitesi Rektörlük Binası'nda, Doktora Salonu'ndaydık. Üniversitemizin belki de en görkemli salonudur. İhtişamlı avizesi, muazzam tavanı, ahşap işçiliğinin en ince detayları, duvar süslemeleri, sanki bir zaman tünelini andıran atmosferiyle, hepimiz gelecek misafir için heyecanlıydık...

Sibel Eraslan, Star Gazetesi köşesinde Üsküdar üzerine muhteşem bir yazı kaleme aldı. Müslüman Üsküdar'ı anlatıyor. Gayri Müslimleri, tekkeleri, türbeleri, ezanları, musikisi ile Üsküdar. Büyüleyici bir semt. Şimdi bu Üsküdar değiştirilmek isteniyor. Bambaşka bir kültüre taşınıyor. Müslüman ve Türk Üsküdar'ın, Avrupa Üsküdar'ı olması için bir gayret var. Musiki Cemiyetinin varlığı da es geçiliyor, Mahmut Hüdai Tekkesinin sosyolojisi de. Tarih, inanç, musiki ve kültür beraberliğinde oluşan medeniyet ruhumuzu taşıyan bir semti, başka bir ruha kanatlandırma hevesi baş gösteriyor.

Dünya, yaratıldığından beri aynı hızla dönüyor olsa da, eski zamanlarla aynı hızda yaşamıyoruz hayatı…Elbette o zamanların da ayrı imtihanları, ayrı zorluk ve kolaylıkları ve asıl gündemden uzaklaştıran ayrı dünyaya dalıp götüren telaşları hep vardı.Şu an ise imtihanlarımızın büyük bir kısmı hız ve hıza bakışımızdan kaynaklanıyor.Hızla değişip giden gündemlerde, asıl gündemimizle irtibatımız kopmasın diye hep bir direniş sergilememiz gerekiyor. Kimi zaman sessiz, kimi zaman sesli, kimi zaman yalnız, kimi zaman hep beraber, kimi zaman gündüz, kimi zaman gece…

Katil, soykırımcı, savaş suçlusu Netanyahu, konuşma yapmak için girdiği ABD Parlamentosu’nda ayakta alkışlanarak karşılandı ve öyle uğurlandı. Manzara tam olarak Almanya Parlamento binası Reichstag’ı hatırlatıyordu. Hitler, Reichstag kürsüsünde konuşurken Alman parlamenterler sık sık ayağa kalkıyor, elleri kızarıncaya kadar alkışlıyor, tezahürat yapıyorlardı.

İstiklâl Harbi’nden evvel kaleme alsaydım bu yazıyı “Maarif Nazırı Yusuf Bey’in mütareke komisyonuyla mücadelesi” diye başlık atardım. Lâkin üzerinden yüz yıl geçse de ülkemizdeki vakıa pek değişmiyor. Türkiye onu henüz müsteşar olduğu dönemde “FETÖ’ye karşı verdiği amansız mücadeleyle” tanıdı. Bu yüzden Milli Eğitim Bakanı olarak atandığında örgütün içerideki ve dışarıdaki tüm mensuplarının kendisine karşı toplu halde saldırıya geçmesi beklenen bir şeydi.

Son yüzyılda Biz Yunanlarla iki kere karşı karşıya geldik savaştık. Aradaki mevzi çatışma ve gerilimleri saymıyorum.. onları da saysak Yunanlarla dostane geçindiğimiz bir yıl bile yok Ama Bizim CHP ve ona oy veren kesimde Anlaşılması zor bir Yunan aşkı var. Buna karşı da müthiş bir Arap nefreti...

Hacca giden bütün kafileler buradan uğurlanırdı. Rumeli’de oturan ve Hacc için yola çıkan Müslümanlar, Boğaz’ı geçerek Üsküdar’a ayak bastıklarında “Kâbe toprağına ayak bastık” diyerek gözyaşlarını tutamaz ve eğilip bu toprakları öperlerdi. Bu yüzden ecdat, Üsküdar’a abdestsiz ayak basmayı edepsizlik telâkkî ederdi.

Siz, köpekler için ağlayanların, Meclis komisyonlarını basanların hiç Gazze’deki soykırım için tek kelime ettiklerini duydunuz mu? Aksine çoğu, boykotlu ürünleri özellikle tercih ediyor. Dolaylı olarak Gazze’deki soykırımı destekliyor ama köpeklere yönelik tedbir alınmasını dahi yadırgıyor. Bunların mühim bir kısmı, ultra çağdaş ve ırkçı… Modernleştikçe temel insanî değerlerini kaybetmişler. Nitekim aralarından birinin Bitlis’te kuduz bir köpekçe ısırılan bir çocukla ilgili alaylı paylaşımı da teşhir edildi.

Unutulmasın, birileri İslam’ın değerlerine saldırmak istediğinde bunu kırk defa düşünmek durumunda kalmalılar. Bundan böyle ister bireysel olarak ister örgütlü şekilde İslam’ın şiarlarına saldıracak olanlar karşılarında yalçın kayalar halinde Müslümanları bulmalıdırlar. Şu ana kadar böyle bir şey olmadı demiyoruz, Müslümanları tamamen vurdumduymazlıkla itham etmiyoruz ama üzerlerine düşeni tam olarak yerine getirdikleri de söylenemez.

En çok merak ettiğim konulardan birisi, bir Müslümanın şehid olmadan hemen önceki durumu, halet-i ruhiyesi, dünyaya, hayata bakışıdır. Bu konuda bilgi sahibi olabilmek için, şehid olmayı kafaya koyan, bu konuda kesin karar veren birileriyle yakinen beraber olmak ve o andan itibaren gözlemlerde bulunmaktır. Aslında en güzeli, en doğru olanı, şehadeti yaşayan kişinin tekrar dirilip gelmesi ve olup bitenleri bize anlatmasıdır ama biz böyle bir şansa sahip değiliz fakat bu konuda ayet-i kerime ve hadisi şeriflerden öğrendiklerimiz bizim için yeterlidir.

Yıllar önceydi, "Hocam, yurtta kalmak istemiyorum, çünkü burası Müslümanca yaşayabilmek için hiç de iyi bir yer değil, benim gibi düşünen, hatta namaz kılan hiç kimse yok, ruhum sıkılıyor. Bizim kardeşlerin kaldığı bir ev var, oraya çıkmak istiyorum, bir de senin görüşünü almak istemiştim" dedi. Halbuki kendisi baştan sona enerji dolu bir gençti, şaşırmıştım onun bu düşüncesine.

Altının kıymetini sarraf bildiği gibi, kitabın değerini de sahaf takdir eder. Şöyle de diyebiliriz: Eski sahafların birçoğu aynı zamanda insan sarrafıydı, onlar kitap meraklılarını gözlerinden tanırlardı. Gerçek sahaf, kitabı ehline satmaktan, hatta onun için dükkânında bekletmekten ayrı bir zevk alıyordu. Fiyat konusunda da son derece cömertti.

Konferanslarda en çok karşılaştığım sorulardan biri şudur: “İsrail, bunca askerî gücüne ve uluslararası desteğine rağmen, Mescid-i Aksâ’yı neden yerle bir etmiyor? İslâm dünyası da cılız bir kınamadan öteye geçecek durumda değilken üstelik…” Sorunun alt metninde, İsrail’i “istediğini istediği şekilde yapan”, “durdurula-mayan” ve “sınır çizilemeyen” bir güç olarak tasavvur etme alışkanlığı yatıyor. İsrail’in kayda değer bir istihbarat ve saldırı kabiliyetinin bulunduğu doğru. Ama karşımızda “her şeye kâdir” bir gulyabani yok. İsrail’in hem kendi iç bariyerleri hem de onu dışarıdan kuşatıp sınırlayan haricî şartlar var. Her ülke gibi.

Osmanlı ordusuyla Sırp Prensi Lazar Hrebelyanoviç komutasındaki Hristiyan kuvvetlerinin 1389’da karşı karşıya geldiği Kosova Ovası, tam 600 yıl sonra, 28 Haziran 1989 günü -savaşın yıldönümü- yaklaşık bir milyon Sırp milliyetçisini ağırlıyordu. Gün boyu devam eden etkinliklerin en dikkat çekici kısmı, Sırbistan Devlet Başkanı Slobodan Miloseviç’in yaptığı uzun ve hamasî konuşmaydı.

Gazze soykırımının ilk zamanlarından itibaren dikkat çektim, şimdi de hatırlatıyorum: Gazze katliamının, tecavüzünün, soykırımının dünyanın gidişatını değiştirecek dinamikleri barındırdığını gözlemliyoruz: Öncelikle Batı uygarlığının değerleri, anlam dünyası, ilkeleri ve hegemonyası büyük sarsıntı geçirecek. Batı’nın hem dünya üzerindeki hâkimiyeti ve bunun meşrùiyeti enine boyuna, kıyasıya tartışılacak, sorgulanacak bütün Batı dünyasında ve entelijansiyası arasında.

Dün bütün dünya bir kıyamet senaryosu denemesine sahne oldu adeta: Başta havaalanları olmak üzere, bazı bankalar, özel şirketler ve devlet daireleri siber saldırıya uğradı ve sistemleri çöktü. DÜNYA, BİR “SİBER KIYAMET” DENEMESİ Mİ YAŞADI? Havaalan-larında uçaklarına binmeyi bekleyen yolcular, kelimenin tam anlamıyla birdenbire “havalarını aldılar”. Çünkü neredeyse bütün büyük havaalanlarında yaşanan bu sıkıntı, yolcuların perişan olmasına yol açtı.

Türkiye’de 15 Temmuz öncesi süreçte, 17-25 sonrası yükselen tansiyon döneminde yani, Ankara’da bir arkadaşımla şu şakayı yapmaya bayılıyorduk: “Merak edilecek bir şey yok. Devlet cemaatin içine sızmayı başarmış.” Şüphesiz bu şaka, o zamanlar adına “cemaat” denilen sümüklüler ordusunun gücü ile ilgili olarak bir hakikati ifade etmesi bakımından komik değil, neredeyse trajikti. 15 Temmuz sonrası süreçte yine aynı arkadaşımla bu sefer yeni bir şaka geliştirdik: “Helal olsun AK Parti’ye, içine bir tane bile FETÖ’cü sızdırmamış.”

Cumartesi sabahına, Ali Ekrem Çınar’ın mesajıyla başladım. “Utanmaktan utanmamak” yazımla ilgili olarak “biliyor musunuz, Faslı düşünce adamı Taha Abdurrahman, son üç kitabını haya ve utanma bahsi ile ilgili olarak kaleme aldı” diyerek, Abdurrahman’ın yakınlarda Türkçede de yayımlanacak “Haya Dini” adlı kitabının çevirisini paylaştı benimle. Bu üç kitap da Mehmet Görmez hocanın riyasetinde çevriliyormuş halihazırda.

Hüznü, melankoliyi, melali zaten kaptırmıştık modern psikolojiye. Bu duyguların tamamını “hastalıktır” diye tanımlayıp geçmişti. Şimdi sıra “utanma” duygumuza geldi anlaşılan. Türkiye’de bir-iki örneğini maalesef hatırlıyorum. Dünyada ise astronomik bir hızla artıyor. İnsanlar sokakta seks yapıyorlar ve bunu sosyal medyalarından yayınlıyorlar. Onlara “utanmalısınız” denildiğinde verdikleri cevapsa hazır: “Utanmak, toplumsallıkla ilgili bir şeydir, ben sizin toplum kurallarınıza uymak zorunda değilim.”

İçinde bulunduğumuz bölgede sular yine kaynıyor. Belki “Ne zaman duruldu ki?” diye sorulabilir ki, hiç de haksız bir tepki olmaz. Ama bu seferki kaynamalar, fokurdamalar, 1. Dünya Savaşı sonrasından itibaren kurulmuş olan, başka kılıflar ve örtülerle kamufle edilmiş, örtbas edilmiş bazı düzen ve tezgâhları açığa çıkarıyor, onlarla yüzleşmeye, hesaplaşmaya zorluyor. O gün tesis edilen düzen bin bir türlü yalanla, dolanla, ideolojiyle veya hikayeyle meşrulaştırılmıştır.

Siyonist işgalci İsrail’in Gazze’de bütün dünyanın şahitliğinde irtikap ettiği soykırım vahşeti 288. gününe ulaştı. Bütün insanlığın gözü önünde cereyan ediyor olduğu için dünyanın başka yerlerinde cereyan eden başka soykırımları veya Islamofobik katliam ve zulümleri doğal olarak kenarda bıraksa da unutturmamalı. Bugün dünyada sistematik katliamlara, soykırımlara, apertheid uygulamalara maruz kalan topluluklara dair bir liste yapmak istesek neredeyse tamamının kurbanlarının Müslümanlar olduğu bir tablo ile karşı karşıya kalırız.

Ne evrensel ahlâk kaldı ne de İslâm ahlâkı. Kimileri, artık Batılıların Müslümanlardan daha ahlâklı olduklarını söylüyor ve onları övüyorlar. Ahlâka hayat düzeni, disiplin, bireysel dürüstlük vb. kriter- lerinden bakarsanız buna bir ölçüde hak verebilirsiniz ama genelleme yanlıştır. Oralarda bilhassa ABD’de her türlü ahlâk kirliliği kol geziyor.

Dünyada değişik olayların zihinleri meşgul ettiği bir dönemde Bangladeş’teki Şeyh Hasina hükümetinin sözde “bağımsızlık savaşı”na katılanların aile fertlerine ve çocuklarına, istihdam kontenjanlarının belli bir oranının tahsis edilmesi uygulamasının geri getirilmesi kararına tepkiler olaylara sebep oldu. Özellikle üniversite öğrencileri meydanlara çıkıp gösteriler düzenleyerek bu kararın iptal edilmesini istediler. Polisin de göstericilere şiddet uygulaması üzerine onlarca kişi hayatını kaybetti. Tabii polisin şiddeti olayların durulmasını sağlamadığı gibi tansiyonun daha da yükselmesine neden oldu.

Siyonist işgalciler Gazze’deki savaşlarında sadece insanlara karşı savaşmıyorlar. Sadece canlılara karşı da savaşmıyorlar. Tarihin geriye bıraktığı eserlere, kültürel mirasa ve en başta da insanların inançları gereği saygı duydukları, önemsedikleri ve kutsal bildikleri mekanlara ve kitaplara karşı da savaşıyorlar.

Birkaç gün sonra imzalanmasının 101. yıldönümünü idrak edeceğimiz Lozan Barış Antlaşması’nı resmi tarih perspektifinden anlamak mümkün değildir. Onu ancak Birinci Dünya Savaşı’nın başından, yani 1914 yılından itibaren başlayan bir paylaşma sürecinin son ama nihai olmayan bir halkası olarak görürsek mana kazanacaktır.

Millet Mustafa Sarıgül’e ait olduğu iddia edilen kasedi konuşuyor. N’oluyor bu CHP’ye, diyor siyah tişörtlü delikanlı, Deniz Baykal’dan sonra bu defa bir potansiyel genel başkan adayına karşı kaset komplosu. Nasıl bir parti bu? Ben de kendisine Necip Fazıl’ın dediği gibi CHP’nin bir parti değil Türk’e dinini, dilini, özünü kaybettirmeye memur bir katliam müessesesi olduğunu söylüyorum.

Her geçen günde dertli insanlarımızdan hissiyatını kaybetmeyenler; “emri bil maruf nehyi anil münker emrini yerine getiremediğimiz üzüntüsünü taşırlar. Ben de hep bu duygular içindeyken üstad Necip Fazıl’ın makalelerini okurken “EL-DİL-KALB” başlıklı yazısı; hem bu husustaki ayetleri ve meşhur hadis-i şerifi yazısında bizlere hatırlatınca siz değerli okuyucularımla paylaşma ihtiyacı hissettim. Üstadı rahmet ve minnetle anıp dualar ederken EL-DİL-KALB yazısı ile sizleri baş başa bırakıyorum.

Kur’an-ı Kerim’e dikkatle bakılırsa her peygamberin toplumsal bir probleme, sapkınlığa, erozyona ve istismara karşı başkaldırdığını görebilirsiniz. Peygamberler ‘yaygın ahlâksızlığın’ her türlüsüyle mücadele etmişlerdir.

İSAM kütüphanesinin yemekhanesinde, Türkiye'de doktora yapan, yirmi beş otuz yaşlarında Pakistanlı bir öğrenciyle tanıştım. Pakistanlıyım ama sokakta beni görenler, Adıyamanlı mısın, diyorlar, dedi. Uzun sakalları ve başındaki takkesi yüzünden "Menzil" şeyhinin (artık şeyhlerinin) müritlerinden biri olduğunu sanıyorlarmış. Türkçesi, Kürtlerin konuşmasını çağrıştırıyordu. Eh, rengi de biraz esmerceydi. Bölgenin şivesine dair birkaç anahtar kelime var, onları öğrenirsen, birkaç da Kürtçe kelime bilsen, Adıyamanlılardan ayırt edilmezsin zaten, dedim. "Rojbaş" gibi mi? dedi. Sen, meseleyi çözmüşsün, dedim. Gülüştük.

Şehirlerin de tıpkı insanlar gibi bir kaderleri olduğu söylenir. Üsküdar'ın kaderi de İstanbul'u gözünü bile kırpmadan seyrederek hıfzetmektir, desek yanlış olmaz. Üsküdar, mescitlerinden yükselen ezan nidalarıyla İstanbul'un kulağına İslam'ı fısıldayan şehirdir. Allah kıyamete kadar Üsküdarımızın ve İstanbulumuzun minarelerinden ezanlarımızı eksik eylemesin.

Osman Kavala tartışmaları meselenin hukuki boyutunu tartışmanın ötesine geçti ve Gezi olaylarını temize çıkarma çabasına dönüştü. Özellikle CHP, Kavala dosyası üzerinden Gezi'yi aklamaya ve Geziye sahip çıkmaya çalışıyor. CHP Genel başkanının "Gezi biziz!" söylemi, Kavala dosyasının hukuki boyutundan ziyade yıkma, tahrip etme kundaklama ve terör eylemlerine destek anlamı içerir! Zira, masum bir çevre eylemi olarak başlayan olaylar bilahare emperyalist güçlerin müdahalesiyle 79 ile yayılan hükümete karşı bir kalkışmaya dönüşmüştür!

Gazze’de birbirinden vahşi manzaralar adeta sel gibi akmaya devam ediyor. Her biri günlerce, aylarca gündem olmayı hak eden canavarlıklar dizisi ile yüz yüzeyiz adeta. Tüm bu yaşananlara, görüntülere şahit olup da yüreğimizin burkulmaması, vicdanımızın titrememesi mümkün değil.10. ayını doldurmaya doğru giden bir katliamdan söz ediyoruz. Dile kolay 300 gündür insanlar bombalanıyor, tehcir ediliyor, aç ve susuz bırakılıyor. 40 bin insanın katledildiği ama hayatta kalanların, kalabilenlerin ise çok büyük sıkıntılarla, acılarla, zorluklarla yüzyüze olduğu çok acı, dehşet bir tablo var karşımızda.

Kilis’te görev yapan doktor arkadaşım, Kayseri’de Suriyelilere linç girişimi olduğu gece hastanede nöbetçi olduğunu, çok sayıda Suriyelinin dövülmüş, yara bere içinde acile geldiğini, korku ya da ümitsizlikle hiçbirinin şikâyetçi olmadığını, “düştüm” diyerek olayı geçiştirdiğini söyledi.

Yüz yıl önce İslam dünyasının önde gelen sorunlarından biri yoksulluktu. Bugün hâlâ İslam dünyasının kayda değer bir bölümü, yoksulluk sorunu ile yüz yüzedir. İslam dünyasının özellikle kontrol altına alınamayan bölgelerinin zenginleşmesini engellemeye yönelik Yahudi uygarlığının stratejik bir mücadelesi var. Bu mücadele etkili oluyor.

Şahid olduğum bir olayı yıllar önce yazmıştım, bazılarınız hatırlayabilir. Batman’dan Diyarbakır’a gitmek üzere bir kardeşimizin otomobiline binmiştik, aracı çalıştırdığında aynı anda teyp de açıldı ve “lâilaheillallah” nakaratlı bir ezgi başladı. Arkadaşımız birden kendinden geçti, gözlerini yumdu ve bir müddet öylece kaldı. Bu tür ezgilere duyarlı olduğunu zannettiğim arkadaş biraz sonra kendine geldi, hareket etmeden anlattı:

Eğer Müslümanların gündemi Gazze ise, bilinenden görünenden çok daha fazla bereketler taşıdığını unutmayalım.. Bilinenler az çok malumdur; Eğer gündemimizi Gazze belirlemeye devam ediyorsa her şeyden önce Müslüman olmanın yükümlülüğünü yerine getiriyoruz demektir. Gücümüz nispetinde yaptığımız her şeyin karşılığını Rabbimiz verecektir. Kardeşlerimizin özgürlüğü ve Siyonizm’i çökertme uğruna yaptıklarımızın asla zayi olmayacağına inanıyoruz. Hatta sadece sözde olsa bile Gazze’yi konuşmak, Gazze’yi düşünmek bile zannedilenden çok hayırlı bir amel, çok erdemli bir uğraştır unutmayalım. Hem bizlere bundan başkası yakışır mı dersiniz?

Sözlükler “darbe” kelimesini maddelere ayırarak açıklıyor. Aslı Arapça olan darbenin birinci anlamı vurmaktır. Bir insanı fena halde dövseniz de, yaralasanız da, öldürseniz de onu darbetmiş oluyorsunuz. Bu çirkin davranış toplumumuzda o kadar yaygın hale geldi ki sözlü ve yazılı basında darp haberlerinden geçilmiyor. Darbenin ikinci anlamı da çok üzücü, çok etkileyici olay demektir. Bunun da tabii ki birçok çeşidi bulunmaktadır. Üçüncü anlamına gelince, bu da bir ülkede iktidarı ele geçirmek için yapılan yasa dışı harekettir. Eski ifadesiyle buna “darbe-i hükümet” denilmektedir.

“Benim ülkem” son zamanlarda dillere iyice pelesenk olmuş bir deyim. Siyasete, iktidara, muhalefete, başkasına (trend deyimle öteki’ne) yönelik bütün olumsuz duygularımızı ifade ederken sarıldığımız bir silah. Bizi rahatsız eden, uykumuzu kaçıran, irrite eden her durum karşısında sarıldığımız bir kucak. Beğenmediğimiz her durumda yazıklandığımız, hayıflandığımız veya çemkirdiğimiz bir kelime: benim ülkem. Tabii bu durumda başına bir “ah” eki de geliyordur “ah benim ülkem”. Ne hale gelmiştir kadir kıymet bilmezin elinde. Ülkeyi berbat hale getirmiş beceriksiz yöneticilerin, iktidarların elinde. Veya “ah benim ülkem, şu muhalefet reva mıdır sana?”

Geçtiğimiz günlerde ekranlara, belki de gazete sayfalarına düşen bir haber: “Dünyanın en zengin % 1’i dünya gelirinin % 45 ‘ini alıyormuş. Dünyanın % 99 ise kalan % 55 ‘i alıyor.” Çok özgün, kimsenin bilmediği bir bilgi vermeyen haberlerden, yani bir tür malumu ilam haberlerden. O yüzden kaynağını vermeyi gerekli görmüyorum. Bu tür haberler sıkça başka rakamlarla, başka çarpıcı örneklerle yaşadığımız dünyanın adaletsizliği üzerine bir gerçeği her zaman yüzümüze vurur.

Bugün 15 Temmuz darbe girişiminin 8. sene-i devriyesi: FETÖ ihanet şebekesi, küresel sistemin kuklalığını yaparak Türkiye›de darbe yapmaya kalkıştı. 15 Temmuz darbe girişimi, derin devlet’le derin millet’in küresel sistemin lordları üzerinden karşı karşıya getirilmesi teşebbüsüydü. Derin devlet dediğim şey, küresel sistemin çıkarlarını teminat altına almakla ve Türkiye’nin yeniden İslâmî bir yörüngeye oturmasını ve yeni bir medeniyet iddiasıyla donanmaya kalkışmasını önlemekle görevli isimsiz ve cisimsiz ama gücünü her zaman hissettiren bir aygıttır. Ülkeye iki asırdır kökü dışarıda bu derin devlet hükmediyor.

15 Temmuz darbe girişimi, Türkiye'nin içindeki şebekelerin dışarıdaki şer güçler tarafından gözümüzün içine baka baka kullanılmasıyla gerçekleştirilen bir girişimdi! FETÖ, sadece devleti ele geçirmeye çalışan bir ihanet şebekesi değildi. Meseleye “paralel devlet” kavramlaştırmasıyla yaklaşanlar, meselenin gerçek boyutlarını ve sonuçlarını okumayadılar! Okuyamazlardı; çünkü belli bir entelektüel birikim, çap gerektiren bir şeydi bu. İlaveten de bütün mazlumları ayağa kaldıracak bir tarihî misyonu adım adım, aşama aşama hayata ve harekete geçirecek medeniyet çapında büyük iddiaların, rüyaların adamı olmak şarttı.

Hicrî yeni yıl başladı. 1446 sene geçmiş Peygamber Efendimiz’in (sav) Mekke’den Medine’ye hicretinin üzerinden. Hicret, fetih ruhudur; insanın iç dünyasını fethi; nefsini teslim alması; kalbine giden yolları döşemesi. Hakikatin yol haritasının başlangıcı, iç dünyanın fethiyle başlar. Sonra içeride yapılan fetih, dışa yansır, yansıtılır: Enfüs’ten âfâk’a sınırsız bir fetih yolculuğuna çıkılır: Aklın, kalbin ve ruhun kuleleri dikilir sabırla… Hakikat medeniyetinin tohumları ekilir, çileyle, aşkla ve neşve’yle…

Siyonist işgal güçlerinin Gazze’de gerçekleştirdiği katliamları konuşurken, Filistin direnişinin işgal güçlerine vurduğu darbeleri de tümüyle ihmal etmemeliyiz. Bunca katliama ve yıkıma rağmen, ABD ordusuyla birlikte 10 aydır sürdürdüğü savaşta eğer ki işgal rejimi amaçlarını gerçekleştiremediyse ve Filistin direnişini teslim olmaya zorlayamadıysa bu orada gerçekten güçlü ve kararlı bir mücadele verildiğini gösterir.

Bu zihniyete sahip olanların ortak bir özellikleri var: İblis’in askerleri olmaları. Yeri gelir Sırp ırkçısı olur, yeri gelir Siyonist ırkçı. Bir başka yerde Şebbiha çeteleri olarak karşınıza çıkarlar. Hiç ummadığınız bir yerde ve anda bakarsınız “mülteci düşmanları” olarak karşınıza çıkar ve insanların evlerini, dükkanlarını yakarlar. Etnik, yerel kimlikleri belki farklıdır. Ama bir ortak özelikleri var ki hepsini bu özellikleriyle kolayca ayırt edebiliriz. Hepsi de İblis’in askerleridir.

Haberlere bakılırsa 15 Temmuz tatili için Yunan adalarına gitmek isteyen binlerce TC vatandaşı Balıkesir’de kuyruk olmuş. Hâlbuki o adalar bizimdi. CHP yönetiminin hataları yüzünden Yunanların oldu. Şimdi bizi günübirlik kazıklıyorlar. Lozan Barış Anlaşması 101 yaşında ama üzerine yeterince yayın yapılmadığı gibi derinliğine de tartışılmadı. Lozan üzerine doktora tezlerini bırakın. Lozan’ın kendisi üzerine tarihçiliğimizin yüz akı olabilecek bilimsel çalışmalar yapılmış değil.

HÜDA-PAR Genel Başkanı Zekeriya Yapıcıoğlu’nun iki gün önce Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde yaptığı müthiş konuşma ve verdikleri kanun teklifinin genel kurulda görüşülmesine karar verilmesi yakın tarihimizin en dişli çıkışlarından birine şahit kıldı bizi. HÜDA-PAR’ın son yıllarda iyice törpülenen hassasiyetlerimizin bayrağını yükseklere kaldırmasını takdirle izliyor ve milletimizin maşerî vicdanına tercüman olan çıkışlarını destekliyorum.

Kafaya göre din, kafaya göre cemaat olmaz. Dine göre kafa, dine göre cemaat olur. Bir mümin, böylesine hassas ve değerli bir bağı ancak inancını destekleyen kimselerle kurabilir: “Allah’a (cc) ve âhiret gününe iman eden hiçbir topluluğun, babaları, oğulları, kardeşleri yahut kendi soyları olsalar bile, Allah’a (cc) ve Peygamberi’ne (sas) düşman olan kimselere sevgi beslediğini göremezsin...”

Müslümanların sosyal hayattan kopması, insan ilişkilerinin zayıflaması, çeşitli bahanelerle sorumluluklarını yerine getirmemesi, komşuluk, akrabalık, dostluk bağlarını koparması, insanımızı yalnızlaştırdı. Pandemide, virüsün bünyeye girmesiyle camilerdeki insanımızın bile saf düzenini kuramaması, birleştiren cemeden (toplayan, birleştiren, aynı çatı altına gelen/getirilen) camide bile ayrıldık, uzaklaştık/uzaklaştırıldık.

Kur’ân-ı Kerim, inzal buyurulduğu Resûlüllah (s.a.) döneminden başlayarak günümüze ve kıyamete kadar müminlere yol göstermeye devam ediyor. Nemrut’a karşı Hz. İbrahim’in, Firavun’a karşı Hz. Musa’nın, Câlût’a karşı Tâlût’un, Ashab-ı Uhdûd’a (hendekler sahibi zalim Zûnüvas ve adamlarına) karşı ateş dolu hendeklerde yakılan müminlerin tevhid mücadelelerine dikkatlerimizi çeken Kitabullah, bunlardan ders alarak çağın inkârcı zalimlerine karşı iman mücadelemizi kararlılıkla sürdürmemizi istiyor.

Ali Şeriati, "Kerbela; keder, hüzün, bitmeyen sızı anlamına gelen "Kerb" ile musibet, afet, imtihan anlamına gelen "bela" kelimelerinden oluşan bir terkiptir" der. Dolayısıyla kelimenin aslı "kerb-bela"dır demek ister. Kelime itibariyle böyle bir anlamı var mı, tartışılabilir. Ama pratikte, Kerbela hadisesinden bugüne, bitmeyen sızıların, sonu gelmez hüzünlerin, tahammülfersa musibetlerin, ağır katliamların, kapanmayan yaraların meskeni olmuş bir ümmetin her gününün aşura, her yerinin de Kerbela olduğu tartışılmaz.

Bir kısım aydınlar için demokrasi bulunmaz nimettir. Bir kısım derken, dalkavuk olanlarını kast ediyorum. Demokrasinin olmadığı zamanlarda, ülkelerin başında kral olurdu ve herkes sadece krala dalkavukluk edebilirdi. Kraldan başkasına dalkavukluk etmek hem dalkavukluk eden, hem de dalkavukluk edilen açısından büyük riskti. Maazallah, sonunda kelleyi vermek vardı.

'Eyyam-ı Muharrem'deyiz. Muharrem ayı, bizim dini takvimimizin başıdır. İnsanlık tarihinin çok önemli dönemeçleri, Muharrem ayında vuku bulmuştur. Hassaten Peygamber Efendimizin (sav) de dua, tefekkür, namaz ve oruçla yoğunlaştırdığı bir zaman dilimidir. Onun 'cennetin reyhanları' diyerek sevdiği, saçlarından öptüğü torunlarının hazin hikayesi de mahsusen Muharrem ayında daha çok hatırlanır.

Son okuduğum raporlardan birisinde, toplumdaki kadınların başörtüsü kullanma oranının bir hayli düştüğünü gördüm. Bir aralar %70'lere varan "tesettür", şu anda %50'lerin altındaymış. Kanımca 50'lerin de azımsanmayacak kadar altındadır, zira aynı raporun üst başlığı mütedeyyin kesimdeki sekülerleşmeydi...

26 Haziran 2024 tarihinde Yeni Şafak gazetesinde Bülent Orakoğlu yazdığı makaleye bu başlığı koymuştu. Haklıydı çünkü eğer Muhafız Alayı'na bağlı 'TBMM Muhafız ve Tören Taburu' kaldırılmamış olsaydı 15 Temmuz gecesi TBMM açılamayabilir ve oradaki tarihi direniş yaşanamayabilirdi!

Üç cisim problemi: Milliyetçilik, ırkçılık, popülizmMilliyetçilik ve ırkçılık terimleri arasında yaşanan kavram karmaşa-sının yüzyılı aşkın bir tarihi var. Sıklıkla birbirlerinin yerine ve çoğunlukla yanlış kullanılırlar. Bu ikiliye popülizmi de eklediğimizde, meseleyi zihnimizde açıklığa kavuşturmak şöyle dursun çözümsüz addedilen “Üç Cisim Problemi” gibi bir problemle karşılaşırız.Faşizm kavramını da dördüncü bir terim olarak bu üçlüye dâhil etmek mümkündür fakat mealen faşizm anti-demokratik, baskıcı, sıklıkla askeri sınıfın önderliğinde şekillenen özel bir yönetim biçiminin adıdır.

İskelenin babası olur mu..? Elbette olmaz. Babası da olmaz, anası da olmaz. Amcası da olmaz, halası da olmaz. İyi de; neden iskele babası derler o gemilerin halatlarla bağlandığı tepesi çıkıntılı kalın demir sütuna. Herhâlde bilmediklerinden.

Süleymaniye’de şimdi İstanbul Müftülüğü olan mekân, imparatorluk senelerinde “Meşihat Dairesi”, yani Şeyhülislâmlık makamı idi... Bu arazinin Haliç’e bakan bölümündeki bazı binalar sonradan yıktırıldı ve o kısım “Botanik Enstitüsü” hâline getirildi! Hani gazetelerde arada bir “İstanbul Üniversitesi’ne ait ve üzerinde Botanik Enstitüsü’nün bulunduğu arazide lüks rezidanslar inşa edilecek” diye haberler çıkar ama sonradan yalanlanır ya, işte orası...

Muhabbet, kalbin en güzel hallerinden biri. Muhabbetten ahiretlik dostluklar doğuyor. Kalbe iyi geliyor. Huzur veriyor. Hz. Peygamber muhabbet ehlinin önderi, en güzel örnek. Aynı duygu ve anlayışı, aynı inanç ve yaşamı paylaştığın kişidir senin dostun. Düştüğünde kaldıran, umutsuzluğunda umut olan, huzur bulduğun kişidir dost.

Hz. Musa’nın asasını vurduğu (Araf/160) taştan on iki çeşme hadisesini stratejik ve siyasal yönüyle anlamaya çalışalım: Hz. Musa, bu eyleminden çeşme halinde suların hangi kabile için olduğuna dair ilmi, yönetimde temsiliyet açısından önemli bir husustur. Bunun öncesinde yanına kavminden yetmiş kişiyi seçip almasını da bu bağlamda ele alabiliriz. (Araf/155) Bu konuda yanına aldıkları adamları “vehtare Musa” diyerek onları seçerken liyakata işaret eder.

