İnsanlık, Resûl-i Ekrem salallahü aleyhi vesellem ile bilgi çağına girdi. “Oku!” emri, bu açıdan insanlığa yönelik hem bir çağrı hem bir ilandır.

Lâkin Müslümanlar, zaman içinde kendi ilim kurumlarını ihya etmekte gaflete düştüler. Zihinlerini yenilemeyenler, İlahî nizam İslam’ın sabitleri ile beşer olarak mekân ve zaman içinde yaşayan Müslümanların değişkenleri arasındaki ahengi yakalayamadılar.

Bu zihin körelmesi yüzünden mekân ve zaman kaynaklı değişkenler; zamanlar ve mekanlar üstü olan İslam doğrultusunda üretilmedi; başkalarınca üretilenler dönüştürülemedi.

Müslümanın iradesi işlevsizleşti. O bereketli iradenin işlevsizleşmesi ile Müslümanlar, çağ ve mekanlarında insanlığa önderlik konumlarını kaybettiler. Kendi ilim kurumları açıkken başkalarının kapılarında dünyalarına yarayacaklarını düşündükleri nuru aradılar.

İslam’ın kadim muhalifleri, nur arayan Müslümanın eline nar verdiler. Böylece İslam dünyasında ilim öğrenmeye kastedenler, cennetin yolunu ararken cehenneme götüren yol ile yüz yüze kaldılar.

Müslümanlar açısından cennete götürecek dergahlar olarak ilim kurumlarına mukabil kurulan mekteplerin, cehenneme götürecek dergahlar olarak dizayn edilmesi, çağın en büyük felaketleri arasındadır.

Müstekbirler, bu çağda insanlığın önüne halk dilinde “herkesin yaptığı” ile ifade edilen........