Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, dün 21. İmam Hatipliler Kurultayında yaptığı konuşmaya besbelli ki bilenip gelmişti. Kılıç heveslilerini şoke eden açıklamaları ardı ardına yaptı. Şok 1: “Bana ‘Ömrün boyunca ortaya koyduğun tek bir eseri söyle’ deseler tereddüt etmeden vereceğim cevap: İmam Hatip okullarının önündeki engelleri kaldırmaktır.” Elhamdülillah. Bu ne istikrar.

Yeni bir eğitim öğretime başlarken bitmeyen hep gündemde olan dertlerimizle baş başayız. Müfredat, ders kitapları, öğretmenlerin nitelik ve nicelik olarak vaziyetleri, meslekî eğitimin durumu, idareciler-öğretmenler-veliler-öğrenciler birlikte idealleri/hedefleri/ebedî hayat düşünceleri, vs. Sistemin eğitimi, bir ‘öğütüm sistemi’nden kurtuluş bekliyor. Milyonların beyni, çocuklarımızın kişiliği ve kimliği bu tezgâhtan kurtuluş bekliyor. İlk defa müfredata el atılarak kendi değerlerimize özümüze dönerek bir eğitim sistemine el atılıyor.

Müslüman, ibadete hayatı kuşatan bir anlam yükleyen insandır. Karıncayı ezmekten kaçınmak şeklinde sembolleştireceğimiz bir hassasiyet Müslüman için olması gereken incelikler arasında bulunmalıdır. Her haber bültenlerinde kavgalar, tartışmalar, öfkeler, hak ve hukuka dikkat etmemeler ve bunların sonucunda ölmeler öldürmeler. Allah Teâlâ kitabı Kur’an-ı Kerim’de Peygamber’inin gönüllere girmedeki başarısını bu incelik ve nezaket olarak adlandırabileceğimiz tutumuna bağlamıştır: ‘Allah’tan bir rahmet sayesindedir ki, sen onlara yumuşak davrandın. Eğer sen kaba ve katı yürekli olsaydın, onlar senin etrafından dağılıp gitmişlerdi.’ (3 Âl-i İmran 159)

Sanayi devrimiyle birlikte bilim ve teknolojide hızla ilerleyen Avrupa'nın, aramızdaki mesafeyi açtığı bir gerçektir. Bu yüzden, "İlim Çin'de de olsa alınız" emrine uyan Osmanlı sultanları, bu açığı kapatmak için gereken her şeyi yapmıştı. Viyana'dan üniversite hocaları getirten Sultan II. Mahmud Han, "Avrupa'da eğitim" geleneğini de başlatarak, bütün masraflarını karşıladığı 28 Türk gencini bu amaçla göndermişti.

Bugün yaşanan işgal, iç savaş, terör ve zulümlerin çoğu, İslâm dünyasında yer almaktadır. 2 milyar Müslümanın, bir avuç Siyonist karşısında yaşadığı eziklik canımızı çok acıtmaktadır. Lübnan, Irak ve İran gibi ülkelerin kalbinde gerçekleştirilen son saldırılar, vahametin boyutlarını anlatmaktadır! Bu zilletin sebebi, İslâm ülkelerinin zayıflığı değil; dağınıklığıdır. Bunu sağlamak için asırlarca çaba sarf eden Haçlı Siyonist ittifak, nice fitneler çıkararak ve Hilafeti kaldırtarak Müslümanları; "imamesi koparılmış tespih"e çevirmiştir! Sadece Filistinlilerin bile 20 parçaya bölünmesini iyi anlamak gerekir.

Son yıllardaki 29 Mayıs/Fetih programlarını taktirle izliyorum. Hatta, "karganın ağzındaki peyniri kapmaya çalışan tilki" hesabı; muhafazakâr oy avına çıkan "Yeni CHP"nin İstanbul'da çalgılı-çengili fetih(!) programı yaptığını da biliyorum. Ancak Cumhuriyet döneminde devletin, İstanbul'un fethini görmezden gelmesini anlamıyorum. 19 Mayıs'tan itibaren "bayram" ilan etmedik gün bırakmayan CHP saltanatı, İstanbul'un fethini "unutturmak" için ne gerekirse yapmıştır.

Koca imparatorluğu "Turan" sevdasıyla "viran" eden İttihatçılar, yeni Türkiye'ye de taşıdıkları bu illeti, kafatası ölçmeye kadar götürdü. Bu ırkçılığı, tek parti diktatörlüğünden sonra da, kritik kurumlardaki "CHP zihniyeti" devam ettirdi. Kürtlere yönelik bu zulüm ve katliamları yıllardır dile getiriyorum. Arzu edenler, makalelerime ve kitaplarıma bakabilir. Bu ırkçılığın zehirli meyvesi olan ve "Kürtlerin mağduriyetini gidereceğiz" iddiasıyla kurulan PKK da, "korku derebeyliği" uğruna; katliamlarına Kürtlerden başladı.

O kadar çok darbe yedik ki, birinin kodlarını çözemeden öbürü geldi. Hele biri var ki, "modern" denildi ama aslında en derin darbe idi. Evet, "28 Şubat"tan bahsediyorum. "Bin yıl sürecek" diyenlerle alay ediyoruz ama hâlâ tam aydınlatabilmiş değiliz. Özellikle; Fetullahçıların, bu darbeye nasıl "derinlik" kattığını ifşa edemedik. Çünkü 28 Şubat soruşturmasına el koyan örgüt savcıları, hem davayı 18 yıl uyutarak unutturdu hem de FETÖ hıyanetini gizledi. Yargı biraz arındırılınca süreç hızlanmışsa da, dava; Fetullahçıların "uyduruk" iddianamesi üzerinden devam ettiği için bu derin gerçekler ortaya çıkmadı.

Yaratılışı değiştirmek, İblisin vadidir. İnsanlar, peygamberler aracılığıyla indirilen ilahî mesajı büyük ölçüde kulak ardı ettikleri, hatta bazı dönemlerde tamamen terk ettikleri halde, varlığa egemen olan tabiat kanunları doğrultusunda bir hayat sürdürürlerdi. Bu durum, batı medeniyetinin dizginleri ele almasına kadar bir şekilde devam etti. Ama batı medeniyeti, "insanlığa önderlik etme" konumuna geldikten sonra, İblisin vadini yerine getirircesine, insanlığın varlık yasasına göre süregelen hayat tarzını tamamen yok edip yeni bir hayat tarzı empoze etmeye başladı.

İstanbul'un Fatih ilçesinde, Irak Kürt bölgesinden Hakim Lokman adlı bir kişi, oturduğu kafede bir cinayete kurban gitmişti iki gün önce. Sosyal medyada cinayetin, Hakim Lokman'ın Kürtçe konuştuğu için işlendiği yazılıyordu. İster istemez insanda bir öfke kabarmasına sebep oluyordu bu haber.

Mezuniyet töreni bittikten sonra bazı teğmenlerin bir araya gelerek 8 sene önce kaldırılmış yemini, kılıç çekip şakırdatarak okumaları; siyasi ve ideolojik bir söyleme dönüşmüş olan bir sloganı atmaları öyle geçiştirilecek sıradan bir olay değildir. Belki aralarında bunun farkına varmayan teğmenler olabilir ama olayın kendisi başlı başına bir ideolojik/ siyasi organizasyondur. Kurumsallaşma bakımından Türkiye'nin en ciddi müessesesi ordudur. Orduda her söz her hareketin şekli bellidir.

Malum çarşı pazarda hemen herkesin rahatsız olduğu bir pahalılık var. Muhalefetin bu pahalılık üzerinden yürüttüğü propagandanın seçmeni etkilemediği söylenemez. Ancak bu pahalılığa rağmen yürütme konusunda seçmen beklenenden farklı bir tercih yaptı. Beklenen sonuç, 'Tencerenin yıkamayacağı hükümet yoktur' mottosunun gereğiydi.

“Hayra davet, iyiliği emr, kötülüğü men” hükmünün 7 Ekim’den bu yana Gazze’de ve bizlerde ne kadar tanıklaştırıldığı veya tecelli ettiği hususu hepimizi ilgilendiriyor.Rad sûresinde bildirildiği gibi “Allah bütün varlıkların yaratıcısıdır” (13/16). Bu bir hayır düzenidir. İmam Gazzâli’ye göre de “Var olandan daha mükemmeli mümkün değildir.” Gazzâlî’nin, hem tertibindeki güzellik hem de yaratılışındaki mükemmellik bakımından bu âlemin “sûret”inden daha mükemmelinin bulunmadığı şeklindeki düşüncesi daha sonraki dönemlerde geniş kabul görmüştür.

Yûsuf sûresi 65. ayetinde anlatılan olay, aile bireyleri arasında dayanışma ve paylaşımın kıtlık dönemlerinde nasıl hayati bir önem taşıdığını açıkça gösterir. Bu yazıda Hz. Yûsuf’un kardeşlerine gösterdiği cömertliğin ve aile bağlarının, zorlu ekonomik koşullarda nasıl bir dayanışma örneği sunduğunu inceleyeceğiz. Klasik ve modern dönem Kur'an yorumlarından yararlanarak bu olayın günümüz insanı için hangi dersler barındırdığını ele alacağız. Bu yazı, sadece dini bir anlatı değil, aynı zamanda aile içindeki sevgi, saygı ve iletişimin çetin şartlarda nasıl güçlendiğine dair bir hatırlatma olacak.Allah, kullarına karşı pek lütufkârdır.

“Oku!” emriyle başlayan İslam, bilgi sahibi bir insan yetiştirdi. İnsan; bilip de yaşayanlara, yaşayıp da anlatanlara, anlatıp da uğruna mücadele verenlere uyacak, bilme makamına çıkacak, bilerek yaşayacak, bilerek anlatacaktır.

Şehid Seyyid Kutub, 29 Ağustos 1966’da bir fecir vakti, düşmanlarının korkakça bakışları altında darağacına yürüdü, Allah rahmet eylesin. Şehid Seyyid Kutub, Resûl-i Ekrem sallallahü aleyhi vesellem’in “En Büyük Örnek” ve Onun Ashabının, Allah tamamından razı olsun, “Daimi Örnek Nesil” olduğuna yakinen iman etmişti. Mekke’de Hz. Peygamberin esir Ashabı Hubeyb ve Zeyd, canlarını kurtarmak (!) için Hz. Peygamberin aleyhinde bulunmaya razı olmadığı gibi, Şehid Seyyid Kutub da İslam’a ve Müslümanlara hakarete razı olmadı.

“Benim için bizim kavmin yalancı peygamberi Mudar oğullarının (Hz. Peygamberin kavmi)sahih peygamberinden daha iyidir.” Bu sözü söyleyen kişi daha önce Müslüman hatta sahabe olan Talha b. Nemri’dir ki Müseylemetü’l kezzab denilen yalancı peygambere uyan bir kişidir. Kavimcilik, kabilecilik yalancı peygamber üreten bataklıklardır. Sahte peygamberler ortaya çıkarken bütün cesaretlerini kabile ve kavimlerinin ırkî taassuplarından almaktadırlar. Bunun bir başka anlamı; insandaki kabile taassubu öylesine güçlüdür ki tevhid ve nübüvveti bile göz ardı edebilecek şeytani boyuttadır.

Gençlerin bu kadar üstüne üstüne varılmasına tahammül edemiyorum. Yaşlıların gençlere karşı çok vicdansız ve insafsız bir tavır izlediklerine şahit oluyorum. Özellikle toplu taşımalarda gençlere karşı hakaret boyutuna varan bir dil kullanıyorlar. “Zamane gençliği işte, ne olacak, yaşlılara ne bir hürmetleri var ne saygıları var...”

“Siyonizmin vaad edilmiş topraklarının içinde Türkiye’nin de bir kısmı varmış, Gazze’ye susarsak sıra bize gelecekmiş...” Öncelikle bu iddiayı dile getirmeyi birçok yönden çok aşağılayıcı buluyorum. Gazze’ye destek olmamızın gerekliğini böyle bir sebebe bağlamayı hem Müslümanlıkla ve hem de insanlıkla asla bağdaştıramıyorum. Neresinden bakarsanız bakın bu bir zillettir, küçüklüktür, basitliktir ve bir hiçliktir. Müslüman’ın izzeti ve onuru böyle bir söylemi kesinlikle kabullenemez, içine sindiremez.

Edebiyat dünyamızın meşhur isimlerinden biri de Şair-i Âzam Abdülhak Hamid Bey’dir. Şair-i Âzam yani en büyük şair unvanını ona Süleyman Nazif verdi. Süleyman Nazif’in böyle abartılı ifadeleri çoktur. Abdülhak Hamid, elbette ki büyük şairdir. Eşi Fatma Hanım’ın ölümünden duyduğu üzüntüyü terennüm eden “Makber” onun en önemli şiiri kabul edilmektedir. Ama unutmayalım ki, şairimizin bu şiiri Fatma Hanım ölmeden önce kaleme aldığı da söyleniyor.

Üsküdar’da, Sahaf Bahtiyar İstekli’nin dükkânında eski kitapları, eski mecmuaları ve bir takım evrakı fersudeyi gözden geçirirken yıllar önce yayınlanmış “Yelken” isimli bir dergiyle karşılaştım. Bu, “Aylık Sanat ve Edebiyat Dergisi”nin sayfalarını şöyle bir çevirip de Fatih Sultan Mehmed’le, Sultan Abdülhamid Han’ın sanat sevgisiyle ve Ayşe Osmanoğlu’nun babasını anlatan yazısıyla karşılaşınca hemen aldım. Bir göz hatırı için birçok göz sevilirmiş. Üç beş yazının hatırı için koca bir dergiye -hem de yüksek bir para ödemenin- makul bir hareket olduğunu ancak erbabı takdir edebilir. Oysa, bigâneler için bu delilikten başka bir şey değildir. Delilerin de makbulleri vardır, onlara da bilindiği üzere, “mecanin-i kütüp” yani kitap delileri deniliyor.

Cumhurbaşkanımız Sayın Erdoğan bütün askerî okullarımızın mezuniyet törenlerine katılıyor ve orada tarihî konuşmalar yapıyor. Bu yıl da aynı şeyi yaptı, 30 Ağustos Zafer Bayramı dolayısıyla. Bir askerî okulun mezuniyet töreninde yaşanan bir hâdise herkesin tepesini attırdı…Cumhurbaşkanı bir cami açılışı yapıyor ve günlerden cuma. Teğmenler ne yapıyor? İslâm’ın bayraktarlığını yapmış bir ordunun neferleri olacak teğmenleri, cuma günü açılışı yapılan camiyi tıka basa dolduracaklar diye bekliyor bu Müslüman halk, değil mi?

Devlet, bugün Malazgirt Zaferi’nin yıldönümü münasebetiyle Ahlat’ta toplanıyor. Malazgirt Zaferi, bir ordunun bir başka orduya karşı verdiği bir savaşın sonucunda elde edilmiş bir zaferin adı değildir. Malazgirt Zaferi, bir ruhun adıdır; direniş ve diriliş ruhunun. Mekke’den süt emen, Medine’den beslenen, Kudüs’te meyve veren hakikat medeniyetinin insanlık çapında bir yürüyüşe soyunmasının başlangıç noktasıdır.

Elbette döktük. Mustafa Kemal ve yoldaşları, Anadolu’nun baldırı çıplak, karnı aç, paltosu soğuk geçirir yorgun halkıyla, Yozgat’tan, Çankırı’dan, Erzurum’dan, daha bilmem nerelerden gelen yiğit adamlarla 30 Ağustos’ta “Yunan gavuru”nu hakkını vere vere, eze eze denize döktü hem de. Ona şüphe yok. O halde niçin soruyorum bu soruyu değil mi? Niçin “düşmanı denize döktük mü cidden?” diyorum.

Suriye’de 13 yılı aşkın bir süredir devam etmekte olan sorun kısa süre içinde birçok ülkeyi de içine alan bir uluslararası sorun haline geldiyse de esası itibariyle Suriye rejiminin kendi halkıyla arasında cereyan eden bir sorundur. 2011 Mart ayında Der’a şehrinde gözaltına alınan Suriyeli çocukların maruz kaldığı işkencelere karşı halkın hak arama arayışı, devlet yetkililerinin halkın ırzına, namusuna karşı bir tecavüze dönüşünce bir kademe yükseldi. Her aşamada olayın bir kademe daha büyümemesi için Baas rejiminin elinde bir fırsat vardı.

Irkçılık bugün geldiği nokta itibariyle aydınlanmacı, eşitlikçi, hümanist iddialarla yola çıkmış modernliğin tek kelimeyle en büyük skandalıdır. Ancak bu skandal modernliğin ırkçılığa karşı iddia ettiği bir çözümün etkisiz olmasından kaynaklanmıyor. Modernliğin ya iddialarının boyundan büyük olduğunun ortaya çıkmış olmasından veya bu iddialarının altına farkında olarak veya olmayarak çok daha derin ırkçılıklar gizlemiş olmasından kaynaklanıyor.

21 Ağustos 1969 günü yani bundan tam 55 yıl önce bugün, Michael Dennis Rohan adlı Avustralya kökenli bir müfritin Mescid-i Aksa’yı ateşe vermesiyle caminin güney tarafında yer alan mescidin doğu kanadında çıkan yangın, Selahaddin Eyyubi’nin tarihi minberi de dâhil olmak üzere içindekilerin tamamını yakıp kül etmiş, aynı zamanda mescidin antik kubbesini de tehdit etmişti. Kudüs’ün İngilizlerin eline düştüğü 1917 yılından beri adım adım ilerleyen Siyonist işgalin Müslüman dünyayı aşağılayarak kurduğu düzene karşı ümmet çapındaki ilk Müslüman tepkisi de bu olay üzerine canlandı. 1917 yılından bir yıl sonra zaten Dünya Savaşının bitişi ve Osmanlı Devleti’nin işgal süreci başlamıştı.

Filistin’de aslında işgale karşı direniş işgal altındaki Filistin topraklarının her tarafında sürüyor. Ancak şartlar bölgelere göre değiştiğinden direniş şekli ve izlenen strateji fark ediyor. Türkiye’de Batı Şeria olarak bilinen Batı Yaka bölgesinde de işgale karşı mücadele kesintisiz bir şekilde sürüyor. Biz bu konuda daha önce muhtelif yazılarımızda bilgi vermiştik.

Dün yani 21 Ağustos 2024 tarihi, Kudüs’teki Mescidi Aksa’nın 1969’da Denis Michael Ruhan isimli bir fanatik tarafından yakılması teşebbüsünün 55. yıl dönümüydü. Tabii, bu şekilde Müslümanların camilerini, mukaddes mekanlarını, evlerini, zeytinliklerini yakan, koyun sürülerini çalan, çocuklarını katleden siyonistler genellikle “fanatik” olarak piyasaya sürülüyor. Ancak Gazze’de on bir aya yakın bir süredir sürdürülen korkunç katliam da çok açık ve net bir şekilde gözler önüne serdi ki siyonist demek aşırı ırkçı fanatik demektir.

26 Ağustos günü başlayan Büyük Taarruz 5 gün sürmüş, 27 Ağustos’ta Afyon Karahisar kurtarılmış, 1 Eylül’de Yunanların I. ve II. Kolordu Komutanları Trikupis ve Diyennis’in Albay Halit (Akmansü) tarafından esir alınmasıyla sona ermişti. 10 gün süren 350 kilometrelik takip (günde ortalama 35 km), yakıp yıkarak İzmir’e çekilen Yunan birliklerinin 18 Eylül’de Çeşme’den, 19 Eylül sabahı da Erdek’ten gemilerle ayrılması üzerine nihayet bulmuştur.

Kemalizm bir idrak hastalığı. Yazık, Ak Partili bir vekil bile Şapka Devriminin yıldönümünde el çırparak neşe içinde yürüyüşe katıldı. Tam 8 gün 8 gece kutlanacakmış Şapka Devrimi ama işin garibi şu ki, polis ve asker haricinde kimsenin başında şapka yoktu! Dünyanın artık terk ettiği şapkanın bayramını kutlayan bu Kemalist mantıksızlık her şeyi tek bir kişiye mal ederek aslında kendi hisarına yığınak yapmakta.

Japonların 7 ve 8 Ağustos 1945 tarihlerinde Japonya’nın Hiroşima ve Nagazaki şehirlerine atılan atom bombalarının 79. yıldönümü törenlerine İsrail’den hiçbir yetkiliyi davet etmeyişi üzerinde duruldu ama Japon yetkililerin konuşmalarında her iki bomba yüzünden birkaç dakika içerisinde 150 bin Japonu öldürüp yüz binlercesini yaralı ve sakat bırakan Amerika Birleşik Devletleri’nin, yani “düşman”ın adını dahi anmayışı dikkat çekmedi. Halbuki asıl odaklanılması gereken nokta buydu, yani fâilin anonim bırakılmış olması.

Zaferleri doğru okuyalım! Tek adamla kazanılmadığını bilelim! Derken bu milletin, bu ümmetin derdiyle dertlenenlerin ortak paydası olan, ortak hissiyatımızı, düşüncelerimizi, değişen dünyada vahye dayanan değişmeyen sâbit değerlerimiz ışığında “Zafer Ay” ağustosun şehitlerini rahmet, şükran ve minnetle analım. Biz evlatlarına emanet ettikleri vatan topraklarına sahip çıkalım. Gönül vatanımızın ve dünyasının sınırı olmadığını bilelim. Vatanı böldürtmeyelim, devleti yıktırtmayalım, ezanı susturtmayalım. Bitmeyen “hilâl-haç, hak-bâtıl mücadelesi”nin galibi olalım.

TBMM Başkanı Numan Kurtulmuş’un Lozan ile ilgili sözleri, Kemalizm’le aynı söylem değil midir? Milliyetçi muhafazakârı temsil eden bir partinin seçtiği TBMM Başkanı’nın dil, din ve tarih şuurunda daha fazla hassasiyet göstermesi gerekmez mi? Ayrıca Numan Kurtulmuş; Osmanlı ulemasından âlim, müderris, bir dönem bütün Müslümanların başucu kitabı özelliğini taşıyan Amentü Şerhi’nin yazarı Numan Kurtulmuş hocamızın da torunu.

İnsan her geçen gün bunalıma sürükleniyor. Allah Teala ile insanın aklı ve kalbi arasına gittikçe büyüyen engeller konuyor. Yiyeceklerimizde tabiilik (organiklik) kalmadığı gibi, düşüncelerimizde de kutsala dayanan bir kısım bile kalmadı. Gıdalarımız gibi, düşünme melekemizin de genetiğiyle oynandı. Aklı gitgide yapaylaşan, kalbi gitgide sanallaşan zavallı modern insanın, gerçeklikle ve hakikatle bağı zayıfladı; sanal âlemle uğraşmaktan, metafizik âlemle ilgilenmeye ne vakti ne takati kaldı.

Hayâsız bir çağda yaşıyoruz; ar, nâmûs, iffet, edep, hayâ, takvâ gibi kavramların umursanmadığı -tabir yerindeyse- ‘para etmediği’ (!) zelîl bir çağda... Buna karşılık hayâsızlığın, iffetsizliğin, fahşâ ve münkerin, günah ve haramın, kısaca tüm kötülüklerin kol gezdiği, terviç edildiği bir zaman dilimindeyiz. İnsanoğlunun yeryüzü macerası başlayalı beri şeytanın görevi; insanlara “fahşâyı emretmek” (Bakara 2/169, 268), “günahları süslemek” (Hicr 15/39), “vesvese vermek” (Nâs 114/4) sûretiyle onları doğru yoldan “saptırmak” (Nisâ 4/60) ve “alıkoymak”tır (Neml 27/24).

Yordular, yoğurdular...Necdet Subaşı dostumun kullanıma soktuğu "Din yorgunu" kavramına bir telmih değil bu sözüm. Başka bir yorgunluktan, yol yorgunluğundan bahsediyorum. Yorucu, yoğurucu, uzun bir yolculuktan yani. Ama geçen sene bu vakitler piyasaya çıkan "Yolcîtî" kitabım da değil mevzu. Benim "Yolcîtî", yoran, yoğuran bir yolculuk değildi zaten. Van gölü çevresini kapsayan mütevazı bir yolculuğa çıkmışsın, yorması ne olacak ki, yoğurması ne olsun? En az üç yüz yıldır Batı ile çıktığımız fikir ve hayat tarzı yolculuğudur kastettiğim.

"Çağdaşlaşma yolundaki en büyük devrimlerden şapka inkılabının 99.yıldönümü"ymüş. Kastamonu belediyesi öyle diyor. Yıldönümü bayram havasında kutlanıyormuş ayrıca. Bu milletin, şapka ile ilgili hikayesini, gazetemizin yazarları (Sibel Erarslan, Selahaddin Eş, Nuh Albayrak) çarpıcı bir şekilde ortaya koydular. Benim de "şems siperli şerpuş"la ilgili bir hikayem var. Bakalım Millet, gerçekten bayram mı yapıyormuş.

'Arar bulur muydun beni, Sahipsiz bir mezar olsaydım' diye okunan şu meşhur türkü çalarken radyoda, takılıyor gözlerime şu haber... Kastamonu'da 8 gün süreceği belirtilen halk kutlamaları, şapka kanunu, rengarenk bayraklar, flamalar, parlak güneş, marşlar, bando, bayram havası, duraklıyorum... Kısık sesle devam ediyor radyodaki türkü: 'Şu dağlarda kar olsaydım...Bir asi rüzgar olsaydım...Arar bulur muydun beni... Sahipsiz mezar olsaydım?'

Geçtiğimiz hafta, Filistin Devlet Başkanı Mahmut Abbas'ın TBMM'deki konuşmasını dinlerken, kendime sorduğum soru şuydu; 'Filistin'in gelecekteki kaderinde HAMAS ne kadar yer alacak?' Çünkü medya kulislerinde beklenen; İsrail lideri Netanyahu'nun ABD Senatosu'nda yaptığı konuşmayla aynı zamanlama içeresinde, Abbas ile Heniyye'nin birlikte, Türk Parlamentosu'nu ziyaretleriydi... Lakin İsrail ve ABD buna fırsat tanımadılar. Ne Abbas yerinden kımıldayabildi, ne de zaten Rahmetli Şehit Heniyye ile ne kadar bağdaşırlardı pek çok bilinmezi vardı bu kulislerin...

Müslüman Kardeşleri, Vehhabi olarak görmek çok yanlış bir düşünce. Müslüman Kardeşler, 1928 yılında kuruldu. Kurucusu Hasan el-Benna'nın başında Osmanlı kalpağı var. Vehhabilik, Osmanlı devletine karşı ayaklanmalardan doğdu. Müslüman Kardeşler ise İngilizlerin sömürgeciliğine karşı duyduğu kızgınlık ve öfkeden yükseldi. Hasan El-Benna, İngilizlerin işlettiği Suveyş Kanalının bulunduğu İsmailiye kentinde yetişmişti ve burada İngilizlerin emperyalist yayılmacılığından etkilenerek İslami mücadeleye karar verdi.

Seküler kesimin ciddiye aldığım ve takip ettiğimi yazarlarından biridir Soner Yalçın. Zaman zaman ezber bozan yazılar da alıyor kaleme. Objektif tespit yapan kim olursa olsun kutlamaktan çekinmem. Soner Yalçın da onlardan biridir. Ezber bozan yazıları için kendisini tebrik etmişliğim de vardır.

RAHMAN'IN ADIYLA...“Gerçek erdem, yüzlerinizi doğuya veya batıya döndürmeniz değildir. Fakat gerçek erdem; kişinin Allah'a, ahiret gününe, meleklere, ilahi kelama ve nebilere inanması, malı; ona sevgi duymasına rağmen, yakınlara, yetimlere, yoksullara, yolda kalmışlara, isteyenlere ve özgürlüğü ellerinden alınanlara vermesi, namazı istikametle kılması, zekatı gönlünden gelerek vermesidir. Onlar söz verdikleri zaman sözlerinde dururlar. Şiddetli zorluk ve darlıklara karşı göğüs gererler.

2019 yılının Nisan ayları idi. Bakırköy Belediyesi tarafından Gayrimüslim bestekarlar adlı bir program düzenlenmişti. Programa tanıdık bir arkadaşın daveti üzerine ben de katıldım. Açılış konuşmasını yapmak üzere kürsüye çıkan Belediye başkanı sözlerine; "Dedem anlatırdı Doğu Cephesinde iken yanımıza bir panzer yanaştı. Panzer, içindeki kişinin heybeti karşısında adeta ezilmiş gibi duruyordu. Evet, bu heybetli adam Mustafa Kemal Paşa’nın silah arkadaşı Kazım Karabekir’di. Ve şuan Kazım Karabekir Paşanın değerli emaneti kızı aramızda" demesiyle salonda alkış tufanı koptu.

Lee Israel, New York’ta yaşayan Amerikalı bir yahudi kadındı... Yazarlığa soyunup bir-iki biyografi çıkartmış ama hem alkole aşırı düşkünlüğü hem de huysuzluğu sebebi ile sektörde tutunamamış ve yayıncılar onu artık muhatap almaz olmuşlardı. Lee bunun üzerine başka işler yapmaya, daha doğrusu sahtekârlığa başladı: Meşhur edebiyatçıların yazılarını ve imzalarını taklit edip sahte mektuplar hazırlıyor ve bunları “efemera” meraklılarına, yani belge kolleksiyonerlerine satıyordu!

Maide/42. ayet bağlamında meseleyi anlamaya çalışalım: Yüce Allah Ben-i Adem’i yaratırken iki büyük nimeti beraberinde vermez. Bunlardan biri ilim diğeri de maldır. Anasından ilmen sıfır noktada olduğu için iki yıl boyunca yeme içme gibi zaruri ihtiyaçlar beraberinde olmadığı gibi, istemesini dahi bilmeyecek kadar da bilgisizdir. Diğer canlı varlıklar doğarken bu iki hususta insanlardan daha donanımlıdır. Yani bilgisi ve hayatta kalacakları haldeki melbusatıyla doğarlar.

Son iki yüzyılda Müslümanların sosyal bilimlerdeki bilgi kaynakları ya tamamen düşmanları tarafından oluşturulmuş ya da düşmanlarının etkisi altında. Elimizdeki İslam Ansiklopedileri dahi, biri bizzat Diyanet tarafından hazırlanmasına rağmen, Oryantalist-Self Oryantalist bir zihniyetle yazılmıştır.

Nereye kadar sürecek bu beraberlik, hangi temellere dayanıyor, tam olarak ne zaman başladı ve daha ne kadar devam eder? Bütün bunlar başlı başına ciddi araştırma konusudur. Hıristiyan-Yahudi ilişkileri uzman tarihçilerin ve özellikle dinler tarihçilerinin sahasına girer. Fakat bizim gibi sıradan insanların bildiği bir gerçek vardır ki tarih Yahudilerle Hıristiyanların birbirlerine uyguladıkları savaş, sürgün ve katliamlarla doludur.

Tam yirmi yıl sürmüştü Amerika’nın Afganistan işgali. Bir ara asker sayısı yüz bine ulaşmıştı. Taş üstünde taş bırakmamıştı diyeceğim ama Afganistan’da zaten taş üstünde fazla bir taş yoktu ki. Ama yine o güne kadar hiç kullanmadığı en büyük bombardıman uçakları Afganistan halkının üzerine ölüm yağdırıyordu. Tam yirmi yıl sürdü bu işgal. Para olarak iki trilyon dolara mal olmuştu. Her yerde yaptığı gibi Afganistan’da da on binlerce çocuk, kadın ve masum Müslümanı şehid etmişti bu zalim.

Yakın tarihimizde kendi derslerinin kitaplarını, yine kendileri yazan iki muallim vardır ki, bunlardan biri Ahmed Rasim Bey, diğeri de merhum Tahir Olgun’dur. Ben bu yazımda birincisinden muhtasaran (kısaca), ikincisinden ise mufassalan (uzunca) söz etmek istiyorum. Ahmed Râsim’in en önemli eserlerinden biri de, “Resimli ve Haritalı Osmanlı Tarihi”dir. Sultan Reşad döneminde kaleme alınan bu kitabın orijinal yönü, siyasi tarihin yanı sıra kültür tarihine de yer vermiş olmasıdır.

İki hafta önce kıymetli bir dostumuzun nişanı için Saraybosna’daydım. Ilıca taraflarında, çok hoş bir bahçe içinde açık havada icra edilen merasimin ardından şehir merkezine dönerken, akşam namazımızı kılmak üzere Kral Fahd Camii’ne uğradık. Daha önceki Saraybosna ziyaretlerimde gitmek istediğim ancak bir türlü yolumu düşüremediğim bir yerdi burası.

Bildiniz. Mesele yine İslamcılık. Hani şu hakkında “ağzı olanın konuştuğu”, bilumum sağcıyı, muhafazakarı, devletçiyi falan İslamcı sayan cahil cühelanın “nokta atışı tespit” diyerek diğer cahil cühela eliyle alkışlandığı, körlerin fili tarifinden bile berbat tariflerle karnımıza ağrıların girdiği İslamcılık. Yahu öyle bir hale geldi ki mesele, bırakınız AK Parti’yi bir yana, Süleymancıları bile İslamcı sayan ve alkışlayan var yahu.

Geçtiğimiz hafta Prof. İlber Ortaylı’nın mültecilerle ilgili olarak sarfettiği sözler kolay geçiştirilebilecek türden değildi. Ortaylı’nın sözlerinin başka bir zaman ve zeminde aynı konuda söyledikleriyle taban tabana zıt olması, sadece Ortaylı’nın şahsının tutarsızlığı veya bağlama, ortama göre konuşabilen, nabza göre şerbet veren biri olması basitliğine de indirgenemez.

Sosyal medya birçok cihetten bir ayna da ben, dini hayat, bilgi ve irşad cihetinden, genci ve yaşlısı ile toplumun durumu hakkında, canlı ayna oluşu ile ilgili bir örnek üzerinde duracağım. Vaktim yeterli olmadığı için sosyal medya ile fazla meşgul değilim, ara sıra bakıyorum, facebookta, sevdiğimiz bir kişinin adına açılmış grupta bir tartışmaya rastladım, konu şort ile namaz kılmak. Diz kapaklarının biraz üstü de açık kalan şort ile namaz kılan birkaç gencin arkadan fotoğrafı çekilmiş ve (bu yazıda isim vermeyeceğim) bir hanımefendi şunları yazmış:

Afganistan’da 1978’de Davud Han’a karşı gerçekleştirilen ve Sovyetler Birliği’nin desteklediği komünist darbenin arkasından başlayan çatışmalar ve güvenlik sorunları 43 yıl sürdü. Bu süre içinde 2001 yılında da ABD işgali başladı. ABD işgalinin başlamasından sonra çatışmalar ağırlıklı olarak, ABD işgal güçleri ve onların himaye ettiği işbirlikçi yönetime bağlı askeri güçlerle Taliban milisleri arasında vuku buldu. Bu süreç de yirmi yıl sürdü ve Afganistan’da istediği gibi bir siyasi hakimiyet sağlayamayacağını anlayan ABD en sonunda Taliban’la anlaşarak işgal güçlerini bu ülkeden çekmeyi kabul etti.

Pek çok kişi gibi ben de lise yıllarımda okuduğum Batılılaşma İhaneti isimli kitaptan çok etkilenmiştim. Bu kitapla birlikte gönlümde aynı zamanda bir D. Mehmet Doğan muhabbeti ve ilgisi oluştu. Ama bu kitabı okuduğumda, yıllar sonra yazarıyla tanışacağımı hiç düşünmemiştim. Çünkü okuduğum kitapların yazarlarından sağ olanlarla tanışma ve görüşme hayalleri kurmuyordum.

Masonluğun dünyada ve Osmanlı’da oynadığı esrarengiz rol her zaman ilgi uyandıracaktır. İşte yakın tarihimizdeki bir Masonluk vak’ası… 1908 yılında 2. Meşrutiyet’in ilanıyla birlikte önceden yaptıkları hazırlıklar doğrultusunda bir süre İttihatçılarla iktidarı paylaşan Masonlar, topraklar kaybedilip de siyasî başarısızlıklar arttıkça kamuoyu tarafından eleştirilmeye ve giderek idaredeki karar mekanizmalarından tasfiye edilmeye başlanacaktır. Başlangıçtaki sürur ve memnuniyet Birinci Dünya Savaşı’na doğru gidilirken yerini kriz ve belirsizliğe bırakacaktır.

Bugün kafası karışık olan ‘Bu devirde kul gibi nasıl yaşar, nasıl yaparız?’ diye soran çok mümin var. Asıl mesele bu soruya cevap vermektir. Çünkü insanlar inançları ile yaşayışları arasında nasıl bir ilişki kuracağını bilemiyorlar. Sonuçta insanımız; ‘inandığın gibi yaşamazsan, yaşadığın gibi inanmaya başlarsın’a gidiyor, götürülüyor. Bu hususu ağaç örneği ile açıklayayım. Ağaç mecazi anlamda hadis-i şerifte de geçer.

Sıkıntımız kendi değerlerimizi bilmeyip öğrenmeyip başkasının kavramlarıyla konuşmamız. Bu şaşkınlığın başı, Tanzimat’tır. Kendimiz olmaktan çıkmaya başladığımız dönem. Son yüz yıl da başımıza gelenlerden de habersiziz. Aslî kavramlarımızı Batılı kavramlar ile eş görme kompleksi Cumhuriyet döneminde teslimiyete döndü. Tek parti sadece devleti tasfiye etmedi. Sadece vakıflar, medrese ve tekke gibi toplumun ilim, ihlas ve ahlâkını inşa eden kurumları yıkmadı. Aslî kavramlara saldırdı ve onları devre dışı bıraktı. Israrla ümmet yerine milleti (sonra da ulus yaptı.) ahlak yerine etiki ikame etti. Dile yapılan saldırıyla yetinilmedi. Temelinde tevhid diline karşı açılan savaş vardı. O yüzden rejim tevhid dilini de yasakladı. Kavramlarımız kurumlar ile beraber hayattan çıkarıldı.

“İnsanlar onlara: “Düşmanlarınız size karşı ordu topladı, onlardan korkun!” dediklerinde, bu, onların imanını artırdı ve şöyle dediler: “Allah bize yeter! O ne güzel vekildir!”.” (Âl-i İmrân, 3/173) Uhud Savaşı sona ermiş, Kureyş ordusu kumandanı Ebû Süfyan Müslümanlara tekrar saldırıp onları imha etmek için plan hazırlarken Müslümanların kalabalık bir kuvvet halinde Hamrâülesed’e geldiklerini haber alınca bu planından vazgeçmişti. O esnada oradan geçmekte olan bir kervanın adamlarına, “Muhammed’e rastlarsanız ona, kendilerini toptan yok edeceğimizi söyleyiniz” diyerek psikolojik savaş yöntemiyle Müslümanları korkutmak istemişti. Bu söz Resulüllah’a (s.a.) ve Müslümanlara ulaştığında onlar, “Hasbünallahu ve ni‘me’l-vekîl” (Allah bize yeter, O ne güzel vekildir!) dediler.

Kur'an'da, insanın balçıktan yaratıldığı belirtilir ve ardından yüce Allah'ın ona kendi ruhundan üflediği vurgulanır. İslam alimleri, buradan hareketle, insanın varoluş olarak, İslam medeniyetinin de inanç, amel ve hayat tarzı olarak madde ve mana arasında bir dengeyi temsil ettiğini söylerler. Birey, bu dengeyi bozduğu, toplum da İslam'ın inanç ve hayat düzenini terk ettiği zaman, ya ruh cihetinde yukarıya doğru tanrılık iddiasına kadar sapar, ya da balçık cihetinde hayvanlardan daha aşağı derekeye, en dibe doğru alçalır.

Salı günkü yazıda, son günlerde sıkça karşıma çıkan bu ve benzeri sorulardan bahsetmiş ve "Kur'an ilimlerine vakıf" olduğunu belirttiğim dostumun ufuk açıcı açıklamalarına yer vermiştim. Bu sohbetin devamı var. Dostum, "biliyor musun, Yahudi ve Hristiyanlar da aslında dinlerine girmemizi istemezler. Sadece hayat tarzlarına (milletlerine) tabi olmamızı tercih ederler. Bu bakımdan örnek verdiğim ayette (Bakara, 120) "din" yerine "millet" kavramının kullanılmış olması, müthiş bir gerçeğe dikkatimizi çekiyor" dedi.

Bugünlerde sık sık bu gibi sorulara muhatap oluyorum. Özellikle Gazze soykırım sürecinin, bazıları dillendirmese de herkesin zihninde bu ve benzeri soruların uyanmasına vesile olduğu açıktır. Öyle ya, biz Müslümanız ve Allah da Müslümanlara zafer vereceğini, yardım edeceğini vad etmiştir. O halde neden Müslümanlara, en azından Gazzelilere beklediğimiz zaferi vermiyor? Onlara gözle görülür şekilde yardım etmesi gerekmez mi?

Dün doğumları üzerinden henüz dört saat geçmiş iki kundak bebeğinin de olduğu hastaneyi acımasızca bombaladı İsrail. Bu kapkaranlık dünyada sadece dört saat durabilen iki küçücük insan! Kıyamet günü, karşımıza çıkarıldıklarında ve ''suçları neydi de diri diri toprağa gömüldüler' diye sorulduğunda, sadece bebek katilleri değil, bizler de acaba ne cevap vereceğiz... Bilmiyorum...

TBMM, en zor şartlarda kuruldu. 23 Nisan 1920. Savaş ve işgal zamanları. Bir imparatorluk bütün topraklarını kaybetmekle yüz yüze kaldığı ağır tarihi dönemler. Mustafa Kemal, Sivas Kongresinden sonra Ankara'ya geliyor. İstanbul'da Meclisi Mebusan, işgalden ötürü son toplantısı ile dağılıyor. Misak-ı Milli kararı alıyor. Buradan gelen, Sivas Kongresinden gelen ve Anadolu ve Rumeli Müdafayi Hukuk'tan gelen katılımla meclis açılıyor.

Kendisi olabilen, düşünebilen, objektif davranabilen, bilgiyi kaynağından alabilen ve düşüncesini cesaretle açıklayabilen bir yiğit fikir ve kültür adamıydı D. Mehmed Doğan. Bazen yakınımızdaki cenazelere bile katılma ihtiyacı hissetmem. Mehmed Doğan'ın vefatını duyunca kendimden bir parça kopmuş gibi bir duygu çöktü üstüme.

Gazze'de 40 bin cana kıyan İsrail aynı zamanda çevre katliamı yapmıştır. 40 bin derken, tespit edilen 40 binden bahsediyoruz, tespit edilemeyen binlerce sivil olduğunu da herkes biliyor. Bir topluluk canlı yayında katliama tabi tutulurken insan haklarından bahseden batı medeniyetinin merhum Akif'in deyimiyle tek dişi kalmış canavar olduğunu da bir kez daha gördük.

Yüce dinimiz İslâm, en değerli varlık olarak yaratılmış olan insanın, dünyada huzur ve güven içerisinde yaşayabilmesi için şu beş hususun korunmasına büyük önem vermiştir. Can, mal, akıl, din ve nesil’dir. Bunlar her insanın insan olması nedeniyle sahip olduğu haklardır. İslâm dininin emir ve yasaklarının amacı bu değerlerin korunması ve insanın güven, huzur ve mutluluk içerisinde yaşamasıdır.

Ümmet değerli bir liderini kaybetti. Başta evlatları ve yakınları olmak üzere Allah hepimize sabır ve metanet versin. Hani acıların büyük bir eğitmen, önemli bir mürebbiye olduğu söylenir ya, Haniye işte o tarifsiz acıların içinden çıkıp gelen, o acıların yetiştirdiği emsali ender bulunan bir mü’mindi.

Basra Körfezi, 1500’lü yıllardan itibaren önce Portekizlilerin, ardından da İngilizlerin istilasına sahne oldu. Bilâdüşşâm ile Hindistan arasındaki ticaret yollarının tam göbeğinde yer alan bölgede İngilizler çok kârlı koloniler kurdular. İkinci Dünya Savaşı sonrasına kadar pek aksamadan işleyen İngiliz sistemi, uluslararası dengelerde yaşanan değişimlere paralel olarak biçim değiştirdi: 1951’de Umman, 1961’de de Kuveyt, İngiltere’den bağımsızlıklarını kazandı. Londra, Körfez’in diğer emirliklerine dokuz parçadan oluşan bir federasyonun çatısı altında bir araya gelmelerini önerdi.

HAMAS cemaattir. Cemaat, kurumsal yapıdır. Cemaatsel yapıda, konumu ne olursa olsun, şahısların teşkilat dışında kalmaları genel olarak yapıda büyük bir değişime yol açmaz. Ama HAMAS Siyasi Büro Başkanı İsmail Heniyye’nin şehadetine giden süreç, şehadet şekli ve şehadeti sonrasında yaşananlar, Kudüs Davası’nın onun şehadetinden sonra bir daha değerlendirilmesini zorunlu kılmaktadır.

Bugün yeryüzünün tamamını şöyle bir gözünüzün önüne getirin, meydanlarıyla, caddeleriyle ve buralarda düzenlenen etkinlikleriyle, Filistin bayrağından daha çok dalgalanan bir bayrak göremeyeceksiniz! Bayrak dalgalandırmak asla basit ve küçük görülecek bir şey değildir. Çünkü dalgalandırılan her bir bayrağı bir kol tutuyor, bir el dalgalandırıyor ve bunların her biri özgür bir iradeyi temsil ediyor. Demek oluyor ki Filistin bayrağı dünyanın en yüksek burçlarında dalgalanmakta.

Allah aşkına, şu anda başta Filistin olmak üzere İslam adına direniş gösterenler her şeye rağmen Araplar değil mi? Başta HAMAS Arap değil mi, Kassam Tugayları Araplardan oluşmuyor mu? Filistin ve civarındaki İslami Cihad ve benzer yapıların tamamı Arap değil mi? Direnişin en önemli cephelerinden birisi olan Yemen Arap değil mi, hem de Arapların hası değil mi?

İsmail Heniyye için Müslümanların ayağa kalkışı tek kelimeyle muhteşemdi, şahsen ben bu kadar beklemiyordum. Türkiye’nin büyük bir kısmı yürüyüşe geçmişti. Bunu içerideki ve dışarıdaki Siyonistlerin cıyaklamasından da anlayabilirsiniz. Merhum Şehid İsmail Heniyye 3 Ağustosta Gazze için, Filistin için, özgürlük için ve Siyonist terör çetesinin zindanlarındaki on binden fazla Müslüman esirler için ayağa kalkmamız için çağrı yapmıştı.

İçinde bulunduğumuz Ağustos 2024 tarihini esas alarak ifade edecek olursak, büyük İslam âlimi, Sahih-i Buhari Mütercimi, Darülfünun Felsefe Müderrisi, Mehmet Âkif’in aziz dostu, ahlak ve karakter âbidesi Babanzâde Ahmed Naim Bey, âhiret âlemine göç edeli tam 90 yıl oluyor. O, şimdi eserleriyle ve hatıralarıyla gönüllerimizde yaşamaya devam ediyor.

“Tarih ve Kültüre Adanmış Bir Ömür / Mahmud Goloğlu’nun Yazıları” isimli kitabı geçenlerde gözden geçirirken bazı makaleleri daha sonra okurum diye işaretlemiştim. 5 Temmuz 1949 tarihli Yeniyol’da “Trabzon: Mukaddesata Hürmet İrtica Değildir” başlıklı yazısında Trabzon’da şahit olduğu nâhoş bir hareketten söz edip İstanbul’a intikal ediyor ve Bâyezid Camii’nin yanı başındaki Küllük Kahvesi’ni güzel bir örnek olarak hatırlatıyor.

NTV’deki haber şöyle: “Avusturya’da IŞİD sempatizanı üç kişi yakalandı.” Bu üç kişi militan değil. Herhangi birini öldürüp öldürmedikleri, dahası herhangi birini öldürmeye niyetlerinin olup olmadığı belli değil. Ama sempatizanlar. Yani, insan öldürmekle meşhur ve maruf bir terör örgütünü seviyorlar. Dolayısıyla tutuklanmışlar.

Hoş, güzel ülkemiz Türkiye’de adına “özgürlükçülük” denilen liberal yave de ne idüğü belirsiz bir ucube olarak dolaşıyor aramızda ama açık konuşmak gerekirse hukuk mekanizması tarafından kapatılan Roblox nam oyunun açılmasını arzu etmek özgürlükçülük değil de mezhebi genişlik olarak adlandırılabilir olsa olsa.

Bangladeş, 1971’de Hindistan’ın kirli politik oyunlarıyla çıkarılan savaşla bağımsızlığını elde etmiş değildir. Bilakis o tarihte her ne kadar Pakistan’dan bağımsızlığını kazandığını ileri sürdüyse de gerçekte iplerini Hindistan’a teslim etmek suretiyle ona mahkum ve bağımlı hale gelmişti. Ama eğer bugün dikta rejimine karşı gerçekleştirilen halk devrimine sahip çıkabilir.

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan Yıldız Sarayı’nın açılışında yaptığı konuşmada Savarona yatının restore edilip yabancı devlet adamlarıyla görüşmelerde kullanılacağı bilgisini verdi. Bir ara adı fuhuş skandallarıyla anılan, satın alındığı tarihte dünyanın en büyük ve en lüks yatı olarak ünlenen yatın ‘resmi’ hayat hikâyesi şöyle:

Hiç gündemden düşmeyen meselemiz; ülkenin bölünmezliği birliği, devletin bölünmezliği ve birliğidir. Milletin birliği ve bütünlüğü güçlü olacaktır ki; ülkenin ve devletin birliği ve bütünlüğü korunabilsin. Esas olan, asıl olan, milletin birliği ve bütünlüğüdür. Asıl ihmal edilen, millet, milleti millet yapan değerlerdir. Milleti millet yapan değerlere önem birinci sırada olmalı.

31 Temmuz 2024 Çarşamba günü 06.10’da kara yolculuğuna başlamışken radyodan işittim kara haberi: “Hamas lideri İsmail Heniye bu sabah İran’ın başkenti Tahran’da uğradığı bir suikast sonucu şehid edildi…” Vakur dik duruşuyla Filistin davasını son nefesine kadar savunan Filistin’in seçilmiş başbakanı İsmail Heniye için şehadet özlenen bir makamdı ve şehid olmayı her an bekliyordu:

Bu tedirginliği nerede görsem tanırım. Her zaman, özellikle kadınlı erkekli ortamlarda abdestimizin bozulması endişesini taşırız. Tv'de görmüştüm. Birleşmiş Milletlerin bir toplantısında, Dışişleri bakanı Hakan Fidan salona giriyor. Yanından geçen bayanın eline eli değmesin, dolayısıyla abdesti bozulmasın diye kolunu arkasına bir kaçırması var ki tam bir Şafiî refleksiydi.

Babamın ani rahatsızlığı sebebiyle Salı günkü yazımı gazeteye ulaştıramadım. Hepinizden af dilerim. Anne- baba hastalıkları, aniden bambaşka bir aleme ışınlıyor evlatları, bir tür zaman-mekan kırılması gibi, soyutluyor sizi akan hayattan, son 16 yıldır hastaneler bizim de yurdumuz oldu sanki...

Siyonizm, son noktada tecavüzcüdür. Gazze'de Müslümanlara tecavüz ederek var olur. Saldırganlığın ve vahşiliğin en son noktası. Tecavüz, insanın onurunu yok eder. Haysiyetti, şerefi ve namusu düzler. Üzerinden dozer gibi geçer. İnsanın anlam dünyasını param parça eder. İnsan kendisinden nefret eder hale gelir.

Savaş yıllarında, Avrupa’nın ortasındaki bir mülteci kampında doğmuş bir tarihçiden beklenen savaştan kaçmış mülteci Suriyeliler ya da 70 yıldır mülteci kamplarında yaşayan Filistinlilerle herkesten çok empati kurmasıdır.

Biraz önce İstanbul'da gıyabi cenaze namazını kıldık. Bedenimiz burada olsa da Kalbimiz Doha'daydı. Gönlümüz milyonlarca Müslümanla birlikte senin yanındaydı. Yasımız milli ve bir günlük olsa da acımız evrensel, öfkemiz ise günlere yıllara sığmayacak kadar ebedi.

Başörtüsü ile ilgili nefis bir yazı! Başını örtenler: —Eğer inanmadan örtünüyorsanız, başörtüsünü çıkarınız. —Eğer siyasi simge olarak örtüyorsanız, çıkarınız. —Eğer mahalle baskısı ile örtüyorsanız çıkarınız.

Allah, İsmail Heniye’ye rahmet eylesin… İhvan-ı Müslimin ve Şeyh Ahmet Yasin’in HAMAS mektebinde yetişmiş bir önderdi. Duruşu, hitabı ve gülümseyen yüzüyle, Filistin davasının hem Filistin halkına hem dünyaya bakan yüzlerinden bir yüzdü.

Mekke’de Kureyş müşriklerinin küstahlıklarının zirve yaptığı günlerdi. Peygamber Aleyhisselam Kâbe’ye gelmiş namaz kılmaya başlamıştı. O esnada Kureyş’in en azgınları da orada oturuyorlardı, O’nun namaz kılmasına hiç tahammülleri yoktu. Mutlaka bir şey yapacaklardı, kafalarına koymuşlardı. Bir gün önce ölmüş bir devenin işkembesi ve döl yatağı yakında bir yerde duruyordu.

Gazze’de Filistin’de lider olmak şehid olmakla eş anlamlıdır. Çünkü Gazze’ye lider olacak birisini, HAMAS’ın başına geçecek birisini şehadetin beklediğini herkesin bildiği gibi o kişinin kendisi de bilmektedir. Şimdi siz sonunda kesinlikle şehadet olan bir yere gelecek olan kişinin halet-i ruhiyesini, düşüncelerini ve hayata bakışını birazcık olsun anlamaya çalışın. Aslında bunun sadece bir numaralı liderler için değil, ön saflarda bulunan bütün etkin şahsiyetler için de böyle olduğunu düşünün.

Ecdat yadigârı Osmanlı saraylarından biri daha yeniden ihya edildi. Milli Saraylar Başkanlığı’nca yürütülen 6 yıllık titiz bir restorasyondan sonra meşhur Yıldız Sarayı geçen hafta cuma günü ziyarete açıldı. Cumhurbaşkanı Sayın Recep Tayyip Erdoğan, açılış töreninde yaptığı konuşmada Yıldız Sarayı’nın yüce Osmanlı Devleti’ne yönelen yıkım hareketlerinin karşısında direnişin sembolü olduğunu vurguladı.