Teberru; Karşılık beklemeksizin bir şeyi vermek manasına gelir. İslam’ın sosyoekonomik olarak dinamik bir muhayyilesi vardır. Sosyal adalet, onun motoru gibidir. Adaletin kaybedilmesi, mali temayülün ahlaki noktada zaafa uğramasının sonucudur. Bu sebeple ideal bir toplumun tekevvününde ahlakın aksiyoner/itici bir gücü vardır. Bundan dolayı İslam’ın ideal toplum yapısında ahlak esas, mali güç yardımcı bir unsur olur.

Siyonistlerin Filistin’deki soykırım bir birleşik cephe soykırımıdır. Bir ittifakın soykırımıdır. siyonistler, bu ittifakta tetikçi konumundalar. Yahudilerin aşırılarının vahşette bulunma hırsının bir karşılığıdır siyonistler.

Kapitalizm, denince herhâlde herkesin aklına “para” gelir. Haksız da sayılmayız. Kapital, maldır ve mal, paradır. Lâkin Yahudi uygarlığı, düşünürler bağlamında Beniisrailî peygamberlerin laik karşılıkları gibi şekil bulmuş. Meseleye buradan bakıldığında ise bu uygarlığın, bir bölümü birbirinin çağdaşı olan yüzlerce düşünürünün yanında, birbirini takip eden iki öncü ismi vardır. Bila teşbih, Ülü'l-azm peygamberler misali… Marks ve Freud: Kapital ve zevk. Öyle de değil, aslında para ve tüketim.

İster İslamcı diyelim ister Siyasal İslam diyelim, ister İslami Hareket mensubu diyelim… Bunların en bariz özelliği mevcut rejime karşı çıkmak, daha açıkçası Kemalist İdeolojiyi reddetmeleriydi, akla ilk gelen buydu. Bu özellik onların var oluş sebebiydi. Haklıydılar, doğru olan buydu.

Habersizce şöyle bir çıkagel, bir çay içelim. Fakat yanında hiç kimse olmasın, özellikle onlar olmasın! Senin bu şehirdeki adamların olmasın yanında, İnsanların nefret ettiği o adamların gelmesin!

Rahmetli anam anlatırdı; Varlıklı ve soylu bir adam köle satın almaya karar vermiş ve köle pazarına gitmiş. Boylu poslu güzel görünümlü bir köleyi gözüne kestirmiş ve satın almış. Ayrılırken satan adam bizimkinin kulağına eğilmiş; “Biraz fitnecidir, dikkat et, benden söylemesi” demiş, bizimki aldırmamış, “bir şey olmaz canım” demiş, köleyle birlikte sarayına dönmüş.

Eski İstanbul kırâathânelerinin bir çoğu aynı zamanda ilim ve kültür merkezi olma özelliğini taşıyordu. Bunlardan biri de Çemberlitaş’ta, Karababa Sokağı’nın başında bulunan Diyarbakır Kırâathânesi idi. Büyük kitabiyat bilgini ve Millet Kütüphanesi’nin kurucusu merhum Ali Emiri Efendi bu kahvehânenin en başta gelen müşterilerindendi.

Kütüphanemde yer alan lügatlerden birini de “Ahter-i Kebir” isimli meşhur sözlük teşkil ediyor. Ahteri Mustafa Muslihuddin el – Karahisari’nin hazırladığı bu kelimeler hazinesinden aşağıda söz edeceğim ama önce lise yıllarına gitmek istiyorum.

Giderek Türkiye için en ciddi terör tehdidinden daha da ağır bir tehdit haline gelmiş bir ırkçılık ve yabancı düşmanlığı sorunumuz var. Bu tehdidin afaki bir değerlendirmeye dayanmadığını görmek için sadece birkaç hadisenin medyaya yansımasının sonucunda bütün dünyada Türkiye algısının nasıl etkilendiğine bakmak yeter de artar. Bu algı değişimi Türkiye’yi özellikle Körfez’den gelen turizmi ve yatırımları durduruyor var olan yatırımların da çekilmesini sağlıyor.

Basmakalıp klişelerle düşünmek, sloganlarla konuşmak, ideolojinin dar çerçevesinde kalmak sıradan insanların işidir. İşi gücü insanları manipüle etmek, kendi çıkarları doğrultusunda yönetip itaat ettirmek olan politikacılar mesajlarını düşünceleri harekete geçirerek, düşünceyi teşvik ederek ve uygulayarak iletmez.

Bu hafta başında, hiç beklenmedik bir şehrimizde, hiç beklenmedik bir hâdise yaşadık: Orta Anadolu’nın kalbi, Türkiye’nin en büyük ticaret merkezlerinden biri, Kayseri, daha önceden pek yaşamadığı, yaşaması hayal bile edilemeyecek, kendisine fazlasıyla yabancı bir hâdiseyle sarsıldı: Ülkeyi kaosa sürükleme potansiyeline sahip büyük bir provokasyona sahne oldu.

Sekülerizm’le sulh düzeni’nin hâkim olacağı bir dünya kurulamaz. İki bakımdan kurulamaz. Birincisi, sekülerizm, varlığa ontolojik saldırı olduğu için hayatta anlam krizinin patlak vermesine yol açıyor. Varlığın, insan varlığının dünyasını parçalıyor: Düşünce dünyası ile his dünyasını birbirinden ayırıyor. Ruh ile bedeni birbirinden ayırıyor.

Derdimi yazının sonunda anlatacağım ama önce uzun bir girizgâh yapmam lazım. Türkiye’deki Arap düşmanlığının en belirgin nedeni, seküler ve oligarşik Kamalistlerin Batılı efendilerine “Biz de Araplardan nefret ediyoruz, bizi de aranıza alın, bizi de kulübünüze kabul edin” ezikliğidir.

Avusturya ile oynadığımız maçta Türk Milli Takımını galibiyete taşıyan gollerin kahramanı Merih Demiral’ın sevincini iki eliyle yaptığı kurt sembolüyle göstermesi, dahası bu yüzden iki maç ceza alması bir anda millî bir mesele haline geliverdi. Bozkurt millî bir semboldür diyenden malum el işaretinin Azerbaycan’dan ithal edildiğine dair yüzlerce açıklama birbirini kovaladı.

Belge 1 16 Aralık 1937 tarihli Akşam gazetesinde bir haber ile altında siyah beyaz bir fotoğraf. Haber aynen şöyle: “Suriye mültecileri yerleştiriliyor. (Fotoğrafın altında “Suriye’den gelen mültecilerden bir grup” yazısı okunuyor.)

Sahte tarihte başarılar abartılır, başarısızlıkların üzeri ise maharetle örtülür. Mesela Cumhuriyet devrindeki toprak kaybımız olan petrol diyarı Musul’un nasıl elimizden çıktığını anlatmazlar. Öte yandan Güneybatı Anadolu kıyılarımızı bir sur gibi kuşatmış bulunan Oniki Ada’da Yunan bayrağının dalgalanması izzet-i nefsine dokunmuyorsa zihnin karşı tarafın safına geçmiş demektir.

Hicret denilince müminlerin Mekke’den Medine’ye veya daha önce Habeşistan’a göç etmeleri akla gelir. Kur’an-ı Kerim hicreti daha geniş manada kullanmış ve müminler için olmazsa olmaz şartlar arasında saymıştır. Hicret Kur’an-ı Kerim’de, yanlış inanç ve davranışlardan, yanlış inanç ve davranış sahiplerinden ve bütün bunların hâkim olduğu ortamdan bilinçli bir şekilde uzak duruşu ifade etmektedir. Bu anlamıyla her mümin hicret edendir. Zira mümin olabilmek ancak hicret etmekle mümkün olmaktadır.

Şeriat, Allah’ın kanunları demektir. Biri fıtrat ve diğeri şeriat olmak üzere Allah’ın iki çeşit kanunu vardır. Fıtrat kanunları uygulamada irade dışı olduğundan, canlı ve cansız, bilinçli ve bilinçsiz bütün varlıkları kapsar. Şeriat kanunları ise uygulamada iradeye bağlı olduğundan, sadece akıllı ve bilinçli varlıkları kapsar.

Hiç gündemden düşmeyen meseleleri görünce olayların peşinden sürüklenen, sosyal medyaya, dijital işgale uğramış insanımızı görünce; fikirlerle uğraşmanın, yaşanan olayları fikrin/düşüncenin izahında kullanmanın, sürü olup sürüklenme yerine Mümin Müslüman kimliğiyle hareket etmenin şart olduğunu fark ediyorum.

Ne zaman Müslümanlar arasında bir kargaşa veya düşmanlık ortaya çıksa şu tarihi olay hatırıma gelir: Evs ve Hazrec ensardan iki kabileydi. Cahiliye döneminde aralarında düşmanlık vardı. Resûlullah (s.a) Medine’ye geldiğinde bu düşmanlık ortadan kalktı. Allah onların kalplerinin arasını İslâm’la telif etti.

Hakkını teslim edelim; Batı medeniyetinin (aslında Bedeviyetinin) en büyük başarılarından biri, kitleleri istediği gibi yönlendirebilmesidir. Normal şartlarda malayani, boş şeylerdir diye kimsenin dönüp yüzüne bakmayacağı olayları bile dünya çapında önemli bir hadise gibi sergileyebiliyor. Bu gibi durumlar, medeniyetlerin yönlendirme gücünün göstergeleri olarak değerlendirilir.

Şimdi tam hatırlamıyorum. Bir yerde okumuştum. Galiba Polonyalı bir yazar, "Türkiye'yi ziyaret etmeden önce Aziz Nesin'i bir mizah dehası olarak görüyordum. Çünkü bu denli yüksek düzeyli mizah metinlerini ancak bir dahi üretebilirdi. Ama Türkiye'yi gördükten sonra, o kadar da büyük bir yazar olmadığını anladım. Burası öyle bir memleket ki bu gibi metinleri üretmek için dahi olmaya gerek yok" anlamında bir şeyler söylemişti

Post-modernizmin ürettiği rölativizmin gölgesinde bir cümle bile kurmaktan korkuyoruz. Çünkü ortalık "kime göre İslam kültürü" diyerek kendini zeki sanan aptallardan geçilmiyor! Buna eleştirel bakma değil, züppelik denir. İslam kültürü deyince, İslam temelinde ortaya çıkan anlam, norm ve değerler bütününü anlıyoruz. Modern öncesi döneme vurgu yapılıyor. Bunun içine Hafızın Divanı, Mevlana'nın Mesnevisi, Mimar Sinan eserleri, Marakeş minareleri, sanat musikisi, miraciyeler, Itri Efendi, Galata Mevlevihane'si, Mevlit gibi şeyler girer. Müzik, mimari, hat, şiir, sanat, menkıbeler...

31 Mart Hadisesi "şeriat elden gidiyor" diye yapılmıştı. İstanbul'un sokaklarında askerler ve ulema birbirine girmişti. Batılılaşmanın tazyiki ve özellikle ittihat ve Terakkinin iktidarı devralmasına karşı bir söylem ve pratik olarak devreye girmişti. Cumhuriyet döneminde ise bu defa "şeriat geliyor" siyaseti bunun yerine geçti. "Şeriatçılık" söylemi geniş bir propaganda olarak uygulandı. 1925 sonrasında çeşitli dergilerde-gazetelerde karikatürler ve sloganlar eşliğinde piyasaya sürüldü.

Evlilik, salt iki özne arasında gerçekleşen bir eylem değil. Bununla beraber toplumların kültürel değerleri ve tarihi dönemleri içinde oluşan bir sosyolojidir. Evlilik törenleri, evlilik çevresi, evlilik anlamı ve evlilik yaşları da buna göre şekillenir. Yaşadığımız modern zamanlardaki evlilik de böyledir. Bunu evrensel ve her zaman olacak "en iyi" durum olarak görmek büyük bir aldanış. Üstelik modern evlilik hukuku ile modern evlilik pratikleri de epeyce farklı yürüyor.

9. Yargı paketi büyük ihtimalle bu hatta komisyonda görüşülecek. Medyaya yansıdığı kadarıyla, Anayasa Mahkemesinin (AYM) iptal kararları doğrultusunda yapılan düzenlemelerden biri olan evlatlık meselesi de 9. Yargı paketi içinde yer alıyor.

Demokrasi ve insan hakları söylemini dilinden bırakmayan seküler kesim, konu muhafazakârlar/dindarlar olunca ortada ne demokrasi kalıyor ne de insan hakları.

+972 Dergisi’ne konuşan 6 eski İsrail askeri, Gazze savaşında savaş kurallarının uygulanmadığını, askerlerin istedikleri gibi ateş ettiklerini, cesetleri sokaklarda bıraktıklarını, evleri ateşe verdiklerini anlattı. Kaynak: "Her evi yağmalayın ve çıkarken yakın"

Emanet yükünü omuzlarında taşıyan insan şerefli bir varlıktır. Ona emanet edilen olguların başında ise vahiy gelir. Vahiy öyle bir emanettir ki; okudukça insanı kuşatır, anladıkça dünyayı aydınlatır, yaşadıkça iyiliği yaygınlaştırır. Çünkü en önemli ilkelerinden biri: “İyiliği emredip, kötülükten men etmektir.”

“Andolsun ki, Resûlullah, sizin için, Allah'a ve ahiret gününe kavuşmayı umanlar ve Allah'ı çok zikredenler için güzel bir örnektir.”1 Ahzap Suresi, 21

Türkiye’nin en iyi yetişmiş, işini en iyi yapan valilerinden biri olan Gökmen Çiçek, bir evin balkonuna çıkıp cayır cayır yanan mahalleye karşı “Ben öfkenizi iyi anlıyorum. Şu an gerçekten çok kızgın olduğunuzu ve bu olayın alçak bir olay olduğunu biliyorum. Ben size valiniz olarak söz veriyorum.

-‘Tevhidden Bağımsız Adalet Arayışı’ Örneği- Giriş Modern dönem okumalarına hâkim olan hava, aydınlanma felsefesinin aklı merkeze alan anlayışına dayanır. Bu, benmerkezci bir yaklaşımdır. Kur’an’da ilk insanın yaratılış kıssasındaki anlatılara konu olan tavır, bugün modern aklın düştüğü hatayla benzerlik arz etmektedir. Burada, kendini yeterli görme (istiğna)1 neticesinde isyan ile haddi aşma; büyüklük taslamaya kalkışma (tuğyan)2 vardır. Rabbimizin bu noktada uyarısı, her ne halde olunursa olunsun sonunda dönüş yerinin (rücû) Allah’ın emrine olduğu yönündedir.

Muhabbet, kalbin en güzel hallerinden biri. Muhabbetten ahiretlik dostluklar doğuyor. Kalbe iyi geliyor. Huzur veriyor. Hz. Peygamber muhabbet ehlinin önderi, en güzel örnek.

Bayramınız kutlu ve mübarek olsun... Herhalde sizlerin de dikkatini çekmiştir: Ramazanlarda ve dinî bayramlarda gazeteler ile haber siteleri bir “diyetisyen” akınına uğrar ve bu zevât iftarda ve sahurda neler yenmesi yahut yenmemesi gerektiğini anlatırlar. Ramazan Bayramı geldiğinde “Fazla şeker almamaya özen gösterin” der, Kurban Bayramı’nda da millete etin saklanması ve hattâ pişirilmesi hakkında ahkâm keserler...

Biri kadın üçü çocuk 79 yolcu, altı adet at ve bir de otomobil ile 1919’un 16 Mayıs’ında öğleden sonra saat 16.30’da Galata Rıhtımı’ndan kalkan vapurun üç gün devam eden ve 19 Mayıs 1919 sabahı Samsun’da son bulan yolculuğu, Türk Tarihi’nde yepyeni bir sayfa açtı.

Bugün Avrupa, gizli bir Yahudi istilası altındadır. Bu, Avrupa insanı için bir sır, bilenler için ise malumun ilamı gibidir. Yahudiler, bu sırrın anlaşılmaması için bir dizi önlemler almışlardır. Büyük bir ihtimalle bu önlemler, mahzenlerdeki Yahudi akademilerinde en ince ayrıntısına kadar işleniyor. Ama bunu ne Avrupa insanı ne de bir başkası biliyor.

Yarın Kurban Bayramı’nın birinci günüdür ve bugün Arefe. Hacıların Arafat’ta toplanacakları ve Hacı olacakları gün… Onların Arafat’ta toplanmaları hep mahşere benzetilir. Mahşer, hesap vermek üzere toplanma mekânı.

Geçmişte insan, iktisadi anlamda üretimi ile değerlendirilirdi. Kişinin kimliği ile mesleği arasında ilgi kurulurdu. Bugünün insanı tüketimi ile değerlendirilir. Neyi, nerede, nasıl tükettiğinden yol çıkılarak kişinin neye, nasıl, ne kadar inandığı belirlenir. Dünün “Ne iş yapıyorsun?” sorusu kapitalist dünyada “Hangi semtte oturuyorsun?”, “Tatilini nerede yapıyorsun?” sorularına bıraktı.

Dikkat etmişseniz, herkesin az çok haberdar olduğu olayların dışında kendi çevremizle ilgili birçok haberi bayram dolayısıyla, özellikle ziyaretleşme esnasında öğrenmişizdir.

“Allah Allah, öyle şey de mi olurmuş, ne demek bölünmenin faydaları, nereden çıktı bayram günü?” diyeceksiniz biliyorum. Niye olmasın ki? Vahdet halinde hep birlikte uçuruma doğru gidiyorsak bir kısmımızın ayrılmasında bölünmesinde bir hayır yok mudur?

"Göğsümden ciğerlerimi çıkardım Şuraya, şu ıssız vadiye koydum Susuz, ekinsiz vadiye, Senin için ey Rabbim!"

Şu günlerde yoğunlaşan ateşkes görüşmeleri erinde geçinde bir neticeye bağlanacak, bu saldırganlık elbette ilelebet sürüp gitmeyecek. Tarafların şu andaki hedefi masaya eli güçlü bir şekilde oturmaktır.

Rasûllerin hayran olduğumuz yönlerinden birisi de Allah Teala karşısında, sözü hiç uzatmadan, kendilerini hiç savunmadan suçlarını itiraf etmeleri, O’ndan af ve bağışlanma dilemeleridir.

Geçen gün ailece bir Üsküdar gezisi yaptık. Bir şeyler içerek dinlenmek için yeni açılan İmaret Kahvehanesi’nin dış kısmındaki bir masaya oturduk. Diğer masaların hemen hemen hepsi doluydu. Yanı başımızdaki masayı işgal edenler imaretin ne anlama geldiğini aralarında tartışıyorlardı. Bir sonuca varamadıkları için yanlarına gelen garsona sordular. O da hık mık ettikten sonra “Caminin şeyi” dedi. Bu tarihi yapının Gülnuş Emetullah Valide Sultan Camii’nin “neyi” olduğunu dönüp şunlara bir güzel anlatayım diye içimden geçirdim ama bilgiçlik taslama korkusuyla bu niyetimden vazgeçtim.

Zaman hızla ilerliyor, işte Mayıs ayı da sona erdi ve peşinden gelen Haziran sıcaklarıyla kavrulmaya başladık. Yakın tarihimizde milletimize büyük acılar yaşatan siyasi zorbalıklardan biri de – bilindiği üzere – Yirmiyedi Mayıs 1960 askeri darbesidir. Her yıl Mayıs ayında bu “gece baskını” gündeme gelir ve medyada değerlendirmeler yapılır. İçinde yaşadığımız 2024 yılının Mayıs ayının sonunda da yine gazetelerde bu minval üzere yazılar yayımlandı.

Bizim evin önünden geçen ve Kadıköy’e giden minibüslerden birine biniyorum. Arabamız Göztepe Köprüsü’ne varınca sağa kıvrılıp ana caddeye giriyor ve hızla yoluna devam ediyor.

Konya’da bulunduğum, Selçuk Üniversitesi’nde çalıştığım yıllarda nimet saydığım çok şeyler yaşadım, çok dostluklar edindim, çok iyi sohbet meclislerinde bulunup feyz almaya çalıştım. Büyük nimet saydığım konulardan biri Sait Şimşek Hoca ile tanışmış onun sohbetlerinde bulunmuş olmak ama yine en çok hayıflandığım hususlardan birini sorsanız o da onun sohbetlerinde daha fazla bulunamamış olmaktı.

Bir Kurban Bayramının arifesindeyiz. Yarın idrak etmeye başlayacağımız bayram Hz. İbrahim’in biricik sevgili oğluyla sınanmış olduğu ve bu imtihandan Allah’ın inayetiyle Halil vasfını, iman ve sadakatini ispatlayarak çıktığı büyük olayın temsili.

Türkiye’de yükseköğretimle ilgili herhangi bir olumlu gelişmeyi duymaya tahammül etmeyen insanların varlığı malum. Olumlu bir gelişmeden, bir boyuttan söz edilirse hemen en olumsuz ağızlarını açıp bütün gelişmeleri önemsizleştirenlerin nasıl bir yükseköğretim seviyesini hayal ettiklerini zaman zaman soruyorum. Mesela üniversitelerin yirmi yıl önceki seviyesi mi? 40 yıl önceki mi? Altın Çağ addettikleri Cumhuriyet dönemini mi? Bir de hangi açıdan mesela?

Bugün bayram. Kurban bayramı. Ama biz Müslümanlar için bayramın kurban olduğu, bayramımızın kurban edildiği hüzünlü, çok buruk yaşadığımız bir bayram bu bayram. Hayatımız boyunca yaşadığımız en buruk, en hüzünlü bayram.

Tacikistan diktatörü İmamali Rahman başörtüsü ve İslâmî bayramları yasakladı! Yasağa önce ismini değiştirerek başlamalıydı komünist KGB artığı, Çin uydusu bu adam!

Avrupa siyasetinin temeli, Roma hukukudur. Roma hukuku, pagan Roma şeriatı’dır. Avrupa hukuku, pagan Roma “şeriat”ına dayandığı için, Hıristiyanlık Avrupa’yı şekillendirmekten ziyade, üç pagan gelenek Hıristiyanlığı, dolayısıyla Avrupa’yı şekillendirmiştir: Zihnen Yunan paganizmi, hukuken Roma paganizmi, dinen de pagan’laştırılmış Yahudilik.

“Çok sevdiğim ama uzun süredir söylemediğim bir şarkının tüm sözlerini birden hatırlamışım da bağıra çağıra söylemişim gibi sevdim abi ben onu. Sonunda toprağını bulmuş solgun çiçeklerin birden şımarıverip çiçeklenmesi gibi sevdim. Ben onu abicim, çocukluğumda babamın verdiği işlemeli gümüş çakıyı öteberinin arasında birden bulmuşum gibi sevdim. Çocukların pamuk helvayı sevdiği, yaşlıların ziyaretine gelen gençleri sevdiği gibi sevdim.”

Kitaplardan öğrendiğimize göre Mekke o gün her zamankinden daha sıcak imiş. Allah’ın emriyle kocası İbrahim peygamber tarafından oğlu İsmail ile birlikte buraya, bu sıcağın ortasına bırakılan Hacer annemiz, susuzluktan dudaklarını kuruyan ve artık ağlamak için bile mecali kalmayan evladına bir damlacık su bulmanın telâşında.

Bir ses yankılandı tüm dünyada: “Ey devrimciler Kudüs’te, Halil’de Bisan’da, Ağvar’da, Beyt-ül Lahim’de Ey özgürlük savaşçıları neredeyseniz İleri. Daha ileri.

Işık sandım ben. Değilmiş. “Öldürmeyeceksin” dediler. “Kimi?” diye sormadan inandım. Yalanmış.

Ebû Hureyre bize aktarıyor Resul’den ‘Bir Müslüman tarifi’, düşmesin kalpten dilden: “Birbirinize haset etmeyin, buğzetmeyin Almak değilse niyet artırmaya gitmeyin,

Hindistan, son verilere göre nüfus sayısı itibariyle Çin’i geçerek dünyanın en fazla nüfusa sahip ülkesi haline geldi. Bunda Çin’in yıllardan beri nüfus planlaması yapmasına rağmen Hindistan yönetiminin nüfus artışını desteklemesinin büyük payı var. Bu politika devam ederse bu iki ülkenin nüfus sayısı arasında şimdilik çok az olan fark önümüzdeki yıllarda epey artabilir.

Türkiye’nin yakın tarihi neden adam olmaz, biliyor musunuz, farklı her girdiyi adeta “haram” sayma ve onu dolaşıma sokanları linç etme alışkanlığı, hatta fanatikliğinden.

Türkiye’de İslamiyetin hayatta kalması açısından 16 Haziran 1950 tarihi tam bir “kırılma noktası” teşkil eder. Hatta şu kadarını söyleyebilirim ki, eğer Başbakan Adnan Menderes, Cumhuriyet Halk Partisi’nin hurdahaş olduğu ve henüz ne yapacağını bilemediği 14 Mayıs 1950 seçimlerinden hemen sonraki puslu demlerde harekete geçip de ezanın aslî dilinde, yani Arapça okunmasına izin vermiş olmasaydı, ileriki yıllarda bunu yapmasına müsaade edilmeyebilirdi. Hele 1955’ten sonra buna belki bizzat Demokrat Parti grubu bile engel çıkarabilirdi. Bu yüzden belki yasak günümüze kadar devam ederdi.

Osmanlı Devleti tarihi muazzam bir yaşanmış olaylar laboratuvarı. Aradığınız ve aramadığınız her türlü hadiseye kapılar ve pencereler açacak kabiliyetteki bu engin laboratuvarı yeterince kullandığımız söylenemez.

Senelerce büyük bir boşluğu dolduran, devletin ulaştıramadığı hizmetleri menfaatsiz yerine getiren, kendi mukaddes değerlerine bağlı hareket eden, cemaatler; devletin, milletin, ümmetin yükünü taşıyorlardı.

Gündemden düşmeyen yeni Anayasa yapmamız, Meclis Başkanı’nın bütün partileri ziyareti, Muhalefet partisini Cumhurbaşkanı’nın ziyaretinde öncelikli meselelerden olduğu için görüşüleceği de gündemde.

Yaşanmayan, hayata nüfuz etmeyen, sosyal tezahür imkanlarından mahrum bırakılan her inanç zayıflar, solar, küllenir.

Siyonist katiller Gazze’de soykırıma bir gün bile ara vermeden, bayram-seyran dinlemeden devam ediyorlar. İçimiz kan ağlıyor…

Bakara suresinin 244. âyeti ile başlayalım: “Öyleyse Allah yolunda savaşın ve bilin ki Allah her şeyi işiten, her şeyi bilendir.”

Türkiye, günlerdir bu konuyla çalkalanıyor. Siz bu satırları okurken, muhtemelen onlarca, yüzlerce duyarlı alimimiz harıl harıl reddiye yazıyordur.

Toplumların kritik dönemlerde sergiledikleri davranış biçimlerini belirleyen en etkin unsur, söz konusu toplumların kültürel kodlarıdır. Mesela her toplum, içeriden ya da dışarıdan kaynaklanan etkenlerle mutlaka bir takım değişimler yaşar. Ama her toplumun değişim şekli, başka toplumlardan farklı olur.

Geçenlerde yoğun geçen bir günün ardından, akşam saatlerinde metroyla eve dönüyordum. Yorgundum. Her zamanki gibi oturacak yer yoktu. Zaten çok yorgun olmasam, boş bir yer bulma beklentim de olmuyor genellikle. Bir iki durak sonra iniyorum neticede. Rahat inmek için kapıya yakın duruyordum. Bir ara kulağıma bir garip konuşma ilişti.

Haberlere baktığınızda, gazete okurken veya sosyal medyada dolaşırken sizlerin de sürekli maruz kaldığınız karanlık bir dehliz: Şiddet...

Hac günlerindeyiz... Her ne kadar bir yanda Gazze, bir yanda Kudüs, bir yanda İslam aleminin hemen her kıtada yaşadığı hüzün verici hadiseler olsa da evet hac vaktidir. Bendeniz, her yıl, son anda sanki hacca gidecekmişim gibi ümitlenirim. Bir şey oluverecek, yollar açılacak, Allah Teala'dan davet nasip olacak ve o kutlu sefere katılacakmışım gibi gelir...

Kurban Bayramı, büyük gelenek. Hz. İbrahim geleneği. Tüm zamanlarda yaşamaya devam eder. İnsanlığa hitap eden bir trajedi! İnsanı kurban etmekten daha büyük trajedi ne olabilir? Üstelik oğlunu kurban etmek! Bütün Grek trajedilerinde az çok baba ve oğul arasında yaşanan büyük altüst oluşlarla karşılaşırız. Acıların en keskin biçimleri ve kurallarını tamamen altüst eden eylemler.

Mitoloji, insanların varoluşsal anlatımı. Semboller ve dilleriyle bambaşka bir anlatı. Şiir, sanat ve hayalin insan varlığını terennümü. Mitler, anlam depolarıdır. Anlamlar zaman ve nesnelliğin ötesine uzanır. Hint, Mezopotamya, Grek, Mısır ve Asya mitolojileri, farklı kültür dünyalarının miraslarıdır.

Bir haftadır 'Türk mü Türkiyeli mi?' tartışması yaşanıyor. Öyle ki Türk kelimesini savunan kimileri 'Türkiyeli diye bir kelime yoktur!' iddiasında bulundular. Kendilerince de tutarlı önekler veriyorlar. Diyorlar ki İngiltereli denmez İngiliz denir; Fransalı denmez Fransız denir; Almanyalı denmez Alman denir!

Sol kesimin 68 kuşağından çok söz edilir de silahlı devrim yaparak yönetimi ele geçirmeyi hedefledikleri için havanda su döğdüklerinden pek bahsedilmez. Gerçi Oral Çalışlar gibi Hasan Cemal gibi öz eleştiri yapıp ne kadar hayalperest olduklarını yazanlar çıkmadı değil.

Devletler arası ilişkilerin dikensiz gül bahçesi olduğu görülmüş şey değildir. İlişkileri çok iyi olan devletler arasında bile sorunlar çıkmıştır, çıkmaktadır.

Yeryüzünde, Akdeniz’e bakan küçük bir coğrafyada işgalci İsrail eliyle Filistinli kardeşlerimize yönelik bir soykırım gerçekleşiyor. İnsanoğlunun yaşananlara tepkisi birbirinden çok farklı. Kimisi yaşanan vahşeti eline çekirdek almış izliyor, kimisi ağlayarak kaskatı kesiliyor. Kimi yüzünü buruşturuyor, kimi sahada, alanlarda soykırımcıları durmaksızın protesto ediyor. Sonuç değişmiyor, kesintisiz kıyım sürüyor. Kimse müdahale etmiyor/edemiyor. Herkes bir şekilde yaşananları sadece izlemiş oluyor.

Hülya Şekerci, Gebze'deki Alaettin Kurt Anadolu Lisesi’nin mezuniyet törenindeki teşhircilik tartışmasını değerlendirirken Türkiye'nin kronik sorunları hakkında geniş bir çerçeve çiziyor. Kaynak: Mezuniyet törenlerinde “zıvanadan çıkmak” laiklik şartlarından mıdır?

31 Mart’ta Diyarıbekir B.Ş. Belediye başkanı seçilen Ayşe Serra Bucak, seçim sürecinde ekibiyle beraber bölgedeki geniş ailelere (aşiretlere) dayanan seçmenlerine “ailenin (aile yapısının) devletten sonra gelen en gerici kurum” olduğunu açıklamış ve müfsid LGBT-i’nin yani cinsel sapıkların ve eşcinsellerin haklarını ana politikaları içine aldıklarını sık sık belirtmişti.

Camide yaşlı adamın duasına yanındaki istemeyerek kulak misafiri olmuş; “Allah’ım, gözlerimin feri söndü görmez oldu, ışığını artırıver Allah’ım“ “Kulaklarım işitmez oldu, iyilik ver, sağlık ver Allah’ım” “Dizlerimin dermanı kalmadı kuvvet ver Allah’ım” “Ellerim titriyor, güç ver kuvvet ver Allah’ım…”

Ey Yahudi camiası! Geçmişte olduğu gibi bugünden sonra bir daha uğrayacaksınız lanete ve alçaklığa!

Büyük katliama başlayan kudurmuş Siyonist terör devletine karşı Türkiye derhal hava sahasını, boğazlarını ve limanlarını kapatmalıdır.

Ayasofya hakkında fikir beyan eden devrin yazarlarından yahut mîmarlarından biri, yaptığı bir konuşma esnasında “Bir Türk mîmarisi yoktur. Görünen eserler Ayasofya’nın on defa tekrarından başka bir şey değildir” şeklinde bir cümle sarf ediyor.

Gazze, milat oldu bütün insanlık için. Dünya, artık eskisi gibi olmayacak: Bir Gazze’den öncesi, bir de Gazze’den sonrası olacak.

Bir kitap sayfasındaki o siyah beyaz fotoğraftaki kadını gördüğümde bir isim vermek istedim ona. Biri diğerinden küçük gözleri, arasına aklar karışmış dalgalı saçları, hafifçe dışrak dişleri, kemikli kuru elleri, puntolu basma eteği ve nasıl kaybettiğini az çok tahmin ettiğim olmayan bacağıyla bu yaşlıca kadının adı “Fatıma” olsun dedim kendi kendime.

İslâm’ın yumuşak karnı sanılan veya böyle takdim ve telkin edilen bazı konular vardır, bunlardan biri de kölelik ve cariyeliktir. Bu konuda kafası karıştırılmış veya kendisi kafa karıştırmak isteyen bir kişiden gelen sorularla cevaplarını takdim ediyorum:

Öncelikle şunu belirtelim ki Hamas’ın kabul ettiği ateşkes planı ABD veya İsrail’in değil aracı durumundaki Katar ile Mısır’ın sunduğu plandır.

ABD yönetimi güya İsrail işgal rejiminin, Gazze Şeridi’nin en güneyinde yer alan ve şu an bir buçuk milyondan fazla insanın barınıyor olması sebebiyle tam anlamıyla bir toplama kampına dönüşen Refah bölgesine kapsamlı kara operasyonu düzenlemesine karşı çıkıyor.

Milletin, ümmetin, insanlığın derdiyle dertli Müslüman olalım!

Manevi-fikri yapısı güçlü bir insanı, sistematik hale getirilmiş toplum bünyesini bozan olumsuzluklar bozamaz. Şayet bir iyileşme meydana getirmek arzu ediliyorsa, işe örnek insanların sayısını artırmakla başlamaya mecbursunuz. Örnek insan bulamayınca insanlar ümitsizliğe düşer. Burada, ruhun-ruhi hasletlerin üstünlüğü hatırlanmalıdır.

Her gün ve hatta her an gündemimize giren yeni haberlere, olaylara, olgulara, algılara nasıl bakıyoruz? Hükümleri ve ölçüleri Kıyamet’e kadar geçerli olan Kur’ân-ı Kerim zaviyesinden bugünü ve geleceği nasıl okuyoruz?

Peygamberimizin komutasında gerçekleştirilen ilk savaş olan Bedir savaşı, tarafların sayılarına bakılacak olursa, normal şartlarda savaş bile sayılmayacak kadar küçük bir çatışmaydı.

Düşünür Slavoj Zizek'in Filistin'in iptal edilebilirliği üzerine kaleme aldığı yazıyı ruhum sıkılarak okudum. (Serbestiyet çevirmiş yazıyı) Nasıl sıkılmasın, akranlarımla biz, çocuklukları hiç görmedikleri Mescid-i Aksa'nın bahçesinde geçmiş bir nesiliz... 'Biz şiir yazmıyoruz, biz direniyoruz'' diye isyan eden Mahmut Derviş'i yüzlerce kez okumuş, okumuş, ezberlemiş, duvarlara, ''Bir Filistin vardı, bir Filistin gene var' diye yazmış bir nesiliz. Nasıl gönlüm varsın ki; ''Filistin'i İptal Etmek'' yazısını kılım kıpırdamadan okuyayım...

Boğaziçi Üniversitesinde gençlerin okuma eğilimleri üzerine yapılmış bir araştırmada okumuştum: Hatırat, gençlerin okumayı sevdiği türlerin başında geliyordu... Hem şaşırttı, hem de umutlandırdı bu eğilim beni.... Aslında bakarsanız okumak bir yana hatırat yazma, Şark'ın çok benimsediği bir aktarım yolu değildir ve bu yüzdendir belki, pek çok değerli bilgi, detay, hatıra uçup gitmiştir bizde.

Hükümet, israil’le ticari ilişkilerin kesildiğini ilan etti. Hükümetin kararı uygulamada ne kadar karşılık bulur, zamanla anlaşılır. Ama ister uygulansın ister ilanla kalsın, bu tarihî bir karardır. Böyle bir ilanda bulunmak dahi büyük bir öneme sahiptir.

28 Şubat’la anılan Sincan için, 1998’de, Cumhuriyet’in 75. Yılı Kutlamaları kapsamında yeni bir heykel kararı alınmıştı. İlçe kaymakamı ve Atatürkçü Düşünce Derneği, heykel için kafa kafaya vermiş, parasını ise Sincanlı iş insanlarından tahsil etmişler, kıdemli heykeltıraş Burhan Alkar’la anlaşıp Lale Meydanı’na dikilmek üzere, ona bir heykel siparişi vermişlerdi.

Biliyorum hepinizin aklına deprem geliyor. Tamam, Allah korusun, İstanbul için 7 ve üzerindeki bir deprem büyük felakettir, sorumlular üzerine düşen neyse onu yapmalıdır.

Unutmayın, “Biz seni ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik” ayetinden hemen önce şu ayet vardır: “Andolsun Tevrat’tan sonra Zebur’da da yazmıştık ki; Yeryüzüne salih kullarım mirasçı olacaktır. Şüphesiz bunda kulluk eden bir toplum için yeterli tebliğat vardır!” (Enbiya Suresi 105-107)

Milli Eğitim Bakanlığı tarafından Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli adıyla hazırlanan yeni müfredat taslağı, getirdiği birçok değişiklikler dolayısıyla tartışmalara sebep oldu. Bugünlerde yeni müfredat gazetelerde çeşitli açılardan değerlendiriliyor. Her gazete kendi yayın politikasına uygun haberleri öne çıkarıyor.

Gazze’de başlayan Tufan’ın suları her geçen gün yükselmeye başlıyor. Sular yükseldikçe bu Tufana kayıtsız kalan, bu tufana göre mevzilenmeyen herkesin suların altında kalması mukadder görünüyor. Hamas askeri sorumlusu Yahya Sinvar’ın 2017 yılında BBC temsilcisine verdiği demeçte Gazze’de başlayacak bir hareketliliğin bütün dünyayı etkisi altına alacağını ve hatta bütün dünyada değişimi tetikleyeceğini söylemiş olduğunu nakletmiştik.

7Ekim’de başlayan İsrail soykırımına karşı dünyanın her yanında sergilenen protestoların üniversite kampüslerine sıçramasıyla birlikte, görünen kadarıyla Aksa Tufanı sürecinde yepyeni bir aşamaya gelinmiş oldu. Üniversite olaylarının giderek bir yangına dönüştüğü yer Siyonist rejime sınırsız ve kayıtsız şartsız destek veren suç ortağı ABD’nin üniversiteleri.

Gazze’de İsrail terör devletinin işlediği soykırım, küresel intifada’ya dönüşmek üzere… Amerika’daki üniversiteler ayaklandı. Avrupa’daki üniversiteler de hakeza. Fransa’da Sorbonne Üniversitesi’nden sonra Lyon Üniversitesi de Filistin’deki soykırımı kınayan ve Filistin direnişine destek olan büyük gösterilere sahne oldu.

İslam dünyasının önemli değerlerinden, fikir önderlerinden ve edebiyatçılarından, Suriye’deki Müslüman Kardeşler’in eski liderlerinden Isam El-Attar 2 Mayıs Perşembe gecesi, gurbet hayatını sürdürmekte olduğu Almanya’nın Aachen şehrinde 97 yaşında dünya hayatına veda etti.

Bizler birer Müslüman olarak etrafımızda, kardeşlerimizde gördüğümüz yanlışlara dikkat çekip düzeltmeye çalışmalıyız. “Müminler ancak kardeştirler” hükmünce hatalı hareket ettiklerinde kardeşlerimizi uyarma görevimizi yaparken zorlanıyoruz.

İnsan fıtratına uygun bir itikat ve zihin inşasına ihtiyacımız var. Yaşadığımız her olayın peşinden sürükleniyoruz. O hâle geliyoruz ki selin önündeki kütük, rüzgârın önündeki yaprak gibi olmaktan kurtulamıyoruz.

Türkiye, yıllardan beridir sivil anayasa yapmak için çaba gösteriyor. 2011 yılında yapılan Genel Seçimlerin ana motivasyonlarının başında sivil anayasa yapmak geliyordu. Bu konuda olağanüstü çalışmalar yapıldı. Platformlar kuruldu, çalıştaylar ve sempozyumlar düzenlendi, Türkiye sathında önemli çalışmalar gerçekleşti.

31 Mart seçimlerinden sora çatışmacı siyaset yerini yavaş yavaş karşılıklı saygı siyasetine terk ediyor. Bu güzel bir gelişme. Millet siyasi kavgalardan ve gerginliklerden bıktı usandı.

Yeniden Refah Partisi (YRP) lideri Fatih Erbakan’ın seçim arifesinde, “Türkiye İsrail’e yardım gönderiyor” iddiası sonradan anlaşıldı ki bir ajitasyondu. Amaç, Ak Partinin kaybetmesi ve birkaç belediye fazla kazanmaktı.

Bir toplum, kendi mali bağımsızlığını gerçekleştirmeden tam bir siyasi bağımsızlığı elde edemez. İçinde bulunduğumuz global koşullar, dünyayı birbirine bağımlı hale getirmiştir. Bundan tamamen kaçınmak mümkün değil, dini bir gerekliliği de yoktur. Teavvun ve tesanüd, insanların ortak özelliklerindendir.

ABD’de Mehmet Göktaş Hocamın ifadesiyle “dünya intifadası”nda bir profesöre ters kelepçe takıldı. Profesör hem felsefe profesörü hem kadın… Felsefe, Batı aydınlanmasının, kadın ise modern Batı’nın simgesi… Felsefe ve kadın, birlikte Batı için düşünme ve değişimi simgeler.

İslâmî bir siyaset tarzının varlığını tarihsel açıdan sorgulamak, cehalet ve ahmaklıktan kaynaklanmıyorsa ihanetten kaynaklanıyordur. Gerek Asr-ı Saadet gerek sonraki yüzyıllara bakıldığında bir İslâmî siyasetin varlığı, her tür kuşkudan uzaktır. İki yüzyıldır sürdürülen “müphemleştirme/belirsizleştirme” girişimleri, bu gerçekliğe yenilmiştir, yenilmeye mahkumdur. Müslüman aklı ve İslâmî siyaset gerçekliğini örtbas etmeye çalışan herkes, konumu ne olursa olsun, eninde sonunda rencide olacaktır.

Tarihe bakıldığında bir “Müslüman Kürt alim” gerçeği vardır. Oysa bugüne bakıldığında bir “Müslüman Kürt aydın” gerçeği yoktur.

İslam ülkelerinin sessizliğe gömüldüğü, üzerlerine ölü toprağı serpildiği bir günde Allah içimizi batıdan gelen haberlerle ısıtıyor.

Eğer Aksa Tufanı hareketi biz Müslümanların arzu ettiği gibi kısa zamanda başarıya ulaşsaydı elbette çok sevinir hatta bayram ederdik. Çünkü böyle bir zafer yüz yıla yakındır Müslümanların hasretle beklediği bir zaferdi. Ve gördüğümüz gibi beklediğimiz şekilde cereyan etmedi ve etmiyor.

İnsanlık âleminin bu vahşeti asla kabullenmeyeceğine dair içimde bir inanç ve kanaat oldu hep. Maşeri vicdanın bunca zulmü kesinlikle içine sindiremeyeceğine, mutlaka ve mutlaka ayağa kalkacağına dair ümidimi hiç kaybetmedim.

Eskilerin, “Hazine-i Evrak” dedikleri arşiv belgeleri her milletin geçmişinde büyük bir rol oynamıştır. Tarihin en eski milletleri olan Babilliler, Asurlular, kadim Mısırlılar, ayrıca Roma ve Bizans da arşiv vesikalarına büyük bir önem veriyorlardı.

“İman Yemenlidir, Hikmet de Yemenlidir” buyurduğu rivayet edilir Resulullah’ın (SAV). Bu sözün derinliğini, münasebetini, inceliğini Yemenli dostlarla her karşılaştığımda bana hissettiren sayısız müşahedelerim oluyor.

7. ayında bütün vahşet ve küstahlığıyla devam etmekte olan İsrail soykırımı dünyanın farklı bölgelerinde, aslında aynı dünya düzeninin bir tezahürü olarak gerçekleşmekte olan başka sorunları gölgede bırakıyor. Kesinlikle Gazze’deki soykırım şu anda dünyanın en önemli meselesi, bu meseleyi ikincil duruma düşürecek her türlü girişime karşı hassasiyeti korumak gerekiyor. Ama bu mesele ile meşgul oldukça dünyanın farklı bölgelerinde belki yine aynı meselenin uzantısı olan başka haksızlıklar, işgaller, paylaşımlar gerçekleşmektedir.

Gazze’de katliam sürüyor, Amerika’da Harvard’da felsefeci bir hamım profesör, öğretim üyeleri ve öğrenciler katliamı protesto ettikleri için ters kelepçe yapılarak tutuklanıyorlar! kudurmuş bu Siyonist haydutlar!

Batı uygarlığı Gazze’de harakiri yapıyor: Çocukların katledilmesine ve soykırıma destek verdiği için Gazze, Batı uygarlığının mezarı oldu. Postmodernizm, felsefî olarak Batı uygarlığının çöküşünü ama iktisâdî olarak ise dünya üzerinde mutlak hâkimiyet kurmasını sağladı. Batı uygarlığının dünya üzerinde -tabir câizse- mutlak hâkimiyet kurabilmesi, felsefî temellerinin zayıf olmasıyla mümkün olabilmiştir.

Gazze soykırımı 200. gününü geride bıraktı. Öyle inanıyor, hatta artık öyle biliyorum ki bu 200 gün dünyayı “Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak, dahası olmamalı” denilen bir noktaya ulaştırdı.

Cuma namazı için gittiğim bir camide, izinli imamın yerine hutbeyi irad edip namazı kıldıracak olan kişi elindeki, Diyanet’in hazırlayıp gönderdiği hutbeyi kısmen okuduktan sonra irticali olarak bir cemaatin önderinden nakiller yaptı. Görebildiğim kadarıyla bundan rahatsız olan cemaat kesimi de oldu.

19-26 Nisan 1920’de İtalya’nın San Remo şehrinde düzenlenen sözde uluslararası konferans, Birinci Dünya Savaşı’nda mağlup olan ittifakın içinde yer alan Osmanlı’nın topraklarını paylaşma amaçlıydı.

Özellikle Kur’an-ı Kerim’in mucizevi yönü ve Resûlullah (s.a.s.)’ın mucizesi üzerinde çalışmalar yapan, buradan hareketle insanları imana, Hz. Muhammed (s.a.s.)’in mesajını kabul etmeye çağıran Abdülmecid Zindani ile ilk kez 1984’te Ankara’ya geldiği sırada görüşmüştük. O zaman ben henüz genç yaşlardaydım ve basın alanında çalışmaya yeni başlamıştım. O da Türkiye’de pek tanınmıyordu. Ama iman ve Hz. Peygamber (s.a.s.)’in davetinin mucizevi yanıyla ilgili çalışmalarına başlamış, bazı eserleri de yayınlanmıştı. Ankara ziyaretinde kendisine rehberlik etmek amacıyla bir süre birlikte dolaşmıştım. Kendisi aslen Yemenli olmakla birlikte o tarihte Yemen’de değil Suudi Arabistan’da ikamet ediyordu.

Lise Tarih ders kitabında Kutü’l-amâre’ye dair tek cümle şu efendim: “Basra’ya çıkan İngilizler Kutü’l-amâre’de yenilgiye uğratıldılar.”

Hayatın insanoğluna öğrettiği en etkili ders, hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığıdır. Çocuk açısından hiçbir şey göründüğü gibi olmadığı için alakasız şeylerle saatlerce oynardık. Bir dal parçası at da olurdu, uçan süpürge de. Telden yaptığımız arabaları yarıştırırdık, iten biz değilmişiz gibi.

İmkânlar arttıkça, o imkânlarla bir şeyler yapabilme heyecanı-şuuru zayıflıyor. Konfor ve rehavet bizleri dünyevileştiriyor. Öyle bir noktaya geliniyor ki bütün imkânlar önüne serilse kendi nefsinin prangalarından kurtulmadığı için insanoğlu o imkânların birini bile kullanamıyor.

Dinimiz, imanımız, mukaddeslerimiz, millî manevi değerlerimiz; Türk milletinin ortak değeridir. Şahısları putlaştırmayın! Ezberlediğiniz/ezberlettiğiniz kavramları ne zaman öğreneceksiniz? Ne zaman kafanızdaki şablonun (demokrasi, laiklik, inkılap, vs.) dışına çıkacaksınız? Kendi değerlerinizi yaşamasanız bile ne zaman öğrenip, sloganlardan kurtulacaksınız? Algı operasyonu yapmaktan ne vakit vazgeçeceksiniz?

“Ben din adamı değilim ama dinimin adamıyım” diye söze başlar, yüreklere seslenir, hikmetli cümleleriyle İslâm’ı ve namazı sevdirmek için çırpınırdı. Namaz Gönüllüleri Platformu çalışmalarına başladığımız günlerden beri birlikte yürüdüğümüz, Allah yolunda samimi çabalarına tanık olduğumuz, dava kardeşim Dursunali Taşçı’yı Cuma günü Rabbine yolculadık. Allah rahmet eylesin. Biz onun kalemini, kelâmını, kalbini ve kalıbını davaya adayışına şahidiz, Rabbimiz de ondan razı olsun.

Gazze'deki Şifa Hastanesi'nin yıkımından sonra ortaya çıkan görüntüler tek kelimeyle korkunç! Cesedi toprak üzerinde kalıplaşarak kalmış bir kız çocuğunun fotoğrafı, beynimi döndürdü. Takriben 12-13 yaşlarında, bir yere gizlenmiş olsa gerek, elleriyle ayak bileklerini sımsıkı tutarken, tüm korkusu, ağzı, dişleri, gözleri ile sanki çığlık atan bir fotoğraf...

Gazze'deki Şifa Hastanesi'nin yıkımından sonra ortaya çıkan görüntüler tek kelimeyle korkunç! Cesedi toprak üzerinde kalıplaşarak kalmış bir kız çocuğunun fotoğrafı, beynimi döndürdü. Takriben 12-13 yaşlarında, bir yere gizlenmiş olsa gerek, elleriyle ayak bileklerini sımsıkı tutarken, tüm korkusu, ağzı, dişleri, gözleri ile sanki çığlık atan bir fotoğraf...

Üniversiteler, evrensel düşünme evleri. Bilim ve araştırma buralarda evrensel şekilde yapılır. Modern üniversite, Batı'da aydınlanma ve hümanist felsefe ruhuna dayanır. Kapitalizm ve nasyonalizmin ürettikleri, bu ruhu kimi zaman ciddi bir şekilde zedeleniyor.

Mardin Artuklu Üniversitesinde, Beytülmakdis Akademi Sempozyumu gerçekleşti. Konu tam da hayati bir öneme sahip. Akademi ve Siyonizm adını taşıyor. İki gün sürdü. İkinci gün ben de katıldım. 15 farklı ülkeden, 80'nin üstünde tebliğ sunuldu.

Edebi cümleler kurarak hayali şeyler anlatmak istemem. Herkesin çok net anlayacağı sade cümleler kurmak isterim. Biz ahirete inanan müminler olarak hesap gününe hakikaten hazırlanıyor muyuz? Allah ve Resulünün rızasına uygun bir hayat sürüyor muyuz, sürmeyi hedefliyor muyuz?

31 Mart seçimlerinde gelinen noktayı siyaseten yorumladık, baş sorumlu da, kibir hastalığı ruh ve kan kaybı gibi teşhislerle fotoğrafı doğru okuduğunu ihsas ettirdi. Durumun düzeltilmemesi halinde güneş karşısındaki buz misali eriyip kaybolma akıbetiyle karşı karşıya olunduğuna da işaret ederek kimseye söyleyecek söz bırakmadı.

Hz. Ömer Şam'a gittiğinde Ebu Ubeyde kumandasındaki orduyu da teftiş etmek ister. Ordu karargâhına vardığında öğle yemeği vaktidir.

Filistin’in ve Mescid-i Aksa’nın özgürlük davası vicdanlarda alan açmaya devam ediyor. Filistin’in işgalcisi Siyonist devleti teşvik eden küresel kapitalist baronların Gazze halkına dolayısıyla İslami uyanış örnekliğine karşı giriştiği veya desteklediği son katliamlara karşı çıkan Batılı vicdan, onur ve erdem sahibi insanların gösterileri ve varlıkları gündem oluşturuyor.

Gönümüz Kapitalist sistemleri ayakta tutan iki temel sacayağı bulunmaktadır: gelirleri çok az olan devletleri somut olarak sömürmek ve gelişmekte olan ülkeleri küresel döviz, faiz, ilaç, silah, teknoloji ve enerji lobilerine bağımlı hale getirerek sürekli gelirlerini sömürmek.

Köylüler toplanmışlar kendi aralarında sızlanmaya başlamışlar: “Nedir yahu şu ağadan çekip durduğumuz? Buğdayı bizden, unu bizden, yağı bizden peyniri bizden, her şeyi bizden, yeter artık çektiğimiz, yine peynir günleri geldi. Gidelim konuşalım, artık bundan sonra kendisine hiçbir şey vermeyeceğimizi söyleyelim...”

Tanıdığım ve bildiğim kadarıyla kitap muhabbeti en yüksek seviyeyi bulan valilerimizden biri de, Sayın Orhan Âlimoğlu’dur. O kadar ki, kendisi görev yaptığı illerimizde okuyan ve okutan vali olarak isimlendirilmiştir. Sakarya’da yaptığım kültür sohbetlerine birkaç defa katılma lütfunda bulunduğu için onun kitapla, ilimle, irfanla olan ülfetine ve ünsiyetine ben de yakından şahidim.

Müslümanlar için iktidar olmak, iktidar kurmak hedef olamaz hiçbir zaman. Müslüman sadece Allah’ın rızasını kazanmak için nefes alıp verir. Allah’ın rızasını kazanmayı ihmal edenler, dünyayı da, hayatı da imha edecek, cehenneme dönüştürecek, orman kanunlarının hâkim olduğu bir arenaya çevirecek tohumları ekerler.

Müslümanlar için iktidar olmak, iktidar kurmak hedef olamaz hiçbir zaman. Müslüman sadece Allah’ın rızasını kazanmak için yaşar. O yüzden sadece Allah’ın rızasını kazanmayı talep eder bütün yapıp ettiklerinde, her adımda, her işinde.

Bu yazının başlığı “nesiller arasındaki mesafe”, “kendi söyler kendi dinler”, “iletişim dilini biliyor muyuz” gibi birçok ifade olabilirdi. Niçin yazdım? Bir WhatsApp grubunda bir okumuş yazmış hanım kızımızın, kendi zamanının okumakta olan kızı ile diyalogu. Kız annesine diyor ki:

Filistin’in BM teşkilatına tam üyeliği için verilen teklif, Güvenlik Konseyi’nde kabul edilmesinden sonra ABD tarafından veto edildi. Böyle bir sistem her şeyden önce Birleşmiş Milletler’in bir uluslararası ittifakın kurumu olduğu varsayımını geçersiz kılmaktadır. Çünkü tüm dünya bir konuda ittifak sağlasa bile bir tek ABD’nin itirazı onu bozmaya, kabul edileni geçersiz kılmaya yetiyor. Bu da BM’nin gerçekte uluslararası ittifakın değil küresel emperyalizmin bir üst kurumu olduğunu ortaya koyuyor. Bu kuruma da aslında ABD vasıtasıyla uluslararası siyonizm hükmediyor.

Hakikat şu ki, tarihimizi ya bilmiyoruz veya yanlış biliyoruz. Onun için sık sık gündeme getirdiğim “Neden ‘BİZ’ kör edildik? sorusunu burada bir kere daha sormak istiyorum.

Merhum Mustafa Müftüoğlu’nun 70’li yıllarda okuduğum tarih kitaplarının başlığı, bugünkü yazımın başlığı. (Önemli Olaylar, Tarihi Gerçekler adıyla Başak Yayınları’nda yeniden basıldı. Mutlaka okunmalı.) Çok dertli tarafımız; eğitimimizin son yüzyıldır bize ait olmayışı.

Müslüman tarihçi İbn Haldun ünlü Mukaddime’sinde devletlerin de tıpkı insanlar gibi doğup büyüme, gelişme, durağanlaşma ve ihtiyarlama devrelerinden geçtiklerini ve her dönemin kendine has özellikler taşıdığını ustaca tespit eder. Tespitleri bu günkü parti, örgüt, cemaat vb. sosyal yapılar için de geçerlidir:

Kur'an-ı Kerim'de "Herkes karakterine göre hareket eder" anlamında bir ayet var. Ayetin orijinalinde "karakter" olarak tercüme edilen kelime "şakile"dir. Bu kelime, dış yapı, zahiri biçim anlamına gelen "şekil" ile aynı köktendir. Dolayısıyla içyapı, batıni biçim anlamına gelir. İnsanın şekli, dış görünümü doğuştandır bildiğiniz gibi.

Geçtiğimiz hafta Mardin'de misafirdim. Orada zaman, bahardan yaza geçmekteydi. Mezopotamya'nın bereketli upuzun ovalarını seyredebileceğiniz vakitlerdeyiz Mardin'de. İnsan, uçsuz bucaksız bu bereketli yeşil denizi seyrederken, kalbinin genişlediğini hissediyor. Sanki Kudüs'ün aynasından bakıyor Mardin. Hem mimarisi hem dinler merkezi olarak, kutsalın güzel olan ile, duanın ise nasip ile buluştuğu bir kaviste...

Bin yıl bu milletin kullandığı alfabe Kur'an alfabesidir. Hâlâ tarihi eserlerin cephelerindeki yazılar Kur'an alfabesiyle yazılıdır. Kütüphanelerimiz milyonlarca Kur'an alfabesiyle yazılmış Türkçe eserlerle ve arşivlerimizin tamamı Kur'an alfabesiyle yazılı Türkçe belgelerle doludur. Dedelerimizin mezar taşları bile Kur'an alfabesiyle yazılı Türkçe metinlerdir.

Bir gün Mescid-i Nebi’de Hz. Peygamber (sav) Allah’ın ne kadar merhamet sahibi bir Rahman olduğundan söz ederken oradaki sahabeden birisinin heyecana gelerek şöyle dediği aktarılır: “Böyle bir Allah’a ibadet edilmez mi? Böyle bir Rabbin kulu olunmaz mı hiç?”

Kutsal kitaplarda yer alan Hz. Yusuf kıssası, önemli bir inceleme konusudur. >Söylem analizi yöntemine1 başvurulan bu yazıda Yûsuf 12/45.-46. ayetler ışığında unutma ve hatırlama fenomenlerinin ele alınması amaçlanmaktadır. Hz. Yusuf'un hapishane arkadaşının onu unutma ve hatırlama süreci incelenecek ve bu sürecin arkasındaki psikolojik ve toplumsal etkenler tahlil edilecektir.

Ramazan bitti ve içimizi bir hüzün kapladı; böyle rahmet, mağfiret ve bereket dolu bir mevsimin bitmesinden dolayı kalbi olan herkesin hüzünlenmesi gayet doğaldır. Evet, Ramazan bitti ama hayat, kâinat, imtihan ve varlık âlemi devam ediyor.

Devletlûların, yani devlette önemli makamlarda bulunanların dünya kadar bürokratik yük altında kaliteli kitap yayınlamaları pek vakit bulamayacakları için gerçi zordur ama bu işi muvaffakiyetle yapan devlet adamları da çıkmıştır ve böylelerinin hem bizde, hem de Batı’da örnekleri vardır.

İslam iktisadı, İslam inanç sisteminden bağımsız değerlendirilemez. İslam inancına göre yeryüzünde en şerefli mahlûk insandır. Mal ise eşref-i mahlûkat olan insan hayatının mutluluğunu sağlayan bir araçtır, ama Sosyalizm ve Kapitalizm’de mal herkesin kolayca ulaşamayacağı ortak bir ilah olarak görülür.

Her efsanenin gerçeğe dokunan bir yanı var. Efsane, bir bütün olarak doğru olmasa da bir doğruluğa işaret edebilir. Yahudileri içlerine almayı reddeden Hıristiyan topluluklar onlarla ilgili çok şey anlatırlardı. Onların en ünlülerinden biri “Yahudi’nin kanlı böreği idi!”

Kadir Gecesi’nde nazil olmaya başlayan Kur’an-ı Kerim, “Oku!” emriyle başlar. Kur’an-ı Kerim’i, tarihsel gelişmeleri takip ederek dikkatle tetkik edenler, şunu göreceklerdir: Kur’an-ı Kerim, insanlığın bütününü ilgilendiren bir hususu emrettiğinde aynı zamanda dünyanın o hususla ilgili bir değişim geçireceğini de haber verir.

“Eğer bu adam gerçekten Allah’ın peygamberi ise saydığı bu isimlerin hepsi de şehid olacak. Çünkü İsrailoğulları içinde bir peygamber bu şekilde yüz kişinin ismini saysa hepsi de şehid olurdu” dedi.

Malumunuz şu günlerde herkes size partinizden, hükümetten ve bürokrasiden acilen atılması gerekenlerin uzun uzun listesini sunuyor. Fakat ben diyorum ki, onları bir tarafa bırakın, hiç acele etmeyin, hatta dokunmayın onlara.

“Türkiye siyasal İslamcı hareketinin referans noktalarında Mevlânâ’yı göremezsiniz, Yunus Emre’yi göremezsiniz… Bu aslında yeni bir düşünce tarzıdır ve tecrübe edilmemiştir. 1920’lerden itibaren tecrübe edilmeye Müslüman Kardeşler hareketi ile başlandı.

Bir Ramazan ayını daha geride bıraktık. Geçtiğimiz yıl gibi, ondan önceki ve ondan da önceki yıl gibi geldi ve gitti. Geçtiğimiz yıl ve ondan önceki yıllara nazaran Ramazan bayramını idrak ettiğimizde gündemde yine İsrail saldırganlığı vardı ve bu saldırganlıktan çok daha kahredici bir İslam dünyasının tepkisizliği vardı. Bugün yine bayram ve bu saldırganlık ve bu tepkisizlik çok daha fahiş boyutlarda yine mevcut.

Türkiye’nin entelijansiyası yok: Ülkenin tarihî derinliğini ve kültürel zenginliğini özümsemiş, tarih bilinci güçlü, medeniyet bilinci derinlikli bir öncü kuşağı yok.

Şimdi muhasebe zamanı. Tenkit ve teklif zamanı. Teklifsiz tenkit tahriple sonuçlanır. Bunu her zaman söyledim. Bu ilkeyi her zaman gözönünde bulundurarak daha önce yazdığım bir yazıyı tozunu alarak yeniden paylaşıyorum.

SAVAK ajanları tarafından 1977 yılında 44 yaşındayken şehid edilen İranlı Ali Şeriati İran devriminin hazırlayan sevilen ideologlardan biriydi. 1980 yılından itibaren birçok kitabı Türkçeye tercüme edildi. Öte yandan ölümünün üzerinden neredeyse 50 yıl geçmesine rağmen sıradışı çıkışları ve aydın duruşu halâ ilgi uyandırmaya devam ediyor.

Dünya aylarının sultanı Ramazan-ı Şerif bir kere daha kuyruklu yıldız gibi geçti ömür semamızdan, Süheyl Ünver’in dediği gibi inşaallah kuyruğundaki altın tozlarını gönül kubbemize serperek… Ve bayram… Bayram gibi olmayan bir bayram…

Hayat yolculuğumuzda sevinçlerle hüzünler, tebessümlerle gözyaşları hep iç içedir. Hüzünlü umutları besteleriz zaman zaman. Korku ile ümidi, ifrat ile tefridi, hayal ile gerçeği, varlık ile yokluğu bünyemizde taşırız hep. Bu bazen “sınav”a dönüşür. Bazen âlim tarafımız, bazen ârif tarafımız, bazen de cahil tarafımız galebe çalar bu “imtihan dünyası”nda… Kendi kendimize sorarız bir sürü soruyu cevabını veremediğimiz.

Ramazan ayını uğurlamaya ve Bayramı karşılamaya hazırlanırken böyle mübarek gün ve geceleri en güzel şekilde değerlendirmemiz, Rabbimizin rızasını kazandıracak ameller işlememiz gerekirken seçim sonuçları tartışılıyor, değerlendirmeler yapılıyor. Öylesine meşgul ediliyoruz ki tam bir istilaya, dijital işgale uğramışız ama farkında değiliz.

“Evveli rahmet, ortası mağfiret, sonu ise Cehennem ateşinden kurtuluş” olan (Camiu’s-Sağîr, 2818) Şehr-i Ramazan’ın sonu göründü… Önümüz Bayram… Ramazan’ın sonlarına doğru mümin gönüllere bir tür hüzün çöker; bu mübarek ayı yeterince değerlendirememenin hüznü…

Bugün bayram, Ramazan Mubarek! Allah Teâlâ, mağdur ve mustazaf tüm kardeşlerimize yardım eylesin, yüzlerini güldürsün. Rahmete kavuşmuş büyüklerimize mağfiret, hayattakilere sağlık, feraset, basiret dileriz. Rabbimiz memleketimizin üzerinden bereketini eksik eylemesin. Bizlere ve aslında tüm insanlığa hidayet bahşeylesin...

Ateist ve Yahudi Harari, insanı Tanrı ilan etsin, bilim geliştikçe insana cennet sunacağı kehanetinde bulunup dursun. Soydaşları Siyonistler, bilimin en gelişmiş programlarıyla insanları katletmeye çalışıyor. Filistin'i programlayarak yok ediyorlar. Gelişmiş bilimin ürettiği programlarla cehennemi Gazze'de inşa ediyorlar. İlerlemeci bilim, insanı Tanrı yapıyor. Harari'nin dediği gibi Homodeus. İsrail yöneticileri birer Homodeus. Ama bu Homodeus, Harari'nin masalının aksine katlediyor, yok ediyor, cehennem kuruyor.

Bugün Ramazan ayının son günü. Yarın bayram inşallah. Ben, bir Ramazan ayı gelince seviniyorum bir de gidince. Gelince seviniyorum çünkü rahmet ayı çünkü oruç ayı.

(Gazze Şehid ve Gazilerinin Aziz Hatırası İçin) “Destan, kader çizgilerinin altının iyice çizildiği, ... bir kuruluş çerçevesi olarak büyük değişme ve dönüşümlerde ortaya çıkar. O ortaya çıktı mı artık Destandan yana olmak veya Destana karşı olmak vardır.

Allah’a çağıran, salih amel işleyen ve ‘Ben Müslümanlardanım’ diyenden daha güzel sözlü kim olabilir?” İnsanlık, modern dönemde büyük bir anlam krizi içerisinde debeleniyor. Görüntülerin dünyasında kirlenmiş, kirletilmiş kimlikler; “Ben kimim?”, “Kimliğimizi belirleyen nedir?” sorularının cevabını bulmayı giderek zorlaştırıyor. Modern söylem ve ideolojiler evrensel değerlerin gerçek sahibiymiş gibi rol kesiyor ve dünyaya ekletik, ne menem olduğu belli olmayan kimlikler dayatıyor.

Manevi bir eğitim kampı olan Ramazan nefsimizi biriken kirlerinden arındırmak için bir tezkiye fırsatıdır. Ramazan orucuyla Rabbimizin bize va’d ettiği güzellik, dünyada şeytani oyunlara karşı en büyük sermayemiz olan takvamızı takviye etmektir.

İsrail ile ticaretin kesilmesi talebiyle 6 Nisan Cumartesi günü Beyoğlu İstiklal Caddesinde bir grubun yaptığı eylem sonrasında gözaltına alınmalarıyla başlayan tartışma İslami camianın kolay manipüle edilebildiğini bir kere daha olanca açıklığıyla ortaya koydu.

2024 Mahalli Seçimleri’ne İslami kimliği ön planda olanlarımızdan mevcut siyasi yönetimin yanlışlarına kızıp “bize ne” diyerek ilgisiz kalanlarımız, ya da demokratik alan “bizi ilgilendirmez” deyip tavır alanlarımız oldu. Rum sûresinde zikredildiği üzere kurumsal kimlik olarak İslami olanı temsil etmeyen iki gücün muharebesinin sonuçlarını ilkin sahabesiyle beraber üzülerek ve peşinden sevinerek takip eden Resulullah (s)’in tutumundan ilham alarak davrananlardan seçim sandığına gidenlerimiz ise çoğunluktaydı.

İslam dini toplumsal bir dindir. Yani İslam dini devlet dinidir. İlk devleti, Medine İslam devletidir ve bu devletin ilk başkanı Resul-i Ekrem (sallallahu aleyhi vesellem)’dır.

Yarın yerel seçimler var. Muhtarlar, belediye meclis üyeleri, belediye başkanları, büyükşehir belediye başkanları seçilecek.

İslâmî siyaset, iki sorunla yüz yüze. Bu sorunların ilki, İslâmî siyasetin muhafazakârların istilasına uğraması. İkincisi, İslâmî siyasetin dindarlık yarışına dönüşmesi.

Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem) Efendimiz, Mekke'de arkadaşlarıyla birlikte sohbet etmektedir. Müşriklerin ileri gelenlerinden Husayn, onlara doğru gelmektedir. Belli ki hakaret edecek, kötü şeyler söyleyecektir.

Batıda İslam zaten yayılıyordu, mevcut dinler arasında en hızlı yükselen din İslam diniydi. Özellikle Batının entelektüel kesiminin İslam üzerindeki araştırmaları yoğunluk kazanmış durumdaydı.

İstanbul’un tarihi kütüphanelerinden birinin de Koca Ragıp Paşa kütüphanesi olduğunu ilimle, kitapla iştigal eden hemen herkes bilir. Bu kütüphanenin banisi Koca Ragıp Paşa hem Osmanlı devlet adamlarının en değerlilerinden biri olarak kabul ediliyor hem de divan edebiyatının gözde temsilcilerinden sayılıyordu.

Bir Cumhurbaşkanlığı ve parlamento seçimlerinden sadece 10 ay sonra girdiğimiz mahalli seçimlerin sonuçlarının yavaş yavaş belirmeye başladığı saatlerde yazıyorum.

Gazze’de İsrail terör devletinin işlediği ürpertici katliamlar, soykırım, her şeyi değiştirecek, tarihin yeniden yazılmasını gerektirecek kadar korkunç!

“Kaderin işi çeşit çeşittir. Kimini düzünden kimini tersinden işlese de netice değişmez” denilmiştir ve doğru denilmiştir. Genç çömlekçinin işini her zamankinden iki, hatta üç kat hızlı yapıyor olmasından huzursuz olan ustası ve babası “Emir, daha yapacak dört tane çömleğin var. Ne kadar uğraşırsan uğraş o güreşe yetişmen zor” der ve ekler: “Hem zaten ne anlıyorsun şu güreşten anlamıyorum. Buharalıların çoğu burun kıvırıyor güreşe. Hem sana da hiç yakıştıramıyorlar. Efendimiz (s.a.v)’in soyundan gelen bu delikanlı niçin malayaniyle, boş işle meşgul oluyor ki diye soruyorlar.”

İlk gençlik yıllarımda bir köyde şöyle bir olay gerçekleşmiş ve dilden dile dolaşmıştı. Kocası vefat etmiş, çocukları olan bir dul kadın ziraat faaliyetini üstlenmiş, yalnız başına, köyden biraz uzak tarlasında çalışıyor.

30 Mart 1976’da yaşanan olayların anısına 30 Mart tarihi Filistin’de Toprak Günü olarak ihya edilmektedir. Bu tarihte işgal yönetiminin Filistinlilerin 21 bin dönüm arazisini gasp etmesini protesto amacıyla 1948’de işgal edilmiş toprakların değişik bölgelerinde gösteriler düzenlenmişti. Bu gösteriler esnasında çıkan çatışmalarda 6 Filistinli şehit edilmiş, çok sayıda Filistinli de yaralanmıştı.

İsrail işgal rejiminin Gazze’de her yönüyle bir soykırım savaşı sürdürdüğü çok açıktır. Bu konuda herhangi bir şüpheye mahal yok. Bu gerçeği BM’nin İşgal Altındaki Filistin Toprakları Özel Raportörü Francesca Albanese de BM İnsan Hakları Komitesi’nin 55. oturumuna sunduğu raporunda dile getirdi. Albanese, İsrail’in Gazze’de soykırım yaptığına inanmak için yeterince ve kesin deliller bulunduğunu belirtti.

Esra Erol geçenlerde ‘bugün seçimler yapılıyorsa Atatürk sayesinde’ demiş. Ah bu tarihsiz tarih eğitimi. Milyonlarca öğrenciye içi boş nutuk atma imtiyazından başka ne verebildi? Hakikaten tarih diye bir şey öğretmiş olsaydın ilk seçimin TC kurulmadan neredeyse yarım asır (47 yıl) önce yapıldığını, hatta bu seçimlerden birinde iktidarın da değiştiğini bilirlerdi.

İnsanların bünye, rızık, güç-kuvvet, ilim, şekil, renk, soy-sop, mevki-makam vs. hususunda farklı konumda olmaları da ilahi hikmete mebnidir. Herkes her şeyle imtihan edilmektedir.

Modern hayatı, insanımızı esir aldı. Temele oturunca bütün imkanlarımızı da onun emrine veriyoruz. Ramazan-ı Şerif’in manevi havası, bereketi, zemini, orucumuzun öğrettiği sabırla şükürle irademizi Rabbimizin rızasını kazandıracak ameller işletir İnşallah. Modernizmin tasallutundan da kurtarır.

Gazze’de otuz üç bin civarında masumun Siyonist katiller tarafından hunharca katledildiği vahşi soykırım altı aydır aralıksız devam ediyor.

Çocukluk Ramazanlarımı düşündüğümde burnumun direği sızlar benim. Çünkü o zamanlar henüz herkes hayattaydı, büyük anneler, dedeler, halalar, anneniz babanızla neşeli seslerle kurulmuş sofralarla hatırlarım Ramazan... Ramazan bir hasretle başlar bizim yaştakiler için, çocukluğumuzun iftar sofralarına koşmak isteriz...

İsrail, Gazze'nin altını üstüne getirdi. Otuz bir binin üstünde insan katletti. Hastaneyi bombaladı. Bebekleri öldürdü. Erkekleri soyarak çıplak halde bıraktı. İnsanları açlık ve sefalete mahkûm etti. Yardım konvoylarını ve yardım almak için bekleyen insanları bombaladı. Bir Siyonizm terörü bütün bunlar.

Ramazan ayında kimi televizyon kanalları iftar ve sahur programları yapıyor. Ve bu programlar yıllardır aynı kalıp içinde ve hemen hemen aynı simalarla icra ediliyor. Format, bir moderatör ve misafir hocadan genellikle de ilahiyatçı hocadan oluşuyor.

Dokuz şehir kurtulsun, Kurtulacaktır Müslümanlar. İnsanlık Kurtulacaktır, Alınyazısı Saati

Bu yazı, Yûsuf sûresi 40. ayette geçen “birtakım isimlere tapınma” yanlışını, Hz. Yûsuf'un tebliğ aşamalarını ve “dosdoğru din”in ne anlama geldiğini incelemeyi amaçlamaktadır.

Batının silah gücüne karşı, ümmet ruhunun zafer hikayesi: Çanakkale. Düşmanın cephede silah üstünlüğüne rağmen kalpleri dağınık (Haşr/17) olduğu için, İslam kardeşlik ruhuna karşı yenildiler. Müslümanlar zaferi bu ruh birliği ile kazandı. Ümmetin en büyük silahı İslam kardeşliği ruhudur.

Şeyh Ahmed Yasin’in Şehadeti Şeyh Ahmed Yasin, 18 Mayıs 1989’da tutuklandı. Cezaevindeyken tehditlerle dize getirilmeye çalışıldı. Ama Şeyh, kararlıydı. 3 Ocak 1990’da çıkarıldığı ilk mahkemede, mahkemeyi tanımadığını söyledi ve israillilerin onu salıverme karşılığında kendisinden karpuz saymasını bile istese bunu kabul etmeyeceğini haykırdı.

Filistin halkı “Bu iş ancak Allah’la, Kur’an’la, imanla olur.” demeye başlıyor; İzzeddin El Kassam gibi onurlu savaşçıları arıyordu. Küfrün bütün oyunları boşa çıkıyordu. Umudunu yitirmeyen o kısık ses, gittikçe gürleşiyordu. Şeyh Ahmet Yasin’in sesi…

Batı, Filistin’i Yahudileştirme projesini I. Dünya Savaşı’nın ardından resmen uygulamaya koydu. İngilizler, 1918’de Kudüs’ü işgal etti. 1922’de Filistin’in, mandaları olması için bugünkü Birleşmiş Milletlerin II. Dünya Savaşı öncesi biçimi olan Milletler Cemiyeti’ne başvurdu. Başvuruları 29 Eylül 1923’te kabul edildi. Böylece beş yıllık bir süreçte Filistin önce fiilen, sonra resmen İngilizlerin eline geçti.

Gökler ve yerler, altından ve üstünden insanoğlunu kucaklayan, sarıp sarmalayan yurdudur. İnsanoğlu hep bu göklerin ve yerin arasındadır. Öldükten sonra da öyle, bedeni o toprağa karışır gider, zaten ondan gelmişti, ruhu da göklere çıkar, o da oradan gelmişti.

Aklımın ucundan bile geçmezdi böyle düşünmek, bunları yazmak. Kim derdi ki İslam âleminin orta yerinde Müslümanlar görülmemiş bir hunharlıkla çoluk çocuk altı aydan bu yana vahşice katledilecek de sahipsiz kalacaklar, koskoca ümmetin sesi soluğu böylesine kesiliverecek.

Eski İstanbul Ramazanlarının özelliklerinden ve güzelliklerinden biri de selatin camileri denilen tarihi mâbedlerin teravih namazına gelen cemaatlerle dolup taşmasıydı. Cuma namazlarında olduğu gibi, teravih namazlarında da camiler -avlular da dâhil- ağzına kadar doluyordu. Kalabalık müminler topluluğu bu izdihamı namazın verdiği disiplin ruhuyla derhal intizama dönüştürüyordu.

2007-2008 yıllarında Dr. Necdet Subaşı’nın moderatörlüğünde gerçekleşen seri çalıştayların ortaya çıkardığı en önemli gerçek Alevilerin kendi içlerindeki çeşitliliğiydi. Birçok konuda birbirlerinden farklı düşünüyorlardı ki bundan doğal bir şey olamazdı. Bugün Sünni dünyanın da kendi içinde tek bir renk, mezhep ve meşrep olduğunu kim söyleyebilir?

Ramazan ayının ilk günlerinde Munzur Üniversitesi’nde düzenlenen Alevilik ve Bektaşilik Belgeselinin gösterimi dolayısıyla düzenlenen bir panel dolayısıyla Tunceli’deydik. Boğaziçi Küresel İlişkiler Derneğinin projesinin yapımcılığını ve yönetmenliğini Uluslararası Siirt ve Bingöl Kısa Film Festivallerinin cevval organizatörü Baran Mayda yapmış. Belgeselde Türkiye’de Alevilik konusunda devlet söyleminin ve siyasetlerinin son 20 yıl içinde geçirdiği dönüşümler ve geldiğimiz durum ele alınıyor.

Gazze’de Soykırımcı İsrail’in 166 gündür büyük bir hınçla, öfkeyle, kinle devam ettirdiği katliamlarda şu ana kadar hala enkaz altında bulunan veya kayıp olanlarla birlikte 50 bine yakın Filistinli hayatını kaybetmiş durumda. 80 bine yakın kişi de yaralanmış, evlerin yüzde 85’i tamamen yıkılmış veya oturulamayacak durumda.

Gazze’de insanlık tarihinde görülmemiş bir vahşet işleniyor: Üç nesil aynı anda yok ediliyor. Gelmekte olan, Filistin’in geleceğini inşa edecek çocuklar; Filistin toplumunun şimdi’sini temsil eden, toplumu ayakta tutan orta nesil ve geçmişten geleceğe büyük bir hafıza’nın, mücadele ve mücahede repertuarının kaynağı yaşlı kuşak aynı anda yok ediliyor.

Hicretin 545. yılında, Şevval ayının 17. gününde, minberde, usul usul konuşarak anlatmış bunları Şeyh Abdülkadir Geylani. Hiç numara yapasım yok bugün. Aralara paragraflar, şık geçişler koyup onun dedikleriyle bir yazı kotarasım yok. Şöyle yapalım bugün. Okuyun işte. Sadece okuyun ve Abdülkadir Geylani’nin sabırdan bahsederken de aşktan bahsettiğini görün. Aşktan gayrısının olmadığını görün. Aşktan başka bir şey mi var ki de konuşmaya değer olsun hem? Allah, eyvallah.

Bize göre hak dinden olmayanlar ile ahlaksız olanları ikiye ayırmak gerekiyor: Bir kısmı inancına, görüşüne, ahlak tercihine… göre yaşar da herkesin kendisi gibi olması için çalışmaz; böyle bir derdi yoktur.

Dünyanın genelinde artık yaygınlık kazanmış bir “anneler günü” geleneği var. Bu günün geçmişiyle ve ortaya çıkışıyla ilgili birbirinden farklı birçoğu da mitolojik nitelikte çeşitli rivayetler var. Tabii kapitalizmin tüketimi teşvik anlayışının bu tür günleri o günlerin kapsamına aldığı kesimi onurlandırmaktan ziyade sermaye sahiplerinin gelirlerinin artması için bir vesile olarak değerlendirdiği de ayrı bir gerçek

“Ne yap yap, kalbi olan bir yol seç.” Uzun yıllar önce okuduğum bu cümle asıl mânâsını İslamiyetin iki kutsal beldesi Mekke-i Mükerreme ve Medine-i Münevvere ziyaretimizde kavradım. “İslam’ın kalbine yolculuktu bu. İslam da fıtrat dini olduğuna göre insanlığın kalbine yolculuktu.

Peygamberimiz ‘iki kardeş iki el gibidir, biri diğerini yıkar’ buyurmuşlardır. Kardeşlikleri ellere benzetip, birini el, diğerini ayağa benzetmemesi, bir gaye uğrunda diğerine yardımcı olmaları bakımındandır. Dostlarıyla, din kardeşleri ile alakadar olmayanları İmam-ı Gazali Hazretleri, ‘Onun için bir cenaze namazı kıl. Çünkü o artık ölülerdendir’ diyor.

12 Mart İstiklal Marşı’nın Millet Meclisi tarafından kabul edilişinin, 18 Mart ise Çanakkale Deniz Zaferi’nin yıldönümü idi… İstiklâl Marşı, Mehmet Âkif’in ifadesiyle, “Hakk’a tapan” milletimizin Hak ve hakikatten ayrılmadığı sürece hakkı olan istiklalini, “Şahadetleri Dinin temeli” olan ezanın “Haydi Namaza! Haydi Kurtuluşa!” çağrısına uyduğu sürece de istikbalini ilahi güvence altında görebileceği hakikatini haykırır asrın idrakine. Çanakkale Zaferi ise, yine Âkif’in “O rükû olmasa dünyada eğilmez”dediğibaşlarını “Bedrin aslanları” gibi Allah yolunda feda eden iki yüz elli bin şehidin diri ve diriltici kanları ile kurtarıp ebediyete taşıdıkları “tevhid”in hakikatini ilan eder çağlara…

İsrail, Gazze'nin altını üstüne getirdi. Otuz bir binin üstünde insan katletti. Hastaneyi bombaladı. Bebekleri öldürdü. Erkekleri soyarak çıplak halde bıraktı. İnsanları açlık ve sefalete mahkûm etti. Yardım konvoylarını ve yardım almak için bekleyen insanları bombaladı. Bir Siyonizm terörü bütün bunlar.

Gazze'de yaşanan faciaya engel olamayan İslam Dünyası çok ağır bir imtihandan geçiyor. Küfrün tek millet olarak bir avuç Müslüman'a karşı yürüttüğü katliam karşısında 57 İslam devleti dağınıklığın, korkaklığın ve ihanetin resmini çiziyor.

Günümüzde seküler kesimin dindarların Allah'a kulluk tezahürlerinden duydukları rahatsızlıklara karşı sık sık tekrarladıkları bir cümle vardır: 'Din/inanç kişinin kalbi ile Allah arasındadır.' Bunu söyler ve dindarların kıyafetlerinden ibadetlerine kadar her şeyini eleştirirler.

Abdülkadir Aksöz, Keşmir'in Müslümanlaşma sürecini inceliyor. Kaynak: Keşmir'in Müslümanlaşması nasıl oldu?

Hz. Yûsuf, İslam’ı tebliğinde oldukça dikkatlidir. Onun hapishane arkadaşlarıyla olan etkileşimi, örnek tutum ve davranış sahibi ataların izinden gitmenin önemine ve Allah'a şirk koşmanın yanlışlığına vurgu yapmaktadır.

Mehmet Garip Tanyıldızı, Müslümanların oruç tutma sebeplerini ve Müslüman orucunun diğerlerinden farkını inceliyor. Kaynak: Müslümanlar neden oruç tutuyor?

Peygamberlerin her biri insanlığın rehberleridir. Kur’an’da kıssaları anlatılan enbiyalar rol modellerimizdir. İşte bunlardan biri de Hz. Yusuf’tur. Yüce Allah bu kıssayı “Ahsenul-Kasas” diye zikreder. Kıssayı diğerlerinden daha güzel yapan birçok yönleri vardır. Bu yazımızda kıssanın Kur’an’ın diğer kıssalarıyla siyasal farkı üzerinde duracağız.

Ramazan, muhasebe mevsimidir, yılın muhasebesinin yapılacağı mevsim… Öte yandan Mescid-i Aksâ, Ümmet’in aynasıdır. Mescid-i Aksâ ile ilgili her gelişme, Ümmet için bir muhasebe vesilesi olmalıdır. Gazze’deki acılar tahammül sınırlarımızı aşıyor. Buna karşı “ulus devletler”in tutumları ortada. Bir kısmı haykırıyor lâkin fiiliyatta istenen tutumu sergileyemiyor, bir kısmı israil’in yanında, diğerleri üzerlerine ölü toprağı serpilmiş gibi tamamen sessiz…

Filistin acılar içinde kıvranırken Yahudi İmparatorluğu stratejisinin nasıl işlediğinin anlaşılması, bölgenin İslam tarihindeki durumunun dünden bugüne doğru tetkik edilmesini gerektiriyor. Kudüs, Hicri 17, Miladi 638’de Hz. Ömer’in hilafetinde ve Ebu Ubeyde b. Cerrah’ın komutasında fethedildikten sonra Bizans’ın yeniden istila tehdidine açıktı.

Zekat, asli ihtiyaçların dışında nisap miktarına ulaşan ve üzerinden bir yıl geçen para, altın, gümüş ve diğer ticaret mallarının kırkta birini, koyunların, sığırların, develerin, meyvelerin ve tahılların her birinin belirli miktarını, yine İslam’ın belirlediği kişilere vermektir. İslam’ın beş şartından birisi olan bu zekat ibadeti hicretin ikinci yılında Medine’de farz kılınmıştır. Daha da sonra farz kılındığına dair rivayetler varsa da en sahih olanı budur. Evet, şu bizim bildiğimiz zekat, Ramazan’a mahsus fitre ibadetimiz nübüvvetin ta on beşinci yılında farz ve vacip kılınmıştır.

Üniversite hayatının herkes üzerinde güzel etkileri vardır. Aslında bu eğitim hayatının tamamı için söylenebilir fakat akılda en çok kalan ve insan üzerinde en belirgin iz bırakan son merhale üniversite hayatı olmalıdır.

Kitaplara olan düşkünlüğüm gibi dergilere duyduğum ilgi de bende hayli erken bir yaşta başladı. Kütüphanemdeki dergi sayısı kitap sayısından hiç de aşağı değil. Bu dini, tarihi ve edebi dergilerin bazılarını takım yaparak ve tabii ki sağlam bir şekilde ciltleterek daha yakından koruma altına aldım. Zaten mücelled dergiler, cildli kitaplar gibi güzel bir görünüm arzediyorlar.

Gazze’deki soykırımcı İsrail’in katliamları 164. gününde, Ramazan ayında bile, yani, hem bugün yaşayan bütün Müslümanların hem de tarihte yaşamış bütün müminlerin bir tarihte birleştikleri Ramazan ayının manevi ikliminde bile hız kesmeden devam ediyor. İsrail savaş kabinesinin son toplantısından şu veya bu nedenle soykırıma ara vermek bir yana, Kuzey’den sürülen Gazze halkına, sığınıp toplandığı Refah’ta bile saldırılması konuşuluyor.

Dikkat ediyor musunuz, yıllardır Gazze, Filistin, Kudüs, Mescid-i Aksa ve İsrail’in ölçüsüz saldırgan küstahlığı Ramazan aylarımızın rutin gündemleri haline gelmiş bulunuyor. Geçtiğimiz yıl, önceki yıl, bir önceki yıl ve önceki yıl Ramazan aylarında ortada hiç bir şey yokken bile İsrail bir vesile bulup ya Mescid-i Aksa’ya fanatik Yahudilerin kirli ayaklarıyla girerek yaptıkları provokasyonlara yol veriyor veya Mescid-i Aksa’ya namaz için gidenlere kısıtlamalar yaparak, tacizde bulunarak başka türlü provokasyonlar yaparak Ramazan ayını Filistinliler için bir eziyete bütün dünyadaki Müslümanlar için de bir meydan okuma vesilesine dönüştürüyor.

Kur’an’ın indirildiği, bu yüzden Kur’an ayı olarak da tavsif edilen Ramazan 11 aydır yaşadığımız bütün hadiselerin üzerine kendi ruhunu katmak üzere tekrar geldi kapımızı çaldı. Ramazan ayı, orucuyla, sahuruyla, iftarıyla, teravih ve gece namazlarıyla, Kur’an tilavetleriyle ve tabii ki fıtır sadakasıyla, infakıyla, zekatıyla bütün dünyada Müslümanlara çok benzer bir tecrübeyi yaşatarak onlara aynı dünyanın insanları olduklarını hissettiren en yoğun zaman.

Önceki yazılarda Ramazan’ın “benzersizliğini” mercek altına almış ve çeşitli yönleriyle göstermeye çalışmıştım bunu. Bu yazıdaysa, bu kez “orucun benzersizliğini” tattırmak istiyorum sizlere... Kutlu Kitabımız’da “Ramazan” ya da “Ramazan orucu” gibi isimlendirmeler yapılmaz. Oruç âyetinde doğrudan “Ramazan ayı / şehr-i Ramazan” nitelemesi yapılır. Bunun başlıca sebebi, Ramazan’ın İslâm’ın özü, özeti ve özetlendiği bir bilme, bulma ve olma yolculuğu olması, bunun iklimini sunmasıdır.

Hüzünlü bir Ramazan geçiriyoruz bütün dünya ölçeğinde. Gazze’de yaşanan soykırım, Doğu Türkistan ve Hindistan’da yaşanan Müslüman katliamı, Ramazan’ın belki de tarihte hiç olmadığı kadar buruk ve hüzünlü geçmesine yol açıyor.

Önceki iki yazıda da dikkat çektiğim şaşmaz gerçek şuydu: Ramazan’ın da, orucun da en temel özelliği, ikisinin de “benzersiz”liğidir… Ramazan ayını da, orucu da “benzersiz” kılan en önemli fenomen, Kur’ân’ın “bu ayda vahyedilmiş” ve bu ayın “Kur’ân ay’ı” olmasıdır.

Tarihlerden 1994, aylardan şubat. Bosna Hersek’in kurucu lideri Aliya İzzetbegoviç, o şubat ayının beşinci gününü şöyle anlatacaktı: “Mrkovici’deki Sırp mevzilerinden ateşlenen bir top mermisi, çok kalabalık olan Markale pazaryerine düştü ve 68 sivili öldürdü, 142’sini de yaraladı.

Hayatın her adımında en güzel örneğimiz olan Efendimiz (s.a.) duaların en güzelini ve şüphesiz makbulünü yapardı, Bedir harbinden önce ellerini iyice semaya kaldırarak yaptığı içten duâ Hz. Ebû Bekir’in içini yakmış, “Yeter Ya Resulellah, Allah duanı kabul edecek ve bizi muzaffer kılacaktır” mealinde konuşarak O’nu teskin etmeye çalışmıştı.

Siyonist işgal hükümeti bir yandan Gazze’de soykırım savaşına, aç bırakma uygulamalarına ve katliamlara devam ederken bir yandan da Filistin’in doğusunda yer alan ancak Ürdün Nehri’nin batısında olması sebebiyle Batı Yaka olarak isimlendirilen Türkiye’deki medyanın ise genellikle Batı Şeria dediği bölgede ve Filistin’in kalbi niteliğindeki Kudüs’te saldırılar, baskınlar ve yıkımlar gerçekleştiriyor.

Siyonist katillerin özelde Gazze Şeridi’nde genelde ise Filistin’in her tarafında katliamlar yaptıkları, Gazze’de kuşatmaya aldıkları insanları korkunç bir şekilde açlığa mahkum ederek açlıktan ölümlere sebep oldukları, bütün İslam âleminin burada yaşananların acısını kalbinde hissettiği dolayısıyla dünya gündemini siyonist vahşetten kaynaklanan insani krizin meşgul ettiği sırada Mısır’daki Sisi cuntası fırsattan yararlanmak istercesine Müslüman Kardeşler cemaatinin 8 lideri hakkında idam cezası verdi. Sisi’nin uzaktan kumandalı sözde Devlet Güvenlik Ceza Mahkemesi ayrıca 37 kişiye müebbet, 6 kişiye 15’er yıl, 7 kişiye de 10’ar yıl hapis cezası verdi.

Cumhurbaşkanlığı yaptıktan sonra Başbakanlık koltuğuna yeniden oturmuş olan tek siyasetçimiz İsmet İnönü 1963 Aralık’ında İstanbul’da eğitim gören Kıbrıslı gençlere, adadaki kanlı saldırılara tepki olarak açlık grevine başlamaları üzerine şu nasihatte bulunmuştur: “Ne yapıyorsunuz siz, açlık grevi olur mu? Kendinizi öldürüyorsunuz. Siz bize lâzımsınız. Çanakkale’de milletin kaymak tabakasını yok ettik. Bir daha aynı hatayı yapmayız. Merak etmeyin, gerektiği zaman bu milletin Kıbrıs’a gönderecek askeri vardır.” (Kaynak: Erol Mütercimler, Satılık Ada Kıbrıs, Alfa: 2010, s. 135-136.)

Milli Görüş hareketinin kurucularından merhum Süleyman Arif Emre’nin Siyasette 35 yıl adlı hatıratının 3. cildini okurken aktardığı bir parça dikkatimi çekti.

Müslümanların 'rahmet ve bereket ayı' olarak bildiği mübarek Ramazan günlerinden geçiyoruz. Öyle zorlu bir jeopolitikteyiz ki; kuzeyimizde Ukrayna ateşi, hemen güneyimizde Suriye ve biraz daha güneyde Gazze ve Yemen ateşleriyle çevriliyiz. Büyük bir insani dram yaşanıyor bölgemizde... Öte yandan yerel seçimler, hayat pahalılığı, sağlık sorunları derken ciddi güncel meselelerle çevriliyiz...

"Allâh Seni mübârek kılsın! Eğer rüyâda gördüklerim doğru çıkarsa, Sen celâl ve ikrâm sâhibi Allâh tarafından Âdemoğulları'na helâl ve harâmı bildirmek üzere gönderileceksin. Allâh Seni, putlardan ve putperestlikten de koruyacaktır.

Diyanet İşleri Başkanlığı, Cumhuriyet tarafından Evkaf ve Şer'iyye Nezaretinin lağvından sonra kuruldu. Yıllar içinde Türkiye'nin demokratikleşmesi, din ve devlet ilişkilerinin değişmesine paralel bir şekilde Diyanet İşleri Başkanlığının da fonksiyonlarında değişmeler oldu. Fakat üç ana rolü var. Anayasal olarak da bunlar belirlenmiş. İbadet yerlerinin bakımı, ibadet yerlerindeki imam vs. görevlilerinin atanması ve halkın din açısından aydınlatılması. Yani din hizmetleri, bunların alt yapısı ve bir de halkı din açısından aydınlatmak.

Tanıdığım bir Arap siyasetçisinden şöyle bir mesaj geldi: "Siyonistler, Arap ülkelerinin 3 büyük ordusunu sadece 6 günde mağlup ettiler ve Arap başkentlerine giden yolu açtılar! Aynı Siyonistler, savaş uçakları, bombalar, dronlar, İHA'lar, modern tanklar, ABD ve Avrupa'nın emsalsiz desteklerine rağmen HAMAS'ı 6 aydır mağlup edemediler!"

Doğu Türkistanlı Müslümanların yaşadıkları zorbalıklar dünya zulüm tarihinin en ilginç örneklerinden birisini sunuyor. Gazze’deki Siyonist vahşetin en ağır bir şekilde yaşandığı şu günlerde ümmet coğrafyasının diğer zulüm coğrafyalarını hatırlamak topyekûn mücadele olmaksızın gerçek kurtuluşun da mümkün olmadığını anlamamızı sağlıyor. Gazze’den Doğu Türkistan’a, Tunus’tan Arakan’a kadar biz tek bir ümmetiz…

1912 yılında Wollo’nun kralı olan kral Mikael (eski adı Muhammed Ali) yeni bir kilise inşaatının temelini atmaya giderken, onun yakın akrabası olan ve aynı zamanda yönetim işlerinde yanında duran "Aragaw Beleu" de beraber yola çıktı. Amcası Müslüman’dı. (Kralın da Müslüman olduğu, ancak bunu gizlediği söyleniyor).

Bu yazıda Yûsuf sûresi 12/37. ayetten hareketle Hz. Yûsuf’un, hapishane arkadaşlarının hidayete ermelerine vesile olma çabası ele alınmaktadır. Ayrıca, onun tebliğ stratejisinin, muhataplarını hidayete erdirmek ve şirk inancından uzaklaştırmak için ne denli etkili olduğu üzerinde durulmaktadır.

7 Ekim 2023’te gerçekleşen ve işgalci İsrail’e tarihinin en büyük kaybını yaşatan Aksâ Tufanı Harekâtı’na el-Kassam Tugayları’nın aylarca hazırlanmış olduğu artık bilinen bir gerçek. Bu hazırlık sadece askerî ve istihbarî olarak değerlendirilmemelidir. Gazze, yalnızca askerî konseptle savunulacak bir yer değildir.

Modernitenin yayılma sürecindeki ilk mecmuamız olan el-Urvetü’l Vüska, 140 yıl önce mevcut zaaflarımızı ve ataletimizi ıslah etmek, Batılı paradigmanın zihnî ve fiilî kuşatmasını aşmak için kullandığımız ilk etkili iletişim ve tebliğ aracımızdı.

İslam dini, ahiretimizi kazanmamız için bize bazı sorumluluklar yüklediği gibi, dünya imarı açısından bazı sorumluluklar yüklemiştir. Bunların başında siyasal sorumluluk gelir. Siyasal sorumluluk bilinç ister. Siyasal zihniyet, insanı harekete geçiren bir siyasal tasavvuru oluşturur. Bu siyasal tasavvur insana, sosyal olayları sevk ve idare etme melekesini kazandırır.

Başta belediyelere ve özel sektör yetkililerine sesleniyoruz! Lütfen hiç olmazsa bu yıl iptal edin şu görkemli sofralarınızı! Eğer birazcık utanma duygunuz varsa, vicdanlarınızın köşesinde ufacık da olsa bir şeyler kalmışsa Gazzeli bebeklerden utanın ve vazgeçin şu riyakâr iftar şovlarınızdan! Belki bana katılmıyor olabilirsiniz; ama böyle bir zamanda o sofralara lanet yağdığına inanıyorum. Yoksa siz rahmet ve bereket yağmasını mı bekliyorsunuz?

Hepimiz çaresizlikten sinir küpüne döndük. İslam dünyasının orta yerinde bu korkunç felaket karşısında böylesi aciz kalmak izah edilebilecek bir şey değil. İster istemez hepimiz suçlu arıyoruz, bulmakta da gecikmiyoruz. Türkiye’de yaşayanlar olarak elbette akla ilk gelen iktidardır, devleti yönetenlerdir.

Rabbimize sonsuz şükürler olsun ki, bizleri içinde bulunduğumuz 2024 yılının mübarek Ramazan ayına da kavuşturdu. Bu vuslat mevsiminin ruhları okşayan özellikleri ve güzellikleri Ramazan medeniyeti diye bir medeniyetin varlığından bizi her yıl haberdar ediyor. Merhum Prof. Dr. Ahmed Süheyl Ünver de bunu bildiği için, oruç ayıyla ilgili kaleme aldığı makalelerin arasına bir de “Ramazan Medeniyeti” başlıklı yazısını eklemiştir.

BAKÜ İslamofobi ile mücadele adına düzenlenen “Çeşitliliği Kucaklamak: 2024’te İslamofobiyle Mücadele” başlıklı uluslararası konferans dolayısıyla Bakü’deyiz. 2022 yılında BM tarafından 15 Mart gününün Uluslararası İslamofobi ile Mücadele Günü ilan edilmesinden sonra Bakü’de İslamofobi üzerine düzenlenen ikinci konferans bu. Geçtiğimiz yıl ilk defa düzenlenen konferans “Irkçılık ve Ayrımcılığın Özel Bir Biçimi Olarak İslamofobi: Yeni Küresel ve Ulusötesi Sorunlar” başlığını taşıyordu.

BAKÜ Bu soruyu İslamofobi üzerine bir konferans dolayısıyla bulunduğum Bakü’den sorup yazıyoruz. Bugünkü dünyada yaklaşık 2 milyar nüfusa sahip Müslümanlardan bahsederken bir “dünya”dan bahsediyoruz: İslam Dünyası. İslam’ın bir dünyaya sahip olması keyfiyeti bir yandan ortak bir inanca, düşünceye, asgari bir müşterek kültüre ve dine sahip olmayı ifade ediyor. 2 milyar insanın ne kadarı kendini bu dünyaya, yani geriye kalan 6 milyondan farklı, ayrı ve özel bir dünyaya ait hissediyor?

Medeniyet, hayata bütüncül bakıştır. Hayatı hakikatin ışığında bir bütün olarak kavrayış ve yaşayış. Bizde bir medeniyet fikri yok. Medeniyet’ten anladığımız şey, yalnızca sivilizasyon dolayısıyla Batı uygarlığı. Bu, gerçekten büyük bir entelektüel körleşme ve zihnî köleleşme. Komediye dönüşen ürpertici bir trajedi! Özlü bir şekilde şöyle formüle ermek gerekirse: Mekke + Medine = Medeniyet’tir.

Bu yıl da Ramazan’ı çok buruk karşılıyoruz. Gazze’de kan gövdeyi götürüyor. Doğu Türkistan’da ve Hindistan’da Müslüman kıyımı bütün hızıyla sürüyor… Allah (cc) bu zalimleri kahr u perişan eylesin, biz Müslüman toplumlara da basiret ve ümmet şuuru nasip eylesin!

Bu öğrencilerin Türkiye ekonomisine yıllık katkısı 3 milyar dolara dayanmış durumda. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “Türkiye Yüzyılı” konsepti için ortaya koyduğu “Türkiye’de 1 milyon uluslararası öğrenci okuyacak” hedefi gerçekleşirse bu rakamın yıllık 15 milyar doları bulması bekleniyor.