İsrail tam da genel seçim atmosferindeyken, 25 Mayıs 1992 günü, Gazze’deki Yahudi işgal kolonilerinden Kfar Darom’un hahamı Şimon Biran, bir bıçaklı saldırı sonucu öldürülmüştü. Bu hadiseyi, 13 Aralık günü Nissim Toledano adlı Fas kökenli İsrail askerinin Lidd yakınlarında Kassâm Tugayları tarafından kaçırılması takip etti. Hamas, 1989’da dönemin Savunma Bakanı Yitzhak Rabin’in emriyle hapse atılan kurucu lideri Şeyh Ahmed Yâsîn’in serbest bırakılmasını istiyordu. Rabin şimdi artık başbakan olduğuna göre, bu talebi daha rahat yerine getirebilirdi.

“Dini eğitimimi babamdan aldım” demişti katıldığı bir söyleşide. Babası bir şeyh, sufi ve müezzindi. Mülteciydi evet. Bir mülteci olarak, 1963’te, Gazze’deki Elşati Kampı’nda doğmuştu. Hamas kurucusu Şeyh Ahmet Yasin’in özel kalemi idi. Yasin’in şehadetinden sonra Hamas’ın kilit ismi olmuş, Gazze, Kudüs ve Filistin için onurla ve şerefle çalışmış, gayret etmişti. Siyasi hayatı boyunca tutuklamalara maruz kalmış, ailesinden pek çok kişi şehit edilmiş, kendisi de pek çok suikasttan kıl payı kurtulmuştu. Sonunda, tetiğin İran tarafından mı, İsrail tarafından mı çekildiği belli olmayan bir saldırıda şehit oldu. Emaneti Rabbimize teslim etti.

DOHA İnna lillahi ve inna ileyhi raciun. Hayatın bizim için ne anlama gelmesi gerektiğine dair hayatıyla, mücadelesiyle, felsefesiyle, neredeyse bütün yakınlarının ölümüne karşı sergilediği duruşla, metanet ve sabırla ve nihayetinde kendi ölümüyle şehadet ederek muhteşem dersler veren çağımızın İsmail’inin dergahındayız. Hz. İsmail kurban edileceğine dair buyruğu telakki ettiğinde babası İbrahim’e “sana emredileni yap, beni ancak sabredenlerden görürsün” diyerek teslimiyetin destanını yazmıştı.

Bu acılı günde, bu üslupta çözüm konuşmak birçok kimsenin hoşuna gitmez ama ben de bu acıyı yüreğinde, ciğerinde hisseden biri olarak ve bu acının artık bir son bulmasını canı gönülden isteyerek çözüm üzerine aklımın ve bilgimin erdiği kadar bir şeyler söylemek istiyorum. Bu günler artık sözün tükendiği günlerdir, olabilir çözümlere odaklanmanın vakti geçiyor.

Son günlerde İsrail işgal rejiminin Filistinli esirlere yönelik işkence uygulamaları basın yayın organlarında konuşuluyor. İşgalcilerin işkence uygulamalarından biz yıllardan beri söz ediyoruz. Çünkü siyonist işgal rejimi dünyada işkenceyi yasallaştırmış bir yönetimdir ve geçmişte de Filistinli esirlerden birçok kişi işkence uygulamaları yüzünden hayatını kaybetti.

Yüce Allah, Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyuruyor: “De ki: “Siz bize iki iyilikten biri dışında bir şeyin gelmesini mi bekliyorsunuz? Bizse Allah’ın ya kendi katından veya bizim ellerimizle sizi bir azaba uğratmasını bekliyoruz. Haydi bekleyin, biz de sizinle birlikte beklemekteyiz!” (Tevbe, 9/52)

Hamas Siyasi Büro Başkanı İsmail Heniyye İran’ın yeni Cumhurbaşkanı Pezeşkiyan’ın göreve başlaması vesilesiyle düzenlenen törene davet edilmişti. Dün sabah düzenlenen bir füze saldırısıyla Tahran’da şehid düştüğünü öğrenmek bir üçüncü dünya savaşına doğru gidilmekte olduğuna dair kanaatlerin deniz gibi kabardığı bir dönemde hem Ortadoğu, hem de İslam alemi açısından sarsıcı bir gelişme oldu.

Alıştırıla alıştırıla hassasiyetimizi/duyarlılıklarımız kaybettirilerek tepki gösterme, tavır koyma, Müslümanca hareket etmelerimiz kayboldu. Cihadın da nefsle yapılan cihat, cephede yapmamız gereken cihadı da unutturdu. Belki de uyanmamıza, kendimize gelmemize, özümüze dönmemize vesile olacağından en son Hamas lideri Şehit Heniyye’nin şehadeti bizleri teyakkuz hâline davet etti. Yüce İslâm tebliğ ve temsil mücadelesinde eksen kaymasına müsaade ve fırsat vermeyelim. İslam’ın yanlış yorumlanmasına, istikamet değiştirilmesine fırsat vermeyelim.

Elmalılı Muhammed Hamdi Yazır, Hac/78. âyete “Ve özellikle Allah uğrunda gerektiği gibi hakkıyla cihad ediniz” mealini verir ve şu açıklamaları yapar: Cihad: Düşmana karşı savunmada bütün gücünü harcamaktır ki, üç kısımdır: Birincisi, açıkça kendini belli etmiş düşman ile yapılan cihad. İkincisi, şeytan ile yapılan cihad. Üçüncüsü de nefis ile yapılan cihaddır. Bazıları buradaki cihaddan maksat ilk şıktakidir demişler, bazıları da hevâ ve nefisle yapılan cihad olduğunu söylemişlerdir. Fakat en doğru olan üç kısmın üçünü de içine almış olmasıdır. Bu kapsam, hakikat ile mecazın bir araya getirilmesi kabilinden değil, cihad kavramının kendi kapsamının bir gereğidir.

Aşağıların aşağısı demektir. Batı dünya düzeni için bulduğum isim şimdilik bu. Ama bununla bitmeyecek arayışım ve batının yüz yıllardır dünyaya dayattığı düzene kalıcı bir isim bulma çabalarım devam edecek gibi görünüyor. Çünkü her yeni gün, batının, hepsi de çirkin, hepsi de olumsuz, hepsi de iğrenç, hepsi de tiksindirici olmak üzere, bir başka yüzüyle karşılaşıyorum. Bulaşıcı medeniyet bile demeyi denedim bir süre. Birkaç gün sürdü. Bir ara "Batı Bedeviyeti" demiştim bildiğiniz gibi.

Geçen gün ameliyattan yeni çıkmış bir hastanın videosuna denk geldim. Narkozun hafifleyen etkisiyle, bilinçaltının dışa akışının, tam bu esnada gerçekleştiğini söyler uzmanlar... Ameliyattan yeni çıkmış o kardeşimiz de ısrarla yatağından kalkmak istiyor; '... Benim Filistin'e gitmem gerek, bırakın beni Filistin'e gideceğim' diyordu. Yanındakiler onu sakinleştirmek istedikçe; '..Tamam bir uzan şu yatağa sonra gidersin Filistin'e'' dedikçe, o ağlayarak '..ama çok bebek öldü, çok bebek öldü, bebekleri alın, çekin kurtarın, kenara çekin bebekleri, bebekleri alın' diye sayıklıyordu...

İsrail, aşırı sağa mı kalacak? Bu önemli soru, Ortadoğu'nun geleceği ile çok yakından ilgili. Aşırı sağı temsil edenlerin büyük çoğunluğu, 'yerleşimci' olarak İsrail'e devşirilen ve devşirilmekte olan kesim... Ne var ki İsrail'in aralıksız devam ettirdiği saldırganlık ülkedeki liberalleri ve bu katliamlara sessiz kalmayan Yahudileri de hedef haline getirdi.

Gazze Toplumu, son vasat ümmet. Bir toplum, hatta bir ümmet bazen en ideal biçimiyle bir şehre sığar. Vasat Ümmet, İslam'ı temsil eden toplumun adı. Kuran'da geçen ideal toplum. Buna cemiyeti kâmil diyorum. Peygamber Medine'si böyleydi. Sonra başka şehirler de böyle olmuştur. Mesela Hacı Bayram Velinin bir şiirinde anlattığı şehir de budur. Mevlana'nın Mesnevide anlattığı Buhara, Tebriz ve Bağdat şehirleri de bir zamanlar böyleydi.

Hamas'ın siyasi büro başkanı İsmail Heniyye'nin şehadeti şok etkisi yaptı. Resmi misafiri olarak bulunduğu Tahran'ın en güvenli bölgesinde nokta atışıyla şehid edilmesiyle Siyonizm'in cür'etini, ABD'nin gözdağını, İran'ın ihmal ve zafiyetini ve İslam ülkelerinin eylemsizliğini bir kez daha müşahede ettik.

Geçen Ramazan ayında Siyonist rejimin havadan düzenlediği suikast sonucu Gazze'de 3 oğlu ve 4 torunu şehid edilen Hamas'ın Siyasi Büro Şefi İsmail Heniyye, 31 Temmuz’un ilk saatlerinde İran'da şehid edildi ve inanıyoruz ki ölümsüzler kervanına katıldı.Kendisiyle oğullarının ve torunlarının taziyesi için İstanbul Başakşehir'de buluştuğumuzda “tebriklerinizi kabul ediyorum” zira “şehidler için başsağlığı dilenmez ancak ölümsüzlüğe yöneldikleri için tebrik sunulur” demişti. Böylece bizlere hüznü değil mücadele azmini ve mücadelenin sürekliliğini telkin etmişti.

“Siyonist oluşuma karşı savaşan her mücahit kardeşimiz için Şehadet mutlu bir sondur”Şehid İsmail Heniyye Merhum Sezai Karakoç, “Dirilişin Çevresinde” adlı kitabında mü’minin dünya ötesi giydiği kutlu giysi olan şehadet öncesinde taşıdığı alametleri gayet güzel bir şekilde dile getirmiştir: “Şehit, daha şehit olmadan, alelade kişiyi aşan şehitlik duygu ve düşünce katına ulaşmıştır.

Aziz şehidimiz, Filistin halkının kahraman evladı İsmail Heniyye’nin çağrısına icabet ederek meydanlara çıkan tüm Mümin ve Müminlere selam olsun! Bugün Heniyye’nin çağrısıyla Müslümanlar meydanlarda ama çağrının sahibi Heniyye aramızda yok. O şehadeti saadet bilmiş, mektep kılmış, kendilerine yol azığı eylemiş kahraman bir halkın liderlerinden biri olmanın gereğini yaptı, ahdini yerine getirdi ve Rabbine kavuştu.

Olimpiyat oyunlarının sembolü olan iç içe geçmiş farklı renklerde 5 halka sözümona kol kola girmiş 5 kıtayı temsil ediyormuş. İlk kez 1920 Olimpiyatları›nda kullanılan sembollerden mavi halka Avrupa’nın, sarı halka Asya’nın, siyah halka Afrika’nın, yeşil halka Avustralya’nın, kırmızı halka da Amerika’nın sembolüymüş.

Kıbrıs Barış Harekâtı’nın 50. yıldönümü münasebetiyle yavru vatanda Türkiye’nin en üst düzeyde temsil edildiği törenler düzenlendi; hem Kıbrıs’ta hem de Türkiye’de harekât hakkında ardarda konuşmalar yapıldı ve basında bir hayli yazı çıktı... Söylenenlerde ve yazılanlarda harekât sırasında Türkiye’ye destek veren nerede ise tek ülke olan Libya ile Libya’nın o zamanki lideri Albay Muammer Kaddafi’den de bahsedildi ve Kaddafi yarım asır sonra şükran ile yâdedildi...

Biz böyle değildik. Bize ne oldu? Hastaya, düşküne, yolda kalmışa, evsize, yaşlıya, aç ve susuza karşı insaflı, merhametli olurduk. Hele vatansız olanlara karşı daha çok merhamet elimizi uzatırdık. Sahi biz kimiz, ben artık bizi tanıyamıyorum..!

Eski yaşanmış bir hikayedir: İstanbul’da bir kız öğrenci yurdu önü. Baba kızını yurda bırakıyor. Kız babasına: -Baba bari 10 TL versen…

Bizde hakaretlerin en ağırı birine beraz (domuz) veya Cehu (Yahudi) demekti. Domuz, ekinleri yok ederdi. Çitleri aşar, duvarları yıkar, meyve ağaçlarını devirirdi. Onun bulunduğu yerde ateşli silahı olmayan köylü için tarım neredeyse imkânsızdı. Öyle ki özellikle köylerin boşalmasından sonra, birine tarlalarınızı niye ekmiyorsunuz, diye sorulsaydı muhtemel cevaplar arasında “Domuzlar her yanı sarmış, tadını kaçırıyorlar!” olurdu.

Zaman zaman anlatırım ve şüphesiz aradan geçen yıllardan dolayı hatırlayabildiğim kadarıyla anlatırım: Vakayı bizzat yaşayan hocadan dinlemiştim: Ben, Mardin Müftülüğüne inen merdivenlerde ismi mahfuz hocayla karşılaştım: Selâmünaleyküm, dedim. Aleykümselam demeden “Kazandı, vallahi kazandı!” diye sevinçle adeta nara attı.

Bugün sizlere başta Gazze ve gündemin diğer sıcak gelişmelerine ara vererek uzun süredir yoğunlaştığım bir kitap çalışmamdan kısa bir bölüm sunmak istiyorum: Gerek Hz. Meryem’i gerek Hz. İsa’yı anlatırken “niçin” sorularından hareket ettiğimizde onları daha iyi anlayacağımızı, hatta Allah Teala’nın onları göndermekteki muradını daha iyi kavrayacağımızı düşünüyorum.

Büyük bir bekleme salonunda veya insanların toplu halde bulunduğu benzer büyük bir açık alanda genellikle monoton bir görünüm vardır. Kimin kim olduğu, nasıl bir düşünceye sahip olduğu hiç belli değildir. Olsa bile bunu ortaya koyma gereği duymaz.

Geçtiğimiz hafta sonu, cumadan itibaren üç günlük kısa ama yoğun bir ziyaret için Ürdün’deydim. Orta-doğu’nun bu küçük ve önemli ülkesini ara ara yoklamak, bölgemizde yaşanan gelişmeleri içeriden izlemek açısından epey öğretici bir tecrübe benim için. Bu defa da öyle oldu. Nüfusunun yüzde 70’e yakını Filistinlilerden oluşan Ürdün’de, elbette Gazze’de devam eden Siyonist soykırımın yansımalarını derinden hissettik. Sokaklarda görünürde herkes işinde-gücündeydi, ancak iki noktada Filistin gündemi çok bariz şekilde karşımıza çıktı:

Gazze kasabı Netanyahu, ABD Temsilciler Meclisi’nde terör devleti İsrail’in Gazze’de yaptığı katliamı, soykırımı öven bir konuşma yaptı ve Kongre’de dakikalarca ayakta alkışlandı! Amerikan Kongre üyelerinin bu tavırları, yüzyılın en büyük katili, soykırımcısı, Gazze kasabı olarak şimdiden tarihe geçen Netanyahu’yu dakikalarca ayakta alkışlamaları, bütün dünyayı ayağa kaldırdı, şaşkına çevirdi.

“Ahlakı, hayat tarzı, dünya görüşü ne olursa olsun her insanın, insan olmak bakımından insan onurunu korumak gerekir. Hicret edeceği gece Efendimiz (s.a.v)’in evinin önünde suikast için bekleyen müşriklerin biri perdeyi açıp içeriye bakmayı teklif edince, diğerleri bunu şiddetle reddeder ve bunu öğrenirlerse Arapların kıyamete kadar kendilerini ayıplayacağından korkarlar. Hücresinin perdesini aralayarak kendisini görmek isteyen bir kişiye Efendimiz(s.a.v) ‘senin gözlerini çıkarırım’ demiştir. Öyle bir sözdür ki bu, en öfkeli anında bile böyle bir söz duyan olmamıştır onun ağzından.

“İnsan dediğinin ömrü, hayal kırıklıklarının toplamından ibarettir” diyen adamı hatırlamasan da olur. Ama şunu hatırla: “İnsan sıfatında çok geldim gittim / bülbül oldum Firdevs bağında öttüm / bir zaman gül için zara düş oldum” Belki yirmi, belki yirmi beş yıl oldu. Çanakkale’nin o küçük kasabasının o küçük taş evinde kalırken ev sahibemiz olan yaşlı kadın, geceden bir tasa çekirdek içi koyuyor, sabah bülbüller o çekirdek içlerine geliyor, çekirdekten yiyip karınlarını doyurduklarında başlarını gökyüzüne dikip o güzel sesleriyle ötüyorlardı bir süre.

Gazze’de işgalci İsrail’in 290 günü bulan katliamlarına ABD sınırsız desteğini vermeye devam ederken aynı anda Suriye’de güya bir terör örgütüne karşı bir başka terör örgütüne de aynı pervasızlıkla sınırsız desteğini vermeye devam ediyor. Üstelik verdiği bu destek NATO’da müttefiki olan, ittifakın en büyük ikinci ortağına karşı bir saldırganlık, bir düşmanlık da içeriyor olduğu halde bu desteğine devam ediyor. Bu açık tutarsızlık ve çelişki durumunu izah etme ihtiyacı bile hissetmiyor ABD. Kendini sorgulanamaz bir makamda görüyor.

Geçtiğimiz günlerde İngiltere’de yayınlanan The Guardian Gazetesi’nde Birleşik Krallık üniversitelerinin ‘geri dönülemez bir düşüşle’ karşı karşıya olduğu yönünde bir haber-makale yayımlandı. Haberi yazan gazetenin eğitim editörü Richard Adams bunu üniversitelerle ilgili uluslararası değerlendirme kuruluşu Quacquarelli Symonds (QS)’nin son raporuna dayandırmış. Raporun sıralamasında bu yıl 90 kurumdan 52’sinin geçen yıla nazaran geriye düşmüş olması nedeniyle, Adams İngiliz yüksek eğitim kurumlarının bir kısmının kapanma tehlikesiyle karşı karşıya olduğunu söylüyor.

Yüce Allah, şöyle buyuruyor: “Firavun toplumundan ileri gelenler (Meclis üyeleri): “Sen Musa’yı ve kavmini yeryüzünde bozgunculuk çıkarmaları, seni ve ilahlarını terk etmeleri için bırakacak mısın?” dediler. O da: “Onların oğullarını öldürecek ve kadınlarını sağ bırakacağız. Biz onların üstünde ezici bir güce sahibiz” dedi. Musa da kavmine: “Allah’tan yardım dileyin ve sabredin. Yeryüzü Allah’ındır, ona kullarından dilediğini mirasçı kılar. Sonuç ise takva sahiplerinindir” dedi. Onlar: “Bize, sen gelmeden önce de eziyet edildi sen geldikten sonra da!” dediler. O da: “Olur ki Rabbiniz, düşmanınızı helak edip, sizi onların yerlerine yerleştirir ve sizin nasıl davranacağınıza bakar” dedi.” (A’raf, 7/127-129)

Filistin’deki 14 direniş örgütünün temsilcileri Çin’in davetiyle Pekin’de bir araya gelerek, siyonist işgal ve işbirlikçileri karşısında ulusal ittifak sağlanması ve birlikte hareket edilmesi ile ilgili muhtelif konuları değerlendirdikten sonra 22 Temmuz Pazartesi günü “Pekin Bildirisi” olarak isimlendirilen bir ortak açıklama yayınladılar. Bu hadisenin hemen ardından işgalci siyonist rejimin eli kanlı başbakanı ABD’ye ziyaret düzenledi. Ona aynı zamanda ABD Kongresi’nde bir konuşma hakkı tanındığı gibi kimsenin sabote etmesine fırsat vermemek için konuşmayı bölenlerin tutuklanabileceği yönünde tehditte bulunuldu.

Geçtiğimiz Cuma günü hemen tamamen Sultan 2. Abdülhamid’in eseri olan Yıldız Sarayı müze yapılarak halka açıldı. Açılış töreninde davetli olarak bulununca ister istemez zihnime Yıldız Sarayı’nda Sultanımız tahttan indirildikten sonra yaşanan birçok hadise düştü. İşte onlardan biri. Cumhuriyet devrinde bazı saraylar okul veya hastane yapıldı ama en acısı Yıldız Sarayı’nın başına geldi. Bir zamanlar Hilafet makamı olan bu sarayın nadide eserlerinden Şale Köşkü’nün 1926 yılında kumarhane yapıldığını biliyor muydunuz?

DİB; Anayasal görevi ‘toplumu din konusunda aydınlatmak’ olan bir teşkilattır. Diyanet İşleri Başkanlığı, yüce dinimiz İslam’ın hakka-hakikate davet eden, hayata huzur getiren, güzel ahlakı öğreten mesajlarını, bütün mensupları ve imkanlarıyla milletimize ve insanlığa tanıtmakla kanunen sorumludur. Ayrıca hutbeler, yayınlar ve diğer faaliyetler, asla başkalarının hayatına karışmak değildir. Sadece inancımızın, medeniyetimizin, kültür ve geleneğimizin esaslarını tanıtmak, anlatmak ve tavsiye etmektir.

İslam ümmeti olarak kâfirlerin tehdidi altındayız. Bir buçuk milyarlık ümmetin çocuklarının bu hali bizi kendimize döndürmeyecekse daha neyi bekleyeceğiz. Gün, bütün atıfların İslam’a, Kur’an’a, Allah’a, Peygambere, Kâbe’ye yapılması günüdür. Bunlar bütün Müslümanlar olarak bizleri birleştiren esaslardır. Kendi temellerini dinamitleyenlerden olamayız biz.

7 Ekim 2023’ten beri yaklaşık on aydır Siyonist katiller tarafından dünyanın en tahripkâr silahlarıyla yakılıp-yıkılan Gazze’de bir avuç mücahid avuç içi kadar küçücük bir alanda nasıl destansı bir direniş sergileyebiliyor ve kırk bin şehide rağmen nasıl ayakta kalabiliyor? Bu sorunun cevabını ararken, şehid Seyyid Kutub’un Muhammed Suresinin 7-11. ayetlerini yorumlayan diri açıklamalarını gördüm (özetle):

Pazartesi günü İstanbul Üniversitesi Rektörlük Binası'nda, Doktora Salonu'ndaydık. Üniversitemizin belki de en görkemli salonudur. İhtişamlı avizesi, muazzam tavanı, ahşap işçiliğinin en ince detayları, duvar süslemeleri, sanki bir zaman tünelini andıran atmosferiyle, hepimiz gelecek misafir için heyecanlıydık...

Sibel Eraslan, Star Gazetesi köşesinde Üsküdar üzerine muhteşem bir yazı kaleme aldı. Müslüman Üsküdar'ı anlatıyor. Gayri Müslimleri, tekkeleri, türbeleri, ezanları, musikisi ile Üsküdar. Büyüleyici bir semt. Şimdi bu Üsküdar değiştirilmek isteniyor. Bambaşka bir kültüre taşınıyor. Müslüman ve Türk Üsküdar'ın, Avrupa Üsküdar'ı olması için bir gayret var. Musiki Cemiyetinin varlığı da es geçiliyor, Mahmut Hüdai Tekkesinin sosyolojisi de. Tarih, inanç, musiki ve kültür beraberliğinde oluşan medeniyet ruhumuzu taşıyan bir semti, başka bir ruha kanatlandırma hevesi baş gösteriyor.

Dünya, yaratıldığından beri aynı hızla dönüyor olsa da, eski zamanlarla aynı hızda yaşamıyoruz hayatı…Elbette o zamanların da ayrı imtihanları, ayrı zorluk ve kolaylıkları ve asıl gündemden uzaklaştıran ayrı dünyaya dalıp götüren telaşları hep vardı.Şu an ise imtihanlarımızın büyük bir kısmı hız ve hıza bakışımızdan kaynaklanıyor.Hızla değişip giden gündemlerde, asıl gündemimizle irtibatımız kopmasın diye hep bir direniş sergilememiz gerekiyor. Kimi zaman sessiz, kimi zaman sesli, kimi zaman yalnız, kimi zaman hep beraber, kimi zaman gündüz, kimi zaman gece…

Katil, soykırımcı, savaş suçlusu Netanyahu, konuşma yapmak için girdiği ABD Parlamentosu’nda ayakta alkışlanarak karşılandı ve öyle uğurlandı. Manzara tam olarak Almanya Parlamento binası Reichstag’ı hatırlatıyordu. Hitler, Reichstag kürsüsünde konuşurken Alman parlamenterler sık sık ayağa kalkıyor, elleri kızarıncaya kadar alkışlıyor, tezahürat yapıyorlardı.

İstiklâl Harbi’nden evvel kaleme alsaydım bu yazıyı “Maarif Nazırı Yusuf Bey’in mütareke komisyonuyla mücadelesi” diye başlık atardım. Lâkin üzerinden yüz yıl geçse de ülkemizdeki vakıa pek değişmiyor. Türkiye onu henüz müsteşar olduğu dönemde “FETÖ’ye karşı verdiği amansız mücadeleyle” tanıdı. Bu yüzden Milli Eğitim Bakanı olarak atandığında örgütün içerideki ve dışarıdaki tüm mensuplarının kendisine karşı toplu halde saldırıya geçmesi beklenen bir şeydi.

Son yüzyılda Biz Yunanlarla iki kere karşı karşıya geldik savaştık. Aradaki mevzi çatışma ve gerilimleri saymıyorum.. onları da saysak Yunanlarla dostane geçindiğimiz bir yıl bile yok Ama Bizim CHP ve ona oy veren kesimde Anlaşılması zor bir Yunan aşkı var. Buna karşı da müthiş bir Arap nefreti...

Hacca giden bütün kafileler buradan uğurlanırdı. Rumeli’de oturan ve Hacc için yola çıkan Müslümanlar, Boğaz’ı geçerek Üsküdar’a ayak bastıklarında “Kâbe toprağına ayak bastık” diyerek gözyaşlarını tutamaz ve eğilip bu toprakları öperlerdi. Bu yüzden ecdat, Üsküdar’a abdestsiz ayak basmayı edepsizlik telâkkî ederdi.

Siz, köpekler için ağlayanların, Meclis komisyonlarını basanların hiç Gazze’deki soykırım için tek kelime ettiklerini duydunuz mu? Aksine çoğu, boykotlu ürünleri özellikle tercih ediyor. Dolaylı olarak Gazze’deki soykırımı destekliyor ama köpeklere yönelik tedbir alınmasını dahi yadırgıyor. Bunların mühim bir kısmı, ultra çağdaş ve ırkçı… Modernleştikçe temel insanî değerlerini kaybetmişler. Nitekim aralarından birinin Bitlis’te kuduz bir köpekçe ısırılan bir çocukla ilgili alaylı paylaşımı da teşhir edildi.

Unutulmasın, birileri İslam’ın değerlerine saldırmak istediğinde bunu kırk defa düşünmek durumunda kalmalılar. Bundan böyle ister bireysel olarak ister örgütlü şekilde İslam’ın şiarlarına saldıracak olanlar karşılarında yalçın kayalar halinde Müslümanları bulmalıdırlar. Şu ana kadar böyle bir şey olmadı demiyoruz, Müslümanları tamamen vurdumduymazlıkla itham etmiyoruz ama üzerlerine düşeni tam olarak yerine getirdikleri de söylenemez.

En çok merak ettiğim konulardan birisi, bir Müslümanın şehid olmadan hemen önceki durumu, halet-i ruhiyesi, dünyaya, hayata bakışıdır. Bu konuda bilgi sahibi olabilmek için, şehid olmayı kafaya koyan, bu konuda kesin karar veren birileriyle yakinen beraber olmak ve o andan itibaren gözlemlerde bulunmaktır. Aslında en güzeli, en doğru olanı, şehadeti yaşayan kişinin tekrar dirilip gelmesi ve olup bitenleri bize anlatmasıdır ama biz böyle bir şansa sahip değiliz fakat bu konuda ayet-i kerime ve hadisi şeriflerden öğrendiklerimiz bizim için yeterlidir.

Yıllar önceydi, "Hocam, yurtta kalmak istemiyorum, çünkü burası Müslümanca yaşayabilmek için hiç de iyi bir yer değil, benim gibi düşünen, hatta namaz kılan hiç kimse yok, ruhum sıkılıyor. Bizim kardeşlerin kaldığı bir ev var, oraya çıkmak istiyorum, bir de senin görüşünü almak istemiştim" dedi. Halbuki kendisi baştan sona enerji dolu bir gençti, şaşırmıştım onun bu düşüncesine.

Altının kıymetini sarraf bildiği gibi, kitabın değerini de sahaf takdir eder. Şöyle de diyebiliriz: Eski sahafların birçoğu aynı zamanda insan sarrafıydı, onlar kitap meraklılarını gözlerinden tanırlardı. Gerçek sahaf, kitabı ehline satmaktan, hatta onun için dükkânında bekletmekten ayrı bir zevk alıyordu. Fiyat konusunda da son derece cömertti.

Konferanslarda en çok karşılaştığım sorulardan biri şudur: “İsrail, bunca askerî gücüne ve uluslararası desteğine rağmen, Mescid-i Aksâ’yı neden yerle bir etmiyor? İslâm dünyası da cılız bir kınamadan öteye geçecek durumda değilken üstelik…” Sorunun alt metninde, İsrail’i “istediğini istediği şekilde yapan”, “durdurula-mayan” ve “sınır çizilemeyen” bir güç olarak tasavvur etme alışkanlığı yatıyor. İsrail’in kayda değer bir istihbarat ve saldırı kabiliyetinin bulunduğu doğru. Ama karşımızda “her şeye kâdir” bir gulyabani yok. İsrail’in hem kendi iç bariyerleri hem de onu dışarıdan kuşatıp sınırlayan haricî şartlar var. Her ülke gibi.

Osmanlı ordusuyla Sırp Prensi Lazar Hrebelyanoviç komutasındaki Hristiyan kuvvetlerinin 1389’da karşı karşıya geldiği Kosova Ovası, tam 600 yıl sonra, 28 Haziran 1989 günü -savaşın yıldönümü- yaklaşık bir milyon Sırp milliyetçisini ağırlıyordu. Gün boyu devam eden etkinliklerin en dikkat çekici kısmı, Sırbistan Devlet Başkanı Slobodan Miloseviç’in yaptığı uzun ve hamasî konuşmaydı.

Gazze soykırımının ilk zamanlarından itibaren dikkat çektim, şimdi de hatırlatıyorum: Gazze katliamının, tecavüzünün, soykırımının dünyanın gidişatını değiştirecek dinamikleri barındırdığını gözlemliyoruz: Öncelikle Batı uygarlığının değerleri, anlam dünyası, ilkeleri ve hegemonyası büyük sarsıntı geçirecek. Batı’nın hem dünya üzerindeki hâkimiyeti ve bunun meşrùiyeti enine boyuna, kıyasıya tartışılacak, sorgulanacak bütün Batı dünyasında ve entelijansiyası arasında.

Dün bütün dünya bir kıyamet senaryosu denemesine sahne oldu adeta: Başta havaalanları olmak üzere, bazı bankalar, özel şirketler ve devlet daireleri siber saldırıya uğradı ve sistemleri çöktü. DÜNYA, BİR “SİBER KIYAMET” DENEMESİ Mİ YAŞADI? Havaalan-larında uçaklarına binmeyi bekleyen yolcular, kelimenin tam anlamıyla birdenbire “havalarını aldılar”. Çünkü neredeyse bütün büyük havaalanlarında yaşanan bu sıkıntı, yolcuların perişan olmasına yol açtı.

Türkiye’de 15 Temmuz öncesi süreçte, 17-25 sonrası yükselen tansiyon döneminde yani, Ankara’da bir arkadaşımla şu şakayı yapmaya bayılıyorduk: “Merak edilecek bir şey yok. Devlet cemaatin içine sızmayı başarmış.” Şüphesiz bu şaka, o zamanlar adına “cemaat” denilen sümüklüler ordusunun gücü ile ilgili olarak bir hakikati ifade etmesi bakımından komik değil, neredeyse trajikti. 15 Temmuz sonrası süreçte yine aynı arkadaşımla bu sefer yeni bir şaka geliştirdik: “Helal olsun AK Parti’ye, içine bir tane bile FETÖ’cü sızdırmamış.”

Cumartesi sabahına, Ali Ekrem Çınar’ın mesajıyla başladım. “Utanmaktan utanmamak” yazımla ilgili olarak “biliyor musunuz, Faslı düşünce adamı Taha Abdurrahman, son üç kitabını haya ve utanma bahsi ile ilgili olarak kaleme aldı” diyerek, Abdurrahman’ın yakınlarda Türkçede de yayımlanacak “Haya Dini” adlı kitabının çevirisini paylaştı benimle. Bu üç kitap da Mehmet Görmez hocanın riyasetinde çevriliyormuş halihazırda.

Hüznü, melankoliyi, melali zaten kaptırmıştık modern psikolojiye. Bu duyguların tamamını “hastalıktır” diye tanımlayıp geçmişti. Şimdi sıra “utanma” duygumuza geldi anlaşılan. Türkiye’de bir-iki örneğini maalesef hatırlıyorum. Dünyada ise astronomik bir hızla artıyor. İnsanlar sokakta seks yapıyorlar ve bunu sosyal medyalarından yayınlıyorlar. Onlara “utanmalısınız” denildiğinde verdikleri cevapsa hazır: “Utanmak, toplumsallıkla ilgili bir şeydir, ben sizin toplum kurallarınıza uymak zorunda değilim.”

İçinde bulunduğumuz bölgede sular yine kaynıyor. Belki “Ne zaman duruldu ki?” diye sorulabilir ki, hiç de haksız bir tepki olmaz. Ama bu seferki kaynamalar, fokurdamalar, 1. Dünya Savaşı sonrasından itibaren kurulmuş olan, başka kılıflar ve örtülerle kamufle edilmiş, örtbas edilmiş bazı düzen ve tezgâhları açığa çıkarıyor, onlarla yüzleşmeye, hesaplaşmaya zorluyor. O gün tesis edilen düzen bin bir türlü yalanla, dolanla, ideolojiyle veya hikayeyle meşrulaştırılmıştır.

Siyonist işgalci İsrail’in Gazze’de bütün dünyanın şahitliğinde irtikap ettiği soykırım vahşeti 288. gününe ulaştı. Bütün insanlığın gözü önünde cereyan ediyor olduğu için dünyanın başka yerlerinde cereyan eden başka soykırımları veya Islamofobik katliam ve zulümleri doğal olarak kenarda bıraksa da unutturmamalı. Bugün dünyada sistematik katliamlara, soykırımlara, apertheid uygulamalara maruz kalan topluluklara dair bir liste yapmak istesek neredeyse tamamının kurbanlarının Müslümanlar olduğu bir tablo ile karşı karşıya kalırız.

Ne evrensel ahlâk kaldı ne de İslâm ahlâkı. Kimileri, artık Batılıların Müslümanlardan daha ahlâklı olduklarını söylüyor ve onları övüyorlar. Ahlâka hayat düzeni, disiplin, bireysel dürüstlük vb. kriter- lerinden bakarsanız buna bir ölçüde hak verebilirsiniz ama genelleme yanlıştır. Oralarda bilhassa ABD’de her türlü ahlâk kirliliği kol geziyor.

Dünyada değişik olayların zihinleri meşgul ettiği bir dönemde Bangladeş’teki Şeyh Hasina hükümetinin sözde “bağımsızlık savaşı”na katılanların aile fertlerine ve çocuklarına, istihdam kontenjanlarının belli bir oranının tahsis edilmesi uygulamasının geri getirilmesi kararına tepkiler olaylara sebep oldu. Özellikle üniversite öğrencileri meydanlara çıkıp gösteriler düzenleyerek bu kararın iptal edilmesini istediler. Polisin de göstericilere şiddet uygulaması üzerine onlarca kişi hayatını kaybetti. Tabii polisin şiddeti olayların durulmasını sağlamadığı gibi tansiyonun daha da yükselmesine neden oldu.

Siyonist işgalciler Gazze’deki savaşlarında sadece insanlara karşı savaşmıyorlar. Sadece canlılara karşı da savaşmıyorlar. Tarihin geriye bıraktığı eserlere, kültürel mirasa ve en başta da insanların inançları gereği saygı duydukları, önemsedikleri ve kutsal bildikleri mekanlara ve kitaplara karşı da savaşıyorlar.

Birkaç gün sonra imzalanmasının 101. yıldönümünü idrak edeceğimiz Lozan Barış Antlaşması’nı resmi tarih perspektifinden anlamak mümkün değildir. Onu ancak Birinci Dünya Savaşı’nın başından, yani 1914 yılından itibaren başlayan bir paylaşma sürecinin son ama nihai olmayan bir halkası olarak görürsek mana kazanacaktır.

Millet Mustafa Sarıgül’e ait olduğu iddia edilen kasedi konuşuyor. N’oluyor bu CHP’ye, diyor siyah tişörtlü delikanlı, Deniz Baykal’dan sonra bu defa bir potansiyel genel başkan adayına karşı kaset komplosu. Nasıl bir parti bu? Ben de kendisine Necip Fazıl’ın dediği gibi CHP’nin bir parti değil Türk’e dinini, dilini, özünü kaybettirmeye memur bir katliam müessesesi olduğunu söylüyorum.

Her geçen günde dertli insanlarımızdan hissiyatını kaybetmeyenler; “emri bil maruf nehyi anil münker emrini yerine getiremediğimiz üzüntüsünü taşırlar. Ben de hep bu duygular içindeyken üstad Necip Fazıl’ın makalelerini okurken “EL-DİL-KALB” başlıklı yazısı; hem bu husustaki ayetleri ve meşhur hadis-i şerifi yazısında bizlere hatırlatınca siz değerli okuyucularımla paylaşma ihtiyacı hissettim. Üstadı rahmet ve minnetle anıp dualar ederken EL-DİL-KALB yazısı ile sizleri baş başa bırakıyorum.

Kur’an-ı Kerim’e dikkatle bakılırsa her peygamberin toplumsal bir probleme, sapkınlığa, erozyona ve istismara karşı başkaldırdığını görebilirsiniz. Peygamberler ‘yaygın ahlâksızlığın’ her türlüsüyle mücadele etmişlerdir.

İSAM kütüphanesinin yemekhanesinde, Türkiye'de doktora yapan, yirmi beş otuz yaşlarında Pakistanlı bir öğrenciyle tanıştım. Pakistanlıyım ama sokakta beni görenler, Adıyamanlı mısın, diyorlar, dedi. Uzun sakalları ve başındaki takkesi yüzünden "Menzil" şeyhinin (artık şeyhlerinin) müritlerinden biri olduğunu sanıyorlarmış. Türkçesi, Kürtlerin konuşmasını çağrıştırıyordu. Eh, rengi de biraz esmerceydi. Bölgenin şivesine dair birkaç anahtar kelime var, onları öğrenirsen, birkaç da Kürtçe kelime bilsen, Adıyamanlılardan ayırt edilmezsin zaten, dedim. "Rojbaş" gibi mi? dedi. Sen, meseleyi çözmüşsün, dedim. Gülüştük.

Şehirlerin de tıpkı insanlar gibi bir kaderleri olduğu söylenir. Üsküdar'ın kaderi de İstanbul'u gözünü bile kırpmadan seyrederek hıfzetmektir, desek yanlış olmaz. Üsküdar, mescitlerinden yükselen ezan nidalarıyla İstanbul'un kulağına İslam'ı fısıldayan şehirdir. Allah kıyamete kadar Üsküdarımızın ve İstanbulumuzun minarelerinden ezanlarımızı eksik eylemesin.

Osman Kavala tartışmaları meselenin hukuki boyutunu tartışmanın ötesine geçti ve Gezi olaylarını temize çıkarma çabasına dönüştü. Özellikle CHP, Kavala dosyası üzerinden Gezi'yi aklamaya ve Geziye sahip çıkmaya çalışıyor. CHP Genel başkanının "Gezi biziz!" söylemi, Kavala dosyasının hukuki boyutundan ziyade yıkma, tahrip etme kundaklama ve terör eylemlerine destek anlamı içerir! Zira, masum bir çevre eylemi olarak başlayan olaylar bilahare emperyalist güçlerin müdahalesiyle 79 ile yayılan hükümete karşı bir kalkışmaya dönüşmüştür!

Gazze’de birbirinden vahşi manzaralar adeta sel gibi akmaya devam ediyor. Her biri günlerce, aylarca gündem olmayı hak eden canavarlıklar dizisi ile yüz yüzeyiz adeta. Tüm bu yaşananlara, görüntülere şahit olup da yüreğimizin burkulmaması, vicdanımızın titrememesi mümkün değil.10. ayını doldurmaya doğru giden bir katliamdan söz ediyoruz. Dile kolay 300 gündür insanlar bombalanıyor, tehcir ediliyor, aç ve susuz bırakılıyor. 40 bin insanın katledildiği ama hayatta kalanların, kalabilenlerin ise çok büyük sıkıntılarla, acılarla, zorluklarla yüzyüze olduğu çok acı, dehşet bir tablo var karşımızda.

Kilis’te görev yapan doktor arkadaşım, Kayseri’de Suriyelilere linç girişimi olduğu gece hastanede nöbetçi olduğunu, çok sayıda Suriyelinin dövülmüş, yara bere içinde acile geldiğini, korku ya da ümitsizlikle hiçbirinin şikâyetçi olmadığını, “düştüm” diyerek olayı geçiştirdiğini söyledi.

Yüz yıl önce İslam dünyasının önde gelen sorunlarından biri yoksulluktu. Bugün hâlâ İslam dünyasının kayda değer bir bölümü, yoksulluk sorunu ile yüz yüzedir. İslam dünyasının özellikle kontrol altına alınamayan bölgelerinin zenginleşmesini engellemeye yönelik Yahudi uygarlığının stratejik bir mücadelesi var. Bu mücadele etkili oluyor.

Şahid olduğum bir olayı yıllar önce yazmıştım, bazılarınız hatırlayabilir. Batman’dan Diyarbakır’a gitmek üzere bir kardeşimizin otomobiline binmiştik, aracı çalıştırdığında aynı anda teyp de açıldı ve “lâilaheillallah” nakaratlı bir ezgi başladı. Arkadaşımız birden kendinden geçti, gözlerini yumdu ve bir müddet öylece kaldı. Bu tür ezgilere duyarlı olduğunu zannettiğim arkadaş biraz sonra kendine geldi, hareket etmeden anlattı:

Eğer Müslümanların gündemi Gazze ise, bilinenden görünenden çok daha fazla bereketler taşıdığını unutmayalım.. Bilinenler az çok malumdur; Eğer gündemimizi Gazze belirlemeye devam ediyorsa her şeyden önce Müslüman olmanın yükümlülüğünü yerine getiriyoruz demektir. Gücümüz nispetinde yaptığımız her şeyin karşılığını Rabbimiz verecektir. Kardeşlerimizin özgürlüğü ve Siyonizm’i çökertme uğruna yaptıklarımızın asla zayi olmayacağına inanıyoruz. Hatta sadece sözde olsa bile Gazze’yi konuşmak, Gazze’yi düşünmek bile zannedilenden çok hayırlı bir amel, çok erdemli bir uğraştır unutmayalım. Hem bizlere bundan başkası yakışır mı dersiniz?

Sözlükler “darbe” kelimesini maddelere ayırarak açıklıyor. Aslı Arapça olan darbenin birinci anlamı vurmaktır. Bir insanı fena halde dövseniz de, yaralasanız da, öldürseniz de onu darbetmiş oluyorsunuz. Bu çirkin davranış toplumumuzda o kadar yaygın hale geldi ki sözlü ve yazılı basında darp haberlerinden geçilmiyor. Darbenin ikinci anlamı da çok üzücü, çok etkileyici olay demektir. Bunun da tabii ki birçok çeşidi bulunmaktadır. Üçüncü anlamına gelince, bu da bir ülkede iktidarı ele geçirmek için yapılan yasa dışı harekettir. Eski ifadesiyle buna “darbe-i hükümet” denilmektedir.

“Benim ülkem” son zamanlarda dillere iyice pelesenk olmuş bir deyim. Siyasete, iktidara, muhalefete, başkasına (trend deyimle öteki’ne) yönelik bütün olumsuz duygularımızı ifade ederken sarıldığımız bir silah. Bizi rahatsız eden, uykumuzu kaçıran, irrite eden her durum karşısında sarıldığımız bir kucak. Beğenmediğimiz her durumda yazıklandığımız, hayıflandığımız veya çemkirdiğimiz bir kelime: benim ülkem. Tabii bu durumda başına bir “ah” eki de geliyordur “ah benim ülkem”. Ne hale gelmiştir kadir kıymet bilmezin elinde. Ülkeyi berbat hale getirmiş beceriksiz yöneticilerin, iktidarların elinde. Veya “ah benim ülkem, şu muhalefet reva mıdır sana?”

Geçtiğimiz günlerde ekranlara, belki de gazete sayfalarına düşen bir haber: “Dünyanın en zengin % 1’i dünya gelirinin % 45 ‘ini alıyormuş. Dünyanın % 99 ise kalan % 55 ‘i alıyor.” Çok özgün, kimsenin bilmediği bir bilgi vermeyen haberlerden, yani bir tür malumu ilam haberlerden. O yüzden kaynağını vermeyi gerekli görmüyorum. Bu tür haberler sıkça başka rakamlarla, başka çarpıcı örneklerle yaşadığımız dünyanın adaletsizliği üzerine bir gerçeği her zaman yüzümüze vurur.

Bugün 15 Temmuz darbe girişiminin 8. sene-i devriyesi: FETÖ ihanet şebekesi, küresel sistemin kuklalığını yaparak Türkiye›de darbe yapmaya kalkıştı. 15 Temmuz darbe girişimi, derin devlet’le derin millet’in küresel sistemin lordları üzerinden karşı karşıya getirilmesi teşebbüsüydü. Derin devlet dediğim şey, küresel sistemin çıkarlarını teminat altına almakla ve Türkiye’nin yeniden İslâmî bir yörüngeye oturmasını ve yeni bir medeniyet iddiasıyla donanmaya kalkışmasını önlemekle görevli isimsiz ve cisimsiz ama gücünü her zaman hissettiren bir aygıttır. Ülkeye iki asırdır kökü dışarıda bu derin devlet hükmediyor.

15 Temmuz darbe girişimi, Türkiye'nin içindeki şebekelerin dışarıdaki şer güçler tarafından gözümüzün içine baka baka kullanılmasıyla gerçekleştirilen bir girişimdi! FETÖ, sadece devleti ele geçirmeye çalışan bir ihanet şebekesi değildi. Meseleye “paralel devlet” kavramlaştırmasıyla yaklaşanlar, meselenin gerçek boyutlarını ve sonuçlarını okumayadılar! Okuyamazlardı; çünkü belli bir entelektüel birikim, çap gerektiren bir şeydi bu. İlaveten de bütün mazlumları ayağa kaldıracak bir tarihî misyonu adım adım, aşama aşama hayata ve harekete geçirecek medeniyet çapında büyük iddiaların, rüyaların adamı olmak şarttı.

Hicrî yeni yıl başladı. 1446 sene geçmiş Peygamber Efendimiz’in (sav) Mekke’den Medine’ye hicretinin üzerinden. Hicret, fetih ruhudur; insanın iç dünyasını fethi; nefsini teslim alması; kalbine giden yolları döşemesi. Hakikatin yol haritasının başlangıcı, iç dünyanın fethiyle başlar. Sonra içeride yapılan fetih, dışa yansır, yansıtılır: Enfüs’ten âfâk’a sınırsız bir fetih yolculuğuna çıkılır: Aklın, kalbin ve ruhun kuleleri dikilir sabırla… Hakikat medeniyetinin tohumları ekilir, çileyle, aşkla ve neşve’yle…

Siyonist işgal güçlerinin Gazze’de gerçekleştirdiği katliamları konuşurken, Filistin direnişinin işgal güçlerine vurduğu darbeleri de tümüyle ihmal etmemeliyiz. Bunca katliama ve yıkıma rağmen, ABD ordusuyla birlikte 10 aydır sürdürdüğü savaşta eğer ki işgal rejimi amaçlarını gerçekleştiremediyse ve Filistin direnişini teslim olmaya zorlayamadıysa bu orada gerçekten güçlü ve kararlı bir mücadele verildiğini gösterir.

Bu zihniyete sahip olanların ortak bir özellikleri var: İblis’in askerleri olmaları. Yeri gelir Sırp ırkçısı olur, yeri gelir Siyonist ırkçı. Bir başka yerde Şebbiha çeteleri olarak karşınıza çıkarlar. Hiç ummadığınız bir yerde ve anda bakarsınız “mülteci düşmanları” olarak karşınıza çıkar ve insanların evlerini, dükkanlarını yakarlar. Etnik, yerel kimlikleri belki farklıdır. Ama bir ortak özelikleri var ki hepsini bu özellikleriyle kolayca ayırt edebiliriz. Hepsi de İblis’in askerleridir.

Haberlere bakılırsa 15 Temmuz tatili için Yunan adalarına gitmek isteyen binlerce TC vatandaşı Balıkesir’de kuyruk olmuş. Hâlbuki o adalar bizimdi. CHP yönetiminin hataları yüzünden Yunanların oldu. Şimdi bizi günübirlik kazıklıyorlar. Lozan Barış Anlaşması 101 yaşında ama üzerine yeterince yayın yapılmadığı gibi derinliğine de tartışılmadı. Lozan üzerine doktora tezlerini bırakın. Lozan’ın kendisi üzerine tarihçiliğimizin yüz akı olabilecek bilimsel çalışmalar yapılmış değil.

HÜDA-PAR Genel Başkanı Zekeriya Yapıcıoğlu’nun iki gün önce Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde yaptığı müthiş konuşma ve verdikleri kanun teklifinin genel kurulda görüşülmesine karar verilmesi yakın tarihimizin en dişli çıkışlarından birine şahit kıldı bizi. HÜDA-PAR’ın son yıllarda iyice törpülenen hassasiyetlerimizin bayrağını yükseklere kaldırmasını takdirle izliyor ve milletimizin maşerî vicdanına tercüman olan çıkışlarını destekliyorum.

Kafaya göre din, kafaya göre cemaat olmaz. Dine göre kafa, dine göre cemaat olur. Bir mümin, böylesine hassas ve değerli bir bağı ancak inancını destekleyen kimselerle kurabilir: “Allah’a (cc) ve âhiret gününe iman eden hiçbir topluluğun, babaları, oğulları, kardeşleri yahut kendi soyları olsalar bile, Allah’a (cc) ve Peygamberi’ne (sas) düşman olan kimselere sevgi beslediğini göremezsin...”

Müslümanların sosyal hayattan kopması, insan ilişkilerinin zayıflaması, çeşitli bahanelerle sorumluluklarını yerine getirmemesi, komşuluk, akrabalık, dostluk bağlarını koparması, insanımızı yalnızlaştırdı. Pandemide, virüsün bünyeye girmesiyle camilerdeki insanımızın bile saf düzenini kuramaması, birleştiren cemeden (toplayan, birleştiren, aynı çatı altına gelen/getirilen) camide bile ayrıldık, uzaklaştık/uzaklaştırıldık.

Kur’ân-ı Kerim, inzal buyurulduğu Resûlüllah (s.a.) döneminden başlayarak günümüze ve kıyamete kadar müminlere yol göstermeye devam ediyor. Nemrut’a karşı Hz. İbrahim’in, Firavun’a karşı Hz. Musa’nın, Câlût’a karşı Tâlût’un, Ashab-ı Uhdûd’a (hendekler sahibi zalim Zûnüvas ve adamlarına) karşı ateş dolu hendeklerde yakılan müminlerin tevhid mücadelelerine dikkatlerimizi çeken Kitabullah, bunlardan ders alarak çağın inkârcı zalimlerine karşı iman mücadelemizi kararlılıkla sürdürmemizi istiyor.

Ali Şeriati, "Kerbela; keder, hüzün, bitmeyen sızı anlamına gelen "Kerb" ile musibet, afet, imtihan anlamına gelen "bela" kelimelerinden oluşan bir terkiptir" der. Dolayısıyla kelimenin aslı "kerb-bela"dır demek ister. Kelime itibariyle böyle bir anlamı var mı, tartışılabilir. Ama pratikte, Kerbela hadisesinden bugüne, bitmeyen sızıların, sonu gelmez hüzünlerin, tahammülfersa musibetlerin, ağır katliamların, kapanmayan yaraların meskeni olmuş bir ümmetin her gününün aşura, her yerinin de Kerbela olduğu tartışılmaz.

Bir kısım aydınlar için demokrasi bulunmaz nimettir. Bir kısım derken, dalkavuk olanlarını kast ediyorum. Demokrasinin olmadığı zamanlarda, ülkelerin başında kral olurdu ve herkes sadece krala dalkavukluk edebilirdi. Kraldan başkasına dalkavukluk etmek hem dalkavukluk eden, hem de dalkavukluk edilen açısından büyük riskti. Maazallah, sonunda kelleyi vermek vardı.

'Eyyam-ı Muharrem'deyiz. Muharrem ayı, bizim dini takvimimizin başıdır. İnsanlık tarihinin çok önemli dönemeçleri, Muharrem ayında vuku bulmuştur. Hassaten Peygamber Efendimizin (sav) de dua, tefekkür, namaz ve oruçla yoğunlaştırdığı bir zaman dilimidir. Onun 'cennetin reyhanları' diyerek sevdiği, saçlarından öptüğü torunlarının hazin hikayesi de mahsusen Muharrem ayında daha çok hatırlanır.

Son okuduğum raporlardan birisinde, toplumdaki kadınların başörtüsü kullanma oranının bir hayli düştüğünü gördüm. Bir aralar %70'lere varan "tesettür", şu anda %50'lerin altındaymış. Kanımca 50'lerin de azımsanmayacak kadar altındadır, zira aynı raporun üst başlığı mütedeyyin kesimdeki sekülerleşmeydi...

26 Haziran 2024 tarihinde Yeni Şafak gazetesinde Bülent Orakoğlu yazdığı makaleye bu başlığı koymuştu. Haklıydı çünkü eğer Muhafız Alayı'na bağlı 'TBMM Muhafız ve Tören Taburu' kaldırılmamış olsaydı 15 Temmuz gecesi TBMM açılamayabilir ve oradaki tarihi direniş yaşanamayabilirdi!

Üç cisim problemi: Milliyetçilik, ırkçılık, popülizmMilliyetçilik ve ırkçılık terimleri arasında yaşanan kavram karmaşa-sının yüzyılı aşkın bir tarihi var. Sıklıkla birbirlerinin yerine ve çoğunlukla yanlış kullanılırlar. Bu ikiliye popülizmi de eklediğimizde, meseleyi zihnimizde açıklığa kavuşturmak şöyle dursun çözümsüz addedilen “Üç Cisim Problemi” gibi bir problemle karşılaşırız.Faşizm kavramını da dördüncü bir terim olarak bu üçlüye dâhil etmek mümkündür fakat mealen faşizm anti-demokratik, baskıcı, sıklıkla askeri sınıfın önderliğinde şekillenen özel bir yönetim biçiminin adıdır.