Yok yok. İki milyar Müslüman’ın asla bir araya gelip de birlikte başlayamadıkları ve birlikte bayram edemedikleri, parçalanmışlığımızın bir işareti olarak göğümüzde ve göğsümüzde asılı duran “ruyet-i hilal-hilalin görünmesi” meselesine girecek değilim. Hem malum, alanım değil. İslam dünyasının dört bir yanında deve dişi gibi fıkıhçılar dururken ve onlar benim “ru’yet-i hilal” değil de “ruyet-i hilal” yazmamı tashih etmeyi İslam âleminde yaşanan acılardan daha çok önemsedikleri için hiç oralara girmeyeyim ben. Onlar bize, iftar etmek için yiyecek bir şeyleri olmayan insanların oruçlarının kabul olup olmayacağının fetvasını bulup versinler.

Bugün sabah erkenden başladı “güçlü, yürekli, cesur, aslan” falan gibi sıfatlarla başlayıp “kutlu olsun” ile biten Dünya Kadınlar Günü mesajları. AK Partilisi, CHP’lisi, “küçük esnaf” İmamoğlusu, dernekler, vakıflar, türlü girişimlerle oluşumlar derken saat 12:00’yi vurduğunda on kadar mesaj gelmişti telefonuma. Kendime cinsiyet atamış olacağım ama erkeğim ben üstelik.

Tam insanın bir ruhu/nefsi bir de bedeni vardır. Din dilinde “kalb, ruh, nefs” aynı manada da kullanılır. Bedenin doymaya/beslenmeye ihtiyacı olduğu kadar ruhun da beslenmeye ihtiyacı vardır.

8 Mart Dünya Kadınlar günü tartışmalarla geçti. Kadınlara seçme ve seçilme hakkı verilmesinden bahsedildi gün boyu. Tek Parti devrinde sanki erkeklerin oy verme hakkı vardı da kadınlarınki eksik kalmıştı! Bir ülkede tek bir parti varsa “seçim”in göstermelik olmaktan başka ne anlamı olabilirdi ki?

Bu ülkenin gerçek sahibi olan Müslümanlar, her Ramazan’ı bu toplumun yaralarını sarmak için bir seferberlik zamanı bilmelidirler. Sadece aç ve açıkların yardımına değil, aynı zamanda din ve iman bakımından da fakirleşmiş insanımızın yardımına koşmalıdırlar. Bu ülkedeki inanç yoksullaşmasının, maddi yoksulluktan çok daha vahim sonuçlar üreteceğini unutmamalıdırlar. İnanç yoksulluğunu ancak, iman, ahlâk ve erdem zenginliğiyle yenebilirsiniz. İşte Ramazan, o zenginliğin kaynaklarından biridir.

Türkiye’de yaşayan bu ülkenin ekmeğini yiyen, suyunu içen, her türlü imkanını kullanan entel, dantelinden tutun iş güç sahibi olanına varıncaya kadar çeşitli kelimeler veya kavramlar yahut ezberletilen dokunulmayan/dokundurtulmayan ‘laiklik’ ile din düşmanlığı yapıyorlar.

İçinde bulunduğumuz mart ayında yaşanan olaylardan dolayı “günler”e dönüştü. Kadınlar gününden tutun, halifeliğin kaldırılışına, yerli yersiz laikliğe varıncaya kadar. Kendi değerlerimizle, kendi kavramlarımızla düşünemeyince olacak olan bu! Tam bir “Batılılaşma Hastalığı.” Başına gelenleri bilmeme, bilememe, sahte değerlerle gerçekleri fark edememe!

Şöyle bir zihninizden geçse: Şehrin doğalgaz sorunu, şehrin çevre sorunu, şehrin ulaşım sorunu, şehrin su ve kanalizasyon sorunu, şehrin planlama sorunu, şehrin göç sorunu, konut sorunu, gibi başlıkları sıralarsınız öyle değil mi?...

İhvan, çağdaş dönemin dini gruplarını öğrenmek açısından çok önemli bir olgu. Çünkü Ortadoğu ulus devletlerin çoğundan daha uzun bir tarihe sahip. Etkisi de yine çoğu ulus devletten daha fazla. Birçok farklı ülkede dernekler, vakıflar, partiler olarak örgütleniyor.

New York'ta yaşayan ve iki çocuk sahibi ABD'li bir kadın kendisine yapay zekâ ile koca oluşturdu. Adını da Eren Kartal koymuş. Bir yıldır Eren Kartal adlı gençle evliymiş. Kadın "aradığım mükemmel erkeği buldum" demiş. Aslında Eren diye bir gerçeklik yok. Chatbot!

8 Mart 1857'de New York'ta tekstil sektöründe çok ağır şartlar altında çalışan kadınların ayaklanmasıyla başlayan ve bir asırdan fazla bir süreçte dünyada resmi törenli kutlamalara dönüşen Dünya Kadınlar Günü her yıl çok farklı kulvarlarda, çeşitli oluşumların etkinlikleri ve temalarıyla gündemleşiyor.

Nihayet vakit tamam oldu, bir kere daha Ramazan-ı Şerif’e kavuşmak nasip oldu. Sünnet-i Resul’e uyarak, "Allah’ım, Recep ve Şaban'ı bize mübarek kıl ve bizi Ramazan'a ulaştır" diye niyaz edenlerin niyazı kabul oldu. Hayırlı ve mübarek olsun, rahmetiyle gönüllerimizi ferahlatsın, Ümmet-i İslam için tevhide vesile olsun ve mazlumların gözyaşlarını dindirsin inşallah.

Büyük bir titizlikle hazırlanan raporun Filistin'de tekrarlayan gerilimlerin, istikrarsızlığın ve çatışmaların uzamasının altında yatan temel nedenlere ilişkin öne çıkan tespitleri şöyledir: 1. Filistinliler sürekli ev yıkımı ve zorla tahliye tehdidiyle karşı karşıyadır. Doğu Kudüs de dahil olmak üzere işgal altındaki Filistin topraklarında Filistinlilere ait yapıların yıkılması ve zorla tahliyeler artarak devam ediyor....

Her yönden kuşatıldık. Hristiyan, Musevi, Siyonist, Budist, Hindu, Şamanist, ateist ve daha nicesi Müslüman düşman-lığında ittifak ettiler, güç birliği yaptılar.

Filistinli kadınlara açık mektup Belki de şimdiye kadar yazdığım en zor yazı olacak bu. Aslında böyle düşünerek yazmaya başladığım birkaç yazı daha olmuştu eskiden. Ancak şu anda adeta utanıyorum o zamanki hislerimden. Bugün 8 Mart Dünya Kadınlar Günü. Ve böyle bir günde, dört ay gibi kısa bir süre içerisinde, bütün dünyanın gözü önünde 30 binden fazla evladını kaybeden bir milletin kadınlarına birşeyler yazmaya çalışmaktan daha zoru olamazmış. Ayrılıkların zor olduğuna inanılır hep. Oysa karşı karşıya gelmek, ayrılıktan betermiş meğerse bazen. Selam vermek, hoşçakal deyip sırtını dönüp gitmekten daha acıymış kimi zaman. Ama en zoru da neymiş biliyor musunuz? Devam eden büyük bir soykırımın orta yerinde, her geçen saat bir Filistinli kadının daha şehit edildiğini ya da evladını ve eşini kendi elleriyle toprağa verdiğini bile bile yazmaya çalışmakmış…

“Sakın, Allah'ı zalimlerin yaptıklarından habersiz sanma! Allah, onları ancak gözlerin dehşetle bakakalacağı bir güne erteliyor.” (İbrahim, 14/42) Zalimlerin azgınlıklarının yanlarına kar kalmayacağı, bilakis hesabını en dehşet verici bir şekilde verecekleri müjdesiyle yüreğimizi ferahlatan Rabbimize hamd olsun!

Sosyal medyada şiir yahut vecize modası gırla gidiyor. Adam kalkıyor, “Falanca böyle demiş” diye ucuzun da ucuzu birşeyler karalıyor; bir başkası bunu beğenip tekrarlıyor, aynı tekrarı öteki de yapıyor ve bu sözler çığ gibi büyüyüp tekrar ediliyor.

Hz. Ömer’in kurduğu “Ehlü’l-Hal ve’l-Akd”ı İslam ümmetinin siyasal muhayyilesiyle anlamaya çalışalım. Bu Yapının kurulması demek ümmetin ihtilaflarının en aza indirilmesi demektir. İslam’ın bu siyasal kurumu, ümmet ittifakını kolaylaştırır. Bu kurumun nirengi tekil sayıda olmasıdır. Siyasal zihin dünyamızda fırtınalar estirilmeli.

Tunuslu Tarık Muhammed Buazizî’nin 17 Aralık 2010’da kendisini yakmasıyla Arap-İslam’ında başlayan gösteriler sürecine “Arap Baharı” denmişti.

Muhafazakârlık, Türkiye’de Batılılaşma ve onun “ulusal” yapılaşması Kemalizm karşısında zoraki bir tercihtir. Bu zoraki tercih, gözden geçirilmediğinden kabullenme, özümseme hatta yüceltme evresine geçti.

Haram olsun bize Gazze’den başka bir şey yazarsak, Gazze’den başka bir şey konuşursak! Hele şöyle bir günde, bir lokma yiyecek, bir yudum su alabilmek için toplanan kalabalığın hunharca katliama uğradığı bir günde, Söyleyin Allah aşkına, caiz midir başka bir şey konuşup yazmak?

“Ben Müslüman olursam bana ne var?” dedi Ebu Leheb. Peygamber Aleyhisselam da “Diğer Müslümanlara ne varsa sana da o var” buyurunca Ebu Leheb öfkeyle; “Beni şunlarla aynı tutan dine yuh olsun!” dedi ve gitti.

Son zamanlarda şeriat tartışmaları yine hız kazandı. Aslında buna tartışma değil de cehalet sergileme yarışı demek daha doğru olur. Sosyal medyada öyle saçma sapan sözlere rastlıyoruz ki, bir insanın bunları ağzına alması için cehalet gayyasına düşmüş, hem de dibine kadar tepe takla yuvarlanmış olması gerekir. Yazılı basında ise, daha çok Sözcü ve Cumhuriyet gazetesi bu kördöğüşüne öncülük ediyor.

Başımıza ne geldiğini bilmiyoruz. Bilmiyoruz; çünkü başımıza ne geldiğini bilme konumunda olan entelijansiyası yok bu ülkenin. Entelijansiyası yani âlimi, ârifi ve hakîm’i. Başka bir deyişle, Grmasci’den ödünç alarak söylemem gerekirse, duyarlıkları ve kaderi milletin duyarlıkları, tarihi, kültürü ve kaderi ile bütünleşen “organik aydınları” yok bu ülkenin.

Demokrasi hakkında şunları da göz önünde bulunduralım. Demokrasi buhranda. Batı buhranda. Hatta buğran-ı âzamda. Depremde sarsılan, çökmesi an meselesi olan muhteşem bir gökdelen gibi. Adaletin, insânî değerlerin, ahlâkî ilkelerin yegane savunucusu demokratik batı artık yolun sonunda.

28 Şubat fiilen bitti ama bizi de zihnen bitirdi. Sözgelişi, başörtüsü mücadelesini kazandık ama tesettürü kaybettik. 28 Şubat’ın yol açtığı, yaşattığı travmanın kaçınılmaz sonucuydu bu.

Dama serdiği yatağında gökyüzünü seyredip Allah’ı tesbih ile meşgul olan büyük şair Kâ’b’a aslında şunu teklif etmişlerdi: “Git, Allah’ın peygamberine bir mazeret beyan ediver de seni affetsin. Biliyorsun ki seni sever. Küçük bir yalan, basit bir mazeret bu çektiğin acıyı sonlandırır.”

Tarihçilerin anlattığına göre 1389 yılındaki Kosova Muharebesi, bir imparatorluk olma yolunda hızla ilerleyen Osmanlı’nın en zorlu duraklarından biri olmuştur. Kalabalık bir Balkan ordusu ile 8 saat boyunca kılıç şakırdatan Osmanlı açısından savaşın dönüm noktası, o sıralarda yaman bir şehzade olan Yıldırım Bayezid’in bütün savaş alanını sağdan sola geçerek o esnada zor durumda bulunan ordunun sol kanadını toparlaması olmuştur.

Bir zamanlar askerler, TSK İç Hizmet Kanunu 35. Maddede yer alan “Silahlı kuvvetlerin vazifesi; Türk yurdunu ve anayasa ile tayin edilmiş olan Türkiye Cumhuriyeti’ni kollamak ve korumaktır” hükmünü bahane ederek, dayanak yaparak sivil yönetimlerin tepesinde hegemonya kuruyor, bu maddeyi Demokles’in kılıcı gibi idarecilerin tepelerinde sallayıp duruyorlar; daha doğrusu durmuyorlar, ortalama on yılda bir ayaklanarak bir çuval inciri berbat ediyorlardı.

Hilafetin kaldırılışının üzerinden bugün itibariyle tam 100 yıl geçti. 100 yıl önce bütün olumsuzluklara rağmen ümmet ve milletimiz için bir umuttu Hilafet; dinî olduğu kadar siyasî bir silahtı.

Toplumun hercümerc içinde oluşu, tartışmaların had safhaya ulaşması, gidişata ‘dur’ diyecek herhangi bir mercinin bulunmayışı, sağduyu sahibi her insanımızı üzmektedir. Ümmetin Hilafet müessesesinden mahrum oluşu da kanayan yarayı kangrene çevirdi. Ulemaya, sülehaya, arif gönül dostlarına olan ihtiyaç her geçen gün artıyor. Tuzun koktuğu noktadayız.

‘28 Şubat’ toplumun kimyasını bozan bir harekettir. Millete, demokrasiye, hukuka, insan haklarına karşı olan bir hareket. Durumdan vazife çıkaran, sivil toplum olarak ağırlığını kaybetmeyi, emir almayı göze alan, şahsiyetini, itibarını düşünmeyen, korkak, sünepe, kişiliksiz olmayı kabullenen insanların, dayatmaya çanak tuttuğu bir harekettir.

Mallar ve evlatlar insanı Zikrullah’tan yani Allah’ı anmaktan ve O’nun Zikr’i olan Kur’ân’ı okuyup anlamaktan ve yaşamaktan alıkoymamalıdır. Mal ve evlatla meşguliyet insanı gaflete düşürüp Zikir’den engelleyebilir.

Hafta sonu, İnkılab Yayınlarında, yayınevi sahibi Hasan Güneş abinin misafiriydik. Dostların da hazır olduğu güzide bir mecliste, bir ay kadar önce Beyan yayınları arasında çıkan "Yolcîtî" kitabım hakkında konuşuyorduk. Dostlarımın kitapla ilgili sorularına cevap vermeye çalıştık. En çok merak edilen ise doğal olarak kitabın adıydı.

28 Şubat, Türkiye siyasi tarihinin bir kara lekesi. Çünkü demokrasiye karşı bir darbe yapıldı. Ciddi hiçbir neden yok iken hem de. Tamamıyla Müslümanlığın yükselişine ve sert laikçi rejimin değişimi talebine karşı verilen bir tepkiydi.

Aslında bu yazıyı 3 Mart'ta yazmak istedim ancak biz yazınca istismar edildiği için seçimi yazdım. Lakin seküler medyada konu İslam'a saldırmanın bir aracı olarak kullanılınca bugün sadece tarihi süreci naklederek gerçeğe temas etmek farz oldu.

"Şimdi oldukça şiddetli bir protesto düzenleyeceğim ancak Filistinlilerin işgalcilerinin elinde yaşadıkları karşısında benim eylemim çok da büyük bir şey değil."

Gazze’de küresel kapitalizmin teşviki ve desteği ile en çok anne karnındaki veya bir-iki yaşındaki küçük çocuklar öldürülüyor ya da abluka nedeniyle açlıktan veya ilaçsızlık nedeniyle ölüyorlar.

Sosyolojide toplum mühendisliğinin pozitivist iyimserliğinin ötesine geçmemize yol açan en önemli keşif, projelerin hedeflenen sonuçlarından çok hedeflenmeyen, niyetlenilmeyen hatta hiç de istenmeye sonuçlarının çok daha belirleyici olması.

Nihat Erdoğmuş, 6 Şubat depremi vb. hadiselerde toplumun ihtiyaçları için seferber olan sivil toplum kuruluşlarının ehemmiyetini vurguluyor.

Filistin bizim kalbimize çok yakın bir yer. Mescid-i Aksa ve Kudüs orada yer alıyor. Filistin yıllardır işgal altında ve Müslüman dünyası hala kan kaybetmeye devam ediyor. Nedeni şu..

İnsan hayatında en önemli konuların başında beslenme, barınma ve güvenlik gelir. Hayatın güvenli olabilmesi iyi bir organizeyle ancak mümkün olur.

Gazze’yi kendisi ile baş başa bırakanlar, çok mu kârlı çıkacak? Gazze’ye sırtını döndükleri için uluslar arası siyonist yapıdan kazanç mı sağlayacaklar?

Yüz kişiye “Şehir, size neyi hatırlatıyor?” diye sorulsa herhâlde onların sekseni, “kalabalık, karmaşa, belirsizlik, israf, eğlence, günahkârlık, pahalılık” gibi bir cevap verecektir. Şehir böyle miydi?

Yani biz göremeyecek miyiz, bize nasip olmayacak mı Gazze’nin kurtuluşu (Allah korusun) Filistin’in kurtarılması kırk yıl sonra bizim ardımızdan gelecek nesile mi nasip olacak? Bu düşünceye nereden vardığımı zannedersem tahmin etmişsinizdir?

Geçen çarşamba günü gazetemizin birinci sayfasında “Süleyman Çelebi’nin ikinci kitabı mı?” başlığıyla yer alan haberi görünce sayfaları alelacele çevirip, ayrıntıları ilgiyle okumaya başladım. Önce bu kültür haberini özetleyeyim.

İlahiyatlarla medreseler arasındaki karşılaştırmayı hangisinin halka daha yakın olduğu üzerinden karşılaştırmanın varıp dayandığı bir handikap var. İlimde, hakikatte popülizm meselesi. Bir mecrada bu konuları konuşurken çok değerli siyaset bilimcisi iktisatçılarımızdan Prof. Dr. Ömer Demir’den haklı bir uyarı geldi.

Gazze soykırımı başlatıldığında ilk yazdığım yazımda “İsrail, Filistin’i haritadan, Filistinlileri de tarihten, bu dünyadan silmek istiyor” diye yazmıştım. Ürkütücü bir gelecek okumasaydı bu ama gerçek olma ihtimali oldukça yüksekti Gazze soykırımının üzerinden dört ay geçti, benim bu korkumun gerçekleşme ihtimali gittikçe artıyor. Ve beni her geçen gün daha fazla korkutuyor!

Gazze katliamının üzerinden dört ay geçti. Katliam sürüyor hâlâ! Çok ürpertici katliam görüntüleri geliyor. İsrail Eşitlik ve Kadın Bakanı May Golan, aşağılık bir kadın ve iğrenç bir bakan. Aşağılık ve iğrenç; çünkü “Gazze’nin yerle bir olmasından gurur duyuyorum.” diyor gözünün kırpmadan. Bunlar insan filan olamaz!

O cumartesi günü, deniz kenarındaki o uzun caddedeki o en ışıltılı dükkanın vitrinindeki güllü dallı elbiseyi almaya söz vermişti kızına. Küçük kızı Fatma, sonraki günler boyunca her akşam “Alacaksın değil mi?” diye sormuş, o da baston olarak kullandığı fukaralığa her cevapta biraz daha yaslanarak “alacağım kızım” diye cevap vermişti bu sorulara.

Eğitim “meselesi" sizin de kafanızı benimki gibi meşgul ediyorsa, eğitim ile alakalı her şeye istemeden de olsa dikkat kesiliyorsunuz. Geçen akşam Yeni Şafak Gazetesi yazarı Yusuf Kaplan ile bir program vesilesiyle bir araya geldik.

Bir “savaş ahlakı” olmayan, insani değerlere hiçbir şekilde saygı duymayan ve galip gelebilmek için mümkün olan her şeyin caiz olduğunu düşünen vahşi ordular hedefe yerleştirdikleri halklara yönelik olarak çok korkunç silahlar kullanmışlardır. Bu tür silahların en yaygın olarak kullanıldığı dönem ise insanlığın uygarlıkta zirveye tırmandığı düşünülen son iki yüzyıl olmuştur.

Filistin topraklarında siyonist işgal rejiminin soykırım saldırıları, katliamları ve zulüm uygulamaları kesintisiz bir şekilde sürüyor. Katliamların ve zulümlerin sadece Gazze şeridine mahsus olmadığını, ancak burada aşırı düzeyde bir vahşet sergilenmesi sebebiyle diğer bölgelerde gerçekleştirilen zulümlerin gölgede kaldığını bir önceki yazımızda belirtmiştik.

Sevmemekle düşmanlık yapmak, veren olmakla alan olmak, sosyal ilişkiler içinde olmakla onların kültüründe erimek arasındaki çizgiyi koruyamamanın sıkıntısını yaşıyoruz. Hatta daha da ileri gidip, kültürle akideyi, ibadetle onların hayat tarzını, ticaretle sömürülmeyi karıştırır hale geldik. Bu hercümerç içinde mutedil ve müstakim olmaya mecburuz.

İçinde bulunduğumuz olumsuzluklar, yaşadığımız hayat şartları, küreselleşmenin yaygınlaştırdığı ahlaksızlıklar, ümmete yapılan zulüm ve katliamlar bizlerin iç dünyamıza dönüp bir nefs muhasebesi yapmamızı gerekli kılıyor. Mü’min’den başlayalım.

“İslam’ın şartı beştir,” anlayışının doğru olmadığına, Müslüman olabilmek için pek çok şartın bulunduğuna dikkat etmemiz icap eder. İşte bu pek çok şarttan birisi ve hiç şüphe yok ki en mühimi ‘cihad’ görevidir.

Ayasofya’da Cuma hutbesinde dünyayı ve âlem-i İslâm’ı “Gazze için harekete geçmeye” çağıran önceki Diyanet İşleri Başkanımız Mehmet Görmez’in mesajının, Cuma namazı sonrası farklı ülkelerden İslam alimleriyle birlikte Ayasofya-i Kebir Camii Şerifinden dünyaya “Soykırımı durdurun!” çağrısı yapan Diyanet İşleri Başkanımız Ali Erbaş tarafından pekiştirilmesi, böylece halef-selef ve sivil-resmi İslâm alimlerinin omuz omuza Gazze-Filistin-Kudüs için aynı mesajı vermeleri son derece anlamlı bir çıkış oldu.

Bugünlerde bir "ertesi gün" ifadesi dolaşıma girmiş. İsrail'in Gazze'de zafer (!) kazandıktan sonra devreye sokacağı planını anlatıyor. Buna göre savaştan sonra, Gazze'de tamamen İsrail'in lehine bir takım düzenlemeler yapılacak. Planın ayrıntıları basına da yansıdı. Siz bunu, şimdiye kadar yarı açık cezaevi konumunda olan Gazze'nin, tamamen kapalı bir cezaevine dönüşmesi olarak anlayın.

Ne güzel bir pınardır Mevlid-i Şerif... Özgün ismi "Vesiletün Necat" olan ve hemen her vesileyle – doğum, ölüm, evlilik, hayır-hasenad için okunur - ve özellikle de kandil gecelerinde camilerimizde okunur. Müellifi Süleyman Çelebi'nin bu hikmetli eseri kaleme almasıyla ilgili yaygın rivayet şöyledir:

Din eğitimi hayati öneme sahip. Çünkü toplumun doğru din öğrenmesini sağlar. Dini meselelere çözüm getirme yollarını gösterir. Ayrıca bizim gibi büyük bir kültürel mirasa sahip toplumlarda din de bunun önemli bir parçası.

CHP'nin İBB adayı İmamoğlu yapmadığı işleri sahiplenerek yaman dürüstlük(!) yapıyor! Cephesindeki dağınıklık İmamoğlu'nu da fena dağıtmış! Dün sosyal medyada yine bir yaman dürüstlük(!) sergiledi. Üsküdar meydanındaki su taşkınlarını alt yapıyı ıslah ederek engellediğini artık sahilin denizle aynı seviyeye gelmediğini anlatan bir video yayınladı.

Manipülatif empati, çıkar temini amaçlı empati şeklinde tanımlanabilir. Bu yazı, Hz. Yûsuf’un kıssası bağlamında kötü niyetli kadın tarafından empatinin günahı meşrulaştırmaya nasıl alet edildiğini ortaya koymaktadır. Yazının amacı, günümüzde de hâlâ geçerli olan ahlaki konulara ışık tutmaktır. Konu ele alınırken tefsir literatürü göz önünde bulundurulmuştur. Ayrıca Kur'an’ın Kur'an ile tefsiri yöntemine başvurularak Yûsuf sûresi 12/31. ayetini izah ettiği düşünülen başka ayetlere de referansta bulunulmuştur. Elde edilen bulgulara göre Hz. Yusuf'un ahlaki değerleri ve kararlılığı, manipülatif empati yaptırarak günahında kendini haklı çıkarmak isteyen kadının çabalarına karşı bir direnç noktası oluşturmaktadır.

Sesimi gör ve emzir, bana eğil Elim dilim dilim kekeç Elim hep küçümen kalacak Yüzümün yarısı alınmış gözlerim Yaşıtlarım, kedim, güvercinim, köpeğim...

Rahaf el-Mukayyed, "Siz bunları (saldırıları) televizyondan ya da telefonunuzdan seyrediyorsunuz ama birebir tanık olmuyorsunuz. Biz ise bütün bu yıkımı görüyor ve bu korkunç sesleri işitiyoruz." dedi. Kaynak: "Ramazanda hangi yemeği yesek diye düşüneceksiniz. Biz ise açız"

Hafta içerisinde, Kara Kuvvetleri’nin forsu değişti. Cumhurbaşkanlığı İletişim Başkanlığı, yapılan değişikliği “Milli Savunma Bakanlığı Kara Kuvvetleri Komutanlığı için fors tasarımı yapılmasına ihtiyaç duyularak yeni fors tasarlanmış, onaylanmış ve kullanılmaya başlanmıştır. Kara Kuvvetleri Komutanlığı brövesi ve sembolünde herhangi bir değişiklik yoktur” şeklinde kısa bir açıklama ile duyurdu.

Dünyaya bakan yönüyle insanın en büyük sorumluluğu idarecilik yönüdür. Bu yükümlülük, öneminden dolayı Hz. Adem’in yaratılışından önce Kur’an’da zikre bahis olmuştur. Bundan hareketle her insan, dünyayı idare edebilme meziyet ve kabiliyeti haiz yaratılmış. Her insanın fıtratında böyle bir muhayyile vardır. İnsana bunu sahiplenme yönüyle bir sorumluluk yüklemiştir.

İslam, henüz Mekke Devri’nde halkın, inanç, düşünce ve niteliğine bakmadan sosyal sorunlarla ilgilendi. Medine Devri’nde ise örnek bir Müslüman toplum oluştu. Halkın görüşü, Mescid’de hazır olan herkesin tabii olarak meclis üyesi sayılması boyutunda değer kazandı.

Dünya tarihi, pek çok yönüyle insanlıktan saklanmıştır. Tarihin bir kısmı, tarihçilerin kayıt alanının dışında tutulmuş, bir kısmı da yanlış yorumlanarak izlendiği hâlde insanlıktan saklı bırakılmıştır.

Yaşadığımız şu olaylar, zannedersem bizlere Yahudiler ve Hıristiyanlar hakkında daha fazla bilgilenmemiz gerektiğini göstermiştir. Öyle ya, işimiz gücümüz Yahudilerle ve Hıristiyanlarla, onlardan başka uğraştığımız kesim yok.

Türkiye’deki bütün Seydalara ve tarikat şeyhlerine sesleniyoruz! Ne olur, Allah için tez zamanda meydanlara inin!

Siz bu yazıyı okurken bir aksilik olmazsa Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan HAMAS’ın ve İhvan’ın en amansız düşmanlarından darbeci Sisi ile Mısır’da görüşüyor olacak.

Eskilerin bildiklerini, duyduklarını, gördüklerini dile getiren eserlerini ben de büyük bir zevkle okuyorum. Bu minval üzere kaleme alınan eserlerden bazılarını, Ali Fuat Türkgeldi’nin “Görüp İşittiklerim”, Lütfi Simavi’nin “Sultan Mehmed Reşad Han’ın ve Halefinin Sarayında Gördüklerim”, Çankırılı Hacı Şeyhoğlu Ahmed Kemal’in “Görüp İşittiklerim”, Münevver Ayaşlı’nın “İşittiklerim, Gördüklerim, Bildiklerim” değerli dostumuz Turan M. Türkmenoğlu’nun “Sahaflar Çarşısında Görüp İşittiklerim” isimli kitapları teşkil ediyor.

Hazır şehirlerimizin kimin tarafından ve nasıl yönetileceği üzerine bir seçime gidiyoruz, vesile edinip bir süre şehir üzerinde düşünmekte büyük fayda var.

Gazze’de insanlık katliamı işleniyor! Çocukları öldürüyorlar bayım! Çocukları yani geleceğimizi! Bebekleri öldürüyorlar bayım, bebekleri! Bebekleri yani masumiyetimizi!

Youtubedaki 140 Journos kanalının bence harika işi “Adnan”ı izledikten, Adnan Oktar’ın bütün pisliklerine vakıf olduktan sonra ister istemez döküldü dudaklarımdan bu cümle: “Tanrıyı şehirden kovarsan sonuçlarına katlanırsın.” Biraz geriden alayım.

Geçen hafta sonu çıkan yazımı şöyle bitirmiştim: “Birinci maddede belirtilen değerlerin zekâta tabi olacak kısmının toplamı 1 trilyon 102 milyar dolar. Bu tutarın %2,5’i, yani 27 milyar 550 milyon dolar, yoksullara dağıtıldığında kişi başına 2.822 dolar düşer. Bu, Türk lirası ile 85.281,91 TL yapar. Aylık olarak hesaplandığında kişi başına 7.206 TL olur. Asgari ücretlilerin maaşına 7.206 TL ilave edilirse, aylık maaşları 24.226 TL olur. İşsizlik sigortasından maaş alanların aylık maaşları, 7.106 TL ilave ile 15.139 TL olur” (Bir iki rakam tashihi yapıldı).

İslâm’ın ibadet ve sosyoekonomik düzeninin sütunlarından biri olan zekât, hemen bütün İslâm dünyasında felçli bir vücut haline gelmiştir.

Bugün Gazze’de ve Filistin’in genelinde, azgınlıkta sınır tanımayan ve emperyalizmin şımarttığı düşmana karşı çok zorlu bir mücadele veriliyor. Böyle bir mücadele dolaylı olarak ağır bir bedele mal oluyor. Çünkü orada tüm dünya Müslümanlarının onur ve şerefini savunan kararlı gençlerimiz sadece siyonist işgalciye değil çağın tüm ceberrut güçlerine karşı savaşıyor.

Siyonist işgal rejiminde iktidarı elinde bulunduran Netanyahu ve onun aşırı ırkçı siyonist ortakları ateşkes derken gerçekte, Filistin halkının ve onun haklarını savunan direnişin kendilerine teslim olmasını kastediyorlar. Bu yüzden Filistin direnişinden, esir mübadelesi, Gazze üzerindeki ablukanın kaldırılması, işgalci askerlerin tamamen bölgeden çekilmesi ve kalıcı ateşkes sağlanması gibi şartlarından vazgeçerek, bir süreliğine saldırıların durdurulması karşılığında elindeki esirleri serbest bırakmasını istiyorlar.

Bizde olsa kıyamet kopardı. Azerbaycan’da kopmadı. Mesele Türklükse onlar da Türk. Laiklikse laikler. “Çağdaşlık”sa orada başörtüsü takanlar bizden daha az.

İnsanlar zaman içinde yaşar, ama zamanı da insanlar yaşatıp değerli kılar. Biz zamanları, insanlarıyla ölçeriz. İnsanları da ahlaki-ruhî faziletleriyle ve manevî-maddî sıhhat dengeleriyle. Toplum, “insanlar” demektir.

Yüzyılın felaketi olarak yaşadığımız depremden bir seneyi geride bıraktık. Ders çıkararak, ibret alarak, nefs muhasebesi yaparak, ölüme-ahirete hazırlanarak bizzat depremi yaşayan kardeşlerimizi düşünerek onların acılarını paylaşarak dualarımızı ihmal etmeyerek depremi ve bıraktıklarını düşünelim.

Katil İsrail, Filistin-Gazze’de uyguladığı soykırımla 30 bin masum çocuk, kadın ve sivili şehit ederken, dünyada vicdanların uyanmasına ve binlerce insanın İslâm’la tanışıp Müslüman olmasına vesile oluyor.

Post-Osmanlı Orta Doğu'su, savaşlarla geçti her zaman. Huzur ve barış dönemleri istisnai oldu. Darbeler ve savaşlar, her zaman ana dinamikler olarak devam etti. Son savaş, İsrail tarafından hayâsızca sürdürülüyor. Bir şehir alanında katliam ve savaşların en ahlaksızı sonuna kadar götürülüyor. Müslüman dünyaya aciz oldukları hissettiriliyor. Bu tablo, Orta Doğu'da savaşları aşacak yeni barış arayışlarını zorunlu kılıyor. Türkiye ve Mısır yakınlaşması bu açıdan önemli.

Malum yarın 14 Şubat, Sevgililer Günü. Bundan 22 sene önce 17 Şubat 2002 tarihinde Y. Şafak Gazetesinde sevgililer günüyle ilgili 'Sevgililer Günü (Valantine's Day)'ne itirazım var!' başlıklı bir yazı yazmıştım. 9 sene önce 13 Şubat 2015 tarihinde aynı yazıyı bu köşede bir kez daha yayınlamıştım. Epey ses getirmişti. Bugün o yazıyı kısaltarak tekrar aktarıyorum.

Psikiyatrik hastalıklarda belirtilerin mümkün olduğunca geçmesi ve kalıcı bir iyilik halinin sağlanması tedavinin ana hedefidir. Bunun için ilaçların merkezi bir rolü vardır. Lakin bu yaklaşım çoğunlukla eksik kalmaktadır. Tedavinin doğru bir şekilde yerleşmesi ve dış dünyanın olumsuz etkilerine direnmesi kolay olmamaktadır.

Zalim işgalciler bizim zayıflığımızdan dolayı kazanmıyorlar, aksine korkaklığımızdan dolayı kazanıyorlar. Zorba, zalim işgalci bize karşı aczimizden dolayı kazanmıyor. Aksine bizim gevşekliğimizden dolayı kazanıyor.

Onbinlerce can alan büyük âfetin üzerinden bir sene geçti ama getirdiği acılar, çektirdiği ıztırap ve memleketin üzerine dağ gibi çöken elemler hiç azalmadı. Her tarafı saran hüzün bulutu hâlâ üzerimizde ve felâket sanki dün yaşanmış gibi... Marmara’daki 1999 depreminin ardından deprem tarihine merak salmış, Osmanlı Arşivleri’ndeki deprem ile ilgili evrakı elden geçirmeye başlamıştım...