İskelenin babası olur mu..? Elbette olmaz. Babası da olmaz, anası da olmaz. Amcası da olmaz, halası da olmaz. İyi de; neden iskele babası derler o gemilerin halatlarla bağlandığı tepesi çıkıntılı kalın demir sütuna. Herhâlde bilmediklerinden.

Süleymaniye’de şimdi İstanbul Müftülüğü olan mekân, imparatorluk senelerinde “Meşihat Dairesi”, yani Şeyhülislâmlık makamı idi... Bu arazinin Haliç’e bakan bölümündeki bazı binalar sonradan yıktırıldı ve o kısım “Botanik Enstitüsü” hâline getirildi! Hani gazetelerde arada bir “İstanbul Üniversitesi’ne ait ve üzerinde Botanik Enstitüsü’nün bulunduğu arazide lüks rezidanslar inşa edilecek” diye haberler çıkar ama sonradan yalanlanır ya, işte orası...

Muhabbet, kalbin en güzel hallerinden biri. Muhabbetten ahiretlik dostluklar doğuyor. Kalbe iyi geliyor. Huzur veriyor. Hz. Peygamber muhabbet ehlinin önderi, en güzel örnek. Aynı duygu ve anlayışı, aynı inanç ve yaşamı paylaştığın kişidir senin dostun. Düştüğünde kaldıran, umutsuzluğunda umut olan, huzur bulduğun kişidir dost.

Hz. Musa’nın asasını vurduğu (Araf/160) taştan on iki çeşme hadisesini stratejik ve siyasal yönüyle anlamaya çalışalım: Hz. Musa, bu eyleminden çeşme halinde suların hangi kabile için olduğuna dair ilmi, yönetimde temsiliyet açısından önemli bir husustur. Bunun öncesinde yanına kavminden yetmiş kişiyi seçip almasını da bu bağlamda ele alabiliriz. (Araf/155) Bu konuda yanına aldıkları adamları “vehtare Musa” diyerek onları seçerken liyakata işaret eder.

Teberru; Karşılık beklemeksizin bir şeyi vermek manasına gelir. İslam’ın sosyoekonomik olarak dinamik bir muhayyilesi vardır. Sosyal adalet, onun motoru gibidir. Adaletin kaybedilmesi, mali temayülün ahlaki noktada zaafa uğramasının sonucudur. Bu sebeple ideal bir toplumun tekevvününde ahlakın aksiyoner/itici bir gücü vardır. Bundan dolayı İslam’ın ideal toplum yapısında ahlak esas, mali güç yardımcı bir unsur olur.

Siyonistlerin Filistin’deki soykırım bir birleşik cephe soykırımıdır. Bir ittifakın soykırımıdır. siyonistler, bu ittifakta tetikçi konumundalar. Yahudilerin aşırılarının vahşette bulunma hırsının bir karşılığıdır siyonistler.

Kapitalizm, denince herhâlde herkesin aklına “para” gelir. Haksız da sayılmayız. Kapital, maldır ve mal, paradır. Lâkin Yahudi uygarlığı, düşünürler bağlamında Beniisrailî peygamberlerin laik karşılıkları gibi şekil bulmuş. Meseleye buradan bakıldığında ise bu uygarlığın, bir bölümü birbirinin çağdaşı olan yüzlerce düşünürünün yanında, birbirini takip eden iki öncü ismi vardır. Bila teşbih, Ülü'l-azm peygamberler misali… Marks ve Freud: Kapital ve zevk. Öyle de değil, aslında para ve tüketim.

İster İslamcı diyelim ister Siyasal İslam diyelim, ister İslami Hareket mensubu diyelim… Bunların en bariz özelliği mevcut rejime karşı çıkmak, daha açıkçası Kemalist İdeolojiyi reddetmeleriydi, akla ilk gelen buydu. Bu özellik onların var oluş sebebiydi. Haklıydılar, doğru olan buydu.

Habersizce şöyle bir çıkagel, bir çay içelim. Fakat yanında hiç kimse olmasın, özellikle onlar olmasın! Senin bu şehirdeki adamların olmasın yanında, İnsanların nefret ettiği o adamların gelmesin!

Rahmetli anam anlatırdı; Varlıklı ve soylu bir adam köle satın almaya karar vermiş ve köle pazarına gitmiş. Boylu poslu güzel görünümlü bir köleyi gözüne kestirmiş ve satın almış. Ayrılırken satan adam bizimkinin kulağına eğilmiş; “Biraz fitnecidir, dikkat et, benden söylemesi” demiş, bizimki aldırmamış, “bir şey olmaz canım” demiş, köleyle birlikte sarayına dönmüş.

Eski İstanbul kırâathânelerinin bir çoğu aynı zamanda ilim ve kültür merkezi olma özelliğini taşıyordu. Bunlardan biri de Çemberlitaş’ta, Karababa Sokağı’nın başında bulunan Diyarbakır Kırâathânesi idi. Büyük kitabiyat bilgini ve Millet Kütüphanesi’nin kurucusu merhum Ali Emiri Efendi bu kahvehânenin en başta gelen müşterilerindendi.

Kütüphanemde yer alan lügatlerden birini de “Ahter-i Kebir” isimli meşhur sözlük teşkil ediyor. Ahteri Mustafa Muslihuddin el – Karahisari’nin hazırladığı bu kelimeler hazinesinden aşağıda söz edeceğim ama önce lise yıllarına gitmek istiyorum.

Giderek Türkiye için en ciddi terör tehdidinden daha da ağır bir tehdit haline gelmiş bir ırkçılık ve yabancı düşmanlığı sorunumuz var. Bu tehdidin afaki bir değerlendirmeye dayanmadığını görmek için sadece birkaç hadisenin medyaya yansımasının sonucunda bütün dünyada Türkiye algısının nasıl etkilendiğine bakmak yeter de artar. Bu algı değişimi Türkiye’yi özellikle Körfez’den gelen turizmi ve yatırımları durduruyor var olan yatırımların da çekilmesini sağlıyor.

Basmakalıp klişelerle düşünmek, sloganlarla konuşmak, ideolojinin dar çerçevesinde kalmak sıradan insanların işidir. İşi gücü insanları manipüle etmek, kendi çıkarları doğrultusunda yönetip itaat ettirmek olan politikacılar mesajlarını düşünceleri harekete geçirerek, düşünceyi teşvik ederek ve uygulayarak iletmez.

Bu hafta başında, hiç beklenmedik bir şehrimizde, hiç beklenmedik bir hâdise yaşadık: Orta Anadolu’nın kalbi, Türkiye’nin en büyük ticaret merkezlerinden biri, Kayseri, daha önceden pek yaşamadığı, yaşaması hayal bile edilemeyecek, kendisine fazlasıyla yabancı bir hâdiseyle sarsıldı: Ülkeyi kaosa sürükleme potansiyeline sahip büyük bir provokasyona sahne oldu.

Sekülerizm’le sulh düzeni’nin hâkim olacağı bir dünya kurulamaz. İki bakımdan kurulamaz. Birincisi, sekülerizm, varlığa ontolojik saldırı olduğu için hayatta anlam krizinin patlak vermesine yol açıyor. Varlığın, insan varlığının dünyasını parçalıyor: Düşünce dünyası ile his dünyasını birbirinden ayırıyor. Ruh ile bedeni birbirinden ayırıyor.

Derdimi yazının sonunda anlatacağım ama önce uzun bir girizgâh yapmam lazım. Türkiye’deki Arap düşmanlığının en belirgin nedeni, seküler ve oligarşik Kamalistlerin Batılı efendilerine “Biz de Araplardan nefret ediyoruz, bizi de aranıza alın, bizi de kulübünüze kabul edin” ezikliğidir.

Avusturya ile oynadığımız maçta Türk Milli Takımını galibiyete taşıyan gollerin kahramanı Merih Demiral’ın sevincini iki eliyle yaptığı kurt sembolüyle göstermesi, dahası bu yüzden iki maç ceza alması bir anda millî bir mesele haline geliverdi. Bozkurt millî bir semboldür diyenden malum el işaretinin Azerbaycan’dan ithal edildiğine dair yüzlerce açıklama birbirini kovaladı.

Belge 1 16 Aralık 1937 tarihli Akşam gazetesinde bir haber ile altında siyah beyaz bir fotoğraf. Haber aynen şöyle: “Suriye mültecileri yerleştiriliyor. (Fotoğrafın altında “Suriye’den gelen mültecilerden bir grup” yazısı okunuyor.)

Sahte tarihte başarılar abartılır, başarısızlıkların üzeri ise maharetle örtülür. Mesela Cumhuriyet devrindeki toprak kaybımız olan petrol diyarı Musul’un nasıl elimizden çıktığını anlatmazlar. Öte yandan Güneybatı Anadolu kıyılarımızı bir sur gibi kuşatmış bulunan Oniki Ada’da Yunan bayrağının dalgalanması izzet-i nefsine dokunmuyorsa zihnin karşı tarafın safına geçmiş demektir.

Hicret denilince müminlerin Mekke’den Medine’ye veya daha önce Habeşistan’a göç etmeleri akla gelir. Kur’an-ı Kerim hicreti daha geniş manada kullanmış ve müminler için olmazsa olmaz şartlar arasında saymıştır. Hicret Kur’an-ı Kerim’de, yanlış inanç ve davranışlardan, yanlış inanç ve davranış sahiplerinden ve bütün bunların hâkim olduğu ortamdan bilinçli bir şekilde uzak duruşu ifade etmektedir. Bu anlamıyla her mümin hicret edendir. Zira mümin olabilmek ancak hicret etmekle mümkün olmaktadır.

Şeriat, Allah’ın kanunları demektir. Biri fıtrat ve diğeri şeriat olmak üzere Allah’ın iki çeşit kanunu vardır. Fıtrat kanunları uygulamada irade dışı olduğundan, canlı ve cansız, bilinçli ve bilinçsiz bütün varlıkları kapsar. Şeriat kanunları ise uygulamada iradeye bağlı olduğundan, sadece akıllı ve bilinçli varlıkları kapsar.

Hiç gündemden düşmeyen meseleleri görünce olayların peşinden sürüklenen, sosyal medyaya, dijital işgale uğramış insanımızı görünce; fikirlerle uğraşmanın, yaşanan olayları fikrin/düşüncenin izahında kullanmanın, sürü olup sürüklenme yerine Mümin Müslüman kimliğiyle hareket etmenin şart olduğunu fark ediyorum.

Ne zaman Müslümanlar arasında bir kargaşa veya düşmanlık ortaya çıksa şu tarihi olay hatırıma gelir: Evs ve Hazrec ensardan iki kabileydi. Cahiliye döneminde aralarında düşmanlık vardı. Resûlullah (s.a) Medine’ye geldiğinde bu düşmanlık ortadan kalktı. Allah onların kalplerinin arasını İslâm’la telif etti.

Hakkını teslim edelim; Batı medeniyetinin (aslında Bedeviyetinin) en büyük başarılarından biri, kitleleri istediği gibi yönlendirebilmesidir. Normal şartlarda malayani, boş şeylerdir diye kimsenin dönüp yüzüne bakmayacağı olayları bile dünya çapında önemli bir hadise gibi sergileyebiliyor. Bu gibi durumlar, medeniyetlerin yönlendirme gücünün göstergeleri olarak değerlendirilir.

Şimdi tam hatırlamıyorum. Bir yerde okumuştum. Galiba Polonyalı bir yazar, "Türkiye'yi ziyaret etmeden önce Aziz Nesin'i bir mizah dehası olarak görüyordum. Çünkü bu denli yüksek düzeyli mizah metinlerini ancak bir dahi üretebilirdi. Ama Türkiye'yi gördükten sonra, o kadar da büyük bir yazar olmadığını anladım. Burası öyle bir memleket ki bu gibi metinleri üretmek için dahi olmaya gerek yok" anlamında bir şeyler söylemişti

Post-modernizmin ürettiği rölativizmin gölgesinde bir cümle bile kurmaktan korkuyoruz. Çünkü ortalık "kime göre İslam kültürü" diyerek kendini zeki sanan aptallardan geçilmiyor! Buna eleştirel bakma değil, züppelik denir. İslam kültürü deyince, İslam temelinde ortaya çıkan anlam, norm ve değerler bütününü anlıyoruz. Modern öncesi döneme vurgu yapılıyor. Bunun içine Hafızın Divanı, Mevlana'nın Mesnevisi, Mimar Sinan eserleri, Marakeş minareleri, sanat musikisi, miraciyeler, Itri Efendi, Galata Mevlevihane'si, Mevlit gibi şeyler girer. Müzik, mimari, hat, şiir, sanat, menkıbeler...

31 Mart Hadisesi "şeriat elden gidiyor" diye yapılmıştı. İstanbul'un sokaklarında askerler ve ulema birbirine girmişti. Batılılaşmanın tazyiki ve özellikle ittihat ve Terakkinin iktidarı devralmasına karşı bir söylem ve pratik olarak devreye girmişti. Cumhuriyet döneminde ise bu defa "şeriat geliyor" siyaseti bunun yerine geçti. "Şeriatçılık" söylemi geniş bir propaganda olarak uygulandı. 1925 sonrasında çeşitli dergilerde-gazetelerde karikatürler ve sloganlar eşliğinde piyasaya sürüldü.

Evlilik, salt iki özne arasında gerçekleşen bir eylem değil. Bununla beraber toplumların kültürel değerleri ve tarihi dönemleri içinde oluşan bir sosyolojidir. Evlilik törenleri, evlilik çevresi, evlilik anlamı ve evlilik yaşları da buna göre şekillenir. Yaşadığımız modern zamanlardaki evlilik de böyledir. Bunu evrensel ve her zaman olacak "en iyi" durum olarak görmek büyük bir aldanış. Üstelik modern evlilik hukuku ile modern evlilik pratikleri de epeyce farklı yürüyor.

9. Yargı paketi büyük ihtimalle bu hatta komisyonda görüşülecek. Medyaya yansıdığı kadarıyla, Anayasa Mahkemesinin (AYM) iptal kararları doğrultusunda yapılan düzenlemelerden biri olan evlatlık meselesi de 9. Yargı paketi içinde yer alıyor.

Demokrasi ve insan hakları söylemini dilinden bırakmayan seküler kesim, konu muhafazakârlar/dindarlar olunca ortada ne demokrasi kalıyor ne de insan hakları.

+972 Dergisi’ne konuşan 6 eski İsrail askeri, Gazze savaşında savaş kurallarının uygulanmadığını, askerlerin istedikleri gibi ateş ettiklerini, cesetleri sokaklarda bıraktıklarını, evleri ateşe verdiklerini anlattı. Kaynak: "Her evi yağmalayın ve çıkarken yakın"

Emanet yükünü omuzlarında taşıyan insan şerefli bir varlıktır. Ona emanet edilen olguların başında ise vahiy gelir. Vahiy öyle bir emanettir ki; okudukça insanı kuşatır, anladıkça dünyayı aydınlatır, yaşadıkça iyiliği yaygınlaştırır. Çünkü en önemli ilkelerinden biri: “İyiliği emredip, kötülükten men etmektir.”

“Andolsun ki, Resûlullah, sizin için, Allah'a ve ahiret gününe kavuşmayı umanlar ve Allah'ı çok zikredenler için güzel bir örnektir.”1 Ahzap Suresi, 21

Türkiye’nin en iyi yetişmiş, işini en iyi yapan valilerinden biri olan Gökmen Çiçek, bir evin balkonuna çıkıp cayır cayır yanan mahalleye karşı “Ben öfkenizi iyi anlıyorum. Şu an gerçekten çok kızgın olduğunuzu ve bu olayın alçak bir olay olduğunu biliyorum. Ben size valiniz olarak söz veriyorum.

-‘Tevhidden Bağımsız Adalet Arayışı’ Örneği- Giriş Modern dönem okumalarına hâkim olan hava, aydınlanma felsefesinin aklı merkeze alan anlayışına dayanır. Bu, benmerkezci bir yaklaşımdır. Kur’an’da ilk insanın yaratılış kıssasındaki anlatılara konu olan tavır, bugün modern aklın düştüğü hatayla benzerlik arz etmektedir. Burada, kendini yeterli görme (istiğna)1 neticesinde isyan ile haddi aşma; büyüklük taslamaya kalkışma (tuğyan)2 vardır. Rabbimizin bu noktada uyarısı, her ne halde olunursa olunsun sonunda dönüş yerinin (rücû) Allah’ın emrine olduğu yönündedir.

Muhabbet, kalbin en güzel hallerinden biri. Muhabbetten ahiretlik dostluklar doğuyor. Kalbe iyi geliyor. Huzur veriyor. Hz. Peygamber muhabbet ehlinin önderi, en güzel örnek.

Bayramınız kutlu ve mübarek olsun... Herhalde sizlerin de dikkatini çekmiştir: Ramazanlarda ve dinî bayramlarda gazeteler ile haber siteleri bir “diyetisyen” akınına uğrar ve bu zevât iftarda ve sahurda neler yenmesi yahut yenmemesi gerektiğini anlatırlar. Ramazan Bayramı geldiğinde “Fazla şeker almamaya özen gösterin” der, Kurban Bayramı’nda da millete etin saklanması ve hattâ pişirilmesi hakkında ahkâm keserler...

Biri kadın üçü çocuk 79 yolcu, altı adet at ve bir de otomobil ile 1919’un 16 Mayıs’ında öğleden sonra saat 16.30’da Galata Rıhtımı’ndan kalkan vapurun üç gün devam eden ve 19 Mayıs 1919 sabahı Samsun’da son bulan yolculuğu, Türk Tarihi’nde yepyeni bir sayfa açtı.

Bugün Avrupa, gizli bir Yahudi istilası altındadır. Bu, Avrupa insanı için bir sır, bilenler için ise malumun ilamı gibidir. Yahudiler, bu sırrın anlaşılmaması için bir dizi önlemler almışlardır. Büyük bir ihtimalle bu önlemler, mahzenlerdeki Yahudi akademilerinde en ince ayrıntısına kadar işleniyor. Ama bunu ne Avrupa insanı ne de bir başkası biliyor.

Yarın Kurban Bayramı’nın birinci günüdür ve bugün Arefe. Hacıların Arafat’ta toplanacakları ve Hacı olacakları gün… Onların Arafat’ta toplanmaları hep mahşere benzetilir. Mahşer, hesap vermek üzere toplanma mekânı.

Geçmişte insan, iktisadi anlamda üretimi ile değerlendirilirdi. Kişinin kimliği ile mesleği arasında ilgi kurulurdu. Bugünün insanı tüketimi ile değerlendirilir. Neyi, nerede, nasıl tükettiğinden yol çıkılarak kişinin neye, nasıl, ne kadar inandığı belirlenir. Dünün “Ne iş yapıyorsun?” sorusu kapitalist dünyada “Hangi semtte oturuyorsun?”, “Tatilini nerede yapıyorsun?” sorularına bıraktı.

Dikkat etmişseniz, herkesin az çok haberdar olduğu olayların dışında kendi çevremizle ilgili birçok haberi bayram dolayısıyla, özellikle ziyaretleşme esnasında öğrenmişizdir.

“Allah Allah, öyle şey de mi olurmuş, ne demek bölünmenin faydaları, nereden çıktı bayram günü?” diyeceksiniz biliyorum. Niye olmasın ki? Vahdet halinde hep birlikte uçuruma doğru gidiyorsak bir kısmımızın ayrılmasında bölünmesinde bir hayır yok mudur?

"Göğsümden ciğerlerimi çıkardım Şuraya, şu ıssız vadiye koydum Susuz, ekinsiz vadiye, Senin için ey Rabbim!"

Şu günlerde yoğunlaşan ateşkes görüşmeleri erinde geçinde bir neticeye bağlanacak, bu saldırganlık elbette ilelebet sürüp gitmeyecek. Tarafların şu andaki hedefi masaya eli güçlü bir şekilde oturmaktır.

Rasûllerin hayran olduğumuz yönlerinden birisi de Allah Teala karşısında, sözü hiç uzatmadan, kendilerini hiç savunmadan suçlarını itiraf etmeleri, O’ndan af ve bağışlanma dilemeleridir.

Geçen gün ailece bir Üsküdar gezisi yaptık. Bir şeyler içerek dinlenmek için yeni açılan İmaret Kahvehanesi’nin dış kısmındaki bir masaya oturduk. Diğer masaların hemen hemen hepsi doluydu. Yanı başımızdaki masayı işgal edenler imaretin ne anlama geldiğini aralarında tartışıyorlardı. Bir sonuca varamadıkları için yanlarına gelen garsona sordular. O da hık mık ettikten sonra “Caminin şeyi” dedi. Bu tarihi yapının Gülnuş Emetullah Valide Sultan Camii’nin “neyi” olduğunu dönüp şunlara bir güzel anlatayım diye içimden geçirdim ama bilgiçlik taslama korkusuyla bu niyetimden vazgeçtim.

Zaman hızla ilerliyor, işte Mayıs ayı da sona erdi ve peşinden gelen Haziran sıcaklarıyla kavrulmaya başladık. Yakın tarihimizde milletimize büyük acılar yaşatan siyasi zorbalıklardan biri de – bilindiği üzere – Yirmiyedi Mayıs 1960 askeri darbesidir. Her yıl Mayıs ayında bu “gece baskını” gündeme gelir ve medyada değerlendirmeler yapılır. İçinde yaşadığımız 2024 yılının Mayıs ayının sonunda da yine gazetelerde bu minval üzere yazılar yayımlandı.

Bizim evin önünden geçen ve Kadıköy’e giden minibüslerden birine biniyorum. Arabamız Göztepe Köprüsü’ne varınca sağa kıvrılıp ana caddeye giriyor ve hızla yoluna devam ediyor.

Konya’da bulunduğum, Selçuk Üniversitesi’nde çalıştığım yıllarda nimet saydığım çok şeyler yaşadım, çok dostluklar edindim, çok iyi sohbet meclislerinde bulunup feyz almaya çalıştım. Büyük nimet saydığım konulardan biri Sait Şimşek Hoca ile tanışmış onun sohbetlerinde bulunmuş olmak ama yine en çok hayıflandığım hususlardan birini sorsanız o da onun sohbetlerinde daha fazla bulunamamış olmaktı.

Bir Kurban Bayramının arifesindeyiz. Yarın idrak etmeye başlayacağımız bayram Hz. İbrahim’in biricik sevgili oğluyla sınanmış olduğu ve bu imtihandan Allah’ın inayetiyle Halil vasfını, iman ve sadakatini ispatlayarak çıktığı büyük olayın temsili.

Türkiye’de yükseköğretimle ilgili herhangi bir olumlu gelişmeyi duymaya tahammül etmeyen insanların varlığı malum. Olumlu bir gelişmeden, bir boyuttan söz edilirse hemen en olumsuz ağızlarını açıp bütün gelişmeleri önemsizleştirenlerin nasıl bir yükseköğretim seviyesini hayal ettiklerini zaman zaman soruyorum. Mesela üniversitelerin yirmi yıl önceki seviyesi mi? 40 yıl önceki mi? Altın Çağ addettikleri Cumhuriyet dönemini mi? Bir de hangi açıdan mesela?

Bugün bayram. Kurban bayramı. Ama biz Müslümanlar için bayramın kurban olduğu, bayramımızın kurban edildiği hüzünlü, çok buruk yaşadığımız bir bayram bu bayram. Hayatımız boyunca yaşadığımız en buruk, en hüzünlü bayram.

Tacikistan diktatörü İmamali Rahman başörtüsü ve İslâmî bayramları yasakladı! Yasağa önce ismini değiştirerek başlamalıydı komünist KGB artığı, Çin uydusu bu adam!

Avrupa siyasetinin temeli, Roma hukukudur. Roma hukuku, pagan Roma şeriatı’dır. Avrupa hukuku, pagan Roma “şeriat”ına dayandığı için, Hıristiyanlık Avrupa’yı şekillendirmekten ziyade, üç pagan gelenek Hıristiyanlığı, dolayısıyla Avrupa’yı şekillendirmiştir: Zihnen Yunan paganizmi, hukuken Roma paganizmi, dinen de pagan’laştırılmış Yahudilik.

“Çok sevdiğim ama uzun süredir söylemediğim bir şarkının tüm sözlerini birden hatırlamışım da bağıra çağıra söylemişim gibi sevdim abi ben onu. Sonunda toprağını bulmuş solgun çiçeklerin birden şımarıverip çiçeklenmesi gibi sevdim. Ben onu abicim, çocukluğumda babamın verdiği işlemeli gümüş çakıyı öteberinin arasında birden bulmuşum gibi sevdim. Çocukların pamuk helvayı sevdiği, yaşlıların ziyaretine gelen gençleri sevdiği gibi sevdim.”

Kitaplardan öğrendiğimize göre Mekke o gün her zamankinden daha sıcak imiş. Allah’ın emriyle kocası İbrahim peygamber tarafından oğlu İsmail ile birlikte buraya, bu sıcağın ortasına bırakılan Hacer annemiz, susuzluktan dudaklarını kuruyan ve artık ağlamak için bile mecali kalmayan evladına bir damlacık su bulmanın telâşında.

Bir ses yankılandı tüm dünyada: “Ey devrimciler Kudüs’te, Halil’de Bisan’da, Ağvar’da, Beyt-ül Lahim’de Ey özgürlük savaşçıları neredeyseniz İleri. Daha ileri.

Işık sandım ben. Değilmiş. “Öldürmeyeceksin” dediler. “Kimi?” diye sormadan inandım. Yalanmış.

Ebû Hureyre bize aktarıyor Resul’den ‘Bir Müslüman tarifi’, düşmesin kalpten dilden: “Birbirinize haset etmeyin, buğzetmeyin Almak değilse niyet artırmaya gitmeyin,

Hindistan, son verilere göre nüfus sayısı itibariyle Çin’i geçerek dünyanın en fazla nüfusa sahip ülkesi haline geldi. Bunda Çin’in yıllardan beri nüfus planlaması yapmasına rağmen Hindistan yönetiminin nüfus artışını desteklemesinin büyük payı var. Bu politika devam ederse bu iki ülkenin nüfus sayısı arasında şimdilik çok az olan fark önümüzdeki yıllarda epey artabilir.

Türkiye’nin yakın tarihi neden adam olmaz, biliyor musunuz, farklı her girdiyi adeta “haram” sayma ve onu dolaşıma sokanları linç etme alışkanlığı, hatta fanatikliğinden.

Türkiye’de İslamiyetin hayatta kalması açısından 16 Haziran 1950 tarihi tam bir “kırılma noktası” teşkil eder. Hatta şu kadarını söyleyebilirim ki, eğer Başbakan Adnan Menderes, Cumhuriyet Halk Partisi’nin hurdahaş olduğu ve henüz ne yapacağını bilemediği 14 Mayıs 1950 seçimlerinden hemen sonraki puslu demlerde harekete geçip de ezanın aslî dilinde, yani Arapça okunmasına izin vermiş olmasaydı, ileriki yıllarda bunu yapmasına müsaade edilmeyebilirdi. Hele 1955’ten sonra buna belki bizzat Demokrat Parti grubu bile engel çıkarabilirdi. Bu yüzden belki yasak günümüze kadar devam ederdi.

Osmanlı Devleti tarihi muazzam bir yaşanmış olaylar laboratuvarı. Aradığınız ve aramadığınız her türlü hadiseye kapılar ve pencereler açacak kabiliyetteki bu engin laboratuvarı yeterince kullandığımız söylenemez.

Senelerce büyük bir boşluğu dolduran, devletin ulaştıramadığı hizmetleri menfaatsiz yerine getiren, kendi mukaddes değerlerine bağlı hareket eden, cemaatler; devletin, milletin, ümmetin yükünü taşıyorlardı.

Gündemden düşmeyen yeni Anayasa yapmamız, Meclis Başkanı’nın bütün partileri ziyareti, Muhalefet partisini Cumhurbaşkanı’nın ziyaretinde öncelikli meselelerden olduğu için görüşüleceği de gündemde.

Yaşanmayan, hayata nüfuz etmeyen, sosyal tezahür imkanlarından mahrum bırakılan her inanç zayıflar, solar, küllenir.

Siyonist katiller Gazze’de soykırıma bir gün bile ara vermeden, bayram-seyran dinlemeden devam ediyorlar. İçimiz kan ağlıyor…

Bakara suresinin 244. âyeti ile başlayalım: “Öyleyse Allah yolunda savaşın ve bilin ki Allah her şeyi işiten, her şeyi bilendir.”

Türkiye, günlerdir bu konuyla çalkalanıyor. Siz bu satırları okurken, muhtemelen onlarca, yüzlerce duyarlı alimimiz harıl harıl reddiye yazıyordur.

Toplumların kritik dönemlerde sergiledikleri davranış biçimlerini belirleyen en etkin unsur, söz konusu toplumların kültürel kodlarıdır. Mesela her toplum, içeriden ya da dışarıdan kaynaklanan etkenlerle mutlaka bir takım değişimler yaşar. Ama her toplumun değişim şekli, başka toplumlardan farklı olur.

Geçenlerde yoğun geçen bir günün ardından, akşam saatlerinde metroyla eve dönüyordum. Yorgundum. Her zamanki gibi oturacak yer yoktu. Zaten çok yorgun olmasam, boş bir yer bulma beklentim de olmuyor genellikle. Bir iki durak sonra iniyorum neticede. Rahat inmek için kapıya yakın duruyordum. Bir ara kulağıma bir garip konuşma ilişti.

Haberlere baktığınızda, gazete okurken veya sosyal medyada dolaşırken sizlerin de sürekli maruz kaldığınız karanlık bir dehliz: Şiddet...

Hac günlerindeyiz... Her ne kadar bir yanda Gazze, bir yanda Kudüs, bir yanda İslam aleminin hemen her kıtada yaşadığı hüzün verici hadiseler olsa da evet hac vaktidir. Bendeniz, her yıl, son anda sanki hacca gidecekmişim gibi ümitlenirim. Bir şey oluverecek, yollar açılacak, Allah Teala'dan davet nasip olacak ve o kutlu sefere katılacakmışım gibi gelir...

Kurban Bayramı, büyük gelenek. Hz. İbrahim geleneği. Tüm zamanlarda yaşamaya devam eder. İnsanlığa hitap eden bir trajedi! İnsanı kurban etmekten daha büyük trajedi ne olabilir? Üstelik oğlunu kurban etmek! Bütün Grek trajedilerinde az çok baba ve oğul arasında yaşanan büyük altüst oluşlarla karşılaşırız. Acıların en keskin biçimleri ve kurallarını tamamen altüst eden eylemler.

Mitoloji, insanların varoluşsal anlatımı. Semboller ve dilleriyle bambaşka bir anlatı. Şiir, sanat ve hayalin insan varlığını terennümü. Mitler, anlam depolarıdır. Anlamlar zaman ve nesnelliğin ötesine uzanır. Hint, Mezopotamya, Grek, Mısır ve Asya mitolojileri, farklı kültür dünyalarının miraslarıdır.

Bir haftadır 'Türk mü Türkiyeli mi?' tartışması yaşanıyor. Öyle ki Türk kelimesini savunan kimileri 'Türkiyeli diye bir kelime yoktur!' iddiasında bulundular. Kendilerince de tutarlı önekler veriyorlar. Diyorlar ki İngiltereli denmez İngiliz denir; Fransalı denmez Fransız denir; Almanyalı denmez Alman denir!

Sol kesimin 68 kuşağından çok söz edilir de silahlı devrim yaparak yönetimi ele geçirmeyi hedefledikleri için havanda su döğdüklerinden pek bahsedilmez. Gerçi Oral Çalışlar gibi Hasan Cemal gibi öz eleştiri yapıp ne kadar hayalperest olduklarını yazanlar çıkmadı değil.

Devletler arası ilişkilerin dikensiz gül bahçesi olduğu görülmüş şey değildir. İlişkileri çok iyi olan devletler arasında bile sorunlar çıkmıştır, çıkmaktadır.

Yeryüzünde, Akdeniz’e bakan küçük bir coğrafyada işgalci İsrail eliyle Filistinli kardeşlerimize yönelik bir soykırım gerçekleşiyor. İnsanoğlunun yaşananlara tepkisi birbirinden çok farklı. Kimisi yaşanan vahşeti eline çekirdek almış izliyor, kimisi ağlayarak kaskatı kesiliyor. Kimi yüzünü buruşturuyor, kimi sahada, alanlarda soykırımcıları durmaksızın protesto ediyor. Sonuç değişmiyor, kesintisiz kıyım sürüyor. Kimse müdahale etmiyor/edemiyor. Herkes bir şekilde yaşananları sadece izlemiş oluyor.

Hülya Şekerci, Gebze'deki Alaettin Kurt Anadolu Lisesi’nin mezuniyet törenindeki teşhircilik tartışmasını değerlendirirken Türkiye'nin kronik sorunları hakkında geniş bir çerçeve çiziyor. Kaynak: Mezuniyet törenlerinde “zıvanadan çıkmak” laiklik şartlarından mıdır?

31 Mart’ta Diyarıbekir B.Ş. Belediye başkanı seçilen Ayşe Serra Bucak, seçim sürecinde ekibiyle beraber bölgedeki geniş ailelere (aşiretlere) dayanan seçmenlerine “ailenin (aile yapısının) devletten sonra gelen en gerici kurum” olduğunu açıklamış ve müfsid LGBT-i’nin yani cinsel sapıkların ve eşcinsellerin haklarını ana politikaları içine aldıklarını sık sık belirtmişti.

Camide yaşlı adamın duasına yanındaki istemeyerek kulak misafiri olmuş; “Allah’ım, gözlerimin feri söndü görmez oldu, ışığını artırıver Allah’ım“ “Kulaklarım işitmez oldu, iyilik ver, sağlık ver Allah’ım” “Dizlerimin dermanı kalmadı kuvvet ver Allah’ım” “Ellerim titriyor, güç ver kuvvet ver Allah’ım…”

Ey Yahudi camiası! Geçmişte olduğu gibi bugünden sonra bir daha uğrayacaksınız lanete ve alçaklığa!

Büyük katliama başlayan kudurmuş Siyonist terör devletine karşı Türkiye derhal hava sahasını, boğazlarını ve limanlarını kapatmalıdır.

Ayasofya hakkında fikir beyan eden devrin yazarlarından yahut mîmarlarından biri, yaptığı bir konuşma esnasında “Bir Türk mîmarisi yoktur. Görünen eserler Ayasofya’nın on defa tekrarından başka bir şey değildir” şeklinde bir cümle sarf ediyor.

Gazze, milat oldu bütün insanlık için. Dünya, artık eskisi gibi olmayacak: Bir Gazze’den öncesi, bir de Gazze’den sonrası olacak.

Bir kitap sayfasındaki o siyah beyaz fotoğraftaki kadını gördüğümde bir isim vermek istedim ona. Biri diğerinden küçük gözleri, arasına aklar karışmış dalgalı saçları, hafifçe dışrak dişleri, kemikli kuru elleri, puntolu basma eteği ve nasıl kaybettiğini az çok tahmin ettiğim olmayan bacağıyla bu yaşlıca kadının adı “Fatıma” olsun dedim kendi kendime.

İslâm’ın yumuşak karnı sanılan veya böyle takdim ve telkin edilen bazı konular vardır, bunlardan biri de kölelik ve cariyeliktir. Bu konuda kafası karıştırılmış veya kendisi kafa karıştırmak isteyen bir kişiden gelen sorularla cevaplarını takdim ediyorum:

Öncelikle şunu belirtelim ki Hamas’ın kabul ettiği ateşkes planı ABD veya İsrail’in değil aracı durumundaki Katar ile Mısır’ın sunduğu plandır.

ABD yönetimi güya İsrail işgal rejiminin, Gazze Şeridi’nin en güneyinde yer alan ve şu an bir buçuk milyondan fazla insanın barınıyor olması sebebiyle tam anlamıyla bir toplama kampına dönüşen Refah bölgesine kapsamlı kara operasyonu düzenlemesine karşı çıkıyor.

Milletin, ümmetin, insanlığın derdiyle dertli Müslüman olalım!

Manevi-fikri yapısı güçlü bir insanı, sistematik hale getirilmiş toplum bünyesini bozan olumsuzluklar bozamaz. Şayet bir iyileşme meydana getirmek arzu ediliyorsa, işe örnek insanların sayısını artırmakla başlamaya mecbursunuz. Örnek insan bulamayınca insanlar ümitsizliğe düşer. Burada, ruhun-ruhi hasletlerin üstünlüğü hatırlanmalıdır.

Her gün ve hatta her an gündemimize giren yeni haberlere, olaylara, olgulara, algılara nasıl bakıyoruz? Hükümleri ve ölçüleri Kıyamet’e kadar geçerli olan Kur’ân-ı Kerim zaviyesinden bugünü ve geleceği nasıl okuyoruz?

Peygamberimizin komutasında gerçekleştirilen ilk savaş olan Bedir savaşı, tarafların sayılarına bakılacak olursa, normal şartlarda savaş bile sayılmayacak kadar küçük bir çatışmaydı.

Düşünür Slavoj Zizek'in Filistin'in iptal edilebilirliği üzerine kaleme aldığı yazıyı ruhum sıkılarak okudum. (Serbestiyet çevirmiş yazıyı) Nasıl sıkılmasın, akranlarımla biz, çocuklukları hiç görmedikleri Mescid-i Aksa'nın bahçesinde geçmiş bir nesiliz... 'Biz şiir yazmıyoruz, biz direniyoruz'' diye isyan eden Mahmut Derviş'i yüzlerce kez okumuş, okumuş, ezberlemiş, duvarlara, ''Bir Filistin vardı, bir Filistin gene var' diye yazmış bir nesiliz. Nasıl gönlüm varsın ki; ''Filistin'i İptal Etmek'' yazısını kılım kıpırdamadan okuyayım...

Boğaziçi Üniversitesinde gençlerin okuma eğilimleri üzerine yapılmış bir araştırmada okumuştum: Hatırat, gençlerin okumayı sevdiği türlerin başında geliyordu... Hem şaşırttı, hem de umutlandırdı bu eğilim beni.... Aslında bakarsanız okumak bir yana hatırat yazma, Şark'ın çok benimsediği bir aktarım yolu değildir ve bu yüzdendir belki, pek çok değerli bilgi, detay, hatıra uçup gitmiştir bizde.

Hükümet, israil’le ticari ilişkilerin kesildiğini ilan etti. Hükümetin kararı uygulamada ne kadar karşılık bulur, zamanla anlaşılır. Ama ister uygulansın ister ilanla kalsın, bu tarihî bir karardır. Böyle bir ilanda bulunmak dahi büyük bir öneme sahiptir.

28 Şubat’la anılan Sincan için, 1998’de, Cumhuriyet’in 75. Yılı Kutlamaları kapsamında yeni bir heykel kararı alınmıştı. İlçe kaymakamı ve Atatürkçü Düşünce Derneği, heykel için kafa kafaya vermiş, parasını ise Sincanlı iş insanlarından tahsil etmişler, kıdemli heykeltıraş Burhan Alkar’la anlaşıp Lale Meydanı’na dikilmek üzere, ona bir heykel siparişi vermişlerdi.

Biliyorum hepinizin aklına deprem geliyor. Tamam, Allah korusun, İstanbul için 7 ve üzerindeki bir deprem büyük felakettir, sorumlular üzerine düşen neyse onu yapmalıdır.

Unutmayın, “Biz seni ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik” ayetinden hemen önce şu ayet vardır: “Andolsun Tevrat’tan sonra Zebur’da da yazmıştık ki; Yeryüzüne salih kullarım mirasçı olacaktır. Şüphesiz bunda kulluk eden bir toplum için yeterli tebliğat vardır!” (Enbiya Suresi 105-107)

Milli Eğitim Bakanlığı tarafından Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli adıyla hazırlanan yeni müfredat taslağı, getirdiği birçok değişiklikler dolayısıyla tartışmalara sebep oldu. Bugünlerde yeni müfredat gazetelerde çeşitli açılardan değerlendiriliyor. Her gazete kendi yayın politikasına uygun haberleri öne çıkarıyor.

Gazze’de başlayan Tufan’ın suları her geçen gün yükselmeye başlıyor. Sular yükseldikçe bu Tufana kayıtsız kalan, bu tufana göre mevzilenmeyen herkesin suların altında kalması mukadder görünüyor. Hamas askeri sorumlusu Yahya Sinvar’ın 2017 yılında BBC temsilcisine verdiği demeçte Gazze’de başlayacak bir hareketliliğin bütün dünyayı etkisi altına alacağını ve hatta bütün dünyada değişimi tetikleyeceğini söylemiş olduğunu nakletmiştik.

7Ekim’de başlayan İsrail soykırımına karşı dünyanın her yanında sergilenen protestoların üniversite kampüslerine sıçramasıyla birlikte, görünen kadarıyla Aksa Tufanı sürecinde yepyeni bir aşamaya gelinmiş oldu. Üniversite olaylarının giderek bir yangına dönüştüğü yer Siyonist rejime sınırsız ve kayıtsız şartsız destek veren suç ortağı ABD’nin üniversiteleri.

Gazze’de İsrail terör devletinin işlediği soykırım, küresel intifada’ya dönüşmek üzere… Amerika’daki üniversiteler ayaklandı. Avrupa’daki üniversiteler de hakeza. Fransa’da Sorbonne Üniversitesi’nden sonra Lyon Üniversitesi de Filistin’deki soykırımı kınayan ve Filistin direnişine destek olan büyük gösterilere sahne oldu.

İslam dünyasının önemli değerlerinden, fikir önderlerinden ve edebiyatçılarından, Suriye’deki Müslüman Kardeşler’in eski liderlerinden Isam El-Attar 2 Mayıs Perşembe gecesi, gurbet hayatını sürdürmekte olduğu Almanya’nın Aachen şehrinde 97 yaşında dünya hayatına veda etti.

Bizler birer Müslüman olarak etrafımızda, kardeşlerimizde gördüğümüz yanlışlara dikkat çekip düzeltmeye çalışmalıyız. “Müminler ancak kardeştirler” hükmünce hatalı hareket ettiklerinde kardeşlerimizi uyarma görevimizi yaparken zorlanıyoruz.

İnsan fıtratına uygun bir itikat ve zihin inşasına ihtiyacımız var. Yaşadığımız her olayın peşinden sürükleniyoruz. O hâle geliyoruz ki selin önündeki kütük, rüzgârın önündeki yaprak gibi olmaktan kurtulamıyoruz.

Türkiye, yıllardan beridir sivil anayasa yapmak için çaba gösteriyor. 2011 yılında yapılan Genel Seçimlerin ana motivasyonlarının başında sivil anayasa yapmak geliyordu. Bu konuda olağanüstü çalışmalar yapıldı. Platformlar kuruldu, çalıştaylar ve sempozyumlar düzenlendi, Türkiye sathında önemli çalışmalar gerçekleşti.

31 Mart seçimlerinden sora çatışmacı siyaset yerini yavaş yavaş karşılıklı saygı siyasetine terk ediyor. Bu güzel bir gelişme. Millet siyasi kavgalardan ve gerginliklerden bıktı usandı.

Yeniden Refah Partisi (YRP) lideri Fatih Erbakan’ın seçim arifesinde, “Türkiye İsrail’e yardım gönderiyor” iddiası sonradan anlaşıldı ki bir ajitasyondu. Amaç, Ak Partinin kaybetmesi ve birkaç belediye fazla kazanmaktı.

Bir toplum, kendi mali bağımsızlığını gerçekleştirmeden tam bir siyasi bağımsızlığı elde edemez. İçinde bulunduğumuz global koşullar, dünyayı birbirine bağımlı hale getirmiştir. Bundan tamamen kaçınmak mümkün değil, dini bir gerekliliği de yoktur. Teavvun ve tesanüd, insanların ortak özelliklerindendir.

ABD’de Mehmet Göktaş Hocamın ifadesiyle “dünya intifadası”nda bir profesöre ters kelepçe takıldı. Profesör hem felsefe profesörü hem kadın… Felsefe, Batı aydınlanmasının, kadın ise modern Batı’nın simgesi… Felsefe ve kadın, birlikte Batı için düşünme ve değişimi simgeler.

İslâmî bir siyaset tarzının varlığını tarihsel açıdan sorgulamak, cehalet ve ahmaklıktan kaynaklanmıyorsa ihanetten kaynaklanıyordur. Gerek Asr-ı Saadet gerek sonraki yüzyıllara bakıldığında bir İslâmî siyasetin varlığı, her tür kuşkudan uzaktır. İki yüzyıldır sürdürülen “müphemleştirme/belirsizleştirme” girişimleri, bu gerçekliğe yenilmiştir, yenilmeye mahkumdur. Müslüman aklı ve İslâmî siyaset gerçekliğini örtbas etmeye çalışan herkes, konumu ne olursa olsun, eninde sonunda rencide olacaktır.

Tarihe bakıldığında bir “Müslüman Kürt alim” gerçeği vardır. Oysa bugüne bakıldığında bir “Müslüman Kürt aydın” gerçeği yoktur.

İslam ülkelerinin sessizliğe gömüldüğü, üzerlerine ölü toprağı serpildiği bir günde Allah içimizi batıdan gelen haberlerle ısıtıyor.

Eğer Aksa Tufanı hareketi biz Müslümanların arzu ettiği gibi kısa zamanda başarıya ulaşsaydı elbette çok sevinir hatta bayram ederdik. Çünkü böyle bir zafer yüz yıla yakındır Müslümanların hasretle beklediği bir zaferdi. Ve gördüğümüz gibi beklediğimiz şekilde cereyan etmedi ve etmiyor.

İnsanlık âleminin bu vahşeti asla kabullenmeyeceğine dair içimde bir inanç ve kanaat oldu hep. Maşeri vicdanın bunca zulmü kesinlikle içine sindiremeyeceğine, mutlaka ve mutlaka ayağa kalkacağına dair ümidimi hiç kaybetmedim.

Eskilerin, “Hazine-i Evrak” dedikleri arşiv belgeleri her milletin geçmişinde büyük bir rol oynamıştır. Tarihin en eski milletleri olan Babilliler, Asurlular, kadim Mısırlılar, ayrıca Roma ve Bizans da arşiv vesikalarına büyük bir önem veriyorlardı.

“İman Yemenlidir, Hikmet de Yemenlidir” buyurduğu rivayet edilir Resulullah’ın (SAV). Bu sözün derinliğini, münasebetini, inceliğini Yemenli dostlarla her karşılaştığımda bana hissettiren sayısız müşahedelerim oluyor.

7. ayında bütün vahşet ve küstahlığıyla devam etmekte olan İsrail soykırımı dünyanın farklı bölgelerinde, aslında aynı dünya düzeninin bir tezahürü olarak gerçekleşmekte olan başka sorunları gölgede bırakıyor. Kesinlikle Gazze’deki soykırım şu anda dünyanın en önemli meselesi, bu meseleyi ikincil duruma düşürecek her türlü girişime karşı hassasiyeti korumak gerekiyor. Ama bu mesele ile meşgul oldukça dünyanın farklı bölgelerinde belki yine aynı meselenin uzantısı olan başka haksızlıklar, işgaller, paylaşımlar gerçekleşmektedir.

Gazze’de katliam sürüyor, Amerika’da Harvard’da felsefeci bir hamım profesör, öğretim üyeleri ve öğrenciler katliamı protesto ettikleri için ters kelepçe yapılarak tutuklanıyorlar! kudurmuş bu Siyonist haydutlar!

Batı uygarlığı Gazze’de harakiri yapıyor: Çocukların katledilmesine ve soykırıma destek verdiği için Gazze, Batı uygarlığının mezarı oldu. Postmodernizm, felsefî olarak Batı uygarlığının çöküşünü ama iktisâdî olarak ise dünya üzerinde mutlak hâkimiyet kurmasını sağladı. Batı uygarlığının dünya üzerinde -tabir câizse- mutlak hâkimiyet kurabilmesi, felsefî temellerinin zayıf olmasıyla mümkün olabilmiştir.

Gazze soykırımı 200. gününü geride bıraktı. Öyle inanıyor, hatta artık öyle biliyorum ki bu 200 gün dünyayı “Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak, dahası olmamalı” denilen bir noktaya ulaştırdı.

Cuma namazı için gittiğim bir camide, izinli imamın yerine hutbeyi irad edip namazı kıldıracak olan kişi elindeki, Diyanet’in hazırlayıp gönderdiği hutbeyi kısmen okuduktan sonra irticali olarak bir cemaatin önderinden nakiller yaptı. Görebildiğim kadarıyla bundan rahatsız olan cemaat kesimi de oldu.

19-26 Nisan 1920’de İtalya’nın San Remo şehrinde düzenlenen sözde uluslararası konferans, Birinci Dünya Savaşı’nda mağlup olan ittifakın içinde yer alan Osmanlı’nın topraklarını paylaşma amaçlıydı.

Özellikle Kur’an-ı Kerim’in mucizevi yönü ve Resûlullah (s.a.s.)’ın mucizesi üzerinde çalışmalar yapan, buradan hareketle insanları imana, Hz. Muhammed (s.a.s.)’in mesajını kabul etmeye çağıran Abdülmecid Zindani ile ilk kez 1984’te Ankara’ya geldiği sırada görüşmüştük. O zaman ben henüz genç yaşlardaydım ve basın alanında çalışmaya yeni başlamıştım. O da Türkiye’de pek tanınmıyordu. Ama iman ve Hz. Peygamber (s.a.s.)’in davetinin mucizevi yanıyla ilgili çalışmalarına başlamış, bazı eserleri de yayınlanmıştı. Ankara ziyaretinde kendisine rehberlik etmek amacıyla bir süre birlikte dolaşmıştım. Kendisi aslen Yemenli olmakla birlikte o tarihte Yemen’de değil Suudi Arabistan’da ikamet ediyordu.

Lise Tarih ders kitabında Kutü’l-amâre’ye dair tek cümle şu efendim: “Basra’ya çıkan İngilizler Kutü’l-amâre’de yenilgiye uğratıldılar.”

Hayatın insanoğluna öğrettiği en etkili ders, hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığıdır. Çocuk açısından hiçbir şey göründüğü gibi olmadığı için alakasız şeylerle saatlerce oynardık. Bir dal parçası at da olurdu, uçan süpürge de. Telden yaptığımız arabaları yarıştırırdık, iten biz değilmişiz gibi.

İmkânlar arttıkça, o imkânlarla bir şeyler yapabilme heyecanı-şuuru zayıflıyor. Konfor ve rehavet bizleri dünyevileştiriyor. Öyle bir noktaya geliniyor ki bütün imkânlar önüne serilse kendi nefsinin prangalarından kurtulmadığı için insanoğlu o imkânların birini bile kullanamıyor.

Dinimiz, imanımız, mukaddeslerimiz, millî manevi değerlerimiz; Türk milletinin ortak değeridir. Şahısları putlaştırmayın! Ezberlediğiniz/ezberlettiğiniz kavramları ne zaman öğreneceksiniz? Ne zaman kafanızdaki şablonun (demokrasi, laiklik, inkılap, vs.) dışına çıkacaksınız? Kendi değerlerinizi yaşamasanız bile ne zaman öğrenip, sloganlardan kurtulacaksınız? Algı operasyonu yapmaktan ne vakit vazgeçeceksiniz?

“Ben din adamı değilim ama dinimin adamıyım” diye söze başlar, yüreklere seslenir, hikmetli cümleleriyle İslâm’ı ve namazı sevdirmek için çırpınırdı. Namaz Gönüllüleri Platformu çalışmalarına başladığımız günlerden beri birlikte yürüdüğümüz, Allah yolunda samimi çabalarına tanık olduğumuz, dava kardeşim Dursunali Taşçı’yı Cuma günü Rabbine yolculadık. Allah rahmet eylesin. Biz onun kalemini, kelâmını, kalbini ve kalıbını davaya adayışına şahidiz, Rabbimiz de ondan razı olsun.

Gazze'deki Şifa Hastanesi'nin yıkımından sonra ortaya çıkan görüntüler tek kelimeyle korkunç! Cesedi toprak üzerinde kalıplaşarak kalmış bir kız çocuğunun fotoğrafı, beynimi döndürdü. Takriben 12-13 yaşlarında, bir yere gizlenmiş olsa gerek, elleriyle ayak bileklerini sımsıkı tutarken, tüm korkusu, ağzı, dişleri, gözleri ile sanki çığlık atan bir fotoğraf...

Gazze'deki Şifa Hastanesi'nin yıkımından sonra ortaya çıkan görüntüler tek kelimeyle korkunç! Cesedi toprak üzerinde kalıplaşarak kalmış bir kız çocuğunun fotoğrafı, beynimi döndürdü. Takriben 12-13 yaşlarında, bir yere gizlenmiş olsa gerek, elleriyle ayak bileklerini sımsıkı tutarken, tüm korkusu, ağzı, dişleri, gözleri ile sanki çığlık atan bir fotoğraf...

Üniversiteler, evrensel düşünme evleri. Bilim ve araştırma buralarda evrensel şekilde yapılır. Modern üniversite, Batı'da aydınlanma ve hümanist felsefe ruhuna dayanır. Kapitalizm ve nasyonalizmin ürettikleri, bu ruhu kimi zaman ciddi bir şekilde zedeleniyor.

Mardin Artuklu Üniversitesinde, Beytülmakdis Akademi Sempozyumu gerçekleşti. Konu tam da hayati bir öneme sahip. Akademi ve Siyonizm adını taşıyor. İki gün sürdü. İkinci gün ben de katıldım. 15 farklı ülkeden, 80'nin üstünde tebliğ sunuldu.

Edebi cümleler kurarak hayali şeyler anlatmak istemem. Herkesin çok net anlayacağı sade cümleler kurmak isterim. Biz ahirete inanan müminler olarak hesap gününe hakikaten hazırlanıyor muyuz? Allah ve Resulünün rızasına uygun bir hayat sürüyor muyuz, sürmeyi hedefliyor muyuz?

31 Mart seçimlerinde gelinen noktayı siyaseten yorumladık, baş sorumlu da, kibir hastalığı ruh ve kan kaybı gibi teşhislerle fotoğrafı doğru okuduğunu ihsas ettirdi. Durumun düzeltilmemesi halinde güneş karşısındaki buz misali eriyip kaybolma akıbetiyle karşı karşıya olunduğuna da işaret ederek kimseye söyleyecek söz bırakmadı.

Hz. Ömer Şam'a gittiğinde Ebu Ubeyde kumandasındaki orduyu da teftiş etmek ister. Ordu karargâhına vardığında öğle yemeği vaktidir.

Filistin’in ve Mescid-i Aksa’nın özgürlük davası vicdanlarda alan açmaya devam ediyor. Filistin’in işgalcisi Siyonist devleti teşvik eden küresel kapitalist baronların Gazze halkına dolayısıyla İslami uyanış örnekliğine karşı giriştiği veya desteklediği son katliamlara karşı çıkan Batılı vicdan, onur ve erdem sahibi insanların gösterileri ve varlıkları gündem oluşturuyor.

Gönümüz Kapitalist sistemleri ayakta tutan iki temel sacayağı bulunmaktadır: gelirleri çok az olan devletleri somut olarak sömürmek ve gelişmekte olan ülkeleri küresel döviz, faiz, ilaç, silah, teknoloji ve enerji lobilerine bağımlı hale getirerek sürekli gelirlerini sömürmek.

Köylüler toplanmışlar kendi aralarında sızlanmaya başlamışlar: “Nedir yahu şu ağadan çekip durduğumuz? Buğdayı bizden, unu bizden, yağı bizden peyniri bizden, her şeyi bizden, yeter artık çektiğimiz, yine peynir günleri geldi. Gidelim konuşalım, artık bundan sonra kendisine hiçbir şey vermeyeceğimizi söyleyelim...”

Tanıdığım ve bildiğim kadarıyla kitap muhabbeti en yüksek seviyeyi bulan valilerimizden biri de, Sayın Orhan Âlimoğlu’dur. O kadar ki, kendisi görev yaptığı illerimizde okuyan ve okutan vali olarak isimlendirilmiştir. Sakarya’da yaptığım kültür sohbetlerine birkaç defa katılma lütfunda bulunduğu için onun kitapla, ilimle, irfanla olan ülfetine ve ünsiyetine ben de yakından şahidim.

Müslümanlar için iktidar olmak, iktidar kurmak hedef olamaz hiçbir zaman. Müslüman sadece Allah’ın rızasını kazanmak için nefes alıp verir. Allah’ın rızasını kazanmayı ihmal edenler, dünyayı da, hayatı da imha edecek, cehenneme dönüştürecek, orman kanunlarının hâkim olduğu bir arenaya çevirecek tohumları ekerler.

Müslümanlar için iktidar olmak, iktidar kurmak hedef olamaz hiçbir zaman. Müslüman sadece Allah’ın rızasını kazanmak için yaşar. O yüzden sadece Allah’ın rızasını kazanmayı talep eder bütün yapıp ettiklerinde, her adımda, her işinde.

Bu yazının başlığı “nesiller arasındaki mesafe”, “kendi söyler kendi dinler”, “iletişim dilini biliyor muyuz” gibi birçok ifade olabilirdi. Niçin yazdım? Bir WhatsApp grubunda bir okumuş yazmış hanım kızımızın, kendi zamanının okumakta olan kızı ile diyalogu. Kız annesine diyor ki:

Filistin’in BM teşkilatına tam üyeliği için verilen teklif, Güvenlik Konseyi’nde kabul edilmesinden sonra ABD tarafından veto edildi. Böyle bir sistem her şeyden önce Birleşmiş Milletler’in bir uluslararası ittifakın kurumu olduğu varsayımını geçersiz kılmaktadır. Çünkü tüm dünya bir konuda ittifak sağlasa bile bir tek ABD’nin itirazı onu bozmaya, kabul edileni geçersiz kılmaya yetiyor. Bu da BM’nin gerçekte uluslararası ittifakın değil küresel emperyalizmin bir üst kurumu olduğunu ortaya koyuyor. Bu kuruma da aslında ABD vasıtasıyla uluslararası siyonizm hükmediyor.

Hakikat şu ki, tarihimizi ya bilmiyoruz veya yanlış biliyoruz. Onun için sık sık gündeme getirdiğim “Neden ‘BİZ’ kör edildik? sorusunu burada bir kere daha sormak istiyorum.

Merhum Mustafa Müftüoğlu’nun 70’li yıllarda okuduğum tarih kitaplarının başlığı, bugünkü yazımın başlığı. (Önemli Olaylar, Tarihi Gerçekler adıyla Başak Yayınları’nda yeniden basıldı. Mutlaka okunmalı.) Çok dertli tarafımız; eğitimimizin son yüzyıldır bize ait olmayışı.

Müslüman tarihçi İbn Haldun ünlü Mukaddime’sinde devletlerin de tıpkı insanlar gibi doğup büyüme, gelişme, durağanlaşma ve ihtiyarlama devrelerinden geçtiklerini ve her dönemin kendine has özellikler taşıdığını ustaca tespit eder. Tespitleri bu günkü parti, örgüt, cemaat vb. sosyal yapılar için de geçerlidir:

Kur'an-ı Kerim'de "Herkes karakterine göre hareket eder" anlamında bir ayet var. Ayetin orijinalinde "karakter" olarak tercüme edilen kelime "şakile"dir. Bu kelime, dış yapı, zahiri biçim anlamına gelen "şekil" ile aynı köktendir. Dolayısıyla içyapı, batıni biçim anlamına gelir. İnsanın şekli, dış görünümü doğuştandır bildiğiniz gibi.

Geçtiğimiz hafta Mardin'de misafirdim. Orada zaman, bahardan yaza geçmekteydi. Mezopotamya'nın bereketli upuzun ovalarını seyredebileceğiniz vakitlerdeyiz Mardin'de. İnsan, uçsuz bucaksız bu bereketli yeşil denizi seyrederken, kalbinin genişlediğini hissediyor. Sanki Kudüs'ün aynasından bakıyor Mardin. Hem mimarisi hem dinler merkezi olarak, kutsalın güzel olan ile, duanın ise nasip ile buluştuğu bir kaviste...

Bin yıl bu milletin kullandığı alfabe Kur'an alfabesidir. Hâlâ tarihi eserlerin cephelerindeki yazılar Kur'an alfabesiyle yazılıdır. Kütüphanelerimiz milyonlarca Kur'an alfabesiyle yazılmış Türkçe eserlerle ve arşivlerimizin tamamı Kur'an alfabesiyle yazılı Türkçe belgelerle doludur. Dedelerimizin mezar taşları bile Kur'an alfabesiyle yazılı Türkçe metinlerdir.

Bir gün Mescid-i Nebi’de Hz. Peygamber (sav) Allah’ın ne kadar merhamet sahibi bir Rahman olduğundan söz ederken oradaki sahabeden birisinin heyecana gelerek şöyle dediği aktarılır: “Böyle bir Allah’a ibadet edilmez mi? Böyle bir Rabbin kulu olunmaz mı hiç?”

Kutsal kitaplarda yer alan Hz. Yusuf kıssası, önemli bir inceleme konusudur. >Söylem analizi yöntemine1 başvurulan bu yazıda Yûsuf 12/45.-46. ayetler ışığında unutma ve hatırlama fenomenlerinin ele alınması amaçlanmaktadır. Hz. Yusuf'un hapishane arkadaşının onu unutma ve hatırlama süreci incelenecek ve bu sürecin arkasındaki psikolojik ve toplumsal etkenler tahlil edilecektir.

Ramazan bitti ve içimizi bir hüzün kapladı; böyle rahmet, mağfiret ve bereket dolu bir mevsimin bitmesinden dolayı kalbi olan herkesin hüzünlenmesi gayet doğaldır. Evet, Ramazan bitti ama hayat, kâinat, imtihan ve varlık âlemi devam ediyor.

Devletlûların, yani devlette önemli makamlarda bulunanların dünya kadar bürokratik yük altında kaliteli kitap yayınlamaları pek vakit bulamayacakları için gerçi zordur ama bu işi muvaffakiyetle yapan devlet adamları da çıkmıştır ve böylelerinin hem bizde, hem de Batı’da örnekleri vardır.

İslam iktisadı, İslam inanç sisteminden bağımsız değerlendirilemez. İslam inancına göre yeryüzünde en şerefli mahlûk insandır. Mal ise eşref-i mahlûkat olan insan hayatının mutluluğunu sağlayan bir araçtır, ama Sosyalizm ve Kapitalizm’de mal herkesin kolayca ulaşamayacağı ortak bir ilah olarak görülür.

Her efsanenin gerçeğe dokunan bir yanı var. Efsane, bir bütün olarak doğru olmasa da bir doğruluğa işaret edebilir. Yahudileri içlerine almayı reddeden Hıristiyan topluluklar onlarla ilgili çok şey anlatırlardı. Onların en ünlülerinden biri “Yahudi’nin kanlı böreği idi!”

Kadir Gecesi’nde nazil olmaya başlayan Kur’an-ı Kerim, “Oku!” emriyle başlar. Kur’an-ı Kerim’i, tarihsel gelişmeleri takip ederek dikkatle tetkik edenler, şunu göreceklerdir: Kur’an-ı Kerim, insanlığın bütününü ilgilendiren bir hususu emrettiğinde aynı zamanda dünyanın o hususla ilgili bir değişim geçireceğini de haber verir.

“Eğer bu adam gerçekten Allah’ın peygamberi ise saydığı bu isimlerin hepsi de şehid olacak. Çünkü İsrailoğulları içinde bir peygamber bu şekilde yüz kişinin ismini saysa hepsi de şehid olurdu” dedi.

Malumunuz şu günlerde herkes size partinizden, hükümetten ve bürokrasiden acilen atılması gerekenlerin uzun uzun listesini sunuyor. Fakat ben diyorum ki, onları bir tarafa bırakın, hiç acele etmeyin, hatta dokunmayın onlara.

“Türkiye siyasal İslamcı hareketinin referans noktalarında Mevlânâ’yı göremezsiniz, Yunus Emre’yi göremezsiniz… Bu aslında yeni bir düşünce tarzıdır ve tecrübe edilmemiştir. 1920’lerden itibaren tecrübe edilmeye Müslüman Kardeşler hareketi ile başlandı.

Bir Ramazan ayını daha geride bıraktık. Geçtiğimiz yıl gibi, ondan önceki ve ondan da önceki yıl gibi geldi ve gitti. Geçtiğimiz yıl ve ondan önceki yıllara nazaran Ramazan bayramını idrak ettiğimizde gündemde yine İsrail saldırganlığı vardı ve bu saldırganlıktan çok daha kahredici bir İslam dünyasının tepkisizliği vardı. Bugün yine bayram ve bu saldırganlık ve bu tepkisizlik çok daha fahiş boyutlarda yine mevcut.

Türkiye’nin entelijansiyası yok: Ülkenin tarihî derinliğini ve kültürel zenginliğini özümsemiş, tarih bilinci güçlü, medeniyet bilinci derinlikli bir öncü kuşağı yok.

Şimdi muhasebe zamanı. Tenkit ve teklif zamanı. Teklifsiz tenkit tahriple sonuçlanır. Bunu her zaman söyledim. Bu ilkeyi her zaman gözönünde bulundurarak daha önce yazdığım bir yazıyı tozunu alarak yeniden paylaşıyorum.

SAVAK ajanları tarafından 1977 yılında 44 yaşındayken şehid edilen İranlı Ali Şeriati İran devriminin hazırlayan sevilen ideologlardan biriydi. 1980 yılından itibaren birçok kitabı Türkçeye tercüme edildi. Öte yandan ölümünün üzerinden neredeyse 50 yıl geçmesine rağmen sıradışı çıkışları ve aydın duruşu halâ ilgi uyandırmaya devam ediyor.

Dünya aylarının sultanı Ramazan-ı Şerif bir kere daha kuyruklu yıldız gibi geçti ömür semamızdan, Süheyl Ünver’in dediği gibi inşaallah kuyruğundaki altın tozlarını gönül kubbemize serperek… Ve bayram… Bayram gibi olmayan bir bayram…

Hayat yolculuğumuzda sevinçlerle hüzünler, tebessümlerle gözyaşları hep iç içedir. Hüzünlü umutları besteleriz zaman zaman. Korku ile ümidi, ifrat ile tefridi, hayal ile gerçeği, varlık ile yokluğu bünyemizde taşırız hep. Bu bazen “sınav”a dönüşür. Bazen âlim tarafımız, bazen ârif tarafımız, bazen de cahil tarafımız galebe çalar bu “imtihan dünyası”nda… Kendi kendimize sorarız bir sürü soruyu cevabını veremediğimiz.

Ramazan ayını uğurlamaya ve Bayramı karşılamaya hazırlanırken böyle mübarek gün ve geceleri en güzel şekilde değerlendirmemiz, Rabbimizin rızasını kazandıracak ameller işlememiz gerekirken seçim sonuçları tartışılıyor, değerlendirmeler yapılıyor. Öylesine meşgul ediliyoruz ki tam bir istilaya, dijital işgale uğramışız ama farkında değiliz.

“Evveli rahmet, ortası mağfiret, sonu ise Cehennem ateşinden kurtuluş” olan (Camiu’s-Sağîr, 2818) Şehr-i Ramazan’ın sonu göründü… Önümüz Bayram… Ramazan’ın sonlarına doğru mümin gönüllere bir tür hüzün çöker; bu mübarek ayı yeterince değerlendirememenin hüznü…

Bugün bayram, Ramazan Mubarek! Allah Teâlâ, mağdur ve mustazaf tüm kardeşlerimize yardım eylesin, yüzlerini güldürsün. Rahmete kavuşmuş büyüklerimize mağfiret, hayattakilere sağlık, feraset, basiret dileriz. Rabbimiz memleketimizin üzerinden bereketini eksik eylemesin. Bizlere ve aslında tüm insanlığa hidayet bahşeylesin...

Ateist ve Yahudi Harari, insanı Tanrı ilan etsin, bilim geliştikçe insana cennet sunacağı kehanetinde bulunup dursun. Soydaşları Siyonistler, bilimin en gelişmiş programlarıyla insanları katletmeye çalışıyor. Filistin'i programlayarak yok ediyorlar. Gelişmiş bilimin ürettiği programlarla cehennemi Gazze'de inşa ediyorlar. İlerlemeci bilim, insanı Tanrı yapıyor. Harari'nin dediği gibi Homodeus. İsrail yöneticileri birer Homodeus. Ama bu Homodeus, Harari'nin masalının aksine katlediyor, yok ediyor, cehennem kuruyor.

Bugün Ramazan ayının son günü. Yarın bayram inşallah. Ben, bir Ramazan ayı gelince seviniyorum bir de gidince. Gelince seviniyorum çünkü rahmet ayı çünkü oruç ayı.

(Gazze Şehid ve Gazilerinin Aziz Hatırası İçin) “Destan, kader çizgilerinin altının iyice çizildiği, ... bir kuruluş çerçevesi olarak büyük değişme ve dönüşümlerde ortaya çıkar. O ortaya çıktı mı artık Destandan yana olmak veya Destana karşı olmak vardır.

Allah’a çağıran, salih amel işleyen ve ‘Ben Müslümanlardanım’ diyenden daha güzel sözlü kim olabilir?” İnsanlık, modern dönemde büyük bir anlam krizi içerisinde debeleniyor. Görüntülerin dünyasında kirlenmiş, kirletilmiş kimlikler; “Ben kimim?”, “Kimliğimizi belirleyen nedir?” sorularının cevabını bulmayı giderek zorlaştırıyor. Modern söylem ve ideolojiler evrensel değerlerin gerçek sahibiymiş gibi rol kesiyor ve dünyaya ekletik, ne menem olduğu belli olmayan kimlikler dayatıyor.

Manevi bir eğitim kampı olan Ramazan nefsimizi biriken kirlerinden arındırmak için bir tezkiye fırsatıdır. Ramazan orucuyla Rabbimizin bize va’d ettiği güzellik, dünyada şeytani oyunlara karşı en büyük sermayemiz olan takvamızı takviye etmektir.

İsrail ile ticaretin kesilmesi talebiyle 6 Nisan Cumartesi günü Beyoğlu İstiklal Caddesinde bir grubun yaptığı eylem sonrasında gözaltına alınmalarıyla başlayan tartışma İslami camianın kolay manipüle edilebildiğini bir kere daha olanca açıklığıyla ortaya koydu.

2024 Mahalli Seçimleri’ne İslami kimliği ön planda olanlarımızdan mevcut siyasi yönetimin yanlışlarına kızıp “bize ne” diyerek ilgisiz kalanlarımız, ya da demokratik alan “bizi ilgilendirmez” deyip tavır alanlarımız oldu. Rum sûresinde zikredildiği üzere kurumsal kimlik olarak İslami olanı temsil etmeyen iki gücün muharebesinin sonuçlarını ilkin sahabesiyle beraber üzülerek ve peşinden sevinerek takip eden Resulullah (s)’in tutumundan ilham alarak davrananlardan seçim sandığına gidenlerimiz ise çoğunluktaydı.

İslam dini toplumsal bir dindir. Yani İslam dini devlet dinidir. İlk devleti, Medine İslam devletidir ve bu devletin ilk başkanı Resul-i Ekrem (sallallahu aleyhi vesellem)’dır.

Yarın yerel seçimler var. Muhtarlar, belediye meclis üyeleri, belediye başkanları, büyükşehir belediye başkanları seçilecek.

İslâmî siyaset, iki sorunla yüz yüze. Bu sorunların ilki, İslâmî siyasetin muhafazakârların istilasına uğraması. İkincisi, İslâmî siyasetin dindarlık yarışına dönüşmesi.

Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem) Efendimiz, Mekke'de arkadaşlarıyla birlikte sohbet etmektedir. Müşriklerin ileri gelenlerinden Husayn, onlara doğru gelmektedir. Belli ki hakaret edecek, kötü şeyler söyleyecektir.

Batıda İslam zaten yayılıyordu, mevcut dinler arasında en hızlı yükselen din İslam diniydi. Özellikle Batının entelektüel kesiminin İslam üzerindeki araştırmaları yoğunluk kazanmış durumdaydı.

İstanbul’un tarihi kütüphanelerinden birinin de Koca Ragıp Paşa kütüphanesi olduğunu ilimle, kitapla iştigal eden hemen herkes bilir. Bu kütüphanenin banisi Koca Ragıp Paşa hem Osmanlı devlet adamlarının en değerlilerinden biri olarak kabul ediliyor hem de divan edebiyatının gözde temsilcilerinden sayılıyordu.

Bir Cumhurbaşkanlığı ve parlamento seçimlerinden sadece 10 ay sonra girdiğimiz mahalli seçimlerin sonuçlarının yavaş yavaş belirmeye başladığı saatlerde yazıyorum.

Gazze’de İsrail terör devletinin işlediği ürpertici katliamlar, soykırım, her şeyi değiştirecek, tarihin yeniden yazılmasını gerektirecek kadar korkunç!

“Kaderin işi çeşit çeşittir. Kimini düzünden kimini tersinden işlese de netice değişmez” denilmiştir ve doğru denilmiştir. Genç çömlekçinin işini her zamankinden iki, hatta üç kat hızlı yapıyor olmasından huzursuz olan ustası ve babası “Emir, daha yapacak dört tane çömleğin var. Ne kadar uğraşırsan uğraş o güreşe yetişmen zor” der ve ekler: “Hem zaten ne anlıyorsun şu güreşten anlamıyorum. Buharalıların çoğu burun kıvırıyor güreşe. Hem sana da hiç yakıştıramıyorlar. Efendimiz (s.a.v)’in soyundan gelen bu delikanlı niçin malayaniyle, boş işle meşgul oluyor ki diye soruyorlar.”

İlk gençlik yıllarımda bir köyde şöyle bir olay gerçekleşmiş ve dilden dile dolaşmıştı. Kocası vefat etmiş, çocukları olan bir dul kadın ziraat faaliyetini üstlenmiş, yalnız başına, köyden biraz uzak tarlasında çalışıyor.

30 Mart 1976’da yaşanan olayların anısına 30 Mart tarihi Filistin’de Toprak Günü olarak ihya edilmektedir. Bu tarihte işgal yönetiminin Filistinlilerin 21 bin dönüm arazisini gasp etmesini protesto amacıyla 1948’de işgal edilmiş toprakların değişik bölgelerinde gösteriler düzenlenmişti. Bu gösteriler esnasında çıkan çatışmalarda 6 Filistinli şehit edilmiş, çok sayıda Filistinli de yaralanmıştı.

İsrail işgal rejiminin Gazze’de her yönüyle bir soykırım savaşı sürdürdüğü çok açıktır. Bu konuda herhangi bir şüpheye mahal yok. Bu gerçeği BM’nin İşgal Altındaki Filistin Toprakları Özel Raportörü Francesca Albanese de BM İnsan Hakları Komitesi’nin 55. oturumuna sunduğu raporunda dile getirdi. Albanese, İsrail’in Gazze’de soykırım yaptığına inanmak için yeterince ve kesin deliller bulunduğunu belirtti.

Esra Erol geçenlerde ‘bugün seçimler yapılıyorsa Atatürk sayesinde’ demiş. Ah bu tarihsiz tarih eğitimi. Milyonlarca öğrenciye içi boş nutuk atma imtiyazından başka ne verebildi? Hakikaten tarih diye bir şey öğretmiş olsaydın ilk seçimin TC kurulmadan neredeyse yarım asır (47 yıl) önce yapıldığını, hatta bu seçimlerden birinde iktidarın da değiştiğini bilirlerdi.

İnsanların bünye, rızık, güç-kuvvet, ilim, şekil, renk, soy-sop, mevki-makam vs. hususunda farklı konumda olmaları da ilahi hikmete mebnidir. Herkes her şeyle imtihan edilmektedir.

Modern hayatı, insanımızı esir aldı. Temele oturunca bütün imkanlarımızı da onun emrine veriyoruz. Ramazan-ı Şerif’in manevi havası, bereketi, zemini, orucumuzun öğrettiği sabırla şükürle irademizi Rabbimizin rızasını kazandıracak ameller işletir İnşallah. Modernizmin tasallutundan da kurtarır.

Gazze’de otuz üç bin civarında masumun Siyonist katiller tarafından hunharca katledildiği vahşi soykırım altı aydır aralıksız devam ediyor.

Çocukluk Ramazanlarımı düşündüğümde burnumun direği sızlar benim. Çünkü o zamanlar henüz herkes hayattaydı, büyük anneler, dedeler, halalar, anneniz babanızla neşeli seslerle kurulmuş sofralarla hatırlarım Ramazan... Ramazan bir hasretle başlar bizim yaştakiler için, çocukluğumuzun iftar sofralarına koşmak isteriz...

İsrail, Gazze'nin altını üstüne getirdi. Otuz bir binin üstünde insan katletti. Hastaneyi bombaladı. Bebekleri öldürdü. Erkekleri soyarak çıplak halde bıraktı. İnsanları açlık ve sefalete mahkûm etti. Yardım konvoylarını ve yardım almak için bekleyen insanları bombaladı. Bir Siyonizm terörü bütün bunlar.

Ramazan ayında kimi televizyon kanalları iftar ve sahur programları yapıyor. Ve bu programlar yıllardır aynı kalıp içinde ve hemen hemen aynı simalarla icra ediliyor. Format, bir moderatör ve misafir hocadan genellikle de ilahiyatçı hocadan oluşuyor.

Dokuz şehir kurtulsun, Kurtulacaktır Müslümanlar. İnsanlık Kurtulacaktır, Alınyazısı Saati

Bu yazı, Yûsuf sûresi 40. ayette geçen “birtakım isimlere tapınma” yanlışını, Hz. Yûsuf'un tebliğ aşamalarını ve “dosdoğru din”in ne anlama geldiğini incelemeyi amaçlamaktadır.

Batının silah gücüne karşı, ümmet ruhunun zafer hikayesi: Çanakkale. Düşmanın cephede silah üstünlüğüne rağmen kalpleri dağınık (Haşr/17) olduğu için, İslam kardeşlik ruhuna karşı yenildiler. Müslümanlar zaferi bu ruh birliği ile kazandı. Ümmetin en büyük silahı İslam kardeşliği ruhudur.

Şeyh Ahmed Yasin’in Şehadeti Şeyh Ahmed Yasin, 18 Mayıs 1989’da tutuklandı. Cezaevindeyken tehditlerle dize getirilmeye çalışıldı. Ama Şeyh, kararlıydı. 3 Ocak 1990’da çıkarıldığı ilk mahkemede, mahkemeyi tanımadığını söyledi ve israillilerin onu salıverme karşılığında kendisinden karpuz saymasını bile istese bunu kabul etmeyeceğini haykırdı.

Filistin halkı “Bu iş ancak Allah’la, Kur’an’la, imanla olur.” demeye başlıyor; İzzeddin El Kassam gibi onurlu savaşçıları arıyordu. Küfrün bütün oyunları boşa çıkıyordu. Umudunu yitirmeyen o kısık ses, gittikçe gürleşiyordu. Şeyh Ahmet Yasin’in sesi…

Batı, Filistin’i Yahudileştirme projesini I. Dünya Savaşı’nın ardından resmen uygulamaya koydu. İngilizler, 1918’de Kudüs’ü işgal etti. 1922’de Filistin’in, mandaları olması için bugünkü Birleşmiş Milletlerin II. Dünya Savaşı öncesi biçimi olan Milletler Cemiyeti’ne başvurdu. Başvuruları 29 Eylül 1923’te kabul edildi. Böylece beş yıllık bir süreçte Filistin önce fiilen, sonra resmen İngilizlerin eline geçti.

Gökler ve yerler, altından ve üstünden insanoğlunu kucaklayan, sarıp sarmalayan yurdudur. İnsanoğlu hep bu göklerin ve yerin arasındadır. Öldükten sonra da öyle, bedeni o toprağa karışır gider, zaten ondan gelmişti, ruhu da göklere çıkar, o da oradan gelmişti.

Aklımın ucundan bile geçmezdi böyle düşünmek, bunları yazmak. Kim derdi ki İslam âleminin orta yerinde Müslümanlar görülmemiş bir hunharlıkla çoluk çocuk altı aydan bu yana vahşice katledilecek de sahipsiz kalacaklar, koskoca ümmetin sesi soluğu böylesine kesiliverecek.

Eski İstanbul Ramazanlarının özelliklerinden ve güzelliklerinden biri de selatin camileri denilen tarihi mâbedlerin teravih namazına gelen cemaatlerle dolup taşmasıydı. Cuma namazlarında olduğu gibi, teravih namazlarında da camiler -avlular da dâhil- ağzına kadar doluyordu. Kalabalık müminler topluluğu bu izdihamı namazın verdiği disiplin ruhuyla derhal intizama dönüştürüyordu.

2007-2008 yıllarında Dr. Necdet Subaşı’nın moderatörlüğünde gerçekleşen seri çalıştayların ortaya çıkardığı en önemli gerçek Alevilerin kendi içlerindeki çeşitliliğiydi. Birçok konuda birbirlerinden farklı düşünüyorlardı ki bundan doğal bir şey olamazdı. Bugün Sünni dünyanın da kendi içinde tek bir renk, mezhep ve meşrep olduğunu kim söyleyebilir?

Ramazan ayının ilk günlerinde Munzur Üniversitesi’nde düzenlenen Alevilik ve Bektaşilik Belgeselinin gösterimi dolayısıyla düzenlenen bir panel dolayısıyla Tunceli’deydik. Boğaziçi Küresel İlişkiler Derneğinin projesinin yapımcılığını ve yönetmenliğini Uluslararası Siirt ve Bingöl Kısa Film Festivallerinin cevval organizatörü Baran Mayda yapmış. Belgeselde Türkiye’de Alevilik konusunda devlet söyleminin ve siyasetlerinin son 20 yıl içinde geçirdiği dönüşümler ve geldiğimiz durum ele alınıyor.

Gazze’de Soykırımcı İsrail’in 166 gündür büyük bir hınçla, öfkeyle, kinle devam ettirdiği katliamlarda şu ana kadar hala enkaz altında bulunan veya kayıp olanlarla birlikte 50 bine yakın Filistinli hayatını kaybetmiş durumda. 80 bine yakın kişi de yaralanmış, evlerin yüzde 85’i tamamen yıkılmış veya oturulamayacak durumda.

Gazze’de insanlık tarihinde görülmemiş bir vahşet işleniyor: Üç nesil aynı anda yok ediliyor. Gelmekte olan, Filistin’in geleceğini inşa edecek çocuklar; Filistin toplumunun şimdi’sini temsil eden, toplumu ayakta tutan orta nesil ve geçmişten geleceğe büyük bir hafıza’nın, mücadele ve mücahede repertuarının kaynağı yaşlı kuşak aynı anda yok ediliyor.

Hicretin 545. yılında, Şevval ayının 17. gününde, minberde, usul usul konuşarak anlatmış bunları Şeyh Abdülkadir Geylani. Hiç numara yapasım yok bugün. Aralara paragraflar, şık geçişler koyup onun dedikleriyle bir yazı kotarasım yok. Şöyle yapalım bugün. Okuyun işte. Sadece okuyun ve Abdülkadir Geylani’nin sabırdan bahsederken de aşktan bahsettiğini görün. Aşktan gayrısının olmadığını görün. Aşktan başka bir şey mi var ki de konuşmaya değer olsun hem? Allah, eyvallah.

Bize göre hak dinden olmayanlar ile ahlaksız olanları ikiye ayırmak gerekiyor: Bir kısmı inancına, görüşüne, ahlak tercihine… göre yaşar da herkesin kendisi gibi olması için çalışmaz; böyle bir derdi yoktur.

Dünyanın genelinde artık yaygınlık kazanmış bir “anneler günü” geleneği var. Bu günün geçmişiyle ve ortaya çıkışıyla ilgili birbirinden farklı birçoğu da mitolojik nitelikte çeşitli rivayetler var. Tabii kapitalizmin tüketimi teşvik anlayışının bu tür günleri o günlerin kapsamına aldığı kesimi onurlandırmaktan ziyade sermaye sahiplerinin gelirlerinin artması için bir vesile olarak değerlendirdiği de ayrı bir gerçek

“Ne yap yap, kalbi olan bir yol seç.” Uzun yıllar önce okuduğum bu cümle asıl mânâsını İslamiyetin iki kutsal beldesi Mekke-i Mükerreme ve Medine-i Münevvere ziyaretimizde kavradım. “İslam’ın kalbine yolculuktu bu. İslam da fıtrat dini olduğuna göre insanlığın kalbine yolculuktu.

Peygamberimiz ‘iki kardeş iki el gibidir, biri diğerini yıkar’ buyurmuşlardır. Kardeşlikleri ellere benzetip, birini el, diğerini ayağa benzetmemesi, bir gaye uğrunda diğerine yardımcı olmaları bakımındandır. Dostlarıyla, din kardeşleri ile alakadar olmayanları İmam-ı Gazali Hazretleri, ‘Onun için bir cenaze namazı kıl. Çünkü o artık ölülerdendir’ diyor.

12 Mart İstiklal Marşı’nın Millet Meclisi tarafından kabul edilişinin, 18 Mart ise Çanakkale Deniz Zaferi’nin yıldönümü idi… İstiklâl Marşı, Mehmet Âkif’in ifadesiyle, “Hakk’a tapan” milletimizin Hak ve hakikatten ayrılmadığı sürece hakkı olan istiklalini, “Şahadetleri Dinin temeli” olan ezanın “Haydi Namaza! Haydi Kurtuluşa!” çağrısına uyduğu sürece de istikbalini ilahi güvence altında görebileceği hakikatini haykırır asrın idrakine. Çanakkale Zaferi ise, yine Âkif’in “O rükû olmasa dünyada eğilmez”dediğibaşlarını “Bedrin aslanları” gibi Allah yolunda feda eden iki yüz elli bin şehidin diri ve diriltici kanları ile kurtarıp ebediyete taşıdıkları “tevhid”in hakikatini ilan eder çağlara…

İsrail, Gazze'nin altını üstüne getirdi. Otuz bir binin üstünde insan katletti. Hastaneyi bombaladı. Bebekleri öldürdü. Erkekleri soyarak çıplak halde bıraktı. İnsanları açlık ve sefalete mahkûm etti. Yardım konvoylarını ve yardım almak için bekleyen insanları bombaladı. Bir Siyonizm terörü bütün bunlar.

Gazze'de yaşanan faciaya engel olamayan İslam Dünyası çok ağır bir imtihandan geçiyor. Küfrün tek millet olarak bir avuç Müslüman'a karşı yürüttüğü katliam karşısında 57 İslam devleti dağınıklığın, korkaklığın ve ihanetin resmini çiziyor.

Günümüzde seküler kesimin dindarların Allah'a kulluk tezahürlerinden duydukları rahatsızlıklara karşı sık sık tekrarladıkları bir cümle vardır: 'Din/inanç kişinin kalbi ile Allah arasındadır.' Bunu söyler ve dindarların kıyafetlerinden ibadetlerine kadar her şeyini eleştirirler.

Abdülkadir Aksöz, Keşmir'in Müslümanlaşma sürecini inceliyor. Kaynak: Keşmir'in Müslümanlaşması nasıl oldu?

Hz. Yûsuf, İslam’ı tebliğinde oldukça dikkatlidir. Onun hapishane arkadaşlarıyla olan etkileşimi, örnek tutum ve davranış sahibi ataların izinden gitmenin önemine ve Allah'a şirk koşmanın yanlışlığına vurgu yapmaktadır.

Mehmet Garip Tanyıldızı, Müslümanların oruç tutma sebeplerini ve Müslüman orucunun diğerlerinden farkını inceliyor. Kaynak: Müslümanlar neden oruç tutuyor?

Peygamberlerin her biri insanlığın rehberleridir. Kur’an’da kıssaları anlatılan enbiyalar rol modellerimizdir. İşte bunlardan biri de Hz. Yusuf’tur. Yüce Allah bu kıssayı “Ahsenul-Kasas” diye zikreder. Kıssayı diğerlerinden daha güzel yapan birçok yönleri vardır. Bu yazımızda kıssanın Kur’an’ın diğer kıssalarıyla siyasal farkı üzerinde duracağız.

Ramazan, muhasebe mevsimidir, yılın muhasebesinin yapılacağı mevsim… Öte yandan Mescid-i Aksâ, Ümmet’in aynasıdır. Mescid-i Aksâ ile ilgili her gelişme, Ümmet için bir muhasebe vesilesi olmalıdır. Gazze’deki acılar tahammül sınırlarımızı aşıyor. Buna karşı “ulus devletler”in tutumları ortada. Bir kısmı haykırıyor lâkin fiiliyatta istenen tutumu sergileyemiyor, bir kısmı israil’in yanında, diğerleri üzerlerine ölü toprağı serpilmiş gibi tamamen sessiz…

Filistin acılar içinde kıvranırken Yahudi İmparatorluğu stratejisinin nasıl işlediğinin anlaşılması, bölgenin İslam tarihindeki durumunun dünden bugüne doğru tetkik edilmesini gerektiriyor. Kudüs, Hicri 17, Miladi 638’de Hz. Ömer’in hilafetinde ve Ebu Ubeyde b. Cerrah’ın komutasında fethedildikten sonra Bizans’ın yeniden istila tehdidine açıktı.

Zekat, asli ihtiyaçların dışında nisap miktarına ulaşan ve üzerinden bir yıl geçen para, altın, gümüş ve diğer ticaret mallarının kırkta birini, koyunların, sığırların, develerin, meyvelerin ve tahılların her birinin belirli miktarını, yine İslam’ın belirlediği kişilere vermektir. İslam’ın beş şartından birisi olan bu zekat ibadeti hicretin ikinci yılında Medine’de farz kılınmıştır. Daha da sonra farz kılındığına dair rivayetler varsa da en sahih olanı budur. Evet, şu bizim bildiğimiz zekat, Ramazan’a mahsus fitre ibadetimiz nübüvvetin ta on beşinci yılında farz ve vacip kılınmıştır.

Üniversite hayatının herkes üzerinde güzel etkileri vardır. Aslında bu eğitim hayatının tamamı için söylenebilir fakat akılda en çok kalan ve insan üzerinde en belirgin iz bırakan son merhale üniversite hayatı olmalıdır.

Kitaplara olan düşkünlüğüm gibi dergilere duyduğum ilgi de bende hayli erken bir yaşta başladı. Kütüphanemdeki dergi sayısı kitap sayısından hiç de aşağı değil. Bu dini, tarihi ve edebi dergilerin bazılarını takım yaparak ve tabii ki sağlam bir şekilde ciltleterek daha yakından koruma altına aldım. Zaten mücelled dergiler, cildli kitaplar gibi güzel bir görünüm arzediyorlar.

Gazze’deki soykırımcı İsrail’in katliamları 164. gününde, Ramazan ayında bile, yani, hem bugün yaşayan bütün Müslümanların hem de tarihte yaşamış bütün müminlerin bir tarihte birleştikleri Ramazan ayının manevi ikliminde bile hız kesmeden devam ediyor. İsrail savaş kabinesinin son toplantısından şu veya bu nedenle soykırıma ara vermek bir yana, Kuzey’den sürülen Gazze halkına, sığınıp toplandığı Refah’ta bile saldırılması konuşuluyor.

Dikkat ediyor musunuz, yıllardır Gazze, Filistin, Kudüs, Mescid-i Aksa ve İsrail’in ölçüsüz saldırgan küstahlığı Ramazan aylarımızın rutin gündemleri haline gelmiş bulunuyor. Geçtiğimiz yıl, önceki yıl, bir önceki yıl ve önceki yıl Ramazan aylarında ortada hiç bir şey yokken bile İsrail bir vesile bulup ya Mescid-i Aksa’ya fanatik Yahudilerin kirli ayaklarıyla girerek yaptıkları provokasyonlara yol veriyor veya Mescid-i Aksa’ya namaz için gidenlere kısıtlamalar yaparak, tacizde bulunarak başka türlü provokasyonlar yaparak Ramazan ayını Filistinliler için bir eziyete bütün dünyadaki Müslümanlar için de bir meydan okuma vesilesine dönüştürüyor.

Kur’an’ın indirildiği, bu yüzden Kur’an ayı olarak da tavsif edilen Ramazan 11 aydır yaşadığımız bütün hadiselerin üzerine kendi ruhunu katmak üzere tekrar geldi kapımızı çaldı. Ramazan ayı, orucuyla, sahuruyla, iftarıyla, teravih ve gece namazlarıyla, Kur’an tilavetleriyle ve tabii ki fıtır sadakasıyla, infakıyla, zekatıyla bütün dünyada Müslümanlara çok benzer bir tecrübeyi yaşatarak onlara aynı dünyanın insanları olduklarını hissettiren en yoğun zaman.

Önceki yazılarda Ramazan’ın “benzersizliğini” mercek altına almış ve çeşitli yönleriyle göstermeye çalışmıştım bunu. Bu yazıdaysa, bu kez “orucun benzersizliğini” tattırmak istiyorum sizlere... Kutlu Kitabımız’da “Ramazan” ya da “Ramazan orucu” gibi isimlendirmeler yapılmaz. Oruç âyetinde doğrudan “Ramazan ayı / şehr-i Ramazan” nitelemesi yapılır. Bunun başlıca sebebi, Ramazan’ın İslâm’ın özü, özeti ve özetlendiği bir bilme, bulma ve olma yolculuğu olması, bunun iklimini sunmasıdır.

Hüzünlü bir Ramazan geçiriyoruz bütün dünya ölçeğinde. Gazze’de yaşanan soykırım, Doğu Türkistan ve Hindistan’da yaşanan Müslüman katliamı, Ramazan’ın belki de tarihte hiç olmadığı kadar buruk ve hüzünlü geçmesine yol açıyor.

Önceki iki yazıda da dikkat çektiğim şaşmaz gerçek şuydu: Ramazan’ın da, orucun da en temel özelliği, ikisinin de “benzersiz”liğidir… Ramazan ayını da, orucu da “benzersiz” kılan en önemli fenomen, Kur’ân’ın “bu ayda vahyedilmiş” ve bu ayın “Kur’ân ay’ı” olmasıdır.

Tarihlerden 1994, aylardan şubat. Bosna Hersek’in kurucu lideri Aliya İzzetbegoviç, o şubat ayının beşinci gününü şöyle anlatacaktı: “Mrkovici’deki Sırp mevzilerinden ateşlenen bir top mermisi, çok kalabalık olan Markale pazaryerine düştü ve 68 sivili öldürdü, 142’sini de yaraladı.

Hayatın her adımında en güzel örneğimiz olan Efendimiz (s.a.) duaların en güzelini ve şüphesiz makbulünü yapardı, Bedir harbinden önce ellerini iyice semaya kaldırarak yaptığı içten duâ Hz. Ebû Bekir’in içini yakmış, “Yeter Ya Resulellah, Allah duanı kabul edecek ve bizi muzaffer kılacaktır” mealinde konuşarak O’nu teskin etmeye çalışmıştı.

Siyonist işgal hükümeti bir yandan Gazze’de soykırım savaşına, aç bırakma uygulamalarına ve katliamlara devam ederken bir yandan da Filistin’in doğusunda yer alan ancak Ürdün Nehri’nin batısında olması sebebiyle Batı Yaka olarak isimlendirilen Türkiye’deki medyanın ise genellikle Batı Şeria dediği bölgede ve Filistin’in kalbi niteliğindeki Kudüs’te saldırılar, baskınlar ve yıkımlar gerçekleştiriyor.

Siyonist katillerin özelde Gazze Şeridi’nde genelde ise Filistin’in her tarafında katliamlar yaptıkları, Gazze’de kuşatmaya aldıkları insanları korkunç bir şekilde açlığa mahkum ederek açlıktan ölümlere sebep oldukları, bütün İslam âleminin burada yaşananların acısını kalbinde hissettiği dolayısıyla dünya gündemini siyonist vahşetten kaynaklanan insani krizin meşgul ettiği sırada Mısır’daki Sisi cuntası fırsattan yararlanmak istercesine Müslüman Kardeşler cemaatinin 8 lideri hakkında idam cezası verdi. Sisi’nin uzaktan kumandalı sözde Devlet Güvenlik Ceza Mahkemesi ayrıca 37 kişiye müebbet, 6 kişiye 15’er yıl, 7 kişiye de 10’ar yıl hapis cezası verdi.

Cumhurbaşkanlığı yaptıktan sonra Başbakanlık koltuğuna yeniden oturmuş olan tek siyasetçimiz İsmet İnönü 1963 Aralık’ında İstanbul’da eğitim gören Kıbrıslı gençlere, adadaki kanlı saldırılara tepki olarak açlık grevine başlamaları üzerine şu nasihatte bulunmuştur: “Ne yapıyorsunuz siz, açlık grevi olur mu? Kendinizi öldürüyorsunuz. Siz bize lâzımsınız. Çanakkale’de milletin kaymak tabakasını yok ettik. Bir daha aynı hatayı yapmayız. Merak etmeyin, gerektiği zaman bu milletin Kıbrıs’a gönderecek askeri vardır.” (Kaynak: Erol Mütercimler, Satılık Ada Kıbrıs, Alfa: 2010, s. 135-136.)

Milli Görüş hareketinin kurucularından merhum Süleyman Arif Emre’nin Siyasette 35 yıl adlı hatıratının 3. cildini okurken aktardığı bir parça dikkatimi çekti.

Müslümanların 'rahmet ve bereket ayı' olarak bildiği mübarek Ramazan günlerinden geçiyoruz. Öyle zorlu bir jeopolitikteyiz ki; kuzeyimizde Ukrayna ateşi, hemen güneyimizde Suriye ve biraz daha güneyde Gazze ve Yemen ateşleriyle çevriliyiz. Büyük bir insani dram yaşanıyor bölgemizde... Öte yandan yerel seçimler, hayat pahalılığı, sağlık sorunları derken ciddi güncel meselelerle çevriliyiz...

"Allâh Seni mübârek kılsın! Eğer rüyâda gördüklerim doğru çıkarsa, Sen celâl ve ikrâm sâhibi Allâh tarafından Âdemoğulları'na helâl ve harâmı bildirmek üzere gönderileceksin. Allâh Seni, putlardan ve putperestlikten de koruyacaktır.

Diyanet İşleri Başkanlığı, Cumhuriyet tarafından Evkaf ve Şer'iyye Nezaretinin lağvından sonra kuruldu. Yıllar içinde Türkiye'nin demokratikleşmesi, din ve devlet ilişkilerinin değişmesine paralel bir şekilde Diyanet İşleri Başkanlığının da fonksiyonlarında değişmeler oldu. Fakat üç ana rolü var. Anayasal olarak da bunlar belirlenmiş. İbadet yerlerinin bakımı, ibadet yerlerindeki imam vs. görevlilerinin atanması ve halkın din açısından aydınlatılması. Yani din hizmetleri, bunların alt yapısı ve bir de halkı din açısından aydınlatmak.

Tanıdığım bir Arap siyasetçisinden şöyle bir mesaj geldi: "Siyonistler, Arap ülkelerinin 3 büyük ordusunu sadece 6 günde mağlup ettiler ve Arap başkentlerine giden yolu açtılar! Aynı Siyonistler, savaş uçakları, bombalar, dronlar, İHA'lar, modern tanklar, ABD ve Avrupa'nın emsalsiz desteklerine rağmen HAMAS'ı 6 aydır mağlup edemediler!"

Doğu Türkistanlı Müslümanların yaşadıkları zorbalıklar dünya zulüm tarihinin en ilginç örneklerinden birisini sunuyor. Gazze’deki Siyonist vahşetin en ağır bir şekilde yaşandığı şu günlerde ümmet coğrafyasının diğer zulüm coğrafyalarını hatırlamak topyekûn mücadele olmaksızın gerçek kurtuluşun da mümkün olmadığını anlamamızı sağlıyor. Gazze’den Doğu Türkistan’a, Tunus’tan Arakan’a kadar biz tek bir ümmetiz…

1912 yılında Wollo’nun kralı olan kral Mikael (eski adı Muhammed Ali) yeni bir kilise inşaatının temelini atmaya giderken, onun yakın akrabası olan ve aynı zamanda yönetim işlerinde yanında duran "Aragaw Beleu" de beraber yola çıktı. Amcası Müslüman’dı. (Kralın da Müslüman olduğu, ancak bunu gizlediği söyleniyor).

Bu yazıda Yûsuf sûresi 12/37. ayetten hareketle Hz. Yûsuf’un, hapishane arkadaşlarının hidayete ermelerine vesile olma çabası ele alınmaktadır. Ayrıca, onun tebliğ stratejisinin, muhataplarını hidayete erdirmek ve şirk inancından uzaklaştırmak için ne denli etkili olduğu üzerinde durulmaktadır.

7 Ekim 2023’te gerçekleşen ve işgalci İsrail’e tarihinin en büyük kaybını yaşatan Aksâ Tufanı Harekâtı’na el-Kassam Tugayları’nın aylarca hazırlanmış olduğu artık bilinen bir gerçek. Bu hazırlık sadece askerî ve istihbarî olarak değerlendirilmemelidir. Gazze, yalnızca askerî konseptle savunulacak bir yer değildir.

Modernitenin yayılma sürecindeki ilk mecmuamız olan el-Urvetü’l Vüska, 140 yıl önce mevcut zaaflarımızı ve ataletimizi ıslah etmek, Batılı paradigmanın zihnî ve fiilî kuşatmasını aşmak için kullandığımız ilk etkili iletişim ve tebliğ aracımızdı.

İslam dini, ahiretimizi kazanmamız için bize bazı sorumluluklar yüklediği gibi, dünya imarı açısından bazı sorumluluklar yüklemiştir. Bunların başında siyasal sorumluluk gelir. Siyasal sorumluluk bilinç ister. Siyasal zihniyet, insanı harekete geçiren bir siyasal tasavvuru oluşturur. Bu siyasal tasavvur insana, sosyal olayları sevk ve idare etme melekesini kazandırır.

Başta belediyelere ve özel sektör yetkililerine sesleniyoruz! Lütfen hiç olmazsa bu yıl iptal edin şu görkemli sofralarınızı! Eğer birazcık utanma duygunuz varsa, vicdanlarınızın köşesinde ufacık da olsa bir şeyler kalmışsa Gazzeli bebeklerden utanın ve vazgeçin şu riyakâr iftar şovlarınızdan! Belki bana katılmıyor olabilirsiniz; ama böyle bir zamanda o sofralara lanet yağdığına inanıyorum. Yoksa siz rahmet ve bereket yağmasını mı bekliyorsunuz?

Hepimiz çaresizlikten sinir küpüne döndük. İslam dünyasının orta yerinde bu korkunç felaket karşısında böylesi aciz kalmak izah edilebilecek bir şey değil. İster istemez hepimiz suçlu arıyoruz, bulmakta da gecikmiyoruz. Türkiye’de yaşayanlar olarak elbette akla ilk gelen iktidardır, devleti yönetenlerdir.

Rabbimize sonsuz şükürler olsun ki, bizleri içinde bulunduğumuz 2024 yılının mübarek Ramazan ayına da kavuşturdu. Bu vuslat mevsiminin ruhları okşayan özellikleri ve güzellikleri Ramazan medeniyeti diye bir medeniyetin varlığından bizi her yıl haberdar ediyor. Merhum Prof. Dr. Ahmed Süheyl Ünver de bunu bildiği için, oruç ayıyla ilgili kaleme aldığı makalelerin arasına bir de “Ramazan Medeniyeti” başlıklı yazısını eklemiştir.

BAKÜ İslamofobi ile mücadele adına düzenlenen “Çeşitliliği Kucaklamak: 2024’te İslamofobiyle Mücadele” başlıklı uluslararası konferans dolayısıyla Bakü’deyiz. 2022 yılında BM tarafından 15 Mart gününün Uluslararası İslamofobi ile Mücadele Günü ilan edilmesinden sonra Bakü’de İslamofobi üzerine düzenlenen ikinci konferans bu. Geçtiğimiz yıl ilk defa düzenlenen konferans “Irkçılık ve Ayrımcılığın Özel Bir Biçimi Olarak İslamofobi: Yeni Küresel ve Ulusötesi Sorunlar” başlığını taşıyordu.

BAKÜ Bu soruyu İslamofobi üzerine bir konferans dolayısıyla bulunduğum Bakü’den sorup yazıyoruz. Bugünkü dünyada yaklaşık 2 milyar nüfusa sahip Müslümanlardan bahsederken bir “dünya”dan bahsediyoruz: İslam Dünyası. İslam’ın bir dünyaya sahip olması keyfiyeti bir yandan ortak bir inanca, düşünceye, asgari bir müşterek kültüre ve dine sahip olmayı ifade ediyor. 2 milyar insanın ne kadarı kendini bu dünyaya, yani geriye kalan 6 milyondan farklı, ayrı ve özel bir dünyaya ait hissediyor?

Medeniyet, hayata bütüncül bakıştır. Hayatı hakikatin ışığında bir bütün olarak kavrayış ve yaşayış. Bizde bir medeniyet fikri yok. Medeniyet’ten anladığımız şey, yalnızca sivilizasyon dolayısıyla Batı uygarlığı. Bu, gerçekten büyük bir entelektüel körleşme ve zihnî köleleşme. Komediye dönüşen ürpertici bir trajedi! Özlü bir şekilde şöyle formüle ermek gerekirse: Mekke + Medine = Medeniyet’tir.

Bu yıl da Ramazan’ı çok buruk karşılıyoruz. Gazze’de kan gövdeyi götürüyor. Doğu Türkistan’da ve Hindistan’da Müslüman kıyımı bütün hızıyla sürüyor… Allah (cc) bu zalimleri kahr u perişan eylesin, biz Müslüman toplumlara da basiret ve ümmet şuuru nasip eylesin!

Bu öğrencilerin Türkiye ekonomisine yıllık katkısı 3 milyar dolara dayanmış durumda. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “Türkiye Yüzyılı” konsepti için ortaya koyduğu “Türkiye’de 1 milyon uluslararası öğrenci okuyacak” hedefi gerçekleşirse bu rakamın yıllık 15 milyar doları bulması bekleniyor.

Yok yok. İki milyar Müslüman’ın asla bir araya gelip de birlikte başlayamadıkları ve birlikte bayram edemedikleri, parçalanmışlığımızın bir işareti olarak göğümüzde ve göğsümüzde asılı duran “ruyet-i hilal-hilalin görünmesi” meselesine girecek değilim. Hem malum, alanım değil. İslam dünyasının dört bir yanında deve dişi gibi fıkıhçılar dururken ve onlar benim “ru’yet-i hilal” değil de “ruyet-i hilal” yazmamı tashih etmeyi İslam âleminde yaşanan acılardan daha çok önemsedikleri için hiç oralara girmeyeyim ben. Onlar bize, iftar etmek için yiyecek bir şeyleri olmayan insanların oruçlarının kabul olup olmayacağının fetvasını bulup versinler.

Bugün sabah erkenden başladı “güçlü, yürekli, cesur, aslan” falan gibi sıfatlarla başlayıp “kutlu olsun” ile biten Dünya Kadınlar Günü mesajları. AK Partilisi, CHP’lisi, “küçük esnaf” İmamoğlusu, dernekler, vakıflar, türlü girişimlerle oluşumlar derken saat 12:00’yi vurduğunda on kadar mesaj gelmişti telefonuma. Kendime cinsiyet atamış olacağım ama erkeğim ben üstelik.

Tam insanın bir ruhu/nefsi bir de bedeni vardır. Din dilinde “kalb, ruh, nefs” aynı manada da kullanılır. Bedenin doymaya/beslenmeye ihtiyacı olduğu kadar ruhun da beslenmeye ihtiyacı vardır.

8 Mart Dünya Kadınlar günü tartışmalarla geçti. Kadınlara seçme ve seçilme hakkı verilmesinden bahsedildi gün boyu. Tek Parti devrinde sanki erkeklerin oy verme hakkı vardı da kadınlarınki eksik kalmıştı! Bir ülkede tek bir parti varsa “seçim”in göstermelik olmaktan başka ne anlamı olabilirdi ki?

Bu ülkenin gerçek sahibi olan Müslümanlar, her Ramazan’ı bu toplumun yaralarını sarmak için bir seferberlik zamanı bilmelidirler. Sadece aç ve açıkların yardımına değil, aynı zamanda din ve iman bakımından da fakirleşmiş insanımızın yardımına koşmalıdırlar. Bu ülkedeki inanç yoksullaşmasının, maddi yoksulluktan çok daha vahim sonuçlar üreteceğini unutmamalıdırlar. İnanç yoksulluğunu ancak, iman, ahlâk ve erdem zenginliğiyle yenebilirsiniz. İşte Ramazan, o zenginliğin kaynaklarından biridir.

Türkiye’de yaşayan bu ülkenin ekmeğini yiyen, suyunu içen, her türlü imkanını kullanan entel, dantelinden tutun iş güç sahibi olanına varıncaya kadar çeşitli kelimeler veya kavramlar yahut ezberletilen dokunulmayan/dokundurtulmayan ‘laiklik’ ile din düşmanlığı yapıyorlar.

İçinde bulunduğumuz mart ayında yaşanan olaylardan dolayı “günler”e dönüştü. Kadınlar gününden tutun, halifeliğin kaldırılışına, yerli yersiz laikliğe varıncaya kadar. Kendi değerlerimizle, kendi kavramlarımızla düşünemeyince olacak olan bu! Tam bir “Batılılaşma Hastalığı.” Başına gelenleri bilmeme, bilememe, sahte değerlerle gerçekleri fark edememe!

Şöyle bir zihninizden geçse: Şehrin doğalgaz sorunu, şehrin çevre sorunu, şehrin ulaşım sorunu, şehrin su ve kanalizasyon sorunu, şehrin planlama sorunu, şehrin göç sorunu, konut sorunu, gibi başlıkları sıralarsınız öyle değil mi?...