BELKİ birçoğumuz tahmin etmiyordu ama Fetullahçı Terör Örgütü, Türkiye’nin uzay yolculuğunda da karşımıza çıktı.

Cumartesi akşamları TRT 1 ekranlarında, Anadolu yaşamını etkileyici bir üslupla anlatan “Gönül Dağı” diye bir dizi yayımlanıyor. Bugünkü yazıya dizideki iki karekter arasında geçen konuşma ile başlayıp Gazze ile bitirmek istiyorum.

İnsan hayatın tüm alanlarıyla alakadardır. Bu alakayı en iyi kurabilen şüphesiz ki İslam’dır. Çünkü İslam, kişiye cenin halinden başlayarak ölüm ve ölüm sonrası hayata dair tüm hakları vazeden yegane cihan şümul ilahi bir dindir. İşte burada dikkat edeceğimiz husus şudur: cenin için ölü ve ölümden sonra hüküm koyan İslam’ın dünya hayatının siyasal bir aklı ve iktisadi bir gücünden bahsetmemesi mümkün mü?

Mirac; yükselmek, tırmanmak ve merdivenle çıkmak gibi manalara gelen Arapça bir kelimedir. “uruc” kökünden müştak(türev) bir kavramdır. Kelimenin ism-i aleti “Mi’rac” kalıbında gelir. Dediğimiz gibi mana olarak, yukarıya çıkma alet veya vasıtası manasına gelen (merdiven dediğimiz) tırmanma aleti demektir.

Çağdaş Yahudi uygarlığı, insanlığa başta ne vaat ettiyse ona ters yönde yol aldı. İnsanlığın sermayesini insanlığı ihya yönünde kullanacağı vaadiyle aldı. Ardından insanlığı dolandırdı: O sermayeyi kendisi için kullandı.

“Aliyah” İbranicede “çıkmak, yükselmek” demektir. Bu kelime, terim olarak ise “Kudüs’e yükselmek” şeklinde bir slogan olarak Yahudilerin dünyanın farklı yerlerinden Kudüs’e göç etmesini ifade eder. Siyonistler, Kudüs ve çevresine Yahudilerin yerleştirilmesini “Aliyah” ile ifade etmişler; ırksal hedeflerle Kudüs’e yönelttikleri göçü “Aliyah” kavramı ile kutsamışlar.

Biliyorum, biraz ağır oluyor bu söz ama büyüklerimiz ve genellikle annelerimiz bize böyle söylerdi. Elimize geçen harçlığımızı bir anda boğazımıza harcadığımızda ve özellikle lüzumsuz şeylere verdiğimizde; “Şu pisboğazına azıcık dur de” derlerdi.

Korkarım katliamların en büyüğüne sıra geldi. Vicdansız kâfir Siyonist terör devleti asıl yapacağını şimdi yapacak, açık alanlara toplayıp sıkıştırdığı Gazzeli Müslümanların üzerine görülmedik bir şekilde ölüm yağdıracak. Beklediği gibi İslam dünyasının gıkı bile çıkmıyor, o halde çekinmeden asıl büyük katliamını gerçekleştirebilir.

Siyonist Yahudileri insanlığın gözünde büyütmenin yollarından birisi de bu işi eleştiri yoluyla yapmaktır. Hatta bu işin başını çekenler de Yahudi kökenli bir takım yazarçizerlerdir. Hani bizim de hoşumuza gider böylesiler.

Ali Emiri Efendi’nin bânisi olduğu Millet Kütüphanesi tam bir yazma eserler hazinesidir. Merhumun vefatından sonra kaleme alınan hemen hemen bütün yazılarda onun ne büyük bir kitap âşığı olduğu dile getirilmektedir. Nitekim kendisi de bir şiirinde bu aşkını şöyle ifade ediyor:

Gazete ve dergi yazılarını büyük bir ilgiyle okuduğum, kitaplarını defalarca gözden geçirdiğim hanım yazarlarımızdan merhume Münevver Ayaşlı’nın “İşittiklerim, Gördüklerim, Bildiklerim” isimli eserinin sayfalarını geçen akşam bir kere daha çevirdim. “Türk ve İslâm Kültürünün Meçhul Askerleri” başlığını taşıyan yazıyı bir daha tekrar okuma ihtiyacını duydum.

Şehirlerimizin kimin tarafından ve nasıl yönetileceği üzerine gitmekte olduğumuz seçimler küresel ölçekte sınandığımız, tam da şehirleri var eden temel sorularla küresel ve ulusal ölçekte sınandığımız olayların gölgesinde cereyan ediyor. Dünyanın tek özgür şehri Gazze’nin maruz kaldığı soykırım, bizde özgürce yaşanacak şehirlerin ortaya çıkmasına bir alan bırakacak mı mesela?

Balkanlar, dünyanın en kritik ve stratejik tampon bölgelerinden biri. Her zaman patlamaya hazır bombayı andırıyor. Büyük Balkan Seyahati yazılarımız, Balkanların geçmişten geleceğe uzanan karmaşık hikâyesinin görünür görünmez boyutlarını her yazıda kalemi olgunlaşan MTO’muzun demirbaş talebelerinden Seyfullah Yiğit kardeşimin dinamik kalemi ve gözlem gücüyle ruh dolu bir dille okuyucuyla paylaştı.

Bugün Gazze’yi yazacağım ama başka, bambaşka bir yerinden. Kendi muhasebemi yapmaya çalışacağım. Umulur ki başkaları da bu muhasebeye cesaret eder. İlk soru şu olsun: “Gazze konusunda nerede duruyorum?” Cevabı şöyle bu sorunun:

Vefatının 106. yıldönümünde Sultan Abdülhamid’i hasret, rahmet ve minnetle anarken onun bıraktığı mirası yemekle bitiremediğimizi nedense hatırlamayız. Halbuki bugün sadece Türkiye sathında belki on binlerce eseri, kitabesi, izi, hatırası hâlâ yaşamaktadır.

Ahmet Refik (1881-1937) II. Meşrutiyet devrinin en çok okunan tarihçisiydi. Lale Devri, Samur Devri, Sokollu, Kadınlar Saltanatı adlı kitapları elden ele dolaşır, yazıları merakla beklenirdi. Asker kökenli olup piyade yüzbaşısı iken Harp Akademisi’nde ders verirdi. Bu sıradadır ki Mustafa Kemal’in derslerine girmiştir. (Ayrıntılar birazdan.) Meşrutiyetten sonra askerlikten alınarak Türk Tarih Kurumu’nun atası olan Tarih-i Osmânî Encümeni’ne atandığını biliyoruz.

Son zamanlarda yine her kafadan bir ses çıkıyor. Susması, en son konuşacak adam olması gerekenler, en çok konuşanlar. Bilhassa dini meselelerde. Dindar olarak bilinenler de ilmîlikten uzak halleriyle, düşünceleriyle bu karmaşıklığın içindeler. Bunlara devletin rejimin istediği dini yerleştirmeye çalışanlar da var.

Gerilimin her geçen gün arttığı, sabır, katlanma ve hoşgörü iklimin ortadan kalktığı, kaos, kavga, kargaşanın hakim olduğu, kan, gözyaşı ve ölümlerin kanıksatıldığı, terörün nerde, ne zaman, ne şekilde karşımıza çıkacağının belli olmadığı, terörle yaşamaya ülkenin alıştırılmaya çalışıldığı, İhtilâl Anayasanın askıya alındığı günleri yaşıyoruz. Seçime gitme, o uğurdaki çalışmalar girdiğimiz “üç aylar”ı unutturdu. Üzerini örttü. Halbuki 12’nin 4’ünün “haram aylar” olarak Kur’an-ı Kerim’de (Tevbe suresi 36. Ayet) zikredilmesine rağmen bu “hürmet ve ihtiram” aylarının bile farkında değiliz.

Daveti, yapmazsanız, tevhide çağırmazsanız, imanı yaymazsanız, insanlık fitne ve fesat ile karşı karşıya gelir. Ey Müslümanlar, siz insanlığın muhafızlarısınız, kâinatın zübdesi ve efendilerisiniz, insanlığın rahat ve huzuru sizlere bağlıdır.

“İsrâ ve Mi’râc” mucizesinin Recep ayının 27. gecesi vuku bulduğu rivayet edilir. Gece yolculuğu veya yürüyüşü demek olan “İsrâ” ile yükseğe çıkmak anlamındaki “Mi’râc”ın hakikatini çok iyi anlamalıyız.

Umre, ömürde bir kez yapılması Hanefi ve Maliki mezhebine göre müekked sünnet, Şafii ve Hanbeli mezhebine göre ise farz olan bir ibadettir. Lügatta ‘ziyaret etmek’ anlamına gelen “umre” kelimesi, “ömür”, “imar” ve “tamir” kelimeleriyle aynı kökten geldiği için, ‘ömrümüze ömür kattığımız, hatalı ve kusurlu yanlarımızı tamir edip onardığımız ve adeta yeniden dirildiğimiz’ heyecan verici muhteşem bir ibadet olarak da tarif edilebilir.

Süreyya Eğitim ve Dayanışma Derneği'nin kadınları buluşturduğu bir toplantıdaydık dün. Kızlararağası Medresesi'ndeki Türkiye Yazarlar Birliği İstanbul şubesinde, 'Süreyya Aynası' adlı kitabın tanıtım mahiyetinde bir buluşmaydı bu. Süreyya Yüksel'i rahmetle andığımız, onun hatıralarını konuştuğumuz bir toplantıydı. 80'lerin, 90'ların İslami Hareket mensubu pek çok değerli arkadaşımız toplanıp gelmişti....

İsrail'e, 3 ayı aşkındır Filistin Gazze'de devam ettirdiği dramatik insanlık suçu ve soykırım sebebiyle yargı yolu gözüktü. Soykırımdan dolayı sanık sandalyesinde oturacak İsrail...

On bir ilde yüzyılın depremleri yaşandı. Şehirlerimiz yıkıldı. Tarihin en büyük ölümlerini ve acılarını yaşadık. Beş yüzyıl önce de aynı bölgede benzer depremler olmuştu. Şehirler yıkılmıştı, bazısı da tamamen yok olmuştu. Ancak nüfus bugün ki gibi devasa değildi. Bu nedenle can kaybımız şimdi çok daha fazla oldu.

İslam'ın gayrimüslimlerle ilgili bakışı nettir. Ehlikitap denir ve ehlikitap hukuku vardır. Kitabımız da Allah'ın adının anıldığı yerlere karşı saygıyı emreder. Hatta savaş anında bile Kilise ve Havra gibi mabetlere saygılı olun der. Osmanlı bunu asırlarca uyguladı. Kiliseler ve havralar güven içinde varlıklarını sürdürdüler. İslamiyet'in bu pratik gerçeklikleri içinde 1924 Nüfus Mübadelesi'ne kadar gayrimüslimler, İstanbul nüfusunun %45'ni oluşturdu.

Emanetçisi olduğum dairenin bulunduğu 15 daireli bina kentsel dönüşüme tabi binalardan biri. Müteahhitlerle görüşüyoruz, 'anlaştığımız takdirde yeni binayı iki yıldan önce teslim edemeyiz' diyorlar.

Tarihin en kanlı, en orantısız, en aşağılık ve en vahşi saldırıların yaşandığı yerdir Gazze. Kardeş olduklarını iddia eden ümmetin seyirci kaldığı bu soy kırımda bir avuç mücahidin dört aydır direniş gösterdiği yerdir Gazze. Anaların, babaların, çocukların, mücahitlerin insanlığa ve Müslümanlara çok şey öğrettiği mekteptir Gazze.

Bencilliğin, zulüm ve sömürünün yaygınlaştığı modern dünyayı dünyevileşme ve bireyselleşme gibi iki büyük tehlike kasıp kavurmaktadır. Bu iki fitnenin panzehri, yakînî ahiret inancının ikamesi ve ümmet bilincinin ihyasıdır.

Gösteriler bugünden yarına ne değiştirecek sorusunun cevabı, şu: Evet, değiştirme gücü var. Bir şey yapmamak hem Allaha karşı sorumluluk alma anlamına gelir ve kul için yeri gelir mazeret olur. İkincisi haklı görülen bir davada insanlar yalnız olmadıklarını hisseder. Sokaklardan hayatın her alanına taşınan ezgiler, tekbirler haline gelir.

Haktan ve adaletten yana olanlar için dört aydan bu yana Gazze hergün gündemdedir. Vicdanı olanlar hergün Gazze’de yaşayanların ve yaşananların fırsat buldukça kamuoyunda sesi olmaya çalışmaktadır.

16 Ocak’ta Kulp ilçesinde Cuma hutbesinde devletin mülki amiri Kulp Kaymakamı’nın gerek İslami örfe gerek gerek hukuka aykırı olarak Cuma imamına müdahale etmesi Türkiye’de gündem olmuştu. Bu olaya bağlı olarak Cuma namazı ve adabı hakkında bazı hatırlatmalarda bulunmak istiyoruz.

Toplumsal yapılanmanın teşekkülünde iktisadi muhayyile önemli bir yer alır. Akıl ve erdemin ilmek ilmek işlendiği İslam’ın ilk medeniyet tasavvurunda iktisat da büyük bir yer almaktadır. İktisadi gücü oluşturmanın üç boyutu vardır: Müslümanların infaklarında cömert davranmaları, Müslümanların kendi iktisadi birikimleri, düşmanın iktisadi kaynaklarını zayıflatmak...

Kur'an Nesli Platformu; her yıl "Hayat Namazla Güzeldir" şiarıyla çok verimli etkinlikler yapmaktadır. Namaz çalıştayları, bu etkinliklerin teorik kısmında önemli bir yer tutmaktadır. Bu çalıştayların dördü daha önce Batman’da gerçekleştirilirken beşincisi 6 Kasım 2023’te İstanbul’da gerçekleştirildi.

Hayır hayır, bildiğimiz zikirden, yani durmadan “Allah Allah” demekten bahsetmiyorum. Söz konusu o zikirle ilgili sayısız kitap olduğu gibi bu görevi yerine getirenlerimizin sayısı da az değildir elhamdülillah.

Azgın Siyonistlerin her yıl ramazan ayımızı ve mübarek günlerimizi gecelerimizi içimize zehir etmesine alışmıştık. Bugünler geldiğinde mutlaka bir gâvurluk yapar, baskınlar düzenler, Filistinli kardeşlerimizi katlederdi.

Cumartesi akşamları TRT 1 ekranlarında, Anadolu yaşamını etkileyici bir üslupla anlatan “Gönül Dağı” diye bir dizi yayımlanıyor. Bugünkü yazıya dizideki iki karekter arasında geçen konuşma ile başlayıp Gazze ile bitirmek istiyorum.

Tarihin unutkanlığı tutar bazı dönemlerde. Devasa sütunlar patır patır yere devrilirken yerdeki çakıl taşları parlatılıp cilalanır. Böyle dönemlere “olağanüstü zamanlar” demekte mahzur yok. “Devrimci dönemler” demeyi tercih ediyor bazıları. Bizim İnkılap Tarihi dediğimiz dönem de bu “olağanüstü zamanlar”dan biridir. Yakın tarihte nice unutturulmuş kahramanla karşılaşmamız bu açıdan tesadüf değildir. Ve nice sahte kahramanın en çok bu yıllarda zuhur ettiğini de bilmek şaşırtmıyor bizi.

İslâm’ın doğduğu şehirde, Mekke›deyiz… Beytullah’a namaz için, tavaf ve sa’y için her gidişimizde Peygamber Efendimizin (s.a) evi olarak bilinen mübarek mekanın yanından ve arkasında yükselen Ebu Talip mahallesi civarından geçiyoruz. Burası, müşrik zorbaların, Peygamberimiz başta olmak üzere Müslümanları sadece “Rabbimiz Allah’tır” dedikleri için üç yıl boyunca muhasara altına alıp onları aç ve susuz bıraktıkları zorlu yıllara tanıklık etmiş…

Fitne, fesatlarla dolu imtihan günlerini yaşıyoruz. En fazla ihtiyaç duyulan fakat yaşanmayan İslâm kardeşliğini mutlaka yaşamamız ve yaşatmamız gerekiyor. Sadece bilmek, okumak yetmez. Adına İslâm ülkeleri denilen, olmayan İslam ülkelerinden bahisle hep onların yanlışlarından bahsedenlere de örnek hayatımızla da ders vermeliyiz.

Gazze'nin kuzeyinden, ölüm haberleri geliyor. Bu seferki ölümler açlıktan... Ellerindeki küçücük kaplarla, bir o yana bir bu yana koşuşan çocukların, birer minik serçe gibi ekmek kırıntısı arayışları... Ve yavaş yavaş gelen, tüm vücudu ağır ağır ele geçiren ölüm... Çocukların, ihtiyarların, yeni gelinlerin arasında bir ateş yalazı gibi dolaşan ölüm. Kurşundan daha ağır: Açlıktan ölüm...

Biden'ın yüzüne "savaş dursun" diye haykırıyor bir grup kadın. Vicdanlı kadınlar bunlar. Gazze'deki soykırıma yürekleri kan ağlıyor. Her çeşit riski göze alarak dünyanın en güçlü devletin en güçlü adamına karşı yeter diyorlar. Başkent ve New York'ta da yüzbinlerce insan yürüyor. ABD, kamuoyunda iki devletli çözümden bahsediyor.

100 günü aştı. Küfür tek millet olmuş avuç içi kadar bir alanda her gün onlarca Müslümanı katlediyor. Şehit sayısı 25 bini aştı. 10 bine yakın insan enkaz altında, haber alınamıyor.

Filistin Davasının sadece Filistin’i ilgilendiren bir dava olmadığı, herkesi ilgilendirdiği gerçeği artık daha net görülüyor. Aksa tufanı mucizevi bir dokunuşla İsrail’in tüm dünya için potansiyel bir tehdit oluşturduğunu ve global kötülüklerin merkezinde yer aldığını herkese öğretti

Irmağın kıyısında bahçıvanlık yapan bir ihtiyar, ırmaktan bahçesindeki kuyunun içine ulaşan bir ark yapmış, kuyudan testisini dolduruyor, suyu arka döküyor ve bin bir güçlükle hiç kıymeti olmayan bir sonuç elde ediyordu. Durumu gören komşusu: ‘Günde yüz karık sulayabileceğin ve az bir meşakkatle daha çok sonuç alabileceğin bir alet var. Ondan yararlanmak istemez misin?’ diye sorar.

Son günlerde yeniden gündeme gelen ancak laiklerin yüzyılı aşkın zamandır gündemlerinden hiç düşmeyen ‘kahrolsun şeriat!’ sloganları ne anlama geliyor? Osmanlı modernleşmesi ile başlayıp Türk modernleşmesi ile zirveye çıkan Batı seviciliği, Batının sadece ekonomik, siyasi, askeri gücüne öykünmedi. Modernleşmecilerin içlerinde her ne kadar: ‘Onların teknolojisini alalım, ruhunu değil!’ diye uyaranlar olsa da, ‘geri kalmamızın nedenini İslam’a bağlayanlar’ galip geldiler. Burada direkt olarak İslam’a söz söyleyemeyen laikler şeriat kavramını günah keçisi olarak seçmişlerdi.

Günümüzdeki Gazze kuşatmasından bahsederken, ister istemez aklımıza tarihteki Akkâ Kuşatması gelmektedir. 12. yüzyılın sonuna doğru Müslüman Akkâ şehri, istilacı Frenkler tarafından iki yıl sürecek olan bir kuşatmaya maruz kalmış idi.

Lahey’deki duruşma, tüm dünyanın olmasa da vicdan taşıyan milyarlarca insanın anbean takip etmesiyle tarihe geçti. Ortada nihai bir karar yok ve henüz İsrail’i durduracak, soykırımdan geri adım attıracak net bir yaptırım oluşmadı. Ancak 120 gündür, insanlığı çaresizliğe saplanıp kalmanın ötesine geçirecek yeni bir durum var. Uluslararası Adalet Divanı’nın, ‘soykırım davasının esastan görülmesine’ hükmetmesi, İsrail için de karşısına aldığı dünyanın geri kalanları için de tarihin akışını değiştirebilir.

“Mü’minler birbirlerini sevmekte, birbirlerine acımakta ve birbirlerini korumakta bir vücuda benzerler. Vücudun bir uzvu hasta olduğu zaman, diğer uzuvlar da bu sebeple uykusuzluğa ve ateşli hastalığa tutulurlar.” Buhârî, Edeb 27; Müslim, Birr 66

Dünyada gündemin bizde olduğu kadar başdöndürücü bir hızla değiştiği bir başka memleket herhalde yoktur... Son günlerde tartıştığımız herşeyi, para hırsı içerisindeki futbolcuların dolandırılmalarını, şehitlerimizi, Suudi Arabistan’a giden Fenerbahçe ile Galatasaray’ın Süper Kupa’yı oynamadan dönmelerini falan bir tarafa bıraktık, üç günden buyana “hilâfet bayrağı”nı tartışıyoruz.

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın başvurusu üzerine terör örgütü PKK’nın siyasi kolu HDP hakkında kapatma davasının üzerinden neredeyse 3 yıl geçmesine rağmen Anayasa Mahkemesi halen bir karar veremedi.

Türkiye, kırk yılı aşkındır bölücü terör örgütü PKK’ya karşı bir ölüm kalım mücadelesi veriyor. Nerdeyse her evden bir şehidimiz var, her haneye kor ateş düşüyor! Aklınıza şu sorunun geldiğini tahmin ediyorum. Neden terör örgütü bir türlü yok edilemiyor?

İktisad; herhangi bir şeyde adil davranmak, orta bir yol takip etmek manasına gelir. Fıkhımızda iktisad, daha çok mal konusunda gelir-gider dengesinin sağlanması manasında mali bir kavram olarak karşımıza çıkmaktadır. Bugünkü makalemizde Habil ile Kabil hadisesinin iktisadi boyutunu anlamaya çalışacağız.

İnsan bir başkasına muhtaç fıtratta yaratılmış bir varlıktır. Kendi hayatının devamı için bir başkasıyla beraber yaşaması gerekir. Bu yaratılan her canlı varlığa, Yaradan’ın getirdiği temel yaşam koşuludur. Hayatı yaşamanın bir ferdi boyutu, bir de toplumsal boyutu vardır. Hayatın toplumlara bakan boyutu tıpkı kişisel boyut gibi bir başka toplumun da varlığına saygılı olmasına bağlıdır. Çünkü, her insanın varlıksal onuru insanlık ailesinin genelinin onuruna bağlıdır. İslam hukuk sisteminde bu onur “zarureti hamse” şemsiyesi altında muhafaza edilmiştir. Sırasıyla, can, mal, akıl, din ve neslin korunmasıdır. Bu ortak onuru kabul etmeyen tek toplumsal yapı siyonist terör çetesidir. İsrailoğulları her yönüyle olduğu gibi bu manada da bir toplumun ontolojik yapısının tersine suyu akıtmaktadır. Bu mücrimliğin iki sacayağı bulunmaktadır.

Güney Afrika Cumhuriyeti, siyonistlere karşı hiçbir ülkenin yapmadığını yaptı; küresel siyonizm ve işbirlikçilerini aşarak israilin vahşetini Uluslararası Adalet Divanı’na götürdü. Dava, Adalet Divanı tarafından kabul edildi ve israili yargılama süreci 12 Ocak Cuma gününde başladı. Sonucu ne olursa olsun, bu yargılama çok önemli. Mahkeme, tehditler altında, insanlığın vicdanını yaralayan bir tavır alsa da israil, dünya toplumlarının vicdanlarında idama mahkumdur. Gazze’de İslâmî bir mücadele var ve Güney Afrika, Müslüman olmayan bir ülke. Bunun için, meseleye yüzeysel bakanlar ya da İslam’a ve Müslümanlara ön yargılı yaklaşanlar, alışıldık yorumlar yaptılar; İslamsız bir insanlık vicdanının yüceliğinden söz ettiler. Bu çevreler, Müslümanlarla ilgili her meseleyi, ilk bakışta Müslümanlara, hakikatte İslam’a karşı kullanmaya ayarlılar. O hâl üzere Güney Afrika’nın olumlu tutumundan da İslam’ı ve Müslümanları tahkir etme yoluna gittiler.

Toprağın istilası görünür, zihinlerin istilası ise insanın kafatası arasındadır. Onu görme imkânınız ancak etkilerini görmeniz ve takip etmenizle mümkündür. Dünyanın yaşadığı zihinsel istilayı takip ettiğinizde ise “Keşke bilmeseydim! Şimdi nasıl duyuracağım?” kaygısına düşüyorsunuz.

Yahudi, dünyanın II. Dünya Savaşı’ndan sonra büründüğü “insânîleşme” ile alay edercesine çocukları sniper denen keskin nişancılara vurdurtuyor. Üstelik bunu yapmakla gurur duyuyor. Yahudi, Filistinli çocuğu öldürürken “Bakın, dilediğinizi dilediğim gibi öldürebilirim. Bunu yapma ayrıcalığım var!” dercesine bütün insanlığa meydan okuyor. Bu meydan okuma karşısında, mevcut dünya düzeninin şefi ABD, “büyüklük gösterip” vahameti hafifletmek için çalışmıyor. Dışişleri Bakanı siyonist diplomasiyi yürütürken Eski başkan yardımcısı, istilası altındaki topraklara kadar gelip çocukları öldürecek, doğmamış bebeklerine hayatlarına son verecek top mermilerinin üzerine imza atıyor.

Şunu iyi bilelim ki Gazze’yi unutmak, Gazzelileri unutmak Allah’ı unutmaktır, dolayısıyla Allah tarafından unutulmaktır. Belki şu an için farkına varamıyor olabiliriz; ama Allah tarafından unutulmak ise bir insan için felâketlerin en büyüğüdür! Düşünebiliyor musunuz, “Allah tarafından unutulan bir insan olmak…”

Hiçbir savaş Gazze’de olduğu gibi bütün bir dünyaya mal olmamıştır. Elbette savaşlar görmezden gelinmez ve yerine göre dünya genelinde birçok yeri etkisi içine alır. Fakat bu etki alanları her şeye rağmen sınırlı kalır, merkezden uzaklaştıkça etkisinin dalgaları kaybolur.

Belediye başkanlarından seçim beyannamelerinde Siyonizm’le mücadele edeceklerine dair somut maddeler koymalarını istiyoruz. Bizim için bu her şeyden önce gelmektedir. Çöpten de önemlidir, çukurdan da önemlidir, çamurdan da önemlidir, kentsel dönüşümden de önemlidir.

Millet Kütüphanesi’nin kurucusu ve ilk hafız-ı kütübü Ali Emiri Efendi’nin en büyük ve son derece takdire şayan iki büyük hizmetinden birincisi, kültür tarihimizin şaheseri olan Divanü Lügati’t-Türk’ü edebiyat dünyamıza kazandırmış olmasıdır. İkincisine gelince o da tam bir yazma eserler hazinesi olan Millet Kütüphanesini Türk milletine hediye etmesidir. Merhum, bu konuda öyle büyük bir hassasiyete sahipti ki, geleneğe uyularak, bu kitap hazinesine “Ali Emiri Efendi Kütüphanesi” denilmesi gerekirken öyle yapılmadı, “Millet Kütüphanesi” ismi tercih edildi.

İslamcı aydının iktidarla imtihanının her aşamasında başarılı veya ideal olduğunu kimsenin söyleme imkânı yok elbet. Buna kendi deneyimim de dahil, ama bu aynı zamanda ideal ile gerçeklik arasındaki hiçbir zaman kapatılamayan ve hiç kapatılamayacak olan mesafeyle de alakalı bir şey.

Afganistan’daydım, bir yandan ülkede 45 yıllık işgal ve iç savaşlardan sonra en son dünya gücü ABD’yi en ilkel silahlarıyla ve düzensiz ataklarıyla çekilmeye mecbur bırakan bir halkın, bir sosyal-siyasi hareketin sırrını çözmeye çalışıyorum. Sır aslında bugünlerde Gazze’de de tekrarlanarak bilenler için sır olmaktan çıkmıştır. Bütün olup bitenlere şahit olduktan sonra sır kendini ifşa ediyor: Aslında sır yok. Herşey insani kapasitenin sınırları içinde cereyan ediyor. Biri sosyal medyada anlatıyor:

Afganistan’da ekonomik kalkınma ve göçü önleme gündemi şimdiye kadar alışık olduğumuz haberlere nazaran oldukça garip gelebilir, ama durum tam da öyle. 2 buçuk yıl öncesine kadar bu ülkede geçerli olan tek dil işgalin, şiddetin, savaşın, istikrarsızlığın diliydi ve böyle bir gündeme asla sıra gelmezdi.

Mostar Köprüsü’nde karşılaştığımız bir kardeşimiz Balkanlar’ın geleceği konusunda bizi korkuttu. Onunla yaptığımız muhabbeti akıcı bir dille aktardı Seyfullah Yiğit kardeşimiz.

Gazze, kan ağlıyor: Gazze’de ürpertici bir soykırım yaşanıyor… Soykırımın sürdürülmesi için inanılmaz korkunç şeytanî yollara başvuruyor katil İsrail devleti ve Netanyahu ifriti. Bütün kirli, iğrenç çamaşırları ortaya döküldü Batılı liderlerin Epstein belgeleriyle: Biden başta olmak üzere bütün belli başlı Batılı liderlerin nasıl iğrenç bir ağın içinde oldukları anlaşılıyor! Bunlar insan değil gerçekten. Korkunç şeytanî varlıklar bunlar! Katliama neden sessiz kaldıkları şimdi anlaşılıyor: Kirli çamaşırlarının ortaya çıkması korkusu!

Pençe-Kilit Harekâtı bölgesinde teröristlerin alçakça sızma girişimi oldu. 9 Mehmetçiğimiz şehit oldu maalesef. Şehitlerimize Allah’tan rahmet ve kederli ailelerine başsağlığı diliyoruz. Milletçe başımız sağ olsun. Türkiye, mahallî seçimlere girerken, karıştırılacağa benziyor. Bendeniz bu yazıda yaşadıklarımızı bir tarih felsefesi yaparak, uzun soluklu ve kalıcı bir dille anlamlandırmak ve geleceğe ilişkin bir yol haritası çıkarılmasını sağlayacak bir yakın tarih okuması yapmak istiyorum.

“Çocuklarımızdan kalan et parçalarını poşetlere doldurdukları dünya burası. Çok dert ediyorsun burayı” dedi bana. Başkaları “meczup” diyordu ona. Ben “fıtratını korumayı namusu bilen bir salih” demeyi tercih ettim. “İçine doğru kıvrılan bir sincap” da diyebilirdim, insanlar ne dediğimi anlayacak olsaydı.

Cennet mutlak (kayıtsız, şartsız, görecesiz…) ve ebedî mutluluk olduğuna göre dünyada ferdin, topluluğun ve insanlığın refah, sıhhat, afiyet ve saadeti zirvede bile olsa -ki, bu da mümkün değildir, olmamıştır ve demek ki, olmayacaktır- muhal farz olsa bile geçici, göreceli ve kimilerine özel olacağı için dünya cennet olmayacaktır.

“Yalnız Hamas hür, başka hür yok” diyorlar ya el-hak doğru; her ülke bir şekilde bir yerlere bağlı, adım atacağında birçok hesap yapmak durumunda, gruplar, şirketler, holdingler de öyle, “esir, köle”; faydanın, çıkarın, kârın, büyümenin… esiri; “ya tedarik edemezsem, ya satamazsam, ya ambargoya maruz kalırsam…” diye düşünüp duruyorlar.

İlk kez uzaya Türk vatandaşı bir astronotun gönderilmesi, havacılık ve uzay çalışmalarına ilgiyi artırdı. Epey geç de olsa uzay yolu kervanına katılmış olduk. Unutmayalım ki bütün hamleler bir ilk adımla başlar. O ilk adımın atılması için bir fikir ve iradenin buluşması lazımdı ki, içeriden ve dışarıdan bütün engelleme ve sulandırma gayretlerine rağmen nihayet gerçekleşti. Arkası gelecektir inşaallah. Sizi bugün havacılığımızın yakın tarihine götüreceğim. Bir asırdan biraz eskiye.

Yanlış anlamalara mahal vermemek bakımından belirteyim: Halil İnalcık hoca en has cinsinden bir tarihçidir. Osmanlı Devleti’nin Tanzimat’a kadarki siyasî tarihini olduğu kadar iktisat tarihini de onun eserlerine başvurmaksızın yazamazsınız. Yazarsanız eksik kalacağı muhakkak gibidir.

Demek yalnız kuşlar değil, harfler de kaderle uçarmış. Son Osmanlı hattatlarından Behcet-i Arabî veya Arabîzade Mehmed Behcet Efendi, 1893 yılında Urfa’da doğmuş ve 1965 senesinde 72 yaşında vefat etmiş. Kendisi 1973 yılında kaybettiğimiz amcam Abdurrahman Armağan’ın kayınpederiydi. O sırada Urfa’ya Gaziantep’ten misafir olarak gelen annemi Behcet-i Arabî’nin kızı Ayşe yengem babasının bağına davet etmiş. O zaman şehir dışında bir bağları varmış. Oğlu atla gelmiş götürmeye, annemin ata binmesi söz konusu olamayacağına göre oğlu beni kucağına almış, annemle yengem yaya yürümüşler kilometrelerce yolu. (“O zamanın insanları yürürdü”, diyordu annem olayı anlatırken.) Yürümüşler onlar da. Bağa geldiklerinde Behcet Efendi karşılamış, beni kucağına almış, başımı okşamış ve dua etmiş. Maşaallah filan demiş. O kadar yolu geldiklerine göre kalmış da olmalılar/olmalıyım. Yani Behcet-i Arabi Efendi ile aynı evde kalmışım. Bir gün veya belki birkaç gün…

Soykırımcı ve işgalci İsrail ordusunun Gazze’deki insanlık dışı katliamlarını medyadan gördükçe siz de eminim benim gibi ‘Hitler az bile yapmış bunlara?’ (en azından bir kere) demiş olmalısınız. Holokost dedikleri soykırıma uğramış olmayı 75 yıldır dünyanın başına kakarak bir nevi işgal ve katliamlarını meşrulaştıran İsrail ve Siyonizmin hedef tahtasına oturttuğu aleyhinde binlerce film çevirip kütüphaneler dolusu kitap yazdırdığı ve kamuoyunun beynini acımasızca yıkadığını unutmayalım.

Ehl-i sünnet ve cemaat, Peygamberimizin ve ashabının İslam anlayış ve uygulamalarının temel ilkelerini benimseyen ve ümmet birliğini bozmayan, ümmetten ayrılan fırkalara katılmayan “ümmetin ana gövdesini ve İslam anlayışını” temsil etmektedir. Böyle olduğu halde kendi düşüncelerini, görüşünü, yetiştiği çevrenin uygulamalarını dini ölçülerin yerine koyan davranışın “ehli sünnet” anlayışıyla ilgisi yoktur. Anlayış ve idrak sapması vardır. İlmilikten, kitabilikten uzaklaşmanın veya şifahi kültürle yetinmenin getirdiği sapkınlıktır. Allah ve Resulünün ölçüleriyle hareket etmeme, sapkınlıktan sapıklığa götürür.