İhvan, çağdaş dönemin dini gruplarını öğrenmek açısından çok önemli bir olgu. Çünkü Ortadoğu ulus devletlerin çoğundan daha uzun bir tarihe sahip. Etkisi de yine çoğu ulus devletten daha fazla. Birçok farklı ülkede dernekler, vakıflar, partiler olarak örgütleniyor.

New York'ta yaşayan ve iki çocuk sahibi ABD'li bir kadın kendisine yapay zekâ ile koca oluşturdu. Adını da Eren Kartal koymuş. Bir yıldır Eren Kartal adlı gençle evliymiş. Kadın "aradığım mükemmel erkeği buldum" demiş. Aslında Eren diye bir gerçeklik yok. Chatbot!

8 Mart 1857'de New York'ta tekstil sektöründe çok ağır şartlar altında çalışan kadınların ayaklanmasıyla başlayan ve bir asırdan fazla bir süreçte dünyada resmi törenli kutlamalara dönüşen Dünya Kadınlar Günü her yıl çok farklı kulvarlarda, çeşitli oluşumların etkinlikleri ve temalarıyla gündemleşiyor.

Nihayet vakit tamam oldu, bir kere daha Ramazan-ı Şerif’e kavuşmak nasip oldu. Sünnet-i Resul’e uyarak, "Allah’ım, Recep ve Şaban'ı bize mübarek kıl ve bizi Ramazan'a ulaştır" diye niyaz edenlerin niyazı kabul oldu. Hayırlı ve mübarek olsun, rahmetiyle gönüllerimizi ferahlatsın, Ümmet-i İslam için tevhide vesile olsun ve mazlumların gözyaşlarını dindirsin inşallah.

Büyük bir titizlikle hazırlanan raporun Filistin'de tekrarlayan gerilimlerin, istikrarsızlığın ve çatışmaların uzamasının altında yatan temel nedenlere ilişkin öne çıkan tespitleri şöyledir: 1. Filistinliler sürekli ev yıkımı ve zorla tahliye tehdidiyle karşı karşıyadır. Doğu Kudüs de dahil olmak üzere işgal altındaki Filistin topraklarında Filistinlilere ait yapıların yıkılması ve zorla tahliyeler artarak devam ediyor....

Her yönden kuşatıldık. Hristiyan, Musevi, Siyonist, Budist, Hindu, Şamanist, ateist ve daha nicesi Müslüman düşman-lığında ittifak ettiler, güç birliği yaptılar.

Filistinli kadınlara açık mektup Belki de şimdiye kadar yazdığım en zor yazı olacak bu. Aslında böyle düşünerek yazmaya başladığım birkaç yazı daha olmuştu eskiden. Ancak şu anda adeta utanıyorum o zamanki hislerimden. Bugün 8 Mart Dünya Kadınlar Günü. Ve böyle bir günde, dört ay gibi kısa bir süre içerisinde, bütün dünyanın gözü önünde 30 binden fazla evladını kaybeden bir milletin kadınlarına birşeyler yazmaya çalışmaktan daha zoru olamazmış. Ayrılıkların zor olduğuna inanılır hep. Oysa karşı karşıya gelmek, ayrılıktan betermiş meğerse bazen. Selam vermek, hoşçakal deyip sırtını dönüp gitmekten daha acıymış kimi zaman. Ama en zoru da neymiş biliyor musunuz? Devam eden büyük bir soykırımın orta yerinde, her geçen saat bir Filistinli kadının daha şehit edildiğini ya da evladını ve eşini kendi elleriyle toprağa verdiğini bile bile yazmaya çalışmakmış…

“Sakın, Allah'ı zalimlerin yaptıklarından habersiz sanma! Allah, onları ancak gözlerin dehşetle bakakalacağı bir güne erteliyor.” (İbrahim, 14/42) Zalimlerin azgınlıklarının yanlarına kar kalmayacağı, bilakis hesabını en dehşet verici bir şekilde verecekleri müjdesiyle yüreğimizi ferahlatan Rabbimize hamd olsun!

Sosyal medyada şiir yahut vecize modası gırla gidiyor. Adam kalkıyor, “Falanca böyle demiş” diye ucuzun da ucuzu birşeyler karalıyor; bir başkası bunu beğenip tekrarlıyor, aynı tekrarı öteki de yapıyor ve bu sözler çığ gibi büyüyüp tekrar ediliyor.

Hz. Ömer’in kurduğu “Ehlü’l-Hal ve’l-Akd”ı İslam ümmetinin siyasal muhayyilesiyle anlamaya çalışalım. Bu Yapının kurulması demek ümmetin ihtilaflarının en aza indirilmesi demektir. İslam’ın bu siyasal kurumu, ümmet ittifakını kolaylaştırır. Bu kurumun nirengi tekil sayıda olmasıdır. Siyasal zihin dünyamızda fırtınalar estirilmeli.

Tunuslu Tarık Muhammed Buazizî’nin 17 Aralık 2010’da kendisini yakmasıyla Arap-İslam’ında başlayan gösteriler sürecine “Arap Baharı” denmişti.

Muhafazakârlık, Türkiye’de Batılılaşma ve onun “ulusal” yapılaşması Kemalizm karşısında zoraki bir tercihtir. Bu zoraki tercih, gözden geçirilmediğinden kabullenme, özümseme hatta yüceltme evresine geçti.

Haram olsun bize Gazze’den başka bir şey yazarsak, Gazze’den başka bir şey konuşursak! Hele şöyle bir günde, bir lokma yiyecek, bir yudum su alabilmek için toplanan kalabalığın hunharca katliama uğradığı bir günde, Söyleyin Allah aşkına, caiz midir başka bir şey konuşup yazmak?

“Ben Müslüman olursam bana ne var?” dedi Ebu Leheb. Peygamber Aleyhisselam da “Diğer Müslümanlara ne varsa sana da o var” buyurunca Ebu Leheb öfkeyle; “Beni şunlarla aynı tutan dine yuh olsun!” dedi ve gitti.

Son zamanlarda şeriat tartışmaları yine hız kazandı. Aslında buna tartışma değil de cehalet sergileme yarışı demek daha doğru olur. Sosyal medyada öyle saçma sapan sözlere rastlıyoruz ki, bir insanın bunları ağzına alması için cehalet gayyasına düşmüş, hem de dibine kadar tepe takla yuvarlanmış olması gerekir. Yazılı basında ise, daha çok Sözcü ve Cumhuriyet gazetesi bu kördöğüşüne öncülük ediyor.

Başımıza ne geldiğini bilmiyoruz. Bilmiyoruz; çünkü başımıza ne geldiğini bilme konumunda olan entelijansiyası yok bu ülkenin. Entelijansiyası yani âlimi, ârifi ve hakîm’i. Başka bir deyişle, Grmasci’den ödünç alarak söylemem gerekirse, duyarlıkları ve kaderi milletin duyarlıkları, tarihi, kültürü ve kaderi ile bütünleşen “organik aydınları” yok bu ülkenin.

Demokrasi hakkında şunları da göz önünde bulunduralım. Demokrasi buhranda. Batı buhranda. Hatta buğran-ı âzamda. Depremde sarsılan, çökmesi an meselesi olan muhteşem bir gökdelen gibi. Adaletin, insânî değerlerin, ahlâkî ilkelerin yegane savunucusu demokratik batı artık yolun sonunda.

28 Şubat fiilen bitti ama bizi de zihnen bitirdi. Sözgelişi, başörtüsü mücadelesini kazandık ama tesettürü kaybettik. 28 Şubat’ın yol açtığı, yaşattığı travmanın kaçınılmaz sonucuydu bu.

Dama serdiği yatağında gökyüzünü seyredip Allah’ı tesbih ile meşgul olan büyük şair Kâ’b’a aslında şunu teklif etmişlerdi: “Git, Allah’ın peygamberine bir mazeret beyan ediver de seni affetsin. Biliyorsun ki seni sever. Küçük bir yalan, basit bir mazeret bu çektiğin acıyı sonlandırır.”

Tarihçilerin anlattığına göre 1389 yılındaki Kosova Muharebesi, bir imparatorluk olma yolunda hızla ilerleyen Osmanlı’nın en zorlu duraklarından biri olmuştur. Kalabalık bir Balkan ordusu ile 8 saat boyunca kılıç şakırdatan Osmanlı açısından savaşın dönüm noktası, o sıralarda yaman bir şehzade olan Yıldırım Bayezid’in bütün savaş alanını sağdan sola geçerek o esnada zor durumda bulunan ordunun sol kanadını toparlaması olmuştur.

Bir zamanlar askerler, TSK İç Hizmet Kanunu 35. Maddede yer alan “Silahlı kuvvetlerin vazifesi; Türk yurdunu ve anayasa ile tayin edilmiş olan Türkiye Cumhuriyeti’ni kollamak ve korumaktır” hükmünü bahane ederek, dayanak yaparak sivil yönetimlerin tepesinde hegemonya kuruyor, bu maddeyi Demokles’in kılıcı gibi idarecilerin tepelerinde sallayıp duruyorlar; daha doğrusu durmuyorlar, ortalama on yılda bir ayaklanarak bir çuval inciri berbat ediyorlardı.

Hilafetin kaldırılışının üzerinden bugün itibariyle tam 100 yıl geçti. 100 yıl önce bütün olumsuzluklara rağmen ümmet ve milletimiz için bir umuttu Hilafet; dinî olduğu kadar siyasî bir silahtı.

Toplumun hercümerc içinde oluşu, tartışmaların had safhaya ulaşması, gidişata ‘dur’ diyecek herhangi bir mercinin bulunmayışı, sağduyu sahibi her insanımızı üzmektedir. Ümmetin Hilafet müessesesinden mahrum oluşu da kanayan yarayı kangrene çevirdi. Ulemaya, sülehaya, arif gönül dostlarına olan ihtiyaç her geçen gün artıyor. Tuzun koktuğu noktadayız.

‘28 Şubat’ toplumun kimyasını bozan bir harekettir. Millete, demokrasiye, hukuka, insan haklarına karşı olan bir hareket. Durumdan vazife çıkaran, sivil toplum olarak ağırlığını kaybetmeyi, emir almayı göze alan, şahsiyetini, itibarını düşünmeyen, korkak, sünepe, kişiliksiz olmayı kabullenen insanların, dayatmaya çanak tuttuğu bir harekettir.

Mallar ve evlatlar insanı Zikrullah’tan yani Allah’ı anmaktan ve O’nun Zikr’i olan Kur’ân’ı okuyup anlamaktan ve yaşamaktan alıkoymamalıdır. Mal ve evlatla meşguliyet insanı gaflete düşürüp Zikir’den engelleyebilir.

Hafta sonu, İnkılab Yayınlarında, yayınevi sahibi Hasan Güneş abinin misafiriydik. Dostların da hazır olduğu güzide bir mecliste, bir ay kadar önce Beyan yayınları arasında çıkan "Yolcîtî" kitabım hakkında konuşuyorduk. Dostlarımın kitapla ilgili sorularına cevap vermeye çalıştık. En çok merak edilen ise doğal olarak kitabın adıydı.

28 Şubat, Türkiye siyasi tarihinin bir kara lekesi. Çünkü demokrasiye karşı bir darbe yapıldı. Ciddi hiçbir neden yok iken hem de. Tamamıyla Müslümanlığın yükselişine ve sert laikçi rejimin değişimi talebine karşı verilen bir tepkiydi.

Aslında bu yazıyı 3 Mart'ta yazmak istedim ancak biz yazınca istismar edildiği için seçimi yazdım. Lakin seküler medyada konu İslam'a saldırmanın bir aracı olarak kullanılınca bugün sadece tarihi süreci naklederek gerçeğe temas etmek farz oldu.

"Şimdi oldukça şiddetli bir protesto düzenleyeceğim ancak Filistinlilerin işgalcilerinin elinde yaşadıkları karşısında benim eylemim çok da büyük bir şey değil."

Gazze’de küresel kapitalizmin teşviki ve desteği ile en çok anne karnındaki veya bir-iki yaşındaki küçük çocuklar öldürülüyor ya da abluka nedeniyle açlıktan veya ilaçsızlık nedeniyle ölüyorlar.

Sosyolojide toplum mühendisliğinin pozitivist iyimserliğinin ötesine geçmemize yol açan en önemli keşif, projelerin hedeflenen sonuçlarından çok hedeflenmeyen, niyetlenilmeyen hatta hiç de istenmeye sonuçlarının çok daha belirleyici olması.

Nihat Erdoğmuş, 6 Şubat depremi vb. hadiselerde toplumun ihtiyaçları için seferber olan sivil toplum kuruluşlarının ehemmiyetini vurguluyor.

Filistin bizim kalbimize çok yakın bir yer. Mescid-i Aksa ve Kudüs orada yer alıyor. Filistin yıllardır işgal altında ve Müslüman dünyası hala kan kaybetmeye devam ediyor. Nedeni şu..

İnsan hayatında en önemli konuların başında beslenme, barınma ve güvenlik gelir. Hayatın güvenli olabilmesi iyi bir organizeyle ancak mümkün olur.

Gazze’yi kendisi ile baş başa bırakanlar, çok mu kârlı çıkacak? Gazze’ye sırtını döndükleri için uluslar arası siyonist yapıdan kazanç mı sağlayacaklar?

Yüz kişiye “Şehir, size neyi hatırlatıyor?” diye sorulsa herhâlde onların sekseni, “kalabalık, karmaşa, belirsizlik, israf, eğlence, günahkârlık, pahalılık” gibi bir cevap verecektir. Şehir böyle miydi?

Yani biz göremeyecek miyiz, bize nasip olmayacak mı Gazze’nin kurtuluşu (Allah korusun) Filistin’in kurtarılması kırk yıl sonra bizim ardımızdan gelecek nesile mi nasip olacak? Bu düşünceye nereden vardığımı zannedersem tahmin etmişsinizdir?

Geçen çarşamba günü gazetemizin birinci sayfasında “Süleyman Çelebi’nin ikinci kitabı mı?” başlığıyla yer alan haberi görünce sayfaları alelacele çevirip, ayrıntıları ilgiyle okumaya başladım. Önce bu kültür haberini özetleyeyim.

İlahiyatlarla medreseler arasındaki karşılaştırmayı hangisinin halka daha yakın olduğu üzerinden karşılaştırmanın varıp dayandığı bir handikap var. İlimde, hakikatte popülizm meselesi. Bir mecrada bu konuları konuşurken çok değerli siyaset bilimcisi iktisatçılarımızdan Prof. Dr. Ömer Demir’den haklı bir uyarı geldi.

Gazze soykırımı başlatıldığında ilk yazdığım yazımda “İsrail, Filistin’i haritadan, Filistinlileri de tarihten, bu dünyadan silmek istiyor” diye yazmıştım. Ürkütücü bir gelecek okumasaydı bu ama gerçek olma ihtimali oldukça yüksekti Gazze soykırımının üzerinden dört ay geçti, benim bu korkumun gerçekleşme ihtimali gittikçe artıyor. Ve beni her geçen gün daha fazla korkutuyor!

Gazze katliamının üzerinden dört ay geçti. Katliam sürüyor hâlâ! Çok ürpertici katliam görüntüleri geliyor. İsrail Eşitlik ve Kadın Bakanı May Golan, aşağılık bir kadın ve iğrenç bir bakan. Aşağılık ve iğrenç; çünkü “Gazze’nin yerle bir olmasından gurur duyuyorum.” diyor gözünün kırpmadan. Bunlar insan filan olamaz!

O cumartesi günü, deniz kenarındaki o uzun caddedeki o en ışıltılı dükkanın vitrinindeki güllü dallı elbiseyi almaya söz vermişti kızına. Küçük kızı Fatma, sonraki günler boyunca her akşam “Alacaksın değil mi?” diye sormuş, o da baston olarak kullandığı fukaralığa her cevapta biraz daha yaslanarak “alacağım kızım” diye cevap vermişti bu sorulara.

Eğitim “meselesi" sizin de kafanızı benimki gibi meşgul ediyorsa, eğitim ile alakalı her şeye istemeden de olsa dikkat kesiliyorsunuz. Geçen akşam Yeni Şafak Gazetesi yazarı Yusuf Kaplan ile bir program vesilesiyle bir araya geldik.

Bir “savaş ahlakı” olmayan, insani değerlere hiçbir şekilde saygı duymayan ve galip gelebilmek için mümkün olan her şeyin caiz olduğunu düşünen vahşi ordular hedefe yerleştirdikleri halklara yönelik olarak çok korkunç silahlar kullanmışlardır. Bu tür silahların en yaygın olarak kullanıldığı dönem ise insanlığın uygarlıkta zirveye tırmandığı düşünülen son iki yüzyıl olmuştur.

Filistin topraklarında siyonist işgal rejiminin soykırım saldırıları, katliamları ve zulüm uygulamaları kesintisiz bir şekilde sürüyor. Katliamların ve zulümlerin sadece Gazze şeridine mahsus olmadığını, ancak burada aşırı düzeyde bir vahşet sergilenmesi sebebiyle diğer bölgelerde gerçekleştirilen zulümlerin gölgede kaldığını bir önceki yazımızda belirtmiştik.

Sevmemekle düşmanlık yapmak, veren olmakla alan olmak, sosyal ilişkiler içinde olmakla onların kültüründe erimek arasındaki çizgiyi koruyamamanın sıkıntısını yaşıyoruz. Hatta daha da ileri gidip, kültürle akideyi, ibadetle onların hayat tarzını, ticaretle sömürülmeyi karıştırır hale geldik. Bu hercümerç içinde mutedil ve müstakim olmaya mecburuz.

İçinde bulunduğumuz olumsuzluklar, yaşadığımız hayat şartları, küreselleşmenin yaygınlaştırdığı ahlaksızlıklar, ümmete yapılan zulüm ve katliamlar bizlerin iç dünyamıza dönüp bir nefs muhasebesi yapmamızı gerekli kılıyor. Mü’min’den başlayalım.

“İslam’ın şartı beştir,” anlayışının doğru olmadığına, Müslüman olabilmek için pek çok şartın bulunduğuna dikkat etmemiz icap eder. İşte bu pek çok şarttan birisi ve hiç şüphe yok ki en mühimi ‘cihad’ görevidir.

Ayasofya’da Cuma hutbesinde dünyayı ve âlem-i İslâm’ı “Gazze için harekete geçmeye” çağıran önceki Diyanet İşleri Başkanımız Mehmet Görmez’in mesajının, Cuma namazı sonrası farklı ülkelerden İslam alimleriyle birlikte Ayasofya-i Kebir Camii Şerifinden dünyaya “Soykırımı durdurun!” çağrısı yapan Diyanet İşleri Başkanımız Ali Erbaş tarafından pekiştirilmesi, böylece halef-selef ve sivil-resmi İslâm alimlerinin omuz omuza Gazze-Filistin-Kudüs için aynı mesajı vermeleri son derece anlamlı bir çıkış oldu.

Bugünlerde bir "ertesi gün" ifadesi dolaşıma girmiş. İsrail'in Gazze'de zafer (!) kazandıktan sonra devreye sokacağı planını anlatıyor. Buna göre savaştan sonra, Gazze'de tamamen İsrail'in lehine bir takım düzenlemeler yapılacak. Planın ayrıntıları basına da yansıdı. Siz bunu, şimdiye kadar yarı açık cezaevi konumunda olan Gazze'nin, tamamen kapalı bir cezaevine dönüşmesi olarak anlayın.

Ne güzel bir pınardır Mevlid-i Şerif... Özgün ismi "Vesiletün Necat" olan ve hemen her vesileyle – doğum, ölüm, evlilik, hayır-hasenad için okunur - ve özellikle de kandil gecelerinde camilerimizde okunur. Müellifi Süleyman Çelebi'nin bu hikmetli eseri kaleme almasıyla ilgili yaygın rivayet şöyledir:

Din eğitimi hayati öneme sahip. Çünkü toplumun doğru din öğrenmesini sağlar. Dini meselelere çözüm getirme yollarını gösterir. Ayrıca bizim gibi büyük bir kültürel mirasa sahip toplumlarda din de bunun önemli bir parçası.

CHP'nin İBB adayı İmamoğlu yapmadığı işleri sahiplenerek yaman dürüstlük(!) yapıyor! Cephesindeki dağınıklık İmamoğlu'nu da fena dağıtmış! Dün sosyal medyada yine bir yaman dürüstlük(!) sergiledi. Üsküdar meydanındaki su taşkınlarını alt yapıyı ıslah ederek engellediğini artık sahilin denizle aynı seviyeye gelmediğini anlatan bir video yayınladı.

Manipülatif empati, çıkar temini amaçlı empati şeklinde tanımlanabilir. Bu yazı, Hz. Yûsuf’un kıssası bağlamında kötü niyetli kadın tarafından empatinin günahı meşrulaştırmaya nasıl alet edildiğini ortaya koymaktadır. Yazının amacı, günümüzde de hâlâ geçerli olan ahlaki konulara ışık tutmaktır. Konu ele alınırken tefsir literatürü göz önünde bulundurulmuştur. Ayrıca Kur'an’ın Kur'an ile tefsiri yöntemine başvurularak Yûsuf sûresi 12/31. ayetini izah ettiği düşünülen başka ayetlere de referansta bulunulmuştur. Elde edilen bulgulara göre Hz. Yusuf'un ahlaki değerleri ve kararlılığı, manipülatif empati yaptırarak günahında kendini haklı çıkarmak isteyen kadının çabalarına karşı bir direnç noktası oluşturmaktadır.

Sesimi gör ve emzir, bana eğil Elim dilim dilim kekeç Elim hep küçümen kalacak Yüzümün yarısı alınmış gözlerim Yaşıtlarım, kedim, güvercinim, köpeğim...

Rahaf el-Mukayyed, "Siz bunları (saldırıları) televizyondan ya da telefonunuzdan seyrediyorsunuz ama birebir tanık olmuyorsunuz. Biz ise bütün bu yıkımı görüyor ve bu korkunç sesleri işitiyoruz." dedi. Kaynak: "Ramazanda hangi yemeği yesek diye düşüneceksiniz. Biz ise açız"

Hafta içerisinde, Kara Kuvvetleri’nin forsu değişti. Cumhurbaşkanlığı İletişim Başkanlığı, yapılan değişikliği “Milli Savunma Bakanlığı Kara Kuvvetleri Komutanlığı için fors tasarımı yapılmasına ihtiyaç duyularak yeni fors tasarlanmış, onaylanmış ve kullanılmaya başlanmıştır. Kara Kuvvetleri Komutanlığı brövesi ve sembolünde herhangi bir değişiklik yoktur” şeklinde kısa bir açıklama ile duyurdu.

Dünyaya bakan yönüyle insanın en büyük sorumluluğu idarecilik yönüdür. Bu yükümlülük, öneminden dolayı Hz. Adem’in yaratılışından önce Kur’an’da zikre bahis olmuştur. Bundan hareketle her insan, dünyayı idare edebilme meziyet ve kabiliyeti haiz yaratılmış. Her insanın fıtratında böyle bir muhayyile vardır. İnsana bunu sahiplenme yönüyle bir sorumluluk yüklemiştir.

İslam, henüz Mekke Devri’nde halkın, inanç, düşünce ve niteliğine bakmadan sosyal sorunlarla ilgilendi. Medine Devri’nde ise örnek bir Müslüman toplum oluştu. Halkın görüşü, Mescid’de hazır olan herkesin tabii olarak meclis üyesi sayılması boyutunda değer kazandı.

Dünya tarihi, pek çok yönüyle insanlıktan saklanmıştır. Tarihin bir kısmı, tarihçilerin kayıt alanının dışında tutulmuş, bir kısmı da yanlış yorumlanarak izlendiği hâlde insanlıktan saklı bırakılmıştır.

Yaşadığımız şu olaylar, zannedersem bizlere Yahudiler ve Hıristiyanlar hakkında daha fazla bilgilenmemiz gerektiğini göstermiştir. Öyle ya, işimiz gücümüz Yahudilerle ve Hıristiyanlarla, onlardan başka uğraştığımız kesim yok.

Türkiye’deki bütün Seydalara ve tarikat şeyhlerine sesleniyoruz! Ne olur, Allah için tez zamanda meydanlara inin!

Siz bu yazıyı okurken bir aksilik olmazsa Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan HAMAS’ın ve İhvan’ın en amansız düşmanlarından darbeci Sisi ile Mısır’da görüşüyor olacak.

Eskilerin bildiklerini, duyduklarını, gördüklerini dile getiren eserlerini ben de büyük bir zevkle okuyorum. Bu minval üzere kaleme alınan eserlerden bazılarını, Ali Fuat Türkgeldi’nin “Görüp İşittiklerim”, Lütfi Simavi’nin “Sultan Mehmed Reşad Han’ın ve Halefinin Sarayında Gördüklerim”, Çankırılı Hacı Şeyhoğlu Ahmed Kemal’in “Görüp İşittiklerim”, Münevver Ayaşlı’nın “İşittiklerim, Gördüklerim, Bildiklerim” değerli dostumuz Turan M. Türkmenoğlu’nun “Sahaflar Çarşısında Görüp İşittiklerim” isimli kitapları teşkil ediyor.

Hazır şehirlerimizin kimin tarafından ve nasıl yönetileceği üzerine bir seçime gidiyoruz, vesile edinip bir süre şehir üzerinde düşünmekte büyük fayda var.

Gazze’de insanlık katliamı işleniyor! Çocukları öldürüyorlar bayım! Çocukları yani geleceğimizi! Bebekleri öldürüyorlar bayım, bebekleri! Bebekleri yani masumiyetimizi!

Youtubedaki 140 Journos kanalının bence harika işi “Adnan”ı izledikten, Adnan Oktar’ın bütün pisliklerine vakıf olduktan sonra ister istemez döküldü dudaklarımdan bu cümle: “Tanrıyı şehirden kovarsan sonuçlarına katlanırsın.” Biraz geriden alayım.

Geçen hafta sonu çıkan yazımı şöyle bitirmiştim: “Birinci maddede belirtilen değerlerin zekâta tabi olacak kısmının toplamı 1 trilyon 102 milyar dolar. Bu tutarın %2,5’i, yani 27 milyar 550 milyon dolar, yoksullara dağıtıldığında kişi başına 2.822 dolar düşer. Bu, Türk lirası ile 85.281,91 TL yapar. Aylık olarak hesaplandığında kişi başına 7.206 TL olur. Asgari ücretlilerin maaşına 7.206 TL ilave edilirse, aylık maaşları 24.226 TL olur. İşsizlik sigortasından maaş alanların aylık maaşları, 7.106 TL ilave ile 15.139 TL olur” (Bir iki rakam tashihi yapıldı).

İslâm’ın ibadet ve sosyoekonomik düzeninin sütunlarından biri olan zekât, hemen bütün İslâm dünyasında felçli bir vücut haline gelmiştir.

Bugün Gazze’de ve Filistin’in genelinde, azgınlıkta sınır tanımayan ve emperyalizmin şımarttığı düşmana karşı çok zorlu bir mücadele veriliyor. Böyle bir mücadele dolaylı olarak ağır bir bedele mal oluyor. Çünkü orada tüm dünya Müslümanlarının onur ve şerefini savunan kararlı gençlerimiz sadece siyonist işgalciye değil çağın tüm ceberrut güçlerine karşı savaşıyor.

Siyonist işgal rejiminde iktidarı elinde bulunduran Netanyahu ve onun aşırı ırkçı siyonist ortakları ateşkes derken gerçekte, Filistin halkının ve onun haklarını savunan direnişin kendilerine teslim olmasını kastediyorlar. Bu yüzden Filistin direnişinden, esir mübadelesi, Gazze üzerindeki ablukanın kaldırılması, işgalci askerlerin tamamen bölgeden çekilmesi ve kalıcı ateşkes sağlanması gibi şartlarından vazgeçerek, bir süreliğine saldırıların durdurulması karşılığında elindeki esirleri serbest bırakmasını istiyorlar.

Bizde olsa kıyamet kopardı. Azerbaycan’da kopmadı. Mesele Türklükse onlar da Türk. Laiklikse laikler. “Çağdaşlık”sa orada başörtüsü takanlar bizden daha az.

İnsanlar zaman içinde yaşar, ama zamanı da insanlar yaşatıp değerli kılar. Biz zamanları, insanlarıyla ölçeriz. İnsanları da ahlaki-ruhî faziletleriyle ve manevî-maddî sıhhat dengeleriyle. Toplum, “insanlar” demektir.

Yüzyılın felaketi olarak yaşadığımız depremden bir seneyi geride bıraktık. Ders çıkararak, ibret alarak, nefs muhasebesi yaparak, ölüme-ahirete hazırlanarak bizzat depremi yaşayan kardeşlerimizi düşünerek onların acılarını paylaşarak dualarımızı ihmal etmeyerek depremi ve bıraktıklarını düşünelim.

Katil İsrail, Filistin-Gazze’de uyguladığı soykırımla 30 bin masum çocuk, kadın ve sivili şehit ederken, dünyada vicdanların uyanmasına ve binlerce insanın İslâm’la tanışıp Müslüman olmasına vesile oluyor.

Post-Osmanlı Orta Doğu'su, savaşlarla geçti her zaman. Huzur ve barış dönemleri istisnai oldu. Darbeler ve savaşlar, her zaman ana dinamikler olarak devam etti. Son savaş, İsrail tarafından hayâsızca sürdürülüyor. Bir şehir alanında katliam ve savaşların en ahlaksızı sonuna kadar götürülüyor. Müslüman dünyaya aciz oldukları hissettiriliyor. Bu tablo, Orta Doğu'da savaşları aşacak yeni barış arayışlarını zorunlu kılıyor. Türkiye ve Mısır yakınlaşması bu açıdan önemli.

Malum yarın 14 Şubat, Sevgililer Günü. Bundan 22 sene önce 17 Şubat 2002 tarihinde Y. Şafak Gazetesinde sevgililer günüyle ilgili 'Sevgililer Günü (Valantine's Day)'ne itirazım var!' başlıklı bir yazı yazmıştım. 9 sene önce 13 Şubat 2015 tarihinde aynı yazıyı bu köşede bir kez daha yayınlamıştım. Epey ses getirmişti. Bugün o yazıyı kısaltarak tekrar aktarıyorum.

Psikiyatrik hastalıklarda belirtilerin mümkün olduğunca geçmesi ve kalıcı bir iyilik halinin sağlanması tedavinin ana hedefidir. Bunun için ilaçların merkezi bir rolü vardır. Lakin bu yaklaşım çoğunlukla eksik kalmaktadır. Tedavinin doğru bir şekilde yerleşmesi ve dış dünyanın olumsuz etkilerine direnmesi kolay olmamaktadır.

Zalim işgalciler bizim zayıflığımızdan dolayı kazanmıyorlar, aksine korkaklığımızdan dolayı kazanıyorlar. Zorba, zalim işgalci bize karşı aczimizden dolayı kazanmıyor. Aksine bizim gevşekliğimizden dolayı kazanıyor.

Onbinlerce can alan büyük âfetin üzerinden bir sene geçti ama getirdiği acılar, çektirdiği ıztırap ve memleketin üzerine dağ gibi çöken elemler hiç azalmadı. Her tarafı saran hüzün bulutu hâlâ üzerimizde ve felâket sanki dün yaşanmış gibi... Marmara’daki 1999 depreminin ardından deprem tarihine merak salmış, Osmanlı Arşivleri’ndeki deprem ile ilgili evrakı elden geçirmeye başlamıştım...

BELKİ birçoğumuz tahmin etmiyordu ama Fetullahçı Terör Örgütü, Türkiye’nin uzay yolculuğunda da karşımıza çıktı.

Cumartesi akşamları TRT 1 ekranlarında, Anadolu yaşamını etkileyici bir üslupla anlatan “Gönül Dağı” diye bir dizi yayımlanıyor. Bugünkü yazıya dizideki iki karekter arasında geçen konuşma ile başlayıp Gazze ile bitirmek istiyorum.

İnsan hayatın tüm alanlarıyla alakadardır. Bu alakayı en iyi kurabilen şüphesiz ki İslam’dır. Çünkü İslam, kişiye cenin halinden başlayarak ölüm ve ölüm sonrası hayata dair tüm hakları vazeden yegane cihan şümul ilahi bir dindir. İşte burada dikkat edeceğimiz husus şudur: cenin için ölü ve ölümden sonra hüküm koyan İslam’ın dünya hayatının siyasal bir aklı ve iktisadi bir gücünden bahsetmemesi mümkün mü?

Mirac; yükselmek, tırmanmak ve merdivenle çıkmak gibi manalara gelen Arapça bir kelimedir. “uruc” kökünden müştak(türev) bir kavramdır. Kelimenin ism-i aleti “Mi’rac” kalıbında gelir. Dediğimiz gibi mana olarak, yukarıya çıkma alet veya vasıtası manasına gelen (merdiven dediğimiz) tırmanma aleti demektir.

Çağdaş Yahudi uygarlığı, insanlığa başta ne vaat ettiyse ona ters yönde yol aldı. İnsanlığın sermayesini insanlığı ihya yönünde kullanacağı vaadiyle aldı. Ardından insanlığı dolandırdı: O sermayeyi kendisi için kullandı.

“Aliyah” İbranicede “çıkmak, yükselmek” demektir. Bu kelime, terim olarak ise “Kudüs’e yükselmek” şeklinde bir slogan olarak Yahudilerin dünyanın farklı yerlerinden Kudüs’e göç etmesini ifade eder. Siyonistler, Kudüs ve çevresine Yahudilerin yerleştirilmesini “Aliyah” ile ifade etmişler; ırksal hedeflerle Kudüs’e yönelttikleri göçü “Aliyah” kavramı ile kutsamışlar.

Biliyorum, biraz ağır oluyor bu söz ama büyüklerimiz ve genellikle annelerimiz bize böyle söylerdi. Elimize geçen harçlığımızı bir anda boğazımıza harcadığımızda ve özellikle lüzumsuz şeylere verdiğimizde; “Şu pisboğazına azıcık dur de” derlerdi.

Korkarım katliamların en büyüğüne sıra geldi. Vicdansız kâfir Siyonist terör devleti asıl yapacağını şimdi yapacak, açık alanlara toplayıp sıkıştırdığı Gazzeli Müslümanların üzerine görülmedik bir şekilde ölüm yağdıracak. Beklediği gibi İslam dünyasının gıkı bile çıkmıyor, o halde çekinmeden asıl büyük katliamını gerçekleştirebilir.

Siyonist Yahudileri insanlığın gözünde büyütmenin yollarından birisi de bu işi eleştiri yoluyla yapmaktır. Hatta bu işin başını çekenler de Yahudi kökenli bir takım yazarçizerlerdir. Hani bizim de hoşumuza gider böylesiler.

Ali Emiri Efendi’nin bânisi olduğu Millet Kütüphanesi tam bir yazma eserler hazinesidir. Merhumun vefatından sonra kaleme alınan hemen hemen bütün yazılarda onun ne büyük bir kitap âşığı olduğu dile getirilmektedir. Nitekim kendisi de bir şiirinde bu aşkını şöyle ifade ediyor:

Gazete ve dergi yazılarını büyük bir ilgiyle okuduğum, kitaplarını defalarca gözden geçirdiğim hanım yazarlarımızdan merhume Münevver Ayaşlı’nın “İşittiklerim, Gördüklerim, Bildiklerim” isimli eserinin sayfalarını geçen akşam bir kere daha çevirdim. “Türk ve İslâm Kültürünün Meçhul Askerleri” başlığını taşıyan yazıyı bir daha tekrar okuma ihtiyacını duydum.

Şehirlerimizin kimin tarafından ve nasıl yönetileceği üzerine gitmekte olduğumuz seçimler küresel ölçekte sınandığımız, tam da şehirleri var eden temel sorularla küresel ve ulusal ölçekte sınandığımız olayların gölgesinde cereyan ediyor. Dünyanın tek özgür şehri Gazze’nin maruz kaldığı soykırım, bizde özgürce yaşanacak şehirlerin ortaya çıkmasına bir alan bırakacak mı mesela?

Balkanlar, dünyanın en kritik ve stratejik tampon bölgelerinden biri. Her zaman patlamaya hazır bombayı andırıyor. Büyük Balkan Seyahati yazılarımız, Balkanların geçmişten geleceğe uzanan karmaşık hikâyesinin görünür görünmez boyutlarını her yazıda kalemi olgunlaşan MTO’muzun demirbaş talebelerinden Seyfullah Yiğit kardeşimin dinamik kalemi ve gözlem gücüyle ruh dolu bir dille okuyucuyla paylaştı.

Bugün Gazze’yi yazacağım ama başka, bambaşka bir yerinden. Kendi muhasebemi yapmaya çalışacağım. Umulur ki başkaları da bu muhasebeye cesaret eder. İlk soru şu olsun: “Gazze konusunda nerede duruyorum?” Cevabı şöyle bu sorunun:

Vefatının 106. yıldönümünde Sultan Abdülhamid’i hasret, rahmet ve minnetle anarken onun bıraktığı mirası yemekle bitiremediğimizi nedense hatırlamayız. Halbuki bugün sadece Türkiye sathında belki on binlerce eseri, kitabesi, izi, hatırası hâlâ yaşamaktadır.

Ahmet Refik (1881-1937) II. Meşrutiyet devrinin en çok okunan tarihçisiydi. Lale Devri, Samur Devri, Sokollu, Kadınlar Saltanatı adlı kitapları elden ele dolaşır, yazıları merakla beklenirdi. Asker kökenli olup piyade yüzbaşısı iken Harp Akademisi’nde ders verirdi. Bu sıradadır ki Mustafa Kemal’in derslerine girmiştir. (Ayrıntılar birazdan.) Meşrutiyetten sonra askerlikten alınarak Türk Tarih Kurumu’nun atası olan Tarih-i Osmânî Encümeni’ne atandığını biliyoruz.

Son zamanlarda yine her kafadan bir ses çıkıyor. Susması, en son konuşacak adam olması gerekenler, en çok konuşanlar. Bilhassa dini meselelerde. Dindar olarak bilinenler de ilmîlikten uzak halleriyle, düşünceleriyle bu karmaşıklığın içindeler. Bunlara devletin rejimin istediği dini yerleştirmeye çalışanlar da var.

Gerilimin her geçen gün arttığı, sabır, katlanma ve hoşgörü iklimin ortadan kalktığı, kaos, kavga, kargaşanın hakim olduğu, kan, gözyaşı ve ölümlerin kanıksatıldığı, terörün nerde, ne zaman, ne şekilde karşımıza çıkacağının belli olmadığı, terörle yaşamaya ülkenin alıştırılmaya çalışıldığı, İhtilâl Anayasanın askıya alındığı günleri yaşıyoruz. Seçime gitme, o uğurdaki çalışmalar girdiğimiz “üç aylar”ı unutturdu. Üzerini örttü. Halbuki 12’nin 4’ünün “haram aylar” olarak Kur’an-ı Kerim’de (Tevbe suresi 36. Ayet) zikredilmesine rağmen bu “hürmet ve ihtiram” aylarının bile farkında değiliz.

Daveti, yapmazsanız, tevhide çağırmazsanız, imanı yaymazsanız, insanlık fitne ve fesat ile karşı karşıya gelir. Ey Müslümanlar, siz insanlığın muhafızlarısınız, kâinatın zübdesi ve efendilerisiniz, insanlığın rahat ve huzuru sizlere bağlıdır.

“İsrâ ve Mi’râc” mucizesinin Recep ayının 27. gecesi vuku bulduğu rivayet edilir. Gece yolculuğu veya yürüyüşü demek olan “İsrâ” ile yükseğe çıkmak anlamındaki “Mi’râc”ın hakikatini çok iyi anlamalıyız.

Umre, ömürde bir kez yapılması Hanefi ve Maliki mezhebine göre müekked sünnet, Şafii ve Hanbeli mezhebine göre ise farz olan bir ibadettir. Lügatta ‘ziyaret etmek’ anlamına gelen “umre” kelimesi, “ömür”, “imar” ve “tamir” kelimeleriyle aynı kökten geldiği için, ‘ömrümüze ömür kattığımız, hatalı ve kusurlu yanlarımızı tamir edip onardığımız ve adeta yeniden dirildiğimiz’ heyecan verici muhteşem bir ibadet olarak da tarif edilebilir.

Süreyya Eğitim ve Dayanışma Derneği'nin kadınları buluşturduğu bir toplantıdaydık dün. Kızlararağası Medresesi'ndeki Türkiye Yazarlar Birliği İstanbul şubesinde, 'Süreyya Aynası' adlı kitabın tanıtım mahiyetinde bir buluşmaydı bu. Süreyya Yüksel'i rahmetle andığımız, onun hatıralarını konuştuğumuz bir toplantıydı. 80'lerin, 90'ların İslami Hareket mensubu pek çok değerli arkadaşımız toplanıp gelmişti....

İsrail'e, 3 ayı aşkındır Filistin Gazze'de devam ettirdiği dramatik insanlık suçu ve soykırım sebebiyle yargı yolu gözüktü. Soykırımdan dolayı sanık sandalyesinde oturacak İsrail...

On bir ilde yüzyılın depremleri yaşandı. Şehirlerimiz yıkıldı. Tarihin en büyük ölümlerini ve acılarını yaşadık. Beş yüzyıl önce de aynı bölgede benzer depremler olmuştu. Şehirler yıkılmıştı, bazısı da tamamen yok olmuştu. Ancak nüfus bugün ki gibi devasa değildi. Bu nedenle can kaybımız şimdi çok daha fazla oldu.

İslam'ın gayrimüslimlerle ilgili bakışı nettir. Ehlikitap denir ve ehlikitap hukuku vardır. Kitabımız da Allah'ın adının anıldığı yerlere karşı saygıyı emreder. Hatta savaş anında bile Kilise ve Havra gibi mabetlere saygılı olun der. Osmanlı bunu asırlarca uyguladı. Kiliseler ve havralar güven içinde varlıklarını sürdürdüler. İslamiyet'in bu pratik gerçeklikleri içinde 1924 Nüfus Mübadelesi'ne kadar gayrimüslimler, İstanbul nüfusunun %45'ni oluşturdu.

Emanetçisi olduğum dairenin bulunduğu 15 daireli bina kentsel dönüşüme tabi binalardan biri. Müteahhitlerle görüşüyoruz, 'anlaştığımız takdirde yeni binayı iki yıldan önce teslim edemeyiz' diyorlar.

Tarihin en kanlı, en orantısız, en aşağılık ve en vahşi saldırıların yaşandığı yerdir Gazze. Kardeş olduklarını iddia eden ümmetin seyirci kaldığı bu soy kırımda bir avuç mücahidin dört aydır direniş gösterdiği yerdir Gazze. Anaların, babaların, çocukların, mücahitlerin insanlığa ve Müslümanlara çok şey öğrettiği mekteptir Gazze.

Bencilliğin, zulüm ve sömürünün yaygınlaştığı modern dünyayı dünyevileşme ve bireyselleşme gibi iki büyük tehlike kasıp kavurmaktadır. Bu iki fitnenin panzehri, yakînî ahiret inancının ikamesi ve ümmet bilincinin ihyasıdır.

Gösteriler bugünden yarına ne değiştirecek sorusunun cevabı, şu: Evet, değiştirme gücü var. Bir şey yapmamak hem Allaha karşı sorumluluk alma anlamına gelir ve kul için yeri gelir mazeret olur. İkincisi haklı görülen bir davada insanlar yalnız olmadıklarını hisseder. Sokaklardan hayatın her alanına taşınan ezgiler, tekbirler haline gelir.

Haktan ve adaletten yana olanlar için dört aydan bu yana Gazze hergün gündemdedir. Vicdanı olanlar hergün Gazze’de yaşayanların ve yaşananların fırsat buldukça kamuoyunda sesi olmaya çalışmaktadır.

16 Ocak’ta Kulp ilçesinde Cuma hutbesinde devletin mülki amiri Kulp Kaymakamı’nın gerek İslami örfe gerek gerek hukuka aykırı olarak Cuma imamına müdahale etmesi Türkiye’de gündem olmuştu. Bu olaya bağlı olarak Cuma namazı ve adabı hakkında bazı hatırlatmalarda bulunmak istiyoruz.

Toplumsal yapılanmanın teşekkülünde iktisadi muhayyile önemli bir yer alır. Akıl ve erdemin ilmek ilmek işlendiği İslam’ın ilk medeniyet tasavvurunda iktisat da büyük bir yer almaktadır. İktisadi gücü oluşturmanın üç boyutu vardır: Müslümanların infaklarında cömert davranmaları, Müslümanların kendi iktisadi birikimleri, düşmanın iktisadi kaynaklarını zayıflatmak...

Kur'an Nesli Platformu; her yıl "Hayat Namazla Güzeldir" şiarıyla çok verimli etkinlikler yapmaktadır. Namaz çalıştayları, bu etkinliklerin teorik kısmında önemli bir yer tutmaktadır. Bu çalıştayların dördü daha önce Batman’da gerçekleştirilirken beşincisi 6 Kasım 2023’te İstanbul’da gerçekleştirildi.

Hayır hayır, bildiğimiz zikirden, yani durmadan “Allah Allah” demekten bahsetmiyorum. Söz konusu o zikirle ilgili sayısız kitap olduğu gibi bu görevi yerine getirenlerimizin sayısı da az değildir elhamdülillah.

Azgın Siyonistlerin her yıl ramazan ayımızı ve mübarek günlerimizi gecelerimizi içimize zehir etmesine alışmıştık. Bugünler geldiğinde mutlaka bir gâvurluk yapar, baskınlar düzenler, Filistinli kardeşlerimizi katlederdi.

Cumartesi akşamları TRT 1 ekranlarında, Anadolu yaşamını etkileyici bir üslupla anlatan “Gönül Dağı” diye bir dizi yayımlanıyor. Bugünkü yazıya dizideki iki karekter arasında geçen konuşma ile başlayıp Gazze ile bitirmek istiyorum.

Tarihin unutkanlığı tutar bazı dönemlerde. Devasa sütunlar patır patır yere devrilirken yerdeki çakıl taşları parlatılıp cilalanır. Böyle dönemlere “olağanüstü zamanlar” demekte mahzur yok. “Devrimci dönemler” demeyi tercih ediyor bazıları. Bizim İnkılap Tarihi dediğimiz dönem de bu “olağanüstü zamanlar”dan biridir. Yakın tarihte nice unutturulmuş kahramanla karşılaşmamız bu açıdan tesadüf değildir. Ve nice sahte kahramanın en çok bu yıllarda zuhur ettiğini de bilmek şaşırtmıyor bizi.

İslâm’ın doğduğu şehirde, Mekke›deyiz… Beytullah’a namaz için, tavaf ve sa’y için her gidişimizde Peygamber Efendimizin (s.a) evi olarak bilinen mübarek mekanın yanından ve arkasında yükselen Ebu Talip mahallesi civarından geçiyoruz. Burası, müşrik zorbaların, Peygamberimiz başta olmak üzere Müslümanları sadece “Rabbimiz Allah’tır” dedikleri için üç yıl boyunca muhasara altına alıp onları aç ve susuz bıraktıkları zorlu yıllara tanıklık etmiş…

Fitne, fesatlarla dolu imtihan günlerini yaşıyoruz. En fazla ihtiyaç duyulan fakat yaşanmayan İslâm kardeşliğini mutlaka yaşamamız ve yaşatmamız gerekiyor. Sadece bilmek, okumak yetmez. Adına İslâm ülkeleri denilen, olmayan İslam ülkelerinden bahisle hep onların yanlışlarından bahsedenlere de örnek hayatımızla da ders vermeliyiz.

Gazze'nin kuzeyinden, ölüm haberleri geliyor. Bu seferki ölümler açlıktan... Ellerindeki küçücük kaplarla, bir o yana bir bu yana koşuşan çocukların, birer minik serçe gibi ekmek kırıntısı arayışları... Ve yavaş yavaş gelen, tüm vücudu ağır ağır ele geçiren ölüm... Çocukların, ihtiyarların, yeni gelinlerin arasında bir ateş yalazı gibi dolaşan ölüm. Kurşundan daha ağır: Açlıktan ölüm...

Biden'ın yüzüne "savaş dursun" diye haykırıyor bir grup kadın. Vicdanlı kadınlar bunlar. Gazze'deki soykırıma yürekleri kan ağlıyor. Her çeşit riski göze alarak dünyanın en güçlü devletin en güçlü adamına karşı yeter diyorlar. Başkent ve New York'ta da yüzbinlerce insan yürüyor. ABD, kamuoyunda iki devletli çözümden bahsediyor.

100 günü aştı. Küfür tek millet olmuş avuç içi kadar bir alanda her gün onlarca Müslümanı katlediyor. Şehit sayısı 25 bini aştı. 10 bine yakın insan enkaz altında, haber alınamıyor.

Filistin Davasının sadece Filistin’i ilgilendiren bir dava olmadığı, herkesi ilgilendirdiği gerçeği artık daha net görülüyor. Aksa tufanı mucizevi bir dokunuşla İsrail’in tüm dünya için potansiyel bir tehdit oluşturduğunu ve global kötülüklerin merkezinde yer aldığını herkese öğretti

Irmağın kıyısında bahçıvanlık yapan bir ihtiyar, ırmaktan bahçesindeki kuyunun içine ulaşan bir ark yapmış, kuyudan testisini dolduruyor, suyu arka döküyor ve bin bir güçlükle hiç kıymeti olmayan bir sonuç elde ediyordu. Durumu gören komşusu: ‘Günde yüz karık sulayabileceğin ve az bir meşakkatle daha çok sonuç alabileceğin bir alet var. Ondan yararlanmak istemez misin?’ diye sorar.

Son günlerde yeniden gündeme gelen ancak laiklerin yüzyılı aşkın zamandır gündemlerinden hiç düşmeyen ‘kahrolsun şeriat!’ sloganları ne anlama geliyor? Osmanlı modernleşmesi ile başlayıp Türk modernleşmesi ile zirveye çıkan Batı seviciliği, Batının sadece ekonomik, siyasi, askeri gücüne öykünmedi. Modernleşmecilerin içlerinde her ne kadar: ‘Onların teknolojisini alalım, ruhunu değil!’ diye uyaranlar olsa da, ‘geri kalmamızın nedenini İslam’a bağlayanlar’ galip geldiler. Burada direkt olarak İslam’a söz söyleyemeyen laikler şeriat kavramını günah keçisi olarak seçmişlerdi.

Günümüzdeki Gazze kuşatmasından bahsederken, ister istemez aklımıza tarihteki Akkâ Kuşatması gelmektedir. 12. yüzyılın sonuna doğru Müslüman Akkâ şehri, istilacı Frenkler tarafından iki yıl sürecek olan bir kuşatmaya maruz kalmış idi.

Lahey’deki duruşma, tüm dünyanın olmasa da vicdan taşıyan milyarlarca insanın anbean takip etmesiyle tarihe geçti. Ortada nihai bir karar yok ve henüz İsrail’i durduracak, soykırımdan geri adım attıracak net bir yaptırım oluşmadı. Ancak 120 gündür, insanlığı çaresizliğe saplanıp kalmanın ötesine geçirecek yeni bir durum var. Uluslararası Adalet Divanı’nın, ‘soykırım davasının esastan görülmesine’ hükmetmesi, İsrail için de karşısına aldığı dünyanın geri kalanları için de tarihin akışını değiştirebilir.

“Mü’minler birbirlerini sevmekte, birbirlerine acımakta ve birbirlerini korumakta bir vücuda benzerler. Vücudun bir uzvu hasta olduğu zaman, diğer uzuvlar da bu sebeple uykusuzluğa ve ateşli hastalığa tutulurlar.” Buhârî, Edeb 27; Müslim, Birr 66

Dünyada gündemin bizde olduğu kadar başdöndürücü bir hızla değiştiği bir başka memleket herhalde yoktur... Son günlerde tartıştığımız herşeyi, para hırsı içerisindeki futbolcuların dolandırılmalarını, şehitlerimizi, Suudi Arabistan’a giden Fenerbahçe ile Galatasaray’ın Süper Kupa’yı oynamadan dönmelerini falan bir tarafa bıraktık, üç günden buyana “hilâfet bayrağı”nı tartışıyoruz.

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın başvurusu üzerine terör örgütü PKK’nın siyasi kolu HDP hakkında kapatma davasının üzerinden neredeyse 3 yıl geçmesine rağmen Anayasa Mahkemesi halen bir karar veremedi.

Türkiye, kırk yılı aşkındır bölücü terör örgütü PKK’ya karşı bir ölüm kalım mücadelesi veriyor. Nerdeyse her evden bir şehidimiz var, her haneye kor ateş düşüyor! Aklınıza şu sorunun geldiğini tahmin ediyorum. Neden terör örgütü bir türlü yok edilemiyor?

İktisad; herhangi bir şeyde adil davranmak, orta bir yol takip etmek manasına gelir. Fıkhımızda iktisad, daha çok mal konusunda gelir-gider dengesinin sağlanması manasında mali bir kavram olarak karşımıza çıkmaktadır. Bugünkü makalemizde Habil ile Kabil hadisesinin iktisadi boyutunu anlamaya çalışacağız.

İnsan bir başkasına muhtaç fıtratta yaratılmış bir varlıktır. Kendi hayatının devamı için bir başkasıyla beraber yaşaması gerekir. Bu yaratılan her canlı varlığa, Yaradan’ın getirdiği temel yaşam koşuludur. Hayatı yaşamanın bir ferdi boyutu, bir de toplumsal boyutu vardır. Hayatın toplumlara bakan boyutu tıpkı kişisel boyut gibi bir başka toplumun da varlığına saygılı olmasına bağlıdır. Çünkü, her insanın varlıksal onuru insanlık ailesinin genelinin onuruna bağlıdır. İslam hukuk sisteminde bu onur “zarureti hamse” şemsiyesi altında muhafaza edilmiştir. Sırasıyla, can, mal, akıl, din ve neslin korunmasıdır. Bu ortak onuru kabul etmeyen tek toplumsal yapı siyonist terör çetesidir. İsrailoğulları her yönüyle olduğu gibi bu manada da bir toplumun ontolojik yapısının tersine suyu akıtmaktadır. Bu mücrimliğin iki sacayağı bulunmaktadır.

Güney Afrika Cumhuriyeti, siyonistlere karşı hiçbir ülkenin yapmadığını yaptı; küresel siyonizm ve işbirlikçilerini aşarak israilin vahşetini Uluslararası Adalet Divanı’na götürdü. Dava, Adalet Divanı tarafından kabul edildi ve israili yargılama süreci 12 Ocak Cuma gününde başladı. Sonucu ne olursa olsun, bu yargılama çok önemli. Mahkeme, tehditler altında, insanlığın vicdanını yaralayan bir tavır alsa da israil, dünya toplumlarının vicdanlarında idama mahkumdur. Gazze’de İslâmî bir mücadele var ve Güney Afrika, Müslüman olmayan bir ülke. Bunun için, meseleye yüzeysel bakanlar ya da İslam’a ve Müslümanlara ön yargılı yaklaşanlar, alışıldık yorumlar yaptılar; İslamsız bir insanlık vicdanının yüceliğinden söz ettiler. Bu çevreler, Müslümanlarla ilgili her meseleyi, ilk bakışta Müslümanlara, hakikatte İslam’a karşı kullanmaya ayarlılar. O hâl üzere Güney Afrika’nın olumlu tutumundan da İslam’ı ve Müslümanları tahkir etme yoluna gittiler.

Toprağın istilası görünür, zihinlerin istilası ise insanın kafatası arasındadır. Onu görme imkânınız ancak etkilerini görmeniz ve takip etmenizle mümkündür. Dünyanın yaşadığı zihinsel istilayı takip ettiğinizde ise “Keşke bilmeseydim! Şimdi nasıl duyuracağım?” kaygısına düşüyorsunuz.

Yahudi, dünyanın II. Dünya Savaşı’ndan sonra büründüğü “insânîleşme” ile alay edercesine çocukları sniper denen keskin nişancılara vurdurtuyor. Üstelik bunu yapmakla gurur duyuyor. Yahudi, Filistinli çocuğu öldürürken “Bakın, dilediğinizi dilediğim gibi öldürebilirim. Bunu yapma ayrıcalığım var!” dercesine bütün insanlığa meydan okuyor. Bu meydan okuma karşısında, mevcut dünya düzeninin şefi ABD, “büyüklük gösterip” vahameti hafifletmek için çalışmıyor. Dışişleri Bakanı siyonist diplomasiyi yürütürken Eski başkan yardımcısı, istilası altındaki topraklara kadar gelip çocukları öldürecek, doğmamış bebeklerine hayatlarına son verecek top mermilerinin üzerine imza atıyor.

Şunu iyi bilelim ki Gazze’yi unutmak, Gazzelileri unutmak Allah’ı unutmaktır, dolayısıyla Allah tarafından unutulmaktır. Belki şu an için farkına varamıyor olabiliriz; ama Allah tarafından unutulmak ise bir insan için felâketlerin en büyüğüdür! Düşünebiliyor musunuz, “Allah tarafından unutulan bir insan olmak…”

Hiçbir savaş Gazze’de olduğu gibi bütün bir dünyaya mal olmamıştır. Elbette savaşlar görmezden gelinmez ve yerine göre dünya genelinde birçok yeri etkisi içine alır. Fakat bu etki alanları her şeye rağmen sınırlı kalır, merkezden uzaklaştıkça etkisinin dalgaları kaybolur.

Belediye başkanlarından seçim beyannamelerinde Siyonizm’le mücadele edeceklerine dair somut maddeler koymalarını istiyoruz. Bizim için bu her şeyden önce gelmektedir. Çöpten de önemlidir, çukurdan da önemlidir, çamurdan da önemlidir, kentsel dönüşümden de önemlidir.

Millet Kütüphanesi’nin kurucusu ve ilk hafız-ı kütübü Ali Emiri Efendi’nin en büyük ve son derece takdire şayan iki büyük hizmetinden birincisi, kültür tarihimizin şaheseri olan Divanü Lügati’t-Türk’ü edebiyat dünyamıza kazandırmış olmasıdır. İkincisine gelince o da tam bir yazma eserler hazinesi olan Millet Kütüphanesini Türk milletine hediye etmesidir. Merhum, bu konuda öyle büyük bir hassasiyete sahipti ki, geleneğe uyularak, bu kitap hazinesine “Ali Emiri Efendi Kütüphanesi” denilmesi gerekirken öyle yapılmadı, “Millet Kütüphanesi” ismi tercih edildi.

İslamcı aydının iktidarla imtihanının her aşamasında başarılı veya ideal olduğunu kimsenin söyleme imkânı yok elbet. Buna kendi deneyimim de dahil, ama bu aynı zamanda ideal ile gerçeklik arasındaki hiçbir zaman kapatılamayan ve hiç kapatılamayacak olan mesafeyle de alakalı bir şey.

Afganistan’daydım, bir yandan ülkede 45 yıllık işgal ve iç savaşlardan sonra en son dünya gücü ABD’yi en ilkel silahlarıyla ve düzensiz ataklarıyla çekilmeye mecbur bırakan bir halkın, bir sosyal-siyasi hareketin sırrını çözmeye çalışıyorum. Sır aslında bugünlerde Gazze’de de tekrarlanarak bilenler için sır olmaktan çıkmıştır. Bütün olup bitenlere şahit olduktan sonra sır kendini ifşa ediyor: Aslında sır yok. Herşey insani kapasitenin sınırları içinde cereyan ediyor. Biri sosyal medyada anlatıyor:

Afganistan’da ekonomik kalkınma ve göçü önleme gündemi şimdiye kadar alışık olduğumuz haberlere nazaran oldukça garip gelebilir, ama durum tam da öyle. 2 buçuk yıl öncesine kadar bu ülkede geçerli olan tek dil işgalin, şiddetin, savaşın, istikrarsızlığın diliydi ve böyle bir gündeme asla sıra gelmezdi.

Mostar Köprüsü’nde karşılaştığımız bir kardeşimiz Balkanlar’ın geleceği konusunda bizi korkuttu. Onunla yaptığımız muhabbeti akıcı bir dille aktardı Seyfullah Yiğit kardeşimiz.

Gazze, kan ağlıyor: Gazze’de ürpertici bir soykırım yaşanıyor… Soykırımın sürdürülmesi için inanılmaz korkunç şeytanî yollara başvuruyor katil İsrail devleti ve Netanyahu ifriti. Bütün kirli, iğrenç çamaşırları ortaya döküldü Batılı liderlerin Epstein belgeleriyle: Biden başta olmak üzere bütün belli başlı Batılı liderlerin nasıl iğrenç bir ağın içinde oldukları anlaşılıyor! Bunlar insan değil gerçekten. Korkunç şeytanî varlıklar bunlar! Katliama neden sessiz kaldıkları şimdi anlaşılıyor: Kirli çamaşırlarının ortaya çıkması korkusu!

Pençe-Kilit Harekâtı bölgesinde teröristlerin alçakça sızma girişimi oldu. 9 Mehmetçiğimiz şehit oldu maalesef. Şehitlerimize Allah’tan rahmet ve kederli ailelerine başsağlığı diliyoruz. Milletçe başımız sağ olsun. Türkiye, mahallî seçimlere girerken, karıştırılacağa benziyor. Bendeniz bu yazıda yaşadıklarımızı bir tarih felsefesi yaparak, uzun soluklu ve kalıcı bir dille anlamlandırmak ve geleceğe ilişkin bir yol haritası çıkarılmasını sağlayacak bir yakın tarih okuması yapmak istiyorum.

“Çocuklarımızdan kalan et parçalarını poşetlere doldurdukları dünya burası. Çok dert ediyorsun burayı” dedi bana. Başkaları “meczup” diyordu ona. Ben “fıtratını korumayı namusu bilen bir salih” demeyi tercih ettim. “İçine doğru kıvrılan bir sincap” da diyebilirdim, insanlar ne dediğimi anlayacak olsaydı.

Cennet mutlak (kayıtsız, şartsız, görecesiz…) ve ebedî mutluluk olduğuna göre dünyada ferdin, topluluğun ve insanlığın refah, sıhhat, afiyet ve saadeti zirvede bile olsa -ki, bu da mümkün değildir, olmamıştır ve demek ki, olmayacaktır- muhal farz olsa bile geçici, göreceli ve kimilerine özel olacağı için dünya cennet olmayacaktır.

“Yalnız Hamas hür, başka hür yok” diyorlar ya el-hak doğru; her ülke bir şekilde bir yerlere bağlı, adım atacağında birçok hesap yapmak durumunda, gruplar, şirketler, holdingler de öyle, “esir, köle”; faydanın, çıkarın, kârın, büyümenin… esiri; “ya tedarik edemezsem, ya satamazsam, ya ambargoya maruz kalırsam…” diye düşünüp duruyorlar.

İlk kez uzaya Türk vatandaşı bir astronotun gönderilmesi, havacılık ve uzay çalışmalarına ilgiyi artırdı. Epey geç de olsa uzay yolu kervanına katılmış olduk. Unutmayalım ki bütün hamleler bir ilk adımla başlar. O ilk adımın atılması için bir fikir ve iradenin buluşması lazımdı ki, içeriden ve dışarıdan bütün engelleme ve sulandırma gayretlerine rağmen nihayet gerçekleşti. Arkası gelecektir inşaallah. Sizi bugün havacılığımızın yakın tarihine götüreceğim. Bir asırdan biraz eskiye.

Yanlış anlamalara mahal vermemek bakımından belirteyim: Halil İnalcık hoca en has cinsinden bir tarihçidir. Osmanlı Devleti’nin Tanzimat’a kadarki siyasî tarihini olduğu kadar iktisat tarihini de onun eserlerine başvurmaksızın yazamazsınız. Yazarsanız eksik kalacağı muhakkak gibidir.

Demek yalnız kuşlar değil, harfler de kaderle uçarmış. Son Osmanlı hattatlarından Behcet-i Arabî veya Arabîzade Mehmed Behcet Efendi, 1893 yılında Urfa’da doğmuş ve 1965 senesinde 72 yaşında vefat etmiş. Kendisi 1973 yılında kaybettiğimiz amcam Abdurrahman Armağan’ın kayınpederiydi. O sırada Urfa’ya Gaziantep’ten misafir olarak gelen annemi Behcet-i Arabî’nin kızı Ayşe yengem babasının bağına davet etmiş. O zaman şehir dışında bir bağları varmış. Oğlu atla gelmiş götürmeye, annemin ata binmesi söz konusu olamayacağına göre oğlu beni kucağına almış, annemle yengem yaya yürümüşler kilometrelerce yolu. (“O zamanın insanları yürürdü”, diyordu annem olayı anlatırken.) Yürümüşler onlar da. Bağa geldiklerinde Behcet Efendi karşılamış, beni kucağına almış, başımı okşamış ve dua etmiş. Maşaallah filan demiş. O kadar yolu geldiklerine göre kalmış da olmalılar/olmalıyım. Yani Behcet-i Arabi Efendi ile aynı evde kalmışım. Bir gün veya belki birkaç gün…

Soykırımcı ve işgalci İsrail ordusunun Gazze’deki insanlık dışı katliamlarını medyadan gördükçe siz de eminim benim gibi ‘Hitler az bile yapmış bunlara?’ (en azından bir kere) demiş olmalısınız. Holokost dedikleri soykırıma uğramış olmayı 75 yıldır dünyanın başına kakarak bir nevi işgal ve katliamlarını meşrulaştıran İsrail ve Siyonizmin hedef tahtasına oturttuğu aleyhinde binlerce film çevirip kütüphaneler dolusu kitap yazdırdığı ve kamuoyunun beynini acımasızca yıkadığını unutmayalım.

Ehl-i sünnet ve cemaat, Peygamberimizin ve ashabının İslam anlayış ve uygulamalarının temel ilkelerini benimseyen ve ümmet birliğini bozmayan, ümmetten ayrılan fırkalara katılmayan “ümmetin ana gövdesini ve İslam anlayışını” temsil etmektedir. Böyle olduğu halde kendi düşüncelerini, görüşünü, yetiştiği çevrenin uygulamalarını dini ölçülerin yerine koyan davranışın “ehli sünnet” anlayışıyla ilgisi yoktur. Anlayış ve idrak sapması vardır. İlmilikten, kitabilikten uzaklaşmanın veya şifahi kültürle yetinmenin getirdiği sapkınlıktır. Allah ve Resulünün ölçüleriyle hareket etmeme, sapkınlıktan sapıklığa götürür.

Kendi düşüncesinin veya bağlı bulunduğu cemaatin dışındaki herkesi dışlama hastalığından bir türlü kurtulamaz haldeyiz. Şu hadisi şerifi zaman zaman hatırlamalıyız: “Yahudilik yetmiş bir, Hıristiyanlık yetmiş iki fırkaya ayrıldı. Benim ümmetim de yetmiş üç fırkaya ayrılacak. Hepsi cehennemlik olacak, sadece benim ve ashabım gibi inanıp yaşayanlar kurtulacak.” Yani Yahudiliğin ve Hıristiyanlığın bozulup hak yoldan çıkması, bu kadar çok fırkalara ayrılmaları sebebiyledir. Resulullah Efendimiz bugünleri görürcesine “Pek çok fırkaya ayrılma benim ümmetimin de başına gelecektir. Helak edici bu musibetten kurtulmanın yolu, Kur’an-ı Kerim’i anlamada Sünnetin ve sahabe uygulamasının ölçü ve örnek alınmasıdır. İhtilafa düştüklerinde bunda birleşmelidirler.” Hadisin açıklaması gibidir.

Ramazan-ı Şerif’in rahmet ve bereket rüzgârlarını/esintilerini/aydınlıklarına kavuşacağımız günlere yaklaşıyoruz. Recep ayına girmemiz, Regaip Kandilini uğurladığımız bu günler aynı zamanda içinde bin aydan hayırlı bulunan ‘Kadir Gecesi’ne de yaklaşıyoruz. İbadetleri belli günlere tahsis etmeyelim. Her günümüz dinimizin yaşandığı yaşatıldığı günler olsun. Sadece bir ayet veya bir hadisle amel edilse toplumun huzur bulacağını unutmayalım. Bazı hadis-i şeriflerin ışığında düşünelim.

Kudüs ve Filistin 1917’den beri işgal altında. Daha önce de 15 Temmuz 1099’da Haçlılarca işgal edilmiş ve tam 88 yıl sonra Hıttin’de Haçlıları yenen Selahaddin Eyyubi tarafından kurtarılmıştı. Bugün de Kudüs-Filistin Selahaddin’de zirve noktasına ulaşan şu dört bilinç ve duyarlılık ekseninde kurtarılabilir:

Mübarek “üç aylar”a girmek üzereyiz. Önümüzdeki Cuma günü 1 Receb. Efendimiz (s.a) bu aylarda şu duayı tekrarlardı: “Allahümme bârik lenâ fî-Recebe ve Şa‘bân ve belliğnâ Ramazan: Ey Allah’ım, bize Receb ve Şaban’ı bereketli kıl ve bizi Ramazan’a eriştir.” (Ahmed b. Hanbel, Müsned, 1/259) Bu bereketli günleri, Ahiret azığımızı çoğaltmak için fırsat bilmeli, “keşke biraz daha fazla hayırlı ameller yapsaydım!” diye pişman olmamak için üç ayları en güzel şekilde değerlendirmeliyiz.

Ne zamandan beri "yıldızlara bakmanın" boş hayal peşinde koşmak olduğu öğretildi bize? Niçin seyrettiğimiz filmlerde, en komik adamlar nişanlılarının evine uçakla dalarlar? Niçin "eller aya, biz yaya" diye hayıflanırken bile, ay veya uzay bizim için hayalden bile uzaktadır?

Epstein Davası ile tüm dünyanın aynı anda konuştuğu küçüklerin cinsel istismarı konusunun ardında, kayıp kişiler ve insan kaçakçılığı gibi devasa konular var... Çocukların seks işçisi ve safarilerde kurban olarak kullanıldığı kapkara, şeytani bir bağlantılar silsilesi bu... Şantaj ağları aracılığıyla; sermayenin, medyanın, trendlerin, politikayla eş güdümlü olarak en üstten ve görünmeyen ellerle idare edildiği iğrenç bir karışım...

Toplumlar, vurucu dalgalarla beraber değişiyorlar. Kendilerini bu dalgalarla tanımlayacak hale geliyorlar. On bir ili vuran deprem bölgesinde toplum, artık deprem toplumu olur. Türkiye'de bunun yakinen yaşadık. On bir ilimizde toplumsal hayata tamamen deprem damgasını vurdu. Kovit zamanlarında da "epitemik toplum" olmuştuk. Şimdi bütün dünyayı saran başka bir bela var: Uyuşturucu. Bu açıdan da artık bir Narkotik Toplum doğuyor.

Post-Osmanlı Ortadoğu'sunda, hep savaş durumu yaşanıyor. Önce işgallere karşı ulusal kurtuluş savaşları verildi. Arkasından darbeler geldi. Nasırcı ve Baasçı rejimler doğdu. Yeni devletler Arap Milliyetçi Sosyalizmi etrafında ve savaşçı komutanlar önderliğinde kuruldu. Saddam, Nasır, Kaddafi, Esad böyledir. Arap-İsrail Savaşları ortaya çıktı. Yıllar sürdü. İsrail, artık savaşın ana aktörlerinin başında yer almaya başladı.

Türkiye, artık emperyalist güçlerin arkasına takılmadığı için kimi zaman doğrudan kimi zaman da dolaylı olarak hedefteki ülke konumundadır. Son olarak emperyalist güçlerin tüm gücüyle desteklediği Gazze soykırımı karşısında sesi en çok ve en yüksek çıkan ülke olduğu için bitme noktasına gelmiş ve kaçacak delik arayan bir terör örgütü eliyle Türkiye tehdit edildi.

Gazetemiz yazarlarından M. Sabri Beşer Bey'in 14 Ocak 2024 Pazar günü saat 11.57 de "Âlim de öldü âlem de!" başlığıyla bir mesajı düştü telefonuma. "Babacığım FARUK BEŞER (Hocamız) emanetini teslim etti. Rabbim rahmet eylesin." diyordu. Faruk Beşer merhumu 40 seneyi aşkın bir zamandan beri tanırım. İlk tanıştığımızda henüz doktora hazırlığı içindeydi.

Hz. Yûsuf köle olarak Mısır’daki Aziz’e satıldıktan sonra onu satın alan kişinin eşi nedeniyle zor bir imtihan geçirmiştir. Bu konu Yûsuf sûresinin 24. ayetinde vurgulanan önemli bir tema olarak öne çıkmaktadır. Bu ayet bağlamında bu yazıda Hz. Yûsuf'un sahip olduğu iyi niteliklerin toplumsal ve bireysel düzeyde nasıl bir etki yarattığı, ahlaki sorumluluklar bağlamında nasıl bir duruş sergilediği ayrıntılı olarak incelenmektedir. Bu çalışma, Kur'an'ın kendi içinde nasıl tefsir edildiği ve anlaşıldığı konusunda “Kur'an’ın Kur'an ile tefsiri” yöntemini kullanarak, Hz. Yûsuf'un asil ahlaki duruşunu ortaya koymayı amaçlamaktadır. Elde edilen bulgular, Hz. Yûsuf'un iffet sınavından başarıyla geçtiğini, sınav öncesi, sınav sırası ve sonrasında “ihlaslı kılınmış bir kul” olduğunu ve gençlere güzel bir rol model olarak sunulabileceğini göstermektedir.

Gazze’yi konuşmayı, Gazze üzerine müzakereyi, muhasebeyi, dertleşmeyi sürdürüyoruz. Dikkatle takip etmeyi, her durumda hamd etmeyi ve İbret almayı gerektiren günlerden geçiyoruz. Yaşadığımız bu süreç bizi mutlaka çokça düşündürtmeli, hatta sarsmalı.

Ben-i İsrail bir kavim olduğu halde, Rabbimizin onlara hitap ederken kavim yerine “israil oğulları” demesini anlamaya çalışacağız. Kur’an-ı Kerim’de israil kavramı kırk üç yerde geçmektedir. “Ey israil oğulları” terkibi altı yerde geçer. Mekki ve Medeni ayetlerde israilden bahseder. Ancak “Ey İsrail oğulları” terkibi ise sadece Medeni ayetlerde bulunmaktadır. İşin çilingiri, beni israilin kötülendiği yerde bu terkibin zikredilmiş olmasıdır.

Yıldırım Orduları Grubu, I. Dünya Savaşı’nda Osmanlının Filistin-Suriye-Irak cephelerini korumak için kurduğu son ordudur. Görev sahasında Irak varsa da sadece Filistin ve Suriye’de görev yapmış ve bu bölgeleri İngilizlere bırakmıştır. 24 Haziran 1917’de Halep’te Osmanlı ve Alman subaylarının buluşmasıyla oluşturulan Yıldırım Ordularının gerek komuta heyeti gerek Filistin ve Suriye’deki faaliyetlerinin bugünkü Filistin davası için oluşturduğu zemin, bugüne kadar hep gündemde kalmasına yol açmıştır. Birinci Dünya Savaşı, Osmanlı ordularının başında yabancı subayların (Alman generallerin) bulunmasıyla Osmanlı savaş tarihinde oldukça farklı bir örnektir.

Gerçekten yazıklar olsun bize! Hiç kimse alınmasın, kendi kendimize söylüyoruz bunları. Evet, yazıklar olsun bize! Çünkü içinde bulunduğumuz durumu bu sözlerden başka bir şeyle izah edemeyiz. Taş üstünde taş kalmadı, şehid sayısı yirmi üç bini aştı, enkaz altındakiler hariç. Yüz bine yakın yaralı, yüz binlercesi de açlıktan ve hastalıktan ölmeyi bekliyor.

Türkiye, herhangi bir İslâm ülkesi değil. Medeniyet-kurucu, (medeniyetin istikametini, yönünü, yörüngesini ve ruhunu yitirmemesini sağlaması anlamında) medeniyeti-konumlandırıcı ve her tür saldırıya karşı medeniyeti-koruyucu roller üstlenmiş tarih yapıcı bir ülke, böyle bir tarihin mirasçısı. Bin yıl İslâm’ın bayraktarlığını yapmış, hilâfeti devraldıktan sonra Müslümanların hâmisi, korucuyu-kollayıcısı olmuş bir umut. Adı, İslâm’la özdeşleşmiş, kaderi İslâm’la belirlenmiş, geleceği İslâm’a endekslenmiş bir ruh.

Sürrealist ressamlar çok erken yaşamış göçmüşler bu dünyadan! Türkiye’ye, özellikle de son yarım asırda yaşadıklarımıza bakarak konu bulmakta da, “konu mankeni” bulmakta da zorlanmazlardı sürrealist ressamlar oysa!

Zeki bir Osmanlı subayı olan Mustafa Kemal, şimdiki ahmak Kamalistlerin aksine, “hilâfet” dediğimiz politik makamın ne işe yarayacağını bildiği için halife olmak istemişti. Bunun niçin mümkün olmadığını, o esnada memleketin ikinci adamı olan Kazım Karabekir Paşa, hatıratında bütün detayıyla anlatıyor.

Bu kadar cehaletle ancak tımarhanede yaşanabilir diyeceğim ama deliler yurdunda dahi belli bir zekâ katsayısı mevcuttur. Nitekim Peyami Safa şu muhteşem cümlelerle aradaki farkı vurgular: “Delilik şüphesiz aptallıktan iyidir. Delilik var olmuş bir zekânın yok oluşudur; aptallık, var olmamış bir zekânın var olmamaya devam edişidir. Deliliğin hiç olmazsa mazisi şanlı. Aptallığın şerefli bir tarihi bile yok.”

Şahısları putlaştırmadan kurtulamadınız. Reis’i yalnızlaştırmaktan da. Son yaşanan/yaşatılan olayları tahlil ettiğinizde ne hallere düştüğünüzü görürsünüz. Sadece Ömer Çelik’in açıklamalarına bakın. ‘Hilafet diye bir gündemimiz yok. Bu siyasi mesajların karşısındayız. Bizim temel meselemiz, Türkiye’nin laik demokratik vasfının güçlendirilmesidir’ diyor. Yazıklar olsun. Öbür âlemde dindar insanlara baskı için gerekçe gösterilen Laikçi kanunlarla hesaba çekilmeyeceğini bilmez misin, nasıl düşünmezsin.

Geçen haftaki yazımın devamını yazarken son yaşadığımız olaylarla ilgili bizim entelektüelimiz Yusuf Kaplan hocamızın şu cümleleri, makalemde vurguladığım ve başlığa koyduğum konuyla da irtibatlı olunca yazıma hocamızın cümleleriyle başlayayım.

Başlığı okuyanın zihninde canlanan ilk siluet, sadece gözleri ve sağ işaret parmağı görünen Gazze direnişinin sembolü Hamas/İzzeddin Kassam Tugayları Sözcüsü Ebû Ubeyde olmalıdır. İşte biz, ona bu ismi veren büyüklerinin, kendisine benzemesini istedikleri, ashabın önde gelenlerinden Ebû Ubeyde b. El-Cerrah’ı (r.a.) tanıtmak istiyoruz. Ebû Ubeyde Âmir b. Abdillâh b. el-Cerrâh el-Fihrî el-Kureşî’nin hayatını, merhum Prof. Dr. Ahmet Önkal’ın TDV İslam Ansiklopedisi’ndeki makalesinden özetliyoruz: Hicretten kırk yıl önce Mekke’de doğdu. Kureyş’in Benî Hâris b. Fihr kabilesinden olan Ebû Ubeyde’nin soyu, Resulullah’ın (s.a.) onuncu dedesi Fihr’de birleşir. Cahiliye devrinde Mekke’de okuma yazma bilen birkaç kişiden biriydi.

İsrail'in zulümlerine her baktığımızda artık bu kadarı da olmaz diyoruz. Ama daha fenasını bulup çıkartıyorlar her seferinde karanlıklardan... Bunu mükemmel bir gelecek -Vadedilmiş Topraklar- için yapıyorlar... Bir siyasi mühendislik eseri olarak kundaktaki bebekleri dahi öldürerek, Filistin'i Filistinsizleştirme projesini uyguluyorlar... Ne kadar da kendilerinden eminler, güçlerinden kibir duyan bir sarhoşluğun içindeler! Peki biz neyi unuttuk?

1 ay sonra dünya yok olacak deseler neler düşünürdük? Nelerin peşine koşardık? Kaçırdıklarımız, pişmanlıklarımız, özürlerimiz, dikkat ve rikkat etmediklerimiz, çok uzun ve çok geniş olduğunu zannettiğimiz zamanın aslında ne kadar kısa ve ne kadar dar olduğunu fark edişimiz, hayallerimizin yangını, geleceğe ve yaşlılığımıza ertelediğimiz maddi-manevi yolculuklarımız...

Her şehir insanlarla yaşar. İnsanlarla yaşadıkça hayatını sürdürür. Gazze de öyle. İnsanlar Gazze'de katlediliyor. Gazze'de soykırımdan geçiriliyor. Gazze'de evleri başlarına yıkılıyor. İçinde insanın kımıldandığı ne varsa yerle bir ediliyor. Şehir insansız hale getiriliyor. Şehir bir hayalete ve harabeye dönüşüyor. Sanki adı efsanelerde ve savaşlarda geçen, Moğollar tarafından yakılıp yıkılan bir şehir. Gözümüzün önünde her gün katledilen şehir, tarihin zulmünden bugüne fırlamış gibi. Vahşi barbarların yakıp yıktığı harabeleri seyrediyoruz. Kitaplarda okumuyoruz barbarlığı. Her saat ekranlarda seyrediyoruz. Şehir katilleri, vahşetleriyle gurur duyuyorlar. Tehdit ediyorlar, katlediyorlar, yıkıyorlar. Canlı yayınlarda bir arkaik vahşet seyrediyoruz.

Kendi tarihinin ve dininin cahili çevreler yine Atatürk istismarı yaparak konuyu hilafete getirdiler. Nefret ettikleri Kur'an alfabesiyle yazılan kelime-i tevhidi hilafet bayrağı ilan ederek cehaletlerini bir kez daha gözler önüne serdiler. Tamamı hukukçulardan oluşan bir baro aynı cehaletten yola çıkarak kınama yayınladı ve Müslüman olmanın giriş cümlesi olan kelime-i tevhid hakkında suç duyurusunda bulundu!

Bazen notlarımı Osmanlıca tutuyorum. Geçenlerde bir TV programında da Osmanlıca notlar aldım. Program bitince masadan kalktım, peşimden masayı toplayan hanım koşarak geldi, "Bunlar Kur'an değil mi çöpe atmayayım?!" diye sordu. "Hayır! Bildiğin Türkçe notlar." dedim ama o hâlâ tereddütlüydü. Bizim mümin insanımız Kur'an alfabesini görünce yazılanı Kur'an zannedip hürmet gösterir.

7 Ekim Aksa Tufanı Operasyonu’ndan bu yana üç ay tamamlanıyor. 3 ay boyunca dünyanın birinci gündemi, Gazze direnişi ve bu direnişin muharibler ve siviller arasındaki koordinasyon hikmeti, ve dahi bu direnişe birinci derecede manevi güç sağlayan İslam vakıası.

Sosyoloji derslerimi sürdürürken ara ara çeşitli metaforlara ihtiyaç duyuyorum, çünkü öğrencilerime metafor üzerinden kavrayış hakimiyeti kazandırmak öncelikli amaçlarım arasında yer alıyor. Bu sebepten, hemen her dönem başında bütün öğrencilerim ile bir araya geldiğimde muhakkak kalem ve silgi metaforunu anlatmışımdır. Tükenerek, umut aşılayabilmenin ama aynı zamanda hataları telafi etmenin hata yapanı da hatayı telafi etmeye çalışanı da ne kadar yorduğunu ortaya koyan harika bir mizansendir.

Jeologlarımızı cân ü gönülden tebrik ediyorum... “Jeolog” derken sismolog, sedimantolog vesaire bütün yer ve deprem bilimcilerini kastediyorum ve hepsine hakikaten bütün samimiyetimle “Bravo’” diyorum... Zira artık hemen her yer sarsıntısından sonra “Ne oluyor, büyük deprem geliyor mu?” dendiğinde sadece birkaç dakika içerisinde TV ekranlarında oluveriyor ve bizleri irşad buyuruyorlar!

Gazze’de insanlık, tarihin en zor sınavını veriyor. Bunun en büyük sacayağı şüphesiz ki Müslümanlara bakan yönüdür. Kur’an, toplumları itaat-isyan bağlamında değerlendirirken ilkesel bakar.  Gazze başta Müslümanlar olarak, bugün insanlığı eğiten bir mektebe dönüştü. Öncelikle dünya insanı, nasıl bir küresel siyonizm mali sömürüsü kıskacında ezildiğini gördü. Genelde dünya, özelde Müslümanlar üst kimlik edinme krizini fark ettiler. İşte bugün batının özelde Müslümanlara, genelde tüm dünyaya dayattığı “ulus” üst kimlik acısını hep beraber çekmekteyiz. Bir şeyi dayatmak ile kabullendirmek başka şeylerdir. Bugün en acı olan, İslami kesimlerin dahi bundan etkilenmeleridir. 

Müsaadenizle bugün bir daha topa girmek istiyorum. Biliyorum bazı kardeşler benim topa girmemi hiç istemiyorlar, futbol dünyasının ağzıyla saldırıya uğrayacağımdan korkuyorlar, ama neye mal olursa olsun gireceğim. Hatta bir adım daha ileri giderek iptal olan bu maçın nerede oynanması gerektiğine dair ben de kafa yordum; en uygun yerin Telaviv olduğuna kanaat getirdim.

Büyük şairimiz Mehmed Âkif Ersoy her yıl aralık ayının son haftasında -ölüm yıl dönemi olması dolayısıyla- hayırla yad ediliyor. Çeşitli kuruluşlar onun hakkında anma ve hasret giderme programları düzenliyorlar. Bütün bu kültürel faaliyetler ise, milletimizin merhuma duyduğu muhabbeti canlı tablolar halinde gözler önüne seriyor.

Milli Mücadele’nin temelinin din olduğunu Eşref Edip’ten beri konuşuyoruz. Bu defa da İstiklal Harbi’nin Doğu Cephesi komutanı Kâzım Karabekir Paşa anlatsın. 

Akit TV Haber Koordinatörü Muharrem Coşkun ile Serkan Okur’un Gün Ortası programında Kur’an ve İstiklal Marşı şairimiz Mehmet Akif Ersoy’un vefat yıldönümü münasebetiyle çoğumuzun bilmediği hakikatleri konuşmaları tebriğe takdire şayandır. Belgesel gibi hazırlanan ismi de “İrtica 906” olan Mehmet Akif’in hayatında bilinmeyen gerçekleri ortaya koydukları bu kitabın da mutlaka okunması/okutulması gerekiyor.

2022-2023 sezonu Süper Lig şampiyonu Galatasaray ile Fenerbahçe, Turkcell Süper Kupa Finali'nde Suudi Arabistan'ın başkenti Riyad'da yapılacak maçın 'futbol sadece futbol değildir' mottosunun tezahürü olarak iptal edildi. İptal gerekçesi ilginç, gerekçe ne stadın eksikliği, ne hakemler, ne de futbolla ilgili herhangi bir şey. Gerekçe, Galatasaray ve Fenerbahçe'nin, son anda Atatürk tişörtleri ve pankartlarla ısınmaya çıkma talebine Suudili yetkililerin izin vermemesi!

Yıl 2005… “Bir şehidin gözlerinde görüyorum hayatı” başlıklı bir yazı yazmıştım… Yaşama tutkusu ve ölüm korkusuyla bin yıl yaşamak isteyen Yahudilerle, gerçek yaşam için ölümün üstüne üstüne yürüyenlere dair… “Size hayat veren şeylere sizi çağırdığında Allah ve Rasûlüne icâbet edin” diyordu ya Rabbimiz; ölüyü ve diriyi, kazancı ve kaybedişi ve daha nice kelimeleri gerçek anlamlarıyla bize öğrettiği Kitabında…

Frenklere bakın! Dinleri için nasıl gözleri dönmüş savaşıyorlar; oysaki biz Müslümanlar cihat yolunda hiç de ateşli değiliz.                                                                              Selahaddin Eyyübi[1]   Siyonist İsrail’in ırkçı kin kültürünün köklerini sergileyen Roger Garaudy, şeytani bir ideoloji olan küresel Siyonizm melaneti üzerine kurulmuş olan İsrail’i kendi bilgi, belge ve arşivleriyle niyetlerini ortaya çıkaran “Siyonizm Dosyası,  İlahi Mesajlar Toprağı Filistin, İsrail Mitler ve Terör ve İsrail Sorunu” adlı eserleriyle Siyonistlerin çanına ot tıkamıştır.

Bu hafta Âkif'i andık Türkiye'nin dört bir yanında. Aslında dünyada desek yeridir. Çünkü Türkiye Yazarlar Birliği, Mehmet Âkif kutlamaları çerçevesinde Buhara, Taşkent, Bakü, Kosova, Burdur ve Ankara'da önemli toplantılar düzenledi, sempozyumlar yaptı. Birçoğuna ben de katıldım ve tebliğler hazırladım. Hafta içi iki gün de Ankara Sosyal Bilimler Üniversitesinde bilgi şöleni yapıldı (rektör Kazım Arıcak Hocam baştanbaşa programa katılarak alakadar oldular), Taceddin Dergâhı'nda Kur'an'lar okundu, konuşmalar yapıldı. Sempozyuma edebiyat, sosyoloji, tarih, felsefe gibi farklı alanlarda akademisyenler çeşitli tebliğleriyle katıldılar.

Kilise, diz çökenlerin tarihidir âdeta. İlk büyük diz çökme, İznik Konsülünde gerçekleşir. Sonra seküler çağda devletin önünde gerçekleşir. Kapitalizm ile beraber de Protestan ahlakına dönerek diz çöker. Weber, bunun sosyolojik teorisini yapar. Olmayan bir şeyin teorisini yapacak hali de yok.

Ülkemizdeki seküler kesimin bu ülkenin asli unsuru olan İslam'a ve dindar Müslümanlara karşı beslediği kin ve nefret gün geçmiyor ki sırıtmasın. Tıpkı İsraillin Filistinlilere insan muamelesi yapmadığı gibi bu kesim, dindar Müslümanı insan olarak görmüyor, ortadan kaldırılması gereken bir varlık olarak görüyor.

Yunus Emre, 13. yy'da, Anadolu ve Rumeli'nin İslamlaşmasının öncü isimlerindendir. Hacı Bektaş Veli gibi, Horasan erenlerinden tevarüs ettiği geleneği, şiir diliyle topluma yansıtmıştır. Türkçenin en saf, arı duru mısralarıyla, fetret dönemlerinde bile, milli bir dil olarak, birlik beraberliğin sağlanması imkânını kurmuştur. Bugün konuştuğumuz dilin yününü eğirip, kilimini dokuyan, söz ile insan imar eden, gönüller Sultanıdır Yunus Emre.

Bugün de Gazze ve Filistin’deki müminlere çoluk-çocuk, yaşlı ve kadın demeden her türlü işkenceyi reva gören ve oturup onları seyreden Siyonist Yahudiler, sırf Azîz ve Hamîd olan Allah’a iman ettikleri için onlardan intikam alıyorlar. Ama Allah Teâla, akla hayale gelmedik işkencelerle katledilen Filistinlileri ve tüm şehid müminleri Cennetle müjdeliyor. İnkârcı zalimleri ise Cehennemde can yakıcı bir azap bekliyor. 12. ayet ve devamından ilhamla; “yakalaması çok şiddetli” olan ve “dilediği şeyleri mutlaka yapan”, “Şerefli Arş›ın sahibi” Rabbimizin bu katil Siyonistleri de “arkalarından kuşatmasını”yürekten istiyoruz.

Yüce dinimiz İslam’ın hedefi, Kur’an ve sünnet çerçevesinde bir Müslüman kimliği inşa etmektir. Bu kimliği inşa ederken de İslam’ın temel ölçüsü, Allah Resulü ile hayat bulan ahlaki ilkelerdir. Dinimiz, bizi biz yapan bu evrensel değerlere sahip çıkmayı, öz benliğimizden uzaklaştıracak her türlü söz ve davranıştan kaçınmayı emreder. Yılbaşı dolayısıyla yapılan dinî ayine katılan (Hristiyanlarla beraber bu toplu ibadeti yapan) Müslümanlar en azından haram (büyük günah) işlemiş olurlar. Bu hükmün akla ve vahye dayalı delillerini zikretmeye bile gerek yoktur. Dinî âyîne katılmadan yılbaşı dolayısıyla toplantı ve eğlence yapan Müslümanlar, bu eğlencelerde ayrıca hiçbir haram işlemeseler dahi, kökeni dinî (İslâm’dan başka ve ona göre bugün muteber olmayan bir dine dayalı) olan bir faaliyete katıldıkları ve başka dinden olanlara -dinle ilgili bir konuda- benzer hale geldikleri için günah işlemiş olurlar. “Bir din ve kültür topluluğuna kendini benzetenler onlardan sayılır” mealindeki hadis bu davranışı yasaklamaktadır.

Ülkemizdeki seküler kesim bu ülkenin asli unsuru olan İslam’a ve dindar Müslümanlara karşı beslediği kini ve nefreti her gün işgal ettikleri konumlarıyla yaygın hale getiriyor. Tıpkı İsrail’in Filistinlilere insan muamelesi yapmadığı gibi bu kesim, dindar Müslümanı insan olarak görmüyor, ortadan kaldırılması gereken bir varlık olarak görüyor.

“Tarih kitabının bir sayfasında Sütçü İmam’ın Maraşlı kadınların çarşafını açmaya kalkan Fransızları vurduğu bir kahramanlık olarak anlatılırken başka bir sayfasında kadınların çarşafını açınca medeni/çağdaş olduğumuz yazıyor. Asıl soru şudur: Fransa mı bizi işgal etti yoksa biz mi Fransız olduk?”

Siyonist işgalci her savaş nöbetinde kendince bir yöntem geliştiriyor. Vahşette sınır tanımadığı ve bir savaş ahlâkı olmadığı için onun açısından önemli olan yıldırma, tehdit ve elde edeceği stratejik faydadır. Yerine göre Firavun’un İsrail oğullarına yaptığı gibi, “bu çocuklar büyüdüklerinde bizimle savaşacaklar, biz onları savaşabilecekleri yaşa gelmeden öldürelim”

Bütün Müslümanlara diriliş ümidi bahşeden bir devletimiz var. Dinimize ve ülkemize göz diken ötekileri bir yana ayıralım, Müslüman olmayan halkların insaf sahibi olanlarının takdirle takip ettikleri bir devletimiz var. Bir zamanlar uluslararası ilişkilerde adı sanı geçmez iken en iri devletlerin bile itibar ettikleri, duruş, tercih ve tutumu ile yakından ilgilenmek ihtiyacı duydukları bir devletimiz var. Allah’ın nimetini, lütfunu esirgemediği, dört mevsimi olan ve hayat için vazgeçilemez her ürünü bulunan bir ülkemiz, bir coğrafyamız var. Bütün örselenmişliğine rağmen dinimiz, şanlı tarihimiz, asîl medeniyetimizden kalan bir kısım değerleri koruyan bir halkımız var… Bardağın dolu tarafı ümit verici.

“Gazze’deki çocuklarımızı kimler niçin öldürüyorsa kahraman askerlerimizi de onlar, aynı sebeple öldürüyor! Gazze’deki mücahitler nereyi nasıl savunuyorsa kahraman askerlerimiz de orayı öylece savunuyor!” Bugünkü cümlelerim bunlar olsun ve hemen söyleyeyim: Bu cümlelerde anlaşılmayacak hiçbir şey yok.

Mehmet Akif Ersoy’un hayat hikâyesi, bu ülkenin yaşadığı ya da bu ülkeye yaşatılan bütün savrulmaların ve travmaların, umutların ve korkuların, direnişlerin ve diriliş gayretlerinin hikâyesidir. Bizim trajedimizin sarkastik boyutlar kazanan umut dolu, her şeye rağmen umudunu yitirmeyen hüzünlü, acıklı bir hikâyesi…

İlim adamlarımızın; tarihçilerimizin ve sanat erbabının okullarımızda görevlendirilmesi, öğrencilere derslerinin yanı sıra milli ve manevi konularda da ufuk açıcı konuşmalar yapması güzel bir uygulamadır. Son günlerde Milli Eğitim Bakanlığı, Diyanet’le de işbirliği yaparak böyle bir faaliyete başladı. Lakin bu eğitim hizmeti Sözcü ve Cumhuriyet gibi gazetelerin köşe yazarlarını çok rahatsız etti. Bunlar her gün köşelerinde eğitim dinselleştiriliyor, laiklik elden gidiyor, tarikatlar ortalığı istila ediyor diye vâveyla koparıyorlar.

Filistin, 20. yüzyılın başlarından itibaren bir işgal değil, iki işgal yaşadı: Zihinlerin işgali ve toprak işgali. Filistin’de zihinlerin işgali, toprakların işgalinden önce başladı. Yahudiler, örgütlü bir şekilde Filistin’e yerleşirken ve Filistin’e yerleşen Yahudiler, örgütlenip Filistinlileri Filistin’den çıkarma planı yaparken 1923’te Filistin Komünist Partisi’ni kurdular.

İlçe müftüsü olarak görev yaptığım Gürün’ün birkaç köyünde başka yerde görmediğim bir adetinden çok etkilenmiştim. Köyde bir düğün yapılacağı zaman erkek ve kız tarafından birer temsilci o yıl köyde cenazesi olan haneleri ziyaret ederler ve “Acınızı biliyoruz, eğer müsaade ederseniz düğün yapacağız!” diye hepsinden izin alırlarmış, cenaze taze ise, üzerinden çok vakit geçmemişse izin almaya bile gerek duymadan düğünlerini daha sonraya ertelerlermiş. Zannedersem insan olan herkes etkilenir bundan.

Bir yere kaydedin; Gazze’yi unuttuğumuz an bizim de unutulduğumuz an, bizim de tükendiğimiz an olacaktır. Gazze’yi unuttuğumuz an artık tarih sahnesinde Müslüman kimliğimizle var olmamızın sonu olacaktır.

Mali yardımların bazen gizli bazen de açıktan verilmesi gerekir. İslam iktisadının temeli her amelde olduğu gibi, imana dayanır. İmanın yüklediği mali durum bazen nisaba, bazen imkana, bazen gizli, bazen de açıktan vermeyi ön görür. Normal durumlarda yapılan yardımların gizli yapılması gerekir. Ama cihad zamanı veya zaruri ihtiyaçlarda ise açıktan açığa verilmesi evla olur.

Duhok İslâmî İlimler Fakültesinin girişine asılan Mescid-i Aksâ posterinin üzerinde şu ifade yazılıymış: “Hz. Ömer fethetti; Selâhaddin özgürleştirdi, şimdi kim kurtaracak?” Kudüs’ün hâlihazırdaki üçüncü kurtuluş mücadelesi, XIX. Yüzyılda Siyonist stratejinin oluşmasıyla başladı. Mücadelenin ilk safhasını Osmanlı Devleti nezdinde Sultan Abdülhamid Han’ın Filistin topraklarının Yahudilere satılmasını engelleme çabası oluşturur.

Filistin’de bir eski Roma arenası misali insanlığın gözü önünde katliam yapılıyor. Katliam, ABD ve israil yanlılarınca resmen alkışlanıyor. Dünya bu kirliliği ilk kez yaşamıyor ve Filistin, bu acıları ilk kez görmüyor.

Filistin’i kurtaracak Filistinlilerden başkası olamaz. Elbette diğer Müslüman halklar ve ülkeler yardımcı olabilirler fakat bu görev öncelikle sürgün hayatı yaşayan Filistinlilere aittir.

“Yaşlı Kızılderili reisi kulübesinin önünde torunu ile oturmuş, az ötede boğuşan iki köpeği birlikte izliyorlardı. Yaşlı reisin sürekli göz önünde tuttuğu köpeklerden biri beyaz, diğeri ise siyahtı. Çocuk, köpeklerin kulübeyi korumak için var olduğunu düşünmüştü. Oysa bir köpeğin bu iş için yeterli olacağını, öyleyse diğerine neden gerek olduğunu düşündü bir an. Hem neden köpeklerin renklerinin siyah ve beyaz olduğu sorusu kafasına takılmıştı. Merakını gidermek için aklındaki soruları dedesine bir bir sordu. Yaşlı reis: “Onlar benim için iki simgedir evlat. Beyaz iyiliğin, siyah ise kötülüğün simgesi. Aynen şu gördüğün köpekler gibi, iyilik ve kötülük de sürekli mücadele edip durur” diye cevapladı torununu. Çocuk dedesinin bu açıklaması üzerine merakla bir soru daha sordu: “Peki sence hangisi kazanır bu mücadeleyi?“

Son dinsizlik çıkışları bizdeki gâvurların hiçbir yerde bulunmayan, görülmeyen gâvurluk olduklarını gösteriyor. Hiçbir kutsalı olmayan, nefsin kölesi olan, Allah’a kulluk ile ilgisi olmadıkları için esfeli sâfilîn’e gidecek bu güruh, konu mankenleriyle Müslümanları tahrik etmektedirler. 28 Şubat’ta yapılanları isim ve manken değişiklikleriyle tekrar etmektedirler. Orduya sızan ‘teğmen artıkları’ Kemalizm’in uşaklığını yaparlar, aydın geçinenler her millî ve manevi değere dil uzatırlar. İtliklerini de ortaya koyarlar. Basında yer tutmuş, sosyal medyada salyalarını akıtırlar. Biz Mümin kimliğimizle bu hilkat garibelerine cevap vermeye mecburuz.

Doğrusu, neredeyse iki yıldır Boğaziçi Üniversitesi’nde akademik kadronun neler döndürdüğünü, benzerini ancak Siyonist İsrail’in medya propaganda-larında görebileceğimiz yalanları nasıl dolaşıma soktuğunu, üstelik bu dolaşımın hangi mekanizmalarla hayata geçirildiğini çok yakından izliyorum.

Gazze’de çocuklar, kadınlar barbarca bir soykırıma tabi tutuluyor ama Müslümanlar bu barbarlığa, köleleştirmeye karşı canlarıyla, kanlarıyla destansı bir direniş mücadelesi veriyorlar. Gazze, böylelikle insanlığın ruhu olduğunu ispatlıyor. Bizim bazı televizyonlarımız İslâm’ın asil değerlerinin sunduğu bu direniş ve diriliş ruhunu, bu destansı mücadeleyi anlatacaklarına, insanlığın haysiyetini koruyan bizim İslâmî değerlerimizi aşağılamayı tercih ederek ne kadar aşağılık olduklarını ispat etme yarışı sergiliyorlar!

Boykot, artık hayatımıza tam olarak girmeli, daha da önemlisi hayatımızın değişmez bir parçası olmalıdır. Aslında Gazze katliamından önce girmeli ve yerleşmeliydi hayatımıza.

At gözlüklü yalan tarih mahkumları, bütün bu gerçekleri ters yüz ederek Şeyh Said'e öfke kusmaktadır. Çünkü onlara göre, İslâmiyet'i ve onun hamisi olan Hilafet'i savunan Şeyh Said'in suçu(!) çok ağırdır! Kaynak: Yalan tarih mahkumlarına göre İslâmiyet'i ve Hilafet'i savunan Şeyh Said'in suçu(!) çok ağırdır!

Jonathan Cook, Siyonist ordunun Siyonistleri öldürdüğünün kanıtlandığını vurgularken bu gerçeklerin itinayla gizlendiğini ifade ediyor. Kaynak: Batı medyasının "aktarmamayı" tercih ettiği gerçekler!

Gazze'de toprağa diri diri gömülen insanları, yakılarak öldürülen çocukları, keskin nişancılar tarafından vurulan nineleri gördükçe, insanlığımdan utanıyorum... İnsan bu kadar kötü müdür gerçekten, bu kadar kötü olabilir mi? Bu soruyu içimden başımı döndüren burgaçlarla soruyorum soruyorum...

Mevlana'nın ölümünün 750. yılını kutluyoruz. Kutlanan ölümü değil, sevgilisine kavuşma gecesi. Yani Şeb-i Arus. Türkiye'de sempozyumlar, çalıştaylar, paneller gerçekleşiyor. Toplum, yeniden kültürel ve sosyolojik derinliğiyle barışıyor.

10 Aralık İnsan Hakları Günü'nde Beyazıt'tan Ayasofya'ya bir Gazze yürüyüşü yapmıştık. Bir hafta sonra 17 Aralık Pazar günü bu kez Fıstıkağacı'ndan Üsküdar Meydanı'na bir Gazze yürüyüşü yaptık. Başlangıç Fıstıkağacı'ndan dendi ama kortejin bir ucu Bağlarbaşı'na dayanmıştı. Ben Fıstıkağacı yakınlarına yüksekçe bir yere çıkıp kortejin sonunu bekledim. Doğrusu bu yürüyüş daha düzenli ve daha etkileyiciydi. On binlerce sivilin gönüllü olarak katıldığı bu yürüyüş bana da moral verdi desem abartmış olmam.

Dünya İnsan Hakları Günü'nde (10 Aralık Pazar) Özgür Filistin Yürüyüşü'ne katıldım. Beyazıt'tan Ayasofya'ya kadar yürüdük. Binlerce insan vardı. Her yaştan gönüllü insanlar. Gençler, ihtiyarlar, çocuklar. Kiminin elinde Türk bayrağı, kiminin elinde Filistin bayrağı, kiminin elinde pankartlar. Sloganlar ata ata, tekbir getire getire Ayasofya'ya vardık.

363 km2 yüzölçümündeki Gazze şeridi 2,3 milyon nüfusa sahip. Tarih boyu Filistin’deki idarî birimlere bağlı kalmış; ticarî ilişkileri ise daha çok Mısır’la olmuş. Süveyş Kanalı’nın açılmasından önce Mısır, Suriye ve Anadolu’dan gelen ticaret ve hac yollarının birleşme noktası olarak hareketli günler yaşamış.

Şeyh Said’in idamı münasebetiyle yapılan konuşmalar, doğruyu söyleyen milletvekilinin istifa ettirilip gerçekleri söylemesine tahammülsüzlük beni “mâzi-hâl-istikbal” köprüsünden geçmeye mecbur etti. Buyurun beraber tarihi hakikatlere göz atalım.

İnsanlık, İslam’a yaklaşmadan, bir başka deyişle İslam’a olan uzaklığını azaltmadan hiçbir meselesini çözemez. Evrensel gerçek budur. Bu medeniyeti teknoloji kurtarmaz. Böyle giderse teknoloji kendi pisliğini bile temizleyemez. Denge bozulmuşsa hızın artması sadece felaketli neticeleri çabuklaştırmaya yarar. İslam “dinlerden bir din” değildir. İslam, hayatın uzağında veya dışında birtakım dar alan alışkanlıklarıyla veya merasimleriyle yaşanabilecek bir din değildir. Hayatın bütün zamanlara ve mekanlara şamil hakikatidir. Dünyanın sancısı, İslam’a, Kur’an’a yaklaşma ihtiyacının sancısıdır. Yaşanan her olayda bunu görürüz.

Kayyım idaresinde bulunan Diyarbakır Belediyesi’nin yaptırmakta olduğu bir caddeye “Şeyh Said Bulvarı” adını koyacağı haberi bomba gibi patladı. ‘O hainin adını caddeye nasıl koyarsınız?’ diye diklenenleri mi istersiniz yoksa kendi tarihinden utanan Türkiye Komünist Partisi (TKP) gibi Şeyh Said’i ‘Vahdettin’in adamı’ ilan edenleri mi?

“Kur’ân, San’at ve Güzellik” başlığını hem İlahî Kitabın söz ve muhteva güzelliğini, hem de bu güzel Kitab’a göre güzellik kavramını ifade etmek üzere kullanıyoruz.

Yok öyle alışmak. İnsan Gazze’deki soykırıma alışırsa, alışmaya başlarsa insanlığını rafa kaldırmış olacak çünkü. Üstelik dünyanın dört bir yanında sokaklar, meydanlar, caddeler, salonlar İsrail karşıtı, soykırım karşıtı, insan yanlısı, insanlık yanlısı insanların çığlıklarıyla, sözleriyle, sloganlarıyla doluyken Türkiye’de eylemliği azaltmak bize, bizim gibi bir millete asla yakışmaz.

Gündemim Gazze. Başka bir şey için pek toparlayamıyorum zihnimi. Boykottu, eylemdi, grevdi, sıradaki planlamaydı derken “iyi ki Allah benim, tarihin bu olağanüstü anında, Gazze’den başka bir şeyle meşgul olmama izin vermiyor” diyorum.

Tarih felsefesi yapacağım bu yazıda. Verili gerçeklerden yola çıkarak cümle kurmaya çalışacağım. TÜRKLERİN İSLÂM’A GİRİŞİ VE İSLÂM’IN YÜKSELİŞE GEÇİŞİ… Birinci Medeniyet Krizi sırasında Türkler umuttu, umut olduklarını göstermişti bütün dünyaya. Türklerin Müslüman olmaları, küresel dengeleri yerle bir etmeye yetmişti: Türklerin İslâm’a girişi, hem Haçlı ve Moğol saldırıları nedeniyle bir türlü toparlanamayan, paramparça olan, tarihten silinme tehlikesiyle karşı karşıya kalan müslüman toplumların silkelenip kendilerine gelmelerine, hem de toparlanıp ve bütün âlem-i İslâm’ı toparlayıp ayağa kaldırmalarına yetecek kadar büyük bir hâdise idi. ...

Allah Teala dinini bizimle devam ettirmeye mecbur mu? Yani Allah Azimüşşan İslam dinini bugünkü mevcut Müslümanlarla sürdürmeye (haşa) mahkûm mu? Bizim yerimize başkalarını getirmeye gücü yetmez mi? Daha da önemlisi, Allah Teala’nın böyle bir sünneti, böyle bir uygulaması yok mudur, geçmişte böyle bir şey yapmamış mıdır?

Çünkü küfür ve kâfirler dışarıdadır, her yerdedir, her yeri kaplamışlardır. Küfre ve kâfirlere tepki olsun diye değil, aslında İslam hep dışarıda olması gerekirdi, Müslümanlar da her daim evlerinin ve camilerinin dışında olmalıydılar. İslam’ın asıl yapısı buydu.

HÜDA PAR Bingöl İl Başkanlığı tarafından düzenlenen Aksa Tufanı'na destek programına katılan Peygamber Sevdalıları Vakfı Onursal Başkanı Mehmed Göktaş, “Şu anda Allah'ın nuru öyle bir yayılıyor ki 7 Ekim zannedildiği gibi sadece Gazze gibi küçük bir şehrin özgürlüğü değil, orası zaten özgür bir şehir, orası dünyanın en özgür noktası. Asıl dünya bugün kendisinin esir olduğunun farkına vardı.” ifadelerini kullandı.

Şehadetinin üzerinden yüz yıl geçmesine rağmen hâlâ Şeyh Said ile ilgili tartışmaların 1920’li yılların ultra Batıcı kesimlerin argümanlarıyla yapılması, geri kalmışlığın tarihine konu olabilecek kadar esef verici. Türkiye’de bir kesim, zihinsel bir gelişme içinde olmamakta inat etmektedir. Gözlerini, kulaklarını gerçeklere kapatmış, vicdanları Fransız İhtilali’nin kirlerinden bir türlü arınmamaktadır. Şeyh Said meselesi, Türkiye tarihinin en kolay anlaşılabilecek meselesi iken bulandırılmakta, saptırılmakta ve 1920’li yıllarda idam kararlarını verenlerin vicdansızlığıyla tahlil edilmektedir.

Gazze’de “ilkelce” bir vahşet sürerken Kudüs davasına sahip çıkmanın dünyevi olarak kaybettireceğine dair yaygın bir kanaat vardır. Toplumlar, Kudüs davasına daha istekli olsalar da yöneticiler, Kudüs için çalışmanın, Kudüs için çalışanlara yardım etmenin dünyevi olarak kendilerine zarar vereceğine inanıyorlar. Bu nedenle, Kudüs için çalışmayı “rasyonel” bulmuyorlar.

Boykot; İngilizce bir kelime olup aslı “boycott” şeklinde yazılır. İktisadi olarak istenmeyeni protesto etmektir. İslami düşüncenin temelinde istenen ve istenmeyeni bilmek, imanın en önemli şartıdır. Bu da “Vela ve Bera” iledir. “Vela” dost, yönetip sahiplenme ve yakın durma; “Bera” uzak durma, beri olma ve onsuz yapma manalarına gelir. İktisadi boykotun İslami alt yapısı Asr-ı Saadet’e dayanır. Resul-i Ekrem’in devlet başkanlığında kurulan ilk “Medine İslam devleti”nin sacayaklarından birini de ticari pazar oluşturur. Bu bağlamda İslam iktisadının bağımsızlığının önemi üzerinden konuyu anlamaya çalışalım;

Aylardır gündemde olan, Disney+ platformunun yayınlamaktan vazgeçmesi üzerine kıyametler kopartılan ve başta Ertuğrul Özkök ile Fatih Altaylı olmak üzere çok kişinin Kerbelâ Mersiyesi dinleyen İranlılar gibi gözyaşları akıtarak izlediği “Atatürk” filmini nihayet önceki gün seyredebildim... Ama çok uğraşmama, herkes gibi gözyaşı dökmeye hayli çabalamama rağmen maalesef şöyle hüngür hüngür bir türlü ağlayamadım! Zira, film daha başlamadan önce ekranda beliren bazı yazılar beni hayretlere garketti, hem hissiyatımı, hem de anlayışımı perişan etti ve düştüğüm şaşkınlık ağlamama mâni oldu!

Dünya tarihinin daha önceki katliamlarında katil ile maktulün ikameti arasında genellikle bir mesafe vardı. Gazze katliamında ise siyonistler, yanı başlarındaki evlerde oturan hamile kadınları, çoluk çocuğu hunharca öldürüyorlar. Siyonist, aldığı eğitimin, zihnine zerk edilen inancın ve ideolojinin, eylemini meşrulaştırdığını, dolayısıyla bu katliamın sair askeri işler gibi görülüp geçeceğini düşünüyorsa aldanıyor.

Biliyor musunuz, tarih boyunca İslam daveti belki bugünkü kadar muhteşem olmamıştır. Çünkü tarihin hiçbir döneminde İslam’ın çağrısı aynı anda bütün bir yeryüzüne bu kadar hızlı, bu kadar net ve berrak bir şekilde ulaşmamıştır. Allah’ın nuru Gazze’nin o mübarek insanlarının şahsında bir anda yeryüzünün her noktasında parlayıp kendisini göstermiştir. Bütün bir insanlık da buna şahitlik etmiştir!

Görünen o ki kaybedeceği bir şeyleri olanlar hiç bir şey yapamayacaklar! Aslında bu gerçeği teori olarak biliyor ve yeri geldikçe yazıyorduk, konuşuyorduk. Fakat Gazze direnişiyle birlikte bu gerçek öyle netleşti ki, kabullenmeyecek kimse kalmadı. Bir şeyleri olanlar ve o bir şeylerini kaybetmekten korkanların Gazze için hiçbir şey yapamayacaklarını bilelim ve hesabımızı ona göre yapalım. İster bireyler olsun, ister şirketler olsun, ister devletler olsun, bu söylediğim hepsi için geçerlidir.

İstanbul’un tarihi hazirelerindeki hazineleri, yani buraları cennet bahçeleri haline getiren âlimleri, ârifleri ve bilumum büyük insanları ziyaret edip, onlarla ülfet ve ünsiyet tazelemekten az da olsa manevi bir zevk alıyorum. Bu maksatla, özellikle selatin camilerinin yanı başında bulunan hazirelere arada bir uğruyorum. Böylece “Dünya işlerinizden sıkıldığınız zaman kabristanları ziyaret ediniz” hadis-i şerifindeki tavsiye-i Peygamberiden belki hissedar olurum diye ümitleniyorum. Birkaç aydan beri Süleymaniye Camii’ni ve haziresini ihmal etmiştim. Dün, eski Diyanet İşleri başkanlarımızdan merhum Lütfü Doğan hocamızın, ikinci defa kılınacak olan cenaze namazına katılmak üzere yine bu tarihi mabede gittim. Merhumun namazı o koca avluyu dolduracak kadar kalabalık bir cemaatle kılındı ve okunan dualar eşliğinde ilahi rahmete tevdi edildi.

Birkaç gün önce bir Hıristiyan din adamı, Gazze’de olan bitenlere dikkat çekmeye çalışırken “İsa bugün doğsaydı, Filistin’de, yıkıntılar arasında doğmuş olacaktı” dedi. Şöyle düşündüm papaz efendinin bu cümlesi karşısında: “Gazze’de yıkıntıya dönüşen Şifa Hastanesi’nin elektriksiz doğumhanesinde İsa’nın doğduğunu bilmiyor galiba.” Yanlış anlaşılmasın. “Mesih yeryüzüne inmiştir” demiyorum. İşin orasını uzmanları falan konuşsun. Hatta mümkünse konuşmasınlar. Ben başka, bambaşka bir şey söylemenin derdindeyim. Hazreti İsa’nın doğduğu coğrafyada ve zaman diliminde cari kavram “azgınlık” idi. Yahudiler bir başka azgınlığın, Roma bir başka azgınlığın kollarına kendilerini bırakmışlar, insanlığın görüp görebileceği en kötü “toplumsal vasat”lardan birini oluşturmuşlardı el birliğiyle. Sınıf ayrımı ve zulüm standarttı, adaletsizlik ise zirve dönemini yaşıyordu. Tertemiz annemiz Meryem’in yavrusu Nasıralı İsa’nın bu topluma peygamber olarak geldiğinde ortaya koyduğu ilk önerme ile Hazreti Adem’den beri bütün peygamberlerin ortaya koyduğu temel önerme aynıydı: “Bir başka dünya mümkün.”

İslâm insanının (Müslümanın) kimliğinde ailesi, kavmi ve dini vardır. Herhangi bir Müslüman belli bir aileye, kavme ve İslâm dinine mensuptur. Bu mensubiyet, ilgi ve bağ unsurları bir araya geldiğinde onun kimliği ortaya çıkar, cemiyet içinde fert olarak tanınmış olur. Müslüman cemiyetin milletlerarası teşkilât, dayanışma ve ilişkilerde, kimliğinin unsurlarına bağlı bulunan gurubu, kampı, bloku, birliği ile ilgi ve bağına “aidiyet” diyoruz. Müslümanın kimliğinden ve aidiyetinden dini (İslâm unsuru) çıkarmak ve onu -dini devreye sokmadan- tanımlamak mümkün müdür? Bize göre mümkün değildir; çünkü bu hem eşyanın tabiatına, hem de dinin talimatına aykırıdır.

Filistin’in mukadderatını belirleyecek olan alçakça karar Yunanlar daha Anadolu’dan temizlenmeden önce, 24 Temmuz 1922’de verilmişti. İngilizlerin Britannica Ansiklopedisi Filistin (Palestine) maddesinde böyle yazmış. “Temmuz 1922’de Milletler Cemiyeti Konseyi, Balfour Deklarasyonu’nu içeren ve Yahudilerin Filistin ile tarihi bağını vurgulayan giriş kısmı dahil olmak üzere Filistin için manda belgesini onayladı. Madde 2, mandacı iktidarı, ülkeyi “Yahudi Ulusal Evi’nin kurulmasını ve özyönetim kurumlarının gelişmesini güvence altına alacak siyasi, idari ve ekonomik koşullara” yerleştirmekten sorumlu kılıyordu. 4. Madde, Yahudi ulusal vatanını etkileyen konularda Filistin yönetimine tavsiyelerde bulunacak ve onunla işbirliği yapacak bir Yahudi Ajansının kurulmasına izin veriyordu. 6. madde, Filistin yönetiminin “nüfusun diğer kesimlerinin haklarına ve konumlarına zarar vermemesini sağlarken” uygun koşullar altında Yahudi göçünü ve Yahudilerin topraklara yakın yerleşmesini kolaylaştırmasını gerektiriyordu. Her ne kadar Mavera-i Ürdün, yani Ürdün Nehri’nin doğusundaki topraklar Filistin’deki İngiliz mandasının dörtte üçünü oluştursa da, Siyonistlerin itirazlarına rağmen, bir Yahudi millî yurdunun kurulmasına dair hükümlerin dışında tutuldu. 29 Eylül 1923’te manda resmen yürürlüğe girdi.”

Gazze’de iki ayı aşkın bir süredir tam bir vahşet icra ediliyor, sadece insanlar değil, tüm değer ve birikimleriyle adeta insanlık katlediliyor. Siyonist çete küresel barbarlık düzeninden aldığı cesaretle yakıyor, yıkıyor, imha ediyor. Gazze’de yaşananlar yeryüzünde ekini ve nesli ifsad etmek üzere kurgulanmış cahili düzenin insanlık dışı mahiyetini bir kere daha olanca açıklığıyla, netliğiyle ortaya koyuyor. Yaşananlar sadece İsrail isimli katiller sürüsünün ne olduğunu göstermekle kalmıyor. Aynı zamanda tüm dünyaya ABD’siyle, Avrupa’sıyla güya gelişmişlik, insan haklarına ve hukuk ilkelerine bağlılık, insan hayatına ve haysiyetine önem verme iddiasındaki Batı medeniyetinin Müslümanlara karşı ne kadar vahşileşebildiklerini de ilan ediyor.

Sebep olduğu acıların, ölümlerin ve faciaların şimdilik sadece bir kısmı tartışılan ama dünya diplomasi tarihinin önemli isimlerinin ilk sıralarında yeralmayı hakeden Henry Kissinger 100 yaşında göçtü, gitti... Birkaç sene önce, Kissinger’ın 1999’da yayınladığı hatıralarından bahsetmiş ve bu hatıraların “Yenilenme Yılları” isimli son bölümünde yeralan bizimle ilgili bir hadiseyi yazmıştım...

Gazze’de şehid ve yaralıların sayısı birlikte on binleri bulurken Birleşik Arap Emirlikleri’nde “İklim Konferansı” düzenlendi. BAE emiri ve diğerleri, siyonist oluşumun “cumhurbaşkanı” denen temsilcisiyle resimler çekti. Her gün, yüzlerce insan katledilirken Gazze’de akan kan nehir olup akıyorken iklim konferansları düzenlemek… Üstüne üstlük siyonistleri bir İslam yurdunda ağırlamak… İnsan, bu manzarayı düşünmek bile istemiyor. Ama bu, tarihte bir ilk değil! Haçlılar, önceki bin yılda İslam alemini işgal etmeye kalkıştıklarında da buna uzak olmayan manzaralar görüldü. Oluk oluk Müslüman kanı akıtılıp İslam şehirleri işgal edilirken siyasi akıbetlerini onlarla işbirliğinde görenler vardı. Onlar da “2x2=4” hesabı yaparak Müslümanların mutlaka yenileceğine, dolayısıyla Haçlıların yanında yer almanın, en azından onları kızdırmamanın devletleri açısından “akıllıca” olduğunu düşünüyorlardı. Acaba sonları ne oldu?

“Hele bir suikast işlesinler de görelim” diye düşünüyorsanız vallahi bu bizim öldüğümüz gün demektir. Eğer Türkiye MOSSAD ajanlarının veya kullanacağı maşaların cinayet işlemelerini beklemek daha sonra da onları yakalayıp yargılamak düşüncesindeyse bu Türkiye’nin tükenişi demektir. Yapılması gereken bugünden tezi yok ne kadar siyonist ajan ve cinayet işleme potansiyeline sahip maşa varsa derhal çembere alınmalı, derdest edilip dışarı atılmalıdır.

Önceki yazımızda; İslamiyet’in esası olan tevhid inancının, müntesipleri arasında zorunlu olarak vahdete/birliğe vücut verdiğini ve Müslümanların “Hilafet” kurumu sayesinde yaklaşık 13 yüzyıl boyunca şöyle ya da böyle ortak bir medeniyet kurabildiklerini görmüştük. Ancak sömürgeci istilalara Hilafetin kaldırılması da eklenince İslâm ümmetinin, ‘imamesi kopmuş tespih taneleri’ gibi darmadağın olduğunu da belirtmiştik. İslâm dünyasına yerleşen sömürgeciliğin iki dünya savaşı arasında tasfiyesi sürecinde Müslümanlar arasında “birleşme refleksi”nin yeniden harekete geçtiğine tanık olundu. Esasen, 19. yüzyıl sonlarında Sultan II. Abdülhamit’in bizzat yönettiği İslâm Birliği (pan-İslamizm) çalışmalarının sadece Hint alt kıtasında değil, Kuzey Afrika’dan Orta Doğu’ya ve Uzak Doğu’ya kadar tüm İslâm dünyasında ciddi karşılıklar bulduğu hatırlanırsa, bu birleşme refleksinin tesadüfi olmadığı anlaşılır.

Birkaç gün önce, izlediğim bir video beni çok etkiledi. Filistin’de yaşananlar ve hissettirdikleri hakkındaydı. Konuşmacı Ayçin Kantoğlu hanımefendi. Konuşması şuurlu bir müminden beklenen seviyede, yüksek kalitede idi. Her cümlesi manşetlik bir konuşma. İstedim ki siz kıymetli okuyucularıma konuşmanın tamamını aktarayım. Ancak, yer darlığı sebebiyle özetleyerek aktarmak mecburiyetinde kaldım. Ayçin hanım, İstanbul’da doğmuş. İtalyan Lisesi’nden mezun olduktan sonra Marmara Üniversitesi İşletme bölümünü bitirmiş. İstanbul Üniversitesi Antik Çağ Dilleri ve Kültürleri bölümünde Latin Dili ve Edebiyatı yüksek lisansı eğitimi almış, dış ticaret uzmanı olarak uzun yıllar çalışmış, şimdilerde çevirmenlik yapan şuurlu bizim entelektüellerimizden bir hanımefendi. ...

Milli Eğitim Bakanlığı, yeni bir aile dersi koyuyor. Türk Sosyal Hayatında Aile adını taşıyor. Ortaokul ve lise programlarında seçmeli ders olarak okutulacak. Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığından onaylandı. Aile dersi, Ortaokul kısımlarında ailenin önemi, aile olmak, Türk aile yapısının tarihsel süreci ve toplumsal değişme ve aile başlıklarını kapsıyor.

Filistin'de yaşanan soykırıma karşı İslam ülkelerinin tutumu yürekleri dağlıyor. Her şey var, silah, mühimmat, ordu, ama irade yok! Koca İslam dünyası küçücük İsrail karşısında inanılmaz bir acziyet sergiliyor. Gözümüzün önünde şehirler tahrip ediliyor, insanlar kadın çocuk demeden katlediliyor, ama İslam dünyası seyrediyor!

İşgalci İsrail güçleri, yeryüzündeki en kirli ideolojilerinden biri olan Siyonizm uğruna yıllardır milyonlarca Filistinli Müslümanın kanını döktü. Filistinlilere yönelik tehcir, imha ve katliam politikasına ara vermeyen terör devleti, Aksa Tufanı Operasyonundan sonra bu saldırganlığını daha da artırdı.

Gündemdeki Gazze katliamı tüm vicdan sahibi insanlar ve Müslümanlar için “ötekiler” ve “ötekileşenler” üzerinde durmayı gerekli kılıyor. Gazze’de yaşanan katliamı görmek istemeyen, gören fakat bu cürmün suçunu işgalcilere değil de işgale uğrayanlara yıkan, Filistin meselesiyle ilgilense bile Mescid-i Aksa’nın özgürleştirilmesi hedefine ve Filistin direnişinde Müslümanların özneleşmesi konusuna hasetle ve hatta düşmanlıkla bakan içimizdeki Garpzedeler bir karşı eylemlilik ortaya koyamasalar da sosyal ve konvansiyonel medyada saptırıcı birçok beyanda ve tezviratta bulunuyorlar. Dünyadaki müstekbirler ve zulme sessiz kalan sözde medeni dünya kadar bu Garpzedelerin tiyniyeti, insanlık ve adalet anlayışı ciddi olarak sorgulanmayı gerektiriyor.

Bugünkü yazımıza bir soru ile başlamak istiyorum. İsrail’in her türlü insani duygu ve özellikten uzak saldırılarının arkasında ne var ve hangi duygu ile saldırıyor? Cevap gayet net. Dün, Haçlı seferlerinin arkasında hangi duygu ve neden varsa bugün de İsrail saldırılarının arkasında o var. İslam ve müslüman düşmanlığı, topraklarımızı işgal ve müslüman katliamı var. Türkiye’nin yüz yıl önce verdiği kurtuluş mücadelesinde topraklarımızı işgale kalkışanların yaptıkları işte buydu. Bugün de ABD ve İsrail aynı roldedir. Duygu ve işgal gerekçeleri aynıdır. Çok acı değil mi? Yüz yirmi yıl öncesine kadar Kudüs, Mekke ve Medine, Halep ve Musul Türk toprağıydı. Tarih bize şunu söylüyor: İsrail mutlak durdurulmalıdır çünkü sadece Filistinle yetinmeyecektir. Bir diğer sorun şu içimizdeki Truva atlarının varlığıdır.

Gazze’de 7 Ekim’de başlayan cihad, sanırım bütün dünya için bir muhasebe kapısı açtı. Dünyadaki küresel Yahudi kasvet görüldü. İnsanlık, bu kasveti gülüp oynayarak unutmaya çalışsa da iradelerde uyanış belirtileri oluştu. Düne kadar, küreselcilik ile Yahudilik arasındaki ilişki üzerinde biraz çekingen bir tutumla da olsa durulurdu. Irkçılık ise küreselciliğe karşı bir direniş odağı gibi gösterilirdi. Oysa ırkçılık şeytandandır ve ırkçılık Yahudi’dir.

Kaleme aldığı değerli eserlerle ilim ve kültür dünyamızın önemli isimlerinden biri olduğunu ispat eden merhum Nureddin Topçu aynı zamanda mesleğinin gereklerini hakkıyla yerine getiren değerli bir muallimdi. Onu en önemli meselimiz olan Milli Eğitim konusunda da fikir beyan eden, ilgi çekici açıklamalarda bulunan, maarifimizin hâl-i pürmelaline neşter vuran önemli bir kalem erbabı olarak da biliyoruz. Nureddin Topçu’nun eğitim ve öğretimle ama bilhassa eğitimle ilgili yazıları öyle basit kalem denemeleri değildir, bilakis bunların hepsi üzerinde durulması, değerlendirilmesi gereken önemli hususlardır.

Gazzelilerin dünyanın bozuk düzenine karşı verdikleri mücadeledeki felsefe, kalite, asalet her anında, her aşamasında ve her sahnesinde dünyaya ders üzerine ders veriyor. Ruhsuz dünyanın ruhu, kalpsiz dünyanın kalbi oluyor Gazze. Direnirken zulmün bütün kalelerini teker teker deviriyor. İnsanlığı katleden düşmanı öldürürken, insanlığın ölmüş umutlarını diriltiyor, hayatı kurutmuş olan düşmanı vururken iyice çoraklaşmış hayatın her lahzasını ihya ediyor.

Gazze direnişi, Filistin’in aziz direnişi, İsrailli haydutları da, Batılı kölelerini de çılgına çevirdi. Özelde İsrail’in genelde küresel kapitalist sisteme çeki düzen veren Yahudi gücünün nasıl vahşî bir canavar olduğunu ispat etti. Dahası Gazze’de yaşanan soykırım, naklen yayınla katledilen masum insanların kanı, Batı uygarlığının Yahudi gücüne nasıl boyun eğdiğini bütün dünyanın gözü önünde gözler önüne serdi.

Hem de öyle bir kazanacağız ki kimse kaybetmemiş olacak. Hem de öyle bir kazanacağız ki dünyanın işgal altında olmayan tek kara parçası Gazze, hepimizi özgürleştirecek. Kimse kaybetmeyecek çünkü biz Siyonizm isimli bu terörist organizasyonu, bu akıl tutulması ideolojisini, bu delilik halini yeryüzünden kazıyıp attığımızda bütün Yahudiler açısından bir “kurtuluş günü” olacak o gün.

Aşağıdaki tasvirin, bir bilim adamını mı yoksa gökyüzünden inmiş bir ilahı mı anlattığına şaşırmakta haklısınız: “Sir Isaac Newton, ömrünün son yıllarını 18. yüzyıl Londra’sında çağının en ünlü insanı, Bilimsel Devrim’in yüce ak saçlı bilgesi olarak hüküm sürdü. Newton’un hayatının bu dönemine ilişkin rivayetler, çağımızda ona pek benzer bir rol oynayan Albert Einstein’ın fotoğrafları ve ona dair hatıralar sebebiyle yabancımız değil.” Newton’un adı modern çağla öylesine özdeşleşmiştir ki, onu bütün zamanların en büyük bilim adamı olarak kutsayanların sayısı zannettiğimizden de fazladır. Beynimize Newton’un ismi anılır anılmaz bir kesinlik ve doğruluk izlenimi boşalır.

Meselelerimizi, dünyayı, hayatı, yaşadıklarımızı, problemlerimizi kendi bakışımızla, kendi tanımlamalarımızla ortaya koyamıyoruz. Son yaşanan olaylara ‘İsrail meselesi’ diyoruz. Oradakilere ‘mülteci’ olarak isimlendiriyoruz. ‘Mülteci kamplarında bombalama oldu’ diyerek haberleri dinliyoruz, bu ağızla konuşuyoruz. Düşünmüyoruz insan kendi vatanında nasıl mülteci olur? Hele bizim insanımızın ‘İsrail’in yaptıklarına Hamas’a karşı kendini savunmayla başladı’ demeleri yok mu zor tahammül ediyorum. Sizin evinize bir hırsız girse, onu kapıda yakalasanız o da size silahını çekse ‘meşru müdafaa yaptım’ diyebilir mi? İşgal edenin meşru müdafaası olur mu? Ekranlarda gösterilen Filistin işgalini önceki ve sonraki durumu gözler önüne serildiği halde bu körlük, bu sağırlık, bu düşüncesizlik, bu hak ve hakikatlere duyarsızlık asıl özürlülerin kimler olduğunu ortaya koyuyor.

Bugün 'Dünya Engelliler Günü'... Esas engel gönüllerimizdeki önyargılarmış, artık biliyoruz bunu... İslam âleminin medeni köklerinde engelliye bakış açısı acaba nasıldı diye bir soru gelse şu özel günde zihinlerimize, diyerek başladım yazıya... Peygamber Efendimiz, Allah'ın selamı onun ve ailesinin üzerine olsun, çok nazik bir insandı. Biz onun hayatını, çoğu kez yaşadığı meşakkatli hatıralar eşliğinde, mücadeleden yılmayan iradesi ve savaşları, yaşadığı tecrit, yoklukla dolu zorlu günleriyle okuyoruz. Ama onun hayatı, insana has pek çok detayı, hem de hiç atlanmamış yanlarıyla beşeri pek çok ayrıntıyı da birlikte barındırır...

Soğuk Savaş İslamlaşma fikriyatı ne Buhara'dan söz eder, ne Semerkant'tan ne de Bakü'den. İslamcılar, Türkistan'a bakmazlar bile. Gördükleri ve duydukları Ortadoğu. Sanki Türkistan İslam âlemi değil. Türk Dünyası, belli bir siyasi görüşe havale edilmiş. Türkeş ve arkadaşları, 1940'ların ortalarında bu dünyayla ilgilenenince, "Turancılık Davası"nı güdüyorlar diye tırnakları çekilir. Herkes Sovyetik hâkimiyet alanındaki Müslüman toplumlara karşı sağır ve kör hale getirilir.

Müslümanların sosyal bilimlerdeki ilerleyişi, XIV. yüzyılda, her tür akli faaliyeti dışlayan akımların İslam aleminde etkili olmasıyla durdu. Belki nihayetinde XIV- XVI. yüzyıl aralığı, duraklama devri olarak kabul edilebilir. Sonrası tamamen gerileme devresi olarak ele alınmalıdır. XIX. yüzyılın ortalarından sonra ise İslam aleminde sosyal bilimler tamamen Batı’nın güdümüne girdi. Öyle ki XX. yüzyılın başında, yeni bir siyer araştırması duyduğunuzda müellifi bir ihtimal oryantalisttir. Müslüman aydınlar, Selâhaddîn-i Eyyûbî’nin hayat öyküsünü bile oryantalistlerden öğrendiler. O dönemden itibaren ilmî bir eser için oryantalistlerden alıntı yapmak, gayri resmi de olsa zorunlu oldu. Ashabı anlatan eserlerde dahi önce bir oryantalistten alıntı yapmak, eserin ilmi değerini “gösterme” bağlamında kabul edildi.

Ey İsrail oğulları, Allah Teala sizden nübüvveti aldı, iki bin yıldan daha fazla zamandır sizden bir peygamber göndermiyor, bunu siz de biliyorsunuz. Aslında İsa Aleyhisselam İsrail oğullarından gelen son peygamberdi, sizin için son bir fırsattı, sizin için son bir şanstı, inanmadınız, öldürmeye yeltendiniz, annesi Hz. Meryem’e iftira ettiniz. Ve böylece sizin soyunuzdan bir daha peygamber gelmedi, orada noktalandı.

Ayasofya’ya duyulan hayranlık bu hayranlığın tetiklediği heyecan, tarihi mabedin temellerinin atılışıyla başladı. Kostantin’in ahşap olarak yaptırdığı ilk Ayasofya çıkan bir yangında kül olunca, mâbed kısa süreli bir matem hayatı yaşadı. Jüstinyen tekrar kâgir olarak inşa ettirdiğinde ise, ona gösterilen ilgi zirveye çıktı. Adı geçen hükümdarın inşaatın bitiminde mabedi teftiş ederken galeyana gelip, “Ey Süleyman seni geçtim!” diye haykırması bu büyük alâkayı göstermektedir. Ayasofya en büyük heyecanı -hiç şüphe yok ki- 29 Mayıs 1453’te yaşadı. Fatih, bu kadim Bizans kilisesini camiye çevirince Ayasofya da Müslüman oldu, böylece küfür karanlığından kurtulup İslam’ın nuruyla aydınlandı ve tabii ki İslâm âlemini mutlu etti. Bu mutluluk 1934 yılına kadar sürekliliğini korudu. Ayasofya Camisi aslî kimliğinden koparılıp müzeye çevrilince de 86 yıllık bir fetret devrine girdi ve bu matemin bir an önce sevince dönüşeceği tarihi hasretle bekledi. Şükürler olsun ki, bu hasret Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın himmetiyle sona erdi ve Ayasofya tekrar ilgi, alâka ve heyecan kaynağı haline geldi. Şimdilerde Müslüman halkımız Ayasofya’da namaz kılmak için can attığı gibi, ziyaret için gelen yerli ve yabancı turistlerin oluşturduğu kuyruklar da metrelerce uzuyor.

Üçüncü bin yıla (niçin üçüncü bin de daha fazla veya daha eksik değil, buna kim ne hakla karar veriyor?) girerken bilgi ve iletişim kelimelerine/kavramlarına fazlaca vurgulama yapılmakta, hatta çağa “bilgi-iletişim çağı” ismi verilmektedir. Çağa damgasını vuracağı iddia edilen bu bilgi, dini ve metafiziği dışlayan, değeri ve gerçekliği beşeri bilgi araçlarının ulaşabildiği sınırda tutan, bunun ötesini -en azından şimdilik- yok sayan bilgidir. Bu bilgi, kaynağının kaynağını irdelemeyen, başı ve sonu devre dışı bırakan, içe değil, dışa yönelen bir bilgidir. Buna rağmen “hayatta en hakiki mürşit” vasfına layık görülmekte, dinlerin ve aşkın rehberliklerin yerine teklif edilmektedir; bu noktadan itibaren bilim, bilimciliğe dönüşmekte, onun da ümmeti ve kulları oluşmaktadır.

Hiç gündemden düşmeyen meselemiz; ülkenin bölünmezliği birliği, devletin bölünmezliği ve birliğidir. Milletin birliği ve bütünlüğü güçlü olacaktır ki; ülkenin ve devletin birliği ve bütünlüğü korunabilsin. Esas olan, asıl olan, milletin birliği ve bütünlüğüdür. Asıl ihmal edilen, millet, milleti millet yapan değerlerdir. Milleti millet yapan değerlere önem birinci sırada olmalı. Din olmazsa, devlet de milletin birlik ve beraberliği de olmaz. Sonradan Müslüman olan entelektüel Roger Garaudy diyor ki: ‘Bir halkın millet ve hakiki devlet olabilmesi için büyük bir dine iman etmesi ve o dinin şartları içinde yaşaması şarttır. Milletin ebedîliği dinin azametine ve devlet/millet tarafından benimsenmesine bağlıdır.’

Tüm dünyayı etkileyen ve ayağa kaldıran bir soykırım var hemen yakın civarımızda; Gazze'de... Kuzeyimizde ve güneyimizde ateşten hatlar gerilmiş, Ukrayna ve Suriye'deki kaos, dram bir türlü son bulmuyor. Hayat pahalılığı, enerji ve enflasyon gibi tüm dünyayı da etkileyen kuvvetli bir sarmalın içinden sağ salim çıkmaya çabalıyoruz... Bu önemli gündemler içinde kendine asla yer bulamayan ciddi bir problemimiz var, oysa toplumsal yozlaşma ve ahlaki çöküntü...

“Onlar, verdikleri sözü yerine getirirler ve dehşeti her yerde hissedilen bir günden korkarlar. Yoksula, yetime ve esire sevdikleri yemeği ikram ederler. (Ve şöyle derler:) “Biz sizi Allah rızâsı için doyuruyoruz; sizden ne bir karşılık ne de bir teşekkür bekliyoruz.” (İnsân Suresi 7-10) İzzeddin El Kassam Tugaylarının 7 Ekim’de Siyonistlerin işgali altında olan Filistin topraklarına yönelik muntazam operasyonu yaklaşık 2 aydır dünya gündemini belirliyor. İşgalcilerin Gazze’deki katliamları ve El Kassam’ın bu süreçteki destansı direnişinin konuşulması kadar mücahitlerin elinde olan İsrailli esirler de bir hayli gündem oldu. Batı medyası tarafından sürekli manşetlerde tutulan İsrailli esirlerin durumu içerden yapılan baskıyla da Siyonist hükümeti epey zora soktu.

35 yaşlarında bir adam telefon ile konuşuyor, “Evdeyiz,” diyor kederli. Telefondaki, sorgu suali uzatınca bankanın önündeki banka oturuyor, çaresiz. “Evdeyiz...” diyor tekrar tekrar. Telefondaki, cümlesini tamamlamasına izin vermiyor olmalı ki arkasını getiremiyor bir türlü. 35 yaşlarındaki adam “Evdeyiz” dedikçe, kulak misafiri/ hırsızı 80 yaşlarındaki kadın yanındaki genç kadına “Evi olanlar evinin kıymetini bilmez de ‘evdeyiz’ diye şikâyet eder. Varmış bir evin otur işte. Hele ev kendininse, kira derdin yoksa. Oğlumun da kızımın da oturduğu apartman kentsel dönüşüme girdi. Kiralık ev bulamadılar. Eşyalarının bir kısmını satıp geri kalanı ile bana geleceklermiş. Olacak iş mi? Nasıl sığarız? Bizim ev nohut oda bakla sofa dediklerinden...”

İstanbul rüyalar şehridir. Daha önce de İstanbul'da görülen rüyalardan bahsetmiştim. Bugün, yine İstanbul'da görülen başka bir rüyaya kanatlanalım. İstanbul'da doğup büyüyen, şiirler yazan, dergiler çıkaran ve hocalık yapan Mehmet Âkif'in rüyası. Âkif, Süleymaniye Kürsüsünde adlı şiirinde bahseder bu rüyadan.

Gazze’de soykırıma girişen İsrail Başbakanı Netanyahu, tepki göstermesinler diye bölgedeki Müslüman ülkelerin liderlerini şöyle seslenmişti: “Arap liderlere şunu söylüyorum; çıkarlarınızı, iktidarınızı korumak istiyorsanız tek bir şey yapmalısınız: Sessiz kalın!” Haberin Devamı...

Kur’an-ı Kerim’de Yüce Allah, tüm insanlık ailesinin mükerrem yaratıldığını zikreder. (İsra/70) İnsani değerler bağlamında Yüce Allah’ın insana yaptığı hitapların çeşidi üzerinden ne mana ifade etiğini anlamaya çalışalım...

Biz, 7 Ekim Gazze Kıyamı’na kadar, hep İslam dünyasında yönetimlerle halkların farklı kutuplarda bulunmasından, devlet-toplum ayrışmasından söz ederdik. 7 Ekim Kıyamı, bize Batı ülkelerinde de yönetimlerle halkların ayrı düştüğünü, devletle toplumun farklı yerlerde durduğunu gösterdi...

Özgürlüğün refaha, daha doğrusu zevke feda edildiği bir dünyada Filistin direnişi, küresel bir uyanış oluşturuyor. “Küresel iktidar” kendisini henüz tahkim etmeden Filistin direnişi, küresel bir muhalefetin kapılarını aralıyor. Japonya’dan Güney Amerika’ya, Güney Afrika’dan İsveç’e dünyada görülmemiş bir “küresel bahar”ın ayak sesleriyle, onun yanında bir “insanlık dayanışması” ile yüz yüzeyiz...

Kim derdi ki, bir gün gelecek krallar susacak, seslerini kesecek, çıt çıkaramayacak. Kendi ülkelerini tir tir titreten, astıkları astık kestikleri kestik, yaptıklarından asla sual olunamayan o krallar, o sultanlar kim derdi ki kedi gibi bir köşeye pusacak, “sesinizi kesin” komutuyla birlikte ortalarda görünmeyecek?

Daha önce “kuduz” olarak nitelendirdiğimiz Siyonist terör çetesinin kuduz oluşunun yanı sıra bir de elinde nükleer silahlar olduğunu, hiç kimseden çekinmeden kudurmuşçasına bu silahları kullanabileceğini bir düşünün...

Avrupa sağa mı kayıyor? Evet, 90’lı yıllardan beri korkulan oluyor: Avrupa hızla sağa, hem de aşırı sağa doğru kaymakta… Macaristan, İtalya, Avusturya, Danimarka, hatta Almanya sağ partilerin yükselişine tanık oldu veya oluyor...

Buyurmasına rağmen Öğretmenler Günü’nde Peygamberimizden bahseden yok. Mustafa Kemal’in öğretmenlikle ilgisi, görevi, devlet memuriyeti, vb. bulunmamasına rağmen yerleştirilen ‘Öğretmenler Günü’ 43 senedir kutlanıyor. Her gelen iktidar da uydurulan günleri benimsiyor. Tabii bu zincir kapitalizmin kurdurttuğu sistemin gelir kapısı günler! Her güne uydurulan günler. (Anneler gününden, babalar gününden, kadınlar gününden, zabıtalar, hemşireler, doktorlar, vs.) Günlerin ve haftaların listesini yazsam sayfa dolar...

Allah’ın birliğine iman etmek (tevhid) müminler arasında sağlam bir birliğe (vahdet) vücut verir. Ama “Müslüman” üst kimliği altında birleşmesi gereken İslam ümmeti, bugün -Gazze ve Kudüs için- her zamankinden daha fazla birliğe muhtaçken neden paramparça?.. Hatırlayıp düşünelim: İslâmiyet, üç çeyrek asırda Atlas okyanusundan Çin’e kadar egemen olduğu coğrafyada yepyeni bir hayat tarzı ve medeniyet inşa etmiş; “tevhîd dini” olarak her alanda birliği gerçekleştirmişti…

Güney Amerika ülkeleri Gazze'de yaşanan insanlık dramına karşı ses yükselten ülkelerin başında geliyor. İnsan ister istemez bu ilginin neden geliştiğini soruyor. Bu desteğin, Güney Amerika ülkelerinin kaderi ve tarihiyle çok yakından ilgili olduğunu düşünüyorum. Bugünkü bu coşkulu halk yürüyüşlerinin altında, Latin Amerika'daki diktatörlere karşı verilen yerel mücadelelerin olduğu çok açık. Diktatörler ve darbeciler, ABD ve İsrail'in hamiliğinde iş tutarken, yerli halkın mücadelesi, ABD-İsrail karşıtlığı kısmıyla, Latin ülkelerini Filistin ile aynı bloka yerleştiriyordu ve bu blok her seferinde sol oluyordu. Sağ kesim ise, İsrail ve ABD patronajı ile işbirliği yolunu tutuyordu...

Mehmet Âkif'in kökleri Balkanlar ve Orta Asya'ya uzanır. Babası Kosova İpekliden, annesi de Buhara'dan. Âkif, fikriyatıyla da öyledir. Hem yanan Balkanlara ağıt yakar hem de Türkistan'a. Yaşadığı dönemde bu İslam beldeleri ateş altında. Her tarafta kan ve duman yükseliyor. İmparatorluğumuz ihanetler ve ayaklanmalarla yüz yüzedir. Âkif, bütün ümmet coğrafyasıyla ilgilenir. Süleymaniye Kürsüsü adlı şiirinde, Müslüman beldeleri dolaşır. Bizi de kendisiyle beraber dolaştırır. Yıkıntılar, sefaletler, yoksulluklar, işgaller... Arayışlar, uyanışlar, umutlar...

Mehmet Akif Ersoy Bilgi Şöleni için Buhara'dayız. Türkiye Yazarlar Birliği, TİKA ve Buhara Devlet Üniversitesi işbirliğiyle yürüyen bir entelektüel huruç hareketi. Şölene birçok yazar, akademisyen ve aydın katılıyor. Türkiye Yazarlar Birliği onursal başkanı D. Mehmet Doğan, başkan M. Kazım Arıcan, Turan Karataş, Mustafa Özçelik...

Önce tarafları tanıyalım. İşgal gayrimeşrudur. İşgale karşı direniş meşrudur. İsrail işgalcidir. Filistinlilerin topraklarını işgal etmiş, işgal etmeyi sürdüren, Filistinlileri Filistin'den uzaklaştırmayı temel politika olarak benimsemiş bir devlettir. Filistinlilere karşı attığı bu insanlık dışı adımlar gayrimeşrudur...

Mescid-i Aksa’nın tarih boyunca Müslümanları yekvücut olmaya davet eden bir misyonu var. Bu misyona daha önce sıkça değindik. Haçlı işgali altındaki Kudüs’ün özgürleştirilmesi hedefi Nureddin Zengi ve Selahaddin Eyyubi gibi İslam tarihinin sembol isimlerini ortaya çıkarmış, onların mücadelesi birlik olmadan özgürleşmenin olamayacağını da gösterdi. Kudüs Yavuz Sultan Selim’in dünya İslam Birliğini Osmanlı Hilafet çatısı altında gerçekleştirmesi yolunda en önemli duraktı...

İsim ile müsemma arasında dinamik bir ilişki olduğunu, ismin müsemmayı, müsemmanın da ismi etkilediğini tecrübeyle biliriz. Bundan dolayı herhangi bir şeye isim koyarken bazı kriterleri dikkate alırız. Ayıp, çirkin, günah, utanç verici isimler hiçbir toplumda uygun karşılanmaz nitekim. Bu yüzden bir çocuğa, bir nesneye, bir kuruma isim verirken mutlaka en iyisini, en uygununu ararız ki bizim temennimizi ya da mesela kurumun ruhunu yansıtsın...

7 Ekimde başlattığı Aksa Tufanı Operasyonuyla destan yazmaya devam eden Kassam mücahitleri, devam eden süreçte de elinde bulunan esirlere karşı sergilediği davranışlarla da takdir toplamaya devam ediyor. Kaynak: Serbest bırakılan Yahudi esirden mücahitlere şükran dolu mektup!

Balkanlar seyahatimizi MTO’nun demirbaşlarından Seyfullah Yiğit kardeşimizin kaleminden okumaya devam ediyoruz. Bir gün patlamaya hazır bombayı andıran Balkanlarda dolaşırken de Filistin’de, Gazze’de dolaşıyor gibi hissediyoruz kendimizi, kaçınılmaz olarak…

Çünkü Filistin hakkında, Filistin’de olan biten hakkında daha fazla konuşmak bize “kendimizi insan hissetmek” konusunda eşsiz bir fırsat sunuyor. Yani şu: Bugün Gazze’de yaşanan soykırım hakkında taraf tutmak, önce Gazze’nin, Gazzelilerin, Filistinlilerin işine değil, kendi işimize yarıyor...

Başbakan Bülent Ecevit, 4 Nisan 2002 günü DSP Meclis Grubunda “Yalnız Arafat değil, tümüyle Filistin devleti adım adım yok edilmektedir. Filistin halkına karşı dünyanın gözleri önünde Soykırım uygulanmaktadır” ifadesini kullanmış ama bu sözüyle başına büyük iş açmış, içeriden ve dışarıdan eleştiri yağmuruna tutulmuş, tam 5 kez özür dilemek, nihayet ABD’deki İsrail yanlısı Yahudi lobilerine İngilizce bir mektup yazıp ileterek sözlerinden “pişmanlık duyduğunu” açıklamak zorunda kalmıştı...

Mahmut Celalettin Ökten Hoca’ya devam ediyoruz. Bu anlatılanlar Celâl Hocamızın Ali Ulvi Kurucu hocamıza anlattıkları. Sonra hatıralar kitabına koydu. Hatıralar da okunmalı. Celâl Hocamızın anlattıkları: Merhûm Celâleddin Ökten Hocamız şöyle anlatmıştı: Memleketimizde 1940´lı yıllarda, halkın ağzında dolaşan bir söz vardı:

İkâmet ettiğim Sancaktepe ilçesinde Kredi Yurtlar Kurumu’nun ismi Celâleddin Ökten olunca, manevi danışman olarak görev yapan imam kardeşimiz Mikâil Tekce’nin, Celaleddin Ökten hocamızın 21 Kasım’da vefat sene-yi devriyesini hatırlatması üzerine merhum hocamızla ilgili okuduğum kitaplara göz attım.. Bu vesile ile, siz değerli okuyucularımla duygularımı paylaşmak, bir neslin öncüsü olan Celâl Hocamızı da rahmet ve şükranla hatırlamak/hatırlatmak istiyorum...

Siyonist işgal rejiminin iki aya yakındır Gazze’de çocuk, kadın, yaşlı demeden aralıksız gerçekleştirdiği tarihin en korkunç ve acımasız katliamına bütün dünya halklarından yoğun tepkiler gelirken Türkiye’deki bazı kesimlerin derin bir sessizliğe bürünmeleri oldukça manidar ve düşündürücüdür. Hele birilerinin Siyonist katilleri haklı çıkarırcasına hâlâ, “Hamas/Kassam bir terör örgütüdür; onlar da sivilleri katlettiler” klişesini papağan gibi tekrarlayarak söze başlamaları yok mu? İnsan bu tipler için kullanacağı kelimeleri seçmekte hayli zorlanıyor doğrusu…

Aksa Tufanı askeri alanda yapacağını yaptı. İsrail’i de arkasındaki istihbaratı da ona destek veren güçleri de, onun askeri gücüne inanan ve ondan korkarak susup itaat eden Arap liderlerinin bütün duygularını da harman gibi savurdu. Tufan ekonomik alanda da siyaset alanında da medya ve iletişim alanında da bütün gücüyle esti ve şimdiye kadarki bütün dengeleri allak bullak etti. Olayın kendisi zaten dünyada İsrail meselesine dair bütün propagandayı ve bu propagandaya eşlik eden bütün mitolojik algıları yıkmakla kalmadı,..

Türkiye’de yargı düzeninin çarpıklığının somut bir örneğiyle daha karşı karşıyayız. Hatırlayalım, 10 Kasım günü Cuma namazı için gittiği Gayrettepe’deki Nimet Abla Camiinde hutbe sırasında İmam’ın Mustafa Kemal’e tazimde bulunması üzerine Ahmet Bostancı adlı genç camiyi terk etmişti. Sosyal medya hesabından yayınladığı mesajında Ahmet Bostancı Mustafa Kemal’in vahyi reddeden, İslami değerlerle mücadele eden bir kişi olduğunu söyleyerek İmam’ı protesto ettiğini ve bu yüzden camiyi terk ettiğini bildirmişti. Aynı gün bu genç Mustafa Kemal’e hakaret suçlamasıyla gözaltına alınıp bilahare tutuklanmıştı..

Kötülük, insanlık tarihinin en acı ve çok ciddi bir sorunudur. Bireyin tek başına kötülüğü olduğu gibi, topluluklar ve devletler, terör örgütleri ve kurumlar eliyle de kötülük olabiliyor. Buna örgütlenmiş kötülük deniyor. Örgütlü kötülüğe bir örnek, Haçlı seferleri. Bugünün Haçlıları yeni bir çehre ve şekle girerek dünyayı işgale devam ediyorlar. Yeni bir yüzle müslümanların karşısına çıktılar. Saldırıyorlar...

Gazze, dünyadaki olaylar kadar, insan karakterlerini de ortaya çıkarmada ilahi bir mucize oldu. Gazze; HAMAS ve diğer direniş grupları, artık ümmetin ortak noktalarda bir araya gelebilmenin ne kadar önemli ve gerekli olduğunu gösterdi. Ümmetin ruhen ve kalben diri olduğunu da gösterdi. Evet, ümmet dipdiridir. Elhamdulillah! Yüz yıldır bastırılan bir toplumun diri kalması büyük bir nimet...

Elimizdeki İslâmî müktesebatın önemli bir bölümü Selâhaddin sonrasında İslam aleminin Şam, el-Cezire ve Mısır kesimlerinde gerçekleştirilen tedvin çalışmalarına dayanıyor. Hepimiz, o devirden sonra yaşanan ilmî birikimin nimetlerinden yararlanıyoruz. O devrin alimlerine bütün mezhepler olarak güveniyor ve dinî meselelerde onlardan alıntılar yapıyoruz. Buna karşı, çağın algılarına yenilip Selâhaddin’in siyasetini anlamakta güçlük çekiyoruz...

Nereden mi geliyor? Bugünkü HAMAS nereden gelmişse onlar da oradan geliyor ve gelmekteler. İyi bakın hemen göreceksiniz, HAMAS ve onun içinden çıkan Kassam Tugaylarının her biri daha önceki Siyonist terör devletinin saldırılarında öksüz ve yetim bırakılmış, anneleri babaları, kardeşleri şehid edilmiş Müslüman yiğitler değil midir?

Ahlak ve fazilet sahibi bir insan, kim olursa olsun, düşmanları tarafından bile takdir edilir. Bu değerli şahsiyetlerin hayat hikâyeleri muhakkak kayda geçer, başarıları ve eserleri geniş okuyucu kitlelerine tanıtılır. İslam tarihine şöyle bir göz gezdirdiğimiz zaman Batılı yazarlar ve romancılar tarafından ilgiyle karşılanan, haklarında ciltler dolusu kitaplar yazılan kişilikleri ve takdire şayan yaşantıları romanlara konu olan çok sayıda kahraman görürüz...

Osmanlı, İslâm’dan çok güzel beslenmiş ve bu güzelliği çok güzel ortaya çıkarmıştır kendine özgü bir şekilde. Sultan Murad’ın türbesinde, bu güzellikleri çok rahat görebiliyorsunuz. Osmanlı, hakikaten incelikli bir medeniyet tecrübesi bize miras olarak bırakmıştır. Yapılan eserlerdeki hassas düşünceler bunu göstermeye yeterli oluyor...

Kosova’nın başkenti Piriştine’den devam ediyoruz ‘Büyük Balkan Seyahatimize.’ Bu derinlikli mükâşefe yolculuğunu Seyfullah Yiğit kardeşimizin kaleminden paylaşıyorum...

Sezai Karakoç Üstadımızın vefatının sene-i devriyesi vesilesiyle Kocaeli Büyükşehir Belediyesi’nin düzenlediği “Uluslararası Sezai Karakoç Günleri”nin hem düzenleme komitesinde hem de konuşmacısı olunca 4 gün sürecek program vesilesiyle buraya, şehre geldim...

“Andolsun ki, biz insanı ruh ve bedence mükemmel yarattık, sonra da aşağıların en aşağısına indirdik; iman edenler ve sâlih amel işleyenler (iyi ve iyilik yapanlar) müstesna...”

Türkiye bir kâzip (sahte) şöhretler memleketidir. Mesela: İzmir’in işgali denilince Yunanlarca şehid edilen Albay Süleyman Fethi’yi duymamışızdır, buna karşılık 1960 darbesine kadar neredeyse adı sanı bilinmeyen gazeteci Hasan Tahsin’i ezbere biliriz...

İnsanı insan yapan, İMAN’dır. Yaradılışımızın hikmeti-sebebi budur. Şuur ve irade ile iman etmek insana mahsustur. Biliyoruz ki, şuur ve iradeye sahip olmayan varlıklar da, iman mihverinin çekimine tabidir. Kendi halleriyle, kendi hallerinin diliyle Cenab-ı Hakk’ı bilirler, tesbih ederler. Kainat böyle vardır, bununla kaimdir. Mihverinden tamamen koptuğu an yokluğa yuvarlanır. Tam karanlık, mihverden fırlayıp boşluklarda yok olmaktır. Eğer bir sürü çirkinliğe rağmen, varoluş devam ediyorsa; biliniz ki o varoluşun ardında iman irtibatlarını sağlayanlar bulunmaktadır. Işık, bir yerlerden, yine de gelmektedir...

Çağımızın önemli düşünürlerinden kabul edilen ve ''kamusal alan' kavramını akademiye ve günlük hayata dahil eden profesör Jurgen Habermas ve dört arkadaşının Gazze'de yaşanan insanlık dramı hakkında verdikleri beyanat tam bir faciadır. Bu facia sadece kişisel akademik kariyerleri hakkında yıkıcı bir paradoks olsaydı belki iş daha kolay geçiştirilebilirdi, ama Batı eleştirel düşüncesinin temsilcisi olan Habermas gibi 'öteki'nin felsefesiyle ünlenmiş bir dinozor ile birlikte, ''Batı Düşüncesi' dediğimiz paradigmanın da iflası anlamına geliyor...

Günah, bütün Hristiyan Batı'yı derinden etkileyen bir kompleks. Ondan kurulamıyorlar bir türlü. Doğarken de kendilerini günahkârlar. Goethe, dev eseri Faust'ta günahlar işleyerek hakikate gider. Nietzsche, günaha isyan eden soylu bir filozof. Zerdüşt'e koşar, doğunun bilgeliğine ve irfanına. Ama nafile! Sempatizanı Hitler, ondan mülhem "gücün zaferi" diyerek milyonları yeniden günaha bulaştırdı...

Aksa Tufanı Batı'nın maskesini indirdi ve gerçek yüzünü gösterdi. Ölenler Batılı değilse, sarı saçlı mavi gözlü değilse Batı nazarında hiçbir kıymetinin olmadığı bir kez daha gözümüzün içine sokuldu. Bin tane ağaç kesilseydi kıyameti koparacak olan Batı, 15 bin insanın binlerce ton bomba ile canlı yayında hayattan koparılmasına dur demek yerine katillere açık destek verdi. Yönetimleri kastediyorum...

Batı, XIX. yüzyılın sonlarına doğru ideolojilerin tam da Batılı düşünce ve yaşam tarzının merkezine yerleştiği bir dönemde modern akılcılığın/rasyonelliğin çökmesinden söz etmeye başladı. Sosyal bilimciler ve sanat çevreleri, modern dönemin sona erdiğini dile getirdi. Sonraki dönem ise XX. yüzyılın ortalarından itibaren “modern sonrası” anlamında postmodernizm kavramı ile ifade edildi...

Yaşanan bu vahşet, bu canavarlık bütün bir insanlığın vicdanının patlamasına doğru ilerliyor. Siyonizmi ve Amerikan emperyalizmini yıkacak olan da bu vicdan patlamasıdır, unutmayalım. Herhangi bir kapalı alanda gaz birikmesi gibi veya fay hatlarının enerji toplaması gibi insanlığın vicdanının da çok ciddi anlamda enerji topladığına ve uzun sürmeyen bir zaman diliminde bunun patlayacağına inanıyoruz...