Kendi düşüncesinin veya bağlı bulunduğu cemaatin dışındaki herkesi dışlama hastalığından bir türlü kurtulamaz haldeyiz. Şu hadisi şerifi zaman zaman hatırlamalıyız: “Yahudilik yetmiş bir, Hıristiyanlık yetmiş iki fırkaya ayrıldı. Benim ümmetim de yetmiş üç fırkaya ayrılacak. Hepsi cehennemlik olacak, sadece benim ve ashabım gibi inanıp yaşayanlar kurtulacak.” Yani Yahudiliğin ve Hıristiyanlığın bozulup hak yoldan çıkması, bu kadar çok fırkalara ayrılmaları sebebiyledir. Resulullah Efendimiz bugünleri görürcesine “Pek çok fırkaya ayrılma benim ümmetimin de başına gelecektir. Helak edici bu musibetten kurtulmanın yolu, Kur’an-ı Kerim’i anlamada Sünnetin ve sahabe uygulamasının ölçü ve örnek alınmasıdır. İhtilafa düştüklerinde bunda birleşmelidirler.” Hadisin açıklaması gibidir.

Ramazan-ı Şerif’in rahmet ve bereket rüzgârlarını/esintilerini/aydınlıklarına kavuşacağımız günlere yaklaşıyoruz. Recep ayına girmemiz, Regaip Kandilini uğurladığımız bu günler aynı zamanda içinde bin aydan hayırlı bulunan ‘Kadir Gecesi’ne de yaklaşıyoruz. İbadetleri belli günlere tahsis etmeyelim. Her günümüz dinimizin yaşandığı yaşatıldığı günler olsun. Sadece bir ayet veya bir hadisle amel edilse toplumun huzur bulacağını unutmayalım. Bazı hadis-i şeriflerin ışığında düşünelim.

Kudüs ve Filistin 1917’den beri işgal altında. Daha önce de 15 Temmuz 1099’da Haçlılarca işgal edilmiş ve tam 88 yıl sonra Hıttin’de Haçlıları yenen Selahaddin Eyyubi tarafından kurtarılmıştı. Bugün de Kudüs-Filistin Selahaddin’de zirve noktasına ulaşan şu dört bilinç ve duyarlılık ekseninde kurtarılabilir:

Mübarek “üç aylar”a girmek üzereyiz. Önümüzdeki Cuma günü 1 Receb. Efendimiz (s.a) bu aylarda şu duayı tekrarlardı: “Allahümme bârik lenâ fî-Recebe ve Şa‘bân ve belliğnâ Ramazan: Ey Allah’ım, bize Receb ve Şaban’ı bereketli kıl ve bizi Ramazan’a eriştir.” (Ahmed b. Hanbel, Müsned, 1/259) Bu bereketli günleri, Ahiret azığımızı çoğaltmak için fırsat bilmeli, “keşke biraz daha fazla hayırlı ameller yapsaydım!” diye pişman olmamak için üç ayları en güzel şekilde değerlendirmeliyiz.

Ne zamandan beri "yıldızlara bakmanın" boş hayal peşinde koşmak olduğu öğretildi bize? Niçin seyrettiğimiz filmlerde, en komik adamlar nişanlılarının evine uçakla dalarlar? Niçin "eller aya, biz yaya" diye hayıflanırken bile, ay veya uzay bizim için hayalden bile uzaktadır?

Epstein Davası ile tüm dünyanın aynı anda konuştuğu küçüklerin cinsel istismarı konusunun ardında, kayıp kişiler ve insan kaçakçılığı gibi devasa konular var... Çocukların seks işçisi ve safarilerde kurban olarak kullanıldığı kapkara, şeytani bir bağlantılar silsilesi bu... Şantaj ağları aracılığıyla; sermayenin, medyanın, trendlerin, politikayla eş güdümlü olarak en üstten ve görünmeyen ellerle idare edildiği iğrenç bir karışım...

Toplumlar, vurucu dalgalarla beraber değişiyorlar. Kendilerini bu dalgalarla tanımlayacak hale geliyorlar. On bir ili vuran deprem bölgesinde toplum, artık deprem toplumu olur. Türkiye'de bunun yakinen yaşadık. On bir ilimizde toplumsal hayata tamamen deprem damgasını vurdu. Kovit zamanlarında da "epitemik toplum" olmuştuk. Şimdi bütün dünyayı saran başka bir bela var: Uyuşturucu. Bu açıdan da artık bir Narkotik Toplum doğuyor.

Post-Osmanlı Ortadoğu'sunda, hep savaş durumu yaşanıyor. Önce işgallere karşı ulusal kurtuluş savaşları verildi. Arkasından darbeler geldi. Nasırcı ve Baasçı rejimler doğdu. Yeni devletler Arap Milliyetçi Sosyalizmi etrafında ve savaşçı komutanlar önderliğinde kuruldu. Saddam, Nasır, Kaddafi, Esad böyledir. Arap-İsrail Savaşları ortaya çıktı. Yıllar sürdü. İsrail, artık savaşın ana aktörlerinin başında yer almaya başladı.

Türkiye, artık emperyalist güçlerin arkasına takılmadığı için kimi zaman doğrudan kimi zaman da dolaylı olarak hedefteki ülke konumundadır. Son olarak emperyalist güçlerin tüm gücüyle desteklediği Gazze soykırımı karşısında sesi en çok ve en yüksek çıkan ülke olduğu için bitme noktasına gelmiş ve kaçacak delik arayan bir terör örgütü eliyle Türkiye tehdit edildi.

Gazetemiz yazarlarından M. Sabri Beşer Bey'in 14 Ocak 2024 Pazar günü saat 11.57 de "Âlim de öldü âlem de!" başlığıyla bir mesajı düştü telefonuma. "Babacığım FARUK BEŞER (Hocamız) emanetini teslim etti. Rabbim rahmet eylesin." diyordu. Faruk Beşer merhumu 40 seneyi aşkın bir zamandan beri tanırım. İlk tanıştığımızda henüz doktora hazırlığı içindeydi.

Hz. Yûsuf köle olarak Mısır’daki Aziz’e satıldıktan sonra onu satın alan kişinin eşi nedeniyle zor bir imtihan geçirmiştir. Bu konu Yûsuf sûresinin 24. ayetinde vurgulanan önemli bir tema olarak öne çıkmaktadır. Bu ayet bağlamında bu yazıda Hz. Yûsuf'un sahip olduğu iyi niteliklerin toplumsal ve bireysel düzeyde nasıl bir etki yarattığı, ahlaki sorumluluklar bağlamında nasıl bir duruş sergilediği ayrıntılı olarak incelenmektedir. Bu çalışma, Kur'an'ın kendi içinde nasıl tefsir edildiği ve anlaşıldığı konusunda “Kur'an’ın Kur'an ile tefsiri” yöntemini kullanarak, Hz. Yûsuf'un asil ahlaki duruşunu ortaya koymayı amaçlamaktadır. Elde edilen bulgular, Hz. Yûsuf'un iffet sınavından başarıyla geçtiğini, sınav öncesi, sınav sırası ve sonrasında “ihlaslı kılınmış bir kul” olduğunu ve gençlere güzel bir rol model olarak sunulabileceğini göstermektedir.

Gazze’yi konuşmayı, Gazze üzerine müzakereyi, muhasebeyi, dertleşmeyi sürdürüyoruz. Dikkatle takip etmeyi, her durumda hamd etmeyi ve İbret almayı gerektiren günlerden geçiyoruz. Yaşadığımız bu süreç bizi mutlaka çokça düşündürtmeli, hatta sarsmalı.

Ben-i İsrail bir kavim olduğu halde, Rabbimizin onlara hitap ederken kavim yerine “israil oğulları” demesini anlamaya çalışacağız. Kur’an-ı Kerim’de israil kavramı kırk üç yerde geçmektedir. “Ey israil oğulları” terkibi altı yerde geçer. Mekki ve Medeni ayetlerde israilden bahseder. Ancak “Ey İsrail oğulları” terkibi ise sadece Medeni ayetlerde bulunmaktadır. İşin çilingiri, beni israilin kötülendiği yerde bu terkibin zikredilmiş olmasıdır.

Yıldırım Orduları Grubu, I. Dünya Savaşı’nda Osmanlının Filistin-Suriye-Irak cephelerini korumak için kurduğu son ordudur. Görev sahasında Irak varsa da sadece Filistin ve Suriye’de görev yapmış ve bu bölgeleri İngilizlere bırakmıştır. 24 Haziran 1917’de Halep’te Osmanlı ve Alman subaylarının buluşmasıyla oluşturulan Yıldırım Ordularının gerek komuta heyeti gerek Filistin ve Suriye’deki faaliyetlerinin bugünkü Filistin davası için oluşturduğu zemin, bugüne kadar hep gündemde kalmasına yol açmıştır. Birinci Dünya Savaşı, Osmanlı ordularının başında yabancı subayların (Alman generallerin) bulunmasıyla Osmanlı savaş tarihinde oldukça farklı bir örnektir.

Gerçekten yazıklar olsun bize! Hiç kimse alınmasın, kendi kendimize söylüyoruz bunları. Evet, yazıklar olsun bize! Çünkü içinde bulunduğumuz durumu bu sözlerden başka bir şeyle izah edemeyiz. Taş üstünde taş kalmadı, şehid sayısı yirmi üç bini aştı, enkaz altındakiler hariç. Yüz bine yakın yaralı, yüz binlercesi de açlıktan ve hastalıktan ölmeyi bekliyor.

Türkiye, herhangi bir İslâm ülkesi değil. Medeniyet-kurucu, (medeniyetin istikametini, yönünü, yörüngesini ve ruhunu yitirmemesini sağlaması anlamında) medeniyeti-konumlandırıcı ve her tür saldırıya karşı medeniyeti-koruyucu roller üstlenmiş tarih yapıcı bir ülke, böyle bir tarihin mirasçısı. Bin yıl İslâm’ın bayraktarlığını yapmış, hilâfeti devraldıktan sonra Müslümanların hâmisi, korucuyu-kollayıcısı olmuş bir umut. Adı, İslâm’la özdeşleşmiş, kaderi İslâm’la belirlenmiş, geleceği İslâm’a endekslenmiş bir ruh.

Sürrealist ressamlar çok erken yaşamış göçmüşler bu dünyadan! Türkiye’ye, özellikle de son yarım asırda yaşadıklarımıza bakarak konu bulmakta da, “konu mankeni” bulmakta da zorlanmazlardı sürrealist ressamlar oysa!

Zeki bir Osmanlı subayı olan Mustafa Kemal, şimdiki ahmak Kamalistlerin aksine, “hilâfet” dediğimiz politik makamın ne işe yarayacağını bildiği için halife olmak istemişti. Bunun niçin mümkün olmadığını, o esnada memleketin ikinci adamı olan Kazım Karabekir Paşa, hatıratında bütün detayıyla anlatıyor.

Bu kadar cehaletle ancak tımarhanede yaşanabilir diyeceğim ama deliler yurdunda dahi belli bir zekâ katsayısı mevcuttur. Nitekim Peyami Safa şu muhteşem cümlelerle aradaki farkı vurgular: “Delilik şüphesiz aptallıktan iyidir. Delilik var olmuş bir zekânın yok oluşudur; aptallık, var olmamış bir zekânın var olmamaya devam edişidir. Deliliğin hiç olmazsa mazisi şanlı. Aptallığın şerefli bir tarihi bile yok.”

Şahısları putlaştırmadan kurtulamadınız. Reis’i yalnızlaştırmaktan da. Son yaşanan/yaşatılan olayları tahlil ettiğinizde ne hallere düştüğünüzü görürsünüz. Sadece Ömer Çelik’in açıklamalarına bakın. ‘Hilafet diye bir gündemimiz yok. Bu siyasi mesajların karşısındayız. Bizim temel meselemiz, Türkiye’nin laik demokratik vasfının güçlendirilmesidir’ diyor. Yazıklar olsun. Öbür âlemde dindar insanlara baskı için gerekçe gösterilen Laikçi kanunlarla hesaba çekilmeyeceğini bilmez misin, nasıl düşünmezsin.

Geçen haftaki yazımın devamını yazarken son yaşadığımız olaylarla ilgili bizim entelektüelimiz Yusuf Kaplan hocamızın şu cümleleri, makalemde vurguladığım ve başlığa koyduğum konuyla da irtibatlı olunca yazıma hocamızın cümleleriyle başlayayım.

Başlığı okuyanın zihninde canlanan ilk siluet, sadece gözleri ve sağ işaret parmağı görünen Gazze direnişinin sembolü Hamas/İzzeddin Kassam Tugayları Sözcüsü Ebû Ubeyde olmalıdır. İşte biz, ona bu ismi veren büyüklerinin, kendisine benzemesini istedikleri, ashabın önde gelenlerinden Ebû Ubeyde b. El-Cerrah’ı (r.a.) tanıtmak istiyoruz. Ebû Ubeyde Âmir b. Abdillâh b. el-Cerrâh el-Fihrî el-Kureşî’nin hayatını, merhum Prof. Dr. Ahmet Önkal’ın TDV İslam Ansiklopedisi’ndeki makalesinden özetliyoruz: Hicretten kırk yıl önce Mekke’de doğdu. Kureyş’in Benî Hâris b. Fihr kabilesinden olan Ebû Ubeyde’nin soyu, Resulullah’ın (s.a.) onuncu dedesi Fihr’de birleşir. Cahiliye devrinde Mekke’de okuma yazma bilen birkaç kişiden biriydi.

İsrail'in zulümlerine her baktığımızda artık bu kadarı da olmaz diyoruz. Ama daha fenasını bulup çıkartıyorlar her seferinde karanlıklardan... Bunu mükemmel bir gelecek -Vadedilmiş Topraklar- için yapıyorlar... Bir siyasi mühendislik eseri olarak kundaktaki bebekleri dahi öldürerek, Filistin'i Filistinsizleştirme projesini uyguluyorlar... Ne kadar da kendilerinden eminler, güçlerinden kibir duyan bir sarhoşluğun içindeler! Peki biz neyi unuttuk?

1 ay sonra dünya yok olacak deseler neler düşünürdük? Nelerin peşine koşardık? Kaçırdıklarımız, pişmanlıklarımız, özürlerimiz, dikkat ve rikkat etmediklerimiz, çok uzun ve çok geniş olduğunu zannettiğimiz zamanın aslında ne kadar kısa ve ne kadar dar olduğunu fark edişimiz, hayallerimizin yangını, geleceğe ve yaşlılığımıza ertelediğimiz maddi-manevi yolculuklarımız...

Her şehir insanlarla yaşar. İnsanlarla yaşadıkça hayatını sürdürür. Gazze de öyle. İnsanlar Gazze'de katlediliyor. Gazze'de soykırımdan geçiriliyor. Gazze'de evleri başlarına yıkılıyor. İçinde insanın kımıldandığı ne varsa yerle bir ediliyor. Şehir insansız hale getiriliyor. Şehir bir hayalete ve harabeye dönüşüyor. Sanki adı efsanelerde ve savaşlarda geçen, Moğollar tarafından yakılıp yıkılan bir şehir. Gözümüzün önünde her gün katledilen şehir, tarihin zulmünden bugüne fırlamış gibi. Vahşi barbarların yakıp yıktığı harabeleri seyrediyoruz. Kitaplarda okumuyoruz barbarlığı. Her saat ekranlarda seyrediyoruz. Şehir katilleri, vahşetleriyle gurur duyuyorlar. Tehdit ediyorlar, katlediyorlar, yıkıyorlar. Canlı yayınlarda bir arkaik vahşet seyrediyoruz.

Kendi tarihinin ve dininin cahili çevreler yine Atatürk istismarı yaparak konuyu hilafete getirdiler. Nefret ettikleri Kur'an alfabesiyle yazılan kelime-i tevhidi hilafet bayrağı ilan ederek cehaletlerini bir kez daha gözler önüne serdiler. Tamamı hukukçulardan oluşan bir baro aynı cehaletten yola çıkarak kınama yayınladı ve Müslüman olmanın giriş cümlesi olan kelime-i tevhid hakkında suç duyurusunda bulundu!

Bazen notlarımı Osmanlıca tutuyorum. Geçenlerde bir TV programında da Osmanlıca notlar aldım. Program bitince masadan kalktım, peşimden masayı toplayan hanım koşarak geldi, "Bunlar Kur'an değil mi çöpe atmayayım?!" diye sordu. "Hayır! Bildiğin Türkçe notlar." dedim ama o hâlâ tereddütlüydü. Bizim mümin insanımız Kur'an alfabesini görünce yazılanı Kur'an zannedip hürmet gösterir.

7 Ekim Aksa Tufanı Operasyonu’ndan bu yana üç ay tamamlanıyor. 3 ay boyunca dünyanın birinci gündemi, Gazze direnişi ve bu direnişin muharibler ve siviller arasındaki koordinasyon hikmeti, ve dahi bu direnişe birinci derecede manevi güç sağlayan İslam vakıası.

Sosyoloji derslerimi sürdürürken ara ara çeşitli metaforlara ihtiyaç duyuyorum, çünkü öğrencilerime metafor üzerinden kavrayış hakimiyeti kazandırmak öncelikli amaçlarım arasında yer alıyor. Bu sebepten, hemen her dönem başında bütün öğrencilerim ile bir araya geldiğimde muhakkak kalem ve silgi metaforunu anlatmışımdır. Tükenerek, umut aşılayabilmenin ama aynı zamanda hataları telafi etmenin hata yapanı da hatayı telafi etmeye çalışanı da ne kadar yorduğunu ortaya koyan harika bir mizansendir.

Jeologlarımızı cân ü gönülden tebrik ediyorum... “Jeolog” derken sismolog, sedimantolog vesaire bütün yer ve deprem bilimcilerini kastediyorum ve hepsine hakikaten bütün samimiyetimle “Bravo’” diyorum... Zira artık hemen her yer sarsıntısından sonra “Ne oluyor, büyük deprem geliyor mu?” dendiğinde sadece birkaç dakika içerisinde TV ekranlarında oluveriyor ve bizleri irşad buyuruyorlar!

Gazze’de insanlık, tarihin en zor sınavını veriyor. Bunun en büyük sacayağı şüphesiz ki Müslümanlara bakan yönüdür. Kur’an, toplumları itaat-isyan bağlamında değerlendirirken ilkesel bakar.  Gazze başta Müslümanlar olarak, bugün insanlığı eğiten bir mektebe dönüştü. Öncelikle dünya insanı, nasıl bir küresel siyonizm mali sömürüsü kıskacında ezildiğini gördü. Genelde dünya, özelde Müslümanlar üst kimlik edinme krizini fark ettiler. İşte bugün batının özelde Müslümanlara, genelde tüm dünyaya dayattığı “ulus” üst kimlik acısını hep beraber çekmekteyiz. Bir şeyi dayatmak ile kabullendirmek başka şeylerdir. Bugün en acı olan, İslami kesimlerin dahi bundan etkilenmeleridir. 

Müsaadenizle bugün bir daha topa girmek istiyorum. Biliyorum bazı kardeşler benim topa girmemi hiç istemiyorlar, futbol dünyasının ağzıyla saldırıya uğrayacağımdan korkuyorlar, ama neye mal olursa olsun gireceğim. Hatta bir adım daha ileri giderek iptal olan bu maçın nerede oynanması gerektiğine dair ben de kafa yordum; en uygun yerin Telaviv olduğuna kanaat getirdim.

Büyük şairimiz Mehmed Âkif Ersoy her yıl aralık ayının son haftasında -ölüm yıl dönemi olması dolayısıyla- hayırla yad ediliyor. Çeşitli kuruluşlar onun hakkında anma ve hasret giderme programları düzenliyorlar. Bütün bu kültürel faaliyetler ise, milletimizin merhuma duyduğu muhabbeti canlı tablolar halinde gözler önüne seriyor.

Milli Mücadele’nin temelinin din olduğunu Eşref Edip’ten beri konuşuyoruz. Bu defa da İstiklal Harbi’nin Doğu Cephesi komutanı Kâzım Karabekir Paşa anlatsın. 

Akit TV Haber Koordinatörü Muharrem Coşkun ile Serkan Okur’un Gün Ortası programında Kur’an ve İstiklal Marşı şairimiz Mehmet Akif Ersoy’un vefat yıldönümü münasebetiyle çoğumuzun bilmediği hakikatleri konuşmaları tebriğe takdire şayandır. Belgesel gibi hazırlanan ismi de “İrtica 906” olan Mehmet Akif’in hayatında bilinmeyen gerçekleri ortaya koydukları bu kitabın da mutlaka okunması/okutulması gerekiyor.

2022-2023 sezonu Süper Lig şampiyonu Galatasaray ile Fenerbahçe, Turkcell Süper Kupa Finali'nde Suudi Arabistan'ın başkenti Riyad'da yapılacak maçın 'futbol sadece futbol değildir' mottosunun tezahürü olarak iptal edildi. İptal gerekçesi ilginç, gerekçe ne stadın eksikliği, ne hakemler, ne de futbolla ilgili herhangi bir şey. Gerekçe, Galatasaray ve Fenerbahçe'nin, son anda Atatürk tişörtleri ve pankartlarla ısınmaya çıkma talebine Suudili yetkililerin izin vermemesi!

Yıl 2005… “Bir şehidin gözlerinde görüyorum hayatı” başlıklı bir yazı yazmıştım… Yaşama tutkusu ve ölüm korkusuyla bin yıl yaşamak isteyen Yahudilerle, gerçek yaşam için ölümün üstüne üstüne yürüyenlere dair… “Size hayat veren şeylere sizi çağırdığında Allah ve Rasûlüne icâbet edin” diyordu ya Rabbimiz; ölüyü ve diriyi, kazancı ve kaybedişi ve daha nice kelimeleri gerçek anlamlarıyla bize öğrettiği Kitabında…

Frenklere bakın! Dinleri için nasıl gözleri dönmüş savaşıyorlar; oysaki biz Müslümanlar cihat yolunda hiç de ateşli değiliz.                                                                              Selahaddin Eyyübi[1]   Siyonist İsrail’in ırkçı kin kültürünün köklerini sergileyen Roger Garaudy, şeytani bir ideoloji olan küresel Siyonizm melaneti üzerine kurulmuş olan İsrail’i kendi bilgi, belge ve arşivleriyle niyetlerini ortaya çıkaran “Siyonizm Dosyası,  İlahi Mesajlar Toprağı Filistin, İsrail Mitler ve Terör ve İsrail Sorunu” adlı eserleriyle Siyonistlerin çanına ot tıkamıştır.

Bu hafta Âkif'i andık Türkiye'nin dört bir yanında. Aslında dünyada desek yeridir. Çünkü Türkiye Yazarlar Birliği, Mehmet Âkif kutlamaları çerçevesinde Buhara, Taşkent, Bakü, Kosova, Burdur ve Ankara'da önemli toplantılar düzenledi, sempozyumlar yaptı. Birçoğuna ben de katıldım ve tebliğler hazırladım. Hafta içi iki gün de Ankara Sosyal Bilimler Üniversitesinde bilgi şöleni yapıldı (rektör Kazım Arıcak Hocam baştanbaşa programa katılarak alakadar oldular), Taceddin Dergâhı'nda Kur'an'lar okundu, konuşmalar yapıldı. Sempozyuma edebiyat, sosyoloji, tarih, felsefe gibi farklı alanlarda akademisyenler çeşitli tebliğleriyle katıldılar.

Kilise, diz çökenlerin tarihidir âdeta. İlk büyük diz çökme, İznik Konsülünde gerçekleşir. Sonra seküler çağda devletin önünde gerçekleşir. Kapitalizm ile beraber de Protestan ahlakına dönerek diz çöker. Weber, bunun sosyolojik teorisini yapar. Olmayan bir şeyin teorisini yapacak hali de yok.

Ülkemizdeki seküler kesimin bu ülkenin asli unsuru olan İslam'a ve dindar Müslümanlara karşı beslediği kin ve nefret gün geçmiyor ki sırıtmasın. Tıpkı İsraillin Filistinlilere insan muamelesi yapmadığı gibi bu kesim, dindar Müslümanı insan olarak görmüyor, ortadan kaldırılması gereken bir varlık olarak görüyor.

Yunus Emre, 13. yy'da, Anadolu ve Rumeli'nin İslamlaşmasının öncü isimlerindendir. Hacı Bektaş Veli gibi, Horasan erenlerinden tevarüs ettiği geleneği, şiir diliyle topluma yansıtmıştır. Türkçenin en saf, arı duru mısralarıyla, fetret dönemlerinde bile, milli bir dil olarak, birlik beraberliğin sağlanması imkânını kurmuştur. Bugün konuştuğumuz dilin yününü eğirip, kilimini dokuyan, söz ile insan imar eden, gönüller Sultanıdır Yunus Emre.

Bugün de Gazze ve Filistin’deki müminlere çoluk-çocuk, yaşlı ve kadın demeden her türlü işkenceyi reva gören ve oturup onları seyreden Siyonist Yahudiler, sırf Azîz ve Hamîd olan Allah’a iman ettikleri için onlardan intikam alıyorlar. Ama Allah Teâla, akla hayale gelmedik işkencelerle katledilen Filistinlileri ve tüm şehid müminleri Cennetle müjdeliyor. İnkârcı zalimleri ise Cehennemde can yakıcı bir azap bekliyor. 12. ayet ve devamından ilhamla; “yakalaması çok şiddetli” olan ve “dilediği şeyleri mutlaka yapan”, “Şerefli Arş›ın sahibi” Rabbimizin bu katil Siyonistleri de “arkalarından kuşatmasını”yürekten istiyoruz.

Yüce dinimiz İslam’ın hedefi, Kur’an ve sünnet çerçevesinde bir Müslüman kimliği inşa etmektir. Bu kimliği inşa ederken de İslam’ın temel ölçüsü, Allah Resulü ile hayat bulan ahlaki ilkelerdir. Dinimiz, bizi biz yapan bu evrensel değerlere sahip çıkmayı, öz benliğimizden uzaklaştıracak her türlü söz ve davranıştan kaçınmayı emreder. Yılbaşı dolayısıyla yapılan dinî ayine katılan (Hristiyanlarla beraber bu toplu ibadeti yapan) Müslümanlar en azından haram (büyük günah) işlemiş olurlar. Bu hükmün akla ve vahye dayalı delillerini zikretmeye bile gerek yoktur. Dinî âyîne katılmadan yılbaşı dolayısıyla toplantı ve eğlence yapan Müslümanlar, bu eğlencelerde ayrıca hiçbir haram işlemeseler dahi, kökeni dinî (İslâm’dan başka ve ona göre bugün muteber olmayan bir dine dayalı) olan bir faaliyete katıldıkları ve başka dinden olanlara -dinle ilgili bir konuda- benzer hale geldikleri için günah işlemiş olurlar. “Bir din ve kültür topluluğuna kendini benzetenler onlardan sayılır” mealindeki hadis bu davranışı yasaklamaktadır.

Ülkemizdeki seküler kesim bu ülkenin asli unsuru olan İslam’a ve dindar Müslümanlara karşı beslediği kini ve nefreti her gün işgal ettikleri konumlarıyla yaygın hale getiriyor. Tıpkı İsrail’in Filistinlilere insan muamelesi yapmadığı gibi bu kesim, dindar Müslümanı insan olarak görmüyor, ortadan kaldırılması gereken bir varlık olarak görüyor.

“Tarih kitabının bir sayfasında Sütçü İmam’ın Maraşlı kadınların çarşafını açmaya kalkan Fransızları vurduğu bir kahramanlık olarak anlatılırken başka bir sayfasında kadınların çarşafını açınca medeni/çağdaş olduğumuz yazıyor. Asıl soru şudur: Fransa mı bizi işgal etti yoksa biz mi Fransız olduk?”

Siyonist işgalci her savaş nöbetinde kendince bir yöntem geliştiriyor. Vahşette sınır tanımadığı ve bir savaş ahlâkı olmadığı için onun açısından önemli olan yıldırma, tehdit ve elde edeceği stratejik faydadır. Yerine göre Firavun’un İsrail oğullarına yaptığı gibi, “bu çocuklar büyüdüklerinde bizimle savaşacaklar, biz onları savaşabilecekleri yaşa gelmeden öldürelim”

Bütün Müslümanlara diriliş ümidi bahşeden bir devletimiz var. Dinimize ve ülkemize göz diken ötekileri bir yana ayıralım, Müslüman olmayan halkların insaf sahibi olanlarının takdirle takip ettikleri bir devletimiz var. Bir zamanlar uluslararası ilişkilerde adı sanı geçmez iken en iri devletlerin bile itibar ettikleri, duruş, tercih ve tutumu ile yakından ilgilenmek ihtiyacı duydukları bir devletimiz var. Allah’ın nimetini, lütfunu esirgemediği, dört mevsimi olan ve hayat için vazgeçilemez her ürünü bulunan bir ülkemiz, bir coğrafyamız var. Bütün örselenmişliğine rağmen dinimiz, şanlı tarihimiz, asîl medeniyetimizden kalan bir kısım değerleri koruyan bir halkımız var… Bardağın dolu tarafı ümit verici.

“Gazze’deki çocuklarımızı kimler niçin öldürüyorsa kahraman askerlerimizi de onlar, aynı sebeple öldürüyor! Gazze’deki mücahitler nereyi nasıl savunuyorsa kahraman askerlerimiz de orayı öylece savunuyor!” Bugünkü cümlelerim bunlar olsun ve hemen söyleyeyim: Bu cümlelerde anlaşılmayacak hiçbir şey yok.

Mehmet Akif Ersoy’un hayat hikâyesi, bu ülkenin yaşadığı ya da bu ülkeye yaşatılan bütün savrulmaların ve travmaların, umutların ve korkuların, direnişlerin ve diriliş gayretlerinin hikâyesidir. Bizim trajedimizin sarkastik boyutlar kazanan umut dolu, her şeye rağmen umudunu yitirmeyen hüzünlü, acıklı bir hikâyesi…

İlim adamlarımızın; tarihçilerimizin ve sanat erbabının okullarımızda görevlendirilmesi, öğrencilere derslerinin yanı sıra milli ve manevi konularda da ufuk açıcı konuşmalar yapması güzel bir uygulamadır. Son günlerde Milli Eğitim Bakanlığı, Diyanet’le de işbirliği yaparak böyle bir faaliyete başladı. Lakin bu eğitim hizmeti Sözcü ve Cumhuriyet gibi gazetelerin köşe yazarlarını çok rahatsız etti. Bunlar her gün köşelerinde eğitim dinselleştiriliyor, laiklik elden gidiyor, tarikatlar ortalığı istila ediyor diye vâveyla koparıyorlar.

Filistin, 20. yüzyılın başlarından itibaren bir işgal değil, iki işgal yaşadı: Zihinlerin işgali ve toprak işgali. Filistin’de zihinlerin işgali, toprakların işgalinden önce başladı. Yahudiler, örgütlü bir şekilde Filistin’e yerleşirken ve Filistin’e yerleşen Yahudiler, örgütlenip Filistinlileri Filistin’den çıkarma planı yaparken 1923’te Filistin Komünist Partisi’ni kurdular.

İlçe müftüsü olarak görev yaptığım Gürün’ün birkaç köyünde başka yerde görmediğim bir adetinden çok etkilenmiştim. Köyde bir düğün yapılacağı zaman erkek ve kız tarafından birer temsilci o yıl köyde cenazesi olan haneleri ziyaret ederler ve “Acınızı biliyoruz, eğer müsaade ederseniz düğün yapacağız!” diye hepsinden izin alırlarmış, cenaze taze ise, üzerinden çok vakit geçmemişse izin almaya bile gerek duymadan düğünlerini daha sonraya ertelerlermiş. Zannedersem insan olan herkes etkilenir bundan.

Bir yere kaydedin; Gazze’yi unuttuğumuz an bizim de unutulduğumuz an, bizim de tükendiğimiz an olacaktır. Gazze’yi unuttuğumuz an artık tarih sahnesinde Müslüman kimliğimizle var olmamızın sonu olacaktır.

Mali yardımların bazen gizli bazen de açıktan verilmesi gerekir. İslam iktisadının temeli her amelde olduğu gibi, imana dayanır. İmanın yüklediği mali durum bazen nisaba, bazen imkana, bazen gizli, bazen de açıktan vermeyi ön görür. Normal durumlarda yapılan yardımların gizli yapılması gerekir. Ama cihad zamanı veya zaruri ihtiyaçlarda ise açıktan açığa verilmesi evla olur.

Duhok İslâmî İlimler Fakültesinin girişine asılan Mescid-i Aksâ posterinin üzerinde şu ifade yazılıymış: “Hz. Ömer fethetti; Selâhaddin özgürleştirdi, şimdi kim kurtaracak?” Kudüs’ün hâlihazırdaki üçüncü kurtuluş mücadelesi, XIX. Yüzyılda Siyonist stratejinin oluşmasıyla başladı. Mücadelenin ilk safhasını Osmanlı Devleti nezdinde Sultan Abdülhamid Han’ın Filistin topraklarının Yahudilere satılmasını engelleme çabası oluşturur.

Filistin’de bir eski Roma arenası misali insanlığın gözü önünde katliam yapılıyor. Katliam, ABD ve israil yanlılarınca resmen alkışlanıyor. Dünya bu kirliliği ilk kez yaşamıyor ve Filistin, bu acıları ilk kez görmüyor.

Filistin’i kurtaracak Filistinlilerden başkası olamaz. Elbette diğer Müslüman halklar ve ülkeler yardımcı olabilirler fakat bu görev öncelikle sürgün hayatı yaşayan Filistinlilere aittir.

“Yaşlı Kızılderili reisi kulübesinin önünde torunu ile oturmuş, az ötede boğuşan iki köpeği birlikte izliyorlardı. Yaşlı reisin sürekli göz önünde tuttuğu köpeklerden biri beyaz, diğeri ise siyahtı. Çocuk, köpeklerin kulübeyi korumak için var olduğunu düşünmüştü. Oysa bir köpeğin bu iş için yeterli olacağını, öyleyse diğerine neden gerek olduğunu düşündü bir an. Hem neden köpeklerin renklerinin siyah ve beyaz olduğu sorusu kafasına takılmıştı. Merakını gidermek için aklındaki soruları dedesine bir bir sordu. Yaşlı reis: “Onlar benim için iki simgedir evlat. Beyaz iyiliğin, siyah ise kötülüğün simgesi. Aynen şu gördüğün köpekler gibi, iyilik ve kötülük de sürekli mücadele edip durur” diye cevapladı torununu. Çocuk dedesinin bu açıklaması üzerine merakla bir soru daha sordu: “Peki sence hangisi kazanır bu mücadeleyi?“

Son dinsizlik çıkışları bizdeki gâvurların hiçbir yerde bulunmayan, görülmeyen gâvurluk olduklarını gösteriyor. Hiçbir kutsalı olmayan, nefsin kölesi olan, Allah’a kulluk ile ilgisi olmadıkları için esfeli sâfilîn’e gidecek bu güruh, konu mankenleriyle Müslümanları tahrik etmektedirler. 28 Şubat’ta yapılanları isim ve manken değişiklikleriyle tekrar etmektedirler. Orduya sızan ‘teğmen artıkları’ Kemalizm’in uşaklığını yaparlar, aydın geçinenler her millî ve manevi değere dil uzatırlar. İtliklerini de ortaya koyarlar. Basında yer tutmuş, sosyal medyada salyalarını akıtırlar. Biz Mümin kimliğimizle bu hilkat garibelerine cevap vermeye mecburuz.

Doğrusu, neredeyse iki yıldır Boğaziçi Üniversitesi’nde akademik kadronun neler döndürdüğünü, benzerini ancak Siyonist İsrail’in medya propaganda-larında görebileceğimiz yalanları nasıl dolaşıma soktuğunu, üstelik bu dolaşımın hangi mekanizmalarla hayata geçirildiğini çok yakından izliyorum.

Gazze’de çocuklar, kadınlar barbarca bir soykırıma tabi tutuluyor ama Müslümanlar bu barbarlığa, köleleştirmeye karşı canlarıyla, kanlarıyla destansı bir direniş mücadelesi veriyorlar. Gazze, böylelikle insanlığın ruhu olduğunu ispatlıyor. Bizim bazı televizyonlarımız İslâm’ın asil değerlerinin sunduğu bu direniş ve diriliş ruhunu, bu destansı mücadeleyi anlatacaklarına, insanlığın haysiyetini koruyan bizim İslâmî değerlerimizi aşağılamayı tercih ederek ne kadar aşağılık olduklarını ispat etme yarışı sergiliyorlar!

Boykot, artık hayatımıza tam olarak girmeli, daha da önemlisi hayatımızın değişmez bir parçası olmalıdır. Aslında Gazze katliamından önce girmeli ve yerleşmeliydi hayatımıza.

At gözlüklü yalan tarih mahkumları, bütün bu gerçekleri ters yüz ederek Şeyh Said'e öfke kusmaktadır. Çünkü onlara göre, İslâmiyet'i ve onun hamisi olan Hilafet'i savunan Şeyh Said'in suçu(!) çok ağırdır! Kaynak: Yalan tarih mahkumlarına göre İslâmiyet'i ve Hilafet'i savunan Şeyh Said'in suçu(!) çok ağırdır!

Jonathan Cook, Siyonist ordunun Siyonistleri öldürdüğünün kanıtlandığını vurgularken bu gerçeklerin itinayla gizlendiğini ifade ediyor. Kaynak: Batı medyasının "aktarmamayı" tercih ettiği gerçekler!

Gazze'de toprağa diri diri gömülen insanları, yakılarak öldürülen çocukları, keskin nişancılar tarafından vurulan nineleri gördükçe, insanlığımdan utanıyorum... İnsan bu kadar kötü müdür gerçekten, bu kadar kötü olabilir mi? Bu soruyu içimden başımı döndüren burgaçlarla soruyorum soruyorum...

Mevlana'nın ölümünün 750. yılını kutluyoruz. Kutlanan ölümü değil, sevgilisine kavuşma gecesi. Yani Şeb-i Arus. Türkiye'de sempozyumlar, çalıştaylar, paneller gerçekleşiyor. Toplum, yeniden kültürel ve sosyolojik derinliğiyle barışıyor.

10 Aralık İnsan Hakları Günü'nde Beyazıt'tan Ayasofya'ya bir Gazze yürüyüşü yapmıştık. Bir hafta sonra 17 Aralık Pazar günü bu kez Fıstıkağacı'ndan Üsküdar Meydanı'na bir Gazze yürüyüşü yaptık. Başlangıç Fıstıkağacı'ndan dendi ama kortejin bir ucu Bağlarbaşı'na dayanmıştı. Ben Fıstıkağacı yakınlarına yüksekçe bir yere çıkıp kortejin sonunu bekledim. Doğrusu bu yürüyüş daha düzenli ve daha etkileyiciydi. On binlerce sivilin gönüllü olarak katıldığı bu yürüyüş bana da moral verdi desem abartmış olmam.

Dünya İnsan Hakları Günü'nde (10 Aralık Pazar) Özgür Filistin Yürüyüşü'ne katıldım. Beyazıt'tan Ayasofya'ya kadar yürüdük. Binlerce insan vardı. Her yaştan gönüllü insanlar. Gençler, ihtiyarlar, çocuklar. Kiminin elinde Türk bayrağı, kiminin elinde Filistin bayrağı, kiminin elinde pankartlar. Sloganlar ata ata, tekbir getire getire Ayasofya'ya vardık.

363 km2 yüzölçümündeki Gazze şeridi 2,3 milyon nüfusa sahip. Tarih boyu Filistin’deki idarî birimlere bağlı kalmış; ticarî ilişkileri ise daha çok Mısır’la olmuş. Süveyş Kanalı’nın açılmasından önce Mısır, Suriye ve Anadolu’dan gelen ticaret ve hac yollarının birleşme noktası olarak hareketli günler yaşamış.

Şeyh Said’in idamı münasebetiyle yapılan konuşmalar, doğruyu söyleyen milletvekilinin istifa ettirilip gerçekleri söylemesine tahammülsüzlük beni “mâzi-hâl-istikbal” köprüsünden geçmeye mecbur etti. Buyurun beraber tarihi hakikatlere göz atalım.

İnsanlık, İslam’a yaklaşmadan, bir başka deyişle İslam’a olan uzaklığını azaltmadan hiçbir meselesini çözemez. Evrensel gerçek budur. Bu medeniyeti teknoloji kurtarmaz. Böyle giderse teknoloji kendi pisliğini bile temizleyemez. Denge bozulmuşsa hızın artması sadece felaketli neticeleri çabuklaştırmaya yarar. İslam “dinlerden bir din” değildir. İslam, hayatın uzağında veya dışında birtakım dar alan alışkanlıklarıyla veya merasimleriyle yaşanabilecek bir din değildir. Hayatın bütün zamanlara ve mekanlara şamil hakikatidir. Dünyanın sancısı, İslam’a, Kur’an’a yaklaşma ihtiyacının sancısıdır. Yaşanan her olayda bunu görürüz.

Kayyım idaresinde bulunan Diyarbakır Belediyesi’nin yaptırmakta olduğu bir caddeye “Şeyh Said Bulvarı” adını koyacağı haberi bomba gibi patladı. ‘O hainin adını caddeye nasıl koyarsınız?’ diye diklenenleri mi istersiniz yoksa kendi tarihinden utanan Türkiye Komünist Partisi (TKP) gibi Şeyh Said’i ‘Vahdettin’in adamı’ ilan edenleri mi?

“Kur’ân, San’at ve Güzellik” başlığını hem İlahî Kitabın söz ve muhteva güzelliğini, hem de bu güzel Kitab’a göre güzellik kavramını ifade etmek üzere kullanıyoruz.

Yok öyle alışmak. İnsan Gazze’deki soykırıma alışırsa, alışmaya başlarsa insanlığını rafa kaldırmış olacak çünkü. Üstelik dünyanın dört bir yanında sokaklar, meydanlar, caddeler, salonlar İsrail karşıtı, soykırım karşıtı, insan yanlısı, insanlık yanlısı insanların çığlıklarıyla, sözleriyle, sloganlarıyla doluyken Türkiye’de eylemliği azaltmak bize, bizim gibi bir millete asla yakışmaz.

Gündemim Gazze. Başka bir şey için pek toparlayamıyorum zihnimi. Boykottu, eylemdi, grevdi, sıradaki planlamaydı derken “iyi ki Allah benim, tarihin bu olağanüstü anında, Gazze’den başka bir şeyle meşgul olmama izin vermiyor” diyorum.

Tarih felsefesi yapacağım bu yazıda. Verili gerçeklerden yola çıkarak cümle kurmaya çalışacağım. TÜRKLERİN İSLÂM’A GİRİŞİ VE İSLÂM’IN YÜKSELİŞE GEÇİŞİ… Birinci Medeniyet Krizi sırasında Türkler umuttu, umut olduklarını göstermişti bütün dünyaya. Türklerin Müslüman olmaları, küresel dengeleri yerle bir etmeye yetmişti: Türklerin İslâm’a girişi, hem Haçlı ve Moğol saldırıları nedeniyle bir türlü toparlanamayan, paramparça olan, tarihten silinme tehlikesiyle karşı karşıya kalan müslüman toplumların silkelenip kendilerine gelmelerine, hem de toparlanıp ve bütün âlem-i İslâm’ı toparlayıp ayağa kaldırmalarına yetecek kadar büyük bir hâdise idi. ...

Allah Teala dinini bizimle devam ettirmeye mecbur mu? Yani Allah Azimüşşan İslam dinini bugünkü mevcut Müslümanlarla sürdürmeye (haşa) mahkûm mu? Bizim yerimize başkalarını getirmeye gücü yetmez mi? Daha da önemlisi, Allah Teala’nın böyle bir sünneti, böyle bir uygulaması yok mudur, geçmişte böyle bir şey yapmamış mıdır?

Çünkü küfür ve kâfirler dışarıdadır, her yerdedir, her yeri kaplamışlardır. Küfre ve kâfirlere tepki olsun diye değil, aslında İslam hep dışarıda olması gerekirdi, Müslümanlar da her daim evlerinin ve camilerinin dışında olmalıydılar. İslam’ın asıl yapısı buydu.

HÜDA PAR Bingöl İl Başkanlığı tarafından düzenlenen Aksa Tufanı'na destek programına katılan Peygamber Sevdalıları Vakfı Onursal Başkanı Mehmed Göktaş, “Şu anda Allah'ın nuru öyle bir yayılıyor ki 7 Ekim zannedildiği gibi sadece Gazze gibi küçük bir şehrin özgürlüğü değil, orası zaten özgür bir şehir, orası dünyanın en özgür noktası. Asıl dünya bugün kendisinin esir olduğunun farkına vardı.” ifadelerini kullandı.

Şehadetinin üzerinden yüz yıl geçmesine rağmen hâlâ Şeyh Said ile ilgili tartışmaların 1920’li yılların ultra Batıcı kesimlerin argümanlarıyla yapılması, geri kalmışlığın tarihine konu olabilecek kadar esef verici. Türkiye’de bir kesim, zihinsel bir gelişme içinde olmamakta inat etmektedir. Gözlerini, kulaklarını gerçeklere kapatmış, vicdanları Fransız İhtilali’nin kirlerinden bir türlü arınmamaktadır. Şeyh Said meselesi, Türkiye tarihinin en kolay anlaşılabilecek meselesi iken bulandırılmakta, saptırılmakta ve 1920’li yıllarda idam kararlarını verenlerin vicdansızlığıyla tahlil edilmektedir.

Gazze’de “ilkelce” bir vahşet sürerken Kudüs davasına sahip çıkmanın dünyevi olarak kaybettireceğine dair yaygın bir kanaat vardır. Toplumlar, Kudüs davasına daha istekli olsalar da yöneticiler, Kudüs için çalışmanın, Kudüs için çalışanlara yardım etmenin dünyevi olarak kendilerine zarar vereceğine inanıyorlar. Bu nedenle, Kudüs için çalışmayı “rasyonel” bulmuyorlar.

Boykot; İngilizce bir kelime olup aslı “boycott” şeklinde yazılır. İktisadi olarak istenmeyeni protesto etmektir. İslami düşüncenin temelinde istenen ve istenmeyeni bilmek, imanın en önemli şartıdır. Bu da “Vela ve Bera” iledir. “Vela” dost, yönetip sahiplenme ve yakın durma; “Bera” uzak durma, beri olma ve onsuz yapma manalarına gelir. İktisadi boykotun İslami alt yapısı Asr-ı Saadet’e dayanır. Resul-i Ekrem’in devlet başkanlığında kurulan ilk “Medine İslam devleti”nin sacayaklarından birini de ticari pazar oluşturur. Bu bağlamda İslam iktisadının bağımsızlığının önemi üzerinden konuyu anlamaya çalışalım;

Aylardır gündemde olan, Disney+ platformunun yayınlamaktan vazgeçmesi üzerine kıyametler kopartılan ve başta Ertuğrul Özkök ile Fatih Altaylı olmak üzere çok kişinin Kerbelâ Mersiyesi dinleyen İranlılar gibi gözyaşları akıtarak izlediği “Atatürk” filmini nihayet önceki gün seyredebildim... Ama çok uğraşmama, herkes gibi gözyaşı dökmeye hayli çabalamama rağmen maalesef şöyle hüngür hüngür bir türlü ağlayamadım! Zira, film daha başlamadan önce ekranda beliren bazı yazılar beni hayretlere garketti, hem hissiyatımı, hem de anlayışımı perişan etti ve düştüğüm şaşkınlık ağlamama mâni oldu!

Dünya tarihinin daha önceki katliamlarında katil ile maktulün ikameti arasında genellikle bir mesafe vardı. Gazze katliamında ise siyonistler, yanı başlarındaki evlerde oturan hamile kadınları, çoluk çocuğu hunharca öldürüyorlar. Siyonist, aldığı eğitimin, zihnine zerk edilen inancın ve ideolojinin, eylemini meşrulaştırdığını, dolayısıyla bu katliamın sair askeri işler gibi görülüp geçeceğini düşünüyorsa aldanıyor.

Biliyor musunuz, tarih boyunca İslam daveti belki bugünkü kadar muhteşem olmamıştır. Çünkü tarihin hiçbir döneminde İslam’ın çağrısı aynı anda bütün bir yeryüzüne bu kadar hızlı, bu kadar net ve berrak bir şekilde ulaşmamıştır. Allah’ın nuru Gazze’nin o mübarek insanlarının şahsında bir anda yeryüzünün her noktasında parlayıp kendisini göstermiştir. Bütün bir insanlık da buna şahitlik etmiştir!

Görünen o ki kaybedeceği bir şeyleri olanlar hiç bir şey yapamayacaklar! Aslında bu gerçeği teori olarak biliyor ve yeri geldikçe yazıyorduk, konuşuyorduk. Fakat Gazze direnişiyle birlikte bu gerçek öyle netleşti ki, kabullenmeyecek kimse kalmadı. Bir şeyleri olanlar ve o bir şeylerini kaybetmekten korkanların Gazze için hiçbir şey yapamayacaklarını bilelim ve hesabımızı ona göre yapalım. İster bireyler olsun, ister şirketler olsun, ister devletler olsun, bu söylediğim hepsi için geçerlidir.

İstanbul’un tarihi hazirelerindeki hazineleri, yani buraları cennet bahçeleri haline getiren âlimleri, ârifleri ve bilumum büyük insanları ziyaret edip, onlarla ülfet ve ünsiyet tazelemekten az da olsa manevi bir zevk alıyorum. Bu maksatla, özellikle selatin camilerinin yanı başında bulunan hazirelere arada bir uğruyorum. Böylece “Dünya işlerinizden sıkıldığınız zaman kabristanları ziyaret ediniz” hadis-i şerifindeki tavsiye-i Peygamberiden belki hissedar olurum diye ümitleniyorum. Birkaç aydan beri Süleymaniye Camii’ni ve haziresini ihmal etmiştim. Dün, eski Diyanet İşleri başkanlarımızdan merhum Lütfü Doğan hocamızın, ikinci defa kılınacak olan cenaze namazına katılmak üzere yine bu tarihi mabede gittim. Merhumun namazı o koca avluyu dolduracak kadar kalabalık bir cemaatle kılındı ve okunan dualar eşliğinde ilahi rahmete tevdi edildi.

Birkaç gün önce bir Hıristiyan din adamı, Gazze’de olan bitenlere dikkat çekmeye çalışırken “İsa bugün doğsaydı, Filistin’de, yıkıntılar arasında doğmuş olacaktı” dedi. Şöyle düşündüm papaz efendinin bu cümlesi karşısında: “Gazze’de yıkıntıya dönüşen Şifa Hastanesi’nin elektriksiz doğumhanesinde İsa’nın doğduğunu bilmiyor galiba.” Yanlış anlaşılmasın. “Mesih yeryüzüne inmiştir” demiyorum. İşin orasını uzmanları falan konuşsun. Hatta mümkünse konuşmasınlar. Ben başka, bambaşka bir şey söylemenin derdindeyim. Hazreti İsa’nın doğduğu coğrafyada ve zaman diliminde cari kavram “azgınlık” idi. Yahudiler bir başka azgınlığın, Roma bir başka azgınlığın kollarına kendilerini bırakmışlar, insanlığın görüp görebileceği en kötü “toplumsal vasat”lardan birini oluşturmuşlardı el birliğiyle. Sınıf ayrımı ve zulüm standarttı, adaletsizlik ise zirve dönemini yaşıyordu. Tertemiz annemiz Meryem’in yavrusu Nasıralı İsa’nın bu topluma peygamber olarak geldiğinde ortaya koyduğu ilk önerme ile Hazreti Adem’den beri bütün peygamberlerin ortaya koyduğu temel önerme aynıydı: “Bir başka dünya mümkün.”

İslâm insanının (Müslümanın) kimliğinde ailesi, kavmi ve dini vardır. Herhangi bir Müslüman belli bir aileye, kavme ve İslâm dinine mensuptur. Bu mensubiyet, ilgi ve bağ unsurları bir araya geldiğinde onun kimliği ortaya çıkar, cemiyet içinde fert olarak tanınmış olur. Müslüman cemiyetin milletlerarası teşkilât, dayanışma ve ilişkilerde, kimliğinin unsurlarına bağlı bulunan gurubu, kampı, bloku, birliği ile ilgi ve bağına “aidiyet” diyoruz. Müslümanın kimliğinden ve aidiyetinden dini (İslâm unsuru) çıkarmak ve onu -dini devreye sokmadan- tanımlamak mümkün müdür? Bize göre mümkün değildir; çünkü bu hem eşyanın tabiatına, hem de dinin talimatına aykırıdır.

Filistin’in mukadderatını belirleyecek olan alçakça karar Yunanlar daha Anadolu’dan temizlenmeden önce, 24 Temmuz 1922’de verilmişti. İngilizlerin Britannica Ansiklopedisi Filistin (Palestine) maddesinde böyle yazmış. “Temmuz 1922’de Milletler Cemiyeti Konseyi, Balfour Deklarasyonu’nu içeren ve Yahudilerin Filistin ile tarihi bağını vurgulayan giriş kısmı dahil olmak üzere Filistin için manda belgesini onayladı. Madde 2, mandacı iktidarı, ülkeyi “Yahudi Ulusal Evi’nin kurulmasını ve özyönetim kurumlarının gelişmesini güvence altına alacak siyasi, idari ve ekonomik koşullara” yerleştirmekten sorumlu kılıyordu. 4. Madde, Yahudi ulusal vatanını etkileyen konularda Filistin yönetimine tavsiyelerde bulunacak ve onunla işbirliği yapacak bir Yahudi Ajansının kurulmasına izin veriyordu. 6. madde, Filistin yönetiminin “nüfusun diğer kesimlerinin haklarına ve konumlarına zarar vermemesini sağlarken” uygun koşullar altında Yahudi göçünü ve Yahudilerin topraklara yakın yerleşmesini kolaylaştırmasını gerektiriyordu. Her ne kadar Mavera-i Ürdün, yani Ürdün Nehri’nin doğusundaki topraklar Filistin’deki İngiliz mandasının dörtte üçünü oluştursa da, Siyonistlerin itirazlarına rağmen, bir Yahudi millî yurdunun kurulmasına dair hükümlerin dışında tutuldu. 29 Eylül 1923’te manda resmen yürürlüğe girdi.”

Gazze’de iki ayı aşkın bir süredir tam bir vahşet icra ediliyor, sadece insanlar değil, tüm değer ve birikimleriyle adeta insanlık katlediliyor. Siyonist çete küresel barbarlık düzeninden aldığı cesaretle yakıyor, yıkıyor, imha ediyor. Gazze’de yaşananlar yeryüzünde ekini ve nesli ifsad etmek üzere kurgulanmış cahili düzenin insanlık dışı mahiyetini bir kere daha olanca açıklığıyla, netliğiyle ortaya koyuyor. Yaşananlar sadece İsrail isimli katiller sürüsünün ne olduğunu göstermekle kalmıyor. Aynı zamanda tüm dünyaya ABD’siyle, Avrupa’sıyla güya gelişmişlik, insan haklarına ve hukuk ilkelerine bağlılık, insan hayatına ve haysiyetine önem verme iddiasındaki Batı medeniyetinin Müslümanlara karşı ne kadar vahşileşebildiklerini de ilan ediyor.

Sebep olduğu acıların, ölümlerin ve faciaların şimdilik sadece bir kısmı tartışılan ama dünya diplomasi tarihinin önemli isimlerinin ilk sıralarında yeralmayı hakeden Henry Kissinger 100 yaşında göçtü, gitti... Birkaç sene önce, Kissinger’ın 1999’da yayınladığı hatıralarından bahsetmiş ve bu hatıraların “Yenilenme Yılları” isimli son bölümünde yeralan bizimle ilgili bir hadiseyi yazmıştım...

Gazze’de şehid ve yaralıların sayısı birlikte on binleri bulurken Birleşik Arap Emirlikleri’nde “İklim Konferansı” düzenlendi. BAE emiri ve diğerleri, siyonist oluşumun “cumhurbaşkanı” denen temsilcisiyle resimler çekti. Her gün, yüzlerce insan katledilirken Gazze’de akan kan nehir olup akıyorken iklim konferansları düzenlemek… Üstüne üstlük siyonistleri bir İslam yurdunda ağırlamak… İnsan, bu manzarayı düşünmek bile istemiyor. Ama bu, tarihte bir ilk değil! Haçlılar, önceki bin yılda İslam alemini işgal etmeye kalkıştıklarında da buna uzak olmayan manzaralar görüldü. Oluk oluk Müslüman kanı akıtılıp İslam şehirleri işgal edilirken siyasi akıbetlerini onlarla işbirliğinde görenler vardı. Onlar da “2x2=4” hesabı yaparak Müslümanların mutlaka yenileceğine, dolayısıyla Haçlıların yanında yer almanın, en azından onları kızdırmamanın devletleri açısından “akıllıca” olduğunu düşünüyorlardı. Acaba sonları ne oldu?

“Hele bir suikast işlesinler de görelim” diye düşünüyorsanız vallahi bu bizim öldüğümüz gün demektir. Eğer Türkiye MOSSAD ajanlarının veya kullanacağı maşaların cinayet işlemelerini beklemek daha sonra da onları yakalayıp yargılamak düşüncesindeyse bu Türkiye’nin tükenişi demektir. Yapılması gereken bugünden tezi yok ne kadar siyonist ajan ve cinayet işleme potansiyeline sahip maşa varsa derhal çembere alınmalı, derdest edilip dışarı atılmalıdır.

Önceki yazımızda; İslamiyet’in esası olan tevhid inancının, müntesipleri arasında zorunlu olarak vahdete/birliğe vücut verdiğini ve Müslümanların “Hilafet” kurumu sayesinde yaklaşık 13 yüzyıl boyunca şöyle ya da böyle ortak bir medeniyet kurabildiklerini görmüştük. Ancak sömürgeci istilalara Hilafetin kaldırılması da eklenince İslâm ümmetinin, ‘imamesi kopmuş tespih taneleri’ gibi darmadağın olduğunu da belirtmiştik. İslâm dünyasına yerleşen sömürgeciliğin iki dünya savaşı arasında tasfiyesi sürecinde Müslümanlar arasında “birleşme refleksi”nin yeniden harekete geçtiğine tanık olundu. Esasen, 19. yüzyıl sonlarında Sultan II. Abdülhamit’in bizzat yönettiği İslâm Birliği (pan-İslamizm) çalışmalarının sadece Hint alt kıtasında değil, Kuzey Afrika’dan Orta Doğu’ya ve Uzak Doğu’ya kadar tüm İslâm dünyasında ciddi karşılıklar bulduğu hatırlanırsa, bu birleşme refleksinin tesadüfi olmadığı anlaşılır.

Birkaç gün önce, izlediğim bir video beni çok etkiledi. Filistin’de yaşananlar ve hissettirdikleri hakkındaydı. Konuşmacı Ayçin Kantoğlu hanımefendi. Konuşması şuurlu bir müminden beklenen seviyede, yüksek kalitede idi. Her cümlesi manşetlik bir konuşma. İstedim ki siz kıymetli okuyucularıma konuşmanın tamamını aktarayım. Ancak, yer darlığı sebebiyle özetleyerek aktarmak mecburiyetinde kaldım. Ayçin hanım, İstanbul’da doğmuş. İtalyan Lisesi’nden mezun olduktan sonra Marmara Üniversitesi İşletme bölümünü bitirmiş. İstanbul Üniversitesi Antik Çağ Dilleri ve Kültürleri bölümünde Latin Dili ve Edebiyatı yüksek lisansı eğitimi almış, dış ticaret uzmanı olarak uzun yıllar çalışmış, şimdilerde çevirmenlik yapan şuurlu bizim entelektüellerimizden bir hanımefendi. ...

Milli Eğitim Bakanlığı, yeni bir aile dersi koyuyor. Türk Sosyal Hayatında Aile adını taşıyor. Ortaokul ve lise programlarında seçmeli ders olarak okutulacak. Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığından onaylandı. Aile dersi, Ortaokul kısımlarında ailenin önemi, aile olmak, Türk aile yapısının tarihsel süreci ve toplumsal değişme ve aile başlıklarını kapsıyor.

Filistin'de yaşanan soykırıma karşı İslam ülkelerinin tutumu yürekleri dağlıyor. Her şey var, silah, mühimmat, ordu, ama irade yok! Koca İslam dünyası küçücük İsrail karşısında inanılmaz bir acziyet sergiliyor. Gözümüzün önünde şehirler tahrip ediliyor, insanlar kadın çocuk demeden katlediliyor, ama İslam dünyası seyrediyor!

İşgalci İsrail güçleri, yeryüzündeki en kirli ideolojilerinden biri olan Siyonizm uğruna yıllardır milyonlarca Filistinli Müslümanın kanını döktü. Filistinlilere yönelik tehcir, imha ve katliam politikasına ara vermeyen terör devleti, Aksa Tufanı Operasyonundan sonra bu saldırganlığını daha da artırdı.

Gündemdeki Gazze katliamı tüm vicdan sahibi insanlar ve Müslümanlar için “ötekiler” ve “ötekileşenler” üzerinde durmayı gerekli kılıyor. Gazze’de yaşanan katliamı görmek istemeyen, gören fakat bu cürmün suçunu işgalcilere değil de işgale uğrayanlara yıkan, Filistin meselesiyle ilgilense bile Mescid-i Aksa’nın özgürleştirilmesi hedefine ve Filistin direnişinde Müslümanların özneleşmesi konusuna hasetle ve hatta düşmanlıkla bakan içimizdeki Garpzedeler bir karşı eylemlilik ortaya koyamasalar da sosyal ve konvansiyonel medyada saptırıcı birçok beyanda ve tezviratta bulunuyorlar. Dünyadaki müstekbirler ve zulme sessiz kalan sözde medeni dünya kadar bu Garpzedelerin tiyniyeti, insanlık ve adalet anlayışı ciddi olarak sorgulanmayı gerektiriyor.

Bugünkü yazımıza bir soru ile başlamak istiyorum. İsrail’in her türlü insani duygu ve özellikten uzak saldırılarının arkasında ne var ve hangi duygu ile saldırıyor? Cevap gayet net. Dün, Haçlı seferlerinin arkasında hangi duygu ve neden varsa bugün de İsrail saldırılarının arkasında o var. İslam ve müslüman düşmanlığı, topraklarımızı işgal ve müslüman katliamı var. Türkiye’nin yüz yıl önce verdiği kurtuluş mücadelesinde topraklarımızı işgale kalkışanların yaptıkları işte buydu. Bugün de ABD ve İsrail aynı roldedir. Duygu ve işgal gerekçeleri aynıdır. Çok acı değil mi? Yüz yirmi yıl öncesine kadar Kudüs, Mekke ve Medine, Halep ve Musul Türk toprağıydı. Tarih bize şunu söylüyor: İsrail mutlak durdurulmalıdır çünkü sadece Filistinle yetinmeyecektir. Bir diğer sorun şu içimizdeki Truva atlarının varlığıdır.

Gazze’de 7 Ekim’de başlayan cihad, sanırım bütün dünya için bir muhasebe kapısı açtı. Dünyadaki küresel Yahudi kasvet görüldü. İnsanlık, bu kasveti gülüp oynayarak unutmaya çalışsa da iradelerde uyanış belirtileri oluştu. Düne kadar, küreselcilik ile Yahudilik arasındaki ilişki üzerinde biraz çekingen bir tutumla da olsa durulurdu. Irkçılık ise küreselciliğe karşı bir direniş odağı gibi gösterilirdi. Oysa ırkçılık şeytandandır ve ırkçılık Yahudi’dir.

Kaleme aldığı değerli eserlerle ilim ve kültür dünyamızın önemli isimlerinden biri olduğunu ispat eden merhum Nureddin Topçu aynı zamanda mesleğinin gereklerini hakkıyla yerine getiren değerli bir muallimdi. Onu en önemli meselimiz olan Milli Eğitim konusunda da fikir beyan eden, ilgi çekici açıklamalarda bulunan, maarifimizin hâl-i pürmelaline neşter vuran önemli bir kalem erbabı olarak da biliyoruz. Nureddin Topçu’nun eğitim ve öğretimle ama bilhassa eğitimle ilgili yazıları öyle basit kalem denemeleri değildir, bilakis bunların hepsi üzerinde durulması, değerlendirilmesi gereken önemli hususlardır.

Gazzelilerin dünyanın bozuk düzenine karşı verdikleri mücadeledeki felsefe, kalite, asalet her anında, her aşamasında ve her sahnesinde dünyaya ders üzerine ders veriyor. Ruhsuz dünyanın ruhu, kalpsiz dünyanın kalbi oluyor Gazze. Direnirken zulmün bütün kalelerini teker teker deviriyor. İnsanlığı katleden düşmanı öldürürken, insanlığın ölmüş umutlarını diriltiyor, hayatı kurutmuş olan düşmanı vururken iyice çoraklaşmış hayatın her lahzasını ihya ediyor.

Gazze direnişi, Filistin’in aziz direnişi, İsrailli haydutları da, Batılı kölelerini de çılgına çevirdi. Özelde İsrail’in genelde küresel kapitalist sisteme çeki düzen veren Yahudi gücünün nasıl vahşî bir canavar olduğunu ispat etti. Dahası Gazze’de yaşanan soykırım, naklen yayınla katledilen masum insanların kanı, Batı uygarlığının Yahudi gücüne nasıl boyun eğdiğini bütün dünyanın gözü önünde gözler önüne serdi.

Hem de öyle bir kazanacağız ki kimse kaybetmemiş olacak. Hem de öyle bir kazanacağız ki dünyanın işgal altında olmayan tek kara parçası Gazze, hepimizi özgürleştirecek. Kimse kaybetmeyecek çünkü biz Siyonizm isimli bu terörist organizasyonu, bu akıl tutulması ideolojisini, bu delilik halini yeryüzünden kazıyıp attığımızda bütün Yahudiler açısından bir “kurtuluş günü” olacak o gün.

Aşağıdaki tasvirin, bir bilim adamını mı yoksa gökyüzünden inmiş bir ilahı mı anlattığına şaşırmakta haklısınız: “Sir Isaac Newton, ömrünün son yıllarını 18. yüzyıl Londra’sında çağının en ünlü insanı, Bilimsel Devrim’in yüce ak saçlı bilgesi olarak hüküm sürdü. Newton’un hayatının bu dönemine ilişkin rivayetler, çağımızda ona pek benzer bir rol oynayan Albert Einstein’ın fotoğrafları ve ona dair hatıralar sebebiyle yabancımız değil.” Newton’un adı modern çağla öylesine özdeşleşmiştir ki, onu bütün zamanların en büyük bilim adamı olarak kutsayanların sayısı zannettiğimizden de fazladır. Beynimize Newton’un ismi anılır anılmaz bir kesinlik ve doğruluk izlenimi boşalır.

Meselelerimizi, dünyayı, hayatı, yaşadıklarımızı, problemlerimizi kendi bakışımızla, kendi tanımlamalarımızla ortaya koyamıyoruz. Son yaşanan olaylara ‘İsrail meselesi’ diyoruz. Oradakilere ‘mülteci’ olarak isimlendiriyoruz. ‘Mülteci kamplarında bombalama oldu’ diyerek haberleri dinliyoruz, bu ağızla konuşuyoruz. Düşünmüyoruz insan kendi vatanında nasıl mülteci olur? Hele bizim insanımızın ‘İsrail’in yaptıklarına Hamas’a karşı kendini savunmayla başladı’ demeleri yok mu zor tahammül ediyorum. Sizin evinize bir hırsız girse, onu kapıda yakalasanız o da size silahını çekse ‘meşru müdafaa yaptım’ diyebilir mi? İşgal edenin meşru müdafaası olur mu? Ekranlarda gösterilen Filistin işgalini önceki ve sonraki durumu gözler önüne serildiği halde bu körlük, bu sağırlık, bu düşüncesizlik, bu hak ve hakikatlere duyarsızlık asıl özürlülerin kimler olduğunu ortaya koyuyor.

Bugün 'Dünya Engelliler Günü'... Esas engel gönüllerimizdeki önyargılarmış, artık biliyoruz bunu... İslam âleminin medeni köklerinde engelliye bakış açısı acaba nasıldı diye bir soru gelse şu özel günde zihinlerimize, diyerek başladım yazıya... Peygamber Efendimiz, Allah'ın selamı onun ve ailesinin üzerine olsun, çok nazik bir insandı. Biz onun hayatını, çoğu kez yaşadığı meşakkatli hatıralar eşliğinde, mücadeleden yılmayan iradesi ve savaşları, yaşadığı tecrit, yoklukla dolu zorlu günleriyle okuyoruz. Ama onun hayatı, insana has pek çok detayı, hem de hiç atlanmamış yanlarıyla beşeri pek çok ayrıntıyı da birlikte barındırır...

Soğuk Savaş İslamlaşma fikriyatı ne Buhara'dan söz eder, ne Semerkant'tan ne de Bakü'den. İslamcılar, Türkistan'a bakmazlar bile. Gördükleri ve duydukları Ortadoğu. Sanki Türkistan İslam âlemi değil. Türk Dünyası, belli bir siyasi görüşe havale edilmiş. Türkeş ve arkadaşları, 1940'ların ortalarında bu dünyayla ilgilenenince, "Turancılık Davası"nı güdüyorlar diye tırnakları çekilir. Herkes Sovyetik hâkimiyet alanındaki Müslüman toplumlara karşı sağır ve kör hale getirilir.