HAMAS Arap dünyasının en meşru ve yegâne yapılanması, hem Gazze’nin hem Filistin’in tamamının koruyucuları, kahramanlarıdır. Öncelikle HAMAS’ın yegâne gerçek oluşu bir yere kaydedilmeli ve bütün durumlarda göz önünde bulundurulmalıdır. Filistin konuşulurken söze böyle başlanmalı ve böyle bitirilmelidir. İyi biliniz ki HAMAS’ın konuşulmadığı hiçbir oturum meşru değildir...

İslâm ümmetinin cihadı Gazze şehri, Küresel Terör Devleti Amerika’ya karşı direniyor. Amerika’nın terör ortağı İngiltere’ye, kötülükleri alkışlama merkezi Fransa’ya, Almanya’ya hatta bütün Batı’ya karşı direniyor, Amerika’nın Terör Karakolu Siyonist İsrail’e karşı dünyaya tarihi bir ders vererek direniyor., İnsanlığını unutmuş, dünyayı kana, katliama câniliğe boğmuş vahşetin temsilcileri bütün ‘terör devletleri’ne karşı Müslümanlara “cihad ruhu”nu gösteriyor...

İktidar olup muktedir olamama derdimiz hiç bitmedi. Son yaşadıklarımız, dertlerimizi depreştirdi. Kendi kavramlarımızdan habersizliğimiz de bunların tuzu biberi oldu...

11. 11. 2023 tarihinde Suudi Arabistan’ın başkenti Riyad’da yapılan İslam İşbirliği Teşkilatı ve Arap Birliği Ortak Zirvesi sonrasında, İİT ve Arap Ligi’ne üye ülkelerin devlet ve hükümet başkanlarının üzerinde mutabık kaldıkları sonuç bildirisinde, “Filistin halkı güvenlik ve barışa kavuşmadan ve gasp edilen tüm haklarını geri almadan, İsrail’in ve diğer hiçbir bölge ülkesinin güvenlik ve barışa kavuşamayacağı, İsrail’in işgalinin devam etmesinin bölgesel güvenlik ve istikrar ile küresel güvenlik ve barışa tehdit oluşturduğu” açıklandı...

Topyekûn bir Batı okumamız var. Bundan dolayı da farklı tepkileri ve sesleri çoğu zaman kulak ardı ediyoruz. Elbette Batı'nın bir hegemonyası var, bir düzeni var, tarihinde kirli sayfaları var. Ancak aynı Batı'da demokrasi de, köleliğin kaldırılması da, ulus devletler üstü kuruluşları da var. Vicdanı olan aydınlar da var. Mesela Sartre, Cezayir'i işgal eden ve Cezayir'le savaşan ülkesini, politikalarını ve devletini eleştirmiştir. Goethe, Doğu-Batı divanı ile İslam'a karşı hürmetkâr tutumlar olmuştur. John Kean, hâlâ yaşayan bir siyaset teorisyeni. Gannuşi'yi her zaman savundu...

Çoğu çocuk ve kadınlardan oluşan 12 bin insan canlı yayında katledildi ve bu satırları yazarken de sizler okurken de katliam devam ediyordu/ediyor. Siviller dünyanın dört bir yanında bu katliama karşı gereken tepkiyi veriyorlar. Tabii ki protestolar, dualar ve yardımlaşmanın ötesine geçemiyor sivillerin eylemi. Bu katliamı asıl durdurması gereken güçler durdurmak bir yana maalesef katliamı destekliyorlar. Aksa Tufanı bütün maskeleri alaşağı etti...

“Sekiz defa mahpus, bir defa da mebus (milletvekili) olan” Osman Yüksel Serdengeçti’yi vefatının 40. yıldönümünde rahmetle yad ediyoruz. Bundan 40 yıl önce, 1983 yılı hüzün yıllarımızdan biri olmuştu. Üç önemli değerimizi ard arda kaybetmiştik o yıl: Prof. Dr. Erol Güngör (24 Nisan), Necip Fazıl Kısakürek (25 Mayıs) ve Osman Yüksel (10 Kasım).

Siyonist terör devleti ve eşkıya başı Amerika’dan önce HAMAS’ın yenilmesini dört gözle bekleyenler körfez ülkelerinin kralları ve onların köpek bel’amlarıdır. Hamas’ın galip gelmesi bu krallar ve onların beslemesi saray âlimleri için felâketlerin en büyüğü, saltanatlarının bir anlamda sonudur...

Gazze’de Aksa Tufanı harekâtı başlar başlamaz “ama Filistinliler topraklarını sattı” diye böğürerek yalan söyleyen ve İsrail’e arka çıkan sözüm ona kanaat önderlerine, tarihçilere, youtube şaklabanlarına bir haberim var. Çok değil, bundan 20 sene sonra azgın, sapkın, kudurmuş Siyonazi teröristleri Kıbrıs’ta Türkleri bombalarken birileri “ama bunların babaları Kıbrıs’ta toprak sattı” derse bu, ne yazık ki “doğru bilgi” olacak...

“Yahudileri imha edin! Sinagoglarını yakın! Avrupa’dan sürün!” Yedi maddeden oluşan bu talimatlar, sıradan birine ait değil. Protestanlığın kurucusu ve sonuç itibariyle sekülerliğin ve dolayısıyla modern dünyanın ve tasavvurunun icadında en kilit rollerden birini oynayan Martin Luther’e ait. Büyük çalkalanmaların ve transformasyonların kasıp kavurduğu 16. yüzyıl ‘’Avrupa’’sında yaşayan Luther’in, “Yahudilere ve Yalanlarına Karşı” (Against the Jews and their Lies) başlıklı bir kitabı olduğunu biliyor muydunuz?

Türk askeri, 1917 yılında, Gazze'de, bugün belki Gazellilerinkinden çok daha kötü şartlarda dünyanın en modernize ve güçlü ordusunun başlattığı iki kara harekâtında Türk askeri düşmanı iki tam kez yok etmişti. Mehmed Mazlum Çelik'in Independent gazetesindeki yazısını istifadenize sunuyoruz

Hanzala basit bir reddiye değildi. Naci el Ali’nin kalemi esaslı bir dava savunusuna dönüşmüştü. Hanzala hiç konuşmadan, sessizliği ile kitleleri uyandırıyordu. Deniz Baran yazdı.

Önce yüreğimizdeki Kudüs’ü işgal ettiler. Biz savaşı önce kendimizde kaybettik! Cahit Zarifoğlu “Telgrafın tellerini kurşunlamalı Öyle değildi bu türkü bilirim…” Öyle değil bu türkü, öyle değil. Türkülere kan sıçradı Ortadoğu’da. Kurşunlar ihtiyârlara, kurşunlar kadınlara, kurşunlar bebeklere sıkılmakta! Türkü yerine ağıtlar yakılmakta, yana yakıla!..

Titus Flavius Vespasianus. Kulağa havalı, debdebeli geliyor değil mi? Öyle olacak tabi. Adam Miladi birinci yüzyılda Roma İmparatoru olmuş. Roma dedikse öyle binlerce yıl geride kalmış bir varlıktan söz etmiyoruz. Çağdaş dünya kültürünün temellerinden birisi. Batı kurumlarını, hukukunu incelerseniz, bu heyula devleti daha dün yaşamış zannedersiniz...

"Beni aşağıladı, yarım milyondan etti, zararlarıma güldü, kazancımla alay etti, halkımı hor gördü, işlerimi köstekledi, dostlarımı soğuttu, düşmanlarımı kızıştırdı...

Bir yandan İsrail’in Gazze’de her türlü insani değeri, duyguyu ve ilkeyi yok sayarak yürüttüğü barbarca katliamlara rağmen onu desteklemeye devam eden Batılı ülkeler bir yandan da yine Batılı ülkelerin başkentlerinin veya diğer şehirlerinin sokaklarında hem İsrail’in hem de kendi yöneticilerinin bu siyasetlerini protesto eden kitleler. Bu vicdan ayaklanması her geçen gün İslam ülkelerinden çok daha canlı bir şekilde kendini gösteriyor...

Siyonist işgal güçleri çarşamba gece yarısından itibaren, Gazze bölgesine yönelik saldırılarında özellikle hastaneleri hedef aldılar. İşgal güçleri bundan önceki saldırılarında da hastaneleri özellikle hedef almıştı. Bunların en başında da büyük bir katliam gerçekleştirdiği ve Anglikan Kilisesi’nin Kudüs Başpiskoposluğu’na bağlı olarak çalışan Baptist (El-Ma’medani) Özel Hastanesi’ni zikretmek gerekir. Sonrasında bu hastaneye yönelik saldırısını inkâr etmeye ve Filistinlilere yüklemeye kalkıştı...

Esnaf ve zanaatkâr arasında meşhur bir söz vardır. Esnaf, müşterinin önemini anlatmak için, “Müşteri velinimetimizdir!” der. Hatta bundan görselini oluşturmuşlar, işyerlerine asarlar. “Velinimet”, kelime olarak “nimet kaynağı, nimetin kefili, gözetleyicisi” gibi anlamlara gelir. Mefhum olarak ise birine daima iyilikte bulunan, onun ayakta durmasını sağlayan, mecazi anlamda bir tür hayat kaynağı olan kişi anlamındadır.

‘Müslümanım’ demek kolay, fakat tasavvurumuzu, aklımızı, şahsiyetimizi Müslüman etmek zordur. Kendi değerleri verilmeyen, sun’i kutsallarla uyuşturulan insanımız ‘cinnet toplumu’ haline getiriliyor. Makul, mutedil, insaf ve anlayış içerisinde normalleşmeye, meselelerimizi objektif, ilmî ölçülerle tartışmaya, konuşmaya, samimiyetle dertleşmeye o kadar ihtiyacımız var ki… Kırmadan dökmeden, itham, iftira, yalan ve suizandan uzak birbirimize tahammül göstererek konuşabilsek. Ama ne mümkün…

Egemenler Gazze'yi susturmuyor! Bunun yerine çarpıtıyorlar. Onun katil olduğunu, onun haksız olduğunu, onu savunanların terörist olduğunu iddia ediyorlar. Ellerindeki güçlü medya teknolojileriyle yalanlarını doğru gösterebileceğini düşünüyorlar. Gazze'nin şanlı direnişini ters yüz edebileceklerini sanıyorlar...

Anayasa Mahkemesi (AYM) kurulduğu günden beri maalesef adalet kurumu olarak değil vesayet odağı olarak anıldı! 1960 darbesinden sonra yapılan anayasa milli irade üzerinde darbenin vesayet kılıcı olması için MGK, AYM ve senatoyu ihdas etti...

Yarın 10 Kasım! Ülke genelinde yine yoğun tapInma görüntülerine şahit olacağız. Yazık ki şirkin en bariz biçimde sergilendiği bu kutsama ritüelleri sadece kendilerini laik ve Atatürkçü diye tanımlayan kesimlerle de sınırlı kalmayacak. Kendini İslam'a nispet eden pek çokları, geniş kitleler de bu seküler ayin manzaralarının parçası olacaklar.Resmi ideolojik dayatmalarla şekillenen bu sapkınlığa kerhen ya da iradeleriyle dahil olmanın anlamına dair sitemizde bundan 3 yıl önce Rıdvan Kaya tarafından kaleme alınan makaleyi tekrar dikkatinize sunuyoruz.  Kaynak: Sadece Rabbimize ibadet eder, taptıklarınıza tapmayız!...

Filistin meselesini takip edenler açısından tüm gelişmeler sadece malumun ilamı kabilinden şeyler. Hepimiz dejavu yaşıyor gibiyiz. Ancak, medya ve iletişim imkânlarının bu kadar geliştiği bir çağda kadın, çocuk ve sivil insanlara yönelik böylesine korkunç bir soykırımı bu kadar alenen ve pervasızca işlemek, dünyanın görece denge ve istikrar kurumlarını ve bu kurumların üzerine inşa edildiği hâkim Batılı paradigmaların tümü üzerindeki yalan perdesini yırtarak çöpe attı...

Ahdi Atik’i –İsrailoğulları’na gönderilen peygamberlere indirilen vahiyleri- tahrif eden Yahudiler, O’na teslim olmak yerine teslim almayı tercih etmişlerdir. Muharref Tevrat’ta Allah’a yaptıkları iftiraları imana zulüm karıştırmanın kötü örnekleri olarak okumak mümkündür: Muharref Tevrat'a yansıyan "insan görünümlü bir tanrı" anlayışı, zamanla Yahudi Din Bezirganları’nın işgüzarlığının ürünüdür.

Batı için bilimin ne ifade ettiğini bilmemek, sosyal bilimleri anlamada bizim için sorun teşkil ediyor. İslam alemindeki alim ile Batı’daki bilim insanını bir tutmak ise sorunu bizim için musibete dönüştürüyor. Müslümanlarda alim otonomdur ve hakikate sadık kalmak, alim olmanın gereğidir. İstisnaları varsa da alimle ilgili algımız budur ve biz, kendi alimimizle ilgili algımızla, Batı’nın bilim insanına baktığımız için yanılıyoruz...

Yaşadığımız şu son dönem yani Hıristiyanlarla Yahudilerin birbirleriyle kaynaştığı, birbirilerinin yegâne destekçisi olduğu bugünler kimseyi yanıltmasın. Hatta bugün Hıristiyan ülke yönetimlerinin siyonist terör devletinin yanında yer almaları, bütün canavarlıklarını destekliyor olmaları da bizi aldatmasın. Çünkü bu ülkelerin halkları yönetimlerinin aksine Yahudilere dişlerini gıcırdatıp durmaktadırlar, Avrupa’da yaşayanlar bunu çok iyi bilmektedirler...

Büyük şairimiz Yahya Kemal Beyatlı, 1 Kasım 1958 tarihinde vefat ettiğine göre içinde bulunduğumuz 2023 yılının Kasım ayı, onun şiirle ve edebiyatla süslemek sûretiyle ebedileştirmek istediği bu fâni dünyayı terk edişinin altmış beşinci yıl dönümünü teşkil ediyor. Altmış beş yıldır eserleriyle yaşayan ve daha nice seneler ikinci ömrünü sürdürecek olan şairimizin en çok işlediği konulardan biri de, “Sessiz Gemi”nin yolcularını ilgilendiren hüzün duygularıdır. Bir örnek vermek gerekirse; “Sonbahar” başlığıyla kaleme aldığı o harika şiirini, bu hazin manzarayı resmeden altın sarısı bir levha olarak gösterebiliriz...

Gazze, bir aydır İsrail bombardımanı altında inim inim inliyor! İsrail ordusu, bebek çocuk, kadın yaşlı demeden 10 binden fazla masumu katletti. Katledilenlerin yarısı çocuklar; üçte ikisi çocuklar ve kadınlar! Bunlar tespit edilenler. Bir de en az o kadar enkazın altında kalanlar ve henüz kayıtlara geçmeyen şehitler var!

Okudunuz değil mi insanın aklını durduran, kanını donduran haberleri? İsrail miras bakanı Eliyahu, Gazze’ye atom bombası atılabileceğini savundu önce. Gelen tepkiler üzerine “aslında mecazen söyledim” falan dedi ama hepimiz biliyoruz ki ortada bir mecaz falan yok. Aynı söyleşide Filistinlerin yok edilmesi gerektiğini savunan Eliyahu “Filistin bayrağı sallayan hiç kimsenin yaşama hakkı yok” da dedi...

Başta İsrail menşeli ürünlere olmak üzere Siyonist soykırımcı politikayı destekleyen markalara karşı sade bizde değil, İslam dünyasında, hatta Belçika gibi bazı Batılı ülkelerde başlayan boykot eylemleri şaşırtıcı bir hızla büyüyor ve kredi kartı uygulamalarına dek uzanıyor. Son zamanlarda bu denli küresel çaplı ve başarılı bir boykot gerçekleşmemişti doğrusu. Ancak bundan 115 yıl önce Osmanlı halkının gerçekleştirdiği bir boykot vardı ki, onun modernleşme tarihimizde bir ilki temsil ettiği yeterince bilinmez...

İslâm sadece ferdî bir inanç olarak gördürüldü. Kur’an-ı Kerim’in reddettiği din algısı, ‘din’ haline getirildi. Bu yapılanlar ‘kültürel inkâr’dır. Dinde olmayan uygulamalardan dolayı, 10 Kasım’ları bile dogma hâline getirerek normal gün olmaktan çıkardık. Bizi BİZ yapan İslâmî kimlik de yok edilme sürecine sokuldu...

Çağdaş Haçlı armadaları birleşip Doğu Akdeniz’e yığılmışken, Müslümanlar kendi aralarındaki yapay sorunları aşıp da bir araya gelemiyorlar… Yazık ki, Müslümanların dağınıklığı hep İslâm düşmanlarının işine yarıyor; Haçlı ittifakının himayesindeki Siyonist işgali ve katliamı kolaylaştırıyor.

Gazze’de büyük dram devam ederken, haber siteleri HAMAS milislerinin bir İsrail tankını imha görüntülerini verdiler: Bölgenin altında örümcek ağlarını andıran ve kilometreler boyu uzanan tünellerden çıkan milisler, birkaç yüz metre ilerlerinde duran bir İsrail tankını roketatarlar ile havaya uçuruyorlardı...

Bu akşam saat tam sekiz buçukta Cumhuriyet 100 yaşını tamamlayıp 101 yaşına basıyor... Hepimize kutlu olsun! Cumhuriyet’in kuruluşu ile ilgili olan ve birkaç sene önce yayınladığım belgelerden bazılarını 100. yıldönümü münasebeti ile, yayınlanmamış bazı evrak ile beraber bugün tekrar neşrediyorum...

İsrail’i hedef alan ve sadece Ortadoğu’yu değil, bütün dünyayı karmakarışık eden malûm operasyonu düzenleyen Hamas’ın “Kassam Tugayları”, ismi son günlerde en fazla işitilen silâhlı örgütlerin artık en başında geliyor...

“...Meydana gelen olayların temelinde, İsrail’in kibri yatıyor! Aklımıza gelen herşeyi yapabileceğimize, bedel ödemeyip cezasız kalacağımıza inandık ve bu yolda hiç düşünmeden devam ettik. Şehrin sâkinlerini tutukladık, öldürdük, fena muamele ettik, yağmaladık ve soyduk. ...Masumları vuruyoruz, gözlerini oyuyoruz, suratlarını parçalıyoruz, sürgüne gönderiyoruz, topraklarına el koyuyoruz, yağmalıyoruz, yataklarından kaldırıp kaçırıyoruz, etnik temizlik yapıyoruz ve mantıksız kuşatmaya devam ediyoruz.

Bir seçim daha geride kaldı, sonuçlar memlekete hayırlı olsun... Seçim öncesi ile alâkalı herşey; yazılanlar, söylenenler, vaadler, suçlamalar, dağıtılan afişler, el ilânları ve diğer bütün propaganda malzemesi artık gazete kolleksiyonlarında, arşivlerde ve dijital sistemlerde saklanacak; ileride seçimler üzerine çalışma yapılması hâlinde araştırmalara kaynaklık edecekler.

Üniversite son sınıftaydım. Hem çalışıp hem okuyordum. Geceleri on altı saatlik nöbetlerden sonra sabah erken okula gittiğim, akşam geç saat döndüğüm ve uykusuzluktan uyuyamadığım günlerdi. 28 Şubat’ın az evveli, üniversitelerde Özal’la birlikte başörtüsü yasağının kalktığı ama nedense bizim bölüm hemşirelikte adeta sıkıyönetim uygulandığı bir zaman diliminde, siyasi çalkantıların, Müslüman kimliğe dayatılan zorbalıkların farkında olmayacak kadar seküler bir hayatın içindeydim...

Seküler ulus devletler kıskacında ve Amerika, AB, Rusya; Çin gibi İslam düşmanı emperyal güçlerin hem zihni hem fiili kuşatması altında bulunan; varlığımızı ve kimliğimizi yok etmeye çalışan fiili saldırılar karşısında, yeterli maddi gücü olmayan ama Rabbimize mutlak iman ve vahyi ölçülere tâbiiyet ile İslam’ı yaşamak ve yaşatmak için salih amel, sabır ve dua silahını kuşanarak, dağılmış ümmeti yeniden diriltmeye çalışan, müminlerin varlığı tüm Müslümanların hayat soluğudur...

Her İslami meselenin Kur’anî bir kaynağı vardır. Kur’an’ın iyi anlaşılması peygamberin pratiği olan sünnet ile olur. İşte Kur’an ve sünnette iktisad-cihad birbirinden ayrılmayan ikizler olarak iç içe işlenmiştir. Kur’an ve sünnetin Mekke-Medine’si olan ilk İslam devleti, dünya için bir medeniyet inşa etti. Medeniyetimiz bugün tüm tazeliği ile tartışmasız kendinden bahsettirmektedir. İşte İslam’ın Medine medeniyeti, peygamberin devlet başkanlığında dört sacayağı üzere kuruldu:..

İki binli yılların başındaydık. Özelde İslam alemine, genelde dünyaya dair okumalar ve tefekkürüm, bende artık maddeler hâlinde sıralayabileceğim kanaatler oluşturuyordu. Buna göre Batı; politikalarını yüzyıllardır çağa göre dizayn ediyordu. Belki tespitim, sahayla birebir uyuşma açısından sorunlu olabilirdi; ama vardığım kanaat, Batı’nın her yüzyılı kabataslak dörde ayırıp yaşadığıydı:..

İslam, “Oku!” emriyle başladı. İlk beş ayet-i kerime, insana Rabbinin adıyla okumayı emreder ve insana şunu duyurur: Senin Rabbin Allah hem seni yaratan hem keremiyle sana kalem kullanmayı ve sana bilmediğini öğretendir. Mucize yanı bugün anlaşılan bu ayet-i kerimelerle birlikte insanlık, ilk kez bir ilim inkılabına mazhar oldu...

Batının sicili aslında Siyonizm’in sicilinden hiç de temiz değil, katliam haneleri birbirinden berbat ve karanlık durumda, ama Siyonistlerin Gazze’deki son vahşeti artık Batının başını önüne eğdirmeye, el içine çıkamaz hale sokmaya başlamıştır...

“Ey Yahudi cemaati! Size üç teklif sunuyorum. Birincisi, size Müslüman olmayı, şu anda bizi kuşatmış olan Muhammed’e tabi olmanızı teklif ediyorum!”..

Gazze için yapılması gerekenlerin ne olduğu sorusunu irdelemek adına soruyorum bu soruyu. Aslında bu soru 28 Ekim’de Gazze için miting yapılacağı ilan edildiği gün sorulacaktı ve böyle bir yazı o gün yayınlanacaktı. Çünkü insanımız o gün bu soruyu sormuştu; “Miting yapmak iktidarın, devletin görevi mi yoksa halkın görevi mi?”

Gazze’deki soykırımdan sonuç itibariyle hiç de farklı olmayan ürpertici bir sorunumuz var: Çocuklarımızı kaybediyoruz… Liselerdeki çocuklarımız hız, haz ve ayartı peşinde koşturuyor. Üniversitelerdeki çocuklarımız da aynı şekilde...

İsrail terör devleti, Filistin’de bir aydır katliam üstüne katliam yapıyor, gözünü kırpmadan dünyanın gözünün içine baka baka çocukları, bebekleri katlediyor. Dünya seyrediyor. İslâm dünyası seyrediyor. Ama Filistin direnişinin sembol isimleri mücahitler, mücahitlerin önde gelen isimlerinden Ebu Ubeyde seyretmiyor, aksine Müslüman vakarının asaletini gösteriyor ve hepimize, bütün dünyaya insanlık dersi veriyor...

“Hastane bombalamak, ambülans bombalamak, çocuk bombalamak... Siyonist terörün son üç haftadaki bu eylemleri, kayıtsız kalan herkesi kendisi gibi haysiyetsiz kılıyor. Bu, şahit olan herkes için aslında kendi haysiyetine dair bir savaş...

Altı hafta kadar önce, Siyonist İsrail’in yıllardır devam eden zulmünün yeni versiyonu henüz başlamamışken “Filistin’e Nasıl Yardım Edilebilir?” başlıklı bir yazı yazmıştım. O yazıda şu satırlar da vardı: “…Genel olarak da insanoğlunda kanıksama psikolojisi var; bu yüzden artık, hemen her gün Siyonistlerin, Filistin’de bir veya daha fazla evi yıkması, birkaç masumu öldürmesi, yakalayıp hapsetmesi, kolunu bacağını kırması…

İçinde bulunduğumuz şartlar bir mü’min olarak üzerinde düşünmemizi gerekli kılıyor. Üzerine üşüştüğümüz dünyanın gerçek çehresini bize gösteriyor. Ne yazık ki bile bile bu kapana takılıp kalıyoruz. Önce âyetin mealini okuyalım. Sonra da âyetin anlattıklarını anlamaya çalışalım:..

29 Ekim Cumhuriyet’in ilanının yüzüncü yıldönümü, ülkede ve yurt dışı temsilciliklerde aşırılığa kaçan bir şekilde kutlandı. İfrat tefrit salıncağında sallanmaktan kurtulamadık. Normale dönemedik. Kendimiz dışındakilere şahıs olarak da fikir duygu düşünce olarak da tahammülsüzlük devam ediyor...

Akıl almaz kehanetlerin, dünya siyasetlerinin yerine geçtiği bir dönüm noktasındayız. 'İnsan' kavramı, tarihin hiçbir döneminde bu kadar ağır yaralanmamıştı... Irkçılığını hak bilerek konuşan ve ört bas etme gereği bile duymadan pervasızca, kaba-saba ortaya kusuveren İsrail'in, kendi ırkından olmayan insanlara 'insanımsı hayvan' diyebildiği iğrenç bir zaman diliminden geçiyoruz.

Marx, 1884 yılında Yahudi Sorunu diye bir kitap yazar. Batı için temel bir sorundan bahseder. Bunun çözümüne dikkat çeker. O, anlamaya kendini adayan bir düşünür değildir. Bunun yerine değiştirme tutkusu peşinde koşar. Avrupa'da yaşanan Yahudi Sorununu da değiştirmek ister...

Gazze'den gelen fakat yayınlanamayan kimi görüntüleri görünce kahroluyorum. Söyleyecek söz bulamıyorum. Sözün bittiği yerdeyiz. Aksa Tufanı bütün dünyaya İşgalci İsrail'in kuvvetten gayri hiçbir şeyden etkilenmediğini bir kez daha göstermiştir.

Yaşanan soykırımı bir sosyal medya ürününe ve tüketim nesnesine dönüştürmeyelim. Onu, hakikatin ve insanlığın sesi kılalım. Bunun yolu gerçeğe ne kadar yakın olduğumuzu ve etki gücümüzü hesap etmekten geçiyor...

Hepimiz İngilizlerin eseriyiz, hepimiz İngilizlerin esiri. Ortadoğu’daki kölecil düzeni İngilizler kurdular, Müslümanları bu düzende köle olarak yerleştirilen Yahudiler vurdular. İngilizler ön açtılar, Yahudileri saldırdılar. Böylelikle Hitler’in başlattığı Yahudilerin Avrupa’dan sürülmesi projesini nihaî hedefine İngilizler ulaştırdılar -Yahudileri önce Filistin’e yerleştirerek sonra da Yahudilerin Filistin’i haritadan silmelerini sağlayacak hastalıklı bir Ortadoğu düzeni icat ederek...

Tam üç hafta oldu. İsrail terör devleti, Filistin’i kan gölüne çevirdi. Gazze’yi boşalttı. Gazze hayalet şehre döndü. Gazze’nin toprakları kanla sulandı. Çocukların, bebeklerin kanlarıyla… Üç haftada 4 bine yakın bebek ve çocuk katledildi!..

Gazze gündemine ara vermiş gibi olmak istemem ama yazmazsam çatlayacağım. O yüzden sizden de, Filistinli kardeşlerimizden de özür dileyerek yazayım. Dünya şampiyonu olduğunda gurur duyduğumuz, gazetemizde manşete taşıdığımız, televizyonumuzda haber yaptığımız Mete Gazoz’un, TVNET’in cumhuriyetin 100. yılı ile ilgili olarak hazırladığı anma görseline “güya” verdiği ayarı gördünüz mü bilmem. Mustafa Kemal kullanmamışız görselde. Gazoz da “doğru kullanım” diyerek bir Atatürk fotoğrafı paylaşmış...

Dilerseniz Çatalhöyük ve Göbeklitepe kazılarıyla bir safsata yığınına dönüşen modern antropolojinin “evrimsel ve lineer gelişim teorisi”ne inanın, ister Türeyiş, Kawa ve benzeri yaratılış destanlarına güvenin, isterseniz Allah’ın “biz ona isimleri öğrettik” dediği son Âdem’in insanlığın kurucu babası olduğuna iman edin, sonuç değişmeyecektir...

Netanyahu alçağının bahsettiği “Yeşaya kehaneti” meselesi uzun ama işin aslı da astarı da şu: Büyük İsrail Devleti kurulunca Mesih, merkep sırtında gelecek, dünyaya barış hâkim olacak, ardından kıyamet kopacak, bu barış döneminde kıyamet koptuğunda o esnada yaşayan herkes de doğrudan cennete gidip sonsuz hayatın sonsuz lezzetlerine gark olacak.”..

İslam, toplumunun siyasal aklı olup aynı zamanda dava aklıdır. Kapsamında parti ve devlet ötesinde ümmet bilinci vardır! Bu siyasal aklı ayakta tutan ilahi bir sistemi vardır.

Dikkat edilirse Yunanistan, son dönemde siyonistlerin en ateşli destekçileri arasında. Öyle ki Yunanistan başbakanı, kadim zamanlardan bu yana Yahudilere karşı iyi duygular beslemeyen Yunan kamuoyuna rağmen, siyonist Natenyahu’nun ayağına giden devlet yetkilileri arasında dahi yer aldı...

Hatta bütün bir insanlık aleminin izzeti ve onurudur. Emperyalizmin pençeleri arasında kıvranan bitip tükenmiş mazlum bir dünyanın ufkunda parlayan bir ışıktır HAMAS!..

Batı’dan bazı şeyler alarak çağdaşlaşma yaklaşımı İslâm toplumu için düşünülüyorsa öncelikle çözümlenmesi gereken problem, “İslâm kültür ve medeniyetinin bir başka kültür ve medeniyetten neyi alıp sindirebileceği ve neyi alamayacağı” meselesidir...

Fikri meselelerimizi ilmî olarak çözmeli, slogan nutuklarından uzak durmalıyız. Bu ilke ve prensipler ışığında olayları konuşabiliriz. Kendi duygu ve düşüncelerinden farklı sözlere yapılan hakaretler, seviyesiz cevaplar, doğrulara karşı olmanın particiliğini yapanların içler acısı halleri de bir başka üzüntümüz. Siyasiler ve mensupları yakın tarihi de öğrenmeli. Hakaret etmeden, padişahlarına dil uzatmadan konuşmalı/dinlemeli...

Birinci Dünya Savaşı yıllarının İngiltere Dışişleri Bakanı Arthur James Balfour’un girişimi ve 1917 “Balfour Deklarasyonu” ile İngiliz Hükûmetinin aldığı “Filistin’de Yahudiler için bir millî yurt kurulması” kararı, Müslüman coğrafyanın kalbi Kudüs ve Filistin’de yaşayan kardeşlerimiz için işgal, sürgün, katliam ve gözyaşı anlamına gelen talihsiz süreci beraberinde getirdi. Bu mahut süreç 106 yıldan beri zulüm üstüne zulüm koyarak devam ediyor...

Cumartesi günü Gazze'ye destek mitingine katılmak üzere Marmaray'la Yenikapı'ya, oradan da metro ile Atatürk Havalimanı'na gittim.

Bugün 29 Ekim Cumhuriyet ilanının yüzüncü yıldönümü. Ülkede ve yurt dışı temsilciliklerde kutlanıyor. Ancak bir kesim bu vesileyle başta seçilmiş cumhurbaşkanı olmak üzere muhafazakârları cumhuriyet düşmanı şeklinde değerlendirerek hedef alan yayınlar yapıyorlar. Resmi tarih sayesinde yeni nesillerden gerçeklerin saklandığı bir süreç yaşandı. Muhafazakâr kesime yapılan bu saldırılar bu sürecin ürünüdür...

İlk BBC’den okudum haberi. Adeta kıvrana kıvrana verdiler. Başlığa baskın anının kaosunu taşımışlardı ama Kassam askerlerinin esir aldığı ve önceki gün serbest bıraktığı 85 yaşındaki Yochaved Lifshitz’in “Yedikleri beyaz peyniri ve salatalığı bize de verdiler” sözlerini sansürleyemediler. Bu aktarım ve tanıklık, bence bugün olmasa da gelecekte diplomasi tarihine geçirilecektir. Daha da önemlisi Yahudi kadının sözleri, günümüz Müslümanlarının haysiyet, onur nişanesi oldu. Neden mi?

İnanmak insan için çok temel bir gereksinim. Hayatta yol alırken bu gereksinimin uygun kanallardan karşılanması, sağlıklı araç ve ortamlarla desteklenmesi gerekir. Zira tüm gelişim alanları gibi inanç gelişimi de bir süreklilik içinde gerçekleşir. Onun kesintiye uğraması ya da yara alması kişinin inanç dünyasına büyük zarar verir. İnanç gelişimi noktasında bütün yaşlar önemli olmakla birlikte çocukluk dönemi ayrı bir öneme sahiptir...

Filistin’de dünyanın gözü önünde soykırım yapılıyor. Daha önce de dünyada nice soykırım yapıldı. Ama geçmişin dünyasında soykırımlar genellikle duyulmaz, dolayısıyla insanın vicdanıyla çok az temas kurardı. Bugünün dünyasında Filistin çocuklarının sesi, dünyanın en ücra köşelerindeki kulaklara ulaşıyor. Buna rağmen dünya halkları, bazı Müslümanlar ve bazı duyarlı kesimler dışında çocukların çığlıklarına karşılık vermiyor. Uzaklarda bizden biri katlediliyor, diye çığlığa çığlıkla cevap vermiyor...

Evet, yanlış okumadınız, Gazze’yi ve Gazze’nin çocuklarını kurtaracak olan bizler değiliz, asıl onlardır bizi kurtaracak olanlar. Unutmayınız, Filistin, Gazze yaklaşık bir asırdan beri bütün bir yeryüzünün yüreğidir...

Geçen gün, kütüphanemin raflarından birini karıştırırken ilgimi çeken bir kitapla karşılaştım. Nerede, ne zaman hangi sahaftan aldığımı hatırlayamadığım bu eser, “Hicri Onuncu- Miladi On Altıncı Asırda Yurdumuzu Dolaşan Gazzi-Mekki Seyahatnamesi” adını taşıyordu. Aslında bu bildiğimiz anlamda bir kitap değildi, 1937 yılında İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları arasında çıkan “Tarih Semineri Dergisi”nin kitaba dönüştürülmüş şekliydi...

Yahudilerin ve İngilizlerin modern tarihin inşasındaki rollerini anlamadan çağı da, kendimizi de anlayamayız; geleceğimizi emin bir şekilde yönlendirecek uzun soluklu yol haritaları hazırlayamayız...

Evet, çocuklarımızı öldürüyorlar. Evet, Gazze’mizi eşi benzeri çok az görülmüş bir bombardımanla yerle bir ediyorlar. Evet, savaşta asla vurulmaması gereken hastaneleri, okulları, ibadethaneleri vuruyorlar...

İnsanların kafasının tarihle yoğrulabileceğini iyi bilen nifak çetesi hiç utanıp sıkılmadan yalan üstüne yalan saldı ortalığa. Haklarını yemeyelim, Oniki Ada’yı Osmanlı Devleti Uşi’de vermişti kuyruklu yalanından tutun da Filistinliler Yahudilere topraklarını sattı uydurmasına kadar bir tarih bataklığı oluşturmakta başarılı da oldular...

Her 29 Ekim arifesinde geçmişe dalar gider, hâlimizi düşünür, geleceğe korku-ümit arası bir duyguyla bakarım. ‘29 Ekim Cumhuriyet Bayramı’na yüklenen haddi aşan övmeci mantığı da protokollere hapsedilen ‘devletçi yapı’dan da ‘cumhursuz cumhuriyet’ katılımlarından da rahatsız olurum...

Yüzüncü Yıl’ın 29 Ekim’i yaklaşırken mübalağa (aşırılık) aldı başını gidiyor. Bu hal Gazze’yi bile unutturuyor. Bilhassa belediyelerin kutlama adına yaptıkları harcamalar, tükettikleri imkânlar, kaybettikleri enerji, geri getirilmesi imkânsız zaman kaybı, vb. her türlü israfın göstergesi. Bunlara ilave olarak mâziden kopuş bizi sanki 1923’te kurulmuş bir devlet yapıyor. Yahya Kemal’in “Kökü mâzide olan âtiyiz” sözünü de unutmamamız gerekiyor...

Bugünkü Siyonizm’in ta kendisi olan lanetli Yahudi geleneğini Kur’ân-ı Kerîm detaylıca bize tanıtır. Bir ırk, soy veya dini grup olarak değil, olumsuz tutum ve davranışların tamamını kuşanmış zalim, inkârcı ve “lanetli” bir güruh (Siyonist topluluk) olarak karşımızda duran insanlığın baş belası bu “şer odak” belli başlı karakteristik özellikleriyle ne kadar iyi tanınırsa, o oranda onlara karşı doğru bir tavır takınılabilir:..

Gazze'de tüm dünyanın gözleri önünde pervasızca işlenen katliam devam ederken yazmak ne kadar da zor. Bunca masumun en gaddar yöntemlerle katledilişi karşısında insan ruhu paramparça oluyor, insanı kendinden şüpheye düşürecek derecede işleniyor Gazze'deki cinayetler, öldürülen her çocuk, 'sizler de insan mısınız' diye soruyor çünkü sessizliğimize...

Dün sabah itibariyle Gazze'den gelen tablo şöyleydi: Son 24 saat içinde 500 Gazzeli şehid oldu. Aksa Tufanı'nın başladığı gün itibariyle de şehid sayısı 4 bin 651. 14 bin 245 yaralı var. 31'i cami, 3'ü kilise, 20 bin bina 165 bin konut yıkılmış...

“Bir de öyle bir fitneden sakının ki o, içinizden sadece zulmedenlere erişmekle kalmaz (umuma sirayet ve hepsini perişan eder). Biliniz ki, Allah’ın azabı şiddetlidir.”[2] Bahse konu fitne, bir toplumda sadece zulmeden, Allah’a isyan eden, tuğyan edenlere erişmekle kalmayacak olan fitnedir. Aynı zamanda bu fitne, Allah’a isyan edenlerle birlikte, hakka inandıkları halde zulme, haksızlığa ve tuğyana karşı mücadele etmeyen, oturup kalanları da kuşatan/kuşatacak olan bir fitnedir...

7 Ekim sabahı Hamas mücahitlerinin Gazze’den işgal altındaki Filistin topraklarına yönelik başlattıkları Aksa Tufanı harekâtı sonrasında İsrail’in Gazze’ye yönelik saldırıları tam bir soykırım girişimi şeklinde sürüyor. Bu barbarlık karşısında bir nebze vicdan ve adalet duygusuna sahip herkesin net bir tavır alması gerektiği açıktır...

Kur’an’da (Zuhruf/54) geçen bir kavmin akli istihfafını anlamaya çalışacağız. Vahiy ve nübüvvetten sonra en kıymetli nimet, akıl nimetidir. İnsandan her şey alınsa da eğer akıl sağlam kalırsa, tekrar kaybedilen her değeri geri almak mümkündür. Fakat akıl alınsa geriye ne dini ne de insani bir değer kalır. Akli istihfafın kavmi boyutu çok çirkin olduğundan, ayeti kerime bunu en üst perdeden tenkit ediyordur. Ayet, Firavun’un kendilerine yaptığı zulmü normal gören kavmin akli istihfafını anlatıyor. Ayette, zulüm eden zalimi tanıtmaktan çok, zalime gönüllü itaat eden bir toplumun düştüğü akli seviyesizliği “Festeheffe kavmehu...” diye bildiriyor..

Katliamları ile II. Cengiz de denen Cengiz’in torunu Hülâgû, İslam aleminin son kısımlarını da ele geçirmek için Karakurum’dan yola çıktı. Dedesinden farklı olarak Türkistan ve İran bürokrasisinin Müslüman bakiyelerini de emrine almıştı. Yenenler ve yenilenler aynı safta onun emrinde yol alıyordu...

Meşhur bir ifadedir: “Haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır.” Müslümandan beklenen, haksızlıkla eli ve diliyle mücadele etmesi, nihayet içinden buğzetmesidir. Gün, sayısı iki milyara yaklaşan Müslüman için, içinden buğzetme günü değildir. Koşullar, Filistin’de yaşanan haksızlığa elimizle ya da dilimizle karşı koymamız için oldukça müsait.

Ey Gazze’deki nur yüzlü çocukların Rabbi! Ey Filistin’deki günahsız yavruların Rabbi! Yüzlercesini, binlercesini yine Sana gönderdik Allah’ım! Yüzlercesi de enkazlar altında, toz toprak içinde bekliyor Allah’ım!..

Hiç kimse olup bitenleri başka türlü yorumlamasın. Yok efendim Siyonist terör devleti sınırlarını genişletiyormuş, vaad edilmiş topraklara doğru adım adım ilerliyormuş gibi iddialar ve yorumlar akıl ve izandan öylesine uzak ki...

Bütün yalanlar patır patır dökülüyor, gerçekler olanca berraklığıyla kendini ortaya koyuyor. Zaten ortalığı kaplayan bu sis doğal bir sis değil yapay, suni bir sisti ve elhamdülillah dağılmaya başlamıştır...

İsrail, Gazze’de hastaneleri ve mabetleri bombalamaya devam ediyor hâlâ! Dünyanın gözü önünde üstelik de! Ortodoks Kilisesi bombalandı, çoluk çocuk çok sayıda insan katledildi. Batılıların gıkı bile çıkmadı. Neden? Ortodoks Kilisesi zaten dışlanan ve yok sayılan Şarklı bir Hıristiyanlık yorumu olduğu için olabilir mi? Ruslara mı mesaj veriliyor?

Otuz iki yıl önce Merhum Sezai Karakoç Diriliş dergisinde şu çağrıyı yapmıştı: “İslâm ülkelerinin başında bulunan cumhurbaşkanları, başkanlar, krallar, size sesleniyorum...

Filistin davası Türkiye’deki anti-emperyalist cephe ve kanatları belirginleştiren bir nevi turnusol kâğıdı işlevi görmektedir. Dinî ve millî bir davadır ve bu davaya ihanet edenler solda olsun, sağda olsun halktan oy alamayacaklarını bilir ve ona göre tutum alırlar. Öte yandan liberal görüşe sahip olanlar da onu bir insanlık davası olarak görerek sahip çıkar ki haklıdırlar: Tam bir asırdır Filistin’de yaşananlar insanlığımızın sınandığı bir imtihandır...

Bizi de dün gece İsrail konsolosluğunun önüne atan hastane katliamı dönüm noktası olacak. Eli kanlı İsrail istediği kadar ‘Ben yapmadım, Hamas yaptı’ desin Hamas’ın, elinde bu derece güçlü bir silah olsa şimdiye kadar kendisini korumak için neden kullanmadığı ve ikincisini neden atmadığı sorusu cevapsız kalmaya mahkûmdur...

O, herhangi bir kitap değil, Kur’an’dır; Allah’ın insanlara lütfettiği hidayet rehberidir. Bugün genel olarak, Kur’an’a yaklaşma ve onun sunduğu ebedî hakikatleri algılama biçiminde ciddi problemler var. Bugün Kur’an çoğu kimse için hayatın kitabı değil, kutsanan kültürün kutsal bir nesnesidir. Açıktır ki, Kur’an’ın hayatın kitabı olabilmesi için, Müslümanların, öncelikle ona yaklaşım tarzlarını gözden geçirmeleri ve durumlarını düzeltmeleri gerekiyor.

Bugünkü modern dünyada cereyan eden savaşlarda büyük bir problem halini alan “Savaş esnasında sivillerin ve çevrenin korunması” prensibi, Hz. Peygamber’in komutanlığı döneminde çok güzel halledilmişti. Tafsilatlı bilgi için siyer’in ‘Peygamberimizin Savaşları’ bölümünü okuyabilirsiniz. Peygamber Efendimiz bütün orduya ve kendilerini dinleyen bölge insanlarına hitaben yaptığı konuşmasında insanlığın ihtiyacı olan ‘savaş ahlâkı’nı öğretiyor...

Utanın, utanın, (utanma duygusunu kaybetmediyseniz) utanın; yazıklar olsun size! Günlerdir Gazze’yi konuşuyor, Gazze’yi düşünüyor, Gazze ile yatıp Gazze ile kalkıyoruz. Ellerimiz sürekli katliama uğrayan Gazzeli mazlumlar için semaya kalkıyor ve onlara dua, Siyonist katillere ise lânet ve beddua ediyoruz...

Günlerdir Gazze’yi konuşuyor, Gazze’yi düşünüyor, Gazze ile yatıp Gazze ile kalkıyoruz… Kalplerimiz dil-hûn, yüreklerimiz mecrûh, gözlerimiz nemnâk. Ellerimiz sürekli katliama uğrayan Gazzeli mazlumlar için yine semaya kalkıyor ve onlara cânıgönülden dua, Siyonist katillere ise lânet ve beddua ediyoruz…

Eskatoloji, başlangıcı olduğu bilinen dünyanın bilinmeyen sonuyla ilgili bir fikriyat. Dünyanın sonuna odaklananların türettiği kıyamet anlatılarına verilen genel isimdir...

BBC haber ajansının tetikçiliğinin nasıl bir insanlık faciasıyla sonuçlandığını hep birlikte gördük... BBC'nin, Hamas'ın okullar ve hastanelerin alt kısımlarındaki tünellerde konuşlandığını duyurması sonrası geldi en son bombardıman haberi... İsrail bu çirkeflik derecesi had safhadaki medya tetikçiliğini aldı ve kendi katliam planlarına yeni bir gerekçe kılarak, hastaneyi içindekilerle birlikte yok etti...

Tam on yedi yıldır hapis yaşıyorsun. Toplama kampı şehrine çevirmişler seni. Hayatına el koymuşlar. Sana hayatı dar etmişler. İnsanlarını mahkûm haline gelmiş. Ruhuna saldırıyorlar her saat. Bedenin yıkıntılara dönmüş. Şimdi seni son katil teknolojilerle vuruyorlar. Hastanelerine, okullarına, kiliselerine, camilerine bomba yağdırıyorlar. Evlerine ve mahallerine füzeler fırlatıyorlar. Dumanlar yükseliyor semalarında, alevler içinde kalıyorsun, siren sesleri ile yankılanıyorsun...

Tam 24 asker. Bir çocuğun iki kolundan tutmuşlar. Gözlerini bir bezle kapatarak bağlamışlar. Silahları ellerinde, postalları ayaklarında. İsrail askerleri bunlar. Birkaç yıl önce yaşanmış olay. Ancak fotoğraf karesi hiç gitmiyor insanın zihninden. Tam bir distopya toplumu...

Osmanlı'nın tarih sahnesinden çekildiği günden beri İslam dünyası emperyalizmin işgal, baskı, katliam ve ihlallerine maruz kalmıştır, kalmaya devam etmektedir. Ne BM, ne NATO, ne UCM, ne AİHM ne de diğer uluslararası kuruluşlar, Müslümanlar lehine tek bir adım atmıştır!..

Filistin davasında temel yaklaşım her şeyden önce insânî olmalıdır. Mağdur olan hele vatanı işgal edilen kim olursa olsun onun yanında durmak insan olmanın gereğidir...

Gazze’de en yakınlarından 20 kişiyi kaybetmiş bir genç feryat ediyor, ağlıyor, nerde Müslümanlar diye bağırıyor? Kulak kesiliyorsunuz, ilk anda bu enkaz üzerinde per perişan sağ kalanlar için yardım istiyor sanıyorsunuz. Doğrusu bu ya bu manzaradan feryat eden insana dair ilk anda insanın aklına gelen bu oluyor. Ama iki cümle sonra bu feryat edenin kendisi için değil, kendisine yardıma gelemeyen, gelmeyi aklından bile geçirmeyen ümmete ağladığını, onun için feryat ettiğini anlıyorsunuz...

70’li yıllarda, rahmetli babam, her akşam saat 10’da elindeki çekici, testereyi, rendeyi bırakır, radyonun sesini açar, bir sigara yakıp karanlık ufka bakarken pürdikkat haberleri dinlerdi. Küçük marangoz atölyesinde babamın etrafında koşuştururken radyodan yayılan, nerede, kim olduklarını bilmediğim onlarca özel isim zihnime kazınırdı: Filistin Kurtuluş Örgütü, Yaser Arafat, Emel Örgütü, Falanjistler, Dürziler, Mişel Ayun, Emil Cemayel, Menahem Begin, Ariel Şaron, Nebih Berri, Velid Canbolat, Lübnan, Mısır, İsrail, Araplar…

Dünya hayatının büyük dört sacayağı vardır. Bunlar sırasıyla güvenlik, siyasal, askeri ve iktisadidir. İktisadi güç, Siyasi ve askeri güç için damarlardaki kan gibidir. İktisadi güç olmadan siyasi ve askeri gücün kendi başına var olması mümkün değildir. İktisadi güçte siyasi ve askeri gücün varlık göstermesi gereklidir. Toplumsal güçte iktisad, vücuttaki kan gibidir. Vücutta en önemli ve kıymetli uzuvlar örneğin; kalp, beyin ve ciğerler gibi diğer uzuvlar olsa da kan olmadan bunların hiçbiri fonksiyonel olarak çalışamazlar...

“Öğrenilmiş çaresizlik”ten söz edenler iflas ettiler. Hakikat şu ki insanoğlu için “irade” var oldukça çaresizlik öğrenilmez. İslam’ın olduğu hiçbir noktada irade ölmez. ABD’nin küresel iktidarı hedeflerken İslam’ı bu kadar hedef alması, Müslümanları İslam’dan koparmak için bu kadar uğraşması, doğrudan İslam’ın iradeyi uyandırma yanıyla ilgilidir...

Selâhaddin-i Eyyûbî’yi Haçlılar karşısında avantajlı kılan etkenlerden biri, onun o günün dünyasında gezgin dervişlerle kurduğu bağdır. Gezgin dervişler, tarikatlarını duyurmak için İslam dünyasını dolaşırken Kudüs için verilen mücadeleyi Ümmete anlatmış ve toplumların yöneticilerini markaja alarak onların Kudüs mücadelesi lehinde davranmalarına vesile olmuşlardır...

Artık her gece korkuyla yatağından fırlayıp kalkacaksın ey israil! Kana bulanmış Gazzeli yavrular her gece gelip boğazına sarılacak ey canavar israil! Gözleriniz tam uykuya varmışken çocukların feryadıyla sarsılıp uyanacaksın ey israil! Senin de üzerine bombalar yağarken alevler arasında boğuşurken birden gözlerini açacaksın ey canavar ruhlu israil!...

Biliyorum, böyle bir soru kimilerine göre uçuktur, kimilerine göre gülünçtür, kimilerine göre imkânsızdır, kimilerine göre de bir hayaldir. Ama kim ne derse desin biz emperyalist Amerika’nın ciğerlerimize saplanmış durumdaki kanlı parmaklarının koparılmasını, cenabet ayaklarının mübarek coğrafyamızdan def edilmesini istemeye devam edeceğiz. Varsın birileri buna dudak büksün...

Bu günlerde gözü kararmış İsrail ordusunun çocuk, kadın, sivil halk demeden büyük bir katliam yaptığı, her tarafı harabeye çevirdiği Gazze, dünyanın gözü önünde kan gölü haline getiriliyor. Masum halkın feryatları göklere yükseliyor...

Gazze, İsrail terör devletinin ablukası altında… Neredeyse bir haftadır… İsrail, Yahudilerin kendilerine yaptığı zulmün kat be kat fazlasını Batılılara değil Müslümanlara / Filistinlilere yapıyor! Dünyanın en yoğun nüfuslu, en kıstırılmış, en kuşatılmış, her bakımdan en prangalı şehrini, elektriğini, suyunu, gıda akışını keserek ölüme mahkûm ediyor! İnsanları, yerleşim yerlerini kitlesel katliama tabi tutuyor! İnsanlık suçu işliyor!..

Gazze, can çekişiyor. Terör devleti İsrail Gazze’ye kan banyosu yaptırıyor. Allah lanet etsin, kahretsin bu hunhar ve barbar mahlûkatları. Bunlar insan değil. Bunlar Kur’ân’ın tarifiyle “belhüm edall”; hayvandan da aşağı. Hayvanlar masum. Bunlar “köpek”! İNGİLİZLERLE YAHUDİLER ARASINDA KAPANA KISTIRILMAK!...

Gazze’yi hayalet şehre dönüştürdü Yahudi ruhsuzlar! İsrail Savunma Bakanı, mide bulandırıcı, aşağılık, insanlık dışı açıklamalarda bulundu ve Filistinlilerin hayvanlar gibi katledilmeleri gerektiğini söyledi. Amerikalı senatör Lindsay Graham isimli tür de, aynı şeyleri tekrarladı...

Geçen gün bir vesile telefonlaştığımız Turan Koç ağabey hatırlattı yeniden. Onunla ve Furkan Çalışkan’la hem Kudüs’te hem Nablus’ta Türk edebiyatı ve büyük Türk şiiri hakkında iki konuşma yapmıştık. Bilhassa Nablus’ta üniversite öğrencilerine yönelik olarak gerçekleştirdiğimiz oturumda iki şey netleşmişti zihnimde...

Hafızamız yok zannediyorlar. O yüzden “savaşı Filistin tarafı başlattı” yazacak, yazabilecek kadar alçalıyorlar. Savaşı başlatanın Filistin tarafı olmadığını biliyorlar. Savaşı başlatanın Filistin tarafı olmadığını biliyoruz. Savaşı başlatanın Filistin tarafı olmadığını bildiğimizi de biliyorlar üstelik. Ama yine de soysuzlaşmış zihinleriyle yüzümüze baka baka “savaşı Filistin tarafı başlattı” diyorlar...

Siyonizm soykırımcıdır. Siyonizm emperyalizmdir, hem de en halisinden sömürgeciliktir. Siyonizm Batılı bir ideolojidir. Siyonizm Avrupa’da üretilip İsrail kılığında İslam âleminin kalbine ekilmiş zehirli bir dikendir...

Filistin sorunu yoktur, Siyonizm sorunu vardır. Daha genelde İsrail sorunu vardır. Çünkü sorun çıkartan taraf Filistin değil. Filistinliler kendi topraklarında yaşarken yabancı bir halk geldi ve ülkeyi işgal etti. Filistinliler kendi topraklarında özgürce yaşamak istiyor; o kadar